Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Δεν έχω δρόμο να διαβω....
σοκάκι να περάσω.....



Όλα στο όνομα των λαϊκών συμφερόντων.

Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση μας, παίρνει τα μέτρα που απαιτούνται ώστε να υπάρξουν οι πρϋποθέσεις εκείνες που θα εξασφαλίσουν στο λαό μας συνθήκες ευημερίας!
Ας θυμηθούμε την ρήση του έτερου Καππαδόκη που μας έπεισε ότι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια με την εισοδό μας στην ΕΟΚ.
Με χρυσά κουτάλια είπε και έγινε.
(Μονάχα δεν μας είχαν πει ότι τα χρυσά κουτάλια ήταν δανεικά και ότι με αυτά θα τρώγαμε σκατά).
Έτσι και τώρα τα μέτρα που παίρνονται δεν είναι τίποτε άλλο παρά, η εξασφάλιση της αυριανής μας ευημερίας!
Αυτό γίνεται και με τους σταθμούς διοδίων.
Οι σύγχρονες οδικές αρτηρίες,κατασκευάζονται για το λαό και  θα παραδοθούν στο λαό!
Στον αιώνα της τεχνολογίας, δεν είναι δυνατόν να μην  μπορεί ο λαός να απολαμβάνει τα σύγχρονα επιτεύγματά της!
Τι είναι το εσωτερικό της χώρας; Μπάτε σκύλοι αλέστε; Μπορεί να μπαινοβγαίνει στην ιερή πόλη των Αθηνών όποιος θέλει;
Εκσυγχρονισμος!πολιτισμός! άνεση! πολιτέλεια! 
Αυτός είναι ο λόγος που επιβάλλεται  κάποια μικρή επιβάρυνση και στα διόδια, μόλις 400% από το 2008 μέχρι σήμερα.
Ποιοι μιλάνε σήμερα για αφαίμαξη και καταλήστευση  του Ελληνικού λαού;(!)
Ποιοι μιλάνε για συμβάσεις μεταξύ κυβέρνησης και μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων και τι συμφέροντα εξυπηρετούν, όταν γνωρίζουν ότι οι όμιλοι αυτοί θα δώσουν εργασία σε εκατοντάδες ανέργους, που θα κατασκευάσουν τις οδικές αρτηρίες;(!)
Ποιοι και τι συμφέροντα εξυπηρετούν όσοι καταγγέλλουν με λαϊκισμό, ότι καλούνται οι εργαζόμενοι να προπληρώσουν τα έργα αυτά, που θα παραδοθούν για εκμετάλλευση στις εταιρίες για 30 τουλάχιστον χρόνια;(!)
Και γιατί δεν λένε και ότι οι εταιρίες "συμβάλουν" με την σειρά τους κατά 4,5% έως και
8,5% για την κατασκευή των έργων.;(!)
Εντάξει πολλές φορές αυτή τους η "συμβολή" υπερκαλύπτεται από την είσπραξη των διοδίων προκαταβολικά.
Γιατί δεν μιλάνε όμως  να πούνε ότι οι κατασκευαστικοί όμιλοι παίρνουν δάνεια από τις τράπεζες με εγγύηση τα προσδοκώμενα "χαράτσια", συγνώμη έσοδα ήθελα να πω,από τα διόδια;
Θα μου πεις ότι τα χρήματα των τραπεζών είναι χρήματα του Ελληνικού λαού.

110 δις πήραν από τον κρατικό κορβανά και την ΕΕ.

Και φυσικά προκειμένου ο Έλληνας να μπορεί να διέρχεται με ασφάλεια,τις οδικές αρτηρίες, το κράτος θα επιδοτήσει αυτά τα έργα με 30% έως και 35% από τον κρατικό προϋπολογισμό και την ΕΕ!

Εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα όσοι παρεμβαίνουν και βάζουν φραγμούς στις επιδιώξεις της 
Ελληνικής κυβέρνησης.
Βάζουν φραγμό στην ανάπτυξη, βάζουν φραγμό στα συμφέροντα των εργαζομένων.
Η Ελληνική Σοσιαλιστική κυβέρνηση, μαζί και με το φιλολαϊκό κόμμα της  ΝΔ  και το λαϊκό  κόμμα του Καρατζαφέρη, δεν θα επιτρέψουμε σε μια μικρή μειοψηφία, να επιβουλεύεται τα λαϊκά συμφέροντα.
Θα πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα σε βάρος εκείνων που δεν πληρώνουν τα διόδια σε βάρος εκείνων που σηκώνουν τις μπάρες.
Δεν φοβάται η κυβέρνηση μας το πολιτικό κόστος ,μπρος στο συμφέρον του λαού της!
Θα φωτογραφίζονται τα αυτοκίνητα που δεν πληρώνουν και θα στέλνεται ο λογαριασμός στην εφορία ή θα χρεώνεται στο λογαριασμό του κινητού τηλεφώνου.
Θα συλλαμβάνονται όλοι όπως ο Γλετσος και θα οδηγούνται στην ασφάλεια.
Η Ελληνική κυβέρνηση, είναι υποχρεωμένη να πάρει τα μέτρα της,γιατί σε λίγο κάποιοι θα αρχίσουν 
(αν καλομάθουν ) να μην πληρώνουν και τις άλλες φορολογίες τους και τις άλλες επιβαρύνσεις, που αναγκάζεται η κυβέρνηση να πάρει, πάντα με γνώμονα το συμφέρον του λαού.
Εμείς,η Σοσιαλίστική κυβέρνηση με την συναίνεση του λαού μας, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα στο κάτω κάτω της γραφής, τα ελικόπτερα είναι παρκαρισμένα στο Τατόι και με τις μηχανές στο ρελαντί.

 Ένα ενδιαφέρον και πολύ κατατοπιστικό άρθρο βρήκα εδώ

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Ο Θεός φροντίζει για τα ...."ζωντανά" του.

Ένας καλός άνθρωπος. 

Καιρός είναι να δεις τι θα κάνεις με το πρόβλημά σου.
Καιρός είναι να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου .
Καιρός είναι να κοιτάξεις την οικογένειά σου.
Γιατί τόσα χρόνια αυτό δεν έκανες;

Τόσα χρόνια δεν ήσουν ο φιλήσυχος οικογενειάρχης, που ποτέ δεν ασχολήθηκες με τα προβλήματα των άλλων;

Εσύ δεν είσαι, που όλα τα χρόνια το μόνο για το οποίο νοιαζόσουν ήταν το σπίτι, η δουλειά και οι οικογένειά σου, τα παιδιά σου;
Το ξέρω έτσι και ρωτήσω το αφεντικό σου, τα καλύτερα θα έχει να μου πει.
"Συνεπής, ήσυχος άνθρωπος, οικογενειάρχης.Ο καλύτερος στην δουλειά του, ποτέ δεν παραπονέθηκε, ποτέ δεν αρνήθηκε και όταν οι άλλοι γρίνιαζαν, αυτός ήταν διαθέσιμος να βοηθήσει.Όλοι ήταν με το ρολόι στο χέρι να μην μείνουν 2΄παραπάνω.
Αυτός την πονούσε την δουλειά.
Στις απεργίες του κλάδου, οι άλλοι πρώτοι και καλύτεροι, αυτός είχε τον τρόπο να βγάλει την δουλειά του, είτε από την προηγούμενη, μένοντας κάνα δυο ωρίτσες παραπάνω, ή να ξεκλέψει κάποια ώρα και να έρθει να βγάλει την παραγωγή.
Πάντα ερχόταν να με ενημερώσει για ότι βρωμοδουλειές μου ετοίμαζαν κάτι τσογλάνια, τάχα μου συνδικαλιστές,...τεμπέληδες!
Πάντα πρώτος σε όλα, πρώτος και καλός τεχνίτης.
Τα πάντα περνούσαν από το χέρι του, τα πάντα.
Και ό καφές που έφτιαχνε, ακριβώς όπως τον έπινα.
Και αν δεν ερχόμουν σε τόσο δύσκολες καταστάσεις,δεν θα τον έδιωχνα, αλλά τι να κάνα και γώ, δυσκόλεψαν τα πράγματα.
Αναγκάστηκα και βέβαια, επειδή ήταν σκυλί στην δουλειά, εγώ μπορώ και πάλι να τον κρατήσω, αλλά, δεν θα μπορώ να του κολλάω και ένσημα και ούτε να τον έχω για 8ωρο.
3-4 ώρίτσες, για 3 φορές την εβδομάδα, με το βασικό, γιατί βλέπεις είχε και τις 3ετίες του και τα επιδόματά του.
Τώρα μετά την απόλυση ε,δεν θα κάνουμε πρόσληψη ξανά, να μην φαίνονται και στα χαρτιά.
Και αυτά όλα,γιατί είχα εκτιμήσει τις υπηρεσίες του.
Και εγώ αχάριστος δεν είμαι".

Γι΄αυτό σου λέω,μετά το στραπάτσο που έπαθες από τον "αχάριστο" και ας λέει τα καλύτερα για σένα,σάματις μπορείς με τα λόγια να ταΐσεις τόσα στόματα;
Και αν δεν είχες και την κυρά να δουλεύει, μαύρα και κείνη......
Αλλά, καλά που έχει και μια σύνταξη!
Μετά το στραπάτσο λοιπόν:
Καιρός είναι να δεις τι θα κάνεις με το πρόβλημά σου.
Καιρός είναι να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου .
Καιρός είναι να κοιτάξεις την οικογένειά σου.
Καιρός είναι πάλι να μπει η ηρεμία στο σπιτικό σου,μπορεί να μην είναι ίδια τα οικονομικά, όμως θα μπορέσεις ξανά να ασχοληθείς με την  οικογένεια, ήρεμα, αγαπησιάρικα, όπως και πριν. 
Να ξαναζήσεις την θαλπωρή του σπιτιού, με τα παιδιά γύρω από το τραπέζι, με τους φίλους στο καφενείο, με το ταβλάκι σου, με το ουζάκι σου, με τα αστεία και τα γέλια.
Το ξέρω σε ταρακούνησε η ιστορία με την απόλυση, αλλά κοίτα οι άλλοι συνάδελφοι, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε αυτά τα 3ωρα και τα 4ωρα.
Το ξέρω τους τα έλεγες εσύ, αλλά αυτοί που μυαλό.
Το ξέρεις ότι πίσω από την πλάτη σου σε έλεγαν καρφί, αλλά κοίτα τώρα το αφεντικό, εσένα θα προτιμήσει και τους άλλους χεσμένους να τους έχεις.
Σε όλη την ζωή τους, το έπαιζαν επαναστάτες και κοίτα τώρα, το πληρώνουν,δεν κοίταζαν την δουλειά τους, ενώ εσύ ............

Γιατί δεν θα πας χαμένος,με τόσα προσόντα, με τέτοιες δυνατότητες, θα βολευτείς ξανά φίλε μου.
Θα βολευτείς.
Μην φοβάσαι, ό Θεός είναι μεγάλος και φροντίζει για τα ζωντανά του.














Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Δεν αποδεχόμαστε, δεν προσαρμοζόμαστε.Οργανωνόμαστε και αντιστεκόμαστε

Σύντροφοι και φίλοι

Είμαστε μέσα σε μία άλλη πραγματικότητα, ζούμε έναν νέο κύκλο της ιστορίας και το κακό είναι ότι αυτός είναι πραγματικός και όχι εικονικός όπως ο προηγούμενος.
Ανέτοιμους να  τον αντιμετωπίσουμε μας βρήκε και, αντί να τον κοιτάμε απορημένοι, "καλό" είναι να πάρουμε "μέτρα προσαρμογής" στην νέα πραγματικότητά μας!
Σε πείσμα όσων προτείνουν την αποδοχή και τα μέτρα προσαρμογής στην εφιαλτική πραγματικότητα εμείς αντιστεκόμαστε,οργανωμένα.

 Καθώς φαίνεται, το "γύρισμα" της ιστορίας, μας επιφύλαξε να είμαστε εμείς που θα το ζήσουμε και, φυσικά πέφτει στις δικές μας πλάτες αν θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα, να είμαστε εμείς και, εκείνοι  που θα συμβάλουμε  στην  αναχαίτιση και την ανατροπή, της καταστροφικής πορείας που έχει εγκατασταθεί στην ζωή μας και  θα συνεχίσει με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα.

Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για το ποιος θα πρέπει να είναι ο στρατηγικός μας στόχος.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Δεν έχουν άλλες επιλογές από το να οδηγήσουν στον αφανισμό, μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης.
Δεν έχουμε άλλες επιλογές από το να τους ανατρέψουμε.

Είναι γεγονός ότι ακόμη δεν έχει γίνει αντιληπτός, πολύ περισσότερο κατανοητός, ο  νομοτελειακός χαρακτήρας της κρίσης που αντιμετωπίζει το καπιταλιστικό σύστημα,στους περισσότερους από εμάς.

Δεν είναι και εύκολο να ερμηνευτεί η κατάσταση με την οποία τόσο ξαφνικά ήρθε αντιμέτωπος ο λαός, ιδιαίτερα δε τα ευάλωτα τμήματα των εργαζομένων .
Είναι δύσκολο αλήθεια, να γίνει κατανοητός ο χαρακτήρας της κρίσης, είναι δύσκολο να ερμηνευτούν οι λόγοι της εμφάνισης της κρίσης,οι λόγοι που την προκαλούν,που την ορίζουν σαν νομοτελειακή και την κάνουν να είναι αδιέξοδη,παρ΄όλο που είναι θέσεις διατυπωμένες και τεκμηριωμένες επιστημονικά, για πάνω από έναν αιώνα.(φρόντιζαν να μην τις μαθαίνουμε)
Είναι όμως ξεκάθαρο το που μας οδηγεί.

Είναι ξεκάθαρες οι επιπτώσεις της, ακόμη και αν δεν τις έχει υποστεί η συντριπτική πλειοψηφία, με την ίδια ένταση, με τις ίδιες τραγικές συνέπειες  στην ζωή και την καθημερινότητά της.
Είναι αδήριτη η ανάγκη  κατανόησης, του χαρακτήρα της κρίσης.
Διαφορετικά, ο καθένας θα την ερμηνεύει σύμφωνα με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα φαινόμενα και θα προτείνει αναποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισης,τρόπους αντιμετώπισης μέσα στα πλαίσια της καπιταλιστικής οικονομίας ή και θα μένει απαθής,παθητικός παρατηρητής των γεγονότων, μέχρι που η κρίση θα χτυπήσει και την δική του πόρτα.

Πονηρή καθώς είναι δε, γιατί πονηροί είναι  εκείνοι που την διαχειρίζονται,
έχουν τον τρόπο και τους μηχανισμούς να ρίχνουν στάχτη στα μάτια όλων όσων δεν έχουν ακόμη βρεθεί αντιμέτωποι μαζί της, να τους αποπροσανατολίζει με όλα τα μέσα,να τους ξεγελά.
Όταν όμως  κάνει την εμφάνισή της στα σκαλοπάτια του σπιτιού μας, έρχεται με σφοδρότητα.
Έτσι που πια, να μην έχεις περιθώρια να την αντιμετωπίσεις σε προσωπικό, οικογενειακό επίπεδο.

Όταν διαβεί το κατώφλι, είναι για να σε εξοντώσει.

Την δική μου άποψη σε σχέση με τον νομοτελειακό χαρακτήρα της κρίσης, την έχω καταγράψει είτε με αναρτήσεις μου είτε σε σχόλιά μου,με κίνδυνο να γίνω κουραστική.
Υπάρχει διαφορετικότητα στις απόψεις μας και στον τρόπο με τον οποίο θεωρούμε ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.

Εκείνο όμως που είναι κοινώς αποδεκτό, είναι ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Και συμπληρώνω, ότι αν είναι να την αντιμετωπίσουμε, είναι εδώ και τώρα.

Να την αντιμετωπίσουμε εδώ και τώρα, αφού πρώτα "ορίσουμε τις προτεραιότητες".
Το να γίνονται προσπάθειες αποσπασματικές, μεμονωμένες θα έλεγα,απ΄ότι φαίνεται, όχι μονάχα δεν βοηθάει, αλλά οδηγεί και σε  φθορά, σε απογοήτευση, σε παραίτηση λόγο της αναποτελεσματικότητας που παρουσιάζουν οι μέχρι σήμερα μεθοδεύσεις.
Είναι φανερό σε όλους φαντάζομαι, ότι από "μόνοι" μας,διασκορπισμένοι,εγκλωβισμένοι,
φοβισμένοι, από προηγούμενες αρνητικές  εμπειρίες, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε.

Δεν είμαστε αντιμέτωποι με συνθήκες γνώριμες.
Αυτός ο εφιάλτης δεν έχει να κάνει με τίποτε προηγούμενο.

Άλλωστε, τι έχει να φοβάται κάποιος, που  πιστεύει ότι έχει το δίκιο με το μέρος του;
Έχει επιχειρήματα, έχει την καθημερινότητα που τον επιβεβαιώνει και με σύμμαχό του μια επιστημονικά τεκμηριωμένη θεωρία,θα έπρεπε  να βαδίζει άφοβα.

Εκείνο που με ασφάλεια μπορεί να οδηγήσει στην "αποδοχή" και στην ήττα, και μάλιστα αμαχητί και με την συναίνεσή μας, είναι η άποψη του "όσοι πιστοί προσέλθετε"
Και φυσικά δεν χρειάζεται φαντάζομαι να κάνουμε αναφορά στις προτροπές "να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή"
Ούτε βέβαια να αποδεχτούμε την άποψη ενός καπιταλιστικού μοντέλου  με όποια άλλη ονομασία και, με "ανθρώπινο πρόσωπο"!
Γιατί ο καπιταλισμός ανθρώπινο πρόσωπο, δεν μπορεί να έχει.

Τούτη την ώρα, δεν προβάλει τίποτα με περισσότερη σφοδρότητα, παρά η ανάγκη οργάνωσης των εργαζομένων, η συστράτευση του λαού,που πλήττετε από τα μέτρα, που παλεύουν να δώσουν πνοή στο οικονομικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια.
Σήμερα, προβάλει η ανάγκη να πείσουμε, να εμπνεύσουμε για αγώνες αποφασιστικούς, μαζικούς και αποτελεσματικούς.

Είναι η ανάγκη των καιρών, είναι μια άποψη εκφρασμένη και ή την κατανοείς, την υιοθετείς και πορεύεσαι για να την υλοποιήσεις ή φιλαράκια μου, συνεχίζουμε να παριστάνουμε τους προφεσόρους συναισθηματικούς  επαναστάτες με τα μεγάλα λόγια, για να έχουμε και την συνείδησή μας ήσυχη.

"Το κύριο και βασικό καθήκον μας, είναι να βοηθούμε την πολιτική ανάπτυξη και την πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης.Όποιος βάζει αυτό το καθήκον σε δεύτερη μοίρα και δεν υποτάσσει σε αυτό, όλα τα μερικότερα καθήκοντα και τις διάφορες μορφές πάλης,ακολουθεί στραβό δρόμο και προξενεί σοβαρή ζημιά στο κίνημα".
Β.Ι.ΛΕΝΙΝ (Από το: άρθρο "Επιτακτικά καθήκοντα του κινήματος μας" έκδοση Σύγχρονη Εποχή )

Σαφώς και υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι δεν συμφωνούν με τις παραπάνω απόψεις και είναι δικαίωμά τους φυσικά.
Υπάρχουν επίσης και εκείνοι που τις επικαλούνται, μη εφαρμόζοντάς τες.

Το σημαντικό είναι δυστυχώς, ότι όταν αυτές οι απόψεις επιβεβαιωθούν από την πραγματικότητα, δεν θα  έχει μείνει τίποτε άλλο σε όσους επιβιώσουν, από το να κλαίνε πάνω από τα ερείπια, πάνω από τα πτώματα και να κάνουν την αυτοκριτική τους,
(αν έχουν τα κότσια) παριστάνοντας φτου και από την αρχή τους επαναστάτες.
Καιρός πια να αναλάβουμε δράση, καιρός να βγούμε προς τα έξω, καιρός να συμβάλουμε στην επαναστατικοποίηση της συνείδησης της εργατικής τάξης

Με όποιον τρόπο αλλά οργανωμένα.
Σε σωματεία σε συνδικάτα σε συλλόγους στις γειτονιές.
Αντιδρούμε συσπειρώνοντας, βρισκόμαστε μαζί με άλλους ,τους ακούμε και ανταλλάσσουμε απόψεις. Εξηγούμε και πλουτίζουμε τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας.Οργανώνουμε συζητήσεις, δράσεις και είμαστε παρόντες σε όλες τις κινητοποιήσεις.
Ένας τέτοιος καθημερινός αγώνας, θα αναδείξει και νέες δυνατότητες και νέους τρόπους και νέες δυνάμεις.Θα εμφανίσει τις δικές μας κρυμμένες  δυνάμεις, πολλαπλασιάζοντας τις δυνατότητες μας  και την αποτελεσματικότητα της αντίστασής μας.












Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...