Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Ματ στην Κοκκινιά; Δελτάδες σε όλες τις γωνιές της;.............

Ματ στις γειτονιές της  Κοκκινιάς μας ; 
Η Κοκκινιά αστυνομοκρατούμενη;

Αλλά,
φαίνεται ότι με την Κοκκινιά δεν έχουν ξοφλήσει ακόμη.
Είναι αλήθεια ότι η σύνθεση του λαού της Κοκκινιάς έχει αλλοιωθεί.
Οι Μικρασιάτες που την ανάστησαν, που αγωνίστηκαν, που θυσιάστηκαν, με το πέρασμα των χρόνων έπαψαν να είναι το σύνολο του λαού της εργατομάνας.
Ο σπόρος που έριξαν όμως, βγάζει καρπούς.
Βλέπεις τίποτα δεν πάει χαμένο και χαμένοι αγώνες, είναι μόνον αυτοί που δεν έγιναν.
Να μην σταθούμε σε λόγια, δύο video΄ς μόνον και πάρτε εσείς παρουσίες και απουσίες, κυρίως απουσίες.
Το ένα έχει να κάνει με την παρέλαση της 25ης του Μάρτη.
δείτε το δείτε το καλά.


Το πήρα από τον Πατέρα     Παρέλαση και Συγχωνεύσεις κλικ εδώ


Στο βάθρο των επισήμων δεν βλέπω βουλευτές, το σκέφτονται πολύ να εμφανιστούν πια, αλλά ανάμεσα στους επίσημους μπορούμε να διακρίνουμε τόσο τον σημερινό Δήμαρχο του "Καλλικράτη" όσο και τον Κύριο Μπενετάτο Πρώην δήμαρχο, αλλά και στέλεχος του ΚΚΕ.

Στην διαδήλωση μαζί με τους γονείς και τους δασκάλους που διαμαρτύρονται για τις συγχωνεύσεις στα σχολεία, αλλά όχι μόνον, γιατί τα συνθήματα που επικρατούν είναι:

"Εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη" και 
"Αντίσταση και αγώνας είναι η μόνη λύση,κανένα σχολείο να μην κλείσει"

Ανάμεσά τους ήταν και ο Κώστας Παπαδόπουλος.Επικεφαλής του δημοτικού συνδυασμού "Κόντρα στο ρεύμα" και πρόεδρος της Ένωσης γονέων του δήμου της Νίκαιας.
Ο γνωστός σε μας τους μπλόκερ "Πατέρας"   http://opateras.blogspot.com/

Το δεύτερο video είναι από την αντιφασιστική  συγκέντρωση που έγινε την Κυριακή 27/3 στην Κοκκινιά


μου το έστειλε ο αγαπημένος φίλος Pavlosk    ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑκλικ εδω

     που πολύ τον ευχαριστώ.

Προηγήθηκε συνεδρίαση στο δήμο της Νίκαιας, απ΄αφορμή τις συνεχείς  επιθέσεις που δέχονται οι Πακιστανοι από ομάδες φασιστών. 
Κατά την συνεδρίαση, πάρθηκε η απόφαση για το αντιφασιστικό συλλαλητήριο.
Είναι απίστευτο στην πόλη αυτή να μπορούν να κυκλοφορούν φασίστες και ανενόχλητοι να επιτίθενται ενάντια σήμερα σε Πακιστανούς, αύριο σε Κομμουνιστές,αλλά και σε κάθε συνεπή αριστερό  που θα αγωνίζεται  για το δίκιο και την ανατροπή της βαρβαρότητας που έχουν εξαπολύσει ενάντια στην εργατική τάξη και σε ολόκληρο τον λαό, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του.
Σε συνέντευξη τύπου των εκπροσώπων της Πακιστανικής κοινότητας Ελλάδας ,
της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική απειλή και της Ένωσης μεταναστών εργατών καταγγέλθηκε ότι  συνολικά 60 αλλοδαποί έχουν νοσηλευθεί το τελευταίο τρίμηνο, ύστερα από επιθέσεις, που δέχθηκαν, κυρίως από άτομα νεαρής ηλικίας έως και 20 ετών

Το κάλεσμα του συλλαλητηρίου συνυπέγραψαν  οι «Δήμος Νίκαιας-Ρέντη, Δήμος Κορυδαλλού, Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, Δημοτική Κίνηση Πειραιά “Ανταρσία στο Λιμάνι”, Δημοτική Κίνηση Νίκαιας- Ρέντη “Κόντρα στο Ρεύμα”, Δημοτική Κίνηση Κορυδαλλού “Πάμε Αλλιώς”, ΕΕΔΔΑ, Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος, Ένωση Μεταναστών Εργατών, Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή».

Δεν ξοφλήσατε με την Κοκκινιά .

Οι Κοκκινιώτες δεν το βάζουν εύκολα κάτω.
Μπορεί να τους απογοητεύουν, μπορεί να τους κάνουν να νιώθουν προδομένοι, όμως δεν απολυσμονούν τις θυσίες και τους αγώνες των χιλιάδων συνεπών αγωνιστών και αυτές είναι καταγεγραμμένες στην συνείδησή τους .
Οι Κοκκινιώτες δεν το βάζουν κάτω,δεν παραδίνονται.


ΥΓ η ανάρτηση αυτή δεν είναι ετεροχρονισμένη........

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Συμφωνο εξαθλίωσης των λαών


                                                                                               Μια φορά και έναν καιρό 
                                                                                                ήταν μια χώρα που την                                                                                                         έλεγαν.........

 Ο πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζεται ικανοποιημένος από τις αποφάσεις της συνόδου των 27 στις Βρυξέλλες.
Εκφράζει την ικανοποίησή του και αισθάνεται δικαιωμένος, γιατί:

"επιβεβαιώνονται οι προσπάθειες που γίνονται ένα χρόνο τώρα στον τομέα της οικονομίας".
"Θα βγούμε ισχυρότεροι" είπε και πρόσθεσε "Να μιλάμε για τις προοπτικές της χώρας με αισιοδοξία"

«Κερδίσαμε αυτή τη μάχη με όπλο τη σοβαρότητα και τη συνέπειά μας. Θέλουμε να κρατήσουμε τη συνέπεια της χώρας μας απέναντι στο πρόγραμμα που εφαρμόζουμε»,

Ο Ελληνικός λαός μετά από αυτές τις δηλώσεις μπορεί να κοιμάται ήσυχος!

Γνωρίζουμε την σημειολογία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας,και όλων της λυκοσυμαχίας.
Άμα ο Γιώργος νιώθει ικανοποίηση, εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, πρέπει να αισθανόμαστε ανασφαλείς.
Όταν αυτοί εκφράζουν αισιοδοξία, ελπίζουν στην διέξοδο που αναζητούν για τα αδιέξοδα τους και τις δικές τους εσωτερικές  αντιθέσεις, που παλεύουν να τις ξεπεράσουν και πάντα σε βάρος των λαών, που δεν διστάζουν να τους οδηγήσουν με όλα τα μέσα και με ιμπεριαλιστικούς  πολέμους, στον όλεθρο και τον αφανισμό,εμείς πρέπει να επαγρυπνούμε και να προετοιμαζόμαστε.

Όταν δηλώνει ότι θέλει "να κρατήσει την συνέπεια της χώρας απέναντι στο πρόγραμμα που εφαρμόζουμε" δηλώνει την πλήρη υποταγή και την εκχώρηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, στα άνομα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου και, πάντα φυσικά αυτός που θα πληρώσει, δεν είναι άλλος από τον λαό.

 Είναι αδίστακτοι, γιατί είναι  αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τα ταξικά τους συμφέροντά.
 Αυτό άλλωστε αποδεικνύει η επίθεση στον λαό της Λιβύης, προκειμένου να έχουν πρόσβαση στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και των πετρελαίων της χώρας.
Όταν ακούς το  Έλληνα(;) "Πρωθυπουργό" την στιγμή που κλιμακώνονται οι επιθέσεις ενάντια στον λαό της Λιβύης,να λέει:   «επιδίωξη των δράσεων είναι η προστασία των αμάχων»,εμείς πρέπει να φοβόμαστε τα χειρότερα γιατί αυτή η επίθεση είναι η αρχή.

Η σύνοδος των 27 αποφάσισε τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ) αυτός θα συμβάλλει  ώστε να οδηγούνται  τα υπερχρεωμένα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης σε καθεστώς «ελεγχόμενης χρεοκοπίας».
Η δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού, ο οποίος από τον Ιούνη του 2013 θα αντικαταστήσει τον προσωρινό (όπου έχουν ήδη προσφύγει Ελλάδα και Ιρλανδία), θα δανείζει τα κράτη μέλη της Ζώνης του ευρώ που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν δάνεια από τις αγορές, με επαχθέστατους όρους για το λαό.

Μπήκε στην ζωή μας το μνημόνιο και θα πρέπει να μάθουμε να πεθαίνουμε μαζί του. Το  μνημόνιο που μέχρι σήμερα ανανεώθηκε 4 φορές,μετατρέπεται σε αλλεπάλληλα μνημόνια διαρκείας



Αυτό που αποφάσισαν οι 27 της συνόδου των Βρυξελλών, είναι η κλιμάκωση  και η κατά μέτωπον επίθεση, στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στα μισθολογικά δικαιώματα  και, σε όσα ελάχιστα έχουν απομείνει στον λαό μας.
Στόχος τους, δεν είναι άλλος από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Και αυτό μεταφραζόμενο, σημαίνει ακριβώς τα μέτρα που αποφασίστηκαν και προβλέπουν :

Νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, 
περικοπές εκ νέου στους μισθούς και στις κοινωνικές δαπάνες,
αύξηση συνταξιοδοτικών ορίων,
επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
Και φυσικά "ενιαία φορολογία των επιχειρήσεων" που σημαίνει ακόμη μικρότερους συντελεστές για τα κέρδη των μονοπωλίων.
Και αυτά τα μέτρα θα προσαρμόζονται κάθε χρόνο.

Τα κράτη - μέλη θα καταθέτουν στο εξής τους εθνικούς προϋπολογισμούς τους στις Βρυξέλλες για έγκριση!

Επιστρατεύουν όλο τους το θράσος όλη την υποκρισία.
Τολμάει και λέει ο ΓΑΠ υπερασπιζόμενος την υπογραφή του Μνημονίου, ότι "αν δεν υπήρχε
(το μνημόνιο) η Ελλάδα θα είχε χρεοκοπήσει"!
Γι΄αυτόν, Ελλάδα δεν είναι οι πολίτες αυτής της χώρας, δεν είναι οι εργαζόμενοι που έτσι και αλλιώς έχουν χρεοκοπήσει, δεν είναι οι πάνω από 712.000 άνεργους (οι εγγεγραμμένοι), που τείνουν να γίνουν 1.000.000 τους επόμενους μήνες.
Για το 2011 προβλέπουν  ότι η ανεργία  θα αγγίξει, το 16,4%.

Γι΄αυτόν, Ελλάδα είναι το μεγάλο  κεφάλαιο,οι πολιτικοί του εκπρόσωποι,  οι μεγαλοεπιχειρηματίες,οι τράπεζες  και, αυτοί πράγματι δεν έχουν χρεοκοπήσει. 

Αυτό είναι το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.
Και με αυτό εγκληματούν σε βάρος των λαών, που δεν διστάζουν να τους βυθίσουν στην φτώχεια, την ανεργία, στην εξαθλίωση και στον αφανισμό.
Και όλα αυτά, παρ΄ότι γνωρίζουν ότι από τα αδιέξοδα του συστήματός τους, δεν μπορούν να απεμπλακούν, γιατί αυτά είναι νομοτελειακά και θα υπάρχουν και θα οξύνονται δίχως να μπορούν όσο και αν προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν, παρά μόνον καταστρέφοντας μέρος των παραγωγικών δυνάμεων.
Ακόμη και εκπρόσωποι της επενδυτικής κερδοσκοπίας, αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα του πλαισίου αυτού, όπως ο γνωστός μας Τζορτζ Σόρος που προέβλεψε "Μια χαμένη δεκαετία για την ΕΕ, με διεύρυνση της άνισης ανάπτυξης σε βάρος των υπερχρεωμένων χωρών"
Ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος, δεν έχει περιθώρια έχει εξαντλήσει τα όριά του.
Από αυτήν την βαρβαρότητα που επιβάλλουν στους λαούς,μόνον οι ίδιοι οι λαοί μπορούν  να την αντιμετωπίσουν  και να απεμπλακούν .
Μόνον ο συντονισμένος αγώνας μπορεί να δώσει διέξοδο. 
Ας πάρουν σοβαρά υπ΄όψη τους εκείνοι που τάσσουν τους εαυτούς τους στην πρωτοπορία και την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης.
Δεν υπάρχουν περιθώρια.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Απο Ανθρωπιστικό ενδιαφέρον



Ο καπιταλισμός διακατέχεται  από "ευγενή αισθήματα"! 
Και τώρα στην περίπτωση της Λιβύης, οι καπιταλιστές ευαισθητοποιήθηκαν από  "Ανθρωπιστικό  ενδιαφέρον"
Είναι αδύνατον στους καπιταλιστές και στους εκπροσώπους τους,  να παραμείνουν παθητικοί παρατηρητές στο δράμα του Λιβυκού λαού, στην στέρηση των δημοκρατικών του ελευθεριών από έναν "αιμοσταγή" όπως "αποδείχτηκε" δικτάτορα τον Καντάφι;
Μόλις τώρα συνειδητοποίησαν ότι ο λαός της Λιβύης, βρίσκεται αντιμέτωπος με προβλήματα, για τα οποία είναι υπεύθυνος ο μέχρι χθες συνδαιτυμόνας τους, που έχαιρε της στήριξης και της προστασίας τους.
Ε,όσο να πεις δεν ξεχνιούνται οι σχέσεις που ανέπτυξε τόσο ο πατήρ, όσο και ο υιός Παπανδρέου και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ από την δεκαετία του ΄70 όταν επισκέφτηκε την Λιβύη και μιλώντας για τον Καντάφι έλεγε:
«Δεν είναι στρατιωτική δικτατορία. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για μια διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων». 
Και κατά την πρώτη επίσημη επίσκεψή του το 84 στην Λιβύη, του έλεγε  προσφέροντάς του μία λήκυθο:
«Στον μεγάλο ηγέτη και ελευθερωτή, στη μεγάλη φυσιογνωμία της δύσκολης εποχής μας, με θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς»
Ηταν η εποχή που ο Αντρέας  οραματίζονταν και ευαγγελίζονταν  τον τρίτο δρόμο.
Είναι εκεί που χάσαμε τελείως τον δρόμο.
 Και μήπως ο ΓΑΠ, δεν είναι που πήγε στην Λιβύη μόλις τον περασμένο Ιούνη, για να κλείσει συμφωνίες επιχειρηματικές για λογαριασμό των Ελληνικών πολυεθνικών ομίλων.
Άσε που μέχρι πριν λίγο ήταν και μέλος Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της Λιβύης
Μη κυβερνητικής οργάνωσης, που την είχε ιδρύσει βέβαια ο ίδιος ο Καντάφι,που σήμερα έγινε "ξαφνικά", "εχθρός του λαού","στυγνός" και "αιμοσταγής  δικτάτορας". 
Στην βουλή σήμερα, δήλωσε ο ίδιος ο ΓΑΠ, ότι δεν είχε βάλει ποτέ την υπογραφή του για να γίνει μέλος της ΜΚΟ του Καντάφι, παρ ότι του είχαν στείλει την αίτηση. 
Για σκέψου! !
Τι κέντρισε την ευαισθησία τους σήμερα, τι κάνει τον ΓΑΠ  να διαθέτει 1.000.000 την ημέρα σε πολεμικές συρράξεις, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η χώρα και ο λαός της, που τον  οδηγούν και τον βουλιάζουν καθημερινά στην ένδεια και στην φτώχεια;
Τι τον εξαναγκάζει να σέρνει τη χώρα σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε μια Οδύσσεια που θα μας εμπλέξει  σε περιπέτειες με ολέθρια αποτελέσματα;
Το "ανθρωπιστικό" τους ενδιαφέρον, το εξαντλούν στην υποκριτική υπεράσπιση του Λιβυκού λαού,την ίδια στιγμή που επιτίθενται με θράσος, με αναλγησία στους ίδιους τους λαούς τους, στην προσπάθειά τους να στηρίξουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου,να μπορέσουν να συνεχίσουν την κυριαρχία τους που πια, έχει εξαντλήσει τα όριά της.
Αυτός είναι και ό λόγος της ιμπεριαλιστικής επίθεσης ενάντια στον λαό της Λιβύης. 
Τα συμφέροντα των αγορών, τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.
Οι βλέψεις τους, τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της Λιβύης.
Είναι επικίνδυνοι, είναι αδυσώπητοι, είναι οι ίδιοι οι φονιάδες των λαών της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και όλων των άλλων λαών, που στενάζουν κάτω από τα συμφέροντα τους για κερδοφορία .
Είναι οι ίδιοι,που δεν δίστασαν προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της τάξης τους, να συνεργαστούν με αντιλαϊκές κυβερνήσεις, με δικτατορικά καθεστώτα, ακόμα και να επιβάλουν δικτατορίες.
Πολεμούν και βουτούν στο αίμα τους λαούς, για το δίκιο  τους και το δίκιο του ιμπεριαλισμού δεν είναι άλλο, από μοίρασμα των αγορών, το μερτικό που θα αποσπάσουν από το μακέλεμα των λαών και την υποταγή του.

Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αναγκαστεί κάτω από την λαϊκή πίεση και την  καταδίκη της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στο λαό της Λιβύης,  να κλείσει τις βάσεις στο Ακτιο και στην Σούδα.
Καμιά συμμετοχή καμιά διευκόλυνση στα γεράκια του ιμπεριαλισμού.
Τώρα! 
Να αποσυρθούν όλα τα πολεμικά αεροπλάνα και η φρεγάτα από την Λιβύη.


Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ
Πριν από λίγα λεπτά ξεκίνησε ο βομβαρδισμός στη Βεγγάζη

Το Γαλλικό υπουργείο άμυνας εξέδωσε ανακοίνωση τονίζοντας ότι :
Ξεκινάμε τον πόλεμο ενάντια στην Λιβύη.
Γαλλικά μαχητικά, βομβάρδισαν ήδη την Βεγγάζη.
Ο Σαρκοζί μετά την έκτακτη σύνοδο 22 χωρών που συνήλθε στο Παρίσι και ανάμεσα στις οποίες συμμετείχαν και Αραβικές χώρες,έστειλε τελεσίγραφο στον Καντάφι. "Παρεμβαίνουμε στην Λιβύη .Θα κάνουμε το χρέος μας στην Ιστορία",δήλωσε μεταξύ άλλων.

Ας είμαστε όλοι σε επαγρύπνηση.Δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα.
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΊΤΑΙ.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Συναγερμός για την υπεράσπιση της ζωής της εργατικής και λαϊκής οικογένειας
Η απειλή της μαζικής φτώχειας και εξαθλίωσης, σχετικής και απόλυτης, είναι μπροστά και μέσα στο σπίτι της εργατικής και λαϊκής οικογένειας.
Οι άνεργοι, τα νέα ζευγάρια, όσοι δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας, όσοι ζουν με τους κατώτερους μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι αγρότες βρίσκονται σε δεινή θέση.
Στην ίδια μοίρα θα βρεθούν αύριο χιλιάδες άλλοι, που σήμερα τα φέρνουν κάπως βόλτα στην καθημερινή τους ζωή.
Αύριο η κατάσταση για όλους θα είναι χειρότερη, αν δεν ξεσηκωθεί κύμα αντίστασης και οργανωμένου αγώνα για αναχαίτιση της άγριας επίθεσης που είναι σε εξέλιξη.
Το κεφάλαιο, μπροστά στη μείωση των κερδών του ή στην προοπτική μείωσής τους, είναι έτοιμο για κάθε έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων. Σχέδια επί σχεδίων προωθούνται μέρα με τη μέρα, ώρα την ώρα, για να αρπάξουν είτε με το νόμο, είτε με το έτσι θέλω όσο γίνεται περισσότερα, να γονατίσουν τους εργαζόμενους, να τους υποχρεώσουν με την απειλή της πείνας να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καταργούν Συλλογικές Συμβάσεις, ωράρια, στοιχειώδη δικαιώματα.
Η εργατική και λαϊκή οικογένεια βρίσκεται μπροστά στον άμεσο κίνδυνο δραματικής επιδείνωσης όλων των συνθηκών ύπαρξής της.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όπου κυρίαρχος νόμος γίνεται ο θάνατός σου η ζωή μου, είναι μεγάλη η ευθύνη των κομμουνιστών. Είναι η ώρα να δώσουν, όπως ξέρουν, τη μάχη για την προστασία της ζωής του λαού.
Να μπουν μπροστά με αυτοθυσία, με τόλμη, οργανωτές και εμπνευστές ενός νέου κύματος αγώνων. Κλάδο τον κλάδο, εργοστάσιο το εργοστάσιο, επιχείρηση την επιχείρηση, Σωματείο το Σωματείο, γειτονιά τη γειτονιά να ξεσηκώσουν τώρα, χωρίς αναβολές και καθυστερήσεις κίνημα αντίστασης και ουσιαστικών διεκδικήσεων.
Να αναχαιτιστεί η επίθεση για μείωση μισθών, μεροκάματων, επιδομάτων, συντάξεων και η πλήρης κατάργηση των εργασιακών σχέσεων και Συλλογικών Συμβάσεων. Να αποκρουστούν με συσπείρωση, συμμαχία και αλληλεγγύη οι εκβιασμοί, οι απειλές και η τρομοκρατία της εργοδοσίας.
Με καλή οργάνωση και ουσιαστική συζήτηση, με όλες τις μορφές πάλης, τις στάσεις, την απεργία, τα συλλαλητήρια, όχι μόνο είναι δυνατόν να αποκρουστεί η επίθεση, αλλά και να μπουν για διεκδίκηση ουσιαστικές αυξήσεις και άλλα μέτρα που θα προστατεύουν άμεσα και στοιχειωδώς τη ζωή των εργαζομένων.
Με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και αποφασιστικότητα έχουμε καθήκον να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα για να μη σκύψουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα το κεφάλι και να ορθώσουν το ανάστημά τους στο οικονομικό και ηθικό τσάκισμα που επιχειρούν εργοδοσία, κυβέρνηση και ΕΕ.
Μέτωπο προστασίας, ιδιαίτερα των ανέργων και των νέων ζευγαριών που μέρα με τη μέρα κατρακυλάνε στα σκαλιά της φτώχειας. Μαζικό κίνημα απόρριψης της ελεημοσύνης της κυβέρνησης και των παπάδων.
Οι ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας να μπουν στην πρώτη γραμμή και όχι οι ανάγκες, τα προβλήματα ή οι δυσκολίες των καπιταλιστών.
Να μην επιτρέψουμε να οδηγηθεί σε επικίνδυνο κατήφορο η φροντίδα για την υγεία των εργαζομένων.
Να υπερασπιστούμε με σθένος το δικαίωμα των παιδιών του λαού να μπορούν να μορφώνονται.
Οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, έμποροι, βιοτέχνες, ελευθεροεπαγγελματίες και μικρομεσαίοι αγρότες, μαζί με την εργατική τάξη, σε κοινό μέτωπο είναι η μόνη επιλογή που έχουν για να υπερασπιστούν το ψωμί των οικογενειών τους.
Είναι τώρα η στιγμή, που το ΚΚΕ καλείται να αναδειχθεί σε πρωτεργάτη του αγώνα για τη σωτηρία του λαού από την πτώχευση, από τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Είναι αγώνας που συνδέεται άμεσα με το αίτημα να πληρώσει η πλουτοκρατία.
Είναι αγώνας για διέξοδο από την κρίση, προς όφελος του λαού. Τα πράγματα έχουν φτάσει σε κρίσιμο σημείο. `Η θα πτωχεύσει η πλουτοκρατία, ή ο λαός.
Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, αυτοί που παράγουν όλο τον πλούτο, με ενιαίο μέτωπο, πρέπει τώρα να πάρουν την ευθύνη τους. Να μπουν πιο οργανωμένα στον αγώνα, όχι μόνο για να υπερασπιστούν τη ζωή τους, αλλά για να απαλλαγούν μια για πάντα από τα βάσανα που τους φορτώνει κάθε μέρα το σάπιο, παρασιτικό, βάρβαρο και βαθιά αντιδραστικό καπιταλιστικό σύστημα.
Να ανατρέψουν όχι μόνο αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά και την εξουσία των εκμεταλλευτών.
Κάθε μέρα, κάθε ώρα οι ευθύνη των κομμουνιστών γίνεται όλο και μεγαλύτερη.
Είναι η μόνη φερέγγυα, ικανή, δοκιμασμένη, έμπειρη, η μόνη πολιτική δύναμη που έχει και σχέδιο και θέληση να ηγηθεί αυτού του αγώνα.

Το κείμενο αυτό είναι από τον Ριζοσπάστη.Κυριακή 13/3/2011 σελ.3


Εμείς εδώ πολλές φορές έχουμε σταθεί στην ανάγκη να αντιμετωπισθούν τα δεινά που συσσωρεύονται στους εργαζόμενους σε ολόκληρο το λαό μας,αποφασιστικά μαζικά αποτελεσματικά και άρα συνυπογράφουμε το παραπάνω κείμενο.
Το κείμενο αυτό δείχνει την αγωνία για τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν και την ανάγκη να αντιμετωπιστούν.
Ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Κινδυνεύει άμεσα η ζωή μας κινδυνεύουν τα παιδιά μας τι κάνουμε γιατί τους κοιτάμε σαν τα μοσχάρια που βλέπουν τα τρένα να περνούν;
Είναι ανάγκη να αναχαιτίσουμε την λαίλαπα που θέτει σε κίνδυνο την ζωή μας.

Το κείμενο αυτό απευθύνεται κύρια στα μέλη του κόμματος έχω λοιπόν κάποιες παρατηρήσεις .
Λέει:
"Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όπου κυρίαρχος νόμος γίνεται ο θάνατός σου η ζωή μου, είναι μεγάλη η ευθύνη των κομμουνιστών. Είναι η ώρα να δώσουν, όπως ξέρουν, τη μάχη για την προστασία της ζωής του λαού".
"Να μπουν μπροστά με αυτοθυσία, με τόλμη, οργανωτές και εμπνευστές ενός νέου κύματος αγώνων".
"Κάθε μέρα, κάθε ώρα οι ευθύνη των κομμουνιστών γίνεται όλο και μεγαλύτερη".

Η ευθύνη των κομμουνιστών ήταν  πάντα μεγάλη. 
Σήμερα ακόμη περισσότερο. 
Εκείνο στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι αν οι  κομμουνιστές έχουμε διαμορφώσει τις προϋποθέσεις εκείνες , που σήμερα να μπορούν να πείσουν και να εμπνεύσουν το κόσμο της εργασίας.
Θα πρότεινα στο σημείο που λέει αναφερόμενο το κείμενο στους κομμουνιστές :
"Είναι η ώρα να δώσουν, όπως ξέρουν, τη μάχη για την προστασία της ζωής του λαού".
 Να λέει ότι πρέπει να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους γιατί αν δώσουν την μάχη έτσι όπως ξέρουν, δηλαδή όπως μέχρι σήμερα, συντρόφια μου,την κάτσαμε την βάρκα για άλλη μια φορά.
Οι κομμουνιστές πρέπει να απαλλαγούν από την εσωστρέφειά τους, από την αλαζονεία του αλάθητου, από την την κατοχή της απόλυτης αλήθειας και του κατέχοντος το δίκιο.
Οι κομμουνιστές θα πρέπει να μάθουν να μην αποκλείουν την όποια διαφορετική άποψη, να πάψουν να βλέπουν και στις τάξεις των εργαζομένων συνωμότες και εχθρούς του Σοσιαλισμού.
Να πάψουν να βαφτίζουν και να χαρακτηρίζουν ταξικό τους εχθρό, όποιον εκφράζει με άλλη γλώσσα από τους ίδιους, ακόμη και θέσεις Μαρξιστικές
Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να είναι ρεφορμιστες, αλλά ούτε και σεχταριστές.
Θα πρέπει να μην καταλήγουν να είναι ανακόλουθοι λόγων και πράξεων.
Δεν μπορεί να θεωρούν επαναστάτες μόνον τους εαυτούς τους και μάλιστα χωρίς να ανταποκρίνονται στις ανάγκες.
Και θα κλείσω αντιγράφοντας την τελευταία παράγραφο του κειμένου μόνο που θα συμπλήρωνα δυο λέξεις :
"ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ... 
" Είναι η μόνη φερέγγυα, ικανή, δοκιμασμένη, έμπειρη, η μόνη πολιτική δύναμη που έχει και σχέδιο και θέληση να ηγηθεί αυτού του αγώνα".

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Το καπιταλιστικό σύστημα έχει εξαντλήσει τα όριά του
Καλούμαστε σε ταξικούς αγώνες.
Ας ανταποκριθουμε.
Τα προβλήματα οξύνονται και γίνονται φανερά στον έναν ή στον άλλο βαθμό σε όλο και περισσότερους τομείς της ζωής μας και σε όλο και περισσότερους από εμάς.
Όμως το κακό, παραμένει και έχει να κάνει, με το σε ποιο βαθμό ο κόσμος μπορεί να ερμηνεύσει τους λόγους και τις αιτίες των γεγονότων, πολύ περισσότερο να εκτιμήσει τους τρόπους με τους οποίους μπορεί οργανωμένα, αποφασιστικά και αποτελεσματικά να αντισταθεί.
Στο διάστημα που έχει περάσει από την επιβολή των μέτρων κατά της ζωής και του μέλλοντός μας, οι αγώνες που αναπτύχθηκαν, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν αντάξιοι των περιστάσεων.
Το λαϊκό κίνημα και οι πολιτικοί του φορείς, βρίσκονται πίσω από τα γεγονότα.
Στο πολιτικό σκηνικό οι Αριστερές δυνάμεις, εμφανίζονται  αδύναμες να παίξουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις εκείνες που θα θέσουν σε αμφισβήτηση, την συνέχιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου και θα αναπτύξουν το κίνημα στην κατεύθυνση  της ανατροπή του.

Οι απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, απέχουν αρκετά η μία από την άλλη και η κάθε κινητοποίηση, γίνεται κάτω από σαφώς πιο δύσκολες συνθήκες, με τα προβλήματα διαρκώς να συσσωρεύονται και να οξύνονται.
Δεν έχουν συνέχεια και οι δράσεις, μοιάζουν να είναι αποσπασματικές.
Δεν είναι δεμένες μεταξύ τους και, οι στόχοι που προβάλλονται αν και ζωτικής σημασίας, δεν στοχεύουν σε αυτό που θα απαλλάξει την εργατική τάξη από τους δυνάστες της και θα την οδηγήσει στον κυρίαρχο  ιστορικό της ρόλο.
Το κίνημα του "δεν πληρώνω" η αντίσταση στην Κερατέα,οι απεργία των γιατρών,οι κινητοποιήσεις των καθηγητών,και τόσες άλλες κλαδικές κινητοποιήσεις, πότε θα συντονιστούν πως θα μπορέσουν να γενικευτούν σε μια δυναμική πολιτικής διεκδίκησης για την ανατροπή;

Όλα όσα απεργάζονται οι εκπρόσωποι,ντόπιοι και ξένοι, του κεφαλαίου και το πολιτικό τους προσωπικό, έναν στόχο έχουν και ένα αποτέλεσμα,επιφέρουν σε βάρος μας.
Στόχος τους,είναι  η διάσωση και η ανάκαμψη  του διεθνούς κεφαλαίου, μέσα σε συνθήκες δομικής κρίσης,σε μια προσπάθεια να υπερκεραστούν οι μεταξύ τους οξύτατες αντιθέσεις, σχετικά με το ποια μονοπώλια θα ισχυροποιηθούν και ποια θα καταστραφούν.
Ποιες οικονομίες θα επικρατήσουν τελικά.(ποιων χωρών)
Η προσπάθεια τους, γίνεται προς την κατεύθυνση  να εξασφαλιστεί ελεγχόμενα όλο το εγχείρημα,της διάσωσης του κεφαλαίου, αλλά δεν τους βγαίνει.
Είναι αδύνατον πλέον να διαχειριστούν αυτήν την κρίση.

Μέσα σε αυτό το κλίμα και τις απεγνωσμένες τους προσπάθειες, τα θύματα είναι οι εργαζόμενοι ,οι λαοί που είναι και οι παραγωγοί του πλούτου και αυτοί, που επιφέρουν το κέρδος στο κεφάλαιο.
Είναι λοιπόν απόλυτα κατανοητό, ότι όταν καταστρέφεις την μηχανή που σου παράγει τον πλούτο, δεν είναι δυνατόν ταυτόχρονα να αποκομίζεις και  το κέρδος που σου επιφέρει.

Όλα τα μέτρα που παίρνονται είναι εναρμονισμένα στον στόχο τους .Την διάσωση του διεθνούς κεφαλαίου. Να εξασφαλίσουν λίγο χρόνο ακόμη.

Όλο αυτό το σκηνικό που εξελίσσεται εφιαλτικά, έχει πολιτικό χαρακτήρα και σαν τέτοιο μόνον μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Μέσα στα πλαίσια της κρίσης του  καπιταλιστικού συστήματος, οι εργαζόμενοι είναι καταδικασμένοι να υποστούν την ποιο βάρβαρη μορφή εκμετάλλευσης, την ποιο βάρβαρη μορφή εξευτελισμού της ζωής τους και τον αφανισμό μεγάλου μέρους της.
Είναι φανερό ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Ποιο είναι το κυρίαρχο ζήτημα που πρέπει να εκλαϊκευτεί σήμερα; 
Τι είναι εκείνο που κρατάει σε επιφυλακτικότητα  τον κόσμο, που εδράζονται οι φοβίες και οι επιφυλάξεις του;
 Όλος αυτός ο κόσμος στην τελευταία συγκέντρωση που ήταν η μεγαλύτερη ίσως πορεία στα πλαίσια του μνημονίου, διαδήλωσε μαχητικά ενάντια στα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του.
Στην πλειοψηφία του αυτός ο κόσμος, είναι έτοιμος άραγε να διεκδικήσει ουσιαστικές αλλαγές ή μήπως κάτω από το βάρος των μέτρων, είναι έτοιμος να δεχθεί την όποια μικρομεταρύθμιση που και την πλουτοκρατία θα εξυπηρετεί και ουσιαστική λύση δεν θα δίνει στα προβλήματα μας.
Και δεν είναι λίγες οι φορές που και από τον χώρο της Αριστεράς ακούγονται τέτοιες προτάσεις.
Όμως σε αυτήν την ιστορική συγκυρία, δεν είναι δυνατόν οι αριστερές δυνάμεις να αναλίσκονται στις μεταξύ τους διαφορές, που πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι στρατηγικής σημασίας.
Όταν όμως το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του,παρά τις όποιες διαφορές τους παρά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, επιτίθενται ενιαία και μεθοδικά ενάντιά μας, χρησιμοποιώντας όσα μέσα έχουν στην διάθεσή τους, δεν γίνεται η εργατική τάξη να πορεύεται χωρίς οργάνωση, χωρίς συντονισμό,χωρίς να γνωρίζει τους στόχους που θα την φέρουν στο προσκήνιο των εξελίξεων 
Άλλωστε  όταν κανείς μιλάει για την ανάγκη της "συνεννόησης" της "συμπόρευσης" του "διαλόγου" και της  κοινής δράσης, δεν μιλάει για συνεργασίες, δεν μιλάει για οργανωτικές δομές, ούτε για πολιτικές συμμαχίες.
 Ας αποστασιοποιηθούμε από το σύνδρομο της φοβίας μας.
Οι καθημερινοί αγώνες, θα αναδείξουν τις δυνάμεις που πραγματικά μπορούν να οδηγήσουν την εργατική τάξη στην εξουσία.
Είναι καθαρό αυτός ο κόσμος που πλήττεται, έχει ανάγκη από όραμα,έχει ανάγκη να πιστέψει στις δυνατότητές του,υπάρχει ανάγκη να αναπτερωθεί το ηθικό του.
Η εξουσία έχει ακόμη πολλά όπλα στην φαρέτρα της.
Θα συκοφαντήσει, θα προβοκάρει, θα σπείρει διασπαστικά πυροτεχνήματα ανάμεσα στους εργαζόμενους,θα δώσει υποσχέσεις, θα εξαγοράσει, θα επιτεθεί, θα εκφοβίσει και έχει όλα τα μέσα για να το πετύχει και άλλωστε και μεγάλη εμπειρία.
Ας εξοπλιστούμε με την γνώση και την αποφασιστικότητα που μας πρέπει, ας ενεργοποιηθούμε ας επιχειρήσουμε να συμμετέχουμε σε δράσεις στις γειτονιές, στις συνοικίες μας.

Όλοι όσοι έχουμε κατανοήσει την ανάγκη της οργανωμένης αντίστασης πρέπει να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις.Να βρούμε τρόπους να προτείνουμε μεθόδους.
Ο κόσμος πρέπει να πεισθεί για την ανάγκη κοινών αποφασιστικών αγώνων,έχουμε ανάγκη να πορευτούμε μαζί στους δρόμους του αγώνα.
Πέρα από  την επιδίωξη της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων  στα Συνδικάτα, στα Σωματεία και στους χώρους δουλειάς,στις γειτονιές είναι που θα συναντήσουμε τον κόσμο,τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα παιδιά, τους μαθητές, τους φοιτητές, τις γυναίκες, τις μανάδες, τους συνταξιούχους.

Γνωρίζουμε την περιοχή μας; Γνωρίζουμε τον κόσμο της; Ξέρουμε ποιοι είναι οι άνεργοι, ποιες οικογένειες αντιμετωπίζουν οξυμένα οικονομικά προβλήματα, έχουμε κουβεντιάσει μαζί τους, τους έχουμε ακούσει,έχουμε ανταλλάξει απόψεις;

  Μήπως πρέπει και θα βοηθούσε να δημιουργήσουμε κλίμα στις γειτονιές μας;
  Με ντουντούκες, με βρισιές και με τραγούδια,με έντυπο υλικό.                                                              Να κοκκινίσουν οι γειτονιές με ταξικά συνθήματα στους τοίχους.

Στις γειτονιές μας υπάρχουν  πολιτιστικοί σύλλογοι ,γυναικείοι σύλλογοι,για την ειρήνη, για τους συνταξιούχους,υπάρχουν  οι συλλόγους γονέων.
Με τα μέτρα που παίρνονται, σε όλους αυτούς τους χώρους,της υγείας της παιδείας του αθλητισμού του πολιτισμού ..... προκύπτουν τεράστια προβλήματα που μπορούν να συσπειρώσουν τον κόσμο.
Ας το αξιοποιήσουμε
Ας δώσουμε την μάχη μας και μέσα από αυτούς τους χώρους έκφρασης και διαμαρτυρίας και αν είναι ανενεργοί, πράγμα που πολλές φορές συμβαίνει, ας είμαστε εμείς που θα τους ενεργοποιήσουμε,  δίνοντάς τους ώθηση, πνοή,δυναμισμό.
Μην ξεγελιέται κανείς μας, είναι ακόμη χειρότερα αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. 

"Μέσα στον καπιταλισμό δεν είναι δυνατόν να βρουν την λύση τους τα λαϊκά προβλήματα
όταν μάλιστα το καπιταλιστικό σύστημα έχει πλέον εξαντλήσει τα όριά του".
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...