Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Αφήστε με να βρίσω να εκτονωθώ.

Μόνον για σήμερα

  Έχει αναποδογυρίσει η πραγματικότητα που ζούσαμε ή μήπως ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα και έτσι στα ξαφνικά,χάλασε το μόνιτορ και ξεπρόβαλε μπρος στα μάτια μας η αντικειμενική αλήθεια, φρικαλέα, ζοφερή, εφιαλτική.

Που νάβρω χρώματα με όλες τις αποχρώσεις του μαύρου να την ζωγραφίσω για να την δώσω, να την τρίψω στα μούτρα κάποιων που μπορούν ακόμη να γελούν, να χαριεντίζονται και να κάνουν όνειρα μέσα στην απόλυτη αφέλειά τους ή μήπως βλακεία τους .

Να ζωγραφίσω την προχθεσινή εικόνα καταμεσής στο πεζοδρόμιο Καποδιστρίου και Πατησίων.

Ξαπλωμένος ανάσκελα μες την μέση του πεζοδρόμιου, χαμένος, ακίνητος, ρακένδυτος και βρώμικος.
Από πάνω του να πηγαίνει πέρα δώθε ένας "δικός του", παραπατώντας και με χαμένο το βλέμμα, θολό από την πρέζα, να κάνει προσπάθεια να μην πέσει, να σκύβει με κόπο δίπλα στον φίλο του, να τον σκουντά, μήπως και κινηθεί να δώσει κάποια σημεία ζωής.
Να του πιάνει το χέρι και μετά, να προσπαθεί να του χαϊδέψει τα μαλλιά,να γρυλίζει προσπαθώντας να αρθρώσει δυο λέξεις  και ο κόσμος, να περνά δίπλα τους αποφεύγοντας να κοιτάξει σαν να μην υπήρχαν, σαν να ήταν μια μαγική εικόνα που μόνον εγώ την έβλεπα, αποσβολωμένη, αμήχανη, τρομαγμένη μην ξέροντας τι πρέπει να κάνω και πως να αντιδράσω.

Απέναντι, ακριβώς δίπλα στα γραφεία του ΟΓΑ μια ομάδα λευκών και έγχρωμων, ο ένας δίπλα στον άλλον με σκυμμένα κεφάλια, με μάτια θαμπά με κινήσεις αργές, σαν ζόμπι, να συναλλάσσονται με φακελάκια με την αγωνία ότι δεν θα φτάσουν για όλους και δίπλα τους στο πεζούλι δυο άλλοι, "δικοί" τους.
Ήταν οι τυχεροί που εξασφάλισαν την δόση τους.
Χαμένοι και οι δύο, τελειωμένοι.
Έξω και πέρα από την πραγματικότητα, στον δικό τους εφιάλτη και να ψάχνει ο ένας για φλέβα στο λαιμό του συντρόφου του.
Ψηλαφίζοντας ώρα να βρει γερή φλέβα με το ένα χέρι και στο άλλο η σύριγγα.

Και ο κόσμος να προσπερνά δίπλα τους αδιάφορος.(;)
Απλά να λοξοδρομούν όπως όταν μπροστά τους βρίσκεται ένα δεντράκι ή ένας σκουπιδοτενεκές.
Σαν αυτές οι εικόνες να είναι μέρος του τοπίου της πόλης.

Δεν το πιστεύεις αυτό που βλέπεις, εφιάλτης λες είναι θα ξυπνήσω και ας είναι ο ίδιος εφιάλτης με τον χθεσινό,τον προχθεσινό, είναι ο ίδιος εφιάλτης που όλο γίνεται και πιο έντονος, καθημερινός εφιάλτης που γίνεται ένα με σένα,σε μια απεγνωσμένη του προσπάθεια να τον συνηθίσεις να μην σε τρομάζει, να τον αποδεχτείς.

Και είναι εκείνος ο εφιάλτης που επιτρέψαμε να μπει στην ζωή μας και να γίνει ένα με την καθημερινότητά μας.

Την επομένη, 17/1/2012 Παναττική απεργία στην Ομόνοια .
Γωνία Αιόλου  και Σταδίου.
Χαρτόκουτα ριγμένα μπρος στο κατάστημα που χρόνια τώρα παραμένει ξενοίκιαστο.
Παρατημένα δύο ζευγάρια παπούτσια, ένα γκαζάκι, δύο πιάτα ένα μπρίκι, μια φωτογραφία και κουβέρτες πεταμένες, στηβαγμένες κουβέρτες ανάμεσα στις χαρτόκουτες και νάυλον σακούλες.

Δεν πέρασε ο σκουπιδιάρης σκέφτεσαι και καθώς κοιτάς ανάμεσα στις κουβέρτες ξεπροβάλλει  ένα πρόσωπο. Ένα πρόσωπο βρώμικο αξύριστο.
Ένας συνάνθρωπος μας, ένας άνθρωπος σκουπίδι.
Και σου έρχεται ο συνειρμός:
"Ευτυχώς και δεν πέρασε σήμερα ο σκουπιδιάρης" σκέφτεσαι.

Κοιτάς καλύτερα και είναι ένα νέο παιδί θάνε 20 θάνε 30;
Δεν έχει ηλικία δεν έχει όνομα δεν έχει τίποτα δικό του.

Δίπλα του περνούν χιλιάδες διαδηλωτές για να καταγγείλουμε γι΄αυτό το παιδί, να καταγγείλουμε για την ζωή που σέρνεται στα σκουπίδια,να διεκδικήσουμε την ζωή αυτού του παιδιού, την δική μας ζωή και των παιδιών μας.
Τα μεγάφωνα παίζουν τα τραγούδια μας, εκείνος κοιμάται και συ παρακαλάς από μέσα σου:
Αχ και να υπήρχε θεός να του στείλει όνειρα γλυκά, τουλάχιστον στον ύπνο του και, έτσι καθώς τον κοιτώ ξαφνικά, γίνομαι η μάνα του καθώς τον νανούριζε φρεσκοπλυμένο, μοσχομύριστο με το τρυφερό βελούδινο προσωπάκι του να της σταλάζει γλύκα απέραντη  και να του τραγουδά ψιθυριστά το νανούρισμα της με τις ευχές για την ζωή του,έτοιμη να του δώσει την δική της αν χρειαστεί.

Αφήστε με να βρίσω να εκτονωθώ να γίνω μια "Κατίνα".
Να βρίσω,να καταραστώ και να φτύσω κατάμουτρα, όχι εκείνους που παίρνουν αποφάσεις μέσα στα δρύινα γραφεία τους για την ζωή τούτου εδώ του παιδιού,των δικών μας παιδιών, της ζωής μας της ίδιας.
Όχι αυτούς , ετούτοι κάνουν καλά την δουλειά τους και υπερασπίζονται σαν μια γροθιά τα συμφέροντα τους.
Τα 10 και βάλε διαμερίσματά τους ,τις οφ σορ εταιρίες τους, την εξωλέμβιο τους, το εξοχικό με την πισίνα, τις καταθέσεις τους.
Υπερασπίζονται τους αφεντάδες εντολοδόχους τους, για να είναι άξιος ο μισθός τους.

Όχι αυτούς.

Αλλά εκείνους τους κιοτήδες, τα τρομαγμένα  ανθρωπάκια, τους δειλούς εκείνους, που μέσα σε τούτην εδώ την λαίλαπα αγωνιούν μη και τους κόψει η ΔΕΗ το ηλεκτρικό, εκείνους όλους που έχοντας εξασφαλίσει 500-600 ή έστω 1000 ευρώ και τρέμοντας μη και τα χάσουν σκύβουν το κεφάλι, το χώνουν όσο πιο βαθιά στην άμμο για να μην βλέπουν, να μην τους βλέπουν.

Αυτούς που υποκύπτουν σε ότι τους ζητηθεί οι χαμερπείς, που ξεπουλούν μπιρ παρά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που μπορούν ακόμη και γελούν και κατεβαίνει η μπουκιά απ΄το λαιμό τους.
Να ξεφτιλίσω αυτά τα ανθρωπάκια που μπορούν και ζουν βλέποντας να δολοφονείται η ζωή στα πεζοδρόμια και στις πλατείες ,στις γωνιές των δρόμων και στα σοκάκια και  αυτοί, μπορούν ακόμη  και μένουν αδιάφοροι, ουδέτεροι και βάζουν και ερωτήματα, έχουν και ενστάσεις για τους αγώνες, για τις κινητοποιήσεις,τις διεκδικήσεις, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν άλλοθι στην ξεφτίλα τους.
Αυτά τα ανθρωπάκια τα συμβιβασμένα, τα απολιθωμένα, τα τρομοκρατημένα .
Μια στάλα συναίσθηση, μια στάλα αξιοπρέπεια δεν θα βρεθεί γι΄αυτούς να τους σταλάξει κάποιος στα μάτια, μπας και ξεστραβωθούν, μπας και ξυπνήσουν και δουν ότι μέσα σε τούτον τον εφιάλτη, τους έχουν εξασφαλίσει πρωταγωνιστικό ρόλο.


Αφήστε με μόνον για μια μέρα και αύριο, θα βάλω ξανά την λογική μου, θα  κρύψω κάτω απ ΄το χαλί τα συναισθήματα και θα μιλήσω για τους μηχανισμούς του καπιταλιστικού συστήματος που με αυτούς μπορεί και αποπροσανατολίζει, μπορεί και εξαγοράζει συνειδήσεις, μπορεί και μετατρέπει την αξιοπρέπεια σε ανταλλάξιμο εμπόρευμα.
Και το αντάλλαγμα να είναι μια μπουκιά ψωμί.

Αύριο θα μιλήσω για τον καπιταλισμό που εξάντλησε τα όριά του, για τις εσωτερικές του συγκρούσεις  και την βασική του αντίθεση, για την αξία και την υπεραξία, για το χρήμα και το κέρδος, για τον πλούτο που παράγεται και που  είναι αποτέλεσμα της δικής μας εργασίας, για την εργατική τάξη και τον ιστορικό της ρόλο.

Αύριο θα πω για την πολιτική και την οικονομία που δεν έχει να κάνει με την λογοτεχνία και την ποίηση, ούτε με το συναίσθημα.
Γιατί η πολιτική και η οικονομία είναι μαθηματικά.
Θα μιλήσουμε για τον ταξικό πόλεμο, για τον ανειρήνευτο πόλεμο με τον ταξικό μας εχθρό.

Αύριο θα μιλήσουμε ξανά για την ευκαιρία της εργατικής τάξης να γράψει την δική της ιστορία, την νικηφόρα ιστορία που θα μιλά για μια ζωή απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση.
Θα μιλήσουμε για τις νομοτέλειες και τα προτσές, για την τακτική και τον στρατηγικό στόχο. 
Και αυτά γιατί είναι ανάγκη να τα κοινωνήσουμε με τον κόσμο του μόχθου, τον κόσμο που  οι μηχανισμοί του συστήματος τον εκπαίδευσαν στα μέτρα τους και σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Και σας δίνω το λόγο μου ότι αύριο, θα πάω ξανά και ξανά στα σπίτια φίλων και γνωστών να κάνω κουβέντα μαζί τους.

Γιατί πέρα από τα συναισθήματα,είναι δική μας ευθύνη να πείσουμε τον κόσμο του μόχθου, είναι ευθύνη δική μας να ακούσουμε και την άλλη άποψη, είναι δική μας ευθύνη να συνθέσουμε τις διαφορετικές απόψεις.
Γιατί η διαφορετικότητα δεν είναι λόγος αποκλεισμού, αλλά λόγος σύνθεσης.
Είναι δική μας ευθύνη να τους εμπνεύσουμε, γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε να πάμε πουθενά.

Θα προετοιμαστώ καλύτερα, μήπως και τους πείσω ότι έχουν δικαιώματα, ότι δεν μπορούν πια να έχουν αυταπάτες, ότι έχουμε  δύναμη, ότι μπορούμε όλοι μαζί να ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική, ότι δεν έχουν περιθώριο αναμονής, ότι δεν έχουν τίποτε δικό τους, τους παίρνουν την ζωή και την ζωή των παιδιών τους.
Θα προετοιμαστώ καλύτερα για να τους δώσω να καταλάβουν :

Ότι είμαστε πιο πολλοί, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.

Ότι χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά.

Να κατανοήσουν και να αποφασίσουν.
 Ή εκείνοι ή εμείς





25 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

BB μας...
Δε γινεται να εξοργιζεσαι συχνοτερα;;;

Και να γινεσαι.."Κατινα" που λες...Και να βριζεις και να βλαστημας;;;

sosat είπε...

Αγαπητη Black Bedlam, κατ' αρχας σου ευχομαι αγωνιστκη χρονια...
(το "καλη χρονια" δεν το λεω... ),,,γιατι σιγουρα δεν θα ειναι.
Καταπληκτικη και παραστατικοτατη η αναρτηση σου.
Απλα μετα απο μια μερικη αδυναμια παρακολουθησης των συντροφικων blogs, για μικρο διαστημα( χρονικο) , σημερα και βεβαια για μια βδομαδα εχω αυτη την πολυτελεια...
Εμενα προφανως με κτυπησε γρηγορα και εντονα η ανεργια ( εδω και περιπου 2 χρονια),,, , γι αυτο μετα απο εναγωνιες προσπαθειες ... βρηκα καποια δουλεια στην Σ. Αραβια...
Απλα μια δουλεια για επιβιωση...( καποιοοι αλλοι αραχτοι στους καναπεδες τους αμπελοφιλοσοφουν, γκλομπαρουν και ατενιζουν το διαστημα... , ... )
Εκει ειναι που αισθανεσαι αυτο που γενικοτερα προβαλεται στα blogs ανεργια... εκει αισθανεσαι απολυτα τι σημαινει ανεργια , απογνωση, ελλειψη ελπιδας και προοπτικης στα 54 χρονια σου..., με οτι αυτο σημαινει...
Αλλο να το περιγραφεις και αλλο να το ζεις ...
Απ ' αυτο ορμομενος με σιγκινησε το αρθρο σου...
Ειχα σκοπο να γραωψ και αλλα αλλα δεν ειναι δυνατον ,, πιθανον την επομενη φορα...

αναρχογατουλης είπε...

Mακαρι ολες οι κατινες να ειχαν τα δικα σου αισθηματα, τη σκεψη και το λογο.
Καλο σου βραδυ και...
Βριζε συχνοτερα
Καλο μας κανει!

dimitris είπε...

Black Bedlam καλημερα, γμτ, με προλαβε το αναρχογατο, ακριβως ετσι, ΒΡΙΖΕ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ.

Το ''παιδι'', ειναι δυο σ'εκεινο το σημειο και οι δυο με καροτσακια, του ενος εχει σπασει, πηγε στους ταυραμπαδες, τον εδιωξαν, ξημερωμα με βροχη και αυτος στο καροτσι του να κανει ελιγμους αναμεσα στα αυτοκινητα και να γυρευει λεφτα για την δοση του.

Τι πνευμονια, τι στομαχι, τι ματια, αντεχουν την τραγικη καθημερινοτητα μας, σε ''οποια'' πλευρα και αν βρισκομαστε???

Οικοδόμος είπε...

Γεια σου καπετάνισσα.
Δεν έχω να σου πω πολλά. Γροθιές έριξες απόψε, σε πολλά «πρόσωπα». Έγραψες αυτά που θα ήθελε ο κάθε ανήσυχος, φιλότιμος, αξιοπρεπής και ζωντανός άνθρωπος να πει, να φωνάξει, να οργιστεί. Μα και να συλλογιστεί, τι δεν γίνεται σωστά; Τι πρέπει να αλλάξει για να βρει επιτέλους το δίκιο την διέξοδό του στον αγώνα για ανατροπή; Όμως…

Γράφεις:

«θα βάλω ξανά την λογική μου, θα κρύψω κάτω απ ΄το χαλί τα συναισθήματα»

«Αύριο θα πω για την πολιτική και την οικονομία που δεν έχει να κάνει με την λογοτεχνία και την ποίηση, ούτε με το συναίσθημα.»

«Γιατί πέρα από τα συναισθήματα, είναι δική μας ευθύνη να πείσουμε τον κόσμο του μόχθου»

Εσύ τα γράφεις αυτά; Το συναίσθημα είναι το πρόβλημα; Αυτό φταίει που δεν πείθεται ο "κόσμος"; Ή μήπως το αντίθετο; Πως θα νικήσει το φόβο του ο "κιοτής", όπως λες, το "τρομαγμένο ανθρωπάκι"; Μόνο με αριθμούς θα τον αγγίξεις; Μου θύμισες με τα παραπάνω λόγια σου, σε εισαγωγικά, κάποιες παλιές εποχές που τα "πλάνα" έπρεπε να "πιαστούν" πάση θυσία, αδιαφορώντας για τους τρόπους και τα πρόσωπα. Να μην κάνουμε τα ίδια λάθη ββ. Δεν φτάνει να έχουμε δίκιο για τα αυτονόητα, (δυστυχώς).

Και πιο κάτω γράφεις:

«Θα προετοιμαστώ καλύτερα, μήπως και τους πείσω»

Μια χαρά είσαι προετοιμασμένη ββ, ιδεολογικά και θεωρητικά, δεν χρειάζεσαι κάτι παραπάνω. Υπερτερείς εκεί έναντι των αντιπάλων σου, γι αυτό και σε φοβούνται. Τον τρόπο πρέπει να ψάξεις να βρεις ββ, που θα προσεγγίσεις τον «κιοτή», το «τρομαγμένο ανθρωπάκι», να τον κάνεις να σε εμπιστευτεί, ν’ ακουμπήσει σε σένα, να του δώσεις δύναμη και να σε στηρίξει, και να τα δώσει όλα για σένα (άρα και για τον εαυτό του) όταν θα έρθει η ώρα. Και ο τρόπος αυτός δεν μπορεί να είναι στεγνός από συναίσθημα. Όχι.

(Δεν απευθύνομαι σε σένα προσωπικά και το ξέρεις. Μέσω εσένα απευθύνομαι εκεί που πρέπει).

Καλό ξημέρωμα και καλή δύναμη σε σας που δουλεύετε ακόμα…

Elva είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Elva είπε...

Με αυτη σου την αναρτηση, φιλη Βlackbedlam,εθιξες ενα μεγαλο κοινωνικο θεμα πολλοι αντιμετωπιζουν ως 'προβλημα' και συνηθως το..
σκουπιζουν κατω απο το.. χαλί,χωρις να δειχνουν ανθρωπια και θεληση να βοηθησουν οσους πασχουν απο μια τετοια εξαρτηση.
Να πω επισης οτι συμφωνω απολυτα με τα σχολια του σ. οικοδομου και ειδικα με αυτο που λεει οτι θα πρεπει να βρεθουν αλλοι τροποι ωστε να μας εμπιστευτεί το «τρομαγμένο ανθρωπάκι» και ο καθενας που αυτη τη στιγμη δυσανασχετει με την κατασταση, αλλα παρ ολα αυτα δεν τολμα,δεν ξερει πως, εχει παραπληροφορηθει,ειναι προκατειλημμένος,δε ξερω κι εγω πως να το πει κανεις, αλλα το αποτελεσμα ειναι οτι δυστυχως δεν φτανει ο λογος μας παντου, ουτε καν σε αυτους που θα επρεπε να φτασει και μιλαω για ολους οσους θιγονται αυτη τη στιγμη απο τη πολιτικη αυτη και τα μετρα λιτοτητος, οπως και τους χιλιαδες ανεργους, που μονο αυτοι να κατεβαιναν θα γεμιζε το κεντρο της Αθηνας!
Αρα, κατι δεν γινεται οπως θα επρεπε προκειμενου να γινουμε προσιτοι και εκει ακριβως θα επρεπε να δωθει περισσοτερο βαρος, κατα τη γνωμη μου.


Υ.Γ
Και ενα μηνυμα στους απανταχου.. τασους, που δεν χανουν ευκαιρια να στηλιτευουν...συντροφους!!

''Αφησε μας επιτελους, taso και σταματα να πετας καρφια και..λασπη του στυλ:

''(καποιοι αλλοι αραχτοι στους καναπεδες τους αμπελοφιλοσοφουν, γκλομπαρουν και ατενιζουν το διαστημα...) υποννοωντας, βεβαια, τα δικα μας blogs, λογω των ονοματων τους!!

Κοιταξε να ασχοληθεις με τον ταξικο εχθρο, αντι να κανεις αχρηστες και βλακωδεις επιθεσεις σε...συντροφους!!

Δε ξερω ποιο ειναι το προβλημα σου και βεβαια δεν θα το..λυσουμε εδω, αλλα οσοι μας διαβαζουν,τοσο καιρο,
ξερουν πολυ καλα οτι δεν ειμαστε αυτα που υποννοεις και επιτελους αν εχεις προβλημα,(!!) κρατησε το για τον εαυτο σου, δεν πειθεις κανεναν!

Κατι τετοιες συμπεριφορες μονο κακο κανουν,λες και δεν το καταλαβαινεις...

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

Mην τα γράφεις εδώ , πάρε μια ντουντούκα και βγές έξω και πές τα . Βγές συντρόφισσα έξω και μην σκέφτεσαι καθόλου ότι θα σε πούνε κάπως . Ετσι και αλλοιώς ότι και να κάνουμε , λένε.
ΕΞΩ ΟΛΟΙ αφήστε τα μπλογκς να πιάσουμε τα πεζοδρόμια όσο υπάρχουν , μέχρι να αρχίσουμε να τα "ξηλώνουμε"
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΛΛΑ . ΑΝΕΡΓΟΣ μετά απο 30 χρόνια σκληρής δουλειάς τι άλλο θέλεις ;

Αντίλογος είπε...

Την πρώτη φορά που πήγα στην Αγγλία ήταν το 1995. Φεύγοντας από το Λονδίνο βρέθηκα στο Bristol. Πόλη όχι από τις φτωχές των ανθρακωρύχων σαν το Sheffield ή των λιμενεργατών του Liverpool. Περπατούσα στο δρόμο και κάθε τετράγωνο σχεδόν στην απόσταση από το ένα στενό στο άλλο έβλεπες δύο με τρία άτομα ηλικίας μέχρι 40 ετών να είναι στα χαρτόκουτα τους στην καλύτερη περίπτωση. «Φυσικό ντεκόρ» για τους εγγλέζους που σε μια πόλη 200.000 κατοίκων ήταν ο συμμαθητής τους , ο ξάδελφος τους, ο πρώην συνάδελφος ή συμφοιτητής, γνωστός τους πάντως που τον προσπερνούσαν σαν να μην υπήρχε. Οι εικόνες αποτυπώθηκαν από τότε στο μυαλό μου. Ήταν τότε που το «όραμα» μας ήταν να γίνουμε «πολιτισμένη κοινωνία» και σαν τους Εγγλέζους και τους λοιπούς ανεπτυγμένους. Σκεφτόμουν τέτοια ευμάρεια να τη χέσω .. Πλέον οι εικόνες στην Αθήνα δεν είναι απλά ίδιες, αλλά πολύ χειρότερες. Ξεπεράσαμε την «γραφικότητα» μας όπως αναφέρουμε, γίναμε «πολιτισμένοι» και αγνοούμε όχι μόνο τους άστεγους, τους νεκρούς στο δρόμο από το κρύο, την πρέζα, την ανέχεια, αυτούς που αυτοκτονούν κάτω από τις νέες συνθήκες και τόσα άλλα «πολιτισμένα». Συγγνώμη αν μακρηγόρησα αλλά διαβάζοντας την ανάρτηση σου «διάβασα» μέσα της και τη δική μου απόγνωση ή κατινιά όπως αναφέρεις. Τώρα για το αν είσαι «Κατίνα» εσύ και «πριγκίπισσα» αυτή που όπως αναφέρεις σκύβει το κεφάλι στην άμμο, μάλλον πρέπει να αλλάξουμε παραμύθια… Δεν υπάρχει όμως πιο συνοπτική και όμορφη κατινιά από αυτό που έγραψες. «Η διαφορετικότητα δεν είναι λόγος αποκλεισμού, αλλά λόγος σύνθεσης»
Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Προς τον Τάσο: επειδή μεγάλε το ψέμα και η μικροψυχία έχει κοντά ποδάρια, σου εύχομαι πραγματικά να μη ζήσεις τις δυσκολίες που περνάν μερικοί απ' αυτούς που βρίζεις.
Γι' αυτό λοιπόν, όταν δεν ξέρεις τον άλλον δεν θα μιλάς θα το βουλώνεις. Απ' την άλλη δυστυχώς για σένα ο ρόλος σου ήταν γνωστός, που μου κατέβαινες με αντίπαλους συνδυασμούς και μου το παίζεις τώρα επαναστάτης και φτωχολογιά.
Φτάνει πια με την κοροϊδία σου. Και παρεπιπτόντως, επειδή κι εμείς ζούμε στην ίδια κοινωνία και δεν τρώμε κουτόχορτο, οι δουλειές στη Σ. Αραβία δεν είναι "απλά δουλειά για επιβίωση". Σε ποιον τα πουλάς αυτά ρε;

blackbedlam είπε...

Μαχαίρη είναι στιγμές έξαψης, είναι στιγμές και εικόνες που πια δεν τις αντέχεις, όμως η λογική μπορεί και ερμηνεύει τους λόγους της κατάστασης.
Τα συναισθήματα δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος αν δεν φιλτραριστούν πρωτίστως από το μυαλό και την γνώση.
Και τα συναισθήματα, έχουν πάντα αμφίδρομη σχέση με την λογική που κουβαλά ο καθένας μας.
ΠΧ που θα λέγαμε.Ένας ακροδεξιός βλέπει έναν Πακιστανό να σέρνεται και γίνεται Τούρκος να τον πατήσει, να τον χτυπήσει, να τον τελειώσει.
Εμείς που ξέρουμε τι είναι αυτό που οδηγεί τον κάθε μετανάστη σε αυτήν την τραγική κατάσταση, εμείς που ξέρουμε τι είναι εκείνο που οδήγησε τα πράγματα μέχρις εδώ, έχουμε άλλου είδους συναισθήματα.
Τα συναισθήματα αν τα αφήσει ο νους και η λογική ανεξέλεγκτα, (ο έλεγχος γίνεται συνήθως αυτόματα) μπορεί να σε οδηγήσουν σε λάθος μονοπάτια.Είναι όμως ανθρώπινα και μερικές φορές σε καβαλάνε τα άτιμα.
Έτσι και γω και ενώ ξέρω τι συμβαίνει με τον κόσμο, τα έχουμε πει πολλές φορές και τα γράφω και στο κείμενο αυτό (Οι μηχανισμοί), ενώ λοιπόν ξέρω τι κάνει τον κόσμο αδιάφορο, φοβισμένο, παραδομένο, μπρος σε αυτήν την κατάσταση που βιώνουμε, μπρος στις εικόνες της εφιαλτικής πραγματικότητας, θες να τα βάλεις με κάποιον.
Και ποιον να χρεώσω;
Τα κόμματα και τις πολιτικές των εκπροσώπων της πλουτοκρατίας;Την δουλειά τους κάνουν.
Γι΄αυτό είπα αφήστε με να εκτονωθεί μόνον για λίγο και, αύριο φτου και απ΄την αρχή.

blackbedlam είπε...

Τασο καλή σου μέρα.
Συναισθάνομαι την κατάστασή σου και πίστεψέ με,οι περισσότεροι βρισκόμαστε σε παρόμοια θέση.
Με δουλειές σε επισφάλεια, με την ανασφάλεια και την αγωνία της αυριανής μέρας.
Με δάνεια για πράγματα που δικαιούμασταν μετά από χρόνια δουλειάς και που μας τα δάνεισαν από τα δικά μας κλεμμένα χρήματα.

Υψηλότοκα δάνεια,με τόκο την ζωή μας και τώρα, μας ζητούν τους τόκους,την ίδια μας την ζωή.

Το ζήτημα ξέρεις δεν είναι μόνον για τους εαυτούς μας,αλλά και για τις οικογένειες των δικών μας ανθρώπων,πχ οι οικογένεια των παιδιών,των αδελφών,των γονιών μας.
Δεν είσαι ο μόνος,ούτε και μόνος πίστεψέ το.
Θα σου πω με βεβαιότητα ότι από τους 9 που έχουν αφήσει σχόλια μέχρι στιγμής,ξέρω για τους 4 ότι είναι άνεργοι,γιατί το έχουν δηλώσει.
Κάποιοι από εμάς γνωρίζαμε τις εξελίξεις και τις περιγράφαμε.
Ρίξε μια ματιά στην πρώτη μου ανάρτηση να δεις με τι προθέσεις ξεκίνησα,αλλά από την δεύτερη κιόλας δεν μπόρεσα να μείνω έξω από την πολιτική.
Γιατί σε όλη μου την ζωή είχα μαζί με τους συντρόφους μου ανοίξει ανειρήνευτο πόλεμο με τον ταξικό μας εχθρό.
Διάβασε λοιπόν την δεύτερη και αν δεν βαριέσαι και την τρίτη ανάρτηση μου,δεν είναι πολλά και μάλλον έχει σημασία.
Είναι γραμμένα από τον Απρίλη του 2010 ΕΔΩ
Όμως ο καθένας από εμάς χρειάζεται τον δικό του χρόνο να συνειδητοποιήσει και να ερμηνεύσει τα γεγονότα αντικειμενικά.
Ο δικός μας ρόλος είναι να ενημερώσουμε όσο μπορούμε περισσότερους,να πείσουμε για την σημερινή αναγκαιότητα, να μην μείνει κανείς μόνος του,να συνδεθεί με ομάδες πρωτοβουλίας στις γειτονιές,να αναπτυχθεί μέτωπο αντίστασης με στόχο την ανατροπή του απάνθρωπου αυτού συστήματος.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την ανατροπή τους.
Όλα τα άλλα δεν είναι παρά δεκανίκια και στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Δεν μπορεί ακόμη να τους κοιτάμε και να κλαιγόμαστε,δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Να θυμάσαι δεν είσαι μόνος μην μείνεις μόνος.

Στο μπλοκ αυτό μπορείς να γράψεις ότι θέλεις, μπορούμε να κουβεντιάσουμε όλους τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας.
Δεν θέλω να δεχτώ ότι εσύ μπορεί να έχεις πρόθεση να προσβάλλεις κάποιους και μάλιστα φίλους.
Θέλω να είμαι σίγουρη ότι αν είχες να καταγγείλεις κάτι,θα το έκανες μπεσαλίδικα,στα ίσια και στους ίδιους,φέις του φέις που λένε και οι σύμμαχοί μας,όπως αρμόζει σε άντρες αριστερούς, κομμουνιστές.

Εύχομαι τα καλύτερα για σένα και για όλους μας.

blackbedlam είπε...

Έλα βρε Άναρχε,τι να κάνω, θυμώνω, βουρλίζομαι. Τους μιλάς, τους λες και σου λένε ναι, δίκιο έχεις και τη ίδια στιγμή ο πούστης ο Πρετεντέρης κάτι τους λέει στο δεξί αυτί. Στο αριστερό κάτι τους ψιθυρίζει η Τρέμη ή ο Πασόκος απ ΄το σωματείο και ξαφνικά, βρίσκεσαι στα γκούλαγκ, στον Στάλιν και στην αποτυχημένη επανάσταση των Σοβιέτ.
Δεν τους μπορώ, δεν αντέχω να τους ακούω να μιλούν για τα αφεντικά που είναι ανάγκη να υπάρχουν,γιατί αυτοί είναι που ρισκάρουν το κεφάλαιό τους.
Γμτ το κέρατό μου δηλαδή, που στο διάβολο τα βρήκαν τα λεφτά και κυρίως πως γίνεται να τα αυγατίσουν χωρίς την εργασία.
Λες και το δέντρο έξω στην πόρτα τους, μπορεί να γίνει από μόνο του τραπεζάκι.
Αλλά Άναρχε, δεν μπορούμε χωρίς αυτούς δεν μπορεί να πάει πουθενά η υπόθεση αυτή χωρίς την συμμετοχή της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, χωρίς τουλάχιστον την ανοχή της.
Γι΄αυτό είπα να βρίσω για μια μέρα, γιατί πρέπει να δώσουμε την μάχη να πείσουμε τον κόσμο να του εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη.
Παλιότερα μιλούσαμε για την λαϊκή σοφία. Δεν έχει χαθεί, υπάρχει η λαϊκή σοφία μόνο που πρέπει κάποιοι να την αφυπνίσουν, αφού ξυπνήσουν και οι ίδιοι.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την μαζική και με επαναστατικό τρόπο αντιμετώπιση της λαίλαπας αυτής για την ανατροπή της, με στόχο την εργατική λαϊκή εξουσία.

blackbedlam είπε...

Γεια σου οικοδόμε, για σου σύντροφε.
Τι μου θύμησες τώρα.Ξέρεις ποιος με φώναζε έτσι; Ο δάσκαλος, ο Βαγενάς.Καλό του καταβόδιο.
Για να δω τι μου σούρνεις μωρέ;
Και τα λες καλά, ναι, τον κόσμο στην κατάσταση που βρίσκεται και στο επίπεδο που τον έχουν σούρει, μόνον αν τον πιάσεις στο φιλότιμο και στο συναίσθημα έχεις ελπίδες να σε ακούσει και στα παρακάτω όμως, στα ουσιαστικά, που πρέπει να του πεις,να του εξηγήσεις.
Αλλά πρέπει να βρεις το τρόπο και αυτός, είναι ξεχωριστός για κάθε μια περίπτωση.Δεν είναι κασέτα να την βάλεις να παίζει.

Μόνο που μωρέ σύντροφε με παρεξήγησες.
Τα συναισθήματα στα οποία αναφέρομαι εν προκειμένω, δεν είναι άλλα από τον θυμό μου για την ανοχή του κόσμου.
Και το λέω καθαρά, είναι ώρες που θέλω να τον βρίσω, να τον φτύσω για την κατάντια του, για τους συμβιβασμούς του, για την ανοχή του, για την έλλειψη φιλότιμου,για την μικροψυχία του,για το μικροσυμφέρον του, για όλα αυτά που τον κάνουν να σκύβει το κεφάλι και να ανέχεται.

Τι να κάνω τα είπα εδώ να ξελαργάρω έτσι για μια φορά.Αυτά τα συναισθήματα είπα θα κρύψω κάτω από το χαλί, γιατί ξέρω, η λογική μου λέει ότι και αυτοί δεν φταίνε τόσο, όχι ότι δεν έχουν και προσωπικές ευθύνες, αλλά έτσι τους εκπαίδευσαν, έτσι τους έμαθαν, έτσι τους χειραγώγησαν.
Σου το είπα παράσταση πάω και δίνω η γυναίκα, μπας και τους ξυπνήσω το φιλότιμο, μπας και τους κάνω να θυμώσουν, μπας και τους ματώσω την πληγωμένη αξιοπρέπεια τους.Και τους βλέπεις και σκύβουν το κεφάλι και σου λένε ναι, δίκιο έχεις, αλλά ο φόβος, κακός σύμβουλος ο φόβος.
Αυτό είναι συναίσθημα.Ο φόβος είναι συναίσθημα.
Την λογική που μπορεί να ερμηνεύσει ποιες είναι οι αιτίες,τι είναι εκείνο που φταίει, πια είναι τα αδιέξοδα και γιατί εμφανίζονται,γιατί το κεφάλαιο δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί αυτήν την κρίση, την λογική που δείχνει τον δρόμο της διεξόδου για την τάξη μας,την λογική που προκύπτει μονάχα από την γνώση την σκεπάζει η άγνοια και το συναίσθημα.Το συναίσθημα του φόβου, της αυταπάτης,της ανασφάλειας ,της μάταιης ελπίδας, του κοντόφθαλμου μικροσυμφερόντων
Κιοτής και ανθρωπάκι έγινε γιατί έμεινε μέσα στην άγνοιά που τον κράτησαν για αιώνες οι δυνατοί,οι δυνάστες τούτης της γης.
Για να πάψει ο άνθρωπος να είναι μικρούλης και υποζύγιο, μόνον ένα μπορεί να τον σώσει να γίνει ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Και ελευθερία είναι η γνώση της αναγκαιότητας.
Όσο για τους παραλήπτες ξέρω και, ναι χρειαζόμαστε όλοι να μαθαίνουμε, να μαθαίνουμε και να βαθαίνουμε στην γνώση. Μονάχα τότε θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από τις μικρότητές μας,από την στενομυαλιά μας, από τους πρακτικισμούς μας την στείρα πολλές φορές αντιπαράθεση,την αλαζονική συμπεριφορά μας, από το να αναμασάμε απόψεις, χωρίς να έχουμε εμπεδώσει τις αρχές μας, χωρίς να τις περάσουμε από την κρίση μας,έτσι γιατί "το είπε κάποιος από πάνω", να ανυψωθούμε στον ρόλο που η ιστορία έχει τάξει στην τάξη μας και στην πρωτοπορία της

blackbedlam είπε...

Elva λες:
"Αρα, κατι δεν γινεται οπως θα επρεπε προκειμενου να γινουμε προσιτοι και εκει ακριβως θα επρεπε να δωθει περισσοτερο βαρος, κατα τη γνωμη μου".

Ε,αυτήν την φράση αυτή την ανάγκη,που μπορεί κανείς να την διαπιστώσει εκ του αποτελέσματος, την διατυπώνω χρόνια τώρα με άλλες λέξεις ίσως,αλλά αποδίδοντας ακριβώς το ίδιο νόημα.

Και τους λέω καμιά φορά:
Το έχω πει,το έχω γράψε,το έχω ζωγραφίσει,το έχω χορέψει, τι άλλο να γίνει πως αλλιώς να σας το πω.

Γι΄αυτό βάλε και την δική μου υπογραφή από κάτω.

blackbedlam είπε...

Κωστή τι να σου πω ντουντούκα μπορεί να μην έπιασα, άλλα έχω πάρει τους δρόμους.
Βγαίνω για ψωμί και κάνω 2 ώρες να γυρίσω.
Πηγαίνω στα σπίτια φίλων, γειτόνων και γνωστών, να τους πω να τους πω για την κατάσταση και τα αίτιά της, να τους δώσω κουράγιο, να τους δώσω αέρα ότι μπορούν να μου χτυπήσουν την πόρτα ότι ώρα θέλουν.
Τι να σου πω, μέχρι και τον διευθυντή του σχολείου εκεί κοντά μας πήγα και βρήκα.
Τι βγήκε; Τι βγαίνει; Είναι μια επαφή.
Σκέψου ότι ο διευθυντής, τον οποίο απ΄ότι κατάλαβα από άλλη κουβέντα και με άλλους, πρέπει να τον ξέρεις,αφού ο άνθρωπος με ευχαρίστησε για το ενδιαφέρον, αφού μιλήσαμε τουλάχιστον μια ώρα, μου τα είπε όλα ότι είχε, (πρώην Πασοκος ) τώρα ούτε που να τους δει.
Και αφού μου είπε για το σχολείο, για τους γονείς και τους μαθητές, για το σωματείο του, για την οικογένειά του,στο τέλος ο άνθρωπος με ρώτησε:
Και τι κάνουμε τώρα; Το δια ταύτα μπορείς να μου πεις το δια ταύτα;
Πρακτικά μπορείς να μου πεις τι να κάνω;

blackbedlam είπε...

Αντίλογε, πρέπει με όσα μέσα διαθέτουμε και με άλλα που θα εφεύρουμε, να βρούμε τον τρόπο να μετατρέψουμε αυτήν την απόγνωση σε δυναμική αντίσταση.
Στο τέλος ξέρεις τι θα γίνει; Όσοι οδηγηθούν στην απόλυτη εξαθλίωση θα μετατραπούν σε ανθρώπους σκουπίδια,θα μετατραπούν σε λούμπεν προλεταριάτο.
Όσοι διαθέτουμε συνείδηση, μην μπορώντας να αντιδράσουμε αποτελεσματικά, θα οδηγηθούμε στην σχιζοφρένεια , δεν θα αντέξουμε αυτό το καινούργιο τοπίο και θα καταρεύσουμε.
Όσοι συμβιβαστούν θα μείνουν να δουλεύουν σαν είλωτες σε γαλέρα και αν τους έχει μείνει κάμποσο κουράγιο, θα θρηνούν πάνω σε πτώματα και σε ερείπια.

Άντε από Κατίνα μετατράπηκα σε Κασσάνδρα.
Τραβάτε κουπί παιδιά να πιάσουμε στεριά μην κωλώνουμε,όρτσα τα πανιά.
Και ναι:

"Η διαφορετικότητα δεν είναι λόγος αποκλεισμού, αλλά λόγος σύνθεσης»

Να είσαι καλά και καλή δύναμη

blackbedlam είπε...

Μεγάλε, τι έγινε έχω χάσει επισόδια;
Πολύ φορτωμένο σε βρίσκω, τι πάθαμε παιδιά;
Συναμετάξυ μας;
Ή μήπως δεν είναι συναμετάξυ μας, να ξέρουμε.

Poe είπε...

Taso, τις συνθήκες ζωης αυτων που αμπελοφιλοσοφουν και που γλομπάρουν, και το ειδος τις δρασης τους δεν το ξερεις, για αυτο σε παρακαλω μην γκαιμπελιζεις.

Ατομο με πιο βρωμερη συμπεριφορα απο εσενα εγω δεν εχω ξαναματαγνωρισει στα blogs, αλλα ουτε και στην πραγματικη μου ζωη. Πραγματικα θα ηθελα να σε ειχα απο μια μερια ολα αυτα να τα ελεγες μπροστα μου.

Δεν εισαι ο μονος που περναει δυσκολιες, απλα εισαι απο τους λιγους που τις χρησιμοποιουν ως επιχειρημα για να κατηγορησουν αλλους, τους οποιους δεν τους ξερουν και απλα του ξινισαν επειδη δεν του αρεσε ενα αρθρο που δημοσιευτηκε, ΟΧΙ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥΣ ΚΑΝ, ΑΛΛΑ σε φιλιο blog.

Και επειδη δεν τα ξερεις black bedlam, ολα αυτα ξεκινησαν επειδη στο ρεντφλαι εκαναν το ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΟ λαθος να βαλουν ενα βιντεακι απο βαθυ κοκκινο νομιζω, χωρις να ζητησουν την εγκριση του τασου, και ο τασος θυμωσε, αφρισε, και απο τοτε εχει υβριστικη συμπεριφορα και γκαιμπελιστικες μεθοδους απεναντι και στο ρεντφλαι, αλλα και στο γλομπινκ, τωρα προφανως και στο αμπελοφιλοσοφιες.

Poe είπε...

Και για οσους δεν ξερουν εκει ενα μικρο ιστορικο


http://e-globbing.blogspot.com/2011/10/blog-post_13.html

Unknown είπε...

Σκεπτομουν πως θα παρανοουσα πριν απο σενα, βλεποντας να τοχεις ριξει στην ''απεργια'' περιμενω την ωρα μου!!!!

Scorpion49 είπε...

Αγαπητή Black Bedlam,
Γιατί θυμώνεις; Δεν είσαι ικανοποιημένη από την εξέλιξη, την πορεία των διαπραγματεύσεων για το PSI; Σήμερα πληρώθηκα τη σύνταξη μου, τι τυχερός άλλωστε. Και λέω είμαι τυχερός γιατί δεν κοιμάμαι ακόμη σε χαρτόκουτο, άρα είμαι προνομιούχος, αντέχω ακόμα και μπορώ να βοηθήσω την πατρίδα που έχει ανάγκη. Κάθε μήνα με ρωτάνε από το ΚΕΠΥΟ: θέλετε αγαπητέ μου να σας ροκανίσουμε το ποσό της σύνταξης σας; Και εγώ ως σωστός πατριώτης συμφωνώ γιατί πρέπει να βοηθήσω την πατρίδα μου που έχει ανάγκη, άσχετα εάν επί 42 ολόκληρα χρόνια ανήκα στην τάξη των γνωστών υποζυγίων. Σκέπτομαι μάλιστα να πάω για εθελοντική Ευρω-αναρρόφηση στην Brykolakenbank, τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν θα ενισχύσουν λένε την ανταγωνιστικότητα του χειμαζόμενου ΣΕΒ βεβαίως-βεβαίως. Δε θα βρίσω, ούτε θα καταραστώ, η μανούλα μου μού το είχε απαγορεύσει και θα το σεβαστώ, αλλά εσύ αγαπητή bb βρίσε και γράψε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατιά, και πες στους ανθρώπους του κόμματος ότι θέλουμε το Μέντρεκα πιο δυναμικό ως εκπρόσωπο τύπου, όχι στεγνό και επαναλαμβανόμενο, και να θυμώνει που και που, ένας Λένιν ρε παιδιά.
Σου εύχομαι καλό βράδυ, καλή δύναμη, και σ’ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!

Σάββας Ουρογάμης είπε...

πάρα πολυ βαρετο το αρθρο...εχουμε διαβάσει και καλυτερα στο http://pyroklani.blogspot.com/

koulpa είπε...

ax bb μου.. τι ωραία που τα είπες.. μπορεί να μην πίθομαι με τη μεθοδολογία της λύσης.. αλλά είμαι μαζί σου ολόψηχα στην περιγραφή.. δυστυχώς χρειάζεται ο άστεγος στο σύστημα.. κι ο ναρκομανής.. σαν παράδειγμα προς αποφυγή.. σαν απιλή.. για να μην συκώνει κεφάλι ο μεσαίος.. όσο χρειάζεται και ο αστέρας.. σαν υποσχεση.. σαν όνειρο.. σαν εκτροφή του ηλήθιου ΕΓΩ του καθένα.. ωστε να μη βλέπει το διπλανό του.. να μην μπει στον πειρασμό να τον βοηθήσει.. ίσως η λύση να είναι αυτή η αλληλεγκύη.. :) :)
καλησπέρες αγαπητή :) :)

koulpa είπε...

xaxaxa σαββας.. θα κόψω το δακτυλό μου πριν η περιέργια με οδηγήσει να πατήσω το λινκ σου.. :) :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...