Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Σήμερα εγώ δεν δουλεύω έχω κατέβει σε απεργία !

Σωματείο των ταξιτζήδων Ο Άλιμος.
Ιστορικό σωματείο.
Έτσι λεγόταν τότε  και την πλειοψηφία, θαρρώ  την είχε το ΚΚΕ.

Τι εποχές και κείνες!

Περίμενα στην στάση και από μακρυά είδα τον ταρίφα  να κατεβαίνει.
Α να χαθεί  σκέφτηκα, απεργοσπάστης!

Τι να κάνω όμως βιαζόμουν και έτσι του έκανα σήμα να σταματήσει.

Μπήκα μέσα, Μοσχάτο, του είπα και άρχισε.... το ψάρεμα.

Καλά σήμερα απεργία δεν έχετε;
Εε,......ναι είναι απεργία.
Και συ πως και δουλεύεις;

Τα ίδια προβλήματα δεν έχεις και συ με τους άλλους συναδέλφους σου; 
Η μήπως δεν συμφωνείς με τα αιτήματά τους;  Τι στο καλό ζητάνε;

Ήξερα πολύ καλά τα αιτήματά τους, ήταν θαρρώ  η μείωση στις τιμές των  καυσίμων  και φθηνότερα ανταλλακτικά.
Και η απεργία κρατούσε μέρες.

Ο "φίλος" απεργοσπάστης   "είχε παιδί που περίμενε το γάλα του"!

Και από κει και μετά, δεν ήξερε που να κρυφτεί ο άνθρωπος.
Θυμάμαι κάποια στιγμή τον λυπήθηκα.

Γιατί και οι άλλοι συνάδελφοι,  φαντάζομαι έχουν και αυτοί παιδιά   και όταν γυρνάς εσύ στο σπίτι από την δουλειά και έχεις στις τσέπες σοκολάτες για τον πιτσιρικά σου, οι  συνάδελφοι σου που απεργούν, το μόνο που έχουν να δώσουν στα παιδιά τους, είναι η τρυφερή τους αγκαλιά, αλλά και το καθαρό χωρίς ενοχές  βλέμμα που μπορούν να κοιτούν τα παιδιά τους στα μάτια, δίχως να ντρέπονται,  περήφανα.
Η μήπως οι άλλοι συνάδελφοι έχουν τον Μπάρμπα από το Αμέρικα και τους στέλνει τα ντόλαρς για να συντηρούνται οι οικογένειες τους;

Ξέρεις όταν περάσουν τα χρόνια και ο γιος σου, όπως και οι γιοί και οι κόρες των συναδέλφων σου θα έχουν μεγαλώσει, θα τους λένε ιστορίες από τους αγώνες τους οι πατεράδες και θα τους μιλούν για το κουράγιο και την αλληλεγγύη της μεγάλης απεργίας.(Αν θυμάμαι καλά κράτησε πάνω από 20 μέρες)

Για τότε που για μέρες ολόκληρες χωρίς μεροκάματο, πάλευαν για καλύτερη ζωή και συνθήκες για τους ίδιους και για τα παιδιά τους.
Εσύ φίλε τι θα λες στο γιο σου;

Θα έχεις το κουράγιο να του πεις: "Εγώ για να μην στερηθείς το γάλα σου, έγινα απεργοσπάστης";

Αλλά και τους συναδέλφους σου, όταν τελειώσει η απεργία και γυρίσουν στις δουλειές τους, εσύ πως θα τους κοιτάξεις στα μάτια ή μήπως κρύβεσαι τώρα μην σε πάρει κανένα μάτι, σαν τις πόρνες που κάνουν πιάτσα σε μισοσκότεινα σοκάκια γιατί ντρέπονται και φοβούνται μην τους πάρει κανένα μάτι γνωστού και το μάθουν στην γειτονιά;

Αλλά και αν η απεργία έχει κάποιες κατακτήσεις, εσύ πως θα τις επωφεληθείς, δεν θα ντρέπεσαι;
Εγώ σε κόβω άντρα με μπέσα, δεν μπορώ να σε φανταστώ να μιξοκρύβεσαι κοτζάμ άντρακλας.
Πιτσιρίκα ήμουν και αυτός μεγαλύτερος από μένα.

Το ταξί είχε αρχίσει να κάνει κάποια απότομα τινάγματα, με κοίταζε μέσα από τον καθρέφτη στην αρχή μετά, σταμάτησε να με κοιτάει, μα το έβλεπα το βλέμμα του που ολοένα και σκοτείνιαζε.

Και τι να κάνω κορίτσι μου, τι να κάνω, πως να αντιμετωπίσω την κυρά που περιμένει το μεροκάματο για τα αυριανά ψώνια;

Η γυναίκα, άκου και μένα, μπορεί να γκρινιάζουμε, μπορεί να θέμε και να απαιτούμε, μα το πρώτο που θέλουμε, είναι να είμαστε περήφανες για τους συντρόφους μας, να έχουμε λόγους να τους εκτιμάμε και να καμαρώνουμε για λογαριασμό τους.
Οι γυναίκες,  κυνηγημένους και κρυμμένους, φοβισμένους και δειλούς, δεν τους εκτιμάμε καθόλου. Τους παίρνουμε και τον αέρα και από κει που είναι ντερβίσηδες, μπορεί να τους βάλουμε να κόψουν μέχρι και το μουστάκι.
Να ξέρεις, αλλιώτικα περπατάει η γυναίκα δίπλα σ΄εναν "άντρα" και αλλιώτικη είναι η περπατησιά της δίπλα σ΄έναν άνδρα.

Έχεις δίκιο κοπελιά, έχεις δίκιο και ντρέπομαι,..... μου είπε, μα τι να κάνω;
Είχαμε φθάσει στην γέφυρα του Μοσχάτου.

Εγώ στην θέση σου θα κώλωνα το αμάξι στην άκρη, θα κατέβαζα το ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ  και θα τραβούσα φρένο.

Και κάνει μια έτσι ο ταξιτζής και βάζει το αυτοκίνητο στην άκρη, τραβάει το φρένο και γυρίζει και με κοιτάζει με το βλέμμα της απόφασης.
Χάρηκα που τα είπαμε ψέλλισε.
Και γώ χάρηκα του είπα και άνοιξα την πόρτα. 
Κατέβηκα και κατέβηκε και αυτός.
Άνοιξα την τσάντα μου. 
Τι σου χρωστάω ρώτησα.
ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ, ΕΧΩ ΚΑΤΕΒΕΙ  ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ.
Και μου άπλωσε το χέρι.Του ΄δωσα το δικό μου και ο χαιρετισμός είχε το σφίξιμο του χεριού, που κάνει τον "ήλιο να είναι βέβαιος για τον κόσμο". 
Όταν απομακρύνθηκα μερικά βήματα γύρισα να κοιτάξω και τον είδα. 
Είχε βγάλει το "καπέλο",  κλείδωνε το αμάξι και απομακρύνονταν με βήμα ανάλαφρο και αποφασιστικό.

Σε κάποιο παλιό τετράδιο ξεχασμένο ήταν καταγεγραμμένη αυτή μου η εμπειρία, που το βράδυ στην συζήτηση με τα συντρόφια, μας έκανε να "αποφασίσουμε"  ότι μπορούμε.

Και από τότε μέχρι και σήμερα ξέρω ότι μπορούμε και άλλωστε άλλη επιλογή πια, σήμερα δεν έχουμε.





12 σχόλια:

ένας στρατολάτης είπε...

Συγκινητική η εμπειρία σου ΒΒ. Τον χτύπησες στο φιλότιμο. Υπάρχουν βέβαια κι άνθρωποι χωρίς φιλότιμο αλλά και άνθρωποι που η φιλοτιμία τους μπορεί να ξυπνήσει μόνο από το γυναικείο άγγιγμα!

ELvA είπε...

Ισως ετσι θα επρεπε, φιλη ΒΒ, να μιλαμε στους απεργοσπαστες και σε οσους θεωρουν οτι το μεροκαματο ειναι πιο σημαντικο απο τις κατακτησεις στο επαγγελμα του καθενος.
Βεβαια στη περιπτωση σου ευτυχως ο ανθρωπος συνειδητοποιησε οτι εχεις δικιο, αλλα θα μπορουσε να ειχε θυμωσει και να σε ειχε κατεβασει απο το ταξι οπως εχω ακουσει απο αλλες περιπτωσεις!

ange-ta είπε...

http://greekrider.blogspot.com/2011/07/blog-post_19.html

blackbedlam είπε...

Θυμάμαι τις μέρες εκείνες.
Πόσο διαφορετικό ήταν το περιβάλλον από την σημερινή περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Καταλαβαίνεται ότι μιλάω για πολλά χρόνια πίσω.
Ο ενθουσιασμός μας και η αποφασιστικότητά μας εκφραζόταν με καθημερινούς αγώνες.
Πως έγινε και όλοι οι μηχανισμοί τους μας έφεραν σε αυτό το σημείο να μην μπορούμε να ξεκολλήσουμε.
Είναι φορές, που νομίζω ότι είμαστε σε έναν βάλτο και κουνάμε χέρια και πόδια, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε βήμα μπροστά και άλλες φορές πάλι, νομίζω ότι βουλιάζουμε ακόμη περισσότερο.
Θυμάμαι όμως και τον Μίκη που κάποια φορά σε μια περιοδεία, έλεγε ο Ελληνικός λαός δεν καταλαβαίνει τίποτα τον σπρώχνουν τον στριμώχνουν και δεν μιλά, αλλά άμα και του κολλήσουν την πλάτη στον τοίχο τότε γίνεται θηρίο ανήμερο και ξεσηκώνεται.
Λέτε να είχε δίκιο;
Αλλά επειδή ξέρω ότι από μόνο του αυτό δεν μπορεί να γίνει, τουλάχιστον προς μια κατεύθυνση διεξόδου και προς όφελος της τάξης μας,άντε βρε παιδιά να βάλουμε λίγο πλάτη ακόμη μπας και .......

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

29 Ιούνη 2011 2η μέρα της 48ωρης μαθαίνω ότι στον δήμο δουλεύουν πολλοί εργαζόμενοι και ότι το ΚΕΠ είναι ανοιχτό ... πάω πρίν ανέβω Αθήνα μια βόλτα να δώ . Σαν να μην συνέβαινε τίποτα δούλευάν κανονικά και μάλλον δεν είχαν γειτόνισσα και κανένα ενδοιασμό να σε στείλουν άμα τους την έπεφτες όπως εσύ στον ταξιτζή - τον κακομήρη τον λυπήθηκα , όταν το διάβαζα σε είχα στο μυαλό μου να του τα λές -δέκα δέκα - και λέω δεν θα ήθελα με τίποτα στην θέση του ....... - άσχετο αυτό . έχεις δίκιο αλλάζουν τα πράγματα οι Ανθρωποι και δύσκολα θα επανέλθουμε .Έχει ανηφόρα το πράγμα black και το καό είναι ότι λιγοστεύουν - παρά τις δημοσκοπήσεις - οι ρομαντικοί και οι αποφασισμένοι .Μόνο αγανακτισμένοι ........

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

Εσύ μπορείς να πείς ...Ποιός δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Νίκαιας Ρέντη είπε στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβούλιου απευθυνόμενος στους εκπροσώπους της Π.Ε.Α.Ε.Α αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης ....<< είμαι πολύ ευχαριστημένος που επικράτησε η δεξιά μετα τον εμφύλιο και δεν είχαμε κουμουνισμό>> ;.... Έλα δεν είναι πολύ δύσκολο
Εχω πολλά να γράψω αλλά δεν προλαβαίνω θέλω γραμματέα !!

blackbedlam είπε...

Είδα την παράταξη "μας", να στέκεται σε στάση προσοχής και να κρατά ενός λεπτού σιγή για να αποτίσει φόρο τιμής στον εκλιπόντα υιό του εμπνευστή και επικεφαλή των ταγμάτων ασφαλείας, που κατέσφαξε αγωνιστές και αγωνιστές και ιδιαίτερα στην πόλη μας.
Ενός λεπτού σιγή για τον γιο του, Γεώργιο Ράλλη που και αυτός κατά την οικογενειακή παράδοση, υπηρέτησε με συνέπεια και υπερβάλλοντα ζήλο, την τάξη των κεφαλαιοκρατών ντόπιων και ξένων, ενάντια στους ανθρώπους του μόχθου, ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.
Μετά από πρόταση του επικεφαλή της ΝΔ Κίτσου, που επικαλέστηκε το "ήθος" του "ανδρός", γιατί σε κάποια συγκέντρωση όταν αναφέρθηκε στο όνομα του πολιτικού του αντιπάλου και ο κόσμος (οι ΝΔημοκράτες) φώναζαν ουουυυυυυ, εκείνος μεγαλόψυχα φώναξε από τα μεγάφωνα "δεν θέλω ουουυυυυ"!!
Αυτό ήταν το "ήθος" του! Αυτή ήταν η "μεγάλη του συνεισφορά στην δημοκρατία"!.
Αλλά για να μην μείνουν σε αυτό, συμπλήρωσε και ο επικεφαλής της "δικιάς μας" παράταξης, ότι ο Γ. Ράλλης συνεισέφερε και στα γράμματα γιατί υπερασπίστηκε την δημοτική γλώσσα και, στάθηκε κλαρίνο το κέρατό μου.
Αυτό ήθελα να το πω, ήθελα να το φωνάξω, (όχι ότι δεν το είπα δηλαδή εκεί που έπρεπε, αλλά στα .....τους)
Και συ μου λες τώρα, ότι κάποιος είπε ότι είναι ευχαριστημένος που δεν επικράτησε ο Κομμουνισμός;
Ο Λογό ήταν;

Ανώνυμος είπε...

BB,

Πολύ ωραία η ιστορία σου. Μακάρι ο κάθε απεργοσπάστης να "λύγιζε" μπροστά σε τέτοια επιχειρηματολογία, να το στριβε, να έπαιρνε κάνα πόντο αξιοπρέπειας...

Πάντως δεν ξέρω αν έχω φάει το παραμύθι των καναλιών, αλλά νομίζω ότι ο συγκεκριμένος αγώνας έχει πολλά στοιχεία διατήρησης προνομίων μιας επαγγελματικής ομάδας που συνθλίβεται πλέον στις μυλόπετρες της κρίσης του συστήματος. Και δεν μιλάω για τον φτωχοδιάβολο Έλληνα, Αλβανό κτλ υπάλληλο που λιώνει στο τιμόνι, αλλά για τους ιδιοκτήτες των ταξί που χάνουν το μονοπώλιο της "άδειας" και κλυδωνίζεται η θέση τους με τα νέα δεδομένα ανταγωνισμού που θα δημιουργηθούν. Νομίζω ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους φορτηγατζήδες.

Σε κάθε περίπτωση μπροστά σε αυτή την κρίση το σύστημα θα σμπαραλιάσει όλες τις κοινωνικές συμμαχίες που είχε συνάψει με μικροαστικά και μεσαία στρώματα προλεταριοποιώντας τα απότομα. Και θα πρέπει να αποφασίσει και ο καθένας ατομικά απο όλους αυτούς του μικροέμπορους, μικροιδιοκτήτες μέσων παραγωγής με ποια πλευρά είναι...

Για τον συγκεκριμένο αγώνα λοιπόν όπως καταλαβαίνεις έχω τις επιφυλάξεις μου. Πόσο μάλλον που οι αυτοκινητιστές ουκ ολίγες φορές έχουν απαράδεκτη και λούμπεν συμπεριφορά απέναντι στους πελάτες τους. Στην τελική ξέρεις η ύπαρξη των ταξί είναι απολύτως παρασιτική στο βαθμό που εδράζεται στην ανυπαρξία ποιοτικής και φτηνής δημόσιας συγκοινωνίας για το λαό...

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

Ο λόγος είναι ότι πρέπει να πάψουμε να είμαστε Κοκκινιώτες με Ιστορική μνήμη. Πρέπει μαζί με το ξήλωμα του κράτους να αρχίσει και το ξήλωμα της Ιστορίας ενός τόπου που έχει να δείξει μνήμες Αντίστασης και ανυπακουής . Και αυτό το έργο έχουν αναλάβει εργολαβικά να το φέρουν σε πέρας οι "πρώην" Πάτρωνας Λογοθέτης και λοιπά καλά παιδιά , έτσι λοιπόν με αφορμή το αίτημα της ΠΕΑΕΑ να κάνουν τις εκδηλώσεις του "μπλόκου" μόνοι τους χωρίς την συμμετοχή του δήμου - αυτό είναι άλλο θέμα θα πούμε αργότερα - ο Πάτρωνας ξεσπάθωσε , έβγαλε όλη την αντικουμμονιστική του χολή στους αντιστασιακούς . Στο μυαλό θέλουν να μας χτυπήσουν black στο μυαλό . Εγώ πάντως "κλαρίνο" δεν έκατσα , βγήκα έξω απο την αίθουσα μαζί με τον Τζαφέρη που τους φώναζε ...σαν δεν ντρεπόσαστε... άλλωστε όλα αυτά δεν πληρώνουμε ;

zeidoron dtsoukas είπε...

Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι στη θέση του ταξιτζή!Τον "τρομοκράτησες" τον άνθρωπο ΒΒ,πάω στοίχημα πως τον έγραψες και στο κόμμα ή το λιγότερο του πούλησες κουπόνια!!!!!
Μιας κι άνοιξες κουβέντα για το Ράλλη να σου θυμίσω ότι στήριξε και το εμπόριο μέσω της συζύγου του!!!Ηταν αποκλειστική εισαγωγέας της lacoste η κυρία Λένα και τελώνιζε τα μπλουζάκια ως εσώρουχα για να πληρώνει μειωμένους δασμούς.H υπόθεση είχε φτάσει στα δικαστήρια με κατηγορούμενους τους αδερφούς Κουρή και μάρτυρα κατηγορίας τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη να υποστηρίζει πως τα μπλουζάκια είναι εσώρουχα!Σαν από θεία δίκη την ώρα που ο Γιάννης Ζίγδης του πέταξε ένα "εσώρουχο" ειρωνικά,από το ταβάνι έπεσε ένας σοβάς πάνω στο Ράλλη!
Ασχετο με το θέμα σου αλλά δείχνει ποιοι ήταν και είναι οι πρωθυπουργοί μας.
Να είσαι καλά,καλό ξημέρωμα!

blackbedlam είπε...

Παύλο, όχι δεν έχεις επηρεαστεί από τα λογής λογής παπαγαλάκια της τηλεοπτικής κιτρινίλας και γω νομίζω, ότι δεν έχεις άδικο όσον αφορά τα συμφέροντα των μεγαλοϊδιοκτητών ταξί.Δεν έχω βέβαια ακριβή εικόνα, αλλά νομίζω υπάρχουν κάμποσοι τέτοιοι, που ουσιαστικά έχουν από μόνοι τους "απελευθερώσει" το επάγγελμα μαζεύοντας άδειες σε βάρος μικροϊδιοκτητών που δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν στις βεβαρημένες υποχρεώσεις τους.
Όμως να μην ξεχνάμε, ότι ανάμεσά τους υπάρχουν χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες που πλήρωσαν χρυσές τις άδειες, πουλώντας μικροχώραφά τους, ξεπουλώντας την όποια μικρο περιουσία των γονικών τους ή παίρνοντας υψηλότοκα δάνεια από τις τράπεζες και σήμερα με τους όρους που πάνε να τους επιβάλουν τινάζουν στον αέρα τις ζωές και τις δικές τους και των οικογενειών τους.
Μην μιλήσουμε για τους οδηγούς που το νοικιάζουν και ήδη δουλεύουν με συνθήκες γαλέρας για πάνω από 8 ώρες,, για 35 ευρώ μεροκάματο.Επειδή δεν οδηγώ χρησιμοποιώ συχνά το ταξί σαν μέσο μετακίνησης και μιλάω μαζί τους.
Φυσικά όπως καταλαβαίνεις έχω πολλές αρνητικές εμπειρίες από τον κλάδο, έχω τσακωθεί, έχω βριστεί, έχω φτάσει μέχρι και την καταγγελία.
Το τι ιστορίες έχω με ταξιτζήδες δεν λέγεται, αυτή όμως που περιγράφω ήταν κάτι το ξεχωριστό γι΄αυτο και την ανέφερα και έχω και άλλη μία που ήταν καθοριστική και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτικοποίησή μου.

blackbedlam είπε...

Ζείδωρε Αυτό για την lacoste το θυμήθηκα, αλλά τι είναι αυτό το περιστατικό με το εσώρουχο του Ζίγδη και τον σοβά που έπεσε στο κεφάλι του Ράλλη που γράφεις;Δεν το ξέρω, δεν έχω ακούσει γι΄αυτό, για πες το.
Καλά αυτό που λες με τα κουπόνια,... τι λες τώρα και τι μου θυμίζεις νάξερες.....
Αλλά γιατί λες ότι είναι άσχετο αυτό με τους πρωθυπουργούς της χώρας;Το κακό είναι ότι εμείς τους ψηφίζουμε.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...