Πάγωσε η Τσιμινιέρα και απ΄έξω από την πύλη εργάτες μαζεμένοι συζητάνε....
"Δεν λυγίζουμε και αυτό είναι απόφαση όλων μας.
Μας δίνει κουράγιο η συμπαράσταση του κόσμου,το κύμα αλληλεγγύης είναι κάτι που δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε".
"Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος,το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι"
Ναζίμ Χικμέτ
Και τούτοι εδώ είναι ανυποχώρητοι, δεν παραδίνονται.
Τα πρόσωπα σκαμμένα και η απόφαση στα μάτια.
Έτσι δένεται το ατσάλι.
Εκεί στον προαύλιο χώρο της Χαλυβουργίας ,χτυπά για 21 μέρες η καρδιά της εργατικής τάξης.
Στέκονται γύρω από το βαρέλι με την φωτιά, φυλάγοντας τα πόστα τους.
Περιφρουρούν με περηφάνια την απεργία τους.
Δίνουν την μάχη παλικαρίσια, ξέροντας πια ότι όταν είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι, τίποτα δεν μπορεί να τους τρομάξει,ούτε οι απειλές ούτε η τρομοκρατία.
"Έχουμε συμπαράσταση από όλους τους εργαζόμενους, η αλληλεγγύη που εκφράζεται απ΄όλες τις γωνιές της χώρας με όλους τους τρόπους, είναι που μας δίνει δύναμη,κουράγιο, μας εμψυχώνει.
Δεν θα λυγίσουμε, ο αγώνας μας είναι και δικός σας αγώνας"..
Και κοιτά κατευθείαν μέσα στα μάτια, με βλέμμα καθάριο.
"Ευχαριστούμε πολύ"!
Ακούς εκεί ευχαριστούμε πολύ.
Εμείς ευχαριστούμε, εμείς που πήρατε πάνω σας το βάρος της αξιοπρέπειας όλων μας.
Εκεί στον δικό τους χώρο, εκεί που παράγουν τον πλούτο για να τον ιδιοποιηθεί ο κάθε πλουτοκράτης, γίνεται πια συνείδηση ότι είναι αυτοί που κινούν τις μηχανές και τα γρανάζια και ότι χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά.
21 μέρες απεργία!
Δεν δουλεύει καμιά μηχανή, δεν βγάζει καπνό η τσιμινιέρα, δεν δουλεύουν τα καμίνια.
"Δουλεύουμε με 70 βαθμούς θερμοκρασία δίπλα στο λιωμένο μέταλλο,που ανεβάζει 300 βαθμούς.
Ψήνεται το πρόσωπο, το κορμί μας "
Έχουν ένα δυνατό όπλο στα χέρια τους και αυτό δεν είναι άλλο από τον ανυποχώρητο αγώνα τους, την ενότητά τους, την αλληλεγγύη της τάξης τους.
Την απόφαση τους να συνεχίσουν να μείνουν με ψηλά το κεφάλι,την ενισχύει η παρουσία του κόσμου καθημερινά.
Αυτό το όπλο το στρέφουν στην καρδιά του προβλήματος, χτυπούν κατάστηθα τον ταξικό εχθρό.
Μαθήματα ταξικού αγώνα δίνουν οι 400 απεργοί, διεκδικώντας την ανάκληση των απολύσεων 34 συναδέλφων τους και τα κατακτημένα με αγώνες δικαιώματά τους, για συλλογικές συμβάσεις και 8ωρο.
Δεν είναι μόνον δικός τους αγώνας, είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης που σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με την βάρβαρη επίθεση του μαύρου μετώπου και του διεθνούς κεφαλαίου.
Βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Ο Χαλυβουργοί δηλώνουν ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν μέχρι την νίκη και δίνουν παλικαρίσια μάχη.
Αυτή την μάχη καλούνται να δώσουν όλοι οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, εκεί που έρχονται αντιμέτωποι με την εκμετάλλευση της εργοδοσίας των πλουτοκρατών.
Αυτή η μάχη είναι που πρέπει να πάρει διαστάσεις, να απλωθεί,συντονισμένα και αποφασιστικά.
Η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι σήμερα δεν έχουν να χάσουν τίποτα.
Έχουν όμως να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην ζωή.
Τα σχέδια που απεργάζεται η εργοδοσία και το πολιτικό προσωπικό της, είναι σχέδια εξόντωσης.
Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο.
Η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε δυνατά όπλα στα χέρια μας και πρέπει να τα αξιοποιήσουμε,να υψώσουμε την απόφασή μας,να αντισταθούμε ενάντια στην βαρβαρότητα.
Στο προαύλιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας, οι εργάτες ενωμένοι μας δείχνουν τον δρόμο και έχουν ανάγκη την συμπαράστασή μας με όλους τους τρόπους.
Εκεί νιώθεις ότι είσαι κομμάτι δικό τους και εκείνοι, γίνονται, είναι, ένα με σένα.
Οι 400 οικογένειες των απεργών είναι και δικές μας οικογένειες, είναι οι δικοί μας άνθρωποι.
Δεν πρέπει να αισθανθούν λεπτό μόνοι τους,η νίκη τους θα είναι νίκη της τάξης μας.
Έτσι και αλλιώς είναι νικητές και αυτή η νίκη θα προστεθεί στην τελική νίκη των δικών μας αγώνων.
Όλοι για έναν και ένας για όλους.
Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε.
Επιλογή άλλη δεν υπάρχει.
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Έτσι ββ, να μη νιώσουν ούτε στιγμή μόνοι τους! Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τα' βαλαν με το θηρίο και πρέπει να το νικήσουν. Εξίσου σημαντική αν όχι σημαντικότερη, είναι η ΥΛΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ των απεργών. Λεφτά, τρόφιμα, κουβέρτες, ό,τι άλλο χρειαστεί. Χτες πήγαμε οικογενειακώς εκεί, στη συναυλία συμπαράστασης, ο χώρος ασφυκτικά γεμάτος. Όποιοι μπορούμε να περνάμε από κει, έστω και για λίγο, να τους εμψυχώνουμε. Αύριο, έχουν συγκέντρωση στο κέντρο και πορεία. Όποιος δεν΄έχει δουλειά να πάει να συμπαρασταθεί. Υπάρχουν πολλοί τρόποι συμπαράστασης. Να βάλλουμε το μυαλουδάκι μας να δουλέψει. Και να σκεφτούμε το πιο απλό: ίσως αύριο βρεθούμε ΕΜΕΙΣ σε ανάλογη θέση. Η αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών είναι πιο δυνατή από κάθε εργοδοτική αδιαλλαξία. Αυτό είπα στη μικρή μου κόρη όταν με ρώτησε χτες έξω από την πύλη του εργοστασίου: "μπαμπά γιατί είμαστε, εδώ;"
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!
Τηλέφωνα σε φίλους και γνωστούς.Ενημέρωση, ανάλυση αν χρειάζεται, έκκληση συμπαράστασης.
Μαζεύτηκαν αρκετά τρόφιμα, λάδια, γάλατα,όσπρια, ζυμαρικά.
Δεν είχε κόσμο όταν πήγαμε κατά τις 12 το μεσημέρι.
Το βαρέλι με την φωτιά να σιγοκαίει, γύρω εργάτες μαζεμένοι. Μας υποδέχθηκε ο Σιφωνιός Πρόεδρος του Σωματείου και άλλοι εργάτες.
Μιλήσαμε μας είπαν μας είπαν και ήταν σα να γνωριζόμασταν από παλιά.
Πήγα μαζί τους στο πίσω κτήριο που μαζεύουν τις προσφορές,εκείνοι μου το ζήτησαν .
Με φιλέψανε κάτι γλυκάκια.Επέμενε ο απεργός. "Είναι από αυτά που φέρνεται εσείς μου είπε. δεν έχουμε τίποτε άλλο"
"Εσείς δεν έχετε τίποτε άλλο, εσείς έχετε το κουράγιο, την δύναμη, την μπέσα, την απόφαση, την παλικαριά, να συνεχίζεται δίνοντας μαχητική απάντηση και δείχνοντάς μας το δρόμο"........
Σεμνοί άνθρωποι, άνθρωποι του μόχθου, αυτό είναι το προλεταριάτο, η Εργατική τάξη.
Μου έκανε εντύπωση το βλέμμα τους, η αποφασιστικότητά τους έτσι που μου μίλησαν
Κατά την διάρκεια της κουβέντας που κάναμε, ερχόντουσαν κάποιοι εργάτες απεργοί και έπαιρναν από μία το πολύ δύο τσάντες με λίγα πραγματάκια και έφευγαν.
Είναι μεγάλη υπόθεση το να συνεχιστεί αυτή η απεργία, είναι αυτή που θα σηματοδοτήσει και άλλους αγώνες άλλων χώρων.
Μπορεί να συσπειρώσει την εργατική τάξη, να προχωρήσουν σε συγκροτημένη και οργανωμένη δράση και απεργιακές κινητοποιήσεις.
Μέχρι την στιγμή που θα μπορέσει να δοθεί το σύνθημα:
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!
Και την "άλλη μέρα".... Να είναι αυτοί που θα βάλουν μπρος τις μηχανές για λογαριασμό της εργατικής τάξης.
Συμπαράσταση με όλους τους τρόπους.
Ναι, να περνάμε από κει με κάθε ευκαιρία το έχουν ανάγκη.Να συμπαρασταθούμε με ότι ο καθένας μπορεί, να βάλουμε και άλλο κόσμο στην υπόθεση, να τους παίρνουμε μαζί μας.
400 οικογένειες είναι, πως θα ζήσουν χωρίς την συμπαράστασή μας.
Έχεις δίκιο το χρειάζονται, το είδα στα μάτια τους.
ΒΒ, ζηλεύω την αισιοδοξία σου.
Περνούσε σήμερα από το κέντρο η πορεία των απεργών και ο κόσμος δεν άπλωνε το χέρι να πάρει ένα φυλλάδιο. Να δει τί είν'τούτοι: εξωγήϊνοι, άνεργοι ενεχυροδανειστές, φαροφύλακες; Μια αδιαφορία και μια περιχαράκωση στα καθ'ημάς που δεν αφήνει ούτε αχτίδα να φωτίσει αυτή την έρμη εργατική τάξη.
Έστειλα mail στον κεντρικό διακομιστή του συλλόγου στον οποίο είμαι μέλος, 800 άτομα κι ούτε ΕΝΑΣ, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ συνάδελφος, δεν είπε να δούμε, να βγάλουμε ένα ψήφισμα, κάτι. Μόνο ο δικός μας ο κώλος μην τσουρουφλιστεί (που ήδη έχει καρβουνιαστεί). Περιμένω και αύριο βέβαια, αλλά..
Οι εργάτες είναι παλικάρια αλλά οι γραφιάδες είμαστε μπλάρια.
Αυτά τα ολίγα αισιόδοξα...
"Είναι μεγάλη υπόθεση το να συνεχιστεί αυτή η απεργία, είναι αυτή που θα σηματοδοτήσει και άλλους αγώνες άλλων χώρων.
Μπορεί να συσπειρώσει την εργατική τάξη, να προχωρήσουν σε συγκροτημένη και οργανωμένη δράση και απεργιακές κινητοποιήσεις.
Μέχρι την στιγμή που θα μπορέσει να δοθεί το σύνθημα:
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!"
---------------
ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ!
Όλοι δίπλα τους, με κάθε μέσο και τρόπο.
Στρατολάτη μην περιμένεις να σε ενημερώσει κανείς.
Καιρός είναι να πάρουμε την υπόθεση επάνω μας.
Σωστή η κίνηση με το σωματείο, αλλά καλού κακού πάρε 5-10 τηλέφωνα σε φίλους και γνωστούς,ξέρεις μια χαρά να "ζωγραφίζεις"
Βάλτους μπρος στην ανάγκη, μπρος και στην δική τους ευθύνη, χτύπα στο φιλότιμο τους και κυρίως πες τους για την σημασία που έχει αυτή η απεργία έτσι που να γίνει και δική τους υπόθεση .
Με αυτόν τον τρόπο μάζεψα 20 τσάντες γεμάτες τρόφιμα.
Τα φορτώσαμε και τα πήγαμε 5 άτομα μακάρι να ερχόντουσαν και άλλοι.
Την επόμενη φορά, μέσα στην εβδομάδα θα το επιχειρήσω και αυτό.
Αλήθεια σου λέω, το είδα στα μάτια τους.
Μου δόθηκε η αίσθηση ότι ξέρουν καλά ότι από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και κρεμάνε την ελπίδα τους και την πεποίθησή τους στην αλληλεγγύη και στην συμπαράσταση, που μόνο αν σηκωθεί σαν κύμα θα μπορέσει να τους δικαιώσει.
Μην τους αφήσουμε μόνους, γιατί θα είμαστε εμείς που θα μείνουμε μόνοι.
ΥΓ Στρατολάτη δεν είναι θέμα αισιοδοξίας, είναι ζήτημα ανάγκης.
Είναι αυτό που λέμε: Έτσι πρέπει να γίνει, γιατί δεν γίνεται, αλλιώς,... την βάψαμε....
Ευρυτάνα καλησπέρα.
Ας κάνουμε ότι μπορούμε να γίνει γνωστός όσο γίνεται σε πλατύτερες μάζες αυτός ο αγώνας.
Τα ΜΜΕξευτελισμού δεν κάνουν λόγο και τον υποβαθμίζουν στο βαθμό που το προβάλουν.
Δεν βλέπω και πολύ τηλεόραση και δεν ξέρω ακριβώς πως το αντιμετωπίζουν, αλλά υποψιάζομαι.
Να γίνει υπόθεση όλου του εργαζόμενου λαού, παντού όπου μπορούμε, σε σχολεία ,σε καφενεία, σε χώρους δουλειάς, στην αγορά, στις γειτονιές ,....όπου μπορούμε.
Η υπόθεση είναι στα δικά μας χέρια.
Mπραβο σε σενα ΒΒ και σε ολους οσους μπορουν και προσφερουν τη βοηθεια τους στους απεργους, που η σταση τους δειχνει το δρομο για ολους τους εργαζομενους που απειλουνται και εκβιαζονται. Οπως ειπαν και αλλοι,εδω, ας σκεφτουμε πως θα ηταν αν ΕΜΕΙΣ ερθουμε αυριο στη θεση τους. Αυτο ειναι το πιο απλο, κι ομως ουτε αυτο δεν θελουν καποιοι να αναλογιστουν! Τοσο πολυ λοιπον μας εχει διαβρωσει η Τιβη και οι μηχανισμοι του συστηματος;
Καλη δυναμη, ειστε μεσα στις σκεψεις μας!
Εlva να σου πω την μεγάλη μου αλήθεια.
Είμαι "συμφεροντολόγα"! Μόνο που χρόνια ολόκληρα έμαθα να συνδέω το συμφέρον μου με τα συμφέροντα της τάξης μου.Το ίδιο κάνουν και όλοι όσοι βρίσκονται στους δρόμους διεκδικώντας το δίκιο και τα δικά τους συμφέροντα, τα συμφέροντα της τάξης τους.
Εν δυνάμει είμαστε όλοι είμαστε στην θέση των Χαλυβουργών.
Μόνο που εδώ μας δίνονταν,μας δίνεται, μια ευκαιρία να αναπτύξουμε ένα κίνημα συμπαράστασης και κυρίως συσπείρωσης της εργατικής τάξης.Ο αγώνας αυτός θα μπορούσε και μπορεί να αναδειχθεί σε πολιτικό αγώνα ενάντια σε τούτη την βάρβαρη εξουσία που επειδή βρίσκεται κάτω από το βάρος της ανάγκης να διαχειριστεί τα αδιέξοδά του συστήματος που υπηρετεί,μάταια κατά την γνώμη μου, χτυπάει τους εργαζόμενους τον λαό ολόκληρο.
Είναι ανάγκη Έλβα να κάνουμε γνωστή αυτή την υπόθεση με όλους τους τρόπους.
Να γίνει υπόθεση όλων και όχι να παραμείνει στα στενά πλαίσια των δικών μας ανθρώπων, εκείνων που έχουν αναπτυγμένη ταξική συνείδηση.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς κομμουνιστής για να συμπαρασταθεί και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.
Αυτό θα συμβεί στην πορεία της συμμετοχής του στους οργανωμένους αγώνες.
Να πούμε και σε άλλους διαδικτυακούς φίλους να γράψουν να μιλήσουν για την απεργία των Χαλυβουργών.
ΥΓ Να ξέρεις Έλβα σκέφτομαι καμιά φορά ότι αν ήσουν εδώ, θα βγαίναμε μαζί για "αφισοκόλληση"
Δημοσίευση σχολίου