Κυριακή 30 Μαΐου 2010


Να πως ρίξαμε έξω, την οικονομία
της Πατριδας μας...
.

Απο απεργιακή κινητοποίηση όταν ήταν αντιπολίτευση το 2009
Από όταν ξεκίνησαν τα φαινόμενα της κρίσης, υπήρξαν και ακόμη υπάρχουν φωνές, που αποδίδουν την κρίση, στα φαινόμενα της ρεμούλας,της αδιαφάνειας,της μίζας....με λίγα λόγια στη" κακή διαχείριση από ορισμένους υπουργούς και τους παρατρεχάμενους τους που υπήρξαν "λαμόγια" και εκμεταλλεύτηκαν τις θέσεις που τους εμπιστεύτηκε ο Ελληνικός λαός."
Ποιο καθαρά: Αν είχαμε κάνει καλύτερες επιλογές, τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Η συνέχεια αυτού του σκεπτικού είναι:" Φέρτε πίσω τα κλεμμένα." Όχι βέβαια ότι θα ήταν κανείς αντίθετος με το να επιστραφούν όλα όσα καταχράστηκαν ένα τσούρμο διεφθαρμένοι, στα ταμεία του κράτους, αλλά, επειδή και γιατί, αυτό δεν μπορεί να γίνει,.. πρέπει "όλοι μαζί να συνεισφέρουμε ώστε να καλύψουμε τα κενά που δημιουργήθηκαν από τις συμπεριφορές "κάποιων επίορκων, κάποιων ξεπουλημένων......."
Αμ το άλλο που το πας; "Έχουμε όλοι ευθύνες!! Καταναλώναμε πολύ περισσότερα από ότι παράγαμε. Θέλαμε αυτοκίνητο, θέλαμε διακοπές, θέλαμε να πηγαίνουμε σε ιατρικά κέντρα, θέλαμε να σπουδάσουν τα παιδιά μας,.....θέλαμε και τι δεν θέλαμε"......" "Αυτά όμως μας οδήγησαν στην κρίση και τώρα καλούμαστε να την πληρώσουμε."
Αν ξεγελαστείς καμιά φορά και πέσεις πάνω σε κείνον τον ανεκδιήγητο Παπαδημητρίου του SKAI ή στον έτερο Καππαδόκη τον Πορτοσάλτε ή όπως τον λένε, τότε σίγουρα θα πιστέψεις
ότι την ευθύνη για την κατάσταση που οδηγήθηκε η χώρα, ακέραια την έχεις εσύ και κείνος ο άτιμος ο πιτσιρικάς σου, που ήθελε ντε και ναι να πηγαίνει γυμναστήριο.
Μην πω και για τον παππού που μετά από 35 χρόνια δουλειάς στου Παπαστράτου και έχοντας σύνταξη 580 ευρώ, θέλει να παίρνει αδιαλείπτως τα χάπια για το σάκχαρο.......πληρώνοντας μόνο το 25%! !
Έτσι ρίξαμε την οικονομία έξω!!
Μα τον ..........είναι φορές που οι λέξεις μπερδεύονται στα χείλη μου, αν επιχειρήσω να τις πω φωναχτά, βγαίνουν άναρθρες κραυγές, σαν σκυλί που αλυχτά. Γιατί τέτοιες και άλλες ακόμη ποιο......"προωθημένες" απόψεις, εκτός από τα μέσα μαζικής ξεφτίλας,τα ακούω και από το στόμα ανθρώπων της δουλειάς, ανθρώπων που δουλεύουν και δεν καταλαβαίνουν ότι τα αφεντικά τους είναι αφεντικά ακριβώς γιατί είναι αυτοί οι ίδιοι στην δούλεψη τους.
Θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι η κρίση που περνάμε, είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος; Είναι η αδιέξοδη κρίση που ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν πως ακριβώς θα μπορέσουν να την διαχειριστούν και τα μέτρα που παίρνουν δεν κάνουν τίποτε άλλο,από το να βουτάνε ακόμη ποιο βαθιά στο αδιέξοδο τους .
Απλά : Η ΚΡΙΣΗ δημιουργήθηκε από την ανάγκη ανταγωνισμού των κεφαλαιοκρατών και από την ανάγκη υπερσυσώρευσης κεφαλαίων. Αυτό επιτυγχάνετε από την συρρίκνωση του εισοδήματος των εργαζομένων και την υπερπαραγωγή. Μια υπερπαραγωγή που δεν μπορεί να απορροφήθεί από τους εργαζόμενους.Τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος των εργαζομένων (φορολογία,μείωση μισθών,μείωση συντάξεων ελαστικές σχέσεις εργασίας, ανεργία ....) στερούν απο τους καταναλωτές την αγοραστική τους δύναμη και πως διάβολο θα κινηθεί η αγορά. Από που θα προκύψουν τα κέρδη αν δεν υπάρχει υπεραξία από την εργασία; ΑΔΙΕΞΟΔΟ! !

Σάββατο 29 Μαΐου 2010


Δεν γίνετε να το πιστέψει κανείς
Είναι εφιάλτης.......

Για οχτώ μήνες οι ασθενείς του Νοσοκομείου, του Ψυχιατρείου και του ΠΙΚΠΑ στη Λέρο δεν τρώνε κρέας επειδή δεν έχει πληρωθεί ο προμηθευτής τροφίμων, το χρέος του οποίου έχει φτάσει τις 250.000 ευρώ.
Όπως καταγγέλλει ο προμηθευτής τροφίμων των νοσηλευτικών ιδρυμάτων του νησιού Γιώργος Ντόκος , δεν του έχουν καταβληθεί τα χρήματα από τα προϊόντα με τα οποία έχει προμηθεύσει τα ιδρύματα, με αποτέλεσμα οι νοσηλευόμενοι τρέφονται κυρίως με ρύζι, μακαρόνια και κατεψυγμένες γαλέτες, καθώς οι περισσότεροι εκ των εμπόρων, που συνεργάζονται με το Κρατικό Θεραπευτήριο, έχουν σταματήσει τις προμήθειες, λόγω των οφειλών.
Όπως υποστηρίζουν οι υπεύθυνοι, το Κρατικό Θεραπευτήριο έχει μείνει χωρίς διοικητή και έτσι δεν μπορούν να μπουν οι απαραίτητες υπογραφές και να πληρωθούν οι προμηθευτές, ενώ τα χρήματα υπάρχουν.
το βρήκα στο ΤΡΥΠΟΚΆΡΥΔΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΑΛΉΘΕΙΑ; ΠΌΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΊΑ ΠΙΑ, ΒΡΕ ΚΑΝΊΒΑΛΟΙ. ΤΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΜΕ ........ΤΟ ΦΙΛΌΤΙΜΟ ΜΟΥ...

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

"......φαντάζομαι έπιασε τα....λεφτά του"

Η Ενωμένη Ευρώπη των ΛΑΩΝ


Παρουσιάζω μιαν αδυναμία να κατανοήσω κάποιες θέσεις του "σ" Τσίπρα. Αναρωτιέμαι είναι δυνατόν να προκύψουν ουσιαστικά οφέλη για τον εργαζόμενο λαό, μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος; Είναι δυνατόν να αποσπάσει η εργατική τάξη τα δικαιωματά που έτσι και αλλιώς της ανήκουν, από εκείνους που υπάρχουν ακριβώς γιατί της τα έχουν βίαια αποσπάσει, έτσι ώστε να θεμελιωθεί μια κοινωνία δικαίου και όλο αυτό, μέσα από διαπραγματεύσεις, χωρίς δυναμικές συγκρούσεις και ριζικές ανατροπές; Διαβάζω στο κείμενο της ομιλίας του, στην παρουσιάσει του βιβλίου του Ν. Κοτζιά. Λέει : "Δίνουμε τον αγώνα μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά για μια κοινωνική Ευρώπη, που δεν θα λειτουργεί με την προσδοκία νέων σχεδίων Μάρσαλ......Αντίθετα θα συμβάλλει στην διαμόρφωση ενός παγκόσμιου πλαισίου, στην κατεύθυνση μιας δημοκρατικής και αποκεντρωμένης διεθνούς τάξης ειρήνης, με δικαιοσύνη, με ενδυνάμωση των Οικουμενικών δημοκρατικών θεσμών,ενίσχυσης της ισότιμης διεθνούς συνεργασίας" Τώρα ας μου πει κάποιος, τι να καταλάβω εγώ, ότι όλα τούτα θα συμβούν με την Μέρκελ τον Σαρκοζί ,τον Μπερλουσκόνι, τον Μπράουν,τον Φόλκερ, τον Σόϊμπλε και όλη αυτή την αγέλη των αρπακτικών; Μήπως να περιμένουμε να αποκτήσουν οι λαοί ταξική συνείδηση και να στείλουν τους δικούς τους εκπροσώπους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Συνεχίζοντας, αναρωτιέται: "Τι θα έκανε μια κυβέρνηση με αυτήν την αντίληψη, σε μια στιγμή σφοδρής οικονομικής κρίσης ." Έρχεσαι και μου λες δηλαδή, ότι σε μια κυβέρνηση κατά πως μου την περιγράφεις, με δημοκρατικούς θεσμούς, στα πλαίσια της Ειρήνης ,της ισοτιμίας θα μπορεί στους κόλπους της, να εκτραφούν και να εμφανιστούν τα στοιχεία της οικονομικής κρίσης. Κάτι δεν μου λες καλά "σ" Αλέξη. Μάλιστα για να με μπερδέψεις ακόμη ποιο πολύ, μου βάζεις το δίλημμα, τι θα έκανε μια τέτοια κυβέρνηση σε μια "Στιγμή σφοδρής κρίσης" Το μόνο που έχω να ρωτήσω τον κ. Τσίπρα είναι αν ήταν παρών και ο Νίκος ο Κοτζιάς. Φαντάζομαι θα παρέμβαινε στο άκουσμα τέτοιων απόψεων εκτός κι΄αν όχι. Γιατί η σφοδρή κρίση,δεν γίνεται βρε Αλέξη να εμφανιστεί στιγμιαία. Από που έρχεται η κρίση αδερφέ μου, από το πουθενά; Ρωτώ αν ήταν παρών ο Νίκος γιατί είναι ιδιαιτέρως ευφυής και φαντάζομαι ότι δεν θα άφηνε τον Αλέξη να εκτεθεί. Εκτός αν.... Θυμάμαι άλλα έλεγε κάποτε αν και από τότε πολλά χρόνια έχουν περάσει και πολλά κιλά έχουν συσσωρευτεί. Ήταν γερό μυαλό ο Νίκος από τότε.... Φαντάζομαι έπιασε τα λεφτά του.

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

200.000 !! Σιγά το ποσόν...................................................

200.000!! Σιγά το ποσό ....
Για να καλυφθούν καθημερινές
ανάγκες ήταν...


Μωρέ τι μας λες! Κατέθεσε στην εξεταστική επιτροπή ο Γ. Τσουγκράνης κουμπάρος του Μαντέλη, (πρώην υπουργός μεταφορών ) Πήγε να καταθέσει, είπε, για να καθαρίσει το όνομά του. Στην κατάθεσή του υποστήριξε ότι ο κουμπάρος του Τάσος Μαντέλης, του ζήτησε να ανοίξει έναν λογαριασμό στην τράπεζα, για τον οποίον όταν τον ρώτησε, του απάντησε ότι τα 200.000 μάρκα, του τα είχαν καταθέσει "πολιτικοί φίλοι". Κατόπιν όμως, του αποκάλυψε ότι ήταν χρήματα από τη Siemens. Σε ερώτηση που του έγινε από δημοσιογράφο, ο Tσουγκράνης είπε ότι αποδίδει την πράξη του κουμπάρου του σε...αφέλεια και φυσικά δεν πιστεύει ότι ήθελε να τον εμπλέξει. Ο Τάσος Μαντέλης στην κατάθεσή του αμέσως μετά, παραδέχθηκε και επιβεβαίωσε ότι έλαβε μίζα, ότι λαδώθηκε αδερφέ και πήρε τα 200.000 μάρκα. Μάλιστα μίλησε για 10 εκ. ευρώ που δόθηκαν από την Siemens στην Ελλάδα και παρότρυνε την εξεταστική επιτροπή να αναζητήσει με εκτεταμένες έρευνες , τα πρόσωπα εκείνα που έγιναν αποδέκτες αυτού του ποσού.
Άλλον ένα να αναγκάσουμε να ομολογήσει και την γλυτώσαμε παιδιά.

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

θα ανταποκριθούμε στο ρόλο που μας έταξε η ιστορία ;

ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ
ΣΤΟ ΡΟΛΟ
ΠΟΥ ΜΑΣ..ΕΤΑΞΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ;


Κοίτα τι έπαθα . Ξαφνικά κατάλαβα και τρομοκρατήθηκε. Αναρωτήθηκα βέβαια και είπα στον εαυτό μου: Σιγά που τρομοκρατήθηκες τώρα..... Όμως μόλις συνειδητοποίησα τι μου συνέβαινε, τότε κατάλαβα ότι ήταν αδέρφια μου πολύ σοβαρότερο το θέμα. Συνειδητοποίησα ότι έχω χάσει το χιούμορ μου. Εγώ που μπορούσα να αυτοσαρκαστώ πρώτα και κύρια,που μπορούσα τα ποιο δύσκολα να τα απομυθοποιήσω σατιρίζοντας τα, είδα ότι δεν μπορούσα πια να γελάσω με τίποτα πλέον. Οι εικόνες που μου έρχονταν στο μυαλό ήταν τραγικές. Τραγικά ήταν και τα όνειρα που έβλεπα. Σκέψου ότι στον ύπνο μου σήμερα το μεσημεράκι,( για μισή ωρίτσα με πήρε ) είδα που λες ότι δεν είχα βάλει λουκέτο στην δουλειά μου και έπιασα λέει δουλειά σε ένα.Super market . Όλη μέρα το μαγαζί ήταν άδειο. Δεν μπήκε λέει ούτε ένας πελάτης. Στο.Super market δούλευε και μια υπάλληλος και το...Super market στην ουσία ήταν ένα Mini market που την ίδια μέρα που με προσέλαβαν με απέλυσαν κι΄όλας. Που λες παλιότερα το τι γέλια κάναμε με τον Τσοχατζόπουλο τον ωραίο Μπρούμελ, που κάθε χρόνο στα γενέθλιά του, έστελνε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στην μάνα του. Το τι γέλια κάναμε με εκείνον τον Πάγκαλο σαν τον ζωγραφίζαμε με την στολή των ΣΟΥΜΟ στην παλαίστρα με τον έτερο Καππαδόκη τον Βενιζέλο...... Τι γέλια κάναμε με τον Γιωργάκη που έγινε Γιώργος και παλεύει με όλες του τις δυνάμεις μπας και γίνει ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Βρε τολμήσαμε σου λέω να γελιωποιήσουμε ακόμη και εκείνην την "ιστορικής σημασίας" χειρονομία του ΑΝΔΡΕΑ προς την φρεγάτα ΔΗΜΗΤΡΑ, που με σεβασμό και έχοντας το βλέμμα χαμηλά, περίμενε με καρτερικότητα την χειρονομία του μεγάλου ανδρός. Ναι σας λέω επιχειρήσαμε και γελοιοποιήσαμε αυτήν την "ιστορική" στιγμή που σηματοδότησε την απαρχή του δικαιώματος των απανταχού ραμολιμέντων στο γαμήσι. Μην το γελάτε από τότε ξεκίνησαν όλοι οι συνταξιούχοι της γειτονιάς μου να ξενοπηδιούνται, με ότι αλλοδαπό και ντόπιο διαθέσιμο υπήρχε κάτω των 30. Το τι συντάξεις χάθηκαν, το τι οικονομίες ζωής χάθηκαν, το τι νοικοκυριά διαλύθηκαν δεν λέγεται. Τρέχαμε στους δρόμους για καλύτερες μέρες. Πρόσεξε τι σου λέω, για καλύτερες και πίστεψέ με τώρα που το γράφω το συνειδητοποιώ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ μέρες. Σοφό αποδείχτηκε, γιατί με τους αγώνες των προηγούμενων από εμάς, ήδη ζούσαμε μέρες καλύτερες από πριν και πια αγωνιζόμασταν για ακόμη ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ μέρες για να διαφυλάξουμε τις μέχρι τότε κατακτήσεις και να τις διευρύνουμε. Βγαίναμε που λες στους δρόμους και τραγουδάγαμε, γελάγαμε και ας ήταν δύσκολες οι μέρες μας και ας ερχόμασταν αντιμέτωποι με την τρομοκρατία την κρατική τρομοκρατία. Χεσμένους τους είχαμε μας κυνηγούσαν και τους βγάζαμε κοροϊδευτικά την γλώσσα. Και να πεις ότι δεν ξέραμε τι θα ακολουθήσει; Είχαμε διαβάσει και πέντε πράγματα μην σου πω πολλοί από εμάς και δέκα και είκοσι και όλες τις πολιτικές αναλύσεις για την πολιτική οικονομία,για την διαλεκτική,για την καταγωγή της οικογένειας,για...για.....ίσαμε και τις πάνω από 1500 σελίδες από το ΚΕΦΑΛΑΙΟ επιχειρήσαμε να μελετήσουμε, έτσι για να μην λέμε παπαριές στον κόσμο και να τον προετοιμάσουμε για το επερχόμενο και τον ρόλο που του επιφύλασσε η ιστορία. Όμως θα είμαι ειλικρινής το ότι μας επιφυλάσσονταν τέτοιο μέλλον, αυτό και έτσι, δεν το είχαμε φανταστεί και ας ξέραμε για το τέλος του καπιταλιστικού συστήματος και ας γνωρίζαμε για την υπερπαραγωγή και για την ανάγκη του κεφαλαίου να καταστρέψει τα μέσα παραγωγής για να επιβιώσει. Όχι. Το ότι θα ζούσαμε τέτοιον εφιάλτη δεν το φανταζόμασταν και ας μην μας βρήκε τουλάχιστον κάποιους από εμάς εντελώς απροετοίμαστους Το ερώτημα που μπαίνει, είναι τι δεν κάναμε καλά τι πήγε στραβά και εντάξει για όσους το καταλαβαίνουμε, το ζητούμενο είναι αν θα το καταλάβουν και εκείνοι που πρέπει. Αν είναι διατεθειμένοι να το κατανοήσουν και να ακολουθήσουν την διαδικασία που απαιτείτε, να πάρουν εκείνα τα μέτρα και να γίνουν εκείνες οι κινήσεις που θα οδηγήσουν αυτήν την στιγμή της μεγάλης πρόκλησης να ανταποκριθούν στο ρόλο που επικαλούνται ότι τους έταξε η ιστορία.

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ
ΓΙΑ ΜΑΧΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΖΩΗ


Είναι φανερό πλέον και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Το σύστημα παραπαίει.
Αυτό είναι το τέλος του. Είναι το τέλος του όμως; Αυτό θα εξαρτηθεί και δεν είναι που εξαρτάται από το ίδιο το οικονομικό σύστημα και τους εκφραστές του, δεν εξαρτάται από τους καπιταλιστές. O καπιταλισμός δεν θα μας τελειώσει επειδή θα βαρεθεί και θα φύγει, Περίεργο δεν είναι,εξαρτάται από εμάς. Από τον λαό, από τους εργαζόμενους. Οι καπιταλιστές, ντόπιοι και ξένοι εκφραστές του,τα τσιράκια τους και οι λακέδες τους, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παίρνουν μέτρα σε βάρος των εργαζομένων,που και αυτά όμως δεν μπορούν να τους σώσουν.
Μέτρα που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προσπαθούν να δώσουν παράταση χρόνου στο κεφάλαιο και ανάσα στον επιθανάτιο ρόγχο του,παρασέρνοντας τα πάντα στην απέλπιδα προσπάθειά του να κρατηθεί. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, θαρρώ έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις. Το ποιο σημαντικό βέβαια είναι ότι δεν μπορεί να μείνει κανείς στις θεωρητικολογίες, γιατί τα γεγονότα και οι εμπειρίες άλλων χωρών, μας βάζουν μπροστά σε μια εφιαλτική πραγματικότητα που έτσι ή αλλιώς πρέπει να αντιμετωπιστεί. To μεγάλο ζήτημα και το μεγάλο ερωτηματικό είναι πως και από ποιους. Από αυτά τα δύο θεμελιώδη θα έλεγα ερωτήματα, προκύπτει και γίνεται εμφανής η ανεπάρκειά μας. Μια ανεπάρκεια που αν σύντομα, άμεσα δεν καταφέρουμε να την εξαλείψουμε, τότε και θα υποστούμε τις συνέπειες της και θα έχουμε όλη την ευθύνη για όλα τα δεινά, για τον χρόνο που χάνεται, για την ιστορία που θα μας προσπεράσει βγάζοντας μας κοροϊδευτικά την γλώσσα. Μπανιστηρτζήδες της ίδιας μας της ζωής, μπανιστηρτζήδες ενός προαναγγελθέντος θανάτου,ενός εγκλήματος που λαμβάνει χώρα μπρος στα μάτια μας, σε βάρος μας,σε βάρος των παιδιών μας. Όλο αυτό το θέατρο του "παράλογου"που παίζεται, σε όσους γνωρίζουν, κυρίως σε όσους γνώριζαν, χρεώνει και έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Άντε ας ξεκαθαρίσω τι εννοώ. Για όσους είναι θιασώτες του καπιταλιστικού συστήματος κουβέντα δεν κάνουμε και το μόνο που θα μπορούσαμε να πούμε, είναι ότι υπηρέτησαν με μεγάλη συνέπεια τα συμφέροντά τους και μπράβο τους. Αρα το πρόβλημα θα το εντοπίσουμε και θα το εστιάσουμε, σε όλους εμάς, που μοιάζει να έχουμε κατανοήσει να έχουμε εντάξει την δράση μας, γιατί όχι και την ζωή μας την ίδια, στην προσπάθεια, στην πάλη για την ανατροπή αυτού του επαχθούς, του άδικου οικονομικού συστήματος, που τρέφετε και δυναμώνει μόνο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γιατί τι ευθύνες και τι λόγο να ζητήσω από την δεξιά πολιτική και τους εκφραστές της,τι λόγο να ζητήσω από τα υποκατάστατα, τους ξεπουλημένους λακέδες της άρχουσας τάξης,τι λόγο να ζητήσω από εκείνους που υιοθετούν και ανάγουν σε ιδεολογία τους, την ιδέα της συνεργασία των τάξεων και περιορίζουν την πάλη τους στην επίτευξη μικρομεταρυθμίσεων, αφήνοντας τελικά ανέπαφο το καπιταλιστικό σύστημα. Το ζήτημα λοιπόν είναι σε ποια τάξη ανήκεις, με ποιους είσαι τελικά. Αλλά να που καταλήγουν να είναι δύο διαφορετικά πράγματα τούτα τα δύο. Γιατί το σε πια τάξη ανήκεις είναι άλλο και το με ποιους είσαι, είναι άλλο. Το να είσαι εργάτης σε μια φάμπρικα, το να είσαι πωλητής/α σε κάποιο κατάστημα, το να είσαι υπάλληλος σε μια εταιρία,το να ανήκεις στους εργαζόμενους διανοούμενους των 1000 - 1500 ακόμη και των 2000 δεν σε κατατάσσει στην τάξη των κεφαλαιοκρατών. Από φύση λοιπόν ανήκεις στην εργατική τάξη και αυτό ασφαλώς από μόνο του, δεν είναι αρκετό να σε κάνει να συνειδητοποιήσεις, να αναπτύξεις την ταξική σου συνείδηση και να είσαι επομένως φύση και θέση με την εργατική τάξη. Χρειάζεται πολύ δουλειά για τούτη την εξέλιξη. Να μετασχηματιστεί δηλαδή το ταξικό ένστικτο των εργαζομένων, σε επαναστατική ταξική συνείδηση και ιστορικά η ευθύνη αυτή βαραίνει την πρωτοπορία της εργατικής τάξης και τον πολιτικό της φορέα. Ποιος λοιπόν είναι εκείνος ο φορέας που διατείνεται ότι εκπροσωπεί και συσπειρώνει στους κόλπους του την πρωτοπορία της εργατικής τάξης; Η απάντηση είναι γνωστή. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε σε παλιά γεγονότα,δεν χρειάζεται να γίνουν κανενός είδους άλλες θλιβερές αναφορές, μπορεί όμως κανείς να επικαλεστεί την διαδρομή από την μεταπολίτευση και δω........ Έχω αναρωτηθεί κι΄άλλες φορές σε παλαιότερες αναρτήσεις "για στραβός ειν΄ο γιαλός για στραβά αρμενίζουμε" Από το ΄74 και δω, αναρωτιέμαι. Τι πήγε στραβά στην παρέμβασή μας στο εργατικό κίνημα, έτσι ώστε να καταφέρουμε να το κάνουμε να μας γυρίσει την πλάτη. Πως γίνεται να παλεύεις για καλύτερες μέρες, για τα δίκια των εργαζομένων, να διακηρύττεις τις Μαρξιστικές σου καταβολές και πεποιθήσεις, να θεωρείς, να διακηρύττεις και να διεκδικείς για λογαριασμό σου την αποκλειστικότητα της ορθής έκφρασης της Μαρξιστικής θεωρίας, να παλεύεις στα πεζοδρόμια, στους χώρους δουλειάς,στις γειτονιές, να δίνεις το παρόν σου σε κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί την εργατική τάξη και χρόνο τον χρόνο να χάνεις την εκπροσώπηση σε εργατικά σωματεία,στους φοιτητικούς συλλόγους, στους συλλόγους των επιστημόνων, στους πολιτιστικούς φορείς, στους Δήμους και τις κοινότητες,και να συρρικνώνεσαι, να αποστεώνεσαι ΠΩΣ; Θα πάρω υπ΄όψιν μου όλες τις συνθήκες μέσα στις οποίες ένα ΚΚ αναπτύσσει την δράση του και ταυτόχρονα αναπτύσσετε. Θα πάρω υπ΄όψιν μου τον πόλεμο που δέχεται και τους μηχανισμούς που διαθέτει η άρχουσα τάξη για να διαπαιδαγωγήσει,να ελέγξει, αλλά και να καταστείλει το μαζικό λαϊκό κίνημα. Θα πάρω υπ΄όψιν μου όλα τα μέτρα που μπορεί να πάρει σε βάρος της παραπέρα ανάπτυξης του Μαζικού Λαϊκού Κινήματος και τότε θα πρέπει να καταλήξω σένα συμπέρασμα. Όλα αυτά τα μέτρα και τους μηχανισμούς η άρχουσα τάξη θα τους διαθέτει πάντα όσο διατηρεί την εξουσία, μάλιστα οι μηχανισμοί της θα γίνονται όλο και ποιο σκληροί,όλο και ποιο αποτελεσματικοί. Το ερώτημα που προκύπτει είναι σαφές.
Δεν μπορούμε να το παλέψουμε.; Δεν γίνεται τίποτα; Χίλιες φορές όχι. Δεν γίνεται να είναι έτσι. Δεν μπορώ να πιστέψω κάτι τέτοιο. Αρνούμαι. Για τούτον τον λόγο είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε αλλού τους λόγους και τα αίτια. Είναι λαθεμένη η επιστημονικά τεκμηριωμένη θεωρία του Μαρξισμού, μήπως υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να απαντηθούν που πρέπει να εναρμονιστούν με τις σημερινές ανάγκες και συνθήκες, μήπως κάνουμε λάθος στην.....μετάφραση, μήπως χάνουμε στην καθημερινότητα, στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτή την καθημερινή επικοινωνία με τον κόσμο της εργασίας; Βρες μπας και έχουμε κάνει τίποτα συμβιβασμούς,βρε μήπως μας έχει καβαλήσει η αλαζονεία, ο σεχταρισμός...
Βρε μπας και είναι στραβός ο γιαλός, η μήπως στραβά αρμενίζουμε. Όπως και να έχει όμως το ζήτημα
τώρα ήρθε η ώρα για μάχη και για ζωή Και αυτήν την μάχη απαιτείτε να την δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις ΤΩΡΑ Μην τους αφήσουμε να πάρουν ανάσα ας γίνουμε ο εφιάλτης στα αξημέρωτα βράδια τους

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ



Έχουν ξαμολυθεί. Λυτοί και δεμένοι στην υπηρεσία των αφεντάδων τους, των εκπρόσωπων
του κεφαλαίου. Πληρωμένα λαμόγια, μιζαδόροι, λακέδες, τ΄χουν παίξει. Επιστρατεύονται
και με όλα τα μέσα προσπαθούν να στηρίξουν το πλοίο που βουλιάζει.
Το κακό είναι ότι θα πάρει και όλους εμάς στον πάτο του πουθενά, χωρίς καμιά προοπτική
να αναδυθούμε έστω και για μιαν ανάσα. Είναι να αναρωτιέσαι πως το πέτυχαν όλο ετούτο.
Να πεθαίνει, να ψοφάει το θεριό του καπιταλισμού και όλοι εμείς που τόσα χρόνια κατέτρωγε τις σάρκες μας, να βρισκόμαστε μπρος στο θάνατό του και να παραμένουμε παθητικοί μπανιστηρζήδες. Αμήχανοι, ανήμποροι να αντιδράσουμε, αδύναμοι να παίξουμε τον ρόλο για τον οποίο ταχτήκαμε. Είναι που λέει, η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια της. στην προκειμένη περίπτωση
για να μας φασκελώσει. Τα ερωτήματα πολλά . Ποιος έφταιξε που φτάσαμε ως εδώ. Όχι, το σύστημα έτσι και αλλιώς, η πορεία του, ήταν και είναι προδιαγεγραμμένη. Ποιος ή τι φταίει; Που εμείς, ο λαός, οι εργαζόμενοι, που κατά πως ορίζετε από την ιστορική εμπειρία του εργατικού κινήματος, θα έπρεπε σήμερα, τούτη την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή να έχουμε αναπτύξει ένα ανάλογο, καλά οργανωμένο Μαζικό Λαϊκό Κίνημα που θα μπορούσε να παίξει τον ιστορικό του ρόλο και να ανατρέψει προς όφελος του, το σάπιο, το παλιό, το παρηκμασμένο, το έτσι και αλλιώς ετοιμοθάνατο οικονομικό σύστημα.
Σιγά μη δεν υπάρχει απάντηση και ο καθένας έχει τις δικές του ξεχωριστές απαντήσεις. Απαντήσεις που βασίζονται σε διαφορετικές εμπειρίες και οδηγούν σε διαφορετικές εκτιμήσεις και άρα και σε διαφορετικές προτάσεις.
Δεν είναι κακό αυτό και ίσως μέσα από καθημερινούς αγώνες να μπορέσει να στηθεί το καινούργιο, να μπορέσουν να ανατραπούν τα σχέδια της νεκραναστασής τους. Όπως όμως και νάχει το πράγμα το σίγουρο είναι ότι μόνον έτσι μπορούμε να τους τρομάξουμε. Και αυτό το χρωστάμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, στην τάξη μας.

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ .
ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΜΑΣ.
ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΡΟΛΛΑ.
ΝΕΚΡΩΝΟΥΝ, ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ, ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ,ΤΑ ΓΙΑΠΙΑ..
.
ΑΥΡΙΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.

ΑΥΡΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ.

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Α.ΣΑΜΑΡΑ - Α.ΠΑΠΑΡΗΓΑ

"....Στην Γερμανία κάθε φορά που η αστική τάξη εκδηλώνεται επαναστατικά, το κομμουνιστικό κόμμα παλεύει μαζί με την αστική τάξη, ενάντια στην απόλυτη μοναρχία, ενάντια στη φεουδαρχική γαιοκτησία και στον μικροαστισμό. Μα ούτε στιγμή δεν παραμελεί το κομμουνιστικό κόμμα, να καλλιεργεί στους εργάτες, μια όσο μπορεί πιο καθαρή συνείδηση, σχετικά με την εχθρική αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στην αστική τάξη και στο προλεταριάτο,για να μπορέσουν οι εργάτες να στρέψουν αμέσως, ενάντια στην αστική τάξη, σαν ισάριθμα όπλα, τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη να δημιουργήσει με την κυριαρχία της, έτσι που αμέσως ύστερα από την ανατροπή των αντιδραστικών τάξεων,να αρχίσει ο αγώνας ενάντια στην αστική τάξη..."
Χθες έγινε η συνάντηση Παπαρήγα - Σαμαρά. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μίλησε για ... παραδοξότητες της αριστεράς. Να πηδήξουμε τώρα ή να το αφήσουμε για αργότερα; Ποιοι τολμούν και μιλούν. Αυτοί που με ψέματα παραπλάνησαν τον Ελληνικό λαό και υπέκλεψαν την ψήφο του. Οι αρχιμιζαδόροι που συσσώρευσαν για μια 20ετία τεράστια προβλήματα στις πλάτες του λαού. Αυτοί που ανέδειξαν την ρεμούλα, την αδιαφάνεια, τις πελατειακές σχέσεις, τη μίζα, σε επιστήμη. Αυτοί που σήμερα καμώνονται ότι δεν ήξεραν τίποτα, που παριστάνουν τους απελπισμένους που έρχονται σε σύγκρουση με την συνείδησή τους, που εξαναγκάζονται τάχα μου να επιβάλλουν δυσβάσταχτα μέτρα στις πλάτες του λαού και αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές τους!!! Τολμούν και μιλούν εκείνοι οι Ναιναίκοι που ξέρουν πολύ καλά να παραχωρούν δικαιώματα, να υποτάσσονται, να ευχαριστούν τον Μπούς (η μήπως το Κλίντον) να παρακαλούν και να υποκύπτουν στις επιταγές του ΔΝΤ. Οι σφουγκοκωλάριοι, που τους παραξένεψε η συνάντηση της Παπαρήγα με τον Σαμάρα, αλλά δεν αναρωτιούνται δεν τους ξενίζει και δεν τους φαίνεται παραδοξότητα η άγραφη, η ανομολόγητη συνεργασία με τον Καρατζαφέρη, τον Γεωργιάδη και τα άλλα τα παιδιά. Συνεργασία σε ζητήματα ζωτικής σημασίας για την πορεία αυτής της χώρας και του λαού της. Παραδοξότητα δεν είναι η συνάντηση της Παπαρήγα με τον Σαμαρά, που έτσι και αλλιώς περιορίστηκε στην ανταλλαγή απόψεων. Παραδοξότητα θα είναι να αρνηθεί η Παπαρήγα μια συνάντηση με τον Τσίπρα. Οι συνθήκες διαγράφονται πολύ επικίνδυνες όχι μόνον για την χώρα, όχι μόνον για την εργατική τάξη, όχι μόνον για τον λαό μας, αλλά και για το ίδιο το ΚΚΕ. Έχουμε πάρει χαμπάρι μέχρι που μπορούν να φτάσουν προκειμένου να βάλουν στην άκρη το κόμμα; Γνωρίζουν πολύ καλά την απήχηση που μπορεί να έχει το κόμμα στους εργαζόμενους και είναι αυτό που φοβούνται. Πρέπει να προχωρήσουν άμεσα και χωρίς καθυστέρηση στα μέτρα για τα οποία έχουν δεσμευτεί Είναι άραγε τυχαίες και οφείλονται στην γραφική ιδιοσυγκρασία του Πάγκαλου και όχι μόνον, που μιλούν για τα όρια της νομιμότητας μέσα στα οποία κινήται το ΚΚΕ; Ποιος μιλάει για συνεργασία, όμως μια κοινή πορεία αντιμετώπισης της σημερινής κατάστασης προβάλει αναγκαία. Να γιατί ανέτρεξα στο ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ και στην συγκεκριμένη παράγραφο που αναφέρετε στο ζήτημα της συμπαράταξης με μια τάξη που τίποτε κοινό δεν έχουν παρά μόνον την ανάγκη ανατροπής της κυρίαρχης τάξης και των δεινών που συσσωρεύει στο λαό.
Μετά βλέπουμε.
Να σημειωθεί ότι δεν βλέπουμε ασφαλώς καμιά ομοιότητα στην αστική τάξη του 1848 με τη σημερινή, πολύ δε περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ. 'Αλλες είναι οι σημερινές αντιθέσεις και αυτές είναι για άλλη ώρα.

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010


ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΗ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ
ΤΗΣ Α. ΓΚΕΡΕΚΟΥ

Η κυρία Α.
Γκερέκου, για λόγους ευαισθησίας εξ αιτίας της φορολογικής εκκρεμότητας ύψους 5,5 εκατ. του συζύγου της Τόλη Βοσκόπουλου, έθεσε την παραίτησή της, στην διάθεση της κυβέρνησης.
Ο Πρωθυπουργός, έκανε δεκτή την παραίτηση
της κ. Α.
Γκερέκου.
Μετά τις μεγαλόστομες δηλώσεις της κυβέρνησης για διαφάνεια δεν υπήρχαν ασφαλώς περιθώρια για διαφορετική αντιμετώπιση του ζητήματος.
Μήπως, λέμε μήπως, μετά και από τις σχετικές δηλώσεις, περί πάταξης της φοροδιαφυγής, μετά τις δηλώσεις για τιμωρία των ενόχων, το γεγονός που προέκυψε με την εκκρεμότητα του
Τόλη Βοσκόπουλου ήταν η ευκαιρία να αποδείξουν την αποφασιστικότητά τους για να κατευνάσουν τη λαϊκή αγανάκτηση;
Η κυρία
Γκερέκου τονίζει ότι δεν έχει καμία σχέση με τις εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις του συζύγου της, που άλλωστε, προέκυψαν σε καιρό που δεν γνωρίζονταν καν με τον Τόλη Βοσκόπουλο.
Η κ. Α.
Γκερέκου θα αντικατασταθεί άμεσα. Άραγε, τι παράπλευρες συνέπειες μπορεί να προκύψουν από την αντικατάσταση της;

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΤΑΜΙ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟ
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΚΚΕ



Μεγάλη και ενθουσιώδης η συγκέντρωση του ΚΚΕ στο πεδίο του Άρεως.
Πανελλαδική συγκέντρωση που κατέλαβε όλη την πλατεία του Πεδίου του Άρεως και τους
γύρω δρόμους. Η συγκέντρωση εξελίχθηκε με απόλυτη ομαλότητα μιας και το ΚΚΕ γνωρίζει
πολύ καλά, καλύτερα από τον καθένα να οργανώνει τις συγκεντρώσεις, τις πορείες, τα συλλαλητήριά του,περιφρουρημένα,συντονισμένα,συγκροτημένα και πειθαρχημένα.
Στην ομιλία της η Γ.Γ του ΚΚΕ, τόνισε την ανάγκη συστράτευσης με το κόμμα της εργατικής τάξης , το ΚΚΕ. Είναι ο μόνος δρόμος για να διεκδικήσει δυναμικά και αποφασιστικά, ο λαός και οι εργαζόμενοι τα δικαιώματά τους, τα κατακτημένα με αγώνες που σήμερα ο καπιταλισμός,οι εκπρόσωποι του και οι λογής, λογής παρατρεχάμενοι τους επιδιώκουν να τα πάρουν πίσω. Σε αυτόν τον δρόμο σε τούτη την πορεία της υπεράσπισης και διεκδίκησης μπορούν και πρέπει να ενταχθούν όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι όσοι πλήττονται από τις πολιτικές επιλογές της εξουσίας και των εκφραστών της.
Η συγκέντρωση εξελίχθηκε σε λαϊκό συλλαλητήριο δυναμικό και ενθουσιώδη. Οι συγκεντρωμένοι διατράνωσαν την ανάγκη να συνεχίσουν να αγωνίζονται με την ίδια αποφασιστικότητα με την ίδια ορμή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν η κεφαλή της πορείας είχε περάσει την Πλ.Συντάγματος και ήδη βρισκόταν στα προπύλαια και όδευε προς την Ομόνοια η ουρά της πορείας δεν είχε ξεκινήσει ακόμη από το Πεδίο του Άρεως και την Αλεξάνδρας.










ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ
ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ Α. ΤΣΙΠΡΑ
ΣΥΓΓΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ 14/5/2010



Τις θέσεις που ανέπτυξε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του χθες το βράδυ τις διάβασα στο ΠΡΕΖΑ Τ.V.
Πρέπει να ομολογήσω ότι μου δημιουργήθηκαν μια σειρά ερωτηματικά και προβληματίστηκα
Αν τα πράγματα είναι έτσι κατά πως τα λέει, ο Αλέξης, εγώ κάτι στραβά έχω καταλάβει. Διατυπώνει μια σειρά προτάσεων από τις οποίες προκύπτει ότι έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικά πράγματα .Το κακό και το καλό .Όπου κακό, το ΔΝΤ και καλό, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα.Προκύπτει λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με κάλους Τραπεζίτες και κακούς Τραπεζίτες.
Με λίγα λόγια το κεφάλαιο, δεν είναι παντού το ίδιο. Όσο για τους εκπροσώπους του, αλλά
και τους ίδιους, διαφέρουν και ασφαλώς, δεν έχουν καμιά σχέση και καμιά ανάμειξη σε όσα δεινά έχουν συσσωρευτεί στην οικονομία μας και όχι μόνον την Ελληνική οικονομία.
Έχουμε να κάνουμε με κεφαλαιοκράτες που μπορούν να δείξουν κατανόηση και αν όχι να εξαναγκαστούν. Αν όμως μπορούν να εξαναγκαστούν, αυτό θα σημαίνει ότι το διεθνές κεφάλαιο όλα αυτά τα μέτρα τα παίρνει μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη και ταυτόχρονα να πάρει πίσω όσα με αγώνες κατέκτησε η εργατική τάξη με σκοπό την ακόμη μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίου και όχι γιατί είναι αναγκασμένο για να αντιμετωπίσει τους εσωτερικούς του ανταγωνισμούς Θα σημαίνει ότι όλο αυτό δεν έχει να κάνει με τις εσωτερικές αντιθέσεις του κεφαλαίου, δεν έχει να κάνει με την υπερπαραγωγή, θα σημαίνει ότι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου αλλά και οι τεχνοκράτες, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι με την παραπέρα συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζομένων παύει και η αγοραστική τους ικανότητα και άρα η ανάγκη παραγωγής , η ανάγκη εργασίας από την οποία και προκύπτει η υπεραξία την οποία καρπώνονται και διαιωνίζουν την ύπαρξή τους. Με λίγα λόγια θα σημαίνει ότι αυτή η κρίση δεν είναι μια δομική κρίση και δεν έχει να κάνει με τα ίδια τα νομοτελειακά αδιέξοδά του,που ακόμη και αν καταφέρει να τα κουκουλώσει για λίγο χρονικό διάστημα ,αυτά θα επανέλθουν με μεγαλύτερη ένταση. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές για την Ευρώπη των εργαζομένων, που όμως εκπροσωπούνται από τους ποιο σκληρούς και αδηφάγους εκφραστές του κεφαλαίου . Η Ευρώπη θα γίνει "ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ", όταν οι λαοί στέλνουν τους δικούς τους εκπρόσωπους στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, μέχρι τότε οι αποφάσεις που θα παίρνονται δεν θα είναι παρά αποφάσεις που θα στηρίζουν και θα ενισχύουν το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων. Αν κάτι δεν κατάλαβα καλά με ευχαρίστηση θα δεχόμουν κάποιες διευκρινήσεις που ίσως θα με βοηθούσαν. Παράλληλα καλά θα κάνουμε να βρεθούμε όλοι στους δρόμους στο κάτω κάτω μέσα στους αγώνες ατσαλώνετε η θέληση για αλλαγές, για ανατροπές, με τους αγώνες σφυρηλατείται η ενότητα αναπτύσσετε η αγωνιστική συνείδηση. Αν τε και δυναμικούς αγώνες γιατί διαφορετικά θα μας πάρουν φαλάγγι.

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010


Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΕ ΜΑΣ
Από σήμερα μπορούμε να είμαστε ήσυχοι.
 Με απόλυτη συνέπεια ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, βάζουν σε εφαρμογή την επιχείρηση εκκαθάρισης λαμόγιων! !  
Σηκώνουν τα μανίκια και πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά. Εμείς μπορούμε πια να κοιμόμαστε ήσυχοι, πράγμα που άλλωστε μας έχουν μάθει να το κάνουμε καλά. 
Έτσι όλα θα μπουν στη θέση τους . 
Αυτή η ιστορία με την διαφάνεια έχει όπως ξέρει ο καθείς ξεκινήσει από την προεκλογική περίοδο. Κατάφεραν όλοι οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι να μας πείσουν ότι η απαίτηση του κόσμου, η δικιά μας πάει να πει, δεν είναι άλλη από το να κρεμάσουμε 5-6 στην Πλατεία Συντάγματος. Ο λαός έχει κατανόηση λένε, μιλώντας εκ στόματός μας. Ο λαός είναι διατεθειμένος να πληρώσει για την σωτηρία της Πατρίδας, αλλά βρε αδερφέ, δεν θα δούμε και κανέναν από αυτούς που "τα΄φαγαν" στην φυλακή; 

Ακόμη και σήμερα, για να διατηρήσουν τις ισορροπίες και να εδραιώσουν την "αντικειμενικότητά" τους  τα΄χα μου, διαμαρτύρονται στα παράθυρα της εικονικής μας αποχαύνωσης."Αργήσανε" λένε, "έπρεπε να έχουν συσταθεί εξεταστικές επιτροπές από πολύ ποιο πριν, δηλώνει ο Τράγκας και χωρίς πολιτική αχρωματοψία, συμπληρώνει ο Χη/Νικολάου.  
Αφεντικά και δούλοι δεν θα λυπηθούν, δεν θα διστάσουν να βρουν και δυο τρία εξιλαστήρια "θύματα" με προσοχή βέβαια, γιατί αυτά είναι και επικίνδυνα πράγματα . "Με δίνεις", "σε δίνω".
 Ακούστε που σας λέω, ακόμη και αυτό αν είναι να γίνει, με ανταλλάγματα θα το κάνουν. Το θέμα και το ζητούμενο είναι να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια. Να ισοσκελίσουν τα βάρη που θα πέσουν στις πλάτες μας. Παραδίδουμε δυο τρεις στην δημόσια χλεύη, εμείς και σεις κοιτάξτε αδιαμαρτύρητα σ΄αυτές τις δύσκολες ώρες της Πατρίδας, να σταθείτε στο...... "ύψος σας",... ξαπλωμένοι στον καναπέ σας.

Μην μασάτε ορε. Πάνε πάλι να μας την φέρουν. Να πιάσουμε να ασχολούμαστε για μερικές μέρες με τα τερτίπια τους . Με τις παραστάσεις της Μπιρμπίλη και του Γιώργου στις παραλίες που θα "ανοίξουν για το λαό" και την φοροδιαφυγή των γιατρών του Κολωνακίου. Για το Βατοπέδι θα πουν τίποτα ,για την SIEMENS θα γίνει λόγος, για το χρηματιστήριο,για τα ασφαλιστικά ιδρύματα, για τις of shor, για τους δημόσιους οργανισμούς που ξεπούλησαν και εν τέλει για αυτήν καθ΄εαυτήν την Κρίση του Οικονομικού τους συστήματος θα γίνει λόγος;

 Ένα πράγμα πρέπει να μπει στο μυαλό μας . 
Για τούτη την Κρίση, ο λόγος πέφτει σε μας .







Εγώ δεν βρίσκω πια λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν όλα όσα συμβαίνουν, κυρίως όμως τα επερχόμενα. Μοιάζει φτωχό το λεξιλόγιό μας . Οι λέξεις που έρχονται στα χείλη μου είναι γεμάτες αιχμηρές ακίδες. Είναι κάτι σαν " γκραγκεκούντα, ζαγκραγκούντα, μπραντεγκράν.."Φθόγγοι γεμάτοι αγκάθια Σου ματώνουν τα χείλη και την γλώσσα , όπως σε ματώνουν και
οι εικόνες που προσπαθείς να περιγράψεις.
Βλέποντας, αρχίζει το συναίσθημα από τα μάτια και κάνει έναν οδυνηρό κύκλο μέσα σου
φτάνοντας ίσαμε τα νύχια των ποδιών σου και ξανά και ξανά...προς τ΄απάνω, περνάει απ΄
την κοιλιά και μετά στο στομάχι, κάνει μια στάση στην καρδιά, όπως ο επιτάφιος μπροστά
στο Δημαρχείο της πόλης. Γυρνάει γύρω από τον άξονά του ηδονικά ξεσκίζοντας και ματώνοντας τα σωθικά σου, με τις αμέτρητες αιχμηρές του ακίδες και συνεχίζει φτάνοντας
στον εγκέφαλο Εκείνος δίνει εντολή " Μίλα, πεσ΄τα, ούρλιαξε,"και αντί για λέξεις
φτύνεις αίμα και αγκάθια.
 

Να ευχαριστήσω την καλή φίλη Χαρά, που είχε την καλοσύνη να μου επιτρέψει
να αναρτήσω το κείμενό της, γραμμένο πρίν μερικά χρόνια.








Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Η κρίση του καπιταλισμού και κάποιες βιώσιμες λύσεις από τον Rick Wolff

Η κρίση του καπιταλισμού και κάποιες βιώσιμες λύσεις από τον Rick Wolff - The from dimitris meletis on Vimeo.



Το video παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον πέρα από το αν το υιοθετεί κανείς εξ ολοκλήρου.Αφορά την Οικονομία των ΗΠΑ και μπορεί να παρακολουθήσει κανείς πόσο
ίδια είναι τα χαρακτηριστικά της με την Οικονομία την δική μας αλλά και όλης της
Ευρώπης. Ολα αυτά για να γίνει κατανοητό οτι η κρίση που εμφανίζετε δεν είναι παρά
ΚΡΙΣΗ του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, και αυτόν επιχειρούν να σώσουν.
Για να σωθεί το Καπιταλιστικό σύστημα,έναν τρόπο μόνον έχουν και κανέναν άλλον.
ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. Εμείς πάλι έναν τρόπο έχουμε για να αμυνθούμε
σε αυτήν την λαίλαπα.ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ,για την υπεράσπιση της ΖΩΗΣ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ;

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

ΔΕΝ ΤΣΙΜΠΑΜΕ
ΡΕΕΕΕΕΕΕ.....

Ακούσαμε τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού της χώρας αμέσως μετά την σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών προεξάρχοντος του προέδρου της ελληνικής δημοκρατίας
κ. Κάρολου Παπούλια.
Μια σύσκεψη για την οποία μίλησαν πολύ και χύθηκε πολύ μελάνι και ακόμη περισσότερη λάσπη. Μια σύσκεψη για την οποία καλλιεργήθηκαν πολλές προσδοκίες για την προσπάθια απεγκλωβισμού, από την κρίση που μαστίζει την χώρα. Μια σύσκεψη στην οποία ανταποκρίθηκαν οι αρχηγοί των κομμάτων πλην των ...."απάτριδων" Αριστερών που το μόνο που σκέπτονται είναι "πως θα αξιοποιήσουν την αναταραχή προς κομματικό τους όφελος!" Μετά την τόσο σημαντική σύσκεψη στην οποία θα μπορούσαν να έχουν ληφθεί..... ζωτικές αποφάσεις, ο Πρωθυπουργός της χώρας έκανε δηλώσεις σπουδαίες και βαρυσήμαντες. Επανέλαβε ότι προεκλογικά είχε πει, μας ξαναεπανέλαβε ότι λέει καθημερινά σε όλους τους τόνους, για την ανάγκη διαφάνειας, για την ανάγκη να απεγκλωβιστεί η χώρα από τα δεινά που ......συσσώρευσαν τα λογής λογής λαμόγια, όχι βέβαια της δικής του παράταξης. ΌΧΙ. Μας επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά ότι πρώτα θα πρέπει όλοι να συμβάλουμε, αλλά μετά ....... (να δεις τι σούχω για μετά) μετά θα απολαύσουμε μια χώρα που θα ευημερεί και θα μας κάνει υπερήφανους ...........Αλλά το ποιο σημαντικό που είπε...... και που δεν έχει ξανά ακουστεί μέχρι τα σήμερα και το τόνισε, ήταν η έμμεση πλην σαφής καταγγελία του, για την απουσία των δύο κομμάτων της Αριστεράς. Σκέφτομαι όχι κανέναν άλλον, αλλά τα παπαγαλάκια, αυτούς τους "πανέξυπνους" δημοσιογράφους, πανέξυπνους, γιατί καταφέρνουν να πείσουν κάποιους ότι έχουν ικανότητες και γνώσεις και να πληρώνονται γιαυτό. Τους σκέφτομαι λοιπόν γιατί από το πρωί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιδίδονται σε μια απελπισμένη εκστρατεία κατασυκοφάντησης . Να απορούν και να προσπαθούν τάχα μου να ερμηνεύσουν την απουσία των Αριστερών κομμάτων, επιρρίπτοντας τους ευθύνες που δεν ανταποκρίθηκαν σε μια τόσο σημαντική σύσκεψη, αποφασιστικής και ζωτικής σημασίας για το ΕΘΝΟΣ।
Ρε μην τσιμπάτε, υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους.
Ρε δεν τσιμπάμε, ξέρουμε ότι το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι το συμφέρον των αφεντάδων σας. Πως αλλιώς βέβαια, από εκεί πληρώνεστε και αυτοί, από τις δικές μας πλάτες και μην ξεχνάμε και από τις ανοχές μας και τον φόβο που μας καλλιεργούν.

Κυριακή 9 Μαΐου 2010


ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΠΑΝΤΑ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ


Όταν ξεκίνησα να τσαλαβουτάω στον κυβερνοχώρο, πράγμα που εξακολουθώ να κάνω, εκεί στην πρώτη ανάρτηση έγραφα " ......γουστάρω πολύ την ανταλλαγή απόψεων, να σας πω να μου πείτε...... Χρόνια ολόκληρα με το "κονκλάβιο"ανταλλάξαμε απόψεις, τσακωθήκαμε, χτυπηθήκαμε, συνθέσαμε, παλέψαμε να υλοποιήσουμε, σπάσαμε τα μούτρα μας και φτου κι΄απ την αρχή. Διαλύσαμε, ξαναβρεθήκαμε και κάνοντας τον απολογισμό, ψάξαμε τις τσέπες μας και βρήκαμε χαρτομάντιλα κάποιες παλιές σημειώσεις και δύο εισιτήρια από την τελευταία συναυλία του Μάνου...." και κλείνοντας έλεγα "Ολα έχουν αλλάξει, όλα αλλάζουν με ταχύτητα φωτός και μόνον η ανάγκη για ανατρεπτικές αλλαγές παραμένει, απαιτώντας , ιδέες, προτάσεις, διέξοδα και λύσεις για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε την ιστορική αναγκαιότητα, που έχασε τον δρόμο της, γιατί κάποιος άλλαξε τις πινακίδες στην Εθνική......" Κοίτα τώρα που με όλα τούτα τα καταιγιστικά που αλλάζουν μέρα την μέρα κάνοντας ποιο ζοφερό το αύριο μας και μέσα στην τραγικότητα της μέρας συνέβη και το αισιόδοξο. Μαζί με τον ενθουσιασμό για την λαοθάλασσα και την αποφασιστικότητα για τον αγώνα, μου επιφυλάσσονταν άλλη μία μεγάλη χαρά. Το "κονκλάβιο" που έλεγα, ήταν όλο εκεί.Τους βρήκα όλους. Όλους; ΟΧΙ. Και αυτό το όχι ήταν ηχηρό, ήταν εκκωφαντικό. Φωνάξαμε παρουσίες και χρειάστηκε να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή και πήραμε να σιγοτραγουδάμε τα τραγούδια που αγαπούσαν. Έπειτα τους πήραμε απ΄το χέρι να πορευτούμε αντάμα την πορεία της απόφασης με τα δυο μας συντρόφια που τόσο νωρίς έφυγαν για το μεγάλο σεργιάνι τους.
Να ξυπνούν μνήμες, να κουτρουβαλιάζονται μέσα μας τα συναισθήματα, να στήνουν χορό μέσα μας οι θύμησες. Θυμάσαι....για θυμήσου....και κείνος ο σ. ο Γιώργος τι κάνει και η Αννύ που βρίσκετε...και ήταν σαν και τότε μόνο που όλοι μας πια φορούσαμε γυαλιά πρεσβυωπίας. Τα παιδιά μας είχαν μεγαλώσει, εμείς πάλι όχι. Ήμασταν εκεί με την φλόγα στα μάτια με την ίδια αποφασιστικότητα, με το απόλυτο της αλήθειας μας , παρ' όλο που πια ξέραμε πως εχθρός της αλήθειας δεν είναι το ψέμα, αλλά η πεποίθηση. Ήταν όπως τότε που κλείναμε πίσω μας την πόρτα στην ησυχία, στην σιγουριά, στην βεβαιότητα και ανοίγαμε διάπλατα δρόμους να διαβεί το δίκιο, να κατακτήσουμε, να ανατρέψουμε......... Τώρα πια δεν ήμασταν όλοι στον ίδιο χώρο αλλά φωνάζαμε τα ίδια συνθήματα, πεισμώναμε το ίδιο και ήμασταν το ίδιο αποφασισμένοι να είμαστε εκεί και αύριο και κάθε φορά. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να εκχωρήσουμε το δικαίωμα μας στην ζωή, σε κανέναν ξεπουλημένο λακέ της πλουτοκρατίας. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να εκχωρήσουμε κανένα από τα δικαιώματα μας που κατακτήθηκαν με θυσίες και με αγώνες.
Εμείς θα δίνουμε το παρόν μας κάθε φορά και πάντα κόντρα στους προβοκάτορές τους, κόντρα στα ΜΑΤ κόντρα στα φασιστόμουτρα και σε όσους βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία

Tώρα πια φοβάμαι...

Pablo Picasso Guernica

ΦΟΒΑΜΑΙ
! Δεν θυμάμαι να έχω φοβηθεί ξανά στην ζωή μου. Δεν φοβήθηκα ποτέ μου, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου και κάτω και από τις ποιο δύσκολες συνθήκες δεν φοβήθηκα. Σήμερα όμως ΦΟΒΑΜΑΙ και είναι η πρώτη φορά που νιώθω αυτό το συναίσθημα. Το κακό είναι που δεν φοβάμαι για μένα, φοβάμαι για όσα δικαιώματα κατακτήθηκαν με αγώνες . Αισθάνομαι ΤΡΟΜΟ στην ιδέα ότι μπορούν να μας πάρουν πίσω, ότι με τόσους αγώνες, με τόσες θυσίες αποκτήθηκε στο πέρασμα της ιστορίας.
ΦΟΒΑΜΑΙ
για το καρβέλι το ψωμί.
ΦΟΒΑΜΑΙ για την θαλπωρή του ζεστού σπιτικού.
ΦΟΒΑΜΑΙ για το γαλάζιο του ουρανού μας.
ΦΟΒΑΜΑΙ για τα παιδιά μας.
ΦΟΒΑΜΑΙ για την ζωή την ίδια.
Είναι
ένας φόβος που δεν μου αφήνει περιθώρια, δεν μου αφήνει άλλες επιλογές, παρά μόνον μία. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΔΩΘΩ. Μου αφήνει μόνον μία επιλογή. ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
Παλιά θυμάμαι θύμωνα . Με ποιόν θυμώνει κανείς; Θυμώνεις με κάποιον
που δεν εκτιμάς; Θυμώνεις με κάποιον που δεν εμπιστεύεσαι και φυσικά απορρίπτεις ιδέες,απόψεις, αποφάσεις και πρακτικές επιλογές του; Ασφαλώς όχι. Ποτέ δεν θύμωσα με τις πρακτικές όσων κατά καιρούς έχω απορρίψει. Δεν θύμωσα ποτέ για κείνους που με πολύ συνέπεια υπηρέτησαν και υπερασπίστηκαν είτε τα δικά τους συμφέροντα, είτε τα συμφέροντα των αφεντικών τους πράγμα άλλωστε για το οποίο, πάντα πληρωνόντουσαν αδρά. Την δουλειά τους έκαναν και την έκαναν καλά. Θύμωνα όμως με όλους όσους εκχωρούσαν τα δικαιώματά της τάξης τους, εμπιστεύονταν τα κόμματα του δικομματισμού και με την ψήφο τους παρέδιδαν την διακυβέρνηση της χώρας και των συμφερόντων του, τα δικά τους τα συμφέροντα, στους εκπρόσωπους του κεφαλαίου εργαζόμενου λαού. Με τον καιρό έμαθα να κατανοώ τους λόγους της αδυναμίας που είχε η εργατική τάξη, να κατανοήσει, να ερμηνεύσει τα γεγονότα, να αντιληφθεί την θέση και τα συμφέροντά της. Όταν γνωρίζεις τους μηχανισμούς που διαθέτει το κεφάλαιο μπορεί να απαντηθούν πολλά ερωτήματα.
Γνωρίζεις το ρόλο που μπορεί να παίζει η παιδεία στα χέρια αυτού που την ελέγχει, γνωρίζεις τον έλεγχο που μπορεί να ασκεί σε όλους τους τομείς, ξέρεις για τον κατασταλτικό της μηχανισμό, βλέπεις πως μεθοδεύει την χειραγώγηση της εργατικής τάξης με ρουσφέτια, υποσχέσεις, απειλές.....κυρίως όμως όταν κατανοείς το πόσο δύσκολο είναι να εκπαιδευτεί το ταξικό ένστικτο των εργαζόμενων ώστε να
επαναστατικοποιηθεί.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια μακρόχρονη και επώδυνη διαδικασία. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο,που ο ίδιος ο καπιταλισμός δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί τα δικά του αδιέξοδα,τον δικό του εσωτερικό ανταγωνισμό,τις δικές του εσωτερικές συγκρούσεις. Δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε. Έτσι προσπαθεί να βγει από αυτήν την κρίση με τον ένα και μοναδικό τρόπο που διαθέτει. Την καταστροφή των μέσων παραγωγής, με όποιους τρόπους διαθέτει, χρησιμοποιώντας τους βίαιους και κατασταλτικούς μηχανισμούς του. Τώρα ποια έχω αφήσει στην πάντα τον θυμό, ακόμη και για κείνους που η ιστορία τους έχει "τάξει" να πρωτοστατούν και να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Αυτής της συνείδησης, που σήμερα μπρος στην νομοτελειακή κρίση του Καπιταλιστικού συστήματος, θα έπρεπε να είναι σε θέση να δώσει το καίριο χτύπημα για την ανατροπή του. Άστο όμως, αυτό, άλλη φορά. Τούτη την ώρα,άλλα είναι που πρέπει να γίνουν . Απαίτηση για αντίσταση, ενάντια στα μέτρα που παίρνονται σε βάρος μας, σε βάρος όλων των εργαζόμενων, τέτοια που μας οδηγούν στην εξαθλίωση. Τέτοια που υποθηκεύουν την ζωή μας και τις ζωές των παιδιών μας. Αντίσταση συντονισμένη, οργανωμένη, περιφρουρημένη, να μην μπορεί να παρεισφρήσει προβοκάτορας, να μην τους προσφέρουμε άλλοθι για κατασταλτικά μέτρα. Τούτη την ώρα μόνο μία επιλογή έχουμε. Να αντισταθούμε δυναμικά,
αποφασιστικά,να μην φοβηθούμε παρά μόνον για όλα όσα αποφασίζουν να μας επιβάλλουν.

Μαρία Δημητριάδη "Κι ήθελε ακόμη"
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...