Θα δρασκελίσουμε τα όρια του Οξαποδώ.........

Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε εμείς 

οι Πρωταγωνιστές των εξελίξεων!

Εδουάρδος Σακαγιάν

Συζητώ με πολύ κόσμο και διαβάζω  και τις απόψεις φίλων και μη στην μπλοκόσφαιρα.

Μεγάλος ο θυμός που εκφράζεται, έχει θιγεί το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια,πέρα από τις συνθήκες που εξαναγκαζόμαστε να ζήσουμε.

Συνθήκες πρωτόγνωρες, μιας και προηγούμενες από μας γενιές έζησαν την φτώχεια, την ανέχεια, αλλά ήταν στον δρόμο της ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος.

Σ΄έναν δρόμο ανάπτυξης, μετά από μια οικονομική κρίση που οδήγησε σε έναν παγκόσμιο πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς.

Και αφού η ανθρωπότητα θρήνησε τους νεκρούς της σε νεκροταφεία και κενοτάφια, πήρε τον δρόμο να χτίσει στα ερείπια την καινούργια ζωή με δουλειά και αγώνες.

Ο Καπιταλισμός είχε ακόμη να προσφέρει σαν οικονομικό σύστημα, επιτεύγματα στις επιστήμες, στην τεχνολογία και στην ανάπτυξη λόγω της υψηλής κερδοφορίας του και της προσδοκίας του για ακόμη υψηλότερη, από την εκμετάλλευση της υπεραξίας των εργαζομένων

Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, γιατί μετά τους αγώνες, μετά τις όποιες κατακτήσεις, μετά από την δυνατότητα  κατανάλωσης μέρους του  παραγόμενου πλούτου των  ανθρώπων  του μόχθου,μετά την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, στις οποίες έστω και με καθυστέρηση έστω και με διακρίσεις, ο λαός μπορούσε στοιχειωδώς  να έχει  πρόσβαση,σήμερα μας εξαναγκάζουν να ζήσουμε τον εφιάλτη της  της ανασφάλειας για το αύριο, να ζήσουμε τον εφιάλτη της επιβίωσης, της ανεργίας, της φτώχειας.

Μπήκαμε στα σύνορα του Οξαποδώ

Πισωγυρίζουμε.
Σ΄εναν μεταμοντέρνο Μεσαίωνα,στον δρόμο για τη κόλαση.

 

η ζωγραφιά από τον μπλοκ του Phivou Nicolaides

Σήμερα μετά από τα επιτεύγματα της ίδιας της εργατικής τάξης, μιας και αυτή είναι ο δημιουργός και παραγωγός του πλούτου, έρχονται να πάρουν πίσω ότι με εργασία, με αγώνες και θυσίες  κατακτήθηκε.

Μας βρήκαν  απροετοίμαστους για να παίξουμε τον ιστορικό μας ρόλο σαν τάξη.

Οι μηχανισμοί τους γνωρίζοντας, είχαν ήδη φροντίσει αναγάγοντας την προπαγάνδα μαύρη και κίτρινη, σε υψηλής μορφής επιστήμη,  για να  αποπροσανατολίσουν παραπληροφορόντας,παραχαράσσοντας, να δημιουργήσουν μία εικονική πραγματικότητα και μέρος αυτής της μαγικής εικόνας, να γίνει ο λαός.

Αλλά και με την νομοτελειακή εμφάνιση της κρίσης, με όλα τα μέσα επιδόθηκαν να δημιουργήσουν σύγχυση και αυταπάτες.

Καθηγητάδες και προφεσόροι, οικονομολόγοι και κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι και πανεπιστημιακοί και παντός είδους επαΐοντες,γέμισαν το you tube και τα παράθυρα της τηλεοπτικής μας αποχαύνωσης,

προκειμένου να ερμηνεύσουν και να προτείνουν εκατοντάδες συνταγές, για την θεραπεία ενός  ασθενούς που ήδη  πνέει τα λοίσθια και της κρίσης που τον ταλανίζει, σαν επιθανάτιος ρόγχος.

Και, πάντα οι όποιες προτάσεις, μέσα στα μολυσμένα και σάπια   πλαίσια του ίδιου του συστήματος που την δημιούργησε.

Είναι λοιπόν μια κρίση όπως ισχυρίζονται του χρέους, δημοσιοοικονομική;

Είναι μια κρίση που την προκάλεσε η αλόγιστη σπατάλη από την μεριά όλων μας, που όλα τα προηγούμενα χρόνια "σπαταλούσαμε πολύ περισσότερα απ΄όσα παρήγαμε";

Είναι μια κρίση που την δημιούργησαν αλόγιστες  σπάταλες, αδηφάγες κυβερνήσεις,άχρηστοι και ανίκανοι ηγέτες;

Είναι εύκολο να πείσουν και να οδηγήσουν  σε αυτά τα συμπεράσματα και είναι ακίνδυνες οι  τέτοιου είδους εκτιμήσεις για τον πραγματικό ένοχο, που δεν είναι άλλος από το ίδιο το σύστημα που γεννά όλα τα παραπάνω.

Και είναι ακίνδυνο, γιατί αν καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι φταίνε τα λαμόγια, οι κλέφτες, οι άχρηστοι και ανέντιμοι της εξουσίας, τότε δεν έχεις παρά να τους αντικαταστήσεις με άλλους ποιο έντιμους ποιο ικανούς και αξιόπιστους!

Το φιλότιμο του Έλληνα αναφωνεί: "Μα έκλεψαν και κανείς δεν τιμωρήθηκε"!

Αλλά  το ίδιο το σύστημα, δεν θα διστάσει να καταδικάσει ακόμη και δικούς του εκπροσώπους, προκειμένου να κατευνάσει το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών και  να μπορέσει ανενόχλητα να συνεχίσει έστω και στα ελάχιστα περιθώρια  που του απομένουν την κυριαρχία του,χρησημοποιόντας και άλλες μορφές.

Για τον εργαζόμενο όμως αυτό δεν θα σημαίνει την επαναφορά της περιόδου ανάπτυξης του συστήματος, γιατί αυτό έχει εξαντλήσει πλέον τα ιστορικά του όρια και μπορεί να συνεχίσει την κυριαρχία του, μόνον με μαζική καταστροφή των παραγωγικών   δυνάμεων.

Αυτό δεν έκανε άλλωστε και με τον Β Παγκόσμιο;

Είναι ακίνδυνο αν καταλήξεις ότι ναι, φταίμε και μεις που αλόγιστα διαχειριστήκαμε τα έσοδά μας, που μπήκαμε στο λούκι να "θέλουμε δύο και τρία αυτοκίνητα στην οικογένεια, να θέλουμε διακοποδάνεια, να θέλουμε να θέλουμε....και να καταναλώνουμε περισσότερα απ΄όσα βγάζαμε".

Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα γιατί αν καταναλώναμε περισσότερα απ΄όσα βγάζαμε, τότε από που τα βρήκαν οι 1600 θεσμικοί επενδυτές τα 1000 τρις εκατομμύρια δανείσημο κεφάλαιο, όταν το Παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν είναι μόλις 57 τρις εκατομμύρια!

.

Πώς και από πού συσσωρεύτηκαν  στις τσέπες των καπιταλιστών τα τεράστια  κέρδη και τα κεφάλαια. 

Με βάση επίσημα στοιχεία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στην χώρα μας, να  παρουσιάζουν μια πρωτοφανή συσσώρευση κεφαλαίων, κατακλέβοντας τον πλούτο που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι, που αγγίζει τα εξωφρενικά επίπεδα από 388,5 δις ευρώ το 2004 το συνολικό ενεργητικό του εταιρικού τομέα να εκτοξευθεί στα 832,7 δις το 2009 σημειώνοντας αύξηση του 114,4%!!

Βλέπεις, με αυτήν την λογική που πλασάρουν, μπορούν να συνεχίζουν καθιστώντας μας στην ίδια την συνείδησή μας,συνένοχους και άρα:

"Αν σταματήσουμε αυτές τις αλόγιστες απαιτήσεις μας, αν ανταποκριθούμε στις ανάγκες της πατρίδος και στερηθούμε αυτά που τόσα χρόνια σε βάρος της  σπαταλούσαμε, τότε όλα θα επανέλθουν όπως και πριν την κρίση¨".

Και θα ζήσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα (αυτοί πάντα καλύτερα)

Το πνεύμα όμως και το γράμμα των νόμων που καθορίζουν τον καπιταλιστικό τρόπο  παραγωγής, λέει ότι ένοχο είναι:

Το εκμεταλλευτικό σύστημα που αναπτύσσεται άναρχα από την ίδια του την φύση.

Το ίδιο το  καπιταλιστικό σύστημα και η βασική του αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική καπιταλιστική ιδιοποίηση.

Ένοχο και υπεύθυνο, είναι το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από  άνθρωπο,στην συσσώρευση κεφαλαίων που προκύπτουν μόνον από την εκμετάλλευση της υπεραξίας της εργασίας.

Ο κάθε επιχειρηματίας σαν πωλητής εμπορευμάτων πολύ θα ήθελε να υπάρχει αγοραστική δύναμη ώστε τα προϊόντα του να πωλούνται, να συνεχίζει ο εργαζόμενος την παραγωγική διαδικασία και αυτός, να εισπράττει τα κέρδη από την απλήρωτη εργασία (την υπεραξία).

Στην ανάγκη όμως να ανταγωνιστούν μεταξύ τους οι κεφαλαιοκράτες, προσπαθούν να εξασφαλίσουν υψηλότερα κέρδη και, αυτό το επιτυγχάνουν μόνον με την συμπίεση του εισοδήματος των εργαζομένων.

Αν δεν το έκαναν αυτό δεν θα ήταν καπιταλιστές.

Ταυτόχρονα επιδιώκουν και με την εντατικοποίηση της εργασίας και με τις νέες  τεχνολογίες την αύξηση της παραγωγικότητας .

Όμως όσο συμπιέζουν τα εισοδήματα των εν δυνάμει καταναλωτών τους, των εργαζόμενων, τόσο μειώνεται  η δυνατότητα κατανάλωσης.

Αυτή ακριβώς είναι η βασική αντίθεση του καπιταλισμού,ανάμεσα στην επιδίωξή του να διευρύνει την παραγωγή και στα στενά πλαίσια της λαϊκής κατανάλωσης.

Και κάποια στιγμή κάνει την εμφάνισή της η υπερπαραγωγή

Ο κεφαλαιοκράτης πλέον δεν χρειάζεται τόσα εργατικά χέρια, οι αποθήκες του είναι γεμάτες αδιάθετα προϊόντα, απολύει και όσο απολύει, τόσο συρρικνώνεται και η καταναλωτική δύναμη των εργαζομένων, ανέργων.

Αυτές είναι οι νομοτέλειες που καθορίζουν την καπιταλιστική εξέλιξη.

Είναι μια πορεία που συμβαίνει, όχι γιατί κάποιοι την προκάλεσαν ή την επιδίωξαν, είναι αναπόφευκτη και καταδεικνύει τον ιστορικά περιορισμένο χαρακτήρα του καπιταλισμού και την αναγκαιότητα της αντικατάστασής του από τον Σοσιαλισμό.

Πρέπει να πάψουμε να έχουμε αυταπάτες, να κατανοήσουμε τον χαρακτήρα της κρίσης του συστήματος,να γίνει καθαρό στην συνείδησή μας, ότι όσο υπάρχει η πολιτική εξουσία της πλουτοκρατίας, καμιά αλλαγή προς όφελός μας δεν μπορεί να υπάρξει. 

Έχουν όλη την δυνατότητα, να μεταμφιεστούν, να αλλάξουν προσωπείο, να βάλουν τις μάσκες τους προκειμένου να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετούν.

Πρέπει και μπορούμε να γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, διεκδικώντας μέσα από συμμαχίες με αντιμονοπωλιακές, αντιιμπεριαλιστικές, αντικαπιταλιστικές  δυνάμεις, που θα συσπειρωθούν και θα αγωνιστούν κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, για την λαϊκή εξουσια.
Υπάρχει ο άλλος δρόμος!

Ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί με μια φωνή :"Ο Αγώνας τώρα δικαιώνεται"

Το 2030 δεν είναι μακρυά και μέχρι τότε, άντε και ζωή σε λόγου μας,εκτός.......................

Πανηγυρίζουμε!

Χαμόγελα, χειροκροτήματα, αγκαλιές και συχαρίκια, για την επιτυχία της μάχης που  έδωσε ο Πρωθυπουργός της χώρας για την σωτηρία της Πατρίδος.

Φωτογραφίες φλας .....

Η Πατρίς εσώθει!

Εμπρός παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, να φωνάξουμε και να ζητωκραυγάσουμε, ότι

"Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ"

(Έτσι ζητωκραύγαζαν οι "πιστοί" του Αντρέα, την ώρα που αυτός υπέγραφε το ΄83 την παραμονή των βάσεων και ταυτόχρονα ξεγελούσαν τον λαό, ότι υπογράφουν για να φύγουν οι βάσεις)

Όσοι πιστοί λοιπόν  προσέλθετε.

Αλλά να θυμάστε ότι όταν αυτοί πανηγυρίζουν, κάτι κακό θα μας συμβεί.

Οι υπόλοιποι. στήστε επιτροπές αλληλεγγύης  να έχουμε να φάμε ένα πιάτο φαΐ, να συμπαρασταθούμε αν πάνε να κόψουν το ρεύμα σε κάποια νοικοκυριά, να ορθώσουμε τα στήθια μας σε όποια Τράπεζα πάει να βγάλει σε πλειστηριασμό το σπίτι του γείτονα και όσοι ακόμη έχετε εργασία, πηγαίνετε να γραφτείτε στο σωματείο σας.

Στο μεταξύ το 2030 δεν είναι μακρυά και μέχρι τότε άντε και ζωή σε λόγου μας.......εκτός..........

ΥΓ: Ας μην έχουμε αυταπάτες,αν ο λαός μας δεν κατανοήσει την ανάγκη ανατροπής του ίδιου του συστήματος,αν δεν κατανοήσουμε ότι μέσα σε αυτό το σύστημα τα λαϊκά στρώματα , η εργατική τάξη, δεν μπορεί ούτε να περιμένει, ούτε να έχει κάποιο όφελος,αν δεν αποφασίσουμε αντεπίθεση, οργανωμένα, δυναμικά, μαζικά, αποφασιστικά,(αν δεν δουλέψουμε σε αυτήν την κατεύθυνση) τα δεινά που θα υποστούμε θα είναι ανυπολόγιστα.

Περάσαμε τα σύνορα του Οξαποδώ.

Ο μεταμοντέρνος Μεσαίωνας είναι μπροστά μας και μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.

Είμαστε σε πόλεμο και ο πόλεμος, είναι ταξικός .

Ο λαός  μας μπορεί,έχουμε την δύναμη  και άλλωστε,  
 δεν υπάρχει  άλλη επιλογη

Μην παραλείψετε να το ακούσετε και να το τραγουδήσετε!

 Να δεις τι σου΄χω για μετά

Στίχοι Μιχάλης Γκανάς
Μουσική Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση Λ. Μαχαιρίτσας - Β.Παπακωνσταντίνου.


Στο ασανσέρ σφάζουν αρνιά
στο ρετιρέ κριάρια
και στο μεγάλο λίβινγκ ρουμ
με ρομπ ντε σαμπρ κυκλοφορούν

Στον καμπινέ πάνε συχνά
και στο μπιντέ καβάλαπροσεύχονται διαπασών
εις το Λαχείο Συντακτών

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το πενήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα μπετά
να δεις τι σου �χω για μετά

Στου Στρατηγάκη την αυλή
και σ' άλλα ινστιτούτα
λέει πολλοί 'ναι μαζεμένοι
Ρωμιοσύνη μου καημένη

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει
μα κόκκαλα τσακίζει
με YES και SORRY και λοιπά
και με σπασμένα Αγγλικά

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το εξήντα και μετά
ανά, κατά, διά, μετά
να δεις τι σου �χω για μετά

Καβάλα πάνε σινεμά
καβάλα super market
μπαίνουμε σ' άλλη εποχή
πιο stereo και γιώτα χι

Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών
κι αντίσταση και γύψος
Πολυτεχνείο ξαφνικά
μεταπολίτευση και τα λοιπά

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ� το εβδομήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα σκατά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Εδώ και τώρα αλλαγή
και πανταχού το νέφος
από τα out και τα in
βγήκανε γιάπηδες με τζην

Σκυλάδικα στην εθνική
disco στην παραλία
ανάδελφος Ελληνισμός
ενώ επίκειται σεισμός

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ογδόντα και μετά
να δεις τι σου 'ρχεται μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Στο ενενήντα φτάσαμε
εμπρός ταχύ το βήμα
να το ακολουθήσουμε
γιατί καθυστερήσαμε

Εοκ, Νου Δου, περικοπές
Κυπριακό και Σκόπια
Θε μου πως φτάσαμε ως εδώ
στα σύνορα του Οξαποδώ

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ενενήντα και μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά            
                                                         
Μα η Ελλάδα ως γνωστόν              
ποτέ της δεν πεθαίνει
και όπως έχει ειπωθεί                     
κάποια στιγμή θ�αναστηθεί           
                                                          
Μητέρα μεγαλόψυχη                       
ή φάντασμα και ζόμπι
ας κάνουμε υπομονή
το δυο χιλιάδες θα φανεί

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
την ονειρεύτηκα ξανά
συγκάτοικο σ' ένα βραχνά
να με ξυπνάει με βρισιές

Σήμερα εγώ δεν δουλεύω έχω κατέβει σε απεργία !

Σωματείο των ταξιτζήδων Ο Άλιμος.

Ιστορικό σωματείο.

Έτσι λεγόταν τότε  και την πλειοψηφία, θαρρώ  την είχε το ΚΚΕ.

Τι εποχές και κείνες!

Περίμενα στην στάση και από μακρυά είδα τον ταρίφα  να κατεβαίνει.

Α να χαθεί  σκέφτηκα, απεργοσπάστης!

Τι να κάνω όμως βιαζόμουν και έτσι του έκανα σήμα να σταματήσει.

Μπήκα μέσα, Μοσχάτο, του είπα και άρχισε.... το ψάρεμα.

Καλά σήμερα απεργία δεν έχετε;

Εε,......ναι είναι απεργία.

Και συ πως και δουλεύεις;

Τα ίδια προβλήματα δεν έχεις και συ με τους άλλους συναδέλφους σου; 

Η μήπως δεν συμφωνείς με τα αιτήματά τους;  Τι στο καλό ζητάνε;

Ήξερα πολύ καλά τα αιτήματά τους, ήταν θαρρώ  η μείωση στις τιμές των  καυσίμων  και φθηνότερα ανταλλακτικά.

Και η απεργία κρατούσε μέρες.

Ο "φίλος" απεργοσπάστης   "είχε παιδί που περίμενε το γάλα του"!

Και από κει και μετά, δεν ήξερε που να κρυφτεί ο άνθρωπος.

Θυμάμαι κάποια στιγμή τον λυπήθηκα.

Γιατί και οι άλλοι συνάδελφοι,  φαντάζομαι έχουν και αυτοί παιδιά   και όταν γυρνάς εσύ στο σπίτι από την δουλειά και έχεις στις τσέπες σοκολάτες για τον πιτσιρικά σου, οι  συνάδελφοι σου που απεργούν, το μόνο που έχουν να δώσουν στα παιδιά τους, είναι η τρυφερή τους αγκαλιά, αλλά και το καθαρό χωρίς ενοχές  βλέμμα που μπορούν να κοιτούν τα παιδιά τους στα μάτια, δίχως να ντρέπονται,  περήφανα.

Η μήπως οι άλλοι συνάδελφοι έχουν τον Μπάρμπα από το Αμέρικα και τους στέλνει τα ντόλαρς για να συντηρούνται οι οικογένειες τους;

Ξέρεις όταν περάσουν τα χρόνια και ο γιος σου, όπως και οι γιοί και οι κόρες των συναδέλφων σου θα έχουν μεγαλώσει, θα τους λένε ιστορίες από τους αγώνες τους οι πατεράδες και θα τους μιλούν για το κουράγιο και την αλληλεγγύη της μεγάλης απεργίας.(Αν θυμάμαι καλά κράτησε πάνω από 20 μέρες)

Για τότε που για μέρες ολόκληρες χωρίς μεροκάματο, πάλευαν για καλύτερη ζωή και συνθήκες για τους ίδιους και για τα παιδιά τους.

Εσύ φίλε τι θα λες στο γιο σου;

Θα έχεις το κουράγιο να του πεις: "Εγώ για να μην στερηθείς το γάλα σου, έγινα απεργοσπάστης";

Αλλά και τους συναδέλφους σου, όταν τελειώσει η απεργία και γυρίσουν στις δουλειές τους, εσύ πως θα τους κοιτάξεις στα μάτια ή μήπως κρύβεσαι τώρα μην σε πάρει κανένα μάτι, σαν τις πόρνες που κάνουν πιάτσα σε μισοσκότεινα σοκάκια γιατί ντρέπονται και φοβούνται μην τους πάρει κανένα μάτι γνωστού και το μάθουν στην γειτονιά;

Αλλά και αν η απεργία έχει κάποιες κατακτήσεις, εσύ πως θα τις επωφεληθείς, δεν θα ντρέπεσαι;

Εγώ σε κόβω άντρα με μπέσα, δεν μπορώ να σε φανταστώ να μιξοκρύβεσαι κοτζάμ άντρακλας.

Πιτσιρίκα ήμουν και αυτός μεγαλύτερος από μένα.

Το ταξί είχε αρχίσει να κάνει κάποια απότομα τινάγματα, με κοίταζε μέσα από τον καθρέφτη στην αρχή μετά, σταμάτησε να με κοιτάει, μα το έβλεπα το βλέμμα του που ολοένα και σκοτείνιαζε.

Και τι να κάνω κορίτσι μου, τι να κάνω, πως να αντιμετωπίσω την κυρά που περιμένει το μεροκάματο για τα αυριανά ψώνια;

Η γυναίκα, άκου και μένα, μπορεί να γκρινιάζουμε, μπορεί να θέμε και να απαιτούμε, μα το πρώτο που θέλουμε, είναι να είμαστε περήφανες για τους συντρόφους μας, να έχουμε λόγους να τους εκτιμάμε και να καμαρώνουμε για λογαριασμό τους.

Οι γυναίκες,  κυνηγημένους και κρυμμένους, φοβισμένους και δειλούς, δεν τους εκτιμάμε καθόλου. Τους παίρνουμε και τον αέρα και από κει που είναι ντερβίσηδες, μπορεί να τους βάλουμε να κόψουν μέχρι και το μουστάκι.

Να ξέρεις, αλλιώτικα περπατάει η γυναίκα δίπλα σ΄εναν "άντρα" και αλλιώτικη είναι η περπατησιά της δίπλα σ΄έναν άνδρα.

Έχεις δίκιο κοπελιά, έχεις δίκιο και ντρέπομαι,..... μου είπε, μα τι να κάνω;

Είχαμε φθάσει στην γέφυρα του Μοσχάτου.

Εγώ στην θέση σου θα κώλωνα το αμάξι στην άκρη, θα κατέβαζα το ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ  και θα τραβούσα φρένο.

Και κάνει μια έτσι ο ταξιτζής και βάζει το αυτοκίνητο στην άκρη, τραβάει το φρένο και γυρίζει και με κοιτάζει με το βλέμμα της απόφασης.

Χάρηκα που τα είπαμε ψέλλισε.

Και γώ χάρηκα του είπα και άνοιξα την πόρτα. 

Κατέβηκα και κατέβηκε και αυτός.

Άνοιξα την τσάντα μου. 

Τι σου χρωστάω ρώτησα.

ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ, ΕΧΩ ΚΑΤΕΒΕΙ  ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ.

Και μου άπλωσε το χέρι.Του ΄δωσα το δικό μου και ο χαιρετισμός είχε το σφίξιμο του χεριού, που κάνει τον "ήλιο να είναι βέβαιος για τον κόσμο". 

Όταν απομακρύνθηκα μερικά βήματα γύρισα να κοιτάξω και τον είδα. 

Είχε βγάλει το "καπέλο",  κλείδωνε το αμάξι και απομακρύνονταν με βήμα ανάλαφρο και αποφασιστικό.

Σε κάποιο παλιό τετράδιο ξεχασμένο ήταν καταγεγραμμένη αυτή μου η εμπειρία, που το βράδυ στην συζήτηση με τα συντρόφια, μας έκανε να "αποφασίσουμε"  ότι μπορούμε.

Και από τότε μέχρι και σήμερα ξέρω ότι μπορούμε και άλλωστε άλλη επιλογή πια, σήμερα δεν έχουμε.

Στα σκαριά το νέο κόμμα!

Ο καινούργιος μας θίασος  

 Άντε καλορίζικο να είναι και να είναι αυτό, που θα μας πάει ποιο πέρα.....

Άντε καλορίζικο να είναι και  να είναι εκείνο που θα μας οδηγήσει ξανά στην ανάπτυξη. 

Που θα μας βγάλει έξω από τα αδιέξοδα. 

Που θα δώσει ώθηση στην οικονομία,που θα οδηγήσει την χώρα στη πορεία της ανάκαμψης.

Θα είναι το κόμμα εκείνο που θα διαχειριστεί τα της κρίσης και τα των  συνεπειών αυτής,  με ορθολογισμό, με ισονομία, με δικαιοσύνη, με συνέπεια και σύνεση.

Θα είναι το κόμμα εκείνο, που θα "εκτιμάει" ότι η κρίση αυτή είναι κρίση εκτός από οικονομική και κρίση πολιτικής (Προσέξτε πολιτικής όχι πολιτική) και κρίση ηθική και κρίση πολιτιστική και πνευματική!....

Σύμφωνα με την ομιλία του Ν.Κοτζιά.

Είναι εν ολίγοις κρίση κακής διαχείρισης, ανίκανων και ανάξιων πολιτικών, χωρίς πρόγραμμα χωρίς σχέδιο ανάπτυξης.

Με λίγα λόγια είναι κρίση μιας τέτοιας  μορφής, που στο βαθμό που θα περάσει μέσα από την  την κοινοβουλευτική εξουσία στα χέρια άλλων ποιο ικανών, περισσότερο έντιμων,  θα μπορέσει η χώρα να ανακάμψει και να μπει ξανά στον δρόμο της προόδου!

Τα ονόματα που ενέχονται στο καινούργιο κόμμα που φαίνεται σύμφωνα με την εφημερίδα το Ποντίκι να είναι στα σκαριά και που θα ανακοινωθεί τα επόμενα εικοσιτετράωρα, αποτελούν "εγγύηση" για το ξεπέρασμα της κρίσης.

Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες της εφημερίδας, αύριο Πέμπτη πρόκειται να συναντηθούν οι 8 που θα πρωτοστατήσουν στην δημιουργία του κομματικού φορέα.

Και για του λόγου το αληθές ακούστε τα ονόματα:

Ο πρώην πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ  και πρώην συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου Ν. Κοτζιάς, ο πανεπιστημιακός Ν. Μαριάς , ο εργατολόγος Α. Μητρόπουλος η πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σοφία Σακοράφα, ο πρώην σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου σήμερα ανεξάρτητος βουλευτής Β. Παπαχρήστος, ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παν. Κουρουμπλής, ο Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σ. Παπασπύρος αλλα και ο συνταγματολόγος  και στέλεχος του ΣΠΙΘΑ Γ. Κασσιμάτης

Τελευταία αλλά όχι έσχατη  και η συμμετοχή του Μ Θεοδωράκη.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η εφημερίδα αναφερόμενη στο νέο πολιτικό φορέα, λέει ότι στόχο του θα έχει: 

"Την απήχηση των προβλημάτων της κοινωνίας στην μετά μνημονιακή περίοδο" (!) (;)

Αν θέλετε να έχετε καλύτερη και άμεσα προσωπική γνώμη  για τις απόψεις ενός εκ των μελών  που θα συμμετέχουν και θα πρωτοστατούν ρίξτε μια ματιά εδώ:  

  http://www.youtube.com/watch?v=Fzyc1PVriSU&feature=player_embedded

Θα ακούσετε τον κύριο Ν.Κοτζιά να αναφέρεται   στην κρίση όχι μόνον της οικονομίας, αλλά και  στην κρίση ηθικής, την πολιτιστική κρίση, την κρίση της πολιτικής , των πολιτικών!

Εύκολα καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα,ότι εν ολίγοις για όλα φταιν΄οι γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες,οι πολιτικοί, που δεν είναι σε θέση να μοιράσουν σε δυο άλογα σανό, γι΄αυτό τα κάνανε μπάχαλο, γιατί δεν "είναι δυνατόν να εισάγουμε από την Γερμανία ζάχαρη και να έχουμε κλείσει το δικό μας  εργοστάσιο ζαχάρεως". Και ακόμη το άλλο ισχυρό του επιχείρημα ότι:

"Δεν είναι δυνατόν ο Ψωμιάδης της Ασπίς στην φάση της απόλυτης πτώχευσης να παίρνει αποζημίωση 10.000.000 εκ.Ευρώ"!

Είναι χαρακτηριστικό δε, ότι όταν  κατά την διάρκεια της ομιλίας του κάποιος από το ακροατήριο τον διακόπτει, του  απαντάει αυστηρά, ότι "λέει την γνώμη του με θάρρος, όπως την έλεγε  για 50 χρόνια".

Μόνον που ο κύριος Κοτζιάς παραλείπει να πει ότι η γνώμη του για τα οικονομικοκοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα μερικά χρόνια πριν,από αυτά που σήμερα εκφράζει.

Σήμερα ο κύριος Κοτζιάς, μιλάει για την κρίση των πολιτικών και άρα ανίκανων και ανάξιων απλώς πολιτικών, πριν μερικά χρόνια όταν μας έκανε μαθήματα πολιτικής οικονομίας όμως, μιλούσε για τις νομοτέλειες και τα αδιέξοδά της, μιλούσε για την ιστορική αναγκαιότητα της ανατροπής της καπιταλιστικής οικονομίας.Όταν μιλούσε για κρίση ηθικής,για κρίση πολιτιστική,υποστήριζε τεκμηριωμένα και επιστημονικά ότι αυτές οι κρίσεις αξιών,δεν είναι παρά μόνον σύμφυτες του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, που μέσα στα πλαίσιά του η εργατική τάξη δεν θα είναι παρά το υποκείμενο άγριας εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο.

Σήμερα ο Κοτζιάς αναρωτιέται στην ομιλία του "Τι σημαίνει δημοκρατία σε περίοδο κρίσης"

Τότε όμως με μάθαινε μόλις λέω την λέξη δημοκρατία να βάζω δίπλα το ερώτημα "δημοκρατία για ποιον;" Το ερώτημα λοιπόν τώρα πια έχει πάει στην πάντα και έρχεται αμέσως η απάντηση που λέει ότι "δημοκρατία σε περίοδο κρίσης σημαίνει, ότι διαθέτω έναν συναινετικό μηχανισμό επίλυσης προβλημάτων,μηχανισμό επίλυσης κοινωνικών διαφορών,μηχανισμό νομιμοποίησης και διατύπωσης εναλλακτικών λύσεων".

Είναι απλά και εύκολα μαθήματα πολιτικής οικονομίας, που σε οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Αστική δημοκρατία,γιατί γι΄αυτήν μιλάμε, οφείλει να διαθέτει τους παραπάνω μηχανισμούς. 

Με αυτούς τους μηχανισμούς της όμως μια Αστική δημοκρατία τα μέτρα που θα πάρει προς όφελος  τίνος θα είναι κύριε Κοτζιά;

Αλλά θέλω να σας πω να μην γίνεστε άδικος και αυστηρός, η Αστική δημοκρατία διαθέτει ακριβώς αυτούς τους μηχανισμούς που περιγράφεται και απόδειξη ο πολιτικός φορέας και εσείς ο ίδιος που θα συμμετέχετε σε αυτόν πρωτοστατώντας, αν έτσι είναι τα πράγματα.

Καλά ρε κύριε καθηγητά, όταν μιλάς σε όσους σε ακούνε δεν ντρέπεσαι,το πρωί στον καθρέπτη όταν αντικρίζεις την φάτσα σου όμως, δεν ντρέπεσαι;

Γιατί οι αστοί οικονομολόγοι αυτά έμαθαν αυτά λένε(λέω τώρα που δεν είναι και έτσι, αλλά ας το παρακάμψουμε)

Εσύ όμως ξέρεις, εσύ έχεις κάνει μελέτες, αναλύσεις, έχεις γράψει βιβλία, συγγράμματα και κείμενα για την φύση του καπιταλισμού, για τις νομοτέλειές του, τα αδιέξοδά του,  έχεις σταθεί στην έδρα να μεταλαμπαδεύσεις τα πανανθρώπινα ιδανικά ενάντια στο απάνθρωπο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Και σήμερα έρχεσαι και τολμάς ανερυθρίαστα  να προσφέρεις πολιτικό στήριξη στο ίδιο το σύστημα που καταδίκαζες;

Ξέρουμε βέβαια ότι χρόνια ολόκληρα έγλυφες εκεί που παλιότερα έφτυνες αλλά από θέση γραφείου στο παρασκήνιο και όχι από τα μπαλκόνια των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Γη των παλικαριών και της αγάπης

Αφιερωμένο στον δοκιμαζόμενο αδελφό Κυπριακό λαό,

με την πεποίθηση ότι με την γενναιότητά του,  θα ξεπεράσει και αυτήν του την δοκιμασία.

Κι΄όσο τρώει την ύλη ο καιρός,τόσο βγαίνει πιο καθαρός ο χρησμός από την όψη μου:

....την οργή των νεκρών να φοβάστε,

και των βράχων τα αγάλματα!

"Εζυγίσανε την χαρά μου και τη βρήκανε,λέει, μικρή

και την πατήσανε χάμου σαν έντομο.

Τη χαρά μου χάμου πατήσανε και στην πέτρα μέσα την κλείσανε

και στερνά την πέτρα μου αφήσανε,

τρομερή ζωγραφιά μου".

 Οδυσσέα Ελύτη 

Το Αξιον Εστί

ΤΑ ΠΑΘΗ

Α

Ιδού εγώ λοιπόν,

ο πλασμένος για τις μικρές Κόρες και τα νησιά του Αιγαίου,

ο εραστής του σκιρτήματος των ζαρκαδιών

και μύστης των φύλλων της ελιάς

ο ηλιοπότης και ακριδοκτόνος 

ιδού εγώ καταντικρύ

του μελανού φορέματος των αποφασισμένων

και της άδειας των ετών, που τα τέκνα της άμβλωσε,

γαστέρας,το άγκρισμα!

Λύνει αέρας τα στοιχειά και βροντή προσβάλλει τα βουνά.

Μοίρα των αθώων,πάλι μόνη, νά σε, στα Στενά!

Στα Στενά τα χέρια μου άνοιξα

Στα Στενά τα χέρια μου άδειασα

κι΄άλλα πλούτη δεν είδα,κι΄άλλα πλούτη δεν άκουσα

παρά βρύσες κρύες να τρέχουν

Ρόδια ή Ζέφυρο ή Φιλιά.

Ο καθείς και τα όπλα του είπα:

Στα Στενά τα ρόδια μου θ΄ανοίξω

Στα Στενά φρουρούς τους ζέφυρους θα στήσω

τα φιλιά τα παλιά θ΄απολύσω που η λαχτάρα μου άγιασε!

Λύνει αέρας τα στοιχειά και  βροντή προσβάλλει τα βουνά.

Μοίρα των αθώων, είσαι η δική μου η Μοίρα!

Β

ΤΗ ΓΛΏΣΣΑ μου έδωσαν ελληνική,

το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.

Μονάχη έγνοια μου η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.

Εκεί σπάροι και πέρκες 

ανεμόδαρτα ρήματα 

ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια 

όσα είδα στα σπλάχνα μου ν΄ανάβουνε 

σφουγγάρια μέδουσες

με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων

όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη.

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου με τα πρώτα μαύρα ρίγη.

Εκεί ρόδια,κυδώνια

θεοί μελαχρινοί,θείοι κι εξάδελφοι

το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια,

και πνοές από την ρεματιά ευωδιάζοντας

λυγαριά και σχίνο

σπάρτο και πιπερόριζα

με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων,

ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου,με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!

Εκεί δάφνες και βάγια 

θυμιατό και λιβάνισμα

τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια.

Στο χώμα το στρωμένο με τ΄αμπελομάντιλα 

κνίσες,τσουγκρίσματα

και Χριστός Ανέστη

με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.

Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου,με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!

Το  Μνημείο που στήθηκε στην Μακρόνησος. 

 Ι΄
 Τον πλούτο δεν έδωκες ποτέ σε μένα

τον ολοένα ερημούμενο από τις φυλές των Ηπείρων

και απ΄αυτές πάλι αλαζονικά,ολοένα,δοξαζόμενο!

Έλαβε τον Βότρυ ο Βορράς

και τον Στάχυ ο Νότος

την φορά του ανέμου εξαγοράζοντας
και των δέντρων τον κάματο δύο και τρεις φορές 
ανόσια εξαργυρώνοντας.

Άλλο εγώ,

πάρεξ το θυμάρι στην καρφίδα του ήλιου δεν εγνώρισα 

και πάρεξ

τη σταγόνα του νερού στ΄άκοπα γένια μου δεν ένιωσα

μα τραχύ το μάγουλο έθεσα στο τραχύτερο της πέτρας 

αιώνες κι΄αιώνες.

Εκοιμήθηκα πάνω στην έγνοια της αυριανής ημέρας

όπως ο στρατιώτης επάνω στο τουφέκι του.

Και τα ελέη της νύχτας ερεύνησα

όπως ο ασκητής τον Θεό του.

Από τον ιδρώτα μου έδεσαν διαμάντι

και στα κρυφά μου αντικαταστήσανε

την παρθένα του βλέμματος.

Εζυγίσανε την χαρά μου και τη βρήκανε,λέει, μικρή

και την πατήσανε χάμου σαν έντομο.

Τη χαρά μου χάμου πατήσανε και στην πέτρα μέσα την κλείσανε

και στερνά την πέτρα μου αφήσανε,

τρομερή ζωγραφιά μου.

Με πελέκι βαρύ τη χτυπούν,με σκαρπέλο σκληρό την τρυπούν,

με καλέμι πικρό τη χαράζουν την πέτρα μου.

Κι΄όσο τρώει την ύλη ο καιρός,τόσο βγαίνει πιο καθαρός

ο χρησμός απ΄την όψη μου:

ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ 

ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ


" Άξιον Εστι"
Aποσπάσματα από την ποιητική συλλογή του Οδδυσέα Ελύτη.

Τελικά αλήθεια, αυτοί πρέπει να ντρέπονται ή μήπως εγώ;

Εμείς,τι θα γίνει, 
θα κάνουμε "παιγνίδι";

  

.............Η Πέμπτη πέρασε.

Και υπάρχουν πολλοί "δικοί" μας που ντρέπονται να μας κοιτάξουν στα μάτια.

Είναι πολλοί εκείνοι που δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τις αναστολές, τις ανάγκες, τις ανασφάλειες,τις φοβίες τους.

Ο μανάβης της γειτονιάς μου, 25 χρόνων ,άνοιξε το μαγαζί του για.... 27 Ευρώ!

Η κομμώτρια της γειτονιάς μου, 42 χρόνων, είχε δύο πελάτισσες και έκανε είσπραξη.... 24 Ευρώ!

Ο Γρηγόρης ο οδοντίατρος 50ντάρης είχε δύο ραντεβού,τα ακύρωσαν και τελικά δεν είχε καμιά είσπραξη!

Ο Απόστολος απολυμένος μετά από 30 χρόνια δουλειάς στα 55 του. 
Δουλεύει μαύρα στο συνεργείο.

Καλός μάστορας, καλουπατζής. Για 37 ευρώ μου είπε, 37 ευρώ!

Και είναι ο μόνος που σκούπισε με τον αντίχειρά  τα μάτια του.



Η κοπέλα στο περίπτερο της γωνίας, μου είπε ότι πούλησε 1καρτα τηλεφώνου, 3 πακέτα τσιγάρα,2μπουκάλια γάλα και 4 πακετάκια τσίχλες, σύνολο είσπραξης περίπου 26 ευρώ!

Το δάνειο βλέπεις, που να με πάρει, είναι το δάνειο......


Και μιλάμε για τζίρο και όχι για καθαρό κέρδος.

Και για να πω την αλήθεια δεν έχω καταλάβει, ντρέπονται να με κοιτάξουν ή μήπως και όχι;

"Ξεπούλησαν" την γενική απεργία για μέσον όρο, περίπου 20 ευρώ ο καθένας!

"Έσπασαν" την απεργία για 20 ευρώ!!

Η μία εικόνα της πραγματικότητας.
Μία εικόνα του υποκειμενικού παράγοντα.

27/6    4 το χάραμα.

Ο Γιώργης φεύγει για το λιμάνι. Τηλεφωνήθηκε με τον Παύλο και πήραν τους δρόμους με την μηχανή,απ΄τα χαράματα.

Περιφρουρούν την απεργία.

Η Κατερίνα αύριο  δεν θα ανεβάσει τα ρολά στο μαγαζί, γωνία Τσαλδάρη και Ιωνίας.

Ούτε η Ματίνα δίπλα της.Ετοιμάζονται για το Μουσείο.

Ο Τάσος δεν θα πάει στο γραφείο και η Χαρά δεν θα ανοίξει την βιοτεχνία, ούτε τηλέφωνο δεν θα σηκώσει όλη μέρα για τυχόν παραγγελίες.
To ραντεβού της με τα άλλα τα παιδιά είναι για τις 10 το πρωί στην Ομόνοια.

Η Ελένη δεν θα πάει στη δουλειά και η Ρένα. θα κατέβει στην απεργία μαζί με τους υπαλλήλους της.

Ο Θόδωρος με τον Γιάννη έχουν δώσει ραντεβού, δεν δουλεύουν αύριο και μεθαύριο.

Αυτή είναι μια άλλη πραγματικότητα μια άλλη εικόνα,επίσης του υποκειμενικού παράγοντα.

Η πλατεία γεμίζει σιγά σιγά και είναι 35 μέρες τώρα που επιμένουν εκεί.
Είναι 35 μέρες που η αστική δημοκρατία επιχειρεί να χειραγωγήσει το "κίνημα" της πλατείας των αγανακτησμένων, που "είναι¨" ενάντια στην κομματικοποίηση και κάποιες φορές ενάντια και στην πολιτικοποίηση! 
Έφτασαν και πήραν απόφαση να καταργηθούν τα κόμματα! (θαυμαστικό μεγάλο) 
Και παραλίγο να παρθεί  απόφαση  για να καταργηθεί και η Πάλη των τάξεων !!!(πολλά θαυμαστικά)



Λίγο έλειψε να δούμε τον Πρετεντέρη και τον Τράγκα με πανό και κατσαρόλες,λίγο έλειψε να πέσουμε πάνω στον Καψή και τον Τέρενς Κουϊκ.
Λίγο έλειψε να ακούσουμε τον Πρωθυπουργό να στέλνει μήνυμα συμπαράστασης στους καταληψίες της πλατείας.


Αυτούς τους ανθρώπους, τους συνάδελφούς μας, τους γειτόνους μας, τους "δικούς" μας ανθρώπους, που οι μηχανισμοί της άρχουσας τάξης μπόρεσαν να κρατήσουν κατά πως τους συνέφερε μακρυά από το οργανωμένο κίνημα και σε πολλές περιπτώσεις και απέναντι  με αυτό,σήμερα και κάτω από τον φόβο της κοινής οργανωμένης  πάλης, κάνουν ότι μπορούν για να τους χειραγωγήσουν, να τους προμοτάρουν, για να τους οδηγήσουν σε δρόμους που δεν θα ενέχουν κινδύνους για την κυριαρχία της αστικής τους δημοκρατίας.

Παίζουν το παιχνίδι τους και αυτό καθώς χρόνια τώρα το ξέρουμε είναι καλά στημένο. 

Εμείς,τι θα γίνει εμείς θα κάνουμε "παιγνίδι";


Η εικόνα που παρουσιάζουν για το σύνολο των συγκεντρωμένων που διαμαρτύρονται δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.


Παρά τις όποιες προσπάθειές καταβάλουν όμως, οι αντικειμενικές συνθήκες, είναι τέτοιες που πια οδηγούν τον υποκειμενικό παράγοντα,αυτόν που "παρέμεινε" με μόνο όπλο τον αυθορμητισμό, να  προσπαθεί να εκφράσει  στην έντονη δυσφορία και διαμαρτυρία του.


Σιγά σιγά όμως αυτή η "έκφραση" αρχίζει και   γίνεται επικίνδυνη, από  τον φόβο, μήπως συναντηθεί με τις συνεπείς ταξικές δυνάμεις. 

Είναι ο εφιάλτης τους,  για τον  οποίο οι κομμουνιστές με όλες τους τις δυνάμεις, πρέπει να συμβάλλουν για να τον κάνουν  πραγματικότητα.  
Να μετουσιωθεί το ταξικό ένστικτο σε ταξική συνείδηση,μέσα από τους καθημερινούς αγώνες.
Άλλωστε αυτό είναι το χρέος.


Και αυτή είναι η άλλη αλήθεια μια άλλη εικόνα της πραγματικότητας,που θα στοιχειώνει τις μέρες και τις νύχτες του ταξικού εχθρού.


Και η αντικειμενική πραγματικότητα που πρέπει να διαμορφωθεί;


Ο Γρηγόρης ο οδοντίατρος, είναι "δικός" μας, "δικιά" μας είναι και η Άννα στο περίπτερο,"δικοί" μας άνθρωποι είναι και ο μανάβης στην γειτονιά μου, και ο Απόστολος.....και οι ανθρωποι στην πλατεία

Είναι σάρκα από την σάρκα μας.

Ας γίνει κατανοητό σε όλους μας, ότι χωρίς τους εργαζόμενους, δίχως το λαό μας δεν μπορούμε να βαδίσουμε.

Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας,ας ανταποκριθούμε στο χρέος μας.


Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ:

Οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης, που οδηγεί την εργατική τάξη στην απόλυτη ένδεια και στον αφανισμό μεγάλου μέρους της.

"Το πρώτο και καθοριστικό είναι η ύπαρξη ενός μαχητικού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος"

που θα καθοδηγείται από την Μαρξιστική Λενινιστική θεωρία.

Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη.

Με σταθερό μέτωπο ενάντια στην αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό

Με πρόγραμμα και στρατηγικό στόχο.

Να συμβάλλει με την σωστή επιλογή στην πολιτική συμμαχιών για την δημιουργία μετώπου.

 

Να συμβάλλει στην μετουσίωση του ταξικού ένστικτου σε ταξική συνείδηση, και  στην οργάνωση της εργατικής τάξης.

Αυτές είναι οι προϋποθέσεις και ο ρόλος που καλείται να παίξει ένα ΚΚ πολύ πριν την εμφάνιση της επαναστατικής κατάστασης, προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να υπάρξει δυνατότητα  για την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης.

Την πολιτική  επανάσταση, για την ανατροπή του ιμπεριαλισμού και το επαναστατικό πέρασμα στην Σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Τώρα που ,ο καπιταλισμός εξαντλεί τα όριά του, οι αντικειμενικές προϋποθέσεις έχουν ωριμάσει προσφέρεται στον υποκειμενικό παράγοντα  η δυνατότητα να παρέμβει για να αντικατασταθεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής  με επαναστατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό 

"Η επανάσταση είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί αν ο βαθμός ωριμότητας των Αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών δεν  συμπέσουν".

 Οι Κομμουνιστές πρέπει να αξιοποιούν:

"κάθε έστω και ελάχιστη δυνατότητα να αποκτήσουν μαζικό σύμμαχο.Έστω και προσωρινό,ταλαντευόμενο,ασταθή,αβέβαιο και συμβατικό.Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό,δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από τον Μαρξισμό και από τον επιστημονικό σύγχρονο σοσιαλισμό γενικά"

Άπαντα Λένιν εκδ.Σύγχρονη Εποχή τόμος 41