Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ειμασταν πάντοτε παιχτάρες .......

........Ας κάνουμε παιγνίδι

 Τι συμβαίνει με όλο αυτό τον κόσμο που πλήττετε από τα βάρβαρα μέτρα.
΄Ένας κόσμος που έχει οδηγηθεί στα όρια της ένδειας, παραμένει παθητικός παρατηρητης, υποτάσσεται, συμβιβάζεται, υποκύπτει στις επιταγές του ταξικού του εχθρού.

Ενδεχομένως σε άλλες περιόδους θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει αυτήν την συμπεριφορά.

Οι κοινωνικές σχέσεις διαμορφώνονται και εξελίσσονται σύμφωνα  με τις  σχέσεις παραγωγής που επικρατούν και τους νόμους που τις διέπουν.

Ανάμεσά τους όμως  υπάρχει μια διαλεκτική αλληλεπίδραση.

Το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα βασίζεται στις σχέσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτή η βαθιά και βάρβαρη εκμετάλλευση που εφαρμόζεται στις σχέσεις παραγωγής,  ανάλογα με την πορεία και την φάση ανάπτυξής της καθορίζει και αναπαράγει τις  αντίστοιχες κοινωνικές σχέσεις.

Η δυνατότητες παρέμβασης του οικονομικού συστήματος στην ανάπτυξη ή καλύτερα στην διαμόρφωση και χειραγώγηση των συνειδήσεων, είναι αναγκαία για το ίδιο το σύστημα και τους εκφραστές του.
Γνωρίζοντας ότι η μετουσίωση  του ένστικτου της εργατικής τάξης σε ταξική συνείδηση ενέχει κινδύνους και απειλεί  την κυριαρχία της και την απρόσκοπτη λειτουργία της, φροντίζει και έχει βασικό της μέλημα την χειραγώγηση των συνειδήσεων.

Διαθέτει και διαρκώς αναπτύσσει αυτούς τους μηχανισμούς.

Εκπαιδεύει τις λαϊκές μάζες να ανέχονται, σύμφωνα με τους δικούς της νόμους της άναρχης ανάπτυξης.

Το πετυχαίνει με πολλούς τρόπους και μεθόδους,με την  εκπαίδευση,με τα ΜΜΕ, με την ομηρία,με ψευτοδιλήμματα, με τρομοκρατία ,εκφοβισμό,με την παραχάραξη της αλήθειας και των γεγονότων,με τις ψεύτικες υποσχέσεις,με την εξαγορά των συνειδήσεων,με τον έλεγχο και τέλος με την καταστολή.

Αυτός είναι ο λόγος που γράφω:
"Ενδεχομένως σε άλλες περιόδους, θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει αυτήν την συμπεριφορά".

Γιατί, σήμερα και μέσα σε συνθήκες που συνθλίβουν ότι κατακτήθηκε το προηγούμενο διάστημα, μέσα στην βαρβαρότητα των  μέτρων  που οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση, το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών,είναι στ΄αλήθεια δύσκολο να ερμηνευτούν και να κατανοηθούν οι  λόγοι που κρατούν αμέτοχες, υποταγμένες, σχεδόν παραδομένες αυτές τις πλατιές μάζες.

Όλες οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν, καταρρέουν μέσα στην εφιαλτική πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που αποδεικνύει και ξεσκεπάζει ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ξεσκεπάζει, κάθε αυταπάτη,κάθε ελπίδα για καλύτερες συνθήκες για την εργατική τάξη και τον λαό, μέσα στα πλαίσια του συστήματος που καταρρέει .

Τι συμβαίνει λοιπόν;
Τι είναι εκείνο που κρατάει τον κόσμο αυτό στον ρόλο του θεατή,γιατί αυτή η παθητικότητα τι περιμένει;
Και που βρίσκεται η αλληλεπίδραση αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων;
Πως και πότε επιτέλους θα εκφραστεί;

Τούτος ο κόσμος σήμερα είναι τρομοκρατημένος, βουτηγμένος μέσα στην  απόγνωση και στην άγνοια, κυρίως όμως μοιάζει παραδομένος.

Ποιες είναι οι συνθήκες εκείνες που θα τον αφυπνίσουν, που θα τον κάνουν να κατανοήσει, να συνειδητοποιήσει, να διαβάσει και να ερμηνεύσει τα γεγονότα.
Τι είναι εκείνο που θα τον κάνει να υψώσει το ανάστημά του και να υπερασπιστεί την ίδια  του την ζωή.

Περιμένει να εκφραστεί μέσα στα πλαίσια του συστήματος που του επιτίθεται, με την ψήφο του;

Είναι παραπάνω από βέβαιο, ότι η όποια έκφρασή του μέσα από την κάλπη, δεν θα είναι άλλη από την συμβιβαστική λύση της αλλαγής των προσώπων που διαχειρίζονται την κρίση του συστήματος, προς όφελός του συστήματος.

Θα διαιωνίσει αναπαράγοντας ξανά και ξανά τις ίδιες πολιτικές, οδηγώντας τον λαό στην παραπέρα εξαθλίωση και εξόντωσή του και, θα έχει γίνει με την δική του συναίνεση και ανοχή.

Πρέπει να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα.

Ή ότι ο λαός θέλει και επιλέγει συνειδητά αυτές τις "λύσεις", ότι διακατέχεται από μαζοχιστικές τάσεις ή,  να δεχτούμε ενάντια σε όλες τις επιστημονικές αναλύσεις, ότι η φύση του ανθρώπου είναι αβελτήρια,δεν εξελίσεται ή τελικά, να δεχτούμε την πραγματικότητα που απορρέει εκ των πραγμάτων, ότι ο λαός είναι αποπροσανατολισμένος, ότι είναι παραπληροφορημένος, ότι έχει χειραγωγηθεί, ότι διακατέχεται από την άγνοια.


Ανάμεσα στις αντικειμενικές συνθήκες και στον υποκειμενικό παράγοντα υπάρχει μια διαλεκτική αλληλεπίδραση.

Από μόνη της όμως αυτή η αμφίδρομη σχέση δεν θα οδηγήσει ποτέ στην οργανωμένη αντίσταση, στην επαναστατική προοπτική, την αποτελεσματική και νικηφόρα για τον λαό και τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Αναγκαία προϋπόθεση είναι η δυναμική, αποφασιστική, παρέμβαση των συνεπών ταξικών δυνάμεων για την διαμόρφωση οργανωμένης ταξική αντεπίθεσης.

Η δράση και η αποτελεσματικότητά, η ανταπόκριση στον ιστορικό τους ρόλο, κρίνεται βέβαια από την προηγούμενη  περίοδο.
Πόσο και σε ποιο βαθμό έχει παίξει τον ρόλο του  ώστε την συγκεκριμένη περίοδο το ΜΛΚ, η ίδια η εργατική τάξη να είναι σε θέση,προετοιμασμένη,  να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ιστορίας.


Είναι προφανές ότι αυτό το ρόλο δεν τον έπαιξε επαρκώς, δεν είχε τα αποτελέσματα που απαιτούνται ώστε να συμπέσουν οι Αντικειμενικές συνθήκες με τις υποκειμενικές,μετά από 38 χρόνια νόμιμης δράσης.

Ακόμη και αν δεχτούμε ότι χαράζουμε σωστή πολιτική γραμμή

Ότι υπάρχει διαλεκτική σχέση μεταξύ της τακτικής και της στρατηγικής γραμμής μας.


Είναι φανερό και αδιαμφισβήτητο ότι η αδυναμίες εμφανίζονται σε εκείνην την αναγκαία παράμετρο της σύνδεσης με την εργατική τάξη και γενικότερα των λαϊκών μαζών,ότι δεν έχει επιτευχθεί αποτελεσματικά η συγχώνευση  θεωρητικής και  πρακτικής δράση.


Τι φταίει;
Το θυμάστε το τραγούδι;

Δεν ήταν μάγια και κατάρες
που δεν κερδίζαμε ποτέ.
Ήμασταν πάντοτε παιχτάρες,
μα δεν αλλάζαμε μπαλιές.
Ήμασταν πάντοτε ψυχάρες,
μα δεν πιστεύαμε ποτέ."

Κάτι δεν κάνουμε σωστά, δεν αξιοποιούμε όλες εκείνες τις μεθόδους που θα μας επέτρεπαν την μεγαλύτερη δυνατή και απαιτούμενη συσπείρωση.

Δεν πείθουμε, δεν εμπνεουμε, δεν έχουμε την αξιοπιστία που απαιτείτε.

Ε, αυτήν την αξιοπιστία πρέπει να ανακτήσουμε.

Και αυτήν δεν μπορούμε να την ανακτήσουμε με στείρες αντιπαραθέσεις,με αποκλεισμούς κάθε διαφορετικότητας που δεν συμπίπτει με τις δικές μας απόψεις, τις δικές μας πρακτικές.

Δεν μπορούμε την αξιοπιστία που χάσαμε να την ανακτήσουμε με την επιμονή μας να εφαρμόσουμε τον Δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και έξω από την οργάνωση, στις λαϊκές και εργατικές  οργανώσεις.

Δεν  μπορούμε να αποκλείουμε και να μην συνυπάρχουμε με ότι είναι έξω από τις δικές μας αποφάσεις, σε ζητήματα καθημερινότητας.

Πρέπει ξανά να συνδεθούμε με τις μάζες και αυτό, δεν μπορεί να γίνει μόνον μέσα από τα ηλεκτρονικά και  έντυπα μέσα, αλλά και με προσωπική κυρίως επαφή και συζήτηση.

Για να μπορέσουμε και υπ΄όψη να πάρουμε την καθημερινή  πείρα των ανθρώπων του μόχθου, αλλά και να δώσουμε τις απαντήσεις στα ερωτήματά τους.

Στις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις κοντεύουμε να γνωριζόμαστε μεταξύ μας, σε μια αναποτελεσματική προσπάθεια, που φθείρει σιγά σιγά και διαρκώς και που δεν δίνει αποτελέσματα και διέξοδο.

Εμείς διαμαρτυρόμαστε από κάτω και εκείνοι  μέσα, παίρνουν τις αποφάσεις που μπορούν με τους μηχανισμούς τους να τις εφαρμόζουν.

Για πόσο καιρό θα επικαλούμαστε το: 

"είμαστε λίγοι" το: 
"διαθέτουν μηχανισμούς".

Πρέπει επιτέλους να γίνουμε πολλοί, να γίνουμε περισσότεροι να εμπιστευτούμε και τις δυνάμεις μας και τον κόσμο.

Είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε μέσα σε αυτούς τους μηχανισμούς δεν πρόκειται να τους αλλάξουν, θα τους εκσυγχρονίζουν διαρκώς.

Ή πλέον,  να παραδεχτούμε ότι δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να αλλάξει, ότι έτσι και, μέσα σε αυτήν θα πορευτούμε για να παριστάνουμε τους επαναστάτες διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς, καλύτερα μεροκάματα, να ζητάμε δικαιώματα από αυτούς που λεηλατούν τις ζωές μας και πια, όχι σε περιόδους ανάπτυξης, αλλά σε περιόδους κρίσης αδυναμίας διαχείρισης της κρίσης από την μεριά τους και μάλιστα σε περίοδο που υπάρχει η εκτίμηση  ότι:    

"Ο καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα όριά του".

"Η κρίση είναι τόσο βαθιά που δεν μπορούν να την τιθασεύσουν".

"Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής περνάει πλέον σε φάση παρακμής". 
 "Ο καπιταλισμός έχει φάει τα ψωμιά του. Αναδεικνύονται τα ιστορικά του όρια".


Ας πιστέψουμε στις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας.
Είμαστε παιχτάρες ας κάνουμε παιγνίδι.






13 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Τι θες να πεις ακριβως;;
Πως θα γινουμε πολλοι..Αφου δεν εμπνεουμε;;;
Ποιος θα ειναι ο ορος της συνεργασιας των ΠΟΛΛΩΝ και ως που θα επιτραπει η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ..Με κιδυνο να βαλεις μεσα, εναν Καζακη...Η εναν Μιμη...;;

blackbedlam είπε...

Μαχαίρη καλησπέρα, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι ούτε ο Καζάκης ούτε ο Μίμης ούτε κανένας με ονοματεπώνυμο δεν είναι πολλοί.
Πολλοί όμως είναι εκείνοι που τους ακολουθούν, εκείνοι που επηρεάζονται από άγνοια, όλοι όσοι γινόμαστε θύματα της παραπληροφόρησης και της άγνοιάς μας.
Ας αποφασίσουμε,τον θέλουμε αυτόν τον κόσμο ναι ή ου.
Αν δεν τον θέλουμε,εγώ είμαι σε άλλο κόμμα.
Εγώ είμαι με το κόμμα που ακολουθεί την Μαρξιστική θεωρία την Λενινιστική σκέψη και διδασκαλία.
Και αυτό μέχρι τώρα απ΄όσο ξέρω είναι το ΚΚΕ.

Δεν λέω τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από αυτά που λέει το ΚΚΕ.
Μονάχα που πρέπει να τα εφαρμόσουμε και στην πράξη.

Και η πράξη μέχρις εδώ, δείχνει ότι δεν πείθουμε.
Εσύ έχεις άλλη άποψη;
Και έρχομαι να πω ακριβώς αυτό:
Ότι πρέπει να βρούμε τρόπους να πείσουμε και να εμπνεύσουμε.
Βάζεις το ερώτημα:
"πώς θα γίνουμε πολλοί αφού δεν εμπνέομαι.
Απλά εμπνέοντας!

Και πίστεψέ το Μαχαίρη, έχουμε όλα τα εφόδια, όλες τις απαντήσεις επιστημονικά επεξεργασμένες,για να πείσουμε και να εμπνεύσουμε αρκεί να τα γνωρίζουμε.
Τώρα άμα εγώ λέω ότι πρέπει να γίνουμε πολλοί και εσύ καταλαβαίνεις ότι αφήνω πορτες αφύλαχτες για τον Καζάκη και τον Μίμη τι να πω άλλο.

Αν συνεχίσουμε με φοβίες του τύπου μην τυχόν και μας μπει κανένας Καζάκης ή ότι άλλο,ας κλείσουμε τις πόρτες να κάτσουμε γύρω από την φωτιά να λέμε παραμύθια.
Όσο για τους όρους της συνεργασίας διάβασες πουθενά να λέω για συνεργασία;
Αυτό που το βρήκες γραμμένο;
Και σου τα λέω έτσι γιατί είναι κάτι που το έχουμε ξαναθίξει και από την μεριά μου υπήρξα ξεκάθαρη όχι μόνον στην απάντηση αλλά και σε σχόλιά μου.
Συνεργασία με τον Οπορτουνισμό δεν κάνεις.
Ο Οπορτουνισμός είναι πακετάκι με τον ταξικό σου εχθρό

Και επειδή εγώ κάτι μπορεί να μην λέω καλά,να τι λέει ο Λένιν.

"Τι να συζητάμε για πρωτοπορία όταν δεν ξέρουμε να συγχωνευτούμε με την μάζα και να την αναδείξουμε"

ΥΓ :Πάντως καλά κάνεις και βάζεις ξανά και ξανά αυτά τα ερωτήματα.
Γιατί δεν πρέπει να δημιουργείτε κανένα κενό, καμιά παρερμηνεία.
Να είσαι καλά.

santa maura είπε...

Ισως άν ή Αριστερά ήταν καλύτερη καί είχε νά έπιδείξη κάποια ποιότητα..τότε τά πράγματα νά ήταν διαφορετικά .

blackbedlam είπε...

Γεια σου giorgo
Και αυτήν την ποιότητα ποιος θα την δώσει;
Τι γίνεται, γιατί όλοι έχουν απαιτήσεις από την "αριστερά" άλλα από μακρυά.
Λέμε τουλάχιστον αυτοί που καταλαβαίνουν πέντε πράγματα, να μην μένουν μόνον στα λόγια, αλλά να συμμετέχουν σε δραστηριότητες να πλουτίζουν τις γνώσεις τους και να συμβάλλουν στο να γίνει η "αριστερά" "καλύτερη"
Δεν υπάρχει πια καιρός για να κάνουμε μόνον παρατηρήσεις εκ του μακρόθεν, αμέτοχοι.
Όλοι μαζί θα πάμε στον πάτο της θαλάσσης.
Αλήθεια για πια αριστερά μιλάς;
Σήμερα και κάτω από αυτές τις συνθήκες και τις εξελίξεις, δεν μπορούμε να μιλάμε γενικά για μια αριστερά.
Σήμερα οι ανάγκες και η διέξοδος από αυτόν τον εφιάλτη δεν μπορεί παρά να είναι η ανατροπή αυτού του συστήματος.
Μόνον αυτή η διέξοδος μπορεί να αποδεσμεύσει το λαό από την εκμετάλλευση και από τον αφανισμό που της επιφυλάσσουν τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κρίσης.
Να το θυμάσαι μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός, δεν μπορούν να έχουν διέξοδο από τον εφιάλτη.
Καλό σου βράδυ

santa maura είπε...

εγώ δέν έχω τίς γνώσεις νά κάνω άναλυσεις , όμως μέ τέτοιους αντιπάλους πού έχει ή Αριστερά .πιστεύω ότι άν ήταν καλή καί άντιμετώπιζε σωστά καί μέ μυαλό τίς καταστάσεις ,θά είχε πολύ καλύτερα αποτελέσματα . οσο γιά τήν ποιότητα οφείλει νά τήν δώσει τό κομμουνιστικό κόμμα , δέν εχουν μόνο οι οπαδοί υποχρεώσεις , έχει καί τό κόμμα άπέναντι στούς όπαδούς .

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

το κείμενο δεν πρόλαβα να το διαβάσω και δν έχω και "όρεξη" να το κάνω τώρα , έχω έρθει απο μια κουβέντα που πάνω κάτω για τα ίδια συζητούσαμε για πολλή ώρα με φίλους και συναγωνιστές σε μια εκδήλωση , συμπέρασμα : λέει μια παροιμία : της στραβής ψωλής οι τρίχες τις φταίνε.Συγνώμη αλλά οι παροιμίες λέγονται και γράφονται ώς έχουν . Ετσι είναι τα πράγματα τώρα στο χώρο μας . Ψάχνουμε να βρούμε το πώς, το γιατί , το πού , και δεν ξέρω εγώ τι άλλο , την ώρα που στον Πειραιά απο όπου γύρισα απο το πασαλιμάνι μέχρι και την πλατεία Κοραή είδα 8 άστεγους να κοιμούνται σε κούτες στις εσοχές των βιτρινών και σε απόμερα στενά , μόνο σε απόσταση 200 μέτρων . Και εμείς τι;

blackbedlam είπε...

Πήρα αυτό το mail από τον φίλο μου τον Pavlosk:

http://xairetismata.wordpress.com/


Για την τελευταία σου ανάρτηση προσπαθώ και δεν μπορώ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, να βάλω σχόλιο...Βλεπεις αν δεν εχεις λογαριασμό στο blogger σου κάνει καψώνια.

Αν μέχρι το πρωί δεν έχω καταφέρει να το βάλω σήκωσε το με τα στοιχεία μου:

"
Είδα και γω την 11αδα στη φώτο και είπα θα μιλήσουμε για κάτι πρωτότυπο...

Η κουβέντα αυτή έχει γίνει και άλλες φορές μέσα από το blog σου ΒΒ και σε άλλα. Επανέρχεται κάθε φορά με όλο και πιο δραματικό τόνο. Με χειρότερες διαπιστώσεις για την καθημερινότητα.

Κάποιοι ίσως σε κατηγορήσουν για λυποψυχία ή "παρέκκλιση από τας γραφάς". Εγώ θα έλεγα ότι αν κανείς βλέπει πέρα από τη μύτη του και μέσα από τα γυαλιά μυωπίας του δεν μπορεί παρά να διαπιστώνει αυτά που γράφεις.

Ας τα διαβάσουν αυτοί που τους τα γράφεις και να σκεφτούν άλλη μια φορά το ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. Δες τον Μαχαίρη. Βάζει πολύ καλοπροαίρετα μερικές ερωτήσεις. Πρέπει να απαντηθούν. Δε γίνεται αλλιώς. Και εμένα, δε με καλύπτει η επίκληση της ενότητας και της συνεργασίας γενικώς. Συγκεκριμένα όμως, με όρους, με περιεχόμενο και σταράτες κουβέντες μπορεί να προκύψει κάτι εξαιρετικό.

Το πρόβλημα με αυτούς που απευθύνεσαι είναι ότι κάθε τέτοια απόπειρα την αντιμετωπίζουν με αφορισμούς και δαιμονοποίηση της αντίπαλης άποψης. Ίσως τελικά να έχει δίκιο και ο Κώστας με την παροιμία του σοφού λαού...

Ακολουθεί ένας σύνδεσμος για κάποιον παιχταρά που έκανε "παιγνιδι" σε πολύ πιο χαλεπούς καιρούς:
http://www.katimagiko.gr/editorial/31412/e-thrulike-istoria-tou-nikou-goda

santa maura είπε...

ύποτίθεται ότι τό πλεονέκτημα τού ΚΚΕ
αλλά καί γενικότερα τής αριστεράς έναντι τών κομμάτων τής δεξιάς ,είναι ότι ή πολιτική τους καί ή ύπαρξή τους στηρίζεται πάνω στήν έπιστημονική θεωρία τού Μαρξισμου καί άρα αύτή τήν πολιτική θά πρέπει νά τήν διαχειρίζονται Επιστήμονες καί οχι μόνο τίμιοι καί άγωνιστές ...
Εγώ νομίζω ότι σ΄αύτό τό σημείο ύστερεί τό ΚΚΕ καί γενικότερα ή αριστερά , στό ότι δέν διαθέτει πνευματική ήγεσία ίκανή .

ένας στρατολάτης είπε...

ΒΒ έχω την εντύπωση πως το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο αν εμείς (το Κόμμα) εμπνέουμε. Είναι στο ότι όσο εμείς (ο λαός) έχουμε ακόμα πράγματα να χάσουμε δεν θα σπάσουμε ποτέ τις αλυσσίδες. Όταν τα χάσουμε όλα κάτι θα γίνει.

blackbedlam είπε...

giorgo Η σχέση των φίλων του κόμματος με το κόμμα είναι αμφίδρομη.
Είναι αυτός ο κόσμος, που δέχεται και στηρίζεται στις αρχές του Κόμματος, τις προτάσεις διεξόδου σήμερα, που πρέπει να συμβάλλει.
Και να συμβάλλει καθοριστικά με την συμμετοχή του στην οργανωμένη πάλη.
Δεν λέω ντε και ναι να γίνουν μέλη του κόμματος, αλλά μπορούν μέσα στους χώρους δουλειάς,μέσα στην συνοικία και τους συλλόγους, μέσα στις επιτροπές αγώνα, να δώσουν την μάχη τους με τις δυνάμεις που διαθέτουν.
Και να θυμάσαι ότι οι "γνώσεις" που λες κατακτώνται μέσα στους καθημερινούς αγώνες, είναι αυτοί οι αγώνες που θα σου δημιουργήσουν την ανάγκη και της θεωρητικής γνώσης.
Μη διστάζεις η ουδετερότητα, η μη συμμετοχή, η αδράνεια η δική μας, τους ενισχύει τους κάνει πιο δυνατούς.

blackbedlam είπε...

Κωστή γράφεις:

......Ψάχνουμε να βρούμε το πώς, το γιατί , το πού , και δεν ξέρω εγώ τι άλλο , την ώρα που στον Πειραιά από όπου γύρισα από το πασαλιμάνι μέχρι και την πλατεία Κοραή είδα 8 άστεγους να κοιμούνται σε κούτες στις εσοχές των βιτρινών και σε απόμερα στενά , μόνο σε απόσταση 200 μέτρων . Και εμείς τι;

Μα να βλέπεις, αν δεν βρούμε "το πώς, το γιατί, το που", και όλα όσα απαιτούνται για οργανωμένη αντίσταση, για ριζική αντιμετώπιση της κατάστασης, θα τους κοιτάμε και θα βλέπουμε την κατάσταση,σαν μπανιστηρτζήδες να εξελίσσεται με τους ρυθμούς και τα σημερινά βάρβαρα αποτελέσματα και, το πολύ πολύ που μπορούμε να κάνουμε είναι να μας βουτήξουν στο αίμα και μάλιστα χωρίς αποτέλεσμα για μας, αλλά με αποτέλεσμα την δική τους διαιώνιση.
Ανάγκη λοιπόν να βρούμε το "πώς το γιατί το που" αλλά γρήγορα συντρόφια γρήγορα.

blackbedlam είπε...

Στρατολάτη

Αυτός που τα χάνει όλα, είναι ντιπ παραδομένος,είναι εξαγοράσιμο υλικό,υποκύπτει παραδίνεται.

Η ταξική συνείδηση δεν επαναστατικοποιήτε μέσα στην εξαθλίωση.
'Ετσι λένε τα κιτάπια,έτσι έχει αποδειχτεί και από την εμπειρία του ταξικού κινήματος.

blackbedlam είπε...

Ο Παυλοσκ, διαπιστώνει ότι για πολλοστή φορά, επανέρχομαι όλο και πιο δραματικά σε διαπιστώσεις

Επισημαίνει ότι κινδυνεύω να με κατηγορήσουν για λιποψυχία.

Και επί πλέον ότι μπορεί να με κατηγορήσουν για παρέκκλιση από τας γραφάς,αλλά από που προκύπτει κάτι τέτοιο μιας και κάθε φορά δεν παραλείπω να παραπέμψω στας γραφάς.

Για να το επιχειρήσει κανείς αυτό πρέπει και να το τεκμηριώσει.

Ο ίδιος ο Παύλος προσωπικά συμφωνεί με αυτές τις διαπιστώσεις όπως λέει, αλλά ξέρει(;)ότι "αυτοί στους οποίους απευθύνομαι θα αντιμετωπίσουν με αφορισμούς και δαιμονοποίησης την αντίπαλη άποψη".

Εδώ είναι το ζήτημα Παύλο, ότι δεν πρόκειται για αντίπαλη άποψη.

Οι απόψεις που εκφράζω είναι απόψεις διατυπωμένες μέσα από θέσεις τόσο της θεωρίας μας,όσο και του ίδιου του κόμματος.

Οι εκτιμήσεις είναι που ίσως δεν συμπίπτουν.

Αλλά αυτές οι εκτιμήσεις είναι καταφανείς από την καθημερινότητα και προκύπτουν εκ του αποτελέσματος.

Τι να κάνουμε τώρα,να δεχτούμε ότι γίνονται βήματα προς την κατεύθυνση του στρατηγικού στόχου;
Όταν καθημερινά βλέπουμε να παίρνονται αποφάσεις,να επιβάλλονται μέτρα,να οδηγούνται στην εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερες λαϊκές μάζες και οι κινητοποιήσεις, οι όποιες αντιδράσεις,να έχουν τα χαρακτηριστικά μιας ρουτινιάρικης κίνησης,μιας χαλαρότητας,να είναι αναποτελεσματικές και που στο τέλος θα φθείρουν και κείνους τους αγωνιστές που τα δίνουν όλα για να έχουμε όμως,αυτό το θλιβερό αποτέλεσμα.

Και ευτυχώς βρέθηκαν οι Χαλυβουργοί να πάρουν στις πλάτες τους όλη την αξιοπρέπεια του αγώνα και της τάξης μας.

Προς αποφυγή παρερμηνείας να πω ότι φυσικά,έτσι που μας "βρήκε η κρίση",ούτε αυταπάτες έχω για την έκφραση της αποφασιστικής αντίστασης των λαϊκών μαζών
εδώ και τώρα,ούτε και περιμένω να δω την ταξική συνείδηση και τον οργανωμένο αγώνα να παίρνει σάρκα και οστά μέσα σε χρόνο dt

Κοίτα τι γράφει ο Μαρξ στον Ενγκελς (τομ.ΙΙΙ,σελ127,Αλληλογραφία)

«Στις μεγάλες ιστορικές εξελίξεις 20 χρόνια ισοδυναμούν με μια μέρα, αν και αργότερα μπορεί να έλθουν τέτοιες μέρες, που να συγκεντρώνουν μέσα τους 20 χρόνια»,

Αυτές οι "άλλες μέρες" είναι το σήμερα μας, είναι ο εφιάλτης που ζούμε.
Και αυτό πρέπει τώρα,τώρα να το αντιμετωπίσουμε έτσι που και το Κόμμα να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά του επαναστατικού κόμματος και στην καθημερινή πρακτική του δράση.
Τον ξέρουμε τον τρόπο τον επιβάλλουν οι ιστορικές "μέρες" που ζούμε.

ΥΓ 1 Φυσικά και τα ερωτήματα που βάζει ο Μαχαίρης και,που ξέρει πολύ καλά τι ρωτάει,θέλουν απάντηση τόσο αυτά όσο και άλλα πολλά ερωτήματα που γεννά η καθημερινότητα.

ΥΓ 2 Παύλο εξαιρετικό το λινκ σου:"Ζήτω οι Ολυμπιονίκες του Σοσιαλισμού"!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...