Η ανάκαμψη, η φιλάνθρωπος κυρία, και ο Μήτσος

Αν μεγεθύνετε την εικόνα θα δείτε τον Καλλικρατικό δήμαρχο της Νίκαιας κ.Ιωακειμίδη που χειροκροτεί, τον Παπά που δεν ξέρω ποιος είναι, την φιλόπτωχο και φιλάνθρωπο  κ.  Βαρδινογιάννη και τον ..."αντιμνημονιακό" βουλευτή της κυβέρνησης του Μαύρου μετώπου κ. Νεράντζη.

Ο Αη Βασίλης λέει,  έχει χάσει τον δρόμο.

Τις σωσίβιες λέμβους τις έχουν καβατζάρει τα λαμόγια που ήξεραν πως να γλύφουν και να υπηρετούν τον πλοιοκτήτη, οι μουσικοί του Τιτανικού έχουν χάσει και αυτοί τις παρτιτούρες και, ο Μήτσος μ΄έχει πρήξει.

Η πόλη ντύθηκε τα κουρέλια της μπας και την λυπηθούν.

Σκονισμένη και αραχνιασμένη, χωρίς την χρυσόσκονη που έριχναν πάνω στις  κιτς τουαλέτες της.

Σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, καθισμένη με τα φτωχά της κουρέλια σε μια γωνιά,ανάβει το ένα σπίρτο πίσω από το άλλο και φαντασιώνεται την Ανάκαμψη που θα έρθει.

Πια Ανάκαμψη βρε, που την λέτε και την ξαναλέτε, γιατί δεν πα να λέτε ότι θάνε ισχνή και ανεμική και ότι άλλο θέτε.

Ακούει ο Μήτσος για ανάκαμψη και την περιμένει, βάζοντας και τον εαυτό του μέσα σε αυτήν και με πρήζει και μένα που του λέω ότι  η ανάκαμψη που βλέπει μέσα στην φλόγα του σπίρτου, δεν είναι η δική του ανάκαμψη, αλλά η ανάκαμψη των "άλλων" που θα τον βρει να θρηνεί πάνω σε ερείπια και πτώματα.

Αλλά,δεν με πιστεύει εμένα ο Μήτσος και με πρήζει

Και οι "Άλλοι", συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους. 

Μοιράζουν σπίρτα στους Μήτσους, να έχουν να ανάβουν και να φαντασιώνονται, ότι αυτοί θα ζήσουν την Ανάκαμψη.

Έτσι σήμερα οι ξεδιάντροποι, μάζεψαν τα κουρέλια που περπατούν και, αυτοί οι ίδιοι, που είναι υπεύθυνοι για αυτά τα κουρέλια, ήρθαν ντυμένοι τα καλά τους, τα ντιζαϊνάτα τους από τους οίκους   μόδας των Παρισίων,με τα παραμορφωμένα τους πρόσωπα,μάσκες βγαλμένες από τα μαγικά χέρια των μεγαλύτερων πλαστικών χειρούργων,ήρθαν να επιδείξουν την μεγαλοσύνη τους,τα φιλανθρωπικά τους αισθήματα.

Οι διεστραμμένοι, που δημιουργούν τα κουρέλια για να έχουν μετά  υλικό, να περιφέρουν  την φιλανθρωπία τους.

Αυτοί που στις επιχειρήσεις τους σπαταλιέται η ζωή, αυτοί  που μέσα στις "αγορές τους" αφήνουν την τελευταία  πνοή τους, χιλιάδες εργάτες,που χύνουν το αίμα τους πάντα για ένα πιάτο φαΐ και για να διαιωνίσουν το είδος τους, που θα συνεχίσει να παράγει τον πλούτο,  για να τον καρπώνονται "αυτοί, οι άλλοι" και με αυτόν τον πλούτο να παριστάνουν τους φιλόπτωχους και τους φιλάνθρωπους, προσφέροντας ένα πιάτο φαΐ στα κουρέλια που δημιούργησαν, λίγο πριν τα σκοτώσουν όπως τα άλογα πριν γεράσουν στις φάρμες τους .

Και από κοντά οι προσκηνημένοι και όλο το κονκλάβιο των χειροκροτητών κλακαδόρων, των καρεκλοκένταυρων που παραμυθιάζουν για χρόνια τον έρμο το Μήτσο, αυτών των λαμόγιων που προκειμένου να βρουν θέση στην σωσίβιο λέμβο, έφτασαν να πάσχουν από χρόνια οσφυοκαμψία  και η γλώσσα τους να βρίσκει στο γόνατο

Και ήθελα να γράψω τις ευχές μου, για λίγες όμορφες, γαλήνιες μέρες, έτσι που να Τον αφήσουμε να γεννηθεί, γιατί αν δεν γίνει η γέννηση μου λέτε πως θα γίνει η Ανάσταση;

Να το δείτε όμως η Ανάσταση θα γίνει έτσι και αλλιώς και στην στράτα του Αη Βασίλη θα ρίξουμε βοτσαλάκια και όχι ψιχουλάκια, αυτά τα τρώνε τα πετεινά του ουρανού γι΄αυτό χάνει τον δρόμο ο Άγιος.

Εμείς εκεί, βοτσαλάκια και ο Άγιος.... θα τα καταφέρει.

Και με τα σπίρτα, να δείτε τι φωτιές θα΄νάψουμε.

Άντε βρε και καλή Ανάσταση.

Η Κ.Βαρδινογιάννη με όλο το ιερατείο επί τω έργο

Για λεπτομέρειες σχετικά με την επίσκεψη στην Νίκαια για να φτιαχτείτε περισσότερο εδώ