Θα δρασκελίσουμε τα όρια του Οξαποδώ.........

Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε εμείς 

οι Πρωταγωνιστές των εξελίξεων!

Εδουάρδος Σακαγιάν

Συζητώ με πολύ κόσμο και διαβάζω  και τις απόψεις φίλων και μη στην μπλοκόσφαιρα.

Μεγάλος ο θυμός που εκφράζεται, έχει θιγεί το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια,πέρα από τις συνθήκες που εξαναγκαζόμαστε να ζήσουμε.

Συνθήκες πρωτόγνωρες, μιας και προηγούμενες από μας γενιές έζησαν την φτώχεια, την ανέχεια, αλλά ήταν στον δρόμο της ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος.

Σ΄έναν δρόμο ανάπτυξης, μετά από μια οικονομική κρίση που οδήγησε σε έναν παγκόσμιο πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς.

Και αφού η ανθρωπότητα θρήνησε τους νεκρούς της σε νεκροταφεία και κενοτάφια, πήρε τον δρόμο να χτίσει στα ερείπια την καινούργια ζωή με δουλειά και αγώνες.

Ο Καπιταλισμός είχε ακόμη να προσφέρει σαν οικονομικό σύστημα, επιτεύγματα στις επιστήμες, στην τεχνολογία και στην ανάπτυξη λόγω της υψηλής κερδοφορίας του και της προσδοκίας του για ακόμη υψηλότερη, από την εκμετάλλευση της υπεραξίας των εργαζομένων

Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, γιατί μετά τους αγώνες, μετά τις όποιες κατακτήσεις, μετά από την δυνατότητα  κατανάλωσης μέρους του  παραγόμενου πλούτου των  ανθρώπων  του μόχθου,μετά την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, στις οποίες έστω και με καθυστέρηση έστω και με διακρίσεις, ο λαός μπορούσε στοιχειωδώς  να έχει  πρόσβαση,σήμερα μας εξαναγκάζουν να ζήσουμε τον εφιάλτη της  της ανασφάλειας για το αύριο, να ζήσουμε τον εφιάλτη της επιβίωσης, της ανεργίας, της φτώχειας.

Μπήκαμε στα σύνορα του Οξαποδώ

Πισωγυρίζουμε.
Σ΄εναν μεταμοντέρνο Μεσαίωνα,στον δρόμο για τη κόλαση.

 

η ζωγραφιά από τον μπλοκ του Phivou Nicolaides

Σήμερα μετά από τα επιτεύγματα της ίδιας της εργατικής τάξης, μιας και αυτή είναι ο δημιουργός και παραγωγός του πλούτου, έρχονται να πάρουν πίσω ότι με εργασία, με αγώνες και θυσίες  κατακτήθηκε.

Μας βρήκαν  απροετοίμαστους για να παίξουμε τον ιστορικό μας ρόλο σαν τάξη.

Οι μηχανισμοί τους γνωρίζοντας, είχαν ήδη φροντίσει αναγάγοντας την προπαγάνδα μαύρη και κίτρινη, σε υψηλής μορφής επιστήμη,  για να  αποπροσανατολίσουν παραπληροφορόντας,παραχαράσσοντας, να δημιουργήσουν μία εικονική πραγματικότητα και μέρος αυτής της μαγικής εικόνας, να γίνει ο λαός.

Αλλά και με την νομοτελειακή εμφάνιση της κρίσης, με όλα τα μέσα επιδόθηκαν να δημιουργήσουν σύγχυση και αυταπάτες.

Καθηγητάδες και προφεσόροι, οικονομολόγοι και κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι και πανεπιστημιακοί και παντός είδους επαΐοντες,γέμισαν το you tube και τα παράθυρα της τηλεοπτικής μας αποχαύνωσης,

προκειμένου να ερμηνεύσουν και να προτείνουν εκατοντάδες συνταγές, για την θεραπεία ενός  ασθενούς που ήδη  πνέει τα λοίσθια και της κρίσης που τον ταλανίζει, σαν επιθανάτιος ρόγχος.

Και, πάντα οι όποιες προτάσεις, μέσα στα μολυσμένα και σάπια   πλαίσια του ίδιου του συστήματος που την δημιούργησε.

Είναι λοιπόν μια κρίση όπως ισχυρίζονται του χρέους, δημοσιοοικονομική;

Είναι μια κρίση που την προκάλεσε η αλόγιστη σπατάλη από την μεριά όλων μας, που όλα τα προηγούμενα χρόνια "σπαταλούσαμε πολύ περισσότερα απ΄όσα παρήγαμε";

Είναι μια κρίση που την δημιούργησαν αλόγιστες  σπάταλες, αδηφάγες κυβερνήσεις,άχρηστοι και ανίκανοι ηγέτες;

Είναι εύκολο να πείσουν και να οδηγήσουν  σε αυτά τα συμπεράσματα και είναι ακίνδυνες οι  τέτοιου είδους εκτιμήσεις για τον πραγματικό ένοχο, που δεν είναι άλλος από το ίδιο το σύστημα που γεννά όλα τα παραπάνω.

Και είναι ακίνδυνο, γιατί αν καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι φταίνε τα λαμόγια, οι κλέφτες, οι άχρηστοι και ανέντιμοι της εξουσίας, τότε δεν έχεις παρά να τους αντικαταστήσεις με άλλους ποιο έντιμους ποιο ικανούς και αξιόπιστους!

Το φιλότιμο του Έλληνα αναφωνεί: "Μα έκλεψαν και κανείς δεν τιμωρήθηκε"!

Αλλά  το ίδιο το σύστημα, δεν θα διστάσει να καταδικάσει ακόμη και δικούς του εκπροσώπους, προκειμένου να κατευνάσει το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών και  να μπορέσει ανενόχλητα να συνεχίσει έστω και στα ελάχιστα περιθώρια  που του απομένουν την κυριαρχία του,χρησημοποιόντας και άλλες μορφές.

Για τον εργαζόμενο όμως αυτό δεν θα σημαίνει την επαναφορά της περιόδου ανάπτυξης του συστήματος, γιατί αυτό έχει εξαντλήσει πλέον τα ιστορικά του όρια και μπορεί να συνεχίσει την κυριαρχία του, μόνον με μαζική καταστροφή των παραγωγικών   δυνάμεων.

Αυτό δεν έκανε άλλωστε και με τον Β Παγκόσμιο;

Είναι ακίνδυνο αν καταλήξεις ότι ναι, φταίμε και μεις που αλόγιστα διαχειριστήκαμε τα έσοδά μας, που μπήκαμε στο λούκι να "θέλουμε δύο και τρία αυτοκίνητα στην οικογένεια, να θέλουμε διακοποδάνεια, να θέλουμε να θέλουμε....και να καταναλώνουμε περισσότερα απ΄όσα βγάζαμε".

Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα γιατί αν καταναλώναμε περισσότερα απ΄όσα βγάζαμε, τότε από που τα βρήκαν οι 1600 θεσμικοί επενδυτές τα 1000 τρις εκατομμύρια δανείσημο κεφάλαιο, όταν το Παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν είναι μόλις 57 τρις εκατομμύρια!

.

Πώς και από πού συσσωρεύτηκαν  στις τσέπες των καπιταλιστών τα τεράστια  κέρδη και τα κεφάλαια. 

Με βάση επίσημα στοιχεία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στην χώρα μας, να  παρουσιάζουν μια πρωτοφανή συσσώρευση κεφαλαίων, κατακλέβοντας τον πλούτο που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι, που αγγίζει τα εξωφρενικά επίπεδα από 388,5 δις ευρώ το 2004 το συνολικό ενεργητικό του εταιρικού τομέα να εκτοξευθεί στα 832,7 δις το 2009 σημειώνοντας αύξηση του 114,4%!!

Βλέπεις, με αυτήν την λογική που πλασάρουν, μπορούν να συνεχίζουν καθιστώντας μας στην ίδια την συνείδησή μας,συνένοχους και άρα:

"Αν σταματήσουμε αυτές τις αλόγιστες απαιτήσεις μας, αν ανταποκριθούμε στις ανάγκες της πατρίδος και στερηθούμε αυτά που τόσα χρόνια σε βάρος της  σπαταλούσαμε, τότε όλα θα επανέλθουν όπως και πριν την κρίση¨".

Και θα ζήσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα (αυτοί πάντα καλύτερα)

Το πνεύμα όμως και το γράμμα των νόμων που καθορίζουν τον καπιταλιστικό τρόπο  παραγωγής, λέει ότι ένοχο είναι:

Το εκμεταλλευτικό σύστημα που αναπτύσσεται άναρχα από την ίδια του την φύση.

Το ίδιο το  καπιταλιστικό σύστημα και η βασική του αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική καπιταλιστική ιδιοποίηση.

Ένοχο και υπεύθυνο, είναι το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από  άνθρωπο,στην συσσώρευση κεφαλαίων που προκύπτουν μόνον από την εκμετάλλευση της υπεραξίας της εργασίας.

Ο κάθε επιχειρηματίας σαν πωλητής εμπορευμάτων πολύ θα ήθελε να υπάρχει αγοραστική δύναμη ώστε τα προϊόντα του να πωλούνται, να συνεχίζει ο εργαζόμενος την παραγωγική διαδικασία και αυτός, να εισπράττει τα κέρδη από την απλήρωτη εργασία (την υπεραξία).

Στην ανάγκη όμως να ανταγωνιστούν μεταξύ τους οι κεφαλαιοκράτες, προσπαθούν να εξασφαλίσουν υψηλότερα κέρδη και, αυτό το επιτυγχάνουν μόνον με την συμπίεση του εισοδήματος των εργαζομένων.

Αν δεν το έκαναν αυτό δεν θα ήταν καπιταλιστές.

Ταυτόχρονα επιδιώκουν και με την εντατικοποίηση της εργασίας και με τις νέες  τεχνολογίες την αύξηση της παραγωγικότητας .

Όμως όσο συμπιέζουν τα εισοδήματα των εν δυνάμει καταναλωτών τους, των εργαζόμενων, τόσο μειώνεται  η δυνατότητα κατανάλωσης.

Αυτή ακριβώς είναι η βασική αντίθεση του καπιταλισμού,ανάμεσα στην επιδίωξή του να διευρύνει την παραγωγή και στα στενά πλαίσια της λαϊκής κατανάλωσης.

Και κάποια στιγμή κάνει την εμφάνισή της η υπερπαραγωγή

Ο κεφαλαιοκράτης πλέον δεν χρειάζεται τόσα εργατικά χέρια, οι αποθήκες του είναι γεμάτες αδιάθετα προϊόντα, απολύει και όσο απολύει, τόσο συρρικνώνεται και η καταναλωτική δύναμη των εργαζομένων, ανέργων.

Αυτές είναι οι νομοτέλειες που καθορίζουν την καπιταλιστική εξέλιξη.

Είναι μια πορεία που συμβαίνει, όχι γιατί κάποιοι την προκάλεσαν ή την επιδίωξαν, είναι αναπόφευκτη και καταδεικνύει τον ιστορικά περιορισμένο χαρακτήρα του καπιταλισμού και την αναγκαιότητα της αντικατάστασής του από τον Σοσιαλισμό.

Πρέπει να πάψουμε να έχουμε αυταπάτες, να κατανοήσουμε τον χαρακτήρα της κρίσης του συστήματος,να γίνει καθαρό στην συνείδησή μας, ότι όσο υπάρχει η πολιτική εξουσία της πλουτοκρατίας, καμιά αλλαγή προς όφελός μας δεν μπορεί να υπάρξει. 

Έχουν όλη την δυνατότητα, να μεταμφιεστούν, να αλλάξουν προσωπείο, να βάλουν τις μάσκες τους προκειμένου να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετούν.

Πρέπει και μπορούμε να γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, διεκδικώντας μέσα από συμμαχίες με αντιμονοπωλιακές, αντιιμπεριαλιστικές, αντικαπιταλιστικές  δυνάμεις, που θα συσπειρωθούν και θα αγωνιστούν κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, για την λαϊκή εξουσια.
Υπάρχει ο άλλος δρόμος!