Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Να πείτε στον κόσμο να ξεσηκωθεί!


 Τον γνωρίζω προσωπικά τον Δημήτρη, μπορεί να μην τον λένε Μανίκα, αλλά τον λένε Δημήτρη,τον λένε Κώστα και Μανώλη και Αργύρη.... Την λένε Μαρία και Ελένη και δεν μένει στην Κομοτηνή, μένει δίπλα και απέναντί μου, είναι μέσα στο ίδιο μου το σπίτι........


Είναι λέει, ο Δημήτρης Μανίκας, 52 χρονών, πατέρας 2 παιδιών.
Απολυμένος από την εργασία του εδώ και 9 μήνες.
Δεν ξέρει γιατί τον απέλυσαν, δεν του έδωσαν απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημά του και δεν του έδωσαν, ούτε την αποζημίωσή του.


..............Πολλοί από αυτούς βουτηγμένοι μέσα στην άγνοια,  βολεμένοι σε μιαν εικονική πραγματικότητα, άλλοι εγκλωβισμένοι στις φοβίες και τις ανασφάλειές τους, άλλοι πάλι μέσα στις ιδεοληψίες τους, παραπληροφορημένοι,συντηρητικοί, συμβιβασμένοι, στριμωγμένοι στον δικό τους μικρόκοσμο.

Και άλλοι δυναμικοί, αποφασισμένοι και ενταγμένοι, προσηλωμένοι στο όραμα μιας νέας κοινωνίας, μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση.
Γνώστες αυτού που θα ακολουθούσε, γνώστες της επικείμενης κατάρρευσης αυτής της εικονικής ψευδεπίγραφης ευημερίας, της πασπαλισμένης με χρυσόσκονη.
Γνώστες και αγωνιστές, για την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών εργασίας, καλύτερου μεροκάματου, αγωνιστές για την κατάκτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων,που σήκωναν καθημερινά το ανάστημά τους με όπλο την ιδεολογία τους και το όραμά τους για καλύτερη ζωή, τέτοια που την δικαιούνται και την αξίζουν.

Κοινό χαρακτηριστικό: Όλοι, άνθρωποι του μόχθου, όλοι, "εργάτες" του παραγόμενου  πλούτου και όλοι με τα όνειρά τους. 
Και "ξαφνικά" (για όσους δεν γνώριζαν)  βρέθηκαν μετέωροι στην άκρη του πουθενά.
Βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια εφιαλτική πραγματικότητα, που είναι δύσκολο να ερμηνευτεί.
Δύσκολο να ερμηνευτεί, αλλά πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπισθεί.
Πολλοί από αυτούς δεν ενδιαφέρονται άλλωστε να την ερμηνεύσουν, να την αντιμετωπίσουν θέλουν.  Είναι  όμως που δεν ξέρουν, ότι μόνοι τους δεν μπορεί να την βάλουν κάτω. 

Όχι  γιατί δεν έχουν την δύναμη, όχι γιατί δεν γνωρίζουν την "βιοπάλη" .
Ίσα ίσα, είναι αυτοί που για χρόνια κινούν τις μηχανές, είναι αυτοί που κινούν τα πλοία και τα αεροπλάνα, είναι εκείνοι που κουβαλούν στις πλάτες τους το πηλοφόρι, είναι εκείνοι που γυρίζουν τον τροχό της ζωής.
Αλλά  κανείς δεν τους έμαθε ότι χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά.
Κανείς  δεν τους έμαθε ότι  μπορούν και πρέπει  να γυρίσουν  τον ήλιο και  για να γυρίσει ο ήλιος  θέλει "δουλειά" πολύ.  


Ποτέ δεν έμαθαν το "μαζί",δεν έμαθαν τι θα πει σύντροφος στον καθημερινό αγώνα, δεν έμαθαν ότι είναι αυτοί οι παραγωγοί του πλούτου που καρπώνεται το "συλλογικό" αφεντικό, που με τις δικές τους πλάτες   γίνεται πιο ισχυρό για να απομυζά τον πλούτο της δουλειάς τους.

Έτσι και τώρα, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό ότι  εχθρός δεν είναι το κάθε  αφεντικό ξεχωριστά, αλλά το σύστημα το ίδιο.

Το σύστημα που τόσα και τόσα χρόνια εκμεταλλεύτηκε και που σήμερα πια, οδηγήθηκε στο αδιέξοδό του μην μπορώντας να συνεχίσει να λειτουργεί με τους προηγούμενους όρους.
Έτσι προσπαθεί να επιβάλλει νέους όρους και αυτοί, δεν είναι άλλοι από την καταστροφή, την εξόντωση μέρους της εργατικής τάξης.
Όταν ο Δημήτρης, ο Κώστας, ο Αργύρης, η Μαρία, η Ελένη... συνειδητοποιήσουν,ότι ο εχθρός δεν είναι ο κάθε ξεχωριστός εργοδότης, ότι ο συλλογικός εργοδότης, το κεφάλαιο "αυτοπροσώπως" και "απρόσωπα" είναι ο  ΤΑΞΙΚΟΣ  τους εχθρός, κυρίως όμως όταν θα συνειδητοποιήσουν αυτό το ΤΑΞΙΚΟΣ, τότε, θα βρουν τους τρόπους, τις μέθοδες, θα βρουμε την δύναμη για να γίνουμε από τάξη καθ΄εαυτή, τάξη για την πάρτι μας.

Ακούστε τον Δημήτρη στο 9,51. Τον ρωτάει ο συνομιλητής του "Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε" και ο Δημήτρης μέσα στην απόγνωσή του απαντάει:

"Να πείτε στον κόσμο να ξεσηκωθεί"

Και πάρα κάτω στο 10,31 ! 
"Αύριο θα πάνε  να γ....νε 8ώρες σ΄ένα εργοστάσιο  για  4 κατοστάρικα.
Εγώ δεν το θέλω αυτό το πράγμα"...........δεν δούλευα 30 χρόνια,δεν τάφαγα...., για να πεθαίνω στην πείνα"......

Αισθάνεσαι τα μηνίγγια σου να χτυπούν, τους παλμούς να ανεβάζουν γκάζια και θυμώνεις. 
Θυμώνεις πολύ γι΄αυτό που συμβαίνει, θυμώνεις πολύ που οδήγησαν τον "Δημήτρη" μέχρις εδώ, μα πιο πολύ θυμώνεις, που δεν βαδίζεις όσο αποφασιστικά θα μπορούσες, στον δρόμο που θα σου δώσει την δυνατότητα να δείξεις την δύναμη που έχεις, έτσι που να δικαιωθείς κατά πως σου αρμόζει και κατά πως έχεις χρέος.
Οργίζεσαι που δεν μπορείς να ορθώσεις ανάστημα, έτσι που να έχεις αποτελέσματα.

Θλίβεσαι για τον τρόπο έκφρασης του Δημήτρη, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί ξέρεις ότι κάθε άλλο παρά διέξοδο μπορεί να δώσει στο πρόβλημα του Δημήτρη, που δεν είναι μόνον δικό του. 
Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τέτοια φαινόμενα, θα οδηγηθούν  εργαζόμενοι,  άνεργοι και ευπαθείς ομάδες, σε τέτοιες και άλλες πράξεις απόγνωσης; 
Οι χιλιάδες αστέγων, οι πάνω από 1.000.000 άνεργοι, οι νέοι των 400-500 ευρώ, οι συνταξιούχοι πείνας, οι δικοί μας άνθρωποι εμείς οι ίδιοι, πώς θα συσπειρωθούμε, πώς θα αντισταθούμε πώς θα συντονιστούμε;

Ήδη βρισκόμαστε και μπροστά  στην "απόφαση" χιλιάδων απεργών σε εργοστάσια, σε λιμάνια και σταθμούς, σε υπηρεσίες, σχολεία και πανεπιστήμια. 
Αλλά ο  αγώνας θα πρέπει να εκφραστεί, ακόμα πιο μαζικά, ακόμα πιο αποφασιστικά και συντονισμένα.

Οι 124 μέρες αποφασιστικού ηρωικού  αγώνα των Χαλυβουργών, δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε γιατί απάντηση δική μας δεν μπορεί να είναι παρά οι ταξικοί αγώνες,
 η συσπείρωση όλο και περισσότερων εργαζομένων στον κοινό στόχο της ανατροπής του σάπιου συστήματος.
Όχι από βίτσιο, αλλά γιατί δεν υπάρχει άλλη διέξοδος μέσα στο σύστημα αυτό.  

Η τραγωδία έχει αρχίσει και ξετυλίγει το κουβάρι της, ζωγραφίζει στους τοίχους των σπιτιών μας, στις γειτονιές και  στις πλατείες το φρικιαστικό της πρόσωπο. 
Αρκετός χρόνος έχει ήδη χαθεί. Δεν  υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο, δεν μπορούμε να μένουμε 
"χαλαροί" μπρος στην φρίκη αυτού του ταξικού πολέμου και της εξόντωσής μας.
  














25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Να πείτε στον κόσμο να ξεσηκωθεί"

Κάνε όρεξη...
Όσοι ήτανε να αντιληφθούν, έχουν αντιληφθεί εδώ και καιρό (και δεν αναφέρομαι στους ήδη συνειδητοποιημένους αριστερούς γενικά), μα στους όποιους με πέντε δράμια μυαλό, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων έχουν πάρει χαμπάρι το παιχνίδι. Εδώ και καιρό.
Για τους υπόλοιπους, κάντε όρεξη.
Εν κατακλείδι, όσους έχουμε, αυτούς έχουμε και μ αυτούς θα παίξουμε.
Όταν η απαγόρευση εργατικών δικαιωμάτων γίνεται νόμος του κράτους (χέσε μνημόνια και δάνεια κι άλλα ακαταλαβίστικα για τους πολλούς, για τα πιο απλά μιλάω, για τα εργατικά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις, προστασίες έναντι εργοδοτικών αυθαιρεσιών κλπ) κι αντί η πλέμπα νάναι στους δρόμους εξακολουθεί να ζει αλλού, μάλλον είναι καιρός να το πάρουμε απόφαση.
Παίζουμε μ όσους έχουμε.
Κι όσο δεν το παίρνουμε απόφαση, τόσο θα βγαίνουμε χαμένοι.
Ο συγκεκριμένος της Κομοτινής. ενδέχεται ποτέ να μην είχε βγεί στο δρόμο, τίποτε να μην του τάραζε τους κύκλους του, ωσότου του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι.
Κι αν κρίνω απ την αντίδρασή του, μάλλον έτσι είναι.
Κι αυτοί, είναι οι πολλοί δυστυχώς.
Είναι αλλού και θα εξακολουθήσουν να είναι εκεί.
Άντε το πολύ πολύ να τους διπλαρώσουν οι χρυσαυγίτες, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία.

mbiker

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

Πολύ καλό το κείμενό σου Β.Β.. Αλλά ρε συ mbiker γιατί τόση μαυρίλα; Η ιστορία εκτός από το φασισμό έχει και άλλα πράγματα να επιδείξει! Και αυτά τα έκανε η "πλέμπα"!
Καλημέρα!

dimitris είπε...

Β.Β καλημερα, εχθες στο πρακτορειο τυπου ''αργος'' φορεσαν σε αρκετους εργαζομενους καρτελακια, με barcode, φαντασου το, μονο τις γραμμες εχει, θα περασουν καποιοι για πιστοποιηση τους ειπαν και αυτοι το κρεμασαν, σαν να εχασαν την οντοτητα τους και εγιναν, res, αντιδραση καμμια, ουτε το σωματειο δεν πηραν τηλεφωνο!!!

blackbedlam είπε...

mbiker
Τώρα τι να πω είναι μια αντίστοιχη απόγνωση σαν του Κομοτινιώτη αυτό που λες φίλε mbiker
Αυτός έκφρασε την "μοναχική" του "απόγνωση"εσύ προτείνεις την "μαζική" απόγνωση όλων όσων εν πάση περιπτώσει έχουμε αντιληφθεί.
Γιατί αν καταλαβαίνω σωστά, ούτε λίγο ούτε πολύ λες να πιαστούμε απ΄το χέρι και να χορέψουμε τον χορό του Ζαλόγγου η να παίξουμε τον ρόλο της Ιφιγένειας.
Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους όσους έχουμε "καταλάβει" ,γιατί αν δεν κατανοήσουμε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ,αλλά τίποτα, τότε πραγματικά την έχουμε κάτσει την βάρκα.
Περιττό να πω, ότι όσο αντιλαμβανόμαστε με αυτόν τον τρόπο και την λογική την κατάσταση, τόσο δεν κάνουμε τίποτα για να την ανατρέψουμε.
Λέω δηλαδή ότι όσο πιστεύουμε ότι ο κόσμος δεν μπορεί να προχωρήσει πάρα πέρα, δεν κάνουμε και τίποτα για να τον προχωρήσουμε.
Ουσιαστικά.
Γιατί το να λέμε, να διαπιστώνουμε, να προβλέπουμε μεταξύ μας, δεν οδηγεί πουθενά.
Γι΄αυτό ας αναπτύξουμε την γνώση μας γύρω από αυτό που συμβαίνει,τους λόγους τις αιτίες, ας μην περιοριζόμαστε μόνον σε αυτό που βλέπουμε, ας μην ερμηνεύουμε μόνον την επίφαση, για να μπορέσουμε να βαθύνουμε να κατανοήσουμε σε βάθος και, μόνον τότε και αφού οι ίδιοι έχουμε κατανοήσει τότε θα συμβάλουμε.
Tότε θα προσεγγίσουμε, θα πείσουμε και, μόνον τότε θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την βαρβαρότητα αυτή, προς όφελος της τάξης και των συμφερόντων μας.
Ακου όμως και αυτό που λέει ο Αντιγειτονιές.

Ανώνυμος είπε...

Αντίσταση στις γειτονιές

Ό,τι καλό, πρωροποριακό, επαναστατικό έχει να επιδείξει η ιστορία, μόνο έργο της πλέμπας δεν είναι. Πάντα αυτοί οι ίδιοι κάποιοι λίγοι, πάντα τα ίδια κορόϊδα κατά την άποψη των πολλών.
Η πλέμπα κι όχι η "πλέμπα" κατ εσέ που προσπαθείς να τους αναβαθμίσεις, βλέπει μόνο τη μούρη της στον καθρέφτη, βλέπει ένα άτομο άντε και το σόϊ του (κατά την θατσέρεια ρήση του δεν υπάρχουν κοινωνίες παρά άτομα κι οι οικογένειές τους), χωρίς να το ομολογεί λειτουργεί ακριβώς έτσι και περιμένει κάποιους να βγάλουν τα κάστανα απ τη φωτιά, ή κάποιους ηγέτες να τους σώσουν.
Και το ΚΚΕ περιμένει.
Περιμένει αυτοί να γίνουν άνθρωποι με κρίση και συνειδητοποίηση.
Και να ξεσηκωθούν.
Βέβαια. "Να μαζευτούμε, να πάτε" το μότο τους.
Μόνο που το κόμμα δεν θέλει να το πιστέψει (να πώ;), να το καταλάβει(να πώ;).
Άποψή μου τέλος πάντων, δεν επιμένω πως είναι ντε και καλά σωστή, μα δεν βλέπω και κάτι να μου την αλλάζει.

mbiker

Ανώνυμος είπε...

Black Bedlam

Απαντούσα στις γειτονιές και μετά εμφανίστηκες στην οθόνη μου, οπότε πάμε πάλι :)

Δεν ξέρω γιατί αυτό που έγραψα το εξέλαβες σαν παρότρυνση σε μαζική παραίτηση.
Το αντίθετο προτείνω, μα με την ρεαλιστικότερη (κατ εμέ πάντα και με ρίσκο έτσι;) εκδοχή, όσοι είδανε το φώς το αληθινό, τόχουν δεί εδώ και καιρό.
Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει απ αυτούς που είται πολλοί είναι, είτε λίγοι θα συμμετέχουν.
Αδυνατώ ίσως λόγω μειωμένης ευφυίας να καταλάβω τι δεν έχουν καταλάβει αυτοί που δεν έχουν καταλάβει ως τώρα τίποτα.
Οπότε, η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω, είναι πως τάχουν καταλάβει μια χαρά, μα, μαλάκες είναι; Ας περιμένουν στη γωνία για να επωφεληθούν - ή έτσι τουλάχιστον νομίζουν.
Πάλι τον πασοκοδουδού πολιτευτή τους θα διπλαρώσουν, πάλι στις καφετερίες θα πίνουν τον καφέ χαζεύοντας τις πορείες ή ό,τι άλλο προκύψει, πάλι στην καμπούρα ορισμένων θα περιμένουν η λύτρωση.
Έτσι λοιπόν, περιμένοντας όλη αυτή την πλέμπα μπας και συνειδητοποιηθεί και δράσει, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και οι κακοί πέρασαν και νομοθέτησαν τα πάντα.
Εύχομαι από καρδιάς να σφάλλω, μα κάτι μου λέει πως σαν να μην πέφτω και πολύ έξω...

mbiker

Διαχειριστής είπε...

Η συνέντευξη αυτή είναι συγκλονιστική. Ο άνθρωπος βγάζει όλη την αλήθεια του.

Δεν συμφωνώ οτι δεν έχει ευθύνη το συγκεκριμένο αφεντικό. Φυσικά και έχει. Μέγιστη. Το κεφάλαιο έχει πρόσωπο, πρόσωπα, που πρέπει να πληρώσουν και να πάνε φυλακή. Λέει ο Δημήτρης τι παρανομίες έκανε αυτός, και δεν του πλήρωσε και την αποζημίωση.

Επίσης ο Δημήτρης έκανε τον αγώνα του, αυτόν και έτσι που τον έκανε. Και αυτό είναι ένα βήμα προς την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Μήπως οι συλλογικοί αγώνες έχουν πάντα αποτέλεσμα, έτσι που γίνονται;

blackbedlam είπε...

Δημήτρη και κολάρο να τους φορέσουν μπορεί και να το δεχτούν.
Στο ΙΚΕΑ όταν τα παιδάκια τα αφήνουν οι μαμάδες στον παιδότοπο, βγάζουν τα μπουφάν τους και τα παπούτσια τους.Αυτά τα αφήνουν σε ένα κασελάκι που επάνω του έχει ένα νούμερο, αντί να τους δώσουν το αντίστοιχο νούμερο τα σφραγίζουν!
Πως σου ακούγετε;
Τους βάζουν μια σφραγίδα στο μπράτσο, με το νούμερο που έχει το κασελάκι.
Αυτά τα παιδιά όταν μεγαλώσουν όχι μπαρκόουντ θα δεχθούν και λουρί και κολάρο θα φορέσουν.
Λέω λοιπόν ότι τα παιδιά εκπαιδεύονται, μαθαίνουν από μωρά και για όλη την ζωή τους.
Αν δεν βρεθεί κάποιος να τους μιλήσει, να τους δείξει δρόμους, δεν πρόκειται να ανοίξουν τα μάτια τους θα είναι διαρκώς θύματα και το κακό είναι, ότι θα τραβούν και τους υπόλοιπους στην δική τους "μοίρα",γιατί οι υπόλοιποι δεν μπορούμε από μονάχοι μας,χωρίς τον λαϊκό παράγοντα, να κάνουμε τίποτα.

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

Δεν ανεβάζω και δεν κατεβάζω κανέναν. Ξέρω πολύ καλά που ζω και σε τι περιβάλλον. Όπως ξέρω πολύ καλά ότι ζούμε σε μια εποχή που ο λαός μας, όπως και όλοι οι λαοί, δεν έχουν ξεπεράσει μια μεγάλη ήττα.
Ο προηγούμενος αιώνας ήταν ο αιώνας των επαναστάσεων. Ηττήθηκαν, πολύ πριν το '89 - '90. Η ήττα έχει πολλαπλά διαβάσματα. Από το πως την βιώνουν οι λαοί, η εργατική τάξη, μέχρι το πως την αντιμετωπίζει η αριστερά, το κομμουνιστικό κίνημα.
Αυτό που χρειάζεται να δούμε σε βάθος και θα μας βοηθήσει να κινηθούμε από 'δω και πέρα είναι τα μεγάλα γιατί.
Γιατί ενώ αποδείχθηκε ότι οι λαοί μπορούν να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους (και 'γω αυτό κρατάω περισσότερο απ' όλα) τελικά έχασαν;
Ο Μαρξ και οι σύντροφοί του από την ήττα της Παρισινής Κομμούνας βγάλανε θετικά συμπεράσματα, εμείς γιατί να βγάλουμε αρνητικά από την ήττα των πολλών επαναστάσεων του 20ου;
Τα πράγματα δεν είναι ή του ύψους ή του βάθους και πολύ περισσότερο η ιστορία δεν προχωρά ευθύγραμμα.
Τα τελευταία δύο τρία χρόνια πιστεύω ότι ζούμε στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής, που πριν δεν μπορούσαμε να τη φανταστούμε. Ζούμε σε μια εποχή που πολλά από τα δεδομένα που είχαμε, ατομικά και συλλογικά, ανένταχτοι και οργανωμένοι, καταρρίπτονται με μεγάλη ταχύτητα. Πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτό αν θέλουμε να είμαστε μέσα στα πράγματα.
Το δεν γίνεται τίποτα το αρνούμαι. Ο Δεκέμβρης του '08, οι πλατείες του '11, οι μεγάλες απεργίες και οι συγκεντρώσεις, οι κινητοποιήσεις σε εργοστάσια και σε άλλους χώρους δουλειάς, με όλα τα θετικά και αρνητικά, εμένα μου λέει ότι κάτι αλλάζει. Ο λαός ανακαλύπτει ξανά το δρόμο του αγώνα, η 12 του Φλεβάρη αν δεν πνιγόταν στα δακρυγόνα από νωρίς θα είχε εξελιχθεί στη μεγαλύτερη συγκέντρωση μεταπολεμικά. Ο κόσμος ήταν αποφασισμένος να μη φύγει και άντεξε επί ώρες. Σε αρκετές περιπτώσεις και με ευθεία σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής (και δεν εννοώ τους μπάχαλους!), παρ' όλο που γνώριζαν ότι το νέο μνημόνιο θα ψηφιστεί, αυτό εμένα μου δείχνει πολλά.
Προβλήματα; Άλλο τίποτα! Αναγκαιότητες; Ναι, πάρα πολλές! Και εδώ και σε όλο τον κόσμο.
Εμείς οι αριστεροί λοιπόν, ή όπως αλλιώς θέλουμε να λεγόμαστε οι "που τα έχουν καταλάβει όλα", αν τα έχουμε καταλάβει, ας φροντίσουμε να είμαστε μέσα στο λαό, ούτε μπροστά ούτε από πάνω! Μέσα! Δεν είμαστε κάτι το ξεχωριστό, για να μην πω ότι με τις αυταπάτες που είχαμε και που σπέρναμε έχουμε και ΄μεις το μερίδιο ευθύνης στην ύπνωση.
Αλλιώς δεν θα μας ακολουθεί, θα τραβήξει το δικό του δρόμο και 'μεις θα είμαστε πια στο πλάι να τον χαζεύουμε και να τον κριτικάρουμε. Θα κοιτάμε τα σπασίματα του συστήματος αντί για τους χιλιάδες που κατεβαίνουν στο δρόμο, θα κριτικάρουμε ως απολίτικες τις όποιες αντιδράσεις του και θα τον κατηγορούμε γιατί δεν ακολουθεί τα στρωμένα του μυαλού μας.
Ας δούμε πρωτ' απ' όλα εμείς οι πρωτοπόροι και προχωρημένοι, ιδιαίτερα οι κομμουνιστές, ατομικά και συλλογικά τις ευθύνες μας γι' αυτό που υπάρχει σήμερα και μετά τα βάζουμε με τους υπόλοιπους.
Το σύστημα είναι ισχυρό. Και είναι ισχυρό όχι γιατί κατέχει τα μέσα παραγωγής αλλά γιατί ελέγχει τις συνειδήσεις, γιατί κάποια στιγμή στην ιστορία κατάφερε να ελέγξει και να διαλύσει διεθνώς και την συλλογική συνείδηση, το κομμουνιστικό κίνημα.
Ακούγεται πολύ το σύνθημα να σπάσουμε τον τρόμο στο δρόμο, έχουμε όμως πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να τον σπάσουμε και στους χώρους δουλειάς θεωρώ όμως ότι έχουμε αρχίσει να τον βαδίζουμε.
Σταματώ εδώ τη φλυαρία μου και να 'στε καλά!

blackbedlam είπε...

mbiker
Όχι δεν λέω πουθενά ότι "παροτρύνεις" λέω ότι έτσι που το βάζεις το ζήτημα οδηγεί ακριβώς σε μια ενέργεια απόγνωσης.
Και γιατί;Γιατί μόνοι μας, το γράφω, μόνοι μας δεν μπορεί να κάνουμε τίποτα.
Λες "όσοι είδαν το φως το αληθινό" Ρε συ εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε απαρτία σε συνοικιακή συνέλευση που λέει ο λόγος.

Φυσικά δεν φιλοδοξείς να πείσεις όλα τα λαϊκά στρώματα να συμμετάσχουν στην επαναστατική διαδικασία, αλλά χρειάζεται ωστόσο να έχεις εξασφαλίσει μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης και την ανοχή την "συμπάθεια" των υπολοίπων.
Χρειάζεται να είναι το Λαϊκό εργατικό κίνημα οργανωμένο με στόχο με πρόγραμμα.
Να βασίζεται σε επαναστατική ιδεολογία γιατί χωρίς αυτήν δεν υπάρχει επαναστατική πράξη.

Έλεγε ο Λένιν:
«Θα ήταν όχι απλώς ανοησία, αλλά και έγκλημα, να ρίξουμε την πρωτοπορία στην αποφασιστική μάχη, προτού όλη η τάξη, προτού οι πλατιές μάζες να έχουν πάρει θέση ανοιχτής υποστήριξης της πρωτοπορίας, ή τουλάχιστον ευμενούς ουδετερότητας απέναντί της και να έχουν δείξει ότι είναι εντελώς ανίκανες να υποστηρίξουν τον αντίπαλό τους»

Αλήθεια τι έννοείς με αυτό που λες: "ότι είναι να γίνει" πως στην ευχή το φαντάζεσαι.
Κατεβαίνουμε 500.000 αοπλοι άνθρωποι στο Σύνταγμα και αντιμετοπίζουμε τους αστακούς, τα χημικά και τα βόλια τους βάζοντας μπροστά τα στήθια μας για να μας λιανίσουν και να μας γιορτάζουν κάθε χρόνο στις συνοικιακές οργανώσεις;

Σήμερα και κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται μέσα στο καινούργιο τοπίο, γίνονται βήματα διστακτικά, αναποφάσιστα, μικρά, αλλά γίνονται βήματα.
Αυτά τα βήματα είναι που πρέπει να ενισχυθούν, είναι που πρέπει να πάρουν την κατεύθυνση εκείνη που θα οδηγήσει στην ανατροπή του σάπιου συστήματος και όχι στην συντήρησή του και την συνέχιση της κυριαρχίας του, όχι με αντικατάσταση των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου,κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την τάξη μας.

Ανώνυμος είπε...

Black Bedlam και Αντίσταση στις γειτονιές

Ήμουν νομίζω σαφής, μα ας το διατυπώσω καλύτερα.
Θεωρώ πως χάσαμε πολύτιμο χρόνο θεωρητικολογώντας, λιτανεύοντας στις διαδηλώσεις και ελπίζοντας σε φρούδες ελπίδες συμμετοχών των πολλών.
Αυτό μόνο.
Ό,τι είχε ή έχει σκοπό να κάνει το κίνημα, είναι καιρός πια να το πάρει απόφαση πως θα το κάνει μόνο μ αυτούς που εδώ και δυό χρόνια έχουν ανοίξει τα μάτια τους.
Όσοι εξακολουθούν νάχουν ακόμα γράσο, ή δεν θα τ ανοίξουν ποτέ, όσο καιρό και να περιμένεις, ή (το πιθανότερο) μια χαρά τόχουν πάρει χαμπάρι, μα κάνουν τον κινέζο.
Δεν πρόκειται να σε βοηθήσουν. Μια χαρά όμως θα σε πλαισιώσουν όταν με το καλό κάνεις κυβέρνηση (λέμε τώρα :-) ), για να επωφεληθούν.
Και (για τις γειτονιές αυτό), πάντα αυτοί οι κάποιοι συγκριτικά λίγοι μαλάκες έβγαζαν τα κάστανα απ τη φωτιά.
Για να φτάσουμε νάχουμε υπουργούς σαν τον πάγκαλο. Ενδεικτικά ο χοντρός. Μια χαρά μπορούσε το ΠΑΜΕ νάναι πιο συγκρουσιακό, εγώ σαν οποιοσδήποτε υπουργός πάντως, ούτε θα χαλούσα τον ύπνο μου με τις κινητοποιήσεις λιτανείες. Είδατε πουθενά καμμιά παραγγελία για ελικόπτερο, όπως χαίρονταν να τραγουδάνε οι αγανακτισμένοι; Για να το παραγγείλουν, θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται να το χρησιμοποιήσουν. Και για ν αρχίσουν να σκέφτονται έτσι, θα πρέπει ν αρχίσουν να φοβούνται.
Εγώ πάντως, δεν θα φοβόμουν. Ούτε κι αυτοί ως φαίνεται.
Κι εν πάσει περιπτώσει, άποψη εξέφρασα, μην βαράτε.

mbiker

Scorpion49 είπε...

Αγαπητή Black Bedlam,
Ο δημιουργικός ο διάλογος, βοηθάει να καταλήγεις κάπου, να βγάζεις συμπεράσματα, και να λες κάτι κέρδισα από την όλη διαδικασία. Αλλά πείτε μου αλήθεια σε πια «πλέμπα» αναφέρεστε στους σχολιασμούς, μιλάτε για εξαρτημένα από ουσίες άτομα, διανοητικά άρρωστους, ή κάτι χειρότερο που δεν έχω αντιληφθεί; Αυτά τα άτομα χρήζουν προφανώς της βοηθείας μας, δεν αναμένουμε άμεσα τη δική τους βοήθεια στην ταξική πάλη. Είναι πολλοί οι αδικημένοι, μα και τόσο λίγοι τελικά οι συνειδητοποιημένοι, που χάνουν το δίκιο τους γιατί …. Βρείτε μου αλήθεια ένα πειστικό γιατί, εξηγείστε το απλά, επιστημονικά, ή όπως αλλιώς θέλετε. Ψάχνουμε λοιπόν αέναα το γιατί, εξαπολύουμε μύδρους ο ένας εναντίον του άλλου και τρίβουμε ίσως τα χέρια μας ότι καθένας από μας είναι καβάλα. Και ο από την αντίπερα όχθη εχθρός έχει ήδη ναυπηγήσει τον πολυάριθμο στόλο-στρατό του για την τελική του αντεπίθεση. Σε λίγο θα μας πάρουν και τα εσώρουχα, αν δε μας τα έχουν ήδη πάρει, κι’ εμείς θα συζητάμε ακόμα αν η «πλέμπα» έχει τα μυαλά της στα κάγκελα.
Αν δε σταματήσουν τα ήξεις αφίξεις, επί των πολιτικών θέσεων στο χώρο της αριστεράς, μην περιμένουμε να συμβεί τίποτα ουσιαστικό στο πολιτικό σκηνικό. Το διαίρει και βασίλευε καλά θα κρατεί, εις βάρος φυσικά των εργατικών δικαιωμάτων.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας!

koulpa είπε...

πωπω έχω να έλθω τόσο καιρό που θα έχω κοπεί από απουσίες.. :) :)
δε μπορώ και να διαφωνήσω με τον mbiker.. έκανα την ίδια κουβέντα πριν λίγο με ένα φίλο στο αυτοκίνητο.. και δυστυχώς συμφωνούσαμε.. και δεν είχε πολύ εκδιαφέρον η κουβέντα.. :) :)
κι εγώ.. ήταν φορές τα τελευταία 30 χρόνια.. που είχα την παρόρμηση να πλακώσω κάποιον στα χαστουκάκια.. μήπως ξυπνήσει από τη νιρβάνα.. και δει τι πρόκειται να έλθει.. αλλά κρατήθηκα.. γιατί.. δεν είναι φασισμός να θέλεις να σώσεις κάποιον.. έστω κι από τον εαυτό του.. αν δε στο ζητήσει σαφώς;.. :) :)
έτσι το παλεύω με ατελέσφορες συζητήσεις.. και τώρα πιά μπορώ να πω.. δε νομίζω ότι έχω επιρεάσει παραπάνω από 3-4.. και δεν είμαι περίφανος.. γιατί από μια ευχάριστη άγνια.. τους πέταξα σε μια δυσάρεστη επίγνωση.. μιάς αμάχητης κατάστασης.. :) :)
βλέπω ότι η κατάσταση οδηγήτε στην απώλεια της μικροιδιοκτησίας.. κι απόρώ.. πως βγαίναν στους δρόμους για αυξήσεις 3%.. και τώρα τους πέρνουν με μιάς το αποτέλεσαμα μιάς δυό ζωών.. και στέκουν μουδιασμενοι;.. τι ζωή είναι αυτή που θα ζήσουν από δω και πέρα;.. τι φοβούνται πιά;.. έχουμε βρεθεί κάποιοι που συμφωνούμε για το λάθος.. αλλά διαφωνούμε ακόμα και με τον εαυτό μας για το σωστό.. :) :)
καλησπέρες :) :)

blackbedlam είπε...

Γείτονα συνυπογράφω με μια μικρή αλλά καθοριστική ένσταση, στο σημείο που γράφεις ότι δεν είμαστε κάτι ξεχωριστό.
Το πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης διακρίνεται για την οργάνωσή του, για την πρωτοπόρα συμμετοχή του στους αγώνες, για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, είναι πρωτοπόρο γιατί βασίζεται στην επαναστατική θεωρία του Μαρξισμού, γιατί ενσαρκώνει τους δεσμούς με τα εκατομμύρια των μαζών της ΕΤ
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της πρωτοπορίας ή τουλάχιστον πρέπει να είναι, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο.
Αν αυτά μπορούμε να πούμε ότι την κάνουν να ξεχωρίζει, τότε είναι πράγματι κάτι ξεχωριστό.
Και για να είναι πραγματικά ξεχωριστή και να παίξει τον ξεχωριστό της ρόλο, πρέπει πράγματι να είναι μέσα στο λαό διαφορετικά όπως χαρακτηριστικά έλεγε:
"τι να συζητάμε για πρωτοπορία, όταν δεν ξέρουμε να συγχωνευθούμε με τη μάζα και να την αναδείξουμε".

blackbedlam είπε...

Καλησπέρα κ.κ
Και έχεις δίκιο, είναι συγκλονιστική η κραυγή του Δημήτρη.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που αναφέρθηκα σε αυτόν.
Η ευθύνη του συγκεκριμένου αφεντικού.
Το αφεντικό και η συμπεριφορά του, είναι τα αποτελέσματα του συστήματος που τους εκτρέφει, που τους δίνει το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται με τον πιο στυγνό και απάνθρωπο τρόπο τον κάθε Δημήτρη,τους εργαζόμενους.
Φυσικά κανείς δεν αρνείται την ατομική ευθύνη του καθενός μας.
Αλλά αν υποθέσουμε ότι ο Δημήτρης είχε ένα καλόν άνθρωπο για αφεντικό, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα για τους εργαζόμενους;
Και μην σκεφτείς ότι θα μπορούσε ίσως να ήταν καλά όλα τα αφεντικά, δεν γίνεται, δεν θα ήταν αφεντικά, δεν θα ήταν καπιταλιστές, γιατί ο καπιταλιστής υφίσταται μόνον από την εκμετάλλευση του εργαζόμενου του.
Όσο για την συμπεριφορά του Δημήτρη, για σκέψου το αύριο του, τα αποτελέσματα της επιλογής του, για τον ίδιο, δεν σου λέω για την τάξη του.
Ολέθρια θα είναι για τον ίδιο.
Λες:" Μήπως οι συλλογικοί αγώνες έχουν πάντα αποτέλεσμα, έτσι που γίνονται";
Σκέφτομαι ότι ποτέ και κανένας αγώνας δεν πήγε χαμένος μακροπρόθεσμα; Έστω μακροπρόθεσμα.
Βάζεις βέβαια μία παράμετρο "έτσι που γίνονται" Και εδώ έχεις δίκιο και αυτό που λέω δεν έχει σχέση με απόρριψη ή αποδοχή των κινητοποιήσεων δεν αναφέρομαι σε αυτό, αλλά ναι έχεις δίκιο γιατί έχει καθοριστική σημασία το πώς και προς πια κατεύθυνση γίνονται οι αγώνες.
Αλλά όταν ο κάθε Δημήτρης μπορέσει να μετατρέψει σε συλλογική οργανωμένη πάλη την αγανάκτηση, τον θυμό του, την απόγνωσή του, τότε πιθανόν τα πράγματα να εξελιχθούν διαφορετικά.

blackbedlam είπε...

Scorpion49

Ε, μην αρχίσουμε τα ευχαριστώ μεταξύ μας.

Κοίτα τώρα είναι μια σειρά ζητήματα που εγείρονται με την άποψή σου.
Και το πρώτο είναι το "ΓΙΑΤΙ"

Οι μάζες της εργατικής τάξης προσχωρούν στους αγώνες για την ανατροπή του συστήματος μόνον όταν πείθονται από την ίδια τους την πείρα και μόνον τότε κατανοούν την αναγκαιότητα της ανατροπής.

Αυτό βέβαια είναι μια διαδικασία πολύπλοκη και σύνθετη και έχει να κάνει με τις αντικειμένικές συνθήκες που διαμορφώνονται, από τις εξελίξεις που συντελούνται στην καπιταλιστική οικονομία, αλλά και σε όλους τους τομής της ζωής,όπως και σήμερα που καταρέει όλο το επικοδόμημα του καπιταλισμού μαζί με την οικονομία του.

Ταυτόχρονα όμως πρέπει και ο υποκειμενικός παράγοντας να αφυπνίζεται, να συμμετέχει στην οργάνωση της αντικαπιταλιστικής πάλης.

Και εδώ μπαινει ο ρόλος του Επαναστατικού κόμματος του ΚΚ δηλαδή και το πως θα προετοιμάσει με την πολιτική του δράση ικανές δυνάμεις της εργατικής τά­ξης ώστε στις κατάλληλες συνθήκες η δράση των μαζών να ανέβει ως το επίπεδο της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού.

Δεν ξέρω αν απάντησα και δεν έχω πως αλλιώς να το πω.
Να είσαι καλά.

blackbedlam είπε...

Coulpa

Γι΄αυτό κοντεύεις να μείνεις ανεξεταστέος.

Coulpa αν παρατηρούσες θα έβλεπες ότι και γω έχω αραιώσει πολύ την παρουσία μου και τα κείμενά μου εμφανίζονται αραιά και που.

Εμένα εκείνο που με ενδιαφέρει είναι η πολιτική οικονομία, ο ιστορικός υλισμός και η διαλεκτική καθώς και με βάση αυτές τις αρχές, η πορεία προς την ανατροπή αυτού του βάρβαρου συστήματος.

Είναι που δεν μπορεί και δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για όλους μας,για όλους τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλειάς.

Φασισμός θα ήταν όταν θα ήθελες να επιβάλεις την άποψή σου,να επιβάλεις τα δικά σου συμφέροντα σε βάρος ενός ολόκληρου λαού,ενάντια σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο σε κείνους που φρόντισες (όχι εσύ καλέ) να τους αποπροσανατολίσεις, να τους κρατήσεις μακρυά από την γνώση, να τους εγκλωβίσεις με ιδεοληψίες,με απειλές που τους έβαλες μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα,που παρέμβηκες μέσα στην συνείδησή τους,που τους χειραγώγησες έχοντας στην διάθεσή σου όλους τους κρατικούς μηχανισμούς ελέγχου και καταστολής.

Όλα αυτά τα επιβάλλει μια χούφτα πλουτοκρατών με τους πολιτικούς τους υπηρέτες,σε έναν ολόκληρο λαό και όχι μόνο στον Ελληνικό λαό.

Ε,τώρα τι μου λες ότι είναι φασισμός να προσπαθήσω να πείσω,να εξηγήσω στον ταξικό μου σύμμαχο στον εργάτη, στον εργαζόμενο και εγώ (όχι εγώ προσωπικά καλέ)
τα δικά μας συμφέροντα και τον τρόπο που μπορούμε και απαιτείτε μέσα στις σημερινές συνθήκες να απεγκλωβιστούμε από την βαρβαρότητα;

Είναι φασισμός να επιβάλλουν οι πολλοί,οι παραγωγοί του πλούτου τα δικά τους συμφέροντα στους ελάχιστους που για χρόνια απομυζούν τον ιδρώτα και τις ζωές μας;

Ε, όχι μωρέ Coulpa

Όσο για τα χαστούκια που θέλεις να ρίξεις σε κάποιους δικούς μας,σε ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν,που δίχως να το θέλουν και να το ξέρουν ενισχύουν την σε βάρος μας πολιτική,εγώ να δεις,μέχρι που έγραψα και άρθρο για την ανάγκη μου να τους βρίσω.

Αν δεν βαριέσαι διάβασε το τέλος της ανάρτησής μου με τίτλο
"Αφήστε με να βρίσω να εκτονωθώ μόνον για σήμερα"
Θα την βρεις στα δεξιά της σελίδας μου στα δημοφιλή

faros είπε...

Ένα ξυλαράκι, εύκολα σπάζει ...

Πολλά μαζί, όμως ;

Κι ακόμη πιο πολλά ;

Που να τα κρατούν στιβαρά ταξικά χέρια ...

blackbedlam είπε...

Ξυλάκια λες Φάρε.
Εχεις δίκιο,βέβαια αυτά δεν είναι απλά ξυλάκια, μωρέ ξύλα απελέκητα είναι,αλλά αυτά πρέπει να γίνουν πολλά και είμαστε εμείς που πρέπει να τα μαζέψουμε.
Ένα ένα, να τα ξεαγκαθιάσουμε, να τα καθαρίσουμε, να τα στεγνώσουμε, να μπορούν να φτιάξουν μια μεγάλη φωτιά που θα τους κάψει όλους στην φλόγα της όλους αυτούς τους βάρβαρους επιδρομείς.

Καλή δύναμη Φάρε.

Άντε και καλή επιτυχία κάτι δεν ετοιμάζεται για αύριο νομίζω στην γειτονιά σας;

koulpa είπε...

xaxa bb μου ποσο μου έλειψες.. είναι και μια διαφίμιση.. δε θυμάμαι το πρωιόν.. αλλά όλο bb και bb.. και σε θυμάμαι.. :) :)
δεν έχω ιντερνετ στη προσωρινή αστική μου οικία.. έχω ένα καλό γείτωνα όποτε ανοιγει στριμόγνωμαι κι εγώ λίγο.. :) :)
ναι μωρέ.. η συζήτηση δεν είναι φασισμός.. στα χαστούκια αναφερόμουν.. και με τρων συχνά τα χέρια μου.. :) :)
θα το δω το περι εκτόνωσης.. :) :)
καληνύχτες :) :)

sosat είπε...

ΒΟΗΘΕΙΑ
ΕΙΣΤΕ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ 3 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ BLOG "tasos manifesto" .
ΕΧΟΥΝ ΜΠΛΟΚΑΡΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ...
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΤΗΝ GOOGLE , ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΝΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ, ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΤΟ "TASOS MANIFESTO"..
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ,
ΕΙΣΤΕ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΜΠΛΟΚΟΣΦΑΙΡΑ...
tasos manifesto

faros είπε...

Χε χε, το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται ...

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

Δυστυχώς η έλλειψη χρόνου δεν μου επιτρέπει άμεση απάντηση!
Εσύ και 'γω BB μπορεί να συμφωνούμε. Το θέμα όμως είναι ότι σήμερα η έννοια της πρωτοπορίας έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ που δυστυχώς χρειάζεται όταν την χρησιμοποιούμε να διευκρινίζουμε και τι εννοούμε.
Γιατί αυτό που έχει επικρατήσει είναι να θεωρείται "πρωτοπορία" αυτός που μπαίνει μπροστά, έχει το γενικό πρόσταγμα χωρίς να λαμβάνει κανέναν υπ' όψη του ως παντογνώστης και να δρα κατά πως του "καπνίσει"! Και όποιος θέλει ας ακολουθήσει! Αλλιώς θα τον ακολουθήσουν διάφοροι χαρακτηρισμοί, αφορισμοί και άλλα ωραία.
Η πρωτοπορία θα πρέπει πρωτ' απ' όλα να αναγνωρίζεται σαν τέτοια από αυτούς στους οποίους αναφέρεται και να τους δίνει και αναφορά για το τι κάνει! Δεν μπορεί να είναι πάνω απ' όλους, να θεωρεί τον εαυτό της ως τον απόλυτο γνώστη των πάντων και να μη δίνει λόγο για το τι κάνει.
Η αποδοχή του Μαρξισμού - Λενινισμού δεν σε κάνει αυτόματα πρωτοπόρο, στην εποχή μας και διεθνώς πολλοί λένε ότι τα κόμματά τους είναι κομμουνιστικά αλλά στη πράξη είναι χειρότεροι και από τα αστικά ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Πολύ αξιόλογο άρθρο.
Το είδαμε από τον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" που το αναδημοσίευσε σήμερα.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...