Παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας.

Δεν έχουμε άλλες επιλογές
Η εμείς ή εκείνοι

Τώρα φαίνονται καθαρά οι μηχανισμοί και οι μέθοδες που χρησιμοποιεί η Αστική τάξη, για όσους βέβαια θέλουν να τους δουν και να τους ερμηνεύσουν. Για τους υπόλοιπους, σιγά σιγά, δεν ήρθε ακόμη η ώρα τους.

Η κρίση, σαν αδιέξοδο του καπιταλιστικού συστήματος, έκανε την εμφάνισή, της κυρίως μέσα από τα ΜΜΕ. θυμόμαστε πολλοί από εμάς, που τα έβαζαν μαζί τους, αποδίδοντας τους την πρόθεση της κατατρομοκράτησης των εργαζομένων.

Μέσα στον προγραμματισμό της κλιμάκωσης αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης ήταν.
Η αρχική μας δυσπιστία, μεταβλήθηκε σε αμηχανία και η αμηχανία σε θυμό και οργή. Ξεκινήσαμε από το ζωικό βασίλειο και αφού τους είπαμε γουρούνια, γαϊδούρια, βόδια, περάσαμε στους επιθετικούς προσδιορισμούς Τους είπαμε ξεπουλημένους, βάρβαρους, απατεώνες, κλέφτες, δοσίλογους, αξιοθρήνητους....και αφού διαπιστώσαμε πόσο φτωχό είναι το Ελληνικό λεξιλόγιο για να τους περιγράψει,τους κυνηγήσαμε μέσα σε στοές, τους στριμώξαμε μέσα σε καμπινέδες, τους κράξαμε, τους γιαουρτώσαμε, τους φασκελώσαμε και πήραμε τους δρόμους, πλημμυρισμένοι από Επαναστατικό ενθουσιασμo.
Ταυτόχρονα, ακούγαμε και βλέπαμε, περιφερόμενους θιάσους,πληρωμένους κονδυλοφόρους, λέκτορες και Μεσσίες,αναλυτές, οικονομολόγους, κοινωνιολόγους, με εκτιμήσεις για την οικονομία, με προτάσεις για την αντιμετώπισή της, που κατά κανόνα έτεινε στο: "Η πατρίδα μας, μας έχει ανάγκη όλους. Την ευθύνη την έχουμε όλοι και όλοι μαζί θα δώσουμε την μάχη και θα ανταποκριθούμε." Φυσικά υπήρξαν και κάποιες σοβαρές αναλύσεις. Γίναμε θιασώτες του αγώνα και των προσπαθειών, όλων όσων δίνουν τη μάχη να στηρίξουν τα συμφέροντα της τάξης του κεφαλαίου και τις προσπάθειές τους, να αποπροσανατολίσουν και να χειραγωγήσουν τις "μάζες". Στο μεταξύ οι αποφάσεις παίρνονταν σε βάρος μας, ερήμην μας και ακριβώς την ώρα που έξω από την βουλή, εκτονώνονταν εκφράζοντας τον θυμό και την οργή του, ο κόσμος της εργασίας.
Μέτρα σκληρά,μέτρα που οδηγούν στην εξαθλίωση και ακόμη στον αφανισμό ενός μεγάλου μέρους των παραγωγικών δυνάμεων. Μέτρα που οδηγούν σε εργασιακό Μεσαίωνα, μέτρα που παίρνουν πίσω δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες με θυσίες και με αίμα. "Παρακολουθήσαμε" την εκτέλεση τριών συνανθρώπων μας, για τους οποίους μέσα στον ορυμαγδό των γεγονότων πολύ λίγο νοιαζόμαστε,για την απόδοση ευθυνών, για τις δεσμεύσεις του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη,ότι: "Οι ένοχοι θα βρεθούν και θα οδηγηθούν στην δικαιοσύνη". Ζήσαμε τις προβοκάτσιες τους και παρακολουθήσαμε καρέ καρέ την έκρηξη μέσα στο "Απόρθητο"κτήριο του Υπουργείου "ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ", έστω πρώην και τον "Θάνατο" ενός εκ των ποιο κοντινών συνεργατών του Υπουργού που ξανά δεν παρέλειψε να δηλώσει ότι:
"Οι ένοχοι θα βρεθούν και θα οδηγηθούν στην δικαιοσύνη".
Ο Υπουργός Εθνικής ασφάλειας ! Άκου Εθνικής Ασφάλειας.
Ζήσαμε και την διάσπαση ενός χώρου της Αριστεράς. Αριστεράς;
Την ίδια στιγμή που απαιτείται η παραπέρα συσπείρωσή της. Μετά τα βάλαμε με τους εαυτούς μας. Με τον κόσμο. "τους αγράμματους, τους βολεμένους, τους ηλίθιους," "που δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται και κυρίως τι τους περιμένει...." "τους μίζερους τους δειλούς,τους γλείφτες"......

Χωριστήκαμε σε στρατόπεδα με αιχμή του δόρατος τους Ναυτεργάτες. Τις καταλήψεις τους, την απειθαρχία τους, στους νόμους και στο Σύνταγμα.Νόμους και διατάξεις, που υπηρετούν αυτούς που τους συνέταξαν και που τους ψήφισαν και που οι ίδιοι δεν διστάζουν να τους καταπατούν. Ταυτόχρονα φέραμε γύρα όλες τις πλατείες της Αθήνας και όχι μόνον. Ομόνοια, Κάνιγγος, Πεδίον του Άρεως, Κλαυθμώνος, Σύνταγμα.....και αφού τους φασκελώσαμε,παρακολουθήσαμε Μογγολικά και πρώην προαγωγούς, να ουρλιάζουν και να ωρύονται μέσα στο ΆΝΤΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ με την ανοχή των "Σοσιαλιστών", προκαλώντας την οργή τον θυμό και την αγανάκτηση που αυτά τα #@!$%$# πανα έβρισκαν το κουράγιο και την δύναμη να βγάζουν γλώσσα.
Αυτοί που καταδίκαζαν τις "κουκούλες" έχοντας την φιλοδοξία και την λαχτάρα, να τις φορέσουν και χωρίς κανέναν δισταγμό, να γίνουν καταδότες εκείνων που αγωνίζονται ενάντια του όποιου εισβολέα της ζωής, προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των αφεντάδων τους .
Οι λακέδες!
Και η μοίρα μας επιφύλασσε και τις δηλώσεις του Πάγκαλου. Αυτού του υπερφίαλου και ταυτόχρονα γραφικού, αυτού του αδίσταχτου και ταυτόχρονα επικίνδυνου ανθρωποειδούς. Μείναμε να κοιταζόμαστε απορημένοι και να αναρωτιόμαστε : Δεν γίνεται τίποτα ; Εκείνοι ακάθεκτοι όσο εμείς βαυκαλιζόμαστε με τούτα και με κείνα, όσο εκτονωνόμαστε με φασκελωκουκουλώματα και γύρες σε πλατείες, εκείνοι συνεχίζουν στα σχέδιά τους.
Αδίστακτοι και ταυτόχρονα αδύναμοι να εφαρμόσουν οτιδήποτε άλλο, γιατί οτιδήποτε άλλο θα σήμαινε την κατάρρευσή τους,την υπογραφή του τέλους τους, την θανατική τους καταδίκη. Δεν επιλέγουν προγράμματα, απλά διαχειρίζονται τρόπους και μεθόδους επιβολής των προγραμμάτων τους. Έτσι το μπαλάκι είναι στα χέρια μας. Ούτε και μεις έχουμε περιθώρια επιλογής. "ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ" και για μας και για κείνους.
Ή εμείς ή αυτοί.
Οι μέρες κυλούν σε βάρος μας. Δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογής προγραμμάτων:
ή εμείς ή αυτοί.
Μόνον τρόπους επιβολής πρέπει να εξασφαλίσουμε, χωρίς να χάνουμε χρόνο.

Ανάμεσα στους εργαζόμενους δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές .
Είμαστε όλοι μαζί,είμαστε ενωμένοι είμαστε αποφασισμένοι Μόνον έτσι μας πρέπει. Αυτό πρέπει να είναι το σύνθημά μας:
Ή τους ορίζουμε διαχειριστές της ζωής μας με ολέθρια αποτελέσματα ή
Παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας.