Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011



 ΠΟΤΕ...Δεν με πειραξε η πολλη δουλεια..
Ουτε η δυσκολια με πειραξε...!!
Ο πατερας μου..Ελεγε, οτι η δυσκολια...Φερνει την καλη τη νικη..!!
Οταν τα βαζεις με..Γολιαθ...
Τοτε θα βρεις την δοξα του ΔΑΒΙΔ...!!

Μονο ενα πραμμα με πειραξε, στη δουλεια..
Απο νεος το αντιπαθω...Και ως τωρα...Ακομα χειροτερα το μισω..

Οταν αλλαξεις ρουχα...και παρεις θεση απεναντι στο καμινι...
Και ορεξατος...Πιασεις να φτυνεις στις φουχτες...Για να βρει θεση το κρυο σφυρι...
Και τεχνικα...Μαγκιορικα στριψογυρισεις την τσιμπιδα...Με το πρωτο πυρωμενο σιδερακι...
Σαν να...Αδειαζει το κεφαλι......!!
Και το μυαλο..Γεμιζει απο την μυρωδια της σκουριας..
Σκονη κεραμιδια...Που μπαινει απ τα ρουθουνια...Και παει ως την ιδια τη σκεψη...!!
Πρεσσα,αμονι...Σφυρι,τσιμπιδα κι εργατης...
Για τις επομενες δεκα ωρες της ζωης...
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΣΙΩΠΗΛΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ...

Παραγωγη...
Ο χρονος σταματα τη ζωη...Και συ...!!
Σιωπηλος πειθηνιος συνεργατης...Στην ιδια κινηση δεμενος με αορατη αλυσσιδα...
Σφιχτα σχοινια της αναγκης σε αιχμαλωτιζουν...!

Πιανεις..Πρεσσαρεις..Σφυροκοπας..Αφηνεις στη σκαφη...
Πιανεις..Πρεσσαρεις..Σφυροκοπας..Αφηνεις στη σκαφη...
Πιανεις..Πρεσσαρεις..Σφυροκοπας..Αφηνεις στη σκαφη...

Κοιτω...
Το ρολοι απεναντι..Στον τοιχο της φαμπρικας καρφωμενο,να μετραει τις ωρες..
Κι εγω..Εκει καρφωμενος..Σαν εξαρτημα..Σαν μηχανημα...
Στην ιδια κινηση δουλος..!!

Σιωπη...

Μονο το πατημα της πρεσσας ακους...Το σφυρι..Και το βομβο απο το αεριο που καιει στο καμινι, και σου σπρωχνει στη μουρη...Την καυτη του ανασα..!!

Ο ιδρωτας τρεχει...Μπαινει στα ματια και τσουζει...
Φερνεις το μαυρο χερι στο κουτελο, και τον σκουπιζεις, με την αναποδη της παλαμης..
Και παλι το ιδιο..
Πιανεις..Πρεσσαρεις..Σφυροκοπας..Αφηνεις στη σκαφη...!!
Το ιδιο οπως χτες..Προχτες..Αυριο..Μεθαυριο
Και τους επομενους δεκα..Δωδεκα μηνας...!!
Οπως τα προηγουμενα...Εικοσι χρονια..!!

Κοιταζω το σφυρι...Που κεφαλωνει απ τα χιλιαδες χτυπηματα...Ελιωσε το ατσαλι...!!
Και του καμινιου τα τουβλα..Φαγωθηκαν απο την πυρα...
Και η πρεσσα..Παλιωσε...Σφυριζουν τα ρολεμαν και θελουν αλλαγμα...
Κι εγω εκει..
Στην ιδια θεση..Στην ιδια κινηση...Δεμενος με αορατη αλυσσιδα...
Σιωπηλος..Πειθηνιος συνεργατης...
σαν εξαρτημα..
Σαν μηχανημα...

Πιανεις,,Πρεσσαρεις..Σφυροκοπας..Αφηνεις στη σκαφη..
Ο ιδρωτας τρεχει...Μπαινει στα ματια και τσουζει..
Φερνεις το μαυρο χερι στο κουτελο...........
...............................................................................................................................
...............................................................................................................................
Σαν να εχεις βαλει απεναντι,δυο καθρεφτες και εισαι αναμεσα τους..!!
Κοιτας το ειδωλο σου,χιλιαδες φορες...Το ιδιο...!!
Κοιτας τη ζωη σου......
Τη ζωη σου;;
********************************


Συγκλονιστικό κείμενο, που περιγράφει παραστατικά  την αλλοτρίωση του προλετάριου μέσα στην παραγωγή.

 Αναδημοσίευση από τον καλό φίλο Μαχαίρη.
Με κλικ στο τίτλο οδηγείσαι στο Blog του.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Για τον Αλέξη του 18%,αλλά και για το 18% του Αλέξη! !


Δεν έχω μέχρι σήμερα αναρτήσει
καμιά συνέντευξη αρχηγού κόμματος.

Σήμερα όμως θα κάνω μια εξέγερση τιμητική. 
Θα ασχοληθώ με την συνέντευξη του Αλέξη!

Άντε βρε καλώς όρισες στο σπιτικό μου.
Και να τι είπε το παλιόπαιδο το ατίθασο.

«θα είναι αντίστοιχου μεγέθους ιστορικό λάθος με το λάθος, τα λάθη που έγιναν μετά το αντάρτικο, μετά τις ένδοξες αυτές μέρες του λαού μας, όπου παραδώσανε τα όπλα και χάσαμε την ευκαιρία να δοθεί μια άλλη προοπτική στη χώρα μας».

 Καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα, ταυτίζοντας την περίοδο του 40-45 με την σημερινή δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.
Το πόσο εύστοχος είναι αυτός ο παραλληλισμός, το αν ο  ξένος κατακτητής είχε τα χαρακτηριστικά που έχουν οι ντόπιοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου μέσα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και το ζητούμενο που προβάλλει επιτακτικά σήμερα, ας το παρακάμψουμε προς το παρόν.

 Όπως καταλαβαίνεται η παρατήρηση αυτή έχει να κάνει με την άρνηση της Αλέκας και του "Περισσού" να συνεργαστούν σε αυτές τις κρίσιμες για την χώρα και τον λαό της στιγμές!

Δείτε πόσο δίκιο έχει! :

«Εάν μοιρολατρικά πρέπει να δεχτούμε, ότι μονάχα στη δεύτερη παρουσία του σοσιαλισμού μπορεί να υπάρξει ελπίδα και ζωή, τότε θα καταντήσουμε να περιμένουμε δευτέρα παρουσία. Θα είμαστε στα σπίτια μας και να λέμε ότι δεν υπάρχει φως και ελπίδα».

Μην πει κανείς όχι, είναι αλήθεια ότι ο Σοσιαλισμός απαιτεί προϋποθέσεις που τέτοιες στο άμεσο μέλλον δεν διαφαίνονται.
Χρειάζεται πολύ δουλειά μέχρι ο υποκειμενικός παράγοντας να συμπέσει με τις αντικειμενικές συνθήκες, να αναπτυχθεί η ταξική συνείδηση των εργαζομένων, να επαναστατικοποιηθεί βρε αδερφέ και μέχρι τότε, η εργατική τάξη όχι στον παράδεισο, ούτε στην κόλαση δεν θα γίνεται δεκτή από τον Βελζεβούλη.

  Το τι διεργασίες,τι μορφής και τι περιεχομένου αγώνες αναπτύσσονται  βέβαια από την μεριά του κ.Τσίπρα και του κόμματός του προς αυτήν την κατεύθυνση ,ας το αφήσουμε και αυτό επί του παρόντος.

 Και συνεχίζει ο Αριστερός 

«Αυτές είναι υπεκφυγές. Ούτε η κα Παπαρήγα τα πιστεύει αυτά τα πράγματα. Είναι υπεκφυγές για να κρύψουν την αδυναμία τους να πάρουν αποφάσεις που τους υπερβαίνουν και τους ίδιους, όπως θα υπερβούν κι εμάς. Οι εξελίξεις μας υπερβαίνουν. Δηλαδή, αν αυτή τη στιγμή δεν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε σε μια ιστορική τομή, ότι επαπειλείται το μέλλον των παιδιών μας, το μέλλον αυτής της χώρας, ότι το διακύβευμα σήμερα δεν είναι ο σοσιαλισμός, αλλά είναι η εργασία, η ίδια η εργασία, εάν θα υπάρχει αύριο η εργασία»,

Τώρα αρχίζει και ξετυλίγεται το παραμύθι :

"Το διακύβευμα σήμερα δεν είναι ο σοσιαλισμός αλλά η εργασία ..."

 Για να δούμε που το πάει,γιατί εδώ που τα λέμε και για τους λόγους που είπαμε πάρα πάνω, ε,η  κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων  και ο Σοσιαλισμός, δεν είναι δα και προ των πυλών!

«Έβλεπα προχθές ένα ωραίο σύνθημα που είχε στην πλάτη της η Αλ. Παπαρήγα στη ΔΕΘ. Και έλεγε: «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Πολύ ωραίο και ποιητικό. Το λέμε κι εμείς στις πορείες μας και το τραγουδάμε. Όμως σήμερα το πρόβλημα είναι ότι οι εργάτες χάνουν τα αφεντικά τους γιατί απολύονται. Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν έχουν δουλειά και ότι δεν θα έχουν αύριο. Το 1/3 είναι στο περιθώριο. Άρα, εάν το διακύβευμα σήμερα είναι η εργασία, είναι το κοινωνικό κράτος, είναι ο μισθός και οι συντάξεις, τότε πρέπει να προχωρήσουμε γοργά σε ένα μέτωπο αντίστοιχο με αυτό που προχώρησαν οι δυνάμεις της αριστεράς το '40 - ' 44 όταν πάλι το διακύβευμα δεν ήταν άμεσα ο σοσιαλισμός, αλλά ήταν η εθνική ανεξαρτησία, η λευτεριά, η κοινωνική δικαιοσύνη και η προκοπή που ερχόντουσαν τότε οι κατακτητές τότε και μας τα έκοβαν όλα αυτά με τη βία».

 Αυτή πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι μια μεγάλη αγωνία, είναι ένας βαθύς προβληματισμός και οφείλω να σας ομολογήσω ότι δεν είναι ο Αλέξης ο μόνος που έχει αυτή την αγωνία.
Τις προάλλες στην αγορά της περιοχής μου το άκουσα από έναν παραγωγό πατάτας.
Αφού του εξήγησα και "ομολόγησε" γιατί ένας θεός ξέρει τι κατάλαβε, ότι έχω δίκιο για το κεφάλαιο και την εκμετάλλευση της υπεραξίας του εργαζόμενου κατέληξε:
Ναι αλλά βρε κορίτσι μου και τα αφεντικά χρειάζονται, ποιος θα μας δίνει δουλειά!!!
Δείξτε κατανόηση λοιπόν στον πόνο και την αγωνία του Προέδρου. 

Δείτε ποιο είναι λοιπόν το διακύβευμα: Να μην χάσει η εργατική τάξη τα αφεντικά της!!!!

Εδώ είναι βέβαια που προκύπτει η σχέση του ξένου κατακτητή με τους σημερινούς αδίστακτους εκπρόσωπους του κεφαλαίου.
Τότε λοιπόν είχε ο λαός απέναντί του τον κατακτητή και πολεμούσε να τον διώξει,το διακύβευμα λέει ήταν η Εθνική ανεξαρτησία η λευτεριά η κοινωνική δικαιοσύνη και πολύ σωστά.  
Σήμερα έχει απέναντί του το Καπιταλιστικό σύστημα, που καλά θα έκανε να πολεμήσει και να πολεμήσουμε όλοι μαζί για να το διώξουμε.

Αλλά, ο Αλέξης δεν εστιάζει τον εχθρό στο "πρόσωπο" του οικονομικού συστήματος, αλλά σε εκείνους που το υπηρετούν.
Είναι σαν να λέει αντιφάσκοντας μάλιστα ότι τότε το 40-45 ο στόχος του ΕΑΜ ήταν οι κουκουλοφόροι συνεργάτες των Γερμανών και όχι η ίδια η Ναζιστική Γερμανία και ο Φασισμός ενάντια στους οποίους ιδρύθηκε  και πολέμησε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ.

" Όμως σήμερα το πρόβλημα είναι ότι οι εργάτες χάνουν τα αφεντικά τους γιατί απολύονται.  Αυτό είναι το πρόβλημα".  

Το ζητούμενο σήμερα λοιπόν είναι να εξασφαλίσουμε τα αφεντικά μας!
Το ζητούμενο σήμερα και μέσα σε αυτό το σύστημα, μιας και ο Σοσιαλισμός δεν είναι το διακύβευμα μέσα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης του συστήματος, ενός συστήματος που πνέει τα λοίσθια, που έχει εξαντλήσει τα όριά του, που σπαράσσεται από τις εσωτερικές του αντιθέσεις, εμείς καλούμαστε από τον "Αριστερό σύντροφο"  να εξασφαλίσουμε για λογαριασμό μας τα αφεντικά μας, τους δυνάστες μας,να τους δώσουμε άλλη μια ευκαιρία.

"Το 1/3 βρίσκεται σήμερα στο περιθώριο" 

Ομολογεί και, με τους σημερινούς ρυθμούς εύκολα μπορεί να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι σε λίγο θα είναι στο περιθώριο πάνω από το 1/2 του πληθυσμού.
Αυτός λαός  λοιπόν πρέπει να πιστέψει  και να δεχτεί ότι  συνέβαλε  και αυτός, ότι  είναι συνυπεύθυνος για τις σημερινές εξελίξεις. Άλλωστε ,μαζί δεν τα φάγαμε;
Αυτός λοιπόν είναι και ο λόγος που σήμερα καλεί το παλικάρι όλες τις αριστερές δυνάμεις να αναπτύξουν κοινούς αγώνες με στόχο την εξασφάλιση εργασίας.
Ούτε καν με άλλες συνθήκες από τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που ήδη  έχουν επιβάλλει οι πολιτικοί εκπρόσωποι των αφεντικών.
Από αυτούς δε τους πολιτικούς, αλλά και τους φυσικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, θα διεκδικήσουμε να πάρουν πίσω τα μέτρα και θα είναι αυτοί που θα μας εξασφαλίσουν το κοινωνικό κράτος που εμπορευματικοποίησαν, από αυτούς θα διεκδικήσουμε μισθούς και συντάξεις  που τις πετσόκοψαν οδηγώντας στην εξαθλίωση μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης, γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν τα αδιέξοδά τους,γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.
Γιατί Αλέξη άλλο είναι να λες ότι παλεύουμε και διεκδικούμε τα δικαιώματά μας με στόχο την ανατροπή τους και άλλο είναι να λες, ότι το ζητούμενο είναι μέσα στα πλαίσια του συστήματος αυτού να εξασφαλίσουμε τα  αφεντικά μας και τα δικαιώματα που αυτά μας πήραν.

Αλλά σταματημό δεν έχει και συνεχίζει ο αθεόφοβος απτόητος.

« Κι επειδή, ευτυχώς που είμαστε μια χώρα της Ε.Ε., είμαστε στο 2011, αλλιώς αυτά τα μέτρα δεν θα πέρναγαν παρά μονάχα με δικτατορίες. Εάν ήμασταν στη δεκαετία του ' 60 ή του '70, θα είχαμε δικτατορία στην Ελλάδα. Επειδή δεν είμαστε στο ' 60 αλλά στο 2011, επειδή είμαστε μια χώρα της Ε.Ε., ο μόνος τρόπος για να περάσουν αυτά τα μέτρα είναι να παρακάμψουν τη δημοκρατία χωρίς τη δικτατορία, να καταστρατηγήσουν το Σύνταγμα, να αφήσουν τον κόσμο να βγαίνει στους δρόμους αλλά να μην κάνουν εκλογές».

Βλέπεται ευτυχώς που είμαστε στην ΕΕ που καμιά σχέση δεν έχει με όσα ο ίδιος περιγράφει!
Τι δουλειά έχουν οι περικοπές,το συνταξιοδοτικό, οι φοροεπιδρομές, τι δουλεία έχει η Τρόικα, η Μέρκελ, ο Στρος Καν  και  όλο το κονκλάβιο, το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, η  καταστολή, η κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, η τρομοκρατία  με την ΕΕ;
Ευτυχώς λοιπόν λίγο ακόμη και θα του ξέφευγε αυτό που με περίσσιο θράσος και κυνισμό ομολόγησε και ο Υπερυπουργός μας λέγοντας στην Βουλή ότι :
"ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό έλεγχο "

Βρε Αλέξη γιατί το κάνεις αυτό.
Δεν σου μάθανε να βουτάς την γλώσσα σου πρώτα στο μυαλό σου και μετά να μιλάς;
Γιατί βλέπεις τι κάνεις τώρα, θα δώσεις επιχειρήματα και αιτιάσεις στο ΚΚΕ να αρνηθεί ξανά και ξανά την συνεργασία για την οποία "παλεύεις" και για την οποία λαχταράει ο κόσμος της Αριστεράς.
Και τι θα βγεις να πεις στους ψηφοφόρους σου τότε, σε αυτούς τους ανθρώπους που τους έχουν ήδη οδηγήσει τα "αφεντικά"(που χάσανε) στο χείλος της αβύσσου;
Ότι δεν συναινεί το ΚΚΕ να δώσει άλλη μία ευκαιρία στα αφεντικά;

Βρε Αλέξη μήπως αυτά δεν τα έλεγες τελικά για να τα ακούσουν οι ψηφοφόροι σου,μήπως δεν τα έλεγες για τους ανθρώπους του μόχθου,για τους γνήσιους αριστερούς, και ούτε καν για την Αλέκα και για τον Περισσό;

Αλήθεια λέω πολύ θα ήθελα να ακούσω το σκεπτικό των φίλων του ΣΥΝ.
Πολύ θα ήθελα να δω πως και με τι επιχειρήματα μπορούν να δικαιολογηθούν τέτοιου είδους απόψεις, αν και νομίζω ότι και γι΄αυτούς τα περιθώρια έχουν λιγοστέψει και κάτω από τις πραγματικές ανάγκες, δεν μπορεί παρά να βρεθούμε στους ίδιους δρόμους του αγώνα για την ανατροπή του σάπιου και εκμεταλλευτικού συστήματος, έχοντας για διακύβευμά μας τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ !

ΕΔΩ η συνέντευξη.
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=421882&h1=true#commentForm



Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Ο εφιάλτης είναι εδώ, ας τους τον στείλουμε πεσκέσι.


Δεν είναι ανάγκη να περιγράψει κανείς την κατάσταση που ζούμε σήμερα και την θέση στην οποία έχει περιέλθει η εργατική οικογένεια.
Και αυτά που πρόκειται να ΄ρθουν, τα διαβάζουμε καθημερινά, τα ομολογούν αλώστε και από μόνοι τους. 

Πρέπει όμως να δούμε τι μπορούμε και τι πρέπει να κάνουμε προκειμένου να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη των αγώνων που απαιτούνται, ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η λαίλαπα που μας οδηγεί ακόμη πιο πέρα και  από τα όρια του Οξαποδώ.

Η διαπίστωση ότι το "κίνημα" βρίσκετε σαφώς πίσω από τις ανάγκες ή ότι εκφράζετε περιστασιακά δεν είναι κάτι καινούργιο.
Είναι μάλιστα μια πραγματικότητα που λειτουργεί αμφίδρομα  στην ψυχολογία του κόσμου.
"Διαπιστώνοντας"  ότι δεν γίνεται τίποτα, δεν κάνουν τίποτα.
Αναρωτιόμαστε και αγανακτούμε ,για το τι συμβαίνει, γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά.  

Η βαρβαρότητα που ζούμε όλοι, είναι πραγματική ή μήπως;

Είναι στην φαντασίωση κάποιων οι πάνω από 800.000 άνεργοι;

Είναι στην φαντασίωση μας οι όποιες περικοπές στους μισθούς,στις συντάξεις, τα ελαστικά ωράρια, τα μαύρα ανασφάλιστα μεροκάματα, η υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση στην παιδεία, στην υγεία,στο φάρμακο.

Είναι στη σφαίρα της φαντασίας "κάποιων" οι βάρβαρες φοροεπιδρομές, το εγκληματικό χαράτσωμα;

Μήπως είμαστε εμείς που ζούμε σε μια άλλη διάσταση και παρερμηνεύουμε τα γεγονότα με μια διεστραμμένη φαντασία που μεγενθύνει τα πάντα, υποκινούμενοι από έναν ιδιότυπο σαδομαζοχισμό;

Μήπως εν τέλη η κατάλυση των κοινωνικών,εργασιακών, δημοκρατικών κατακτήσεων, δεν είναι παρά ένα εφεύρημα για να ικανοποιηθούν στόχοι αλλότριων, εχθρικών δυνάμεων,  ενάντια στα συμφέροντα της Πατρίδας;

Στις καθημερινές συζητήσεις μόνιμη επωδός είναι:
"Και τι να κάνουμε;" ή

"μα τι να κάνω,μόνος μου;"  Ακόμη και το:

"Και μήπως αν φωνάξω θα με ακούσει κανείς και σεις που φωνάζεται τι κάνατε;"

Μέσα από αυτά τα ερωτήματα προκύπτουν οι φοβίες, ο αποπροσανατολισμός, η άγνοια, η αναποφασιστικότητα,η απόγνωση....
Ή μήπως εν τέλη αυτά δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά το άλλοθι του καθένα που στρουθοκαμηλίζοντας δεν βλέπει να γίνεται τίποτα γύρω του, απλά γιατί δεν θέλει να το δει, γιατί αν το δει, πρέπει και να αποφασίσει.

Και παρακαλώ, ποιος και γιατί καλείτε να αποφασίσει;

Η απαίτηση συμμετοχής σε δράσεις αντίστασης,είναι ακαδημαϊκού χαρακτήρα άραγε;

Γιατί αν συμβαίνουν όλα αυτά, πώς γίνεται και τα ανεχόμαστε, πώς γίνεται και δεν εξεγείρονται συνειδήσεις, πώς γίνεται και όλη αυτή η κατάσταση αντιμετωπίζεται με μια τέτοια  απύθμενη ανοχή ή και στην καλύτερη περίπτωση να περιορίζεται   σε μια φραστική αγανάκτηση τέτοια, που το μόνο που πετυχαίνει είναι να δίνει το χρόνο να παίρνονται αποφάσεις και κυρίως,να εφαρμόζονται.

Πόσο "Λίπος" είχε συσσωρεύσει ο καθένας μας,αλλά και η κοινωνία ολόκληρη, το προηγούμενο διάστημα;

Πόσο καιρό μπορεί ακόμη να συντηρείτε μια οικογένεια με άνεργους;

Με πόσους τόνους βοθρολύματος έχει σκεπαστεί η αξιοπρέπειά μας και το φιλότιμο  του Έλληνα;

Και τι χρειάζεται επί τέλους για να ξεπεραστούν οι αυταπάτες αν υπάρχουν ακόμη, για να αφυπνιστεί ο λαϊκός παράγοντας , για να μετουσιωθεί το ταξικό  ένστικτο σε ταξική συνείδηση; 

Αν η κατάσταση που βιώνουμε δεν είναι οι βρυκόλακες της νοσηρής μας φαντασίας,πρέπει εκ του αποτελέσματος να καταλήξουμε ότι τα ερωτήματα που μπαίνουν,δεν εκφράζουν άποψη είναι ερωτήματα και  είναι υπαρκτά.
Βλέπεις δεν γίνετε να βιώνεις την απόλυτη ένδεια  και να μην αντιδράς ψάχνοντας άλλοθι για την υποταγή σου.

Και τι να κάνουμε; Ρωτάει!
Δεν ξέρει ο κόσμος τι να κάνει, πως να αντιδράσει, δεν τον έμαθε κανείς και από μόνος του που να το μάθει δηλαδή,στα σχολειά τους, στην ανταγωνιστική κοινωνία που διαμορφώνεται μέσα στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, στις ειδήσεις των 8, στα πρωινάδικα, στα μεσημεριανάδικα;
Κάποιος έπρεπε να του το μάθει κάποιος επιφορτισμένος με αυτό το καθήκον.

"Μα τι να κάνω μόνος μου" Ρωτάει!
Αισθάνεται μόνος του ο καθένας,πάει να πει δεν μπορεί να βρεθεί με τους άλλους, ποιους άλλους; 
Όχι τους όποιους, αυτοί τον ξεγέλασαν. 
Τους άλλους, που θα μπορέσει να τους εμπιστευθεί, που θα τον πείσουν και θα τον εμπνεύσουν και αυτούς δεν τους βλέπει πια και αν τους βλέπει, δεν μπορεί να τους  αναγνωρίσει.
"Κάποιος" πρέπει να του δείξει ότι είναι μαζί του και ότι ανάγκη είναι  να συμπορεύτουν
"κάποιος"επιφορτισμένος με αυτό το καθήκον.

"Και μήπως αν φωνάξω θα με ακούσει κανείς και σεις που φωνάζεται τι κάνατε"  
"Κάποιος" πρέπει να του πει ότι αν από αυτούς που  φωνάζουν,  απουσιάζει αυτός ο ίδιος, τότε πράγματι δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Να του μάθει ότι η δική του η παρουσία είναι αναγκαία και αυτή την ανάγκη πρέπει να την μάθουν μάλλον και οι "κάποιοι"

Κάποτε τους έκλεινε την πόρτα, σήμερα που τους χρειάζεται δεν ξέρει που να τους βρει.
Δεν έμαθε καν να τους αναζητά βλέπεις. 
Σήμερα όμως τους περιμένει, τους  χρειάζεται  και αυτοί πρέπει να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε αυτήν την ανάγκη με συνέπεια, με καθαρό λόγο, με τακτική  και  πρακτικές       επιλογές  που να συνάδουν και να είναι συνακόλουθες με τις αρχές, τις διακηρύξεις και τις ανάγκες των καιρών. 
Όχι από αλτρουισμό,αλλά  από ανάγκη, γιατί εμείς ξέρουμε ότι χωρίς την λαϊκή  συμμετοχή,δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα.

Έτσι και μέσα σε αυτήν  την  ζοφερή πραγματικότητα, καιρός είναι ο καθένας μας να αναλάβει την ευθύνη του, ο καθένας που έχει κατανοήσει τις απαιτήσεις των καιρών,να βγει μπροστά να επιδιώξει  την συμπόρευση να πείσει και να εμπνεύσει την κλιμάκωση των αγώνων που πρέπει να αναπτυχθούν για να αποκρουστεί η βαρβαρότητα της πλουτοκρατίας.

Μέσα από συλλογικότητες, από μόνος του μαζί με φίλους και γειτόνους,να στηθούν επιτροπές στις γειτονιές, στα σχολεία, μέσα από τους συλλόγους, από τα σωματεία, στην γειτονιά, στην αγορά, στο S/M, όπου βρισκόμαστε, όπου ζουν και κινούνται οι άνθρωποι  του μόχθου,πόρτα πόρτα, με όποιον μιλάμε,με πρωτοβουλίες, με ανοιχτές συνελεύσεις,να μπορέσουμε να συστρατευτούμε στους δρόμους  του αγώνα......


Έχετε άλλες προτάσεις αντιμετώπισης της κατάστασης;

Ο εφιάλτης είναι εδώ, ας τους τον στείλουμε πεσκέσι.









Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Ακολουθήστε τις υποδείξεις του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΔΕΗ

Αξιοπρέπεια !         
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΆ............

Φιλότιμο!

Ανέχεια !

Πρόεδρος και νομικός σύμβουλος της ΔΕΗ.

Τέσσερις αιτιάσεις που μπορούν να δικαιολογήσουν τους λόγους της άρνησης πληρωμής, των φοροεισπρακτικών και παρανοϊκών χαρατσιών που μας επιβάλλονται.

Αν έχουμε αξιοπρέπεια,αν έχουμε φιλότιμο,αν δεν έχουμε να πληρώσουμε ή αν ακούσουμε την προτροπή και την διέξοδο που υπέδειξε  ο πρόεδρος και διευθύνον σύμβουλος της ΔΕΗ,
απαντώντας στους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ που τον επισκέφτηκαν σήμερα:

"Θα εφαρμόσω τον νόμο της Κυβέρνησης"
Βεβαίως αν η άρνηση πληρωμής των λογαριασμών  πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, τότε η ΔΕΗ θα αδυνατεί να επιβάλλει διακοπή ρεύματος"

Τι άλλο θέλετε να ακούσετε για να πειστείτε ότι κανείς δεν πρέπει να υποκύψει στις παρανοϊκές τους απαιτήσεις;
Με ποιο άλλον τρόπο να το πει ό άνθρωπος.

"ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΝ Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ,ΤΟΤΕ Η ΔΕΗ ΘΑ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ" !

Κατεβαίνουμε αύριο όλοι στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθούμε, να διαδηλώσουμε ότι δεν είμαστε πια διατεθειμένοι να ανεχθούμε τις παρανομίες, τους ωμούς εκβιασμούς και τα διλήμματα τους.
Κατεβαίνουμε αύριο όλοι στο Σύνταγμα και αποδείχνουμε ότι μόνον η οργανωμένη δύναμη και πάλη  είναι αυτή που μπορεί να αποτρέψει τα βάρβαρα  μέτρα που παίρνονται σε βάρος μας.

Όσο ανέχεστε, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε τους νόμους.
Μόνον εσείς μπορείτε να τους ακυρώσετε στην πράξη.
αυτό είπε στην ουσία ο πρόεδρος και διευθύνον σύμβουλος της ΔΕΗ

Τι άλλο περιμένουμε δηλαδή,γιατί  αυτό και αν είναι πρόκληση για δράση.
Γιαυτό:

Αύριο όλοι στην Πλ.Συντάγματος στις 7 το απόγευμα,για να δώσουμε μια ηχηρή απάντηση ότι οι απειλές τους,οι εκβιασμοί και τα μέτρα τους δεν θα περάσουν.

Μπορείτε να δείτε το video με τις δηλώσεις  του προέδρου της ΔΕΗ στο blog του φίλου Τάσου,εδώ
http://tasosnastos.blogspot.com/2011/09/blog-post_1051.html

«Φαντάζουν γίγαντες μα είναι νάνοι.Τους γιγάντωσε των καιρών η πλάνη».

Παράφρονες και αχυράνθρωποι είναι.
Με εμάς και να το ξέρουν,όσο περνά από το χέρι μας, καλά δεν θα περάσουν.

"Υπάρχουν αρκετοί τελευταία που έρχονται και ζητάνε λεφτά ή οποιαδήποτε βοήθεια"
Ορισμένοι δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν ούτε φάρμακα για το παιδί τους.
Καθημερινά ακούμε ανθρώπους με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες"

Νάσος Αλευράς βουλευτής Α! Αθηνών.


"Μέχρι και εισιτήρια για το αστικό λεωφορείο ζητάνε,γιατί δεν έχουν πως να μετακινηθούν.
Κάποιοι έρχονται και αφήνουν τους λογαριασμούς τους γιατί δεν μπορούν να τους πληρώσουν[..]
Συνεργάτης του βουλευτή Ιωαννίνων,Βαγγέλη Αργύρη.
Και συνεχίζει περιγράφοντας  την απελπισία των ανθρώπων που ζητούν δουλειά, για γονείς που δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους, που πέρασαν σε άλλες πόλεις,  να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους.
Συνωστίζονται στα γραφεία των βουλευτών κυρίως της συμπολίτευσης για να ζητήσουν βοήθεια,μέχρι και δανεικά.

«Δεν πρόκειται για μπαταχτσήδες» δηλώνει συνεργάτης βουλευτή. «Είναι άνθρωποι που τους ξέρουμε χρόνια, ψηφοφόροι μας, που γνωρίζουμε ότι λένε την αλήθεια και ότι πραγματικά δεν μπορούν πλέον να τα βγάλουν πέρα, αφού η οικονομική τους κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά.
 Άνθρωποι που πρώτη φορά αναγκάζονται να ζητήσουν χρήματα».

Ο Γιώργος Λιάνης, βουλευτής Φλώρινας, αναφέρει πως πάντα υπήρχαν κάποιοι που ζητούσαν «δανεικά» από βουλευτές, αλλά ήταν διαφορετικά. 
Τώρα ζητάνε χρήματα «άνθρωποι με αξιοπρέπεια που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα».

Και ο Γιάννης Δριβελέγκας, βουλευτής Χαλκιδικής και υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, αναφέρει ότι και στο δικό του γραφείο ζητάνε δανεικά, ενώ πολύ συχνό είναι και το αίτημα των ανθρώπων που ζητούν να τους βοηθήσει να βγάλουν τις συντάξεις τους, καθώς τελευταία αυτές καθυστερούν πολύ, σε αντίθεση με τις επείγουσες ανάγκες ανθρώπων που δεν έχουν άλλα έσοδα για να βιοποριστούν.

«Πολλοί συμπολίτες μας δεν τα βγάζουν πέρα, το ξέρουμε αυτό» ομολογεί και ο βουλευτής Πειραιά Δημήτρης Καρύδης.

Σύζυγος βουλευτή δηλώνει ότι δεν θέλει να επισκέπτεται πλέον το πολιτικό γραφείο του συζύγου της γιατί:
«μαυρίζει η καρδιά μου από αυτά που βλέπω και ακούω»(!)

Συνεργάτες άλλου βουλευτή αναφέρουν ότι γυρνάνε στο σπίτι τους άρρωστοι κάθε βράδυ από τις δραματικές ιστορίες που ακούνε.

Δεν πηγαίνουν όμως όλοι για να παρακαλέσουν.

Κάποιοι, ιδιαίτερα εξοργισμένοι, πηγαίνουν στα βουλευτικά γραφεία κι αφήνουν τους απλήρωτους λογαριασμούς τους, για τους οποίους τους θεωρούν υπεύθυνους και απαιτούν από εκείνους να βρουν τη λύση.
Την περασμένη εβδομάδα, μάλιστα, κάποιος πήγε και άφησε σε βουλευτικό γραφείο και την επιστολή που του έστειλε το υπουργείο Οικονομικών για την έκτακτη οικονομική εισφορά.

Αυτές οι καθημερινές σκηνές απόγνωσης δεν διαδραματίζονται μόνον στα γραφεία των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και της αντιπολίτευσης.

 «Ναι, και στα δικά μας γραφεία έρχεται κόσμος και μας ζητάει λεφτά, επειδή δεν μπορεί να ζήσει» λέει ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.

«Σε λίγο θα μας ζητάνε αντικαταθλιπτικά» υποστηρίζει ο βουλευτής Β' Αθήνας Αργύρης Ντινόπουλος.
  ".....Τελευταία συναντάω πολλούς με κατάθλιψη, που μου λένε ότι δεν αντέχουν άλλο αυτή την πίεση. Πρόκειται για μια απόγνωση που μερικές φορές σε τρομάζει»

 Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, που εκλέγεται στο Λεκανοπέδιο, σχολίαζε πως δεν νομίζει
«ότι είναι τόσο ελκυστικές πλέον οι βουλευτικές έδρες». «Ολοι σού ζητάνε και όλοι σε βρίζουν. Δεν αντέχεται εύκολα πια». 
Ο ίδιος, μάλιστα, προβλέπει ότι όποιος έχει ένα αξιοπρεπές επάγγελμα για να ασκήσει, στις επόμενες εκλογές θα εγκαταλείψει την πολιτική και ότι μόνο οι ανεπάγγελτοι ή επαγγελματίες πολιτικοί θα συνεχίσουν «έτσι όπως πάνε τα πράγματα».

Τα "στοιχεία" από ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας:  http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=310581


Μιλούν οι ξεδιάντροποι για μια κατάσταση, για την οποία φέρουν άμεσα την ευθύνη, γιατί είναι αυτοί και τα κόμματά τους υπηρέτες του κεφαλαίου, που κανοναρχούσαν  τούτην εδώ την χώρα και τους πολίτες της για πάνω από 200 χρόνια και δεν ερυθριούν, δεν  πάνε να κρυφτούν εκεί που ο ήλιος δεν θα τους βλέπει, εκεί που δεν θα θωρούν τον ίσκιο τους χαμερπεύοντα.
Αυτοί που χρόνια τώρα υφαρπάζουν την ψήφο του κόσμου με ψεύτικες υποσχέσεις, με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Που έμαθαν τον κόσμο στο ρουσφέτι, που γενιές ολόκληρες τις εκπαίδευσαν στην ανοχή και στην υποταγή, για να τις ορίζουν, να τις κρατούν σε ομηρία και σήμερα που τους βλέπουν έτσι, χωρίς αξιοπρέπεια, φουκαράδες, ζητιάνους της ζωής τους, ζητιάνους των δικαιωμάτων τους, θλίβονται και το μόνο που μπορούν να εκφράσουν γι΄αυτους είναι ο οίκτος και η διαπίστωση ότι το... "επάγγελμα" του βουλευτή δεν είναι πλέον ελκυστικό.
«Ολοι σού ζητάνε και όλοι σε βρίζουν. Δεν αντέχεται εύκολα πια».

Σου ζητούν αυτά που τους έταξες βρε ξεπουλημένε, που ζεις από το δικό τους μόχθο, από την εκμετάλλευσή τους και  με τα λεφτά που σου πετούν τα αφεντικά σου στην μούρη, για να τους υπηρετείς. 
Ο ελάχιστος, σκέφτεται ένα άλλο "αξιοπρεπές" επάγγελμα με καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά  το μεταθέτει για τις ....επόμενες εκλογές, γιατί το να παραιτηθεί με αξιοπρέπεια διαμαρτυρόμενος,το  να μην βρεθεί η υπογραφή του κάτω από τις συμφωνίες καταδίκης της ζωής  των πολιτών αυτής της χώρας, ούτε που περνάει από το μυαλό του, πιθανόν γιατί σκέφτεται ότι και αυτός με ρουσφέτι θα εξασφαλίσει την επόμενη "αξιοπρεπή"θέση εργασίας και υπογράφει επιταγές υποτέλειας από τώρα όπως έκανε πάντα στην ζωή του.
Και η κυρία βουλευτού ως άλλη μαντάμ Σουσού, δηλώνει συντετριμμένη μέσα από τον Μπίθουλα της φτιασιδωμένης  ύπαρξής της: «μαυρίζει η καρδιά μου από αυτά που βλέπω και ακούω»! λέει.
Μαθημένη να υποκλίνονται στο πέρασμά της, μαθημένη να εισπράττει τα υποκριτικά χαμόγελα των ομοίων της σε μια εικονική πραγματικότητα, σήμερα δεν αντέχει η "φιλάνθρωπος" και "μαυρίζει η καρδιά της"!

Ολίγιστοι, μικροί, φουκαράδες,φοβισμένοι και τρομοκρατημένοι  είναι.
Ψεύτικοι, καρικατούρες του θεάτρου σκιών, ένα φύσημα σαν εκείνο των μικρών παιδιών που σβήνουν τα κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων, και εξαφανίζονται.
Τέτοιοι  είναι αυτοί  που ένας κόσμος από άγνοια και παραπληροφόρηση τους φοβάται  και  δίνει  βάση στις απειλές και τους εκφοβισμούς τους.
Αυτά τα καραγκιοζάκια δεν μπορούν να δώσουν λύσεις σε κανένα πρόβλημα.
Δεν μπορούν να δώσουν λύση στα δικά τους προβλήματα, στα προβλήματα των αφεντικών τους και είναι αυτά για τα οποία κόπτονται και όχι για λύσεις στα προβλήματα του λαού.

Τα τεράστια σημερινά προβλήματα τα δημιούργησαν τα αφεντικά τους και το σύστημα που υπηρετούν.

Ένα σύστημα που δεν έχει διεξόδους και που μέσα στα πλαίσιά του καμιά λύση για τον λαό δεν μπορεί να υπάρξει.
Δεν τους φοβόμαστε, δεν πρέπει να πιάνουν τόπο οι απειλές και τα διληματά τους.
Είναι παράφρονες.
Είναι αχυράνθρωποι.

 




«Φαντάζουν γίγαντες μα είναι νάνοι.Τους γιγάντωσε των καιρών η πλάνη».
Κώστας Βάρναλης

Αρνούμαστε τον παραλογισμό τους,

Διεκδικούμε την ζωή μας  και κατεβαίνουμε οργανωμένα  στους δρόμους.

Με εμάς και να το ξέρουν, όσο περνά από το χέρι μας καλά δεν θα περάσουν.






Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Αρνηση πληρωμών! Ας γίνει το εναρκτήριο λακτισμα για αγώνες αποφασιστικούς και αποτελεσματικούς.


Απ΄ευθείας ο εκβιασμός της κυβέρνησης μέσω του κ.Βενιζέλου.

Τα πράγματα είναι πολύ άσκημα, γιατί κατά την διάρκεια της επίσκεψης και των συνομιλιών του στο ΕΚΟΦΙΝ,  δηλώθηκε ότι κινδυνεύει να μην υπογραφεί η συμφωνία της 21ης που περιλαμβάνει μεγάλο πακέτο οικονομικής ενίσχυσης, με αποτέλεσμα να είναι πια πολύ επικίνδυνη η κατάσταση,για την χώρα!

Αυτά είπε στην γ.Γραμματέα του ΚΚΕ  ο κ.Βενιζέλος σε τηλεφωνική τους επικοινωνία, λίγο πριν ανέβει στο βήμα του 37ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Και με αυτήν την ανακοίνωση "καταγγελία",ξεκίνησε την ομιλία της.

Η Αλέκα Παπαρήγα τον ρώτησε γιατί προέκυψε αυτό το πρόβλημα και μεταξύ άλλων ο Βενιζέλος της απάντησε, ότι στο ΕΚΟΦΙΝ έχουν "πληροφόρηση" και έχουν εκτιμήσει ότι:

Ο Ελληνικός λαός δεν πρόκειται να ανταποκριθεί και να καταβάλει τα δυσβάσταχτα χαράτσια που του επιβάλλουν !
Συνειδητοποίησαν ότι στην Ελλάδα θα υπάρξει "αντίδραση"!

Ο Πρωθυπουργός ανέβαλε το ταξίδι του στις ΗΠΑ,επέστρεψε εσπευσμένα  και αύριο θα προβεί σε  έκτακτο "εκβιαστικό διάγγελμα"σχετικά με τα τεράστια προβλήματα που θα ακολουθήσουν και θα βαρύνουν το λαό και την χώρα,αν οι Έλληνες δεν υποκύψουν για άλλη μία φορά στα τρομοκρατικά και   εκβιαστικά διλήμματά τους.

Τα εκβιαστικά τους διαγγέλματα, τα τρομοκρατικά τους διλήμματα δεν πρέπει να πιάσουν τόπο.


Κοντά 2 χρόνια τώρα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επαίρετο για την "συναίνεση" του Ελληνικού λαού.
Επιβραβεύτηκε από τους εταίρους του, τα αφεντικά του, για την ανοχή, την "συναίνεση"  που πέτυχε  να εξασφαλίσει!
Παρ΄όλα αυτά ο  σχεδιασμός μείωσης του χρέους με  τα ασφυκτικά μέτρα που πήραν σε βάρος του λαού, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να οδηγήσουν στον φαύλο κύκλο της διόγκωσης του χρέους και της ύφεσης, πράγμα που παραδέχονται ακόμη και αστοί οικονομολόγοι.

Την κρίση αυτή δεν μπορούν να την διαχειριστούν, διέξοδος από τα αδιέξοδά του εκμεταλλευτικού συστήματος δεν υπάρχει!

Όσο για τον λαό και τους εργαζόμενους, επίσης δεν υπάρχει διέξοδος, παρά μόνον ο δρόμος της αντίστασης .

Και πρέπει αυτό το μήνυμα να φτάσει παντού.

Να σπάσουμε τις φοβίες, να δώσουμε κουράγιο και δύναμη, να εκφραστεί δυναμικά και οργανωμένα η αγανάκτηση και ο θυμός, αλλά και η αδυναμία πληρωμής των παράνομων χαρατσιών.

Να πείσουμε ότι κανείς δεν είναι και δεν μπορεί να είναι και να αντιμετωπίσει μόνος του τα τεράστια και ανυπέρβλητα προβλήματα.

Άγγιξαν τα όρια του κανιβαλισμού.

Ειδική εισφορά αλληλεγγύης!
Χαρατσώνουν εκείνους που έχουν ανάγκη συμπαράστασης και οικονομικής στήριξης να πληρώσουν,τον κεφαλικό φόρο που τον ονόμασαν "ειδική εισφορά αλληλεγγύης"!
Αν στην οικογένειά σας μπαίνουν 860 ευρώ και τυχαίνει να υπάρχουν και δύο παιδιά, πρέπει να σταθείτε αλληλέγγυοι σε όσους έχουν ανάγκη!

Έκτακτο τέλος για την ακίνητη περιουσία!
Δεν πάει να είσαι άνεργος,ακόμη και μακροχρόνια άνεργος,επιδοτούμενος ή όχι από τον ΟΑΕΔ,
Δεν πάει να έχεις βάλει λουκέτο,όχι δεν ανήκεις στις ευπαθείς ομάδες.
Θα πληρώσεις το τέλος ακίνητης περιουσίας.

Και το τέλος επιτηδεύματος.
Το καταβάλλουν όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιτηδευματίες.Όλοι όσοι έκαναν δήλωση το 2010 όσοι δε είχαν μηδενικά εισοδήματα θα υποχρεωθούν να κάνουν διακοπή εργασιών ή θα πληρώσουν
Είτε ετοιμάζεστε για λουκέτο και σεις που έχετε να πληρώσετε 3και 4 και 5 διμηνίες την ασφάλειά σας ναι και σεις θα πληρώσετε Κανείς παραπονεμένος στην δημοκρατία μας είμαστε όλοι ίσοι.
Όλοι;
Και όλα αυτά κάτω από  απειλές από διλήμματα κάτω από την τρομοκράτηση και τους εκβιασμούς.

Τίποτα από αυτά τα χαράτσια δεν πάει για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες,που αυτοί τις δημιούργησαν.
Η φοροεπέλασή τους και τα χρήματα που αρπάζουν από τους Έλληνες πολίτες εργαζόμενους άνεργους συνταξιούχους  πηγαίνει κατ΄ευθείαν στις τσέπες ντόπιων και ξένων μονοπωλίων,πάνε στα ταμεία επιχειρηματικών ομίλων,πάνε στις απαιτήσεις των τοκογλύφων της πλουτοκρατίας.

 Δεν μπορούν να σταματήσουν μπροστά σε τίποτα θα συνεχίσουν και όσο τους πάει.

Γιατί τέλος σε αυτόν τον κατήφορο μπορεί να δώσει μόνον  η λαϊκή βούληση η οργάνωση και ο αγώνας .

Πόσο θα το ανεχθούμε αυτόν τον εξευτελισμό; Πόσο θα δοκιμάζονται οι αντοχές μας στον αργό θάνατο που μας επιβάλουν;

Ο λαός ήδη έχει χρεοκοπήσει και αυτά που θα ακολουθήσουν θα είναι χειρότερα και όχι γιατί δεν θα πληρώσουμε τις αντιλαϊκές  εξοντωτικές και παράνομες απαιτήσεις,αλλά γιατί αυτή η κρίση είναι το κύκνειο άσμα του συστήματός τους που έχει αγγίξει τα όριά του και δεν είναι δυνατόν πλέον να λειτουργήσει με τους όρους που μέχρι σήμερα λειτουργούσε.
Μόνη τους διέξοδος έστω και βραχύβια, για λίγο και αναιμικά, η εξόντωση μέρους των παραγωγικών δυνάμεων.
Αυτό επιχειρούν αυτό κάνουν μας εξοντώνουν και δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα.

Όσοι έχουμε κατανοήσει το μέγεθος της απειλής που κρέμεται από πάνω μας, με πρωτοβουλίες, με δράσεις, με συσπειρώσεις, με παρεμβάσεις, σε καθημερινή βάση, με προοπτική με αποφασιστικότητα, στους συλλόγους, στις γειτονιές, στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς, στο S/M,στη λαϊκή,στην καφετέρια, όπου υπάρχουν άνθρωποι του μόχθου, να βρεθούμε μαζί τους, να είμαστε μαζί τους.
Να μιλήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις, να τους ακούσουμε, να καταδειχτεί  η ανάγκη να πορευτούμε μαζί.

Τους στηρίζουμε και στηριζόμαστε σε αυτούς.

Ακόμη και εδώ στον διαδικτυακό αυτό τόπο, να πούμε το μήνυμά μας,με σχόλια, με αναρτήσεις.

"Κανείς δεν είναι μόνος του".

Από κοινού και μαζικά να πούμε, όχι δεν μπορούμε και δεν πάει άλλο,σε αυτόν τον παραλογισμό.

Αρνούμαστε να πληρώσουμε τα παράνομα χρέη σας, αρνούμαστε να χρηματοδοτήσουμε τα αδιέξοδά  του συστήματος που υπηρετείτε.

Αρνούμαστε την λεηλασία του μόχθου και της ζωής μας.

Αρνούμαστε να υποκύψουμε στους Δήμιους της ζωής μας.

Αυτή η άρνηση  πληρωμών, μπορεί να γίνει το εναρκτήριο λάκτισμα για την αναγκαία συσπείρωση, για την αναγκαία συμπόρευση.
Αυτή η μαζική και οργανωμένη  άρνηση που θα τους φέρει σε τόσο δύσκολη θέση, τέτοια που μόνο στους εφιάλτες τους ζούνε καθημερινά,μπορεί και πρέπει να γίνει το εφαλτήριο για νέους αγώνες, πιο μαζικούς, πιο αποφασιστικούς ποιο αποτελεσματικούς.



Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Αλήθεια εσύ τι θα κάνεις θα πας να πληρώσεις;

 Ρε συ,τι τους κοιτάμε;
 

 "Το φιλότιμό τους οι ξεφτιλισμένοι"! Μου είπε ο Αντρέας.
Ο καφές που του έφτιαξα βαρύς και όχι, του έδωσε την δυνατότητα να μου εξηγήσει τι του συμβαίνει.
"Την έκλαψα την τίμησα. 
Βλέπεις μου στάθηκε καλά.
Ακόμη και την τελευταία στιγμή, εμένα είχε στο νου της και ας είμαστε 3 αδέρφια και 2 ξαδερφάδες.
Όμως το σπίτι σε μένα το έγραψε.
Μετά το κλάμα και το καλό κατευόδιο και αφού μάθαμε ότι το σπίτι στο Χαλάνδρι, εκείνο το δίπατο που στα παιδικά μου χρόνια ήταν ο παράδεισός μου, περνούσε στην ιδιοκτησία μου,γυρίσαμε στο σπίτι και με την Ματίνα πιαστήκαμε απ' το χέρι και αρχίσαμε να χοροπηδάμε.
Η γιαγιά έφυγε άλλωστε πλήρης ημερών και όσο είμαστε με το συγγενολόι δεν μπορούσαμε να αφήσουμε το χείλη μας να σκάσει ένα χαμόγελο χαράς, όχι για τον χαμό της,την αγαπούσαμε, αλλά για το δίπατο στο Χαλάνδρι.
Έτσι στο σπίτι ξεσαλώσαμε.
Όταν το Ματινάκι έφερε τον καφέ και αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε και να το μελετάμε, τα πράγματα έμοιαζε να μην είναι όπως ακριβώς θα τα θέλαμε, αλλά ε, τώρα μην το κάνουμε σαν και κείνον που του χαρίζαν έναν γάιδαρο και τον κοίταζε στα δόντια.

Αλλά να, είναι που 3  χρόνια πίσω είχαμε πάρει εκείνο  το δάνειο και χτίσαμε το πατρογονικό της Ματίνας.
Για 20 χρόνια συνέχεια θα πληρώνουμε δάνειο. 
Ένα βαρβάτο ενοίκιο, αλλά βρε αδερφέ, είχαμε σκεφτεί, τουλάχιστον θα είναι δικό μας.

Μας ζήτησαν το εκκαθαριστικό,εκείνη την χρονιά είχε πάει καλά η δουλειά, πέσαμε και σε έναν καλόν άνθρωπο και να το το δάνειο, να την και η πρώτη κατοικία, δικό μας κεραμίδι που έλεγε και ο παππούς.
 Θεός σχωρέστον και αυτόν.

Τόσα χρόνια δουλειά, ξέρεις τώρα εσύ δικός μας άνθρωπος είσαι, μας βλέπεις απ΄το πρωί μέχρι την νύχτα στο εργαστήριο.
Το δικαιούμασταν να ζήσουμε σε ανθρώπινες συνθήκες.
Τα παιδιά μεγάλωσαν στενάχωρα, αλλά δεν τους έλειψε και τίποτα, ότι μπορούσαμε.... και κοίτα τώρα, ο ένας πέρσι τελείωσε και η μικρή θέλει αλλά 2 χρόνια.
Που να βρει δουλειά ο μεγάλος. Μηχανολόγος σου λέει με 3 γλώσσες, με διδακτορικό.
Φτου που να τους πάρει, τους ξεφτιλισμένους.
Ένα χρόνο τώρα ψάχνει ο μεγάλος, έχει καταθέσει βιογραφικά σε εκατό μεριές, είναι βλέπεις και φιλότιμος μέχρι ντιλίβερι έκανε ένα διάστημα.
Η Ματίνα από την αγωνία της μην της πάθει τίποτα με κείνο το μηχανάκι... τι πέρασε και εγώ αλλά, δεν το έλεγα.

Και ήρθε η  γαμ$#@νη  η κρίση που να τους βρει στο δόξα πατρί τους πουσ*%#ρ@δες.

Που να ξέρουμε τι θα πει κρίση, τους μάζεψα στο σπίτι, τους είπα παιδιά κόβουμε από δω, κόβουμε από κει, να δούμε που θα πάει, μπόρα είναι θα περάσει.
Στο μεταξύ είχε πεθάνει και η γιαγιά που από την σύνταξή της, πότε στον έναν πότε στον άλλον, κάτι τσοντάριζε.

Η δουλειά τον πρώτο χρόνο έπεσε 30% αλλά και τον προηγούμενο χρόνο ήταν κατά 10% πεσμένη από πρόπερσι.
Φέτος έπεσε άλλο ένα 30% μην σου πω 35%. Η μικρή συνεχίζει την σχολή της, κάτι μαθήματα που έκανε σε παιδιά κοπήκανε, ο μεγάλος σταμάτησε το Ντιλίβερι,τον διώξανε δουλειές δεν είχε, μας βοηθάει τώρα  στο εργαστήριο, αλλά αφού δουλειές δεν υπάρχουν καταλαβαίνεις ότι κάθεται μαζί μ΄εμάς και όσο τον βλέπω να μαραζώνει....
Γαμώ το φιλότιμό τους γαμώ.
Στο μεταξύ δεν φτάνει που πέσαν οι δουλειές, πλάκωσαν και τα χαράτσια τους.
Περαίωση λέει μέρος πρώτο.
Εγώ ο μαλάκας, κάθε χρόνο έκανα αυτοπεραίωση αλλά λέει, δεν είχα κάνει το 2003!
Είπα δεν έχω να το πληρώσω.
Μου είπαν από δω, μου είπαν από κει, τρομοκρατήθηκα για να σου πω την αλήθεια,κόψαμε τον σβέρκο μας, πήγα και έσκασα την πρώτη δόση στην παράταση.
Την δεύτερη δεν μπόρεσα........... 
Μετά ήρθε και άλλη περαίωση, πάνω που λέγαν ότι δεν θα υπάρξει άλλη.
Να την πάλι η περαίωση και μετά πια, δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ ήταν και ο ημιυπαίθριος.
Και μην φανταστείς, στο πίσω μπαλκόνι αντί να αφήσουμε 4 μέτρα ακάλυπτο αφήσαμε 3!
Αλλά να έξοδα για τον μηχανικό, να έξοδα για την μελέτη ούτε που θυμάμαι..
Και μετά και άλλα και άλλα και η δουλειά να πέφτει και να μην μπαίνει παραγγελία στο εργαστήριο και να σου έρχεται το ΤΕΒΕ η ΔΕΗ το Τηλέφωνο τον νερό το δάνειο.
2.000 το μήνα κάτω από το μαξιλάρι κάθε πρώτη του μηνός,χωρίς να φας χωρίς να πιεις.
Ώσπου  έφτασε όπου έφτασε και έχω να πληρώσω 4 διμηνίες την ασφάλεια,στον ΟΑΕΕ.
Κατάλαβες;
Κοίτα τώρα ξεκίνησα από το δίπατο στο Χαλάνδρι και που έφτασα.
Το δίπατο δεν νοικιάστηκε ποτέ. Θέλει και συντήρηση, αλλά με τι; 
Και  δεν φτάνει που μένει έτσι ανεκμετάλλευτο, μας έχει τσακίσει και η εφορία, τα πάγια ...και τώρα στα καλά του καθουμένου σου λέει, τέλος επιτηδεύματος και μετά νασου και ο κεφαλικός και για να μην μπορείς να πάρεις ανάσα να και το ΝΤΟΥ του μ@$#*α του συνταγματολόγου.

Τέλος λέει ακίνητης περιουσίας!
Ρε συ που να τα βρω, πως να τα πληρώσω;
Και θα τα βάλει λέει ο εκβιαστής μέσα στην ΔΕΗ !

Ρε συ μπορείς να μου πεις τι τους κοιτάμε;

Αλήθεια, εσύ τι θα κάνεις, θα πας να πληρώσεις;







Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Η εργοδοσία είναι ίδια και στον 902 και στον ΣΚΑΪ και στο ΜΕΓΑ και σε όλες τις επιχειρήσεις της πλουτοκρατίας ;

Μπορούμε να βγάλουμε και χρήσιμα συμπεράσματα;
 
 Κυκλοφορούν πολύ γρήγορα οι ειδήσεις.
Αλίμονο, στην εποχή μας!
Δεν είναι μυστικό λοιπόν και δεν είναι καινούργιο.
Έγιναν απολύσεις στον 902!
Το πρωτοδιάβασα από το Radical desire .
Σε μια προσπάθεια "καλοπροαίρετης"και "αντικειμενικής"  ανάλυσης των γεγονότων,φυσικά κάτω από την υποκειμενική οπτική του ίδιου του αναλυτή.
Λογικό είναι όμως  τέτοιου είδους γεγονότα, να γίνονται και αντικείμενο εκμετάλλευσης, λασπολογίας και αποπροσανατολισμού.
Μπορούν όμως και πρέπει  να γίνουν και αντικείμενο προβληματισμού για να βγουν αναγκαία και χρήσιμα συμπεράσματα. 
Έγιναν απολύσεις στον 902!
Ούτε ένας ούτε δύο. Απολύθηκαν 21εργαζόμενοι από τον 12ο του 2010 μέχρι σήμερα.
21 εργαζόμενοι μέσα σε 9 μήνες 
Για να δούμε λοιπόν τι μπορεί να καταμαρτυρήσει κανείς σε μια "εργοδοσία" που σε συνθήκες βαθιάς κρίσης του συστήματος, "εξαναγκάζεται" να προχωρήσει σε απολύσεις.
Και λέω εξαναγκάζεται γιατί ένας επιχειρηματίας σαν πρώτη του επιδίωξη, έχει την εργασία όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζόμενων μιας και από την εργασία τους προκύπτει το κέρδος του.
Αυτό που κανείς μπορεί να καταμαρτυρήσει σ΄έναν επιχειρηματία που προχωρά σε απολύσεις,σε περίοδο κρίσης, εξαρτάται από το βαθμό που έχει κατανοήσει και έχει ερμηνεύσει  την σημερινή πραγματικότητα.

Για όσους διαθέτουν ταξική συνείδηση είναι το "κεφάλαιο" το οικονομικό σύστημα που φέρει την ευθύνη για τις χιλιάδες των ανέργων, για τις συνθήκες που επιφυλάσσει στους εργαζόμενους και στις λαϊκές μάζες προκειμένου να ξεπεράσει τα αδιέξοδα του που τα δημιουργεί το ίδιο από την ίδια του την φύση.
Είναι οι βασικές του αντιθέσεις που οδηγούν το ίδιο, στο νομοτελειακό του αδιέξοδο και την εργατική τάξη στην ανεργία, την  φτώχεια, την εξαθλίωση, στην απόλυτη απόγνωση
Για όποιον έχει ερμηνεύσει κάτω από αυτήν την οπτική τα γεγονότα και μαζί με αυτά και τις απολύσεις στον 902 η αντίδρασή του, είναι να καταδικάσει το κεφάλαιο, την πλουτοκρατία, τα συμφέροντά της.
Είναι να πάρει θέση στο πλευρό των συναδέλφων του εργαζόμενων και ανέργων,να συμπορευτεί με την τάξη του  και να παλέψει ενάντια στον ταξικό του εχθρό,για την ανατροπή του απάνθρωπου εκμεταλλευτικού συστήματος,γνωρίζοντας ότι και αυτός με την σειρά του, δεν έχει άλλη διέξοδο.

Για τους "άλλους" η κρίση οφείλεται στην ανικανότητα των εκπροσώπων του κεφαλαίου και είναι αρκετό να τους αντικαταστήσει με άλλους ικανότερους, που με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα θα εφαρμόσουν τα προγράμματα σωτηρίας τους! 

Γι΄αυτούς η εργοδοσία είναι ίδια και στον 902 και στον ΣΚΑΪ και στο ΜΕΓΑ και σε όλες τις επιχειρήσεις της πλουτοκρατίας. 
Γι΄αυτους, οι ευθύνες του 902 είναι ταυτόσημες με τις ευθύνες αυτών που λόγο της φύσης τους (καπιταλιστές, πλουτοκράτες με μοναδικό στόχο το κέρδος), δημιούργησαν την κρίση 

Σε όποιον όμως έχει ερμηνεύσει τις σημερινές συνθήκες και τους λόγους που την δημιούργησαν,με ταξικό κριτήριο,τότε δεν μπορεί παρά να γίνει κατανοητό και, το ότι   ο 902  δεν μπορεί να είναι μια επιχείρηση που σκοπό της θα έχει την κερδοφορία, τον ανταγωνισμό και  τότε θα πρέπει με άλλα κριτήρια να προχωρήσει στην εκτίμηση για τα τεκταινόμενα στον 902.

Ο 902 λοιπόν και όλες οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ λειτουργούν μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα και προφανώς  με καπιταλιστικές σχέσεις εργασίας.
Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι άλλωστε.

Ωστόσο  είναι ενταγμένες και στοχοπροσυλωμένες στον μοναδικό στρατηγικό στόχο και λόγο ύπαρξής τους, να  συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης των εργαζομένων, ώστε οργανωμένα και συγκροτημένα, να ανατρέψουν το απάνθρωπο εκμεταλλευτικό  οικονομικόκοινωνικοπολιτικό  σύστημα  που φέρει την ευθύνη για όλα τα δεινά των λαϊκών μαζών, μαζί και της ανεργίας και των συγκεκριμένων πρώην εργαζόμενων στον σταθμό.

Υπάρχει συσσώρευση κεφαλαίων στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ με στόχο την ανταγωνιστικότητα;

Αν το ΚΚΕ ανταποκρίνεται στον ρόλο του, ΌΧΙ!.

Τα κεφάλαια που προκύπτουν από τις επιχειρήσεις του, επενδύονται στην προσπάθεια ενημέρωσης του λαού και των εργαζόμενων για τα συμφέροντα της τάξης τους και για τον σκοπό του, που δεν είναι άλλος από την ανατροπή του κεφαλαίου και  την λαϊκή εργατική εξουσία.

Σε πλήρη αντίθεση με τους στόχους του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, που τα κεφάλαια από την εκμετάλλευση της υπεραξίας πηγαίνουν για την ισχυροποίηση του  καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, για τον μεταξύ τους  ανταγωνισμό και με στόχο πάντα, την  ακόμη πιο σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Αυτή δεν μπορεί παρά να είναι η διαφορά μεταξύ των επιχειρήσεων του ΚΚΕ και των επιχειρήσεων των καπιταλιστών

Αυτός  είναι ο ρόλος ενός ΚΚ.

37 Χρόνια αγώνων και θυσιών από την μεριά των κομματικών του μελών και των φίλων του κόμματος επιτεύχθηκε  αυτός ο στόχος;
Είναι ένα ερώτημα.

Οι απολυμένοι του 902 ωστόσο, κυρίως καταγγέλλουν τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις, την αλαζονική συμπεριφορά,το απαράδεκτο εργασιακό περιβάλλον,την απαξία, την πολεμική που εισέπρατταν,τόσο από την εργοδοσία όσο και από τα κομματικά μέλη που εργάζονταν στον 902.
Είναι αλήθεια αυτό; 
Βρίσκεται στην σφαίρα της φαντασίας τους, είναι βαλτοί, προχωρούν σε μια εντεταλμένη υπηρεσία, είναι προβοκάτορες;

Το μόνο που μπορούμε να κρίνουμε είναι το γεγονός που είναι αυταπόδεικτο.
Τα υπόλοιπα μπορούν και πρέπει να μας προβληματίσουν

Μπορούμε να κρίνουμε το ότι  είναι χωρίς δουλειά, είναι άνεργοι με υποχρεώσεις, με παιδιά. 
Βρίσκονται στο δρόμο, προσθέτοντας τους αριθμούς τους στις στρατιές των ανέργων.

Ερμηνεύοντας με ταξικό κριτήριο, σαν νομοτελειακό και αδιέξοδο το  φαινόμενο της κρίσης, προσωπικά ευθύνες στην εργοδοσία του 902 δεν μπορώ να επιρρίψω

Όμως εδώ προκύπτει ένα άλλο ζήτημα που κατά την γνώμη μου είναι και το πιο ουσιαστικό.
Ναι ακόμη πιο ουσιαστικό από το ότι βρέθηκαν 21 άνθρωποι στο δρόμο.( δεν το λέω εκ του ασφαλούς).
Και πιο είναι το ζήτημα;
Είναι σχετικό με τον καθοριστικό  ρόλο που καλείτε να παίξει ένα  ΚΚ.

Και ο ιστορικός ρόλος του ΚΚ δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης των εργαζομένων, για την οργανωμένη πάλη ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα και την ανατροπή του.

Το ΚΚ διακηρύττει σε όλους τους τόνους την ανάγκη δράσης  μέσα στους χώρους δουλειάς.
Τονίζει την ανάγκη της αλλαγής των συσχετισμών, ώστε τα σωματεία να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν στο πλευρό των   συνεπών ταξικών όπως λέει δυνάμεων, την βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματά των εργαζομένων.
Μιλά για την ανάγκη να πεισθεί η εργατική τάξη,να υπάρξει οργάνωση να αναπτυχθεί η  συσπείρωση των εργαζομένων.
Και το κάνει αυτό γιατί γνωρίζει, ότι χωρίς την ανάπτυξη και την συμμετοχή του υποκειμενικού παράγοντα δεν υπάρχει περίπτωση ο καπιταλισμός που έχει ήδη εξαντλήσει τα όριά του, να πέσει από μόνος του.
Αυτός ο ρόλος του ανήκει. Είναι το ιστορικό χρέος του ΚΚ.
Γι΄αυτό και το ερώτημα παραπάνω:

37 Χρόνια αγώνων και θυσιών από την μεριά των κομματικών του μελών και των φίλων του κόμματος επιτεύχθηκε  αυτός ο στόχος;

Και είναι κανείς να αναρωτιέται αν τόσα χρόνια δεν μπόρεσε  να πείσει τους δικούς του εργαζόμενους μέσα στον ίδιο τον χώρο  δουλειάς, στον χώρο όπου από πρώτο χέρι επιχειρείτε να γίνουν κτήμα των εργαζόμενων οι δράσεις, οι θέσεις και η πολιτική του κόμματος, με δεκάδες συντρόφους καθημερινά,να μιλούν, να ανταλλάσσουν απόψεις,  που ιδρώνουν μαζί στον αγώνα της επιβίωσης, πως διάβολο θα πείσει και θα εμπνεύσει  τους άλλους.

Εκείνους τους εργαζόμενους που θα τους συναντήσει το κομματικό συνεργείο  έξω από το εργοστάσιο με μια προκήρυξη, που ο εργαζόμενος μπορεί στην επόμενη  γωνία να την πετάξει.

"Είναι αλήθεια αυτό, βρίσκεται στην σφαίρα της φαντασίας τους, είναι βαλτοί, προχωρούν σε μια εντεταλμένη υπηρεσία είναι προβοκάτορες";

Το ΚΚ δεν έχει να φοβάται τίποτα ούτε από επιθέσεις, ούτε από προβοκάτσιες, ούτε από "δήθεν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας",όπως υποτιμητικά ονομάζει την συγκέντρωση των απολυμένων και με αυτόν τον τρόπο τους επιβεβαιώνει στις καταγγελίες τους,για απαράδεκτες συμπεριφορές και μεθοδεύσεις.
Τους επιβεβαιώνει, όπως και μερικά σχόλια συντρόφων, που κατά την γνώμη μου καλές υπηρεσίες δεν προσφέρουν με την απαξίωση, με την επίθεση, την αμφισβήτηση, την αλαζονική αντιμετώπιση.

Το ΚΚ δεν έχει να φοβάται τίποτα ούτε από επιθέσεις, ούτε από προβοκάτσιες, ούτε από την λάσπη που του ρίχνουν,  μόνον με μια προϋπόθεση:      
Τους ισχυρούς δεσμούς του με τα λαϊκά στρώματα.

Αυτό είναι το πρωταρχικό καθήκον του ΚΚ, αυτός είναι ο ρόλος των κομματικών μελών, αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης και δράσης ενός ΚΚ.

Αν δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό τότε ακυρώνει και τις βασικές του αρχές.

Η μόνη αξιόπιστη μέθοδος  να επιβεβαιώσεις την  θεωρία,τις αρχές και τις αξίες  σου,είναι η πράξη.






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...