Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Η κρίση του Καπιταλιστικού συστήματος



Θα το αντέξουμε θα το ανεχτούμε;θα το επιτρέψουμε;
Τι ξέρουν που δεν το ξέρουμε εμείς; 
Τι περιμένουμε .........

 Aυτό το κείμενο το είχα αναρτήσει τον Ιούνιο.
Δεν είχαν ακόμη παρθεί τα μέτρα που μας οδηγούν στον αφανισμό, δεν είχαμε να λέμε για το 25% του Ελληνικού λαού που ζει στην φτώχεια και στην αθλιότητα.
Δεν διανέμονταν ακόμη 500.000 συσσίτια,δεν υπήρχαν ακόμη 460.000 ελεύθεροι επαγγελματίες (με τα επίσημα στοιχεία) που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις, με το 14,8% να έχει βάλει λουκέτο,δεν είχαμε φτάσει ακόμη να κοντεύουμε το 1.000.000 άνεργους.Περίσσεψε η χλεύη και η κοροϊδία,περίσσεψε ο εξευτελισμός μας που πάει να γίνει τέλειος.
Περίσσεψε η κοροϊδία η αναλγησία,η προδοσία.............................................................................

Στις  26/6/2010
Όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα δείγματα της Κρίσης και στην χώρα μας,ακούστηκαν διάφορα σενάρια για το τι ακριβώς συμβαίνει.
Τόσο ο Πρωθυπουργός της χώρας όσο και το υπόλοιπο κονκλάβιο,μαζί με όλα τα εξαπτέρυγα προσπαθούσαν να αποδώσουν ευθύνες ένθα κακείθεν.Παρίσταναν τους ανήξερους.Δεν γνώριζαν τίποτα και για όλα φταίν΄οι γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες,αλλά ποτέ οι ίδιοι και προπαντός δεν ονοματίζουμε τα πραγματικά αιτία,τον πραγματικό λόγο που οδηγηθήκαμε σ΄αυτό το κομβικό σημείο.Έφταιγε η προηγούμενη κυβέρνηση,έφταιγαν κάποιοι ασυνείδητοι από την προηγούμενη κυβέρνηση.Τα ονόματα ακολουθούσαν το ένα το άλλο και τα κανάλια και οι Ρ/Σ ζητούσαν την κεφαλή επί πίνακι των "Εθνοπατέρων",των "λαμόγιων",των "αρχιερέων της ρεμούλας και της αδιαφάνειας". "Φέρτε τα λεφτά πίσω",
φώναζαν εν χωρώ.Είχαν μάλιστα έτοιμα και τα εξιλαστήρια θύματα που μόνον θύματα βέβαια δεν ήταν.Οι κατήγοροί τους, ήξεραν από πριν.Ήξεραν πολύ καλά όλα τους τα τερτίπια,για τις προμήθειες,για τις μίζες,για τα αλισβερίσια με ντόπιους και ξένους εκπρόσωπους του κεφαλαίου και σε πολλές περιπτώσεις ήταν και συνένοχοι και όχι μόνον ηθικοί συναυτουργοί.Έπεισαν το λαό για τάχατες κάποιους υπεύθυνους προκειμένου να κατευνάσουν την οργή του κόσμου διαπομπεύοντάς τους.Μήπως στο τέλος θα΄χαν να χάσουν και τίποτα από τα κλεμμένα;Κουβέντα να γίνεται,αρκεί να εκτονωθεί η λαϊκή οργή και να καλυφθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα από τις πλάτες των εργαζομένων και φυσικά να μην γίνει αναφορά στα πραγματικά αίτια.


Ο καπιταλισμός βασίζεται στην συσσώρευση κεφαλαίου. Οι καπιταλιστές χρειάζονται όλο και περισσότερα κεφάλαια για να μπορούν να ανταγωνίζονται,επενδύοντας σε νέες μορφές τεχνολογίας,σε νέες εκσυγχρονισμένες εγκαταστάσεις, σε χαμηλότερο κόστος παραγωγής.
Τα κεφάλαιά του,ο καπιταλιστής τα εξασφαλίζει, από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης,από την υπεραξία που παράγει ο εργαζόμενος.
 Στην προσπάθεια του να ανταγωνιστεί τον άλλον καπιταλιστή, ρίχνει στην αγορά όλο και περισσότερα προϊόντα και συμπιέζει ταυτόχρονα προς τα κάτω τα εισοδήματα των εργαζομένων.
Συρρικνώνοντας όμως τα εισοδήματα των εργαζομένων, στερεί από αυτούς τους εν δυνάμει καταναλωτές των προϊόντων,την αγοραστική τους δύναμη.Το αποτέλεσμα είναι να παρουσιαστεί υπερπαραγωγή.
Έχουμε λοιπόν από την μια αδιάθετα προϊόντα που σωρεύονται στις αποθήκες και από την άλλη καταναλωτές που δεν μπορούν να απορροφήσουν το παραγόμενο προϊόν. 
Αυτό είναι η υπερπαραγωγή,και από εδώ ξεκινάει το βάθαιμα της κρίσης.
Η δυνατότητα πώλησης των εμπορευμάτων μειώνεται διαρκώς και διαταράσσεται βαθμιαία όλη η κοινωνική αναπαραγωγή.Η ζήτηση χρημάτων μεγαλώνει,ο καπιταλιστής που δεν διακινεί εμπορεύματα λόγω της αδυναμίας κατανάλωσης, δεν μπορεί να αγοράσει μέσα παραγωγής και δεν μπορεί να μισθώσει εργάτες.Άρα δεν μπορεί να συνεχίσει την διαδικασία της παραγωγής. 
Ξεκινάει ο πανικός στα χρηματιστήρια,στις τράπεζες,στις επιχειρήσεις που κλείνουν η μία μετά την άλλη. Οι εργάτες πετιούνται στο δρόμο μαζικά,η ανεργία μεγαλώνει και όσοι ακόμη έχουν εργασία,οι μισθοί και τα μεροκάματά τους πέφτουν.Πέφτει απότομα το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων,αυξάνεται ο αριθμός των νοσημάτων,μεγαλώνει η παιδική θνησιμότητα,οι κοινωνικές ασφαλίσεις, οι κοινωνικές παροχές, τα επιδόματα ανεργίας, διαρκώς υποβαθμίζονται και δεν είναι προσβάσιμες σ΄όλους τους πολίτες.Ταυτόχρονα δρομολογείται η παραπέρα συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζόμενων από την λήψη μέτρων σε βάρος τους, με την υποβολή βαριάς φορολογίας,για την κάλυψη τάχα μου του δημοσιονομικού ελλείμματος,που μαζί και με την άνοδο των τιμών στα προϊόντα κατανάλωσης, κάνουν αφόρητη την κατάσταση των εργαζομένων.
Οι καπιταλιστές πολύ θα ήθελαν να υπάρχει κατανάλωση των παραγόμενων προϊόντων,ώστε να συνεχίζεται η παραγωγική διαδικασία και η δυνατότητα εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης,αφού μόνον από αυτήν την εκμετάλλευση προέρχονται τα κέρδη τους.Όμως είναι υποχρεωμένοι διαρκώς να ρίχνουν και το κόστος παραγωγής,για να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, μειώνοντας τους μισθούς των ίδιων των καταναλωτών τους.
Αυτή είναι η βασική αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος.
Από εδώ προκύπτουν τα αδιέξοδά του,που σε κάποια φάση της ανάπτυξής του, είναι πλέον αξεπέραστα και τα όποια μέτρα παίρνονται,δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να οξύνουν τις αντιθέσεις του και τις εσωτερικές του συγκρούσεις και βέβαια να οδηγούν την εργατική τάξη στην περαιτέρω εξαθλίωση της και τον αφανισμού μεγάλου μέρους της.Αυτό γιατί μόνον έτσι μπορεί ο καπιταλισμός να αποκαταστήσει τις διαταραγμένες αναπαραγωγικές διαδικασίες.

Αυτές οι κρίσεις δείχνουν τον ιστορικά περιορισμένο χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος και την ανάγκη αντικατάστασής του από τον Σοσιαλισμό.Αυτό είναι λοιπόν εκείνο που δεν λένε.Αυτό είναι που δεν πρέπει να καταλάβει ο λαός.

Όμως οι κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος δεν πρόκειται να τον οδηγήσουν στην αυτόματη κατάρρευσή του.Και βέβαια ο Καπιταλισμός δεν θα τα παρατήσει να φύγει γιατί βαρέθηκε.Παλεύει! Παλεύει με όλες του τις δυνάμεις να κρατηθεί και να επιβάλει την παραπέρα κυριαρχία του,χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του.Σ΄αυτήν την φάση σκορπάει τον όλεθρο γύρω του.
Δεν τον σταματά τίποτα.

Το μόνο που τους φοβίζει, είναι ένα και μοναδικό και το φοβούνται τόσο που τους ξεφεύγει και το λένε στις διάφορες δημόσιες εμφανίσεις τους . ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΈΣ ΑΝΑΤΑΡΑΧΕΣ. Αυτός είναι ο εφιάλτης τους και είναι το μόνο που μπορεί να βάλει φραγμό στα σενάριά τους στα προγράμματά τους.Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ και καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς εννοούν και τι είναι αυτό που φοβούνται. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ είναι η συσπείρωση,η αντίσταση,η υπεράσπιση των συμφερόντων μας,η υπεράσπιση της ζωής μας. Γι΄αυτούς ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ

************************************************

 19/10/2010
Και αυτήν την μόνη λύση, την απεμπολίσαμε. Αυτόν τον φόβο και τον εφιάλτη τους, τον μετατρέψαμε σε ανέκδοτο να΄χουν να το λένε και να γελάνε στους διαδρόμους των υπουργείων τους και των κομματικών τους γραφείων.
"Εκείνοι" που η ιστορία τους έχει χρεώσει με την  αποστολή της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, που ακριβώς αυτήν την ιστορική περίοδο πνέει τα λοίσθια, βρέθηκαν ανέτοιμοι να ανταποκριθούν στην αποστολή τους και στον ρόλο τους.
Οι χειρότεροι εφιάλτες σήμερα γίνονται πραγματικότητα.
Και "εμείς" αντί να δούμε πως θα οργανώσουμε την παραπέρα στάση μας, για την αντιμετώπιση της καταστροφικής πορείας , βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στον σεχταρισμό μας, στις φοβίες μας, αδύναμοι να μετατρέψουμε την λαϊκή αγανάκτηση σε μαζική αποφασιστική δράση. 
Αδύναμοι να πείσουμε και να οργανώσουμε τους εργαζόμενους, που οδηγούνται στον αφανισμό.
Στην ουσία με αυτήν την στάση, δεν κάνουμε τίποτ΄ άλλο από το να αποδεχόμαστε την κυριαρχία τους, την επιβολή των μέτρων τους, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να βάζουμε την σφραγίδα μας στον νέο, μεταμοντέρνο Μεσαίωνα που μας επιβάλουν.
Σ΄έναν κόσμο που θα είναι κόσμος εξαθλίωσης, κόσμος σύγκρουσης, με  ορατή την πιθανότητα αυτοκαταστροφής του ανθρώπινου είδους.(Ας πάρουμε υπ΄όψιν μας  και την καταστροφή των φυσικών πόρων)
Γιατί αυτή η αναμονή; Που τελικά δεν είναι τίποτε άλλο από την αποδοχή για την συνέχιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου.
Τι πάει να πει* "όταν θα έχουμε ανάκαμψη"; για ποια ανάκαμψη μιλάνε; Για την ανάκαμψη της πλουτοκρατίας και την δική μας παραπέρα εξαθλίωση;
Τι περιμένουν; Να βρεθούμε σε μια κατοχική Ελλάδα και  να αρχίσουν ξανά οι αγώνες για καλύτερες συνθήκες εργασίας, για καλύτερα μεροκάματα για..........φτου και απ΄την αρχή;
Τι και γιατί αυτή η αναμονή; Γιατί αυτή η ανοχή; Ποιους επιτέλους εξυπηρετεί; 

Πότε θα βρει το κουράγιο και την θέληση "κάποιος" να πει:
Κατεβάζουμε ρολά, κατεβάζουμε τους μοχλούς των μηχανημάτων,τραβάμε φρένο,
κατεβάζουμε τους καταπέλτες.Δεν δουλεύει τίποτα, δεν πληρώνουμε τίποτα, γιατί δεν χρωστάμε τίποτα.
Γενική απεργία διαρκείας.
Πότε; Τι περιμένουμε τα τύμπανα του πολέμου;
Μα πόλεμο έτσι και αλλιώς έχουμε.Πόλεμο ανελέητο, πόλεμο καταστροφικό.
Τι περιμένουν να επιστρέψουμε στην μεταπολεμική Ελλάδα, στην κατοχική περίοδο για να αρχίσουμε φτου και απ΄την αρχή, αφού θα έχουμε αποδεχτεί την κυριαρχία του κεφαλαίου;


 

 Ρίξτε μια ματιά σε αυτήν την δημοσίευση, για να γνωρίζουμε τι απεργάζονται.
 παρμένο από την Λαιστρυγονία
Τον περασμένο Ιούλιο ρωσικά δημοσιεύματα ανέφεραν για την κατασκευή στη Μόσχα 5.000 νέων υπόγειων καταφύγιων για την προστασία του πληθυσμού από βομβαρδισμούς και γενικότερα από επιθέσεις.
Οι αρχές της Μόσχας δηλώνουν πως το έργο είναι επείγον και θα πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι το 2012, καθώς οι σημερινή υποδομή καταφύγιων στην Μόσχα επαρκεί μόνο για τον μισό πληθυσμό. Για να συντομευτεί η κατασκευή τους (κατά 10 έως 15% γρηγορότερα), θα κατασκευαστεί ένα πρότυπο καταφύγιο το οποίο και θα υλοποιείται για όλες τις υπόγειες τοποθεσίες.
Ο δήμαρχος της πόλης, Γιούρι Λουζκόφ, υπέγραψε τον Ιανουάριο του 2010 σχέδιο για τη διάταξη των εγκαταστάσεων: κάτω από κατοικίες, εμπορικά κέντρα, συγκροτήματα του αθλητισμού, γκαράζ κλπ. Εκτός από τις αρχές της Μόσχας, ευθύνη για τη διαθεσιμότητα των καταφυγίων και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, θα έχουν και οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων καθώς και των κατοικιών.
Από την Λαιστρυγονια είναι πολύ ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό
http://laestrygonia.blogspot.com/2010/10/3-4.html

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Αντισταθείτε.....μην παραδίνεστε.! ! !

Αντισταθείτε.......
Μην παραδίνεστε!!!!!!



 Αντισταθείτε ρε.......
Μην παραδίνεστε

   Όταν γέμισαν κόκκινο άλικο οι δρόμοι,όταν τα δέντρα υψώνονταν σταυρωμένα μη     μπορώντας    να ψελλίσουν ,"άφες αυτοίς"..
   Όταν οι ζωές μας έγιναν φωτογραφίες σε τοπικά μουσεία και τις διαβάζαμε σε ποιήματα και   μυθιστορήματα...
   Όταν τα τραγούδια πια, δεν σηματοδοτούσαν το σήμερα της ψυχής μας στο ανάθεμα του              αδυσώπητου χρόνου, που ανελέητος έφτιαξε μουσεία σκονισμένα για τις μνήμες μας, ο      θαυμαστός καινούργιος κόσμος παίζει αμπάριζα στο κεφάλι μας   και μεις παιδιά, λίγο πριν την εφηβεία, τσαλαβουτάμε, μπουσουλάμε, δεν ξέρουμε πια ομάδα είναι η ομάδα μας.
Οι "δικοί" τους μπήκαν στην δική μας και οι "δικοί" μας, άλλοι μπήκαν στην δική τους, άλλοι λεηλατήθηκαν και άλλους τους περιμάζωξε η μάνα ζωή και αφού τους έδωσε ένα βρομόξυλο,τους κλείδωσε στο σπίτι, σφαλώντας και τα παράθυρα.
Και πια μην έχοντας τόπο να σταθούμε, μείναμε με τα ξύλινα σπαθιά μας, να τα κραδαίνουμε στον άνεμο, μήπως και ξορκίσουμε το κακό.
Που είν΄η περηφάνια σου, που είναι η παντιέρα σου;
Που να τολμήσεις να τραγουδήσεις.
Μον΄ψυθιριστά και κρυφά σιγοτραγουδάς:
"Άντε θύμα,άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο".....
Και πια, δεν ξέρεις ποιον ιστορεί,εσένα ή τους άλλους, που σαν σε ακούσουν ξεσπάνε σε γέλια, σηκώνουν το δάκτυλο, σε δείχνουν  χλευάζοντας.
Και βγάζοντας την γλώσσα τους  κοροϊδευτικά σου τραγουδούν:
"Κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει, έχει η πλάση κοκκινίσει,άλλος ήλιος έχει βγει, σ΄αλλη θάλασσα άλλη γη"..... και συνεχίζουν ακράτητα, πιάνοντας την κοιλιά τους από τα γέλια.
Άντε παιδιά κουράγιο. Πώς βρίσκαμε δεκάδες ψέματα να ξεγελάσουμε την γιαγιά; Έτσι ας βρούμε ένα ψέμα, να μπορέσουμε να περιμαζώξουμε τις σωρούς μας με τα ξύλινα ποδάρια μας,τα κομμένα
χέρια, τα βγαλμένα μάτια, σαν μεσαιωνικός περιπλανώμενος θίασος,σαν ήρωες του Φελίνι, να΄ντεξουμε,που βγαίνουμε στην γύρα να δίνουμε παραστάσεις,στις εφορίες, στις δημόσιες υπηρεσίες,σε κάθε "φουκαρά" που ανίδεος και ενεός μας παρακολουθεί, πετώντας μας δεκάρες ή ροχάλες.
Άντε παιδιά και αν πια ούτε ένα ψέμα δεν γίνεται να βρούμε, ας μείνουμε με την μία και μοναδική μας αλήθεια:
Εμείς είπαμε "φτου ξελεφτερία" και αν μας αιχμαλώτισαν εμείς δεν παραδοθήκαμε.


       

       Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
       Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος


   Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
   είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
   και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
   στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

   Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
   άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες
   μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε   
   τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

   Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
   είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
   ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
   κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

   Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
   τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
   όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
   και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

   Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
   τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
   την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
   την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

                
      ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ   ΡΕΕΕΕΕΕ !!!!!
                
                Μην παραδίνεστε.
    







 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...