Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Θάρθουν μέρες, αγριες μέρες .....


Και οι νίκες,άγιες νίκες,
σαν μαχαίρια θα βγουν απ΄τις θήκες !


Αυτο που με εκφράζει ειναι τα λόγια και η μουσική και  όχι το video,
 για το οποίο διατηρώ επιφυλλάξεις πολλές.

Αφιερωμένο σε εκείνα τα παιδιά που πήραν την σκυτάλη του αγώνα στα δυνατά τους χέρια.

Σε εκείνα τα παιδιά που καθημερινά δίνουν την μάχη για τις άγιες νίκες.
Για τις μέρες που θα φορούν λευκή  και κόκκινη σαν αίμα  φορεσιά.

Για τα παιδιά μας που στήνουν χορούς στις πύλες των εργοστασίων, στα λιμάνια στα  γιαπιά, στα ναυπηγεία .....

Στα παιδιά που ορθώνουν το ανάστημά τους ενάντια στον αμείλικτο εχθρό με την αφοβιά στα μάτια και το χαμόγελο στα χείλη, που βγάζουν κοροϊδευτικά την γλώσσα στο θεριό που τους σημαδεύει.

Στα παιδιά  που με την  πουκαμίσα του ήλιου κατάσαρκα, αψηφούν τα δακρυγόνα, τα χημικά και τις φοβέρες τους.

Στα παιδιά που παλεύουν  για την Ειρήνη και το δίκιο των  εργαζόμενων ,για την λαϊκή κυριαρχία.

Με υπόσχεση και όρκο τιμής.
Είμαστε στο πλευρό τους, είμαστε μπροστά τους ασπίδα να μην τους βρει το βόλι, να μην πέσει απάνω τους το σύννεφο και η  αντάρα του κακού καιρού.
Με υπόσχεση και όρκο τιμής.
Μαζί θα κάνουμε την έφοδο μας στον ουρανό.
Μαζί θα γιορτάσουμε, μαζί θα στήσουμε χορό,για να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση.

Καλή δύναμη σε όλους μας.   


  Θάνος Μικρούτσικος- Οδυσσέας Ιωάννου.
Από το δίσκο "Πάμε Ξανά Απ' την αρχή"

Άλλαξε ο αέρας, το φως καθαρό
ήμουνα πέτρα και είμαι νερό
γίνομαι ένα με όλους μαζί
βλέπω να βγαίνουν οι πρώτοι καπνοί

Θα ρθουν μέρες
Άγριες μέρες
που οι αλήθειες θα σκίζουν σαν σφαίρες

Και οι νίκες
Άγιες νίκες
σαν μαχαίρια θα βγουν απ τις θήκες

Πάλι ανοίγει ο καιρός
άσπρα ρούχα και ήλιος ζεστός
μπαίνω μέσα σ αυτή τη γιορτή
φως τα χρόνια και γλύκα η ζωή.





 

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

"Ε,ΌΧΙ" !

"Ε, ναι"
Κάνε την υπέρβασή σου

 Γιατί δεν θα ψηφίσω ΚΚΕ !

*"Είναι κολλημένοι οι άνθρωποι, δεν καταλαβαίνουν παρά μόνον τα δικά τους, θέλουν να σε πείσουν ότι αυτοί έχουν το αλάθητο.
Νομίζουν ότι είναι οι έξυπνοι, ότι όλοι οι άλλοι είμαστε ηλίθιοι".
"Ε, όχι"!

*Δεν την μπορώ την Παπαρήγα βρε αδερφέ, σε λίγο θα την πηγαίνουν με καροτσάκι να βγάζει

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012


  Πανελλαδική στάση εργασίας στο εμπόριο και τις υπηρεσίες



Αν μπορείτε, διαδόστε το. Τα μέσα προπαγάνδας που διαθέτουμε είναι πολύ μικρά, και η κινήτοποίηση αυτή πολύ σημαντική, τόσο σαν φρένο στην επίθεση που δεχόμαστε σήμερα, όσο και σαν παρακαταθήκη για το μέλλον.
  Η κατάσταση στον χώρο του εμπορίου-υπηρεσιών είναι λίγο πολύ γνωστή από παλιά. Η διασπορά των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, η πολυδιάσπαση, η πληθώρα εργοδοτικών σωματείων, και η παντώς καιρού στάση της πλειοψηφείας της ομοσπονδίας  που αυτή την στιγμή παζαρεύουν μειώσεις μισθών μέχρι και 15% με την εργοδοσία, έχουν καταστήσει τον χώρο πρωτοπορειακό πειραματόζωο για κάθε είδους αντεργατική πολιτική, όπως τα ελαστικά ωράρια, η εκ περιτροπής, η Κυριακάτικη, η απλήρωτη εργασία, η κατά βούληση καταπάτηση ρεπό και υπερωριών κ.α., εδώ και χρόνια. Αφού με το PSI λεηλατήθηκε και το επικουρικό μας ταμείο, αυτήν την στιγμή βρισκόμαστε μπροστά στην

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Σαν Κομμουνιστής....... Γράφει ο Γ. Ρούσης.



Την τρίτη 1 του Μάη διαβάζοντας ένα κείμενο του Π. Παπακωνσταντίνου με τίτλο
 "Για Μια Κερδισμένη  Άνοιξη" και διαπιστώνοντας ότι το κείμενο αυτό δεν ήταν παρά μια κατά μέτωπο επίθεση στο ΚΚΕ, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην πρόκληση και επιχείρησα να δώσω απαντήσεις σύμφωνα με το τρόπο που εγώ αντιλαμβάνομαι και ερμηνεύω τα πράγματα και τις σημερινές εξελίξεις.
Ανάρτησα ένα κείμενο με τίτλο "Εξέγερση! Και ο στρατηγικός στόχος ποιος θα είναι;" ΕΔΩ

Σε ετούτο εδώ το ιστολόγιο του οποίου την διαχείριση έχω εγώ, εκφράζονται  μόνο οι  δικές μου απόψεις και δεν εκπροσωπούν κανένα άλλον.
Για όποιον καταλαβαίνει, θαρρώ είναι καθαρό ότι στηρίζω τις θέσεις του ΚΚΕ και παρά τις όποιες ενστάσεις που μπορεί να εκφράζω με διακριτικότητα,τουλάχιστον

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Τελικά είμαστε εξαρτημένοι ή μήπως όχι;

 Γιατί δεν απέδωσαν οι διερευνητικές ;
Η φωτο:Απο το Βαθύ Κόκκινο

Τελικά και παρά τις ανάγκες των Βρυξελλών να έχουν μια κυβέρνηση για να συνομιλούν και μέσω αυτής να επιβάλλουν τα συμφέροντα τους, δεν προέκυψε.

Τελικά είμαστε εξαρτημένοι ή μήπως όχι;

Τελικά μπορεί χωρίς τους αγώνες των λαϊκών μαζών να δοθούν διέξοδοι και να ακυρωθούν προγράμματα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου;
Μπορούμε να αναφωνήσουμε απέτυχαν τα σχέδιά τους,η σθεναρή στάση των Αριστερών δυνάμεων απέδωσε καρπούς!(;)

 Πάμε ξανά για εκλογές, με την ελπίδα να προκύψει μια Αριστερή κυβέρνηση, που θα μας απεγκλωβίσει από την βαρβαρότητα και τα σχέδια  του μεγάλου κεφαλαίου;

Τι είναι αυτό που  φοβίζει το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές;
Είναι διατυπωμένο από την αρχή που έκανε την εμφάνισή της η  κρίση.

"Οι λαϊκές αναταραχές" Αυτό είναι  που τους φοβίζει ,αυτό που απεύχονται, αυτό που τους τρομοκρατεί.
Αν μάλιστα η" κοινωνική αναταραχή" είναι και οργανωμένη τόσο το χειρότερο γι΄αυτούς.

Οι προϋποθέσεις και οι συσχετισμοί  που δημιουργήθηκαν μετά την εκλογική ετυμηγορία ήταν απαγορευτικοί για τον σχηματισμό μιας βιώσιμης κυβέρνησης;

Ο κύριος εκφραστής και βασικός κορμός των Αντιμνημονιακών αριστερών δυνάμεων  ο ΣΎΝ/Σύριζα,που στήριξε όλη την προεκλογική του καμπάνια στην ακύρωση  του μνημονίου, στην καταγγελία της δανειακής σύμβασης και σε μια "θριαμβευτική πορεία" κατέγραψε το 16,78% της εμπιστοσύνης του Ελληνικού λαού.

  Πώς και σε ποιο πλαίσιο θα μπορούσε να στηριχθεί  μια κυβέρνηση ανάμεσα στις δυνάμεις τις μνημονιακές, τις πολιτικές δυνάμεις που θέσπισαν, που δεσμεύτηκαν για τους όρους του μνημονίου, υπέγραψαν την δανειακή σύμβαση,που επέβαλαν την βαρβαρότητα των μέτρων τους, σύμφωνα με τις επιταγές  του ΔΝΤ και της ΕΕ από την μια και από την άλλη, με την Αριστερά που διακήρυττε προεκλογικά την καταγγελία του μνημονίου και την ακύρωση της δανειακής σύμβασης;

Να τι έλεγε στο εκλογικό  πρόγραμμα του  ο Σύριζα       ΕΔΩ

" Δεσμευόμαστε –με την καθημερινή συμπαράσταση και κινητοποίηση του λαού- να ακυρώσουμε τα μνημόνια, τις δανειακές Συμβάσεις, το καθεστώς επιτροπείας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να ανακόψουμε την καταστροφική πορεία που εξοντώνει την κοινωνία και λεηλατεί τη χώρα".

Αλλά και στις δηλώσεις του το βράδυ των εκλογών και μετά τον θρίαμβο του 16,78% έλεγε δεσμευόμενος για άλλη μία φορά:  ΕΔΩ 

"Η άνοδός μας δεν αποτελεί επιβράβευση ενός κόμματος ή ενός προσώπου αλλά επιβράβευση μιας πρότασης μας για κυβέρνηση της Αριστεράς που με την στήριξη του λαού θα ακυρώσει το μνημόνιο και θα ανατρέψει .......
Γι΄αυτό μόνη μας δέσμευση τούτη την ώρα είναι ότι θα τιμήσουμε την λαϊκή εντολή .......που θα καταγγείλει την δανειακή σύμβαση της υποτέλειας και θα ακυρώσει το  μνημόνιο της χρεωκοπίας"

Παρ΄όλα αυτά και προς έκπληξη του φιλοθεάμονος κοινού, μπρος στα μάτια μας δόθηκε μιά παράσταση με στοιχεία σουρεαλισμού.
Δόθηκαν όλες οι εγγυήσεις και δημιουργήθηκαν εκείνες οι προϋποθέσεις, προκειμένου να προκύψει μια  κυβέρνηση.

Οι δηλώσεις του κ. Φ. Κουβέλη και η πρότασή του για οικουμενική κυβέρνηση ήρθε για να δώσει "ελπίδες"

 "Η πρόταση του κ. Κουβέλη για οικουμενική κυβέρνηση «σχεδόν συμπίπτει με τη δική μας πρόταση» Δηλώνει ο Ε.Βενιζέλος γεμάτος αισιοδοξία για την πορεία της έκβασης των προσπαθειών της διερευνητικής εντολής  ΕΔΩ
 "Συμφωνούμε, όπως εξήγησε, στους στόχους για παραμονή πάση θυσία της χώρας στην ευρωζώνη και το ευρώ και για υπέρβαση του μνημονίου".

Αλλά και ο Α.Σαμαράς επίσης θετικά αντέδρασε στην πρόταση Κουβέλη   ΕΔΩ

Η πρόταση του Φώτη Κουβέλη αγγίζει τη δική μας και στα τρία σκέλη, δήλωσε στην ΚΟ της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς. 
«Δέχεται τον όρο της διασφάλισης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, προτάσσει την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης και ζητά να αναλάβει τις ευθύνες του και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως κι εμείς»

 Και ο Αλέξης;
Προϋπόθεση σχηματισμού κυβέρνησης, τονίζει ο επίσης αντιμνημονιακός κ. Κουβέλης, είναι η συμμετοχή του Σύριζα προκειμένου να εκφραστεί η λαϊκή θέληση, έτσι όπως καταγράφηκε στις κάλπες.

Εξυφαίνεται όλο το σχέδιο κάλυψης  των αναγκών  των Βρυξελλών για τον σχηματισμό κυβέρνησης,καταλήγεις.

Εμείς ο λαός αφού κάναμε το καθήκον μας να ψηφίσουμε και καταφέραμε να γυρίσουμε την πλάτη στον δικομματισμό......
Να γυρίσουμε την πλάτη μας στον δικομματισμό;

Μεταβληθήκαμε σε  παθητικούς  παρατηρητές του παράλογου, ως τόχουμε συνήθειο μας.

Χάθηκαν οι λέξεις, χάθηκαν οι έννοιες, παραχαράξαμε μέχρι και το γλωσσικό  και το μυαλό άρχισε να κάνει παιγνίδια διάφορα.

Οι μνημονιακοί έγιναν αντιμνημονιακοί και τούμπαλιν, μέσα σ΄ένα παιγνίδι όπου ένας αόρατος σκηνοθέτης αυθαίρετα και άναρχα άλλαζε ρόλους στους πρωταγωνιστές, στο θέατρο  του παράλογου.

Το παιγνίδι λοιπόν στα  χέρια του Κουβέλη. 
Κρατάει την μπάλα στα πόδια του. 

Είναι αυτός που έβαλε στο τραπέζι την προταση της οικουμενικής, είναι έμπειρος πολιτικός, γνωρίζει τις συνέπειες.
Μπορούν, τα νούμερα τους βγαίνουν.

Ταυτόχρονα οι θεσμικοί μας εταίροι πιέζουν.
Μέρκελ, Σόϊμπλε, Μπαρόζο, πιέζουν απειλώντας ότι αν η νέα κυβέρνηση δεν είναι  συνεπής με τις δεσμεύσεις  μας, τότε θα κινδυνεύσει η θέση μας στην Ευρωζώνη.
Περικόπτεται η δόση του EFSF ύψους ενός δισ ευρώ, σε ένα σαφές πολιτικό οικονομικό μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δείξουν ανοχή.

Σχηματίζουν κυβέρνηση καταλήγεις.

 Αλλά ο Κουβέλης επιμένει. 
Στο παιγνίδι και ο Σύριζα, αλλιώς δεν προχωράμε. 

Τι ακριβώς θέλουν λοιπόν  οι εταίροι μας, τι εκτιμούν;

Ο Σύριζα της καταγγελίας της δανειακής σύμβασης και της κατάργησης του μνημονίου,πρωταγωνιστει στο παιγνίδι. 
Στέλνει επιστολή "πίεσης" προς την ΕΕ και τονίζει:
.."οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη"
Δεν το "ακυρώνει" το επανεξετάζει!
Πιθανόν να έχουν σκεφτεί μια άλλη ονομασία, να μην το λέμε ΜΝΗΜΟΝΙΟ, να το πούμε κάπως αλλιώς.
Αλλά δεν μένουν εδώ έχει και παρακάτω.
Ο Δραγασάκης δεν είναι ένα στέλεχος όποιο και όποιο, αρχίζει τους γλωσσικούς ακροβατισμούς

«Η έννοια της καταγγελίας είναι ένας πολιτικός όρος. Τι θα πει καταγγέλλω;
Υπάρχουν αρκετές συγχύσεις. Στη σκέψη τη δική μας δεν υπάρχει: η έννοια της μονομερούς πράξης. Δηλαδή, να βγούμε και μονομερώς να πούμε διαγράφουμε το χρέος, καταγγέλλουμε κ.λπ.
Δεν είναι και λογικό να το πει κανείς αυτό.
Αυτό που θα γίνει είναι μία επαναδιαπραγμάτευση, ένα πλαίσιο διαφορετικό μέσα στο οποίο θα θέσουμε τους δικούς μας στόχους.
Από εκεί και πέρα (...) άλλο το τι θέλουμε να κάνουμε κι άλλο το πώς θα γίνει αυτό».

 Μετά και τις δηλώσεις του Δραγασάκη, σκέφτεσαι  ΟΚ είναι όλα  under control,
Άρα από αύριο έχουμε κυβέρνηση και, πέφτεις έξω.

Μπορούν να προχωρήσουν,αλλά δεν το κάνουν γιατί;
Η ΝΔ διαθέτει 108 έδρες,το ΠΑΣΟΚ 41 και η ΔΗΜΑΡ 19.Είναι στη διάθεσή τους 168 έδρες.
Γιατί δεν τελεσφόρησε το εγχείρημα;

Γιατί ο Σύριζα δεν συναινεί αφού έχει πάρει πίσω τις θέσεις και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του για ακύρωση και καταγγελία τόσο του μνημονίου όσο και της δανείακής σύμβασης;
Οι επιμονή του στο όχι δεν συναινούμε αποδίδει καρπούς, αλλά  σε βαθμό που να το αναδείξει ίσως πρώτο κόμμα, άλλά όχι και αυτοδύναμο σε μια επαναληπτική εκλογική διαδικασία, με βάση τις δημοσκοπήσεις. 

Τι εκτιμούν κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται,τι τους φοβίζει;
168 έδρες ναι, αλλά μειοψηφία στο λαό!

Με την ΝΔ στο 18,85% με το ΠΑΣΟΚ στο 13,18% και την ΔΗΜΑΡ στο 6,11 και στο σύνολό τους μόλις το 38,14% που μάλιστα στην καθημερινότητα και κάτω από την όξυνση των προβλημάτων θα μειώνεται διαρκώς και θα εκφράζει την αντίθεσή του,για τι λογής "Οικουμενική"θα μιλάμε έχοντας αντιμέτωπο το 60% του λαού.

Παράλληλα θα προβάλει επιτακτικά η ανάγκη αντιμετώπισης των κοινωνικών αντιθέσεων και ο εφιάλτης τους, θα παίρνει σάρκα και οστά. 
Οι "κοινωνικές αναταραχές"

Οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπότρεπτες κάτω από την πίεση των οξυμένων προβλημάτων.
Η λαϊκή αγανάκτηση θα εκφραστεί με ένταση και για να πούμε την αλήθεια,θα εκφραστεί είτε με 38% είτε με πάνω από 50% και αν είναι και οργανωμένη τόσο το χειρότερο γι΄αυτούς.

Αρχίζεις και προβληματίζεσαι τι νόημα είχε όλο αυτό που έγινε;

Είχε νόημα μπορεί να μην σχηματίστηκε κυβέρνηση, καταγράφηκε όμως  μέχρι που μπορεί να φτάσει η  σύγκλιση απόψεων στις κορυφές , διερευνήθηκαν και καταγράφηκαν τα  κοινά  σημεία αναφοράς.

Έγινε καθαρός και  ο μηχανισμός αναχαίτισης των αγώνων που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε μια πορεία ρήξης και ανατροπής, ενάντια και σε μια κυβέρνηση που παραχάραξε την λαϊκή ετυμηγορία και που δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στα οξυμένα και συσσωρευμένα λαϊκά προβλήματα.

Αγώνες για να ανατρέψουν την προοπτική μιας κυβέρνησης που συμφωνούσε σε όλα σχεδόν δεν έγιναν.
Μήπως οι εταίροι μας τελικά δεν μπορούν να παρεμβαίνουν  στα εσωτερικά μας;

Η μήπως μια αριστερή δύναμη τους χρειάζεται περισσότερο σαν αντιπολίτευση που θα αναχαιτίζει τους αγώνες, που  και εξ ανάγκης θα αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα;

Όποιες και να είναι οι μεθοδεύσεις τους, όποια και να είναι τα σχέδιά τους, όποιες εφεδρείες και αναχώματα και  αν χρησιμοποιήσουν, εκείνο που πρέπει να γίνει καθαρό είναι η ανάγκη οργανωμένης πάλης οργανωμένης αντίστασης.

Η χωρίς αποκλεισμούς  δημιουργία μετώπου,με κοινούς στόχους, στους χώρους δουλειάς, στις συνοικίες και τις γειτονιες. 

Είναι η αναγκαία προϋπόθεση για μια πορεία νικηφόρας προοπτικής.







Τρίτη 15 Μαΐου 2012

"Τους παλιούς μου φίλους καλώ με φοβέρες και μ΄αιματα" !







Στίχοι:                   Οδυσσσέας Ελύτης 

Μουσική:              Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση : Γρηγόρης Μπιθικώτσης


Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!

Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά

στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!

Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό

τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα!

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Καλορίζικη η νέα "Φιλολαϊκή" μας κυβέρνησή!

Αυτοί τα βρήκανε,εμείς θα τα βρούμε στους δρόμους του αγώνα

Επτά ολόκληρες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας παράστασης του παραλόγου από την μια, αλλά και πολύ αποκαλυπτική από την άλλη.
Περίσσεψε το θράσος, περίσσεψε ο εξευτελισμός, περίσσεψε η κοροϊδία .
Μας φτύνουν κατάμουτρα.
Πόσοι από εμάς πλέον μπορούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα και νομίζοντας ότι βρέχει να χορεύουμε στην βροχή;

Τα λόγια επίσης περίσσεψαν.

Τα πάντα έχουν αναλυθεί, η πραγματικότητα και η αλήθεια  προκύπτει ακόμη και μέσα από την απέλπιδα  προσπάθεια παραχάραξης της αλήθειας.

Γίνεται φανερή και ξεπροβάλει μέσα από τα ψέμματα και τα διλήμματά τους, από την κακή ερμηνεία του ρόλου τους.
Είναι τέτοια η πρεμούρα τους, είναι τέτοιες οι δεσμεύσεις και τα συμφέροντά που παίζονται, που δεν κρατιούνται και, οι αλήθειες τους βγαίνουν στο φως αφήνοντάς τους γυμνούς μπροστά στα μάτια μας.
Δεν χρειάζεται ο πιτσιρικάς που θα φωνάξει "ο βασιλιάς είναι ξεβράκωτος"

Είναι ξεδιάντροπα ξεβράκωτος, ενδεδυμένος μονάχα την εφιαλτική για όλους μας αλήθεια του:
Είναι "ενδεδυμένος" τον στόχο του:
Την εξόντωσή μας.

Μπορεί κανείς σήμερα να εμπιστευτεί κάποιον από αυτές τις θλιβερές φιγούρες του θεάτρου σκιών;
Πιστεύει κανείς ότι με την Αντιμνημονιακή τακτική που τελικά περιορίζεται ουσιαστικά στην διαπραγμάτευση του μνημονίου ή στην τροποποίηση του μνημονίου,μπορούν να δοθούν λύσεις;

Πιστεύει πια κανείς ότι όπως  και να ονομαστούν τα μέτρα που πάρθηκαν και που είναι υποχρεωμένοι και δεσμευμένοι να πάρουν  παραπέρα, μπορεί να δοθούν λύσεις στα οξυμένα και συσσωρευμένα λαϊκά προβλήματα;

Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι με την όποια κυβέρνηση και με την πλουτοκρατία, τους τραπεζίτες, τους εκπρόσωπους του κεφαλαίου και με το ίδιο  κεφάλαιο ουσιαστικά στην εξουσία,μπορεί να ανατραπούν πολιτικές σε βάρος της λαϊκής οικογένειας;

Το θράσος τους είναι απύθμενο ο εξευτελισμός τους τέλειος. 

Θρηνούν και μιλούν εξ ονόματος της αγωνίας και της απόγνωσης του λαού που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Θρηνούν και οδύρονται, παίρνουν όρκο στο όνομα των δικών μας συμφερόντων αυτοί που που υπηρέτησαν με απόλυτη συνέπεια τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αυτοί που εκχώρησαν τα δικαιώματά μας στο μεγάλο αφεντικό τους.
Το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.

Αλλά εν κατακλείδι το μόνο για το οποίο μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει είναι ότι δεν παίζουν πειστικά τον ρόλο τους, ότι δεν είναι καλοί θεατρίνοι .
Θυμίζουν περιφερόμενο θίασο  που βγαίνει στην γύρα  για να κάνει καμιά αρπαχτή.
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για μεροκάματο, μιλάμε για μεγάλα συμφέροντα για χορό δις και τρις εκατομμυρίων.
Παίζονται τα κέρδη των τραπεζών,η κυριαρχία  του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Από την μια,γιατί από  την άλλη παίζετε η ζωή  εκατομμυρίων ανθρώπων, η ζωή και η αξιοπρέπεια εκατομμυρίων ψυχών, παίζεται η νια  ζωή.

Και αυτή η νια ζωή οφείλει να αντισταθεί.

Στο όνομα της νιας ζωής οφείλουμε να αντισταθούμε.
Δεν υπάρχει άλλη λύση από την ανατροπή του συστήματός τους.

Είμαστε σε  πόλεμο δεν είναι δυνατόν να εκλιπαρούμε τον εχθρό να μας λυπηθεί.
Η επίθεσή του, είναι υπόθεση ζωής γι΄αυτόν.
Η εξόντωσή μας είναι και το δικό του αδιέξοδο, γιατί χωρίς εμάς δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει.

Ο πόλεμος δεν μπορεί να διεξάγεται στα  δρύινα γραφεία τους, η υπεράσπιση της ζωής μας δεν μπορεί να αφήνετε στα χέρια αυτών που μας επιτίθενται.

Τα έχουν βρει και από αύριο η χώρα θα έχει κυβέρνηση.
Από αύριο το κεφάλαιο θα έχει εγκατεστημένους  ξανά τους εκπροσώπους του να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους.

Θα επιβάλουν και πάλι την βαρβαρότητα τους που δεν έπαψαν λεπτό να την τρέχουν  παραχαράσσοντας την ετυμηγορία του Ελληνικού λαού.

Μην περιμένουμε να δούμε τον λευκό καπνό από την "Καπέλα Σιστίνα"
Αυτός ο καπνός θα είναι από την καύση  των δικαιωμάτων μας ,που θα τα  έχει ρίξει στην πυρά το κονκλάβιο.
Μόνον αν πάρουμε την υπόθεση στα δικά μας χέρια, μόνον μέσα από την οργανωμένη αντίσταση έχουμε την δυνατότητα να υπερασπιστούμε την ζωή μας.

Κάθε αναμονή, κάθε επανάπαυση, κάθε εφησυχασμός, είναι υπογραφή στην καταδίκη μας.

Αυτοί τα βρήκανε, εμείς, θα τα βρούμε στους δρόμους του καθημερινού αγώνα.






Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Το ΚΚΕ δεν προτείνει "λύση"........


Δυστυχώς, προτείνει την ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ, 
την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ.

Δυστυχώς, γιατί μακάρι να υπήρχε μια διαφορετική εύκολη λύση. 
Μακάρι να μπορούσαμε να επιστρέψουμε στην προτέρα κατάσταση ή έστω σε μια κατάσταση πιο ανεκτή, τέτοια που να επιτρέπει στα λαϊκά στρώματα να ξεφύγουν από την βαρβαρότητα που την έχουν οδηγήσει.
Μακάρι να μπορούσαμε  κάνοντας  τις όποιες θυσίες για την Πατρίδα βρε αδερφέ, να βγούμε από αυτήν την λαίλαπα. 

Μακάρι να υπήρχε ένας άλλος τρόπος που θα μας απεγκλώβιζε από αυτό το εφιαλτικό αδιέξοδο,γιατί αυτή η πρόταση του ΚΚΕ  ομολογουμένως  είναι επώδυνη,είναι δύσκολη, αλλά είναι η ΜΟΝΗ με προοπτική διεξόδου.

Δεν υπάρχει εύκολη λύση,δεν υπάρχει άλλη λύση.

Και αν αυτό δεν γίνει κατανοητό από τον κόσμο, αν δεν συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι μέσα σε αυτό το σύστημα που έχει εξαντλήσει τα όριά του και δεν  μπορεί αντικειμενικά να δώσει λύσεις και διεξόδους προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων,η τραγωδία που θα περάσουμε θα είναι τεραστίων διαστάσεων.



Ο ρόλος μας μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που οδηγεί στην εξαθλίωση το λαό, είναι να δώσουμε την μάχη για  να ηττηθεί η λογική διαχείρισης του συστήματος, να καταπολεμηθεί το συναίσθημα της ηττοπάθειας, να δοθεί η μάχη για την ανάπτυξη του ταξικού λαϊκού κινήματος, να μην υπάρξει εσωστρέφεια,να μην περιχαραχωθούμε,να γίνουν τα αναγκαία βήματα για το άνοιγμα στην κατεύθυνση Αντιμονοπωλιακού αντικαπιταλιστικού,αντιιμπεριαλιστικού  μετώπου, ικανού να αναπτυχθεί  και να απαντήσει με  θετική προοπτική για την ανατροπή του συστήματος.

Στόχος μας η διαρκής επαγρύπνηση στις προσπάθειές τους να μας γεμίσουν και πάλι ψεύτικα λόγια, αυταπάτες   ψεύτικα διλήμματα....

Το θέατρο του παραλόγου παίχτηκε και όλοι οι πρωταγωνιστές  είναι σε αναμονή για να εισπράξουν το χειροκρότημα του φιλοθεάμονος κοινού.

Ενός κοινού που δεν πρέπει να μείνει παθητικός θεατής στα σουρεαλιστικά εφιαλτικά τους σενάρια,που δεν πρέπει να γίνει χειροκροτητής του δικού του εμπαιγμού, της δικής του εξόντωσης.

Καμιά επανάπαυση.
Υπάρχουν άλλες πολιτικές-κοινωνικές δυνάμεις που προτείνουν τις ίδιες διεξόδους;
Υπάρχουν άλλοι πολιτικοί φορείς που εκτιμούν και ερμηνεύουν την καπιταλιστική κρίση σαν κρίση του συστήματος, αδιέξοδη και νομοτελειακή;

Υπάρχουν άλλες πολιτικές- κοινωνικές  δυνάμεις  που χαράσσουν πρόγραμμα με προοπτική   την ανατροπή του ίδιου του συστήματος, που  αναπαράγει την κρίση και που μόνον η ανατροπή του μπορεί να δώσει λύσεις και διέξοδο στα λαϊκά συμφέροντα;

Υπάρχουν εκείνες οι λαϊκές  δυνάμεις  που δεν είναι διατεθειμένες να συμβιβαστούν, να  παίζουν με τις λέξεις, που δεν κάνουν χρήση της αγωνίας, της απόγνωσης, της αβεβαιότητας, για να εγκλωβίσουν για μια ακόμη φορά τον κόσμου του μόχθου και της δουλειάς, για να τον αποπροσανατολίσουν;

Που δεν ακολουθούν μονοπάτια που θα μας πισωγυρίσουν, που θα υποτάξουν και θα γεμίσουν απογοήτευση το κίνημα.
Με αυτές τις δυνάμεις, αναπόφευκτα θα βρεθούμε και πρέπει να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα

Το  ΚΚΕ προτείνει την ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ για τα λαϊκά συμφέροντα,για την δική του εξουσία και σε αυτόν τον δρόμο του αγώνα βαδίζει, από αυτόν τον δρόμο δεν πρέπει και δεν μπορεί να λείπει και ούτε να αποκλειστεί  καμιά δύναμη πολιτική, κοινωνική που "αναγνωρίζει" αυτήν την διέξοδο.

Θα συναντηθούμε στους δρόμους του Αγώνα και της αξιοπρέπειας.





Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Ο Αλέξης,το ζιβάγκο,και...........

Επί τέλους πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να κάνουμε την αυτοκριτική μας;

Να επιχειρήσουμε μια εκτίμηση για τα "δικά μας" αποτελέσματα της 6ης του Μάη.
Μιας εκλογικής αναμέτρησης που έγινε κάτω από ξεχωριστές συνθήκες, τέτοιες που ο Ελληνικός λαός δεν έχει ζήσει τα τελευταία 60 χρόνια και με μια προοπτική, ακόμη μεγαλύτερης επίθεσης και εξόντωσης των λαϊκών στρωμάτων .


Θα αναγκαστώ να κάνω αναφορά σε προηγούμενες αναρτήσεις μου για να καταδείξω ότι τα σημερινά αποτελέσματα ήταν αναπόφευκτα.
Και ήταν αναπόφευκτα γιατί υπήρξαν κενά, παραλήψεις, υπήρξε αντιφατικότητα,μια "αγοραφοφική"τάση, μια τακτική που παρ΄ότι έδειχνε καθαρά  ότι δεν είναι αποτελεσματική, εμείς  συνεχίζαμε με την ίδια πρακτική, με τις ίδιες αναποτελεσματικές μεθόδους.   
Λίγο πολύ βέβαια  θέσεις και  απόψεις σε τούτο το μπλοκ είναι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο διατυπωμένες. 
Όσο για τα ποσοστά στις 3 του μήνα έγραφα σε έναν διαδικτυακό φίλο που με ρωτούσε γι΄αυτά: "Δεν βλέπω να ανεβάζουμε τα ποσοστά μας ικανοποιητικά, ένα μικρό ποσοστό προς τα πάνω και στην ποιο απαισιόδοξη προοπτική, ακόμη και
λίγο κάτω μπορώ να πω".



Την Τετάρτη 18/4 Έγραφα:


" Υπεύθυνοι θα είμαστε εμείς και θα είμαστε εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες των αποφάσεών μας, αλλά και των πράξεών μας".


Την  Κυριακή 29/4 έγραφα:
 "Σε τούτην εδώ την ιστορική συγκυρία, είμαστε εμείς που γράφουμε ιστορία, εμείς που αφήνουμε παρακαταθήκη στα παιδιά μας,για τους νέους αγώνες που έρχονται".


Προσωπικά όταν λέω εμείς δεν εννοώ παρά μόνον το κόμμα, τις κομματικές δυνάμεις τους  φίλους, τα μέλη  και  τους οπαδούς του κόμματος.


Kαι αυτό γιατί κατά την γνώμη μου μόνο από το ΚΚ μπορεί κανείς να περιμένει επιστημονικά επεξεργασμένες προτάσεις διεξόδου από μια τέτοια κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.


Στις 19/3/2012 έγραφα απ΄αφορμη την εκλογική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη προέδρου
του Βενιζέλου για πρόεδρο.     ΕΔΩ

...." Να δούμε τις εφεδρείες και τα αναχώματα που προετοιμάζονται.
Πρέπει στα σοβαρά να πάρουμε υπ΄όψη μας, τις επιθέσεις που θα δεχτούν οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις, να δούμε τους μηχανισμούς που διαθέτουν για την παραχάραξη της αλήθειας, για την τρομοκράτηση για την παραπέρα χειραγώγηση των συνειδήσεων και ακόμη να πάρουμε σοβαρά υπ΄όψη  και το επίπεδο των μαζών, την δυνατότητα ενημέρωσής τους, την αδυναμία ερμηνείας της κατάστασης και των αιτιάσεών της.
Το να αναλωθούμε στην προσπάθεια ερμηνείας της εσωκομματικής διαδικασίας ανάδειξης του προέδρου, μπορεί να μην είναι τελείως άχρηστο, αλλά δεν είναι πιστεύω εκείνο που θα μας βοηθήσει
να απαντήσουμε στους λόγους, που ο υποκειμενικός παράγοντας παραμένει αγκυλωμένος σε αυταπάτες και ιδεοληψίες και να παρθούν μέτρα να αναστραφεί  αυτή η πραγματικότητα, σε όποιον βαθμό μπορεί αυτό να επιτευχθεί.

Εκείνο που πρέπει να  απασχολήσει είναι οι τρόποι και οι μέθοδες εκείνοι που θα οδηγήσουν πλησιέστερα στον λαϊκό παράγοντα.
Εμπειρία υπάρχει δεν μένει παρά να αξιοποιηθεί.


 Εμείς οφείλουμε να υπολογίζουμε κάθε φορά το επίπεδο συνείδησης και ωριμότητας των λαϊκών μαζών, που δε διαμορφώνεται σαν αποτέλεσμα ελεύθερης και ανεξάρτητης επιλογής, αλλά επηρεάζεται αποφασιστικά από την κατευθυνόμενη επιχείρηση ενσωμάτωσης, χειραγώγησης, πολύμορφης ανοιχτής ή συγκαλυμμένης τρομοκρατίας στις συνθήκες του καπιταλισμού. Με την επιδίωξη να κατακτάμε την ικανότητα να ασκούμε τον καθοδηγητικό μας ρόλο και να πείθουμε.


Είναι αλήθεια και είναι κάτι που κανείς νοήμων δεν μπορεί να παραγνωρίσει, ότι ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, όχι μόνον για τα 3 τελευταία χρόνια της αδιέξοδης καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και όλο το προηγούμενο διάστημα από την μεταπολίτευση και εδώ.



Ίσως και εμείς οι ίδιοι, δεν έχουμε αντιληφθεί σε βάθος τι είναι αυτό που συμβαίνει.


Ίσως δεν έχουμε εμπεδώσει αυτό που λέμε ότι δηλαδή :
"Το καπιταλιστικό σύστημα έχει εξαντλήσει τα όριά του δεν έχει και δεν μπορεί αντικειμενικά να προσφέρει τίποτα άλλο"


Ίσως ακόμη δεν έχουμε εικόνα για το πού μπορεί να οδηγήσει η κάθετη και συγχρονισμένα εμφανιζόμενη κρίση του συστήματος και μέχρι που μπορεί να οδηγηθεί αυτό, προκειμένου να υπερασπιστεί την συνέχιση της κυριαρχίας του.


 Ίσως ακόμη δεν έχουμε δει  την ανάγκη, του να συμβάλουμε και να αναπτύξουμε την συνείδηση των εργαζομένων, πράγμα που είναι μόνον δική μας ευθύνη, δικός μας ρόλος.




Ίσως δεν έχουμε κάνει χτήμα μας,  ότι το βασικό καθήκον του κόμματος είναι να κερδίσει την ενεργητική υποστήριξη της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, ώστε να αναδειχτεί σε τάξη απελευθερώτρια της κοινωνίας από κάθε μορφή εκμετάλλευσης.

Ακόμη όμως και αν όλα αυτά είναι σε γνώση μας, είναι καθαρό ότι δεν υλοποιούνται στην πράξη και στην καθημερινότητα".



Σήμερα λοιπόν μετά τα αναμενόμενα κατά την γνώμη μου  αποτελέσματα, θα ακολουθήσουμε ξανά την πεπατημένη;
Θα κάνουμε τις διαπιστώσεις μας, θα προχωρήσουμε σε προβλέψεις, θα επισημάνουμε τις απαιτήσεις των καιρών και της ιστορίας;
Θα καταγράψουμε μία μία τις επιθέσεις και τους αποκλεισμούς, θα μιλήσουμε και πάλι για παραχάραξη και αποπροσανατολισμό;
Θα διαπιστώσουμε και θα περιγράψουμε για άλλη μια φορά την εκλογική και όχι μόνον συμπεριφορα΄του λαϊκού παράγοντα, "που κάτω από αυτές τις συνθήκες υπέκυψε στους εκβιασμούς, ενέδωσε στις αυταπάτες, στα τρομοκρατικά διλήμματα και  στις ιδεοληψίες"


Εκτιμά για παράδειγμα σήμερα σε ανακοίνωσή του  το ΚΚΕ:


 "Επιβεβαιώνεται επίσης η δημόσια εκτίμηση του ΚΚΕ με το αρχικό ξέσπασμα της κρίσης ότι σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που αυξάνει η σχετική εξαθλίωση του λαού συνυπάρχουν και οι δύο εκδοχές:Και το κίνημα να τραβήξει μπροστά αλλά και να υποχωρήσει προσωρινά".
 
Μόνο που για άλλη μια φορά αποφεύγει να πει ότι, το αν θα  τραβήξει το κίνημα μπροστά και δεν θα  υποχωρήσει,  έχει να κάνει  και θα είναι ανάλογο  με την χάραξη της δικής του αποτελεσματικής και αναγκαίας τακτικής, προσαρμοσμένης στις απαιτήσεις των καιρών και πάντα στην βάση των αρχών του.

Μια τακτική που θα μας φέρει δίπλα στους εργαζόμενους έτσι και με τέτοιον τρόπο, που θα τους πείσουμε και θα τους εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη.
Με τέτοια τακτική που θα αναπτύξει τους δεσμούς μας με τον κόσμο, δεσμούς που είναι καθαρό ότι σε μεγάλο βαθμό έχουν διαρραγεί.
Υπάρχει κενό και σε αυτό το κενό,  έκανε την εμφάνισή του ο Αλέξης. 
Ντυμένος το "ζιβάγκο" του και έδωσε μια παράσταση αποπροσανατολίζοντας με φρούδες υποσχέσεις, χαϊδεύοντας τα αυτιά κανοναρχόντας την οργή του κόσμου, δείχνοντας μια "αδιέξοδη διέξοδο" μια διέξοδο που το μόνο που μπορεί να επιφέρει, είναι να δώσει χρόνο στον ταξικό εχθρό και να  οδηγήσει σε  παραπέρα απογοήτευση το λαό και σε ανάσχαιση τους λαϊκούς αγώνες.
Το κακό είναι ότι οι εποχές που φορώντας το ζιβάγκο μπορούσες να δώσεις ελπίδες στον λαό και να εξασφαλίσεις έστω για μια περίοδο την παραμονή του μέσα σε μία εικονική πραγματικότητα, μετατρέποντας το μπακαλοτέφτερο σε βιβλιάριο καταθέσεων και αμέσως μετά στο πλαστικό ψεύτικο χρήμα και στην πλαστική ζωή, που σ΄εκαναν να πιστέψεις ότι όλα ήταν δικά σου την στιγμή που σου τα δάνειζαν με υψηλότοκα δάνεια, πέρασε ανεπιστρεπτί.


Ο καπιταλισμός δεν έχει πια να δώσει τίποτα!


Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να κανουμε την αυτοκριτική μας;

Πρέπει να καταλήξουμε επί τέλους και αυτό να περάσει σε όλους μας, να αφομοιώσουμε ότι, μόνοι μας δεν μπορούμε βήμα να κάνουμε.
Ότι ευθύνη μας και ο μόνος λόγος ύπαρξής μας, είναι να αναπτύξουμε την ταξική συνείδηση, να οργανώσουμε ΜΛΚ τέτοιο που θα ανατρέψει αυτήν την βαρβαρότητα, για την εξουσία της εργατικής τάξης την εξουσία του λαού.
Αν δεν επισημάνουμε τα λάθη,αν δεν ανοίξουμε πόλεμο με τις  αδυναμίες μας αν δεν τις καταδικάσουμε δεν θα μπορέσουμε να χαράξουμε αποτελεσματική τακτική  και κάτι τέτοιο θα είναι καταδικαστικό για τις λαϊκές δυνάμεις για μας τους ίδιους.
Καλή δύναμη σε όλους μας.







Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Εξέγερση !

Και ο στρατηγικός στόχος ποιος θα είναι;


Διάβαζα στο φιλικό ιστολόγιο του φίλου Pavlosk  ΕΔΩ  το κείμενο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου,που μεταξύ άλλων λέει:


"Το ΚΚΕ ντύνει με εκτός τόπου και χρόνου υπεραριστερές κορώνες περί λαϊκής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής μια βαθιά συντηρητική, γραφειοκρατική λογική ανάσχεσης των «επικίνδυνων» λαϊκών αγώνων, μετατρέποντας τις εργατικές πορείες σε κομματικές λιτανείες και βλέποντας προβοκάτσια σε κάθε Δεκέμβρη".


 Μου κάνει εντύπωση η διατύπωση αυτή.

Εκτός ότι κινείται σε αντιΚΚΕ κατεύθυνση, λέει:
 "μια βαθιά συντηρητική, γραφειοκρατική λογική ανάσχεσης των «επικίνδυνων» λαϊκών αγώνων"....αποδίδοντας προθέσεις ανάσχεσης των λαϊκών αγώνων από την μεριά του ΚΚΕ που μάλιστα τους θεωρεί και επικίνδυνους ( το ΚΚΕ).
Προφανώς ο κ. Παπακωνσταντίνου προσδοκούσε την επανάσταση στην πλατεία Συντάγματος και ταυτόχρονα δεν είδε ποτέ και πουθενά προβοκάτσιες.
Επίσης παρερμηνεύει και μάλλον συνειδητά, τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ.
Επί πλέον καταλογίζει στο ΚΚΕ ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και χαρακτηρίζει τις εκτιμήσεις του " περί λαϊκής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής" σαν "υπεραριστερές κορώνες"

Το ΚΚΕ εκτιμά ότι η σημερινή καπιταλιστική κρίση, είναι μια κρίση που κάνει την εμφάνισή της συγχρονισμένα σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο,ότι τα σημάδια της είναι τέτοια,που χαρακτηρίζουν μια δομική κρίση του συστήματος αντικειμενική, νομοτελειακή .

"Ο καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα όριά του" Έχει κατ΄επανάληψη διατυπώσει το ΚΚΕ.
Σαν τέτοια αυτή η κρίση, δεν μπορεί να οδηγήσει στην επανάκαμψη του συστήματος με τους ίδιους όρους που κυριαρχούσε μέχρι σήμερα.
Και μόνη διέξοδός του, είναι η καταστροφή των συσσωρευμένων κεφαλαίων και των μέσων παραγωγής ιδιαίτερα των εργαζομένων,με την μορφή της μαζικής ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της μείωσης των μισθών και συντάξεων, της απώλειας κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών....

Το ΚΚΕ χαρακτηρίζει την κρίση αυτή σαν κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής.
Και αυτό δεν είναι αυθαίρετο, προκύπτει από τα στοιχεία, τους αριθμούς και την αδυναμία συνέχισης της διευρυμένης καπιταλιστικής αναπαραγωγής.
.Ο καπιταλισμός βρίσκεται στο ανώτατο στάδιο ανάπτυξής του, τον Ιμπεριαλισμό και είναι αυτό που προκαλεί και γεννάει τις αγιάτρευτες αντιθέσεις του. 


Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για τη διεθνή οικονομική κρίση την θέση της Ελλάδας και τις θέσεις του ΚΚΕ, μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ
 
Με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις το ΚΚΕ τονίζει, ότι είναι αδύνατη μέσα σε αυτά τα πλαίσια,του καπιταλισμού να ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική προς όφελος των εργαζομένων και το τεκμηριώνει με επιχειρήματα.


Εκτιμά την ανάγκη ανατροπής του συστήματος,αυτή όμως η ανατροπή δεν μπορεί να υλοποιηθεί από μόνη της. 

Ο καπιταλισμός δεν θα κουραστεί να παλεύει για την κυριαρχία του, όποιο και αν είναι το τίμημα για το λαό και τους εργαζόμενους.
Και αυτή ακριβώς είναι η αντίφασή του.

Κάτω από την πίεση της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, είναι υποχρεωμένος να καταστρέψει την μηχανή που του παράγει τον πλούτο,τον εργαζόμενο και, αυτό κάνει σήμερα.


Η  εργατική τάξη είναι πρωτίστως αναγκαίο να συνειδητοποιήσει την δύναμη και την αποστολή της,  να παίξει τον ιστορικό της ρόλο,  να γίνει τάξη για τον εαυτό της, να μετατραπεί στον νεκροθάφτη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής παίρνοντας στα χέρια της την εξουσία.

Η πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης  είναι αδύνατη, αν δεν εξασφαλιστεί η ενότητα των αντικειμενικών και των υποκειμενικών προϋποθέσεων. Αυτό το σημαντικό λενινιστικό συμπέρασμα το επιβεβαίωσε πολλές φορές η ιστορία.

Μιλώντας για το περιεχόμενο της έννοιας «υποκειμενικός παράγοντας της επανάστασης», ο Λένιν επεσήμανε τρεις κύριες πλευρές.
Η πρώτη και καθοριστική πλευρά είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός μαχητικού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος.
Χρειάζεται επίσης να διαμορφώνει πρόγραμμα,  δηλαδή επαναστατική στρατηγική ερμηνεύοντας αντικειμενικά τις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές εγχώριες και διεθνείς συνθήκες


Είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός ΚΚ επαναστατικού που θα συμβάλλει και  θα πρωτοστατήσει με καθημερινούς αγώνες, τόσο  στην μετουσίωση του ταξικού ενστίκτου σε ταξική συνείδηση, όσο και στην  επαναστατική διαδικασία ανατροπής του συστήματος.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο κ. Π.Παπακωνσταντίνου δεν γνωρίζει αυτές τις νομοτελειακές εξελίξεις και τις αναγκαίες  προϋποθέσεις, για την κατάληψη της εργατικής λαϊκής εξουσίας.
Δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζει την ανάγκη να συμπέσουν οι Αντικειμενικές συνθήκες με τις υποκειμενικές προκειμένου να προχωρήσει η ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Παρακάτω γράφει για την  "ρεαλιστική προοπτική μιας πραγματικής λαϊκής εξέγερσης",
Αλλά τι είναι δηλαδή η εξέγερση που επικαλείται; 
Το να μαζευτούμε στο Σύνταγμα και να πετάμε πέτρες,να μουντζώνουμε,να τα βάλουμε με τα ΜΑΤ 100 ακόμα και 150.000 κόσμου,να τα σπάσουμε όλα;
 «Θα ήταν όχι απλώς ανοησία, αλλά και έγκλημα, να ρίξουμε την πρωτοπορία στην αποφασιστική μάχη, προτού όλη η τάξη, προτού οι πλατιές μάζες να έχουν πάρει θέση ανοιχτής υποστήριξης της πρωτοπορίας, ή τουλάχιστον ευμενούς ουδετερότητας απέναντι της και να έχουν δείξει ότι είναι εντελώς ανίκανες να υποστηρίξουν τον αντίπαλό τους» Β. Ι. Λένιν, «Απαντα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 41, σελ. 77-78.
 Αυτά ο  Παπακωνσταντινου τα γνωρίζει απ΄έξω και ανακατωτά
 Γράφει ο κ. Παπακωνσταντίνου:
" Το ευρώ καταρρέει όχι από τα χρέη της μικρής Ελλάδας, που ήταν μόνο το ποντίκι στο πειραματικό εργαστήριο της Μέρκελ, αλλά από τις φούσκες των τραπεζικών κολοσσών, την προϊούσα χρεοκοπία της Ισπανίας, τον κλονισμό της Ιταλίας, την ασφυξία ακόμη και χωρών του σκληρού πυρήνα, όπως της Ολλανδίας και της Αυστρίας και πάει λέγοντας".

Κουβέντα δεν κάνει για τα αίτια αυτής της κατάρρευσης, κουβέντα δεν κάνει για να ερμηνεύσει τι είναι εκείνο που δημιούργησε τις "Φούσκες των τραπεζικών κολοσσών"
Γιατί οι  φούσκες, δεν είναι παρά τα αποτελέσματα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης.
Δεν κάνει κουβέντα για την βασική αντίθεση του καπιταλισμού που αναπόφευκτα οδηγεί στην κρίση.

  Όποια μορφή και να πάρει η εμφάνιση της κρίσης ως χρέη και ελλείμματα, ως κρίση του τραπεζικού συστήματος, ως φούσκες ακόμα και ως φαινόμενα σήψης και διαφθοράς κ.λπ. είναι κρίση σύμφυτη με την παραγωγική διαδικασία, με την καπιταλιστική ιδιοκτησία που εκμεταλλεύεται ξένη εργατική δύναμη.

ΕΔΩ θα βρείτε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την βασική αντίθεση του καπιταλισμού 

Τι φοβάται ο κ. Παπακωνσταντίνου μη και καταρρεύσει το Ευρώ;
Αυτό είναι το πρόταγμα, η σωτηρία του ευρώ; 
Αν λέγοντας ευρώ εννοεί βέβαια τις οικονομίες των καπιταλιστικών χωρών και τις κρίσης που χτυπούν την μία μετά την άλλη τις Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνον, η απάντηση στα παραπάνω.

Και εκεί που ο κ. Παπακωνσταντίνου κατηγορεί, εγκαλεί και καταδικάζει το ΚΚΕ για τις παραπάνω απόψεις του, εκεί που εκτιμά ότι το ΚΚΕ βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, εκεί που χαρακτηρίζει σαν υπεραριστερές κορώνες τις θέσεις του περί λαϊκής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, ξαφνικά, ανακαλύπτει ότι "ακόμη και μια αριστερή κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει λυσσαλέα υπονόμευση τέτοια που δεν γνώρισε ούτε η κυβέρνηση Λαϊκής ενότητας στην Χιλή του Αλιέντε".

Ταυτόχρονα  δεν παραλείπει να εκφοβίσει με τα πιθανά εκλογικά αποτελέσματα που θα καταγράφουν έναν "κόλαφο" για το μνημονιακό τόξο, λέγοντας "τότε θα μπούμε σε μια ανώμαλη εποχή οικονομικής και πολιτικής τρομοκρατίας"......"και την προσπάθεια επιβολής των νέων μέτρων δια πυρός και σιδήρου".

Με περισσή  αισιόδοξα όμως συνεχίζει "Δεν πρέπει να περάσουν και δεν θα περάσουν".
Και πάρα κάτω:

  "Η ελπίδα γιαυτό βρίσκεται στη ρεαλιστική προοπτική μιας πραγματικής λαϊκής εξέγερσης, ενός καινούργιου ελληνικού και ευρωπαϊκού «Μάη» των εργαζομένων, των ανέργων και των νέων. Τίποτα λιγότερο δεν μπορεί να γυρίσει τη σελίδα μετά από τριάντα χρόνια κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, υποχωρήσεων και καταρρεύσεων. Η εξέγερση δεν είναι ιδεολογική εμμονή, αλλά κοινωνική αναγκαιότητα. Δεν είναι έργο κάποιου ξεχωριστού κόμματος ή κάποιων ξεχωριστών ανθρώπων, αλλά των συνηθισμένων ανθρώπων του σωματικού και πνευματικού μόχθου, οι οποίοι σε εντελώς ασυνήθιστες ιστορικές συνθήκες γίνονται ικανοί για τα πιο ασυνήθιστα πράγματα".

Αλήθεια κύριε Παπακωνσταντίνου ο στρατηγικός στόχος της εξέγερσης ποιος θα είναι;
Όταν αποκαλείτε τον στρατηγικό στόχο του ΚΚΕ περί λαϊκής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής σαν εκτός τόπου και χρόνου σημαίνει ότι εσείς που είστε εντός τόπου και εντός χρόνου, καταλήγετε σε άλλες εκτιμήσεις και ο Στρατηγικός σας  στόχος είναι άλλος,γιατί δεν κάνετε αναφορά σε αυτόν;
Αλλά και ...."οι συνηθισμένοι άνθρωποι που σε εντελώς ασυνήθιστες ιστορικές συνθήκες θα γίνουν ικανοί για τα πιο ασυνήθιστα πράγματα" θα λειτουργήσουν χωρίς οργάνωση,χωρίς πρόγραμμα χωρίς στόχους χωρίς ιδεολογικο πολιτικό προσανατολισμό;
Καινοτόμες απόψεις!
Να σας επαναφέρουμε λοιπόν επαναλαμβάνοντας ακριβώς τα δικά σας λόγια για να τα συνυπογράψουμε:
"Η εξέγερση δεν είναι ιδεολογική εμμονή αλλά κοινωνική  αναγκαιότητα".
Και να επιστήσουμε την προσωχή στις προϋποθέσεις για μια εξέγερση αποτελεσματική προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
ΕΔΩ  Η Καπιταλιστική κρίση και η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ


 Το εργατικό και λαϊκό κίνημα μπορεί και πρέπει να ανασυνταχθεί με σαφή αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό, στην ουσία αντικαπιταλιστικό, προσανατολισμό. Να αξιοποιήσει σε κάθε χώρα κάθε ρωγμή, κάθε τριγμό της αστικής διακυβέρνησης, με ανάλογο ιδεολογικό - πολιτικό προσανατολισμό και οργανωτική ετοιμότητα προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτήν την λαίλαπα, να ανατρέψει το σάπιο και βαθιά εκμεταλλευτικό σύστημα.
Αυτό δεν θα προκύψει από τις κάλπες, αλλά στην κάλπη θα καταγραφούν οι λαϊκές διαθέσεις για αντίσταση.
Και ο ρόλος ενός  ΚΚ επαναστατικού θα είναι καθοριστικός,θα δίνει καθημερινά το παρόν του μέσα στον λαό και μαζί με αυτόν , γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.


Φύγαμε!

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...