Συναγερμός για την υπεράσπιση της ζωής της εργατικής και λαϊκής οικογένειας

Η απειλή της μαζικής φτώχειας και εξαθλίωσης, σχετικής και απόλυτης, είναι μπροστά και μέσα στο σπίτι της εργατικής και λαϊκής οικογένειας.

Οι άνεργοι, τα νέα ζευγάρια, όσοι δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας, όσοι ζουν με τους κατώτερους μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι αγρότες βρίσκονται σε δεινή θέση.

Στην ίδια μοίρα θα βρεθούν αύριο χιλιάδες άλλοι, που σήμερα τα φέρνουν κάπως βόλτα στην καθημερινή τους ζωή.

Αύριο η κατάσταση για όλους θα είναι χειρότερη, αν δεν ξεσηκωθεί κύμα αντίστασης και οργανωμένου αγώνα για αναχαίτιση της άγριας επίθεσης που είναι σε εξέλιξη.

Το κεφάλαιο, μπροστά στη μείωση των κερδών του ή στην προοπτική μείωσής τους, είναι έτοιμο για κάθε έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων. Σχέδια επί σχεδίων προωθούνται μέρα με τη μέρα, ώρα την ώρα, για να αρπάξουν είτε με το νόμο, είτε με το έτσι θέλω όσο γίνεται περισσότερα, να γονατίσουν τους εργαζόμενους, να τους υποχρεώσουν με την απειλή της πείνας να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καταργούν Συλλογικές Συμβάσεις, ωράρια, στοιχειώδη δικαιώματα.

Η εργατική και λαϊκή οικογένεια βρίσκεται μπροστά στον άμεσο κίνδυνο δραματικής επιδείνωσης όλων των συνθηκών ύπαρξής της.

Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όπου κυρίαρχος νόμος γίνεται ο θάνατός σου η ζωή μου, είναι μεγάλη η ευθύνη των κομμουνιστών. Είναι η ώρα να δώσουν, όπως ξέρουν, τη μάχη για την προστασία της ζωής του λαού.

Να μπουν μπροστά με αυτοθυσία, με τόλμη, οργανωτές και εμπνευστές ενός νέου κύματος αγώνων. Κλάδο τον κλάδο, εργοστάσιο το εργοστάσιο, επιχείρηση την επιχείρηση, Σωματείο το Σωματείο, γειτονιά τη γειτονιά να ξεσηκώσουν τώρα, χωρίς αναβολές και καθυστερήσεις κίνημα αντίστασης και ουσιαστικών διεκδικήσεων.

Να αναχαιτιστεί η επίθεση για μείωση μισθών, μεροκάματων, επιδομάτων, συντάξεων και η πλήρης κατάργηση των εργασιακών σχέσεων και Συλλογικών Συμβάσεων. Να αποκρουστούν με συσπείρωση, συμμαχία και αλληλεγγύη οι εκβιασμοί, οι απειλές και η τρομοκρατία της εργοδοσίας.

Με καλή οργάνωση και ουσιαστική συζήτηση, με όλες τις μορφές πάλης, τις στάσεις, την απεργία, τα συλλαλητήρια, όχι μόνο είναι δυνατόν να αποκρουστεί η επίθεση, αλλά και να μπουν για διεκδίκηση ουσιαστικές αυξήσεις και άλλα μέτρα που θα προστατεύουν άμεσα και στοιχειωδώς τη ζωή των εργαζομένων.

Με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και αποφασιστικότητα έχουμε καθήκον να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα για να μη σκύψουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα το κεφάλι και να ορθώσουν το ανάστημά τους στο οικονομικό και ηθικό τσάκισμα που επιχειρούν εργοδοσία, κυβέρνηση και ΕΕ.

Μέτωπο προστασίας, ιδιαίτερα των ανέργων και των νέων ζευγαριών που μέρα με τη μέρα κατρακυλάνε στα σκαλιά της φτώχειας. Μαζικό κίνημα απόρριψης της ελεημοσύνης της κυβέρνησης και των παπάδων.

Οι ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας να μπουν στην πρώτη γραμμή και όχι οι ανάγκες, τα προβλήματα ή οι δυσκολίες των καπιταλιστών.

Να μην επιτρέψουμε να οδηγηθεί σε επικίνδυνο κατήφορο η φροντίδα για την υγεία των εργαζομένων.

Να υπερασπιστούμε με σθένος το δικαίωμα των παιδιών του λαού να μπορούν να μορφώνονται.

Οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, έμποροι, βιοτέχνες, ελευθεροεπαγγελματίες και μικρομεσαίοι αγρότες, μαζί με την εργατική τάξη, σε κοινό μέτωπο είναι η μόνη επιλογή που έχουν για να υπερασπιστούν το ψωμί των οικογενειών τους.

Είναι τώρα η στιγμή, που το ΚΚΕ καλείται να αναδειχθεί σε πρωτεργάτη του αγώνα για τη σωτηρία του λαού από την πτώχευση, από τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Είναι αγώνας που συνδέεται άμεσα με το αίτημα να πληρώσει η πλουτοκρατία.

Είναι αγώνας για διέξοδο από την κρίση, προς όφελος του λαού. Τα πράγματα έχουν φτάσει σε κρίσιμο σημείο. `Η θα πτωχεύσει η πλουτοκρατία, ή ο λαός.

Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, αυτοί που παράγουν όλο τον πλούτο, με ενιαίο μέτωπο, πρέπει τώρα να πάρουν την ευθύνη τους. Να μπουν πιο οργανωμένα στον αγώνα, όχι μόνο για να υπερασπιστούν τη ζωή τους, αλλά για να απαλλαγούν μια για πάντα από τα βάσανα που τους φορτώνει κάθε μέρα το σάπιο, παρασιτικό, βάρβαρο και βαθιά αντιδραστικό καπιταλιστικό σύστημα.

Να ανατρέψουν όχι μόνο αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά και την εξουσία των εκμεταλλευτών.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα οι ευθύνη των κομμουνιστών γίνεται όλο και μεγαλύτερη.

Είναι η μόνη φερέγγυα, ικανή, δοκιμασμένη, έμπειρη, η μόνη πολιτική δύναμη που έχει και σχέδιο και θέληση να ηγηθεί αυτού του αγώνα.

Το κείμενο αυτό είναι από τον Ριζοσπάστη.Κυριακή 13/3/2011 σελ.3

Εμείς εδώ πολλές φορές έχουμε σταθεί στην ανάγκη να αντιμετωπισθούν τα δεινά που συσσωρεύονται στους εργαζόμενους σε ολόκληρο το λαό μας,αποφασιστικά μαζικά αποτελεσματικά και άρα συνυπογράφουμε το παραπάνω κείμενο.

Το κείμενο αυτό δείχνει την αγωνία για τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν και την ανάγκη να αντιμετωπιστούν.

Ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.

Κινδυνεύει άμεσα η ζωή μας κινδυνεύουν τα παιδιά μας τι κάνουμε γιατί τους κοιτάμε σαν τα μοσχάρια που βλέπουν τα τρένα να περνούν;

Είναι ανάγκη να αναχαιτίσουμε την λαίλαπα που θέτει σε κίνδυνο την ζωή μας.

Το κείμενο αυτό απευθύνεται κύρια στα μέλη του κόμματος έχω λοιπόν κάποιες παρατηρήσεις .

Λέει:

"Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όπου κυρίαρχος νόμος γίνεται ο θάνατός σου η ζωή μου, είναι μεγάλη η ευθύνη των κομμουνιστών. Είναι η ώρα να δώσουν, όπως ξέρουν, τη μάχη για την προστασία της ζωής του λαού".

"Να μπουν μπροστά με αυτοθυσία, με τόλμη, οργανωτές και εμπνευστές ενός νέου κύματος αγώνων".

"Κάθε μέρα, κάθε ώρα οι ευθύνη των κομμουνιστών γίνεται όλο και μεγαλύτερη".

Η ευθύνη των κομμουνιστών ήταν  πάντα μεγάλη. 
Σήμερα ακόμη περισσότερο. 
Εκείνο στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι αν οι  κομμουνιστές έχουμε διαμορφώσει τις προϋποθέσεις εκείνες , που σήμερα να μπορούν να πείσουν και να εμπνεύσουν το κόσμο της εργασίας.

Θα πρότεινα στο σημείο που λέει αναφερόμενο το κείμενο στους κομμουνιστές :

"Είναι η ώρα να δώσουν, όπως ξέρουν, τη μάχη για την προστασία της ζωής του λαού".

 Να λέει ότι πρέπει να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους γιατί αν δώσουν την μάχη έτσι όπως ξέρουν, δηλαδή όπως μέχρι σήμερα, συντρόφια μου,την κάτσαμε την βάρκα για άλλη μια φορά.

Οι κομμουνιστές πρέπει να απαλλαγούν από την εσωστρέφειά τους, από την αλαζονεία του αλάθητου, από την την κατοχή της απόλυτης αλήθειας και του κατέχοντος το δίκιο.

Οι κομμουνιστές θα πρέπει να μάθουν να μην αποκλείουν την όποια διαφορετική άποψη, να πάψουν να βλέπουν και στις τάξεις των εργαζομένων συνωμότες και εχθρούς του Σοσιαλισμού.

Να πάψουν να βαφτίζουν και να χαρακτηρίζουν ταξικό τους εχθρό, όποιον εκφράζει με άλλη γλώσσα από τους ίδιους, ακόμη και θέσεις Μαρξιστικές

Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να είναι ρεφορμιστες, αλλά ούτε και σεχταριστές.

Θα πρέπει να μην καταλήγουν να είναι ανακόλουθοι λόγων και πράξεων.

Δεν μπορεί να θεωρούν επαναστάτες μόνον τους εαυτούς τους και μάλιστα χωρίς να ανταποκρίνονται στις ανάγκες.

Και θα κλείσω αντιγράφοντας την τελευταία παράγραφο του κειμένου μόνο που θα συμπλήρωνα δυο λέξεις :

"ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ... 

" Είναι η μόνη φερέγγυα, ικανή, δοκιμασμένη, έμπειρη, η μόνη πολιτική δύναμη που έχει και σχέδιο και θέληση να ηγηθεί αυτού του αγώνα".