Το 2030 δεν είναι μακρυά και μέχρι τότε, άντε και ζωή σε λόγου μας,εκτός.......................
Πανηγυρίζουμε!
Χαμόγελα, χειροκροτήματα, αγκαλιές και συχαρίκια, για την επιτυχία της μάχης που έδωσε ο Πρωθυπουργός της χώρας για την σωτηρία της Πατρίδος.
Φωτογραφίες φλας .....
Η Πατρίς εσώθει!
Εμπρός παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, να φωνάξουμε και να ζητωκραυγάσουμε, ότι
"Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ"
(Έτσι ζητωκραύγαζαν οι "πιστοί" του Αντρέα, την ώρα που αυτός υπέγραφε το ΄83 την παραμονή των βάσεων και ταυτόχρονα ξεγελούσαν τον λαό, ότι υπογράφουν για να φύγουν οι βάσεις)
Όσοι πιστοί λοιπόν προσέλθετε.
Αλλά να θυμάστε ότι όταν αυτοί πανηγυρίζουν, κάτι κακό θα μας συμβεί.
Οι υπόλοιποι. στήστε επιτροπές αλληλεγγύης να έχουμε να φάμε ένα πιάτο φαΐ, να συμπαρασταθούμε αν πάνε να κόψουν το ρεύμα σε κάποια νοικοκυριά, να ορθώσουμε τα στήθια μας σε όποια Τράπεζα πάει να βγάλει σε πλειστηριασμό το σπίτι του γείτονα και όσοι ακόμη έχετε εργασία, πηγαίνετε να γραφτείτε στο σωματείο σας.
Στο μεταξύ το 2030 δεν είναι μακρυά και μέχρι τότε άντε και ζωή σε λόγου μας.......εκτός..........
ΥΓ: Ας μην έχουμε αυταπάτες,αν ο λαός μας δεν κατανοήσει την ανάγκη ανατροπής του ίδιου του συστήματος,αν δεν κατανοήσουμε ότι μέσα σε αυτό το σύστημα τα λαϊκά στρώματα , η εργατική τάξη, δεν μπορεί ούτε να περιμένει, ούτε να έχει κάποιο όφελος,αν δεν αποφασίσουμε αντεπίθεση, οργανωμένα, δυναμικά, μαζικά, αποφασιστικά,(αν δεν δουλέψουμε σε αυτήν την κατεύθυνση) τα δεινά που θα υποστούμε θα είναι ανυπολόγιστα.
Περάσαμε τα σύνορα του Οξαποδώ.
Ο μεταμοντέρνος Μεσαίωνας είναι μπροστά μας και μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.
Είμαστε σε πόλεμο και ο πόλεμος, είναι ταξικός .
Ο λαός μας μπορεί,έχουμε την δύναμη και άλλωστε,
δεν υπάρχει άλλη επιλογη
δεν υπάρχει άλλη επιλογη
Μην παραλείψετε να το ακούσετε και να το τραγουδήσετε!
Να δεις τι σου΄χω για μετά
Στίχοι Μιχάλης Γκανάς
Μουσική Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση Λ. Μαχαιρίτσας - Β.Παπακωνσταντίνου.
Στο ασανσέρ σφάζουν αρνιά
στο ρετιρέ κριάρια
και στο μεγάλο λίβινγκ ρουμ
με ρομπ ντε σαμπρ κυκλοφορούν
Στον καμπινέ πάνε συχνά
και στο μπιντέ καβάλαπροσεύχονται διαπασών
εις το Λαχείο Συντακτών
Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το πενήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα μπετά
να δεις τι σου �χω για μετά
Στου Στρατηγάκη την αυλή
και σ' άλλα ινστιτούτα
λέει πολλοί 'ναι μαζεμένοι
Ρωμιοσύνη μου καημένη
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει
μα κόκκαλα τσακίζει
με YES και SORRY και λοιπά
και με σπασμένα Αγγλικά
Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το εξήντα και μετά
ανά, κατά, διά, μετά
να δεις τι σου �χω για μετά
Καβάλα πάνε σινεμά
καβάλα super market
μπαίνουμε σ' άλλη εποχή
πιο stereo και γιώτα χι
Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών
κι αντίσταση και γύψος
Πολυτεχνείο ξαφνικά
μεταπολίτευση και τα λοιπά
Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ� το εβδομήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα σκατά
να δεις τι σου 'χω για μετά
Εδώ και τώρα αλλαγή
και πανταχού το νέφος
από τα out και τα in
βγήκανε γιάπηδες με τζην
Σκυλάδικα στην εθνική
disco στην παραλία
ανάδελφος Ελληνισμός
ενώ επίκειται σεισμός
Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ογδόντα και μετά
να δεις τι σου 'ρχεται μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά
Στο ενενήντα φτάσαμε
εμπρός ταχύ το βήμα
να το ακολουθήσουμε
γιατί καθυστερήσαμε
Εοκ, Νου Δου, περικοπές
Κυπριακό και Σκόπια
Θε μου πως φτάσαμε ως εδώ
στα σύνορα του Οξαποδώ
Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ενενήντα και μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά
Μα η Ελλάδα ως γνωστόν
ποτέ της δεν πεθαίνει
και όπως έχει ειπωθεί
κάποια στιγμή θ�αναστηθεί
Μητέρα μεγαλόψυχη
ή φάντασμα και ζόμπι
ας κάνουμε υπομονή
το δυο χιλιάδες θα φανεί
Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
την ονειρεύτηκα ξανά
συγκάτοικο σ' ένα βραχνά
να με ξυπνάει με βρισιές
Αναρτήσεις
18 σχόλια:
Καλησπερα ΒΒ.
Δεν ειμαι αισιοδοξος, για πολλους λογους. Αλλά δεν υπαρχει κανενας άλλος δρομος απο το να πολεμησουμε.
*Εχω μεσα μου καποια πραγματα που θελω να πω για την αριστερα, αλλά προτιμω να σωπασω. Τωρα ειναι η ωρα της αλληλεγγυης και οχι της φαγωμαρας.
Αγαντα, που θα παει θα τον γυρισουμε τον τροχο.
Πανηγυρίζουν!! Φόρεσαν την μάσκα με το μεγάλο χαμόγελο και βγήκαν στην σκηνή. Ξαμόλησαν και τα αργυρώνητα παπαγαλάκια των ΜΜΕκφοβισμού και παίζουν μονότονα το ίδιο έργο, πως το λένε; επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, ή πιο λαϊκά πες-πες κάτι θα μείνει. Η χώρα εσώθει [οι τράπεζες] τώρα αν ο λαός χαθεί αυτό είναι μια μικρή ασήμαντη λεπτομέρεια. Αυτός είναι ο ρόλος του "σοσιαλιστικού αναχώματος" Είναι νομοτέλεια για το αστικό καθεστώς να βάζει αναχώματα ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό, και να προσπαθεί να παραπλανήσει το λαϊκό κίνημα στην πορεία του προς την επανάσταση. Να δούμε όμως και τις τεράστιες ευθύνες του ΚΚΕ που από το 74 έως το 85 θεωρούσε το ΠΑΣΟΚ φορέα αλλαγής;;;;[11 συνέδριο] Δεν μπορείς να στέλνεις αβασάνιστα τον λαό στο διπλανό "μαγαζί" γνωρίζοντας ότι η πραμάτεια του είναι γιαλαντζί, και να πληρώνεις και τις επιπτώσεις του αθέμιτου ανταγωνισμού. Έτσι και σήμερα που οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί δείχνουν το ανάλγητο πρόσωπο του καπιταλισμού, οι κομμουνιστές οφείλουν να αφήσουν κατά μέρος τους κανόνες του τακτ και του savoir vivre και να τσακίσουν ιδεολογικοπολιτικά αυτή την επικίνδυνη συμμορία που λυμαίνεται τον τόπο. Αφού είμαστε σε πόλεμο και μάλιστα ταξικό, ο καθωσπρεπισμός είναι πολυτέλεια περισσή. Πιστεύω ότι ο Μπογιόπουλος πρέπει να είναι από εδώ και πέρα ο πιο "ευγενικός" υπερασπιστής των λαϊκών αγώνων.
μου επιτρέπεις να το αντιγράψω , το έκανα ήδη δηλαδή , αλλά με άλλο τραγούδι.
"Πες του αγάπη μου να πάει να γαμηθεί "
Γειτόνισσα μην ανησυχείς τον προσανατολισμό μας δεν τον χάνουμε, αλλά δεν θα είναι ωραίο θέαμα το κρεμασμένο κουφάρι τους στην πλατεία . Πρέπει να στηθούν και κρεμάλες κάποια στιγμή για να βρεί ο Λαός την δικαίωση του .
και μην αρχίσεις τις παρατηρήσεις , έχεις δίκιο αλλά δεν βγαίνει "μπούκωσα" . όσο για την συνάντηση όποτε θέλετε εγώ εδώ θα είμαι, πές ..
Bedlam, ξεκινας και λες οτι "πανηγυριζουμε", υποθετω σαν ειρωνικη αναφορα οχι τοσο στους βρωμερους πρασινους υπουργους, αλλα στην πλειοψηφια του κοσμου, η οποια, οπως οι περισσοτεροι διαισθανομαστε, σα να εφαγε για ακομη μια φορα το παραμυθι οτι κατι καλο παιχτηκε στη Συνοδο. Κατι που ισως ανακοψει την κατρακυλα.
Δυστυχως, οσον αφορα τον κοσμο, η αληθεια ειναι ακομα χειροτερη.
Δεν ειναι οτι εφαγε το παραμυθι του Γαπα. Αντιθετως, πιστευω οτι οι περισσοτεροι γνωριζουν μεσα τους την αληθεια, οτι δηλαδη εχουμε εισελθει σε ενα μονοδρομο εξαθλιωσης.
Το γνωριζουν αλλα κοροιδευουν τον εαυτο τους οτι τα πραγματα θα καλυτερεψουν.
Κι αυτο λεγεται ΑΡΝΗΣΗ, κ ειναι σταδιο της Καταθλιψης.
Δε μιλαμε ουτε για μελαγχολια, ουτε για θλιψη. Εδω μιλαμε για συλλογικη καταθλιψη, η οποια ειναι μια βαρεια ψυχικη ασθενεια.
Και στην καταθλιψη, ο ασθενης πασχει πανω απο ολα απο ακινησια και αδρανεια. Αδυνατει να δεχτει τη πραγματικοτητα ως εχει, αρνειται την αληθεια, καταφευγει σε ενα δικο του κοσμο κι αυτοπαραμυθιαζεται ακαταπαυστα.
Και μενει ακινητος, μαγεμενος απο το φως του τουνελ, ξεροντας οτι ερχεται το τραινο που θα τον πατησει αλλα και παλι, δε μπορει να κουνηθει.
Ε, αυτο ακριβως συμβαινει τωρα.
Θα πρεπει να υπαρξουν πρωτα πολλα θυματα απο τη κριση, ομαδικες αυτοκτονιες, δολοφονιες για λιγα ευρω κλπ
για να ξεφυγει ο λαος απο τη καταθλιψη. Και παλι, δε ξερω, ισως αυτες οι γενιες να ειναι χαμενες οριστικα,
ισως η μονη ελπιδα για τη χωρα να ειναι απο τις νεες γενιες,
οχι τοσο απο τη γενια των 18αρηδων,
κ αυτη μουροχαβλη
κ αποχαυνωμενη μου φαινεται,
ισως περισσοτερο κ απο τη δικη μου, των τριανταρηδων.
Ουτε καν τα σημερινα παιδακια, κ αυτα χαμενα τα βλεπω.
Ισως η γενια που θα τα ανατρεψει ολα να ειναι τα παιδια που γενιουνται τωρα, τα παιδια που θα γεννηθουν μεσα στη κριση, τα παιδια που θα γεννηθουν σκληραγωγημενα και διχως ευνουχιστικες πολυτελειες που ειχαμε εμεις.
Μακαρι να λεω βλακειες. Μακαρι να δω κατι αυριο που θα με κανει πιο αισιοδοξο. Κι εγω, οπως οι περισσοτεροι φανταζομαι, μια αναθαρρω κι ελπιζω, μια τα βλεπω ολα μαυρα..
ΥΓ Υστερα και απο τις τελευταιες εξελιξεις, νομιζω οτι αυτο το αθλιο καραφλο σιχαμα καταφερε να ξεπερασει σε σιχαμαρα ακομα και τον πατερα του. Πολυ δυσκολο αυτο, ομως τα καταφερε.Το να γαμας τη χωρα σου κι εσυ να βγαινεις ανακουφισμενος ταχα να το παρουσιαζεις σαν επιτυχια, οπως και να το κανουμε, ειναι ταλεντο μεγαλο..
Το ζήτημα είναι ότι ή μας αρέσουν τα παρμύθια ή οι παραμυθάδες τόσες δεκαετίες πια!
Ο ΣΕΛΙΝ με πηρε τηλεφωνο...
Και εγραψε...Οτι και γω πιστευω..!!
Τα συνεννοηθηκαμε και τα στησαμε...
Κατα πως τα πιστευουμε...
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΙ...ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ...!!
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΝΤΕΛΙΒΕΡΑΔΕΣ...
ΟΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ...
ΟΙ ΠΑΜΦΤΩΧΟΙ...ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΧΩΡΑ...!!
Μονο αυτοι θα γινουνε οι "τσαρληδες"
Που θα σκαβουν τουννελ χιλιομετρων...
... θα αναπνεουν με καλαμι...
Θα μεταφερουν πυροβολα των 106 χιλ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ...!!
Για να ζησουν...ΙΣΩΣ τα παιδια τους...ΟΧΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ...!!
ΜΙΑ ΩΡΑ......
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ..!!
Να δεις τι μας έχουν για το Σεπτέμβρη ΒΒ μου!Πιστεύω πως αν όντως έρθουν κι άλλα μέτρα το φθινόπωρο συν τις απολύσεις από τις ΔΕΚΟ αναγκαστικά θα κινητοποιηθεί ο λαός.Τα πράγματα ήδη έχουν αρχίσει να στριμώχνουν κι όταν ο κόμπος σπάσει και το τελευταίο χτένι θα ξυπνήσουμε από το σημερινό μούδιασμα.Πιθανόν το αντιλαμβάνονται και οι πανηγυρίζοντες λαοπλάνοι και γι' αυτό ψάχνονται με το ΦΠΑ και διάφορα άλλα κόλπα.Αν δεν λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας θα έχουμε δράματα,που δεν θέλω να σκεφτώ την κατάληξή τους.
Οσο για τον πόλεμο πάντα υπήρχε αλλά μας πέταγαν μερτικό από τα λάφυρα και μας θάμπωναν!
Αντώνη είναι μια κατάσταση που είναι πρωτόγνωρη.
Ούτε από τις αφηγήσεις της γιαγιάς μας δεν έχουμε τέτοιες εικόνες και είναι γιατί η γενιά η δική μου και πολύ περισσότερο οι μεταγενέστερες γενιές δεν ζήσαμε την φτώχεια που έζησαν οι δικοί μας.
Έβγαιναν από έναν πόλεμο, ζούσαν στην φτώχεια, αλλά και έμπαιναν στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, της επιστήμης, στην ανασυγκρότηση του καπιταλιστικού συστήματος,με όλα τα αρνητικά του, αλλά και τα θετικά της φάσης της ανάπτυξης.
Είχε ήδη χαθεί μεγάλο μέρος των παραγωγικών δυνάμεων που λέμε και σήμερα ότι αυτό επιδιώκουν.
Για εμάς που βγαίνουμε από την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, από μια σειρά κατακτήσεις της εργατικής τάξης,
από έναν τρόπο ζωής, έστω και εικονικό, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα.
Και το χειρότερο είναι ότι με τον τρόπο που ζήσαμε, με τους μηχανισμούς τους να μας έχουν καταστήσει αμέτοχους, αδιάφορους, ουσιαστικά χειραγωγημένους, καταλαβαίνεις ότι είναι δύσκολο και να τους αντιμετωπίσουμε.
Το μόνο "ενθαρρυντικό", είναι ότι η κρίση αυτή δεν είναι εικονική,την βιώνει και θα την βιώσει ακόμα με μεγαλύτερη ένταση ο καθένας μας, πράγμα που θα μας αναγκάσει να αντιδράσουμε.
Λέω τώρα, έτσι θέλω να πιστεύω, γιατί δεν μπορεί να στεκόμαστε και να κοιτάμε παθητικοί θεατές τον αποδεκατισμό τον κατακερματισμό της τάξης μας, των δικών μας ανθρώπων, των ίδιων μας των εαυτών, δεν μπορεί Αντώνη, κάτι θα προκύψει.
Όσο γι΄αυτά που λες ότι έχεις μέσα σου, πες τα , πρέπει να τα λέμε και αυτό δεν αναιρεί ούτε την αλληλεγγύη ούτε την συσπείρωση ούτε τη ανάγκη για την οργάνωση, την συμπαράταξη με όλους τους εργαζόμενους
Ισα ίσα μάλιστα μπορεί και να συμβάλλει.
Ευμένη καλησπέρα σου.Τώρα τι θέλεις να σου πω, ότι έχεις άδικο σε αυτό που λες;
Ωστόσο λέω, ότι θα μπορούσε αυτές τις "αδυναμίες",ας τις ονομάσουμε έτσι κάνοντας μια επιεική κριτική και βέβαια παίρνοντας υπ΄όψη από ποιες συνθήκες έβγαινε το κόμμα.
Από μια πολύχρονη παρανομία, με τα περισσότερα μέλη του καταπονημένα από τις φυλακίσεις και τις εξορίες, κυρίως αποκομμένα από τον λαό και τις τάσεις που αναπτύσσονταν και με εμάς άπειρους, φιντανάκια που ψάχναμε την ταυτότητά μας, "παίζοντας" ένα επικίνδυνο παιγνίδι για μας τους ίδιους, που η αφοβιά της εφηβείας μας έδινε δύναμη και αποφασιστικότητα, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι ήταν αυτό που πηγαίναμε να κάνουμε, έτσι που άλλοι τρομάζοντας από αυτό που κατανοούσαν, έπαιρναν τον δρόμο του γυρισμού στην μίζερη παραδομένη πραγματικότητα τους.
Κάποιοι επίμονα και με πλήρη συνείδηση, παραμείναμε δίνοντας την μάχη για όσα μέρα με την μέρα κατακτούσαμε με την γνώση και την εμπειρία.
Φυσικά υπήρξαν και οι άλλοι, εκείνοι που σήμερα στελεχώνουν την νομενκλατούρα των υπηρεσιών του ταξικού εχθρού και που βγήκαν μέσα από τα σπλάχνα τα δικά μας,που τους θρέψαμε και τους αναδείξαμε.
Όλο αυτό και δεν τα λέω όλα, γιατί έχει και άλλα πολλά, δεν θα μπορούσαμε να το εντάξουμε στο προτσές της ανάπτυξης;
Άραγε θα μπορούσε να ακολουθηθεί άλλη πορεία;
Η σημερινή πραγματικότητα λέει όχι, δεν μπορούσε, αφού αυτό το δρόμο ακολουθήσαμε.
Όμως αυτός είναι ο λόγος που χτυπιέμαι και λέω, ανάγκη μεγάλη η γνώση.
Δεν φτάνει η οργή, δεν φτάνει ο θυμός, δεν μας ταιριάζει η απογοήτευση.
Και δεν μιλάω για τα γεγονότα, αλλά για το κόμμα για τα λάθη, τις αδυναμίες, για τις τυχόν παρεκκλίσεις, για όλα αυτά που μόνον με έναν τρόπο μπορούν να αποφευχθούν. Με την γνώση, με την κριτική ματιά, με την επιμονή στις αρχές του Μαρξισμού,τόσο από τα μέλη του κόμματος, όσο και από τους φίλους του κόμματος.
Η μάχη πάντα δίνεται σε δύο μέτωπα.Τό ένα είναι οι αδυναμίες μας
Από την μερια΄του κόμματος, δεν ξέρω αν είναι σωστό να το ονομάσουμε καθωσπρεπισμό όπως τον ονομάζεις ή μήπως ολιγωρία, αναποφασιστικότητα.Είναι όμως αλήθεια, ότι πρέπει να συντρέχουν προϋποθέσεις τέτοιες που να σου δίνουν την δυνατότητα να προχωρήσεις σε κινήσεις αποφασιστικές, ρηξικέλευθες.
Τι λες υπάρχουν;
Εγώ λέω όχι δεν υπάρχουν.Και είναι δική μας ευθύνη αυτό.
Το θέμα είναι λοιπόν τι κάνουμε για να τις δημιουργήσουμε έστω τώρα.
Το ΚΚΕ έχει μακρά ιστορία, τεράστια εμπειρία, δυνατή οργανωτική δομή και διαθέτει μέλη αποφασισμένα,που μπορούν να δρουν πειθαρχημένα. Διαθέτει πρόγραμμα για την λαϊκή,εργατική εξουσία.
Είναι ανάγκη αυτά να αξιοποιηθούν κιόλας.
Ευμένη δεν θα συμφωνήσω με αυτό που λες:
[..] αυτή την επικίνδυνη συμμορία που λυμαίνεται τον τόπο[..]
Και ξέρεις γιατί, γιατί η τέτοια άποψη μας οδηγεί στο συμπέρασμα που λέει, ότι φταίνε αυτά τα λαμόγια, οι ανέντιμοι οι συμμορίτες.Αρα κάποιοι άλλοι πιο έντιμοι περισσότερο ικανοί θα μπορούσαν .......
Αυτό που φταίει είναι οι ενδογενείς αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος που έχει εξαντλήσει τα όριά του.
Και τούτοι εδώ δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να υπηρετήσουν με συνέπεια τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Κανείς και τίποτα άλλο πέρα από την ανατροπή του συστήματος, δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει θετικά αποτελέσματα για την εργατική τάξη.
Τώρα για τον Μπογιόπουλο αν μεταφράζω καλά τον βλέπεις για γραμματέα.
Ένα μόνο να πάρουμε υπ΄όψη μας το ΚΚΕ δεν είναι προσωποκεντρικό κόμμα.
Κώστα συμπτωματικά τις τελευταίες μέρες, κάπου πήρε το μάτι μου μια παλιά Κινέζικη παροιμία.
Και πάει μια χαρά με την ενδόμυχη επιθυμία σου.
Τι λέει;
"Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από το να κάθεσαι ήσυχα στην όχθη του ποταμού και να βλέπεις το πτώμα του εχθρού σου καθώς το παρασέρνει αργά αργά το ρεύμα"
Μόνον όταν έχει πετύχει η επανάσταση και εξακολουθούν να επιβουλεύονται τις λαϊκές κατακτήσεις μόνον τότε.
Αρα πρώτα πρώτα πρέπει να παλέψουμε για την Λαϊκή εξουσία , εξασφαλίζοντας τις προϋποθέσεις εκείνες που θα μας οδηγήσουν σε αυτήν και αυτές δεν είναι όπως καταλαβαίνεις να κρεμάσουμε κάποιους, αυτό άλλωστε μπορούν προκειμένου να ρίξουν στάχτη στα μάτια μας να το κάνουν και μόνοι τους.
Σελ η ανάλυση αν θυμάμαι καλά είναι από την περιγραφή του Καρλ Γιουνγκ για την κατάθλιψη.
Με έβαλες σε σκέψεις, είναι αληθοφανής και η περιγραφή των συμπτωμάτων, ταιριάζουν στα σημερινά δεδομένα.
Αλλά οφείλω να σου ομολογήσω ότι καθόλου δεν μου αρέσει και να σου πω γιατί.
Θεωρώ ότι βασίζεται σε ιδεαλιστική προσέγγιση (εφ΄όσον μιλάμε για την κοινωνία και όχι για κάποιον ασθενή) και η οικονομία όπως και η κοινωνική ανάπτυξη,δεν είναι κάτι το ιδεαλιστικό,αλλά έχει αρχές και νομοτέλειες,έχει νόμους και κανόνες.
Όταν ο άνθρωπος αποδεχτεί την ήττα του,δεν κάνει τίποτα για να την αποτρέψει.
Αν λοιπόν καταλήξουμε ότι οι σημερινές γενιές και ούτε καν η γενιά των 18αρηδων,παρά μόνον οι επερχόμενες γενιές αυτές που θα γεννηθούν από δω και πέρα μπορεί, ίσως, να παρέμβουν,θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι ούτε και αυτές θα μπορούν να κάνουν τίποτα, δεδομένου ότι όλοι εμείς οι παραδομένοι,με την αδράνειά μας, με την ανοχή μας,με την ουσιαστική ανυπαρξία μας μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαί,(με βάση αυτά που ο Γιουνγκ περιγράφει για ασθενείς του) δεν θα έχουμε μεταλαμπαδεύσει τίποτα σε αυτές τις γενιές.
Ο τρόπος ζωής,η Ελευθερία, η αξιοπρέπεια,η αντίσταση,η αντίδραση,το αίσθημα δικαίου,..... δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιέται ο άνθρωπος.
Πιθανόν να έχει ένστικτα,αλλά τα ένστικτά είναι για ουσιώδη ζητήματα αυτοσυντήρησης και όχι συνείδηση των δικαιωμάτων των ιδανικών,των αξιών.
Αυτά είναι αρχές και αξίες που καλλιεργούνται από τον χαρακτήρα της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε.
Και οι κοινωνίες αναπτύσσονται ανάλογα με τις σχέσεις παραγωγής που επικρατούν.
Ένα ερώτημα.
Τι θα είναι εκείνο που θα παίξει τον καθοριστικό ρόλο και που θα οδηγήσει τις γενιές που θα γεννηθούν από δω και μετά, να αντιδράσουν;
Για κάνε μου την Χάρι και πάρε τα πάνω σου λοιπόν.
Γιατί ο Γιουνγκ,ή όποιος άλλος μιας και όρκο δεν παίρνω, μπορεί να λέει αυτά και αυτά να έχουν να κάνουν με κάποιες ξεχωριστές προσωπικότητες που μπορεί να αντιδρούν έτσι ή και αλλιώς και έχουν αξία αυτά που λέει φυσικά.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν αφορούν κοινωνίες στο σύνολό τους.
Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με νόμους που καθορίζουν νομοτελειακά την ανάπτυξη,καθώς και την σήψη της καπιταλιστικής εν προκειμένω οικονομίας και με νόμους επίσης καθορίζεται και η αναγκαιότητα ανατροπής του.
Καιρός δεν είναι λοιπόν να πάψουμε να έχουμε αυταπάτες;
Καιρός δεν είναι να μην μπορούν να μας παραμυθιάσουν, γιατί το βλέπω το σενάριο όπως σε ένα κακοπαιγμένο έργο για χρόνια τώρα όπως λες Χριστόφορε.
Χριστόφορε που δεν νιώθω την ανάγκη να σου ζητήσω συγνώμη, αλλά που τα βάζω με τον εαυτό μου που δεν μπορώ να μου δώσω την χαρά να σε απολαύσω. Κοίτα τι ώρα πήγε πάλι.
Αναπολώ το περσινό καλοκαίρι και που θα μου πάει. θα τα καταφέρω.
Να κάτσω στο μπαλκόνι.να έχω την κόλα μου. το τσιγαράκι μου και την απόλαυση να σε διαβάζω.
Δεσμεύω τον εαυτό μου από αύριο.
Να ξέρεις μου λείπεις.
Αλλά ετοίμασε μου την θέση μου και αύριο θα σου ρθω με σοκολατίνια παγωτό.
ΥΓ Για να καταλάβεις, διαβάζω αυτό το σχόλιο για να το διορθώσω και πιάνω τον εαυτό μου μ΄ένα πλατύ χαμόγελο γαλήνης και ηρεμίας.
Καλησπέρα ΒΒ Δεν μου αρέσει να επανέρχομαι αλλά ή δεν έγινα κατανοητός ή με ντρίπλα προσπαθείς να ξεγλιστρήσεις. Το ότι επί της ουσίας συμπεριφέρονται σαν συμμορία που λυμαίνεται τον τόπο δεν χρειάζεται φαντάζομαι να το αναλύσω. Το συμπέρασμα που βγάζεις δια της ατόπου είναι άτοπον. Αυτό εγώ ποτέ δεν το υπαινίχτηκα, για μένα το ιδανικό είναι η ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ με προμετωπίδα το καθένας σύμφωνα με τις ικανότητες του, και στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες. Δεν μετάφρασες καλά για τον Μπογιόπουλο. Ιεραρχικά και μόνο δεν μπορεί να γίνει γραμματέας. Ενοούσα τον απλό, μεστό, κατανοητό λόγο του, που απαλλαγμένος από την ξύλινη κατάρα του λόγου της αριστεράς, χωρίς "φιοριτούρες" και αβροφροσύνες προς τους δυνάστες μας τους ξεγυμνώνει. ΥΓ μην γίνεσαι απλοϊκή, είναι γνωστό ότι τα πρόσωπα παίζουν τον δικό τους καθοριστικό ρόλο στην ιστορία.
Eυμένη, "την σήμερον ημέραν"όπου οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και τα νοήματα παραφράζονται κατά το δοκούν, νομίζω ότι είναι καλό να γίνονται διευκρινήσεις και να αποσαφηνίζονται απολύτως, ακόμη και τα αυτονόητα.
Στο διαδίκτυο μας "ακούν"πολλοί.
Αυτά όσον αφορά το αν έγινες ή όχι κατανοητός, η ντρίπλα που μου αποδίδεις όμως που κολλάει, από τι πάω να ξεγλιστρήσω;
[..] αλλά ή δεν έγινα κατανοητός ή με ντρίπλα προσπαθείς να ξεγλιστρήσεις[...]
Χαίρομαι πάντως για τις διευκρινήσεις σου.(το απλοϊκή το παραβλέπω)
Καλό υπόλοιπο Κυριακής
Μαχαίρη εσύ θαρρώ το πήγες ακόμη πιο πέρα και από τον Σελ.Με αυτήν την άποψη και όσοι δεν έχουμε μπει στην μαύρη τρύπα της κατάθλιψης ας πάρουμε το δισάκι μας και ας πορευτούμε με τους άλλους κολασμένους στο καθαρτήριο του Ντάντε.
Αλλά εγώ έχω να προτείνω μια άλλη λύση και είμαι σίγουρη ότι ταιριάζει περισσότερο σε όλους όσους δεν παραδίνονται.
Εμπρός της γης οι κολασμένοι
Της πείνας σκλάβοι, εμπρός, εμπρός,
Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
Σα βροντή, σαν κεραυνός
Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
Τώρα εμείς οι ταπεινοί της γης
Που ζούσαμε στην καταφρόνια
Θα γίνουμε το παν, εμείς.
Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
Με πλάνα λόγια, μας γελούν
Της γης οι δούλοι και ραγιάδες
Μοναχοί τους θα σωθούν.
Για να σπάσουν τα δεσμά μας
Για να πάψει η σκλαβιά
Να νιώσουμε τη γροθιά μας
Και της ψυχής μας τη φωτιά.
Έλα πες μου ότι πήρες λιγάκι τ΄απάνω σου!
Ζείδωρε καλή σου μέρα
Η εξέλιξη των γεγονότων με βάση τα μέτρα που πάνε να επιβάλουν, πιστεύω ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω ότι θα εγείρουν αντιδράσεις δυναμικές, αποφασιστικές και ελπίζω αποτελεσματικές.
Αυτά βέβαια αν δεν ακολουθηθούν συγκεκριμένες πρακτικές, θα παραμείνουν ευχολόγια, αλλά ας είναι.
Το βασικό είναι αυτό που λες με την ανεργία.
Είναι η ουσία του ζητήματος με την έννοια.
ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ (αδυναμία κατανάλωσης, συσσώρευση εμπορευμάτων)
ΥΠΕΡΣΥΣΣΏΡΕΥΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
ΚΡΙΣΗ.ΥΦΕΣΗ.
Για μετά έχουμε ΑΝΑΚΑΜΨΗ, αλλά για να συμβεί η ανάκαμψη, θα πρέπει να καταστραφούν μέρος των παραγωγικών δυνάμεων, και συσσωρευμένα κεφάλαια.
Αυτό συνεπάγεται ότι όσοι εναπομείναντες για να στελεχώσουν την δουλεμπορική γαλέρα τους, θα ζήσουν σ΄'ενα τοπίο με ερείπια και πτώματα,μεταλλαγμένοι και αυτοί οι ίδιοι σε ζόμπι δουλοπάροικων.
Αν με λίγα λόγια δεν υπάρξουν επενδύσεις, ούτε μέρος αυτής της εφιαλτικής εικόνας δεν μπορούμε να είμαστε.
Και επενδύσεις δεν τις βλέπω, μόνο ξεπούλημα,εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Γι΄αυτό........ας μην τρέφουμε αυταπάτες.
Από ... επιτυχία σε ... επιτυχία βαδίζουμε ...
Από το 1981 ...
Τι ΕΟΚ, τι ΕΕ, τι ΟΝΕ, όλο ... αρτικόλεκτα !!!
Να μην καταλαβαίνει ο κόσμος !
Να μην ;;;
Που θα πάει, όμως !
Θα καταλάβει !
Και τότε...
Καλησπέρα, Καλή Βδομάδα !
Δημοσίευση σχολίου