Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Ο μεταμοντέρνος Μεσαίωνας ........

 Θα διαθέτει και κολαστήριο και καθαρτήριο.
Μόνον ο παράδεισος δεν θα φαίνεται στο βάθος του ορίζοντα.
 
 Να μιλήσουμε για μια ταινία;
Μια ταινία που τα πλάνα της γυρίζονται χρόνια τώρα και δεν μπορούμε να την ολοκληρώσουμε.

Το σενάριο, οι ρόλοι, τα γυρίσματα,το θέμα που διαπραγματεύεται,οι πρωταγωνιστές και θεατές..................

Πάμε να μπούμε στο κλίμα των γυρισμάτων ας πούμε για κάποια πλάνα.


Μια μέρα,  από το πρωί αξημέρωτα.
Ντρινννννν...........
Και ανοίγεις τα μάτια έχεις πάθει όβερ ντόουζ.
Που είμαι, που βρίσκομαι, από που έρχομαι και που πάω...και όταν απαντήσεις τα βαθιάς φιλοσοφικής αξίας ερωτήματα, κάνεις κλικ ανοίγεις την τηλεόραση, κάνεις  άλλο ένα κλικ και κοιτάς την ώρα. 
5 το πρωί και σηκώνεις το τηλέφωνο. 
Δεν περιμένεις να μιλήσει κανείς ξέρεις ποιος είναι, ούτε καν καλημέρα δεν λες απλά: 
"Είμαι έτοιμη σε 10΄" λες και ήδη έχεις φορέσει το παντελόνι.
Φοράς και το πουλόβερ από πάνω καθώς πηγαίνεις στην κουζίνα και κάνεις κλικ στον βραστήρα.
Τι σου είναι ο καπιταλισμός όλα μ΄ενα κλικ.
(Μ΄ένα κλικ και ο εφιάλτης που ζεις σήμερα).
Ανακατεύεις τον καφέ με μπόλικη ζάχαρη παρακαλώ, έχεις μπροστά σου άλλα 6΄!
Κάθεσαι αναπαυτικά ανάβεις τσιγάρο και, απολαμβάνεις τις πρώτες γουλιές μπας και ξυπνήσεις.
Χθες μέχρι αργά τη νύχτα με το τηλέφωνο, για να γίνουν όλες οι ειδοποιήσεις.
Παγωνιά έχει έξω. Κοιτάς γύρω σου, το μπουφάν, το κασκόλ, τα σπορτέξ μην πας και με τις παντόφλες....το πορτοφόλι, τα κλειδιά,τα τσιγάρα,  όλα εντάξει.Έτοιμη !
Το τσιγάρο δεν έχει ακόμη τελειώσει, σιγοπατάς μην ξυπνήσεις και όλους τους άλλους.
Ο μικρός κοιμάται. Τον σκεπάζεις καλύτερα, ο "αφέντης" κοιμάται και αυτός ακόμη και καλά κάνει. Σήμερα δεν είναι η σειρά του.
Ξεκλειδώνεις, ανοίγεις την πόρτα.
Εεεεεεϊ ,που πας ....τις προκηρύξεις!
Γυρίζεις πίσω, στο κρεβάτι δίπλα τις άφησες χθες βράδυ.
Και τις αρπάς ακριβώς την στιγμή που σταματάει το αυτοκίνητο μπροστά στην πόρτα.
Μπαίνεις. Φύγαμε λες.
5,11 ακριβώς στις 5,30 είναι η πρώτη βάρδια.
Τα παιδιά είναι μαζεμένα και ολοένα έρχονται και άλλοι.
Ο σύντροφος με την ντουντούκα και την φωνή στεντόρεια,φωνάζει  τα συνθήματά μας.
Οι εργάτες και οι εργάτριες προχωρούν βιαστικά με το κεφάλι χαμηλωμένο.
Κάποιοι απλώνουν το χέρι και παίρνουν την προκήρυξη που σχεδόν την βάζεις κάτω από την μύτη τους, κάποιοι ούτε που μας κοιτούν.
Στην κεντρική είσοδο του εργοστασίου είναι ο φύλακας, δυο τρεις ακόμη και,... ο επιστάτης.
Ούτε καλημέρα δεν προλαβαίνουμε να τους πούμε, ούτε μια κουβέντα και δεν είναι μονάχα σήμερα που πήγαμε στην πρωινή βάρδια, έχουμε δοκιμάσει και στο σχόλασμα.
Μπαφιασμένοι από την 8ωρη εργασία, κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι με μόνη σκέψη να γυρίσουν σπίτια τους να φάνε και να ξαπλώσουν πιάνοντας εργολαβία το τηλεκοντρόλ, έτσι απ΄την μια για να μην σκέφτονται από την άλλη για να ενημερωθούν από τον Πρετεντέρη και την Τρέμη.
Τότε δεν ήταν ούτε ο Πρετεντέρης ούτε η Τρέμη, αλλά όρκο παίρνω ήταν ίδιοι.

Και τα χρόνια πέρασαν και οι εργαζόμενοι πάντα το πρωί με γρήγορα βήματα διασχίζουν την μεγάλη πύλη του εργοστασίου βιαστικοί, να χτυπήσουν την κάρτα στην ώρα τους και το απόγευμα, εξαντλημένοι από το 8ωρο τρέχοντας σχεδόν να γυρίσουν στο σπιτικό τους.

Και τα χρόνια πέρασαν και τα παιδιά είναι ακόμη εκεί έξω από τα εργοστάσια, ( όσα απέμειναν),έξω από τις υπηρεσίες, έξω στο λιμάνι εκεί στους καταπέλτες, έξω από τα γραφεία....όπου εργαζόμενος, όπου ο κόσμος του μόχθου και της δουλειάς, τόσο της διανοητικής όσο και της χειρωνακτικής.
Εκεί με την ντουντούκα τις προκηρύξεις τις σημαίες τις κόκκινες.

Να κάνουμε "ταμείο"; Οι "εισπράξεις" είναι μπρος στα μάτια μας σήμερα.  
Τι να λέμε; Το ταμείο είναι μείον.
Μαζί με όλους τους άλλους πρέπει και εμείς να πάψουμε να έχουμε τις δικές μας αυταπάτες.


Είναι ίδιο το σκηνικό σήμερα;
Μπορεί να μην είναι όπως τότε έξω από την ΕΤΜΑ ή την ΕΛΣΑ

Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, τίποτε δεν είναι το ίδιο και όλα, είναι απαράλλαχτα.
Βλέπεις ούτε ο καπιταλισμός αλλάζει χαρακτήρα, ούτε ο εργαζόμενος αλλάζει ουσιαστικά μοίρα και ρόλο,μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού.



 Από το ίδιο σενάριο και οι επόμενες σκηνές και τα πλάνα, που για κάποιους λόγους το συνεργείο δεν μπορεί ή μήπως δεν θέλει να ολοκληρώσει.

Αλλά αν θέλουμε να ολοκληρώσουμε το έργο για να μπορέσει να βγει στις αίθουσες πρέπει να γυριστούν τα πλάνα.

Στο πλάνο το τοπίο: 
Η πλατεία, οι γειτονιές, οι δρόμοι, τα σπίτια...
Η Συνοικία,..η πόλη.


Η πλατεία:

Η μουσική και τα τραγούδια σε ξεκουφαίνουν, αλλά ταυτόχρονα σε βάζουν στο ρυθμό τους.
Στην αρχή δεν ήξερε τα λόγια.
Αλλιώτικα τραγούδια, δεν τα τραγουδάνε τα ραδιόφωνα, πολύ περισσότερο δεν τα τραγουδάνε στην τηλεόραση.
Αλλά σιγά σιγά έμαθε τα λόγια και η μουσική δίνει ρυθμό στα βήματα κάθε που διασχίζει την πλατεία.
Και δεν είναι μόνον τα τραγούδια, είναι και τα συνθήματα.

"Κανείς δεν είναι μόνος του, κανείς δεν πρέπει να μείνει μόνος του".

"Ο ταξικός εχθρός έχει στόχο την ζωή μας. 
Το σύστημα δεν έχει την δυνατότητα να διαχειριστεί την κρίση του".

"Να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση και τα αδιέξοδά των πλουτοκρατών".

"Κλιμακώνουμε τους αγώνες μας,αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες,καλούμε σε συναγερμό όλους τους εργαζόμενους, όλους τους άνεργους,γυναίκες, μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχους, όλοι μαζί αντιστεκόμαστε στην λαίλαπά τους.
Κανείς μόνος του, όλοι μαζί μπορούμε δεν έχουμε άλλες επιλογές, δεν παραδινόμαστε.
Ή αυτοί η εμείς".

Και οι  γειτονιές, αντιλαλούν κι΄αυτές  από τα τραγούδια  και τα συνθήματά μας από τις προτάσεις μας καλούμε σε συναγερμό όλους τους ανθρώπους του μόχθου.

Οι δρόμοι:

Στους δρόμους, στις μάντρες,τα συνθήματά μας,γραμμάνα  με το κόκκινο της απόφασης
Κοκκίνισε η πόλη.
Οι δρόμοι με έντονη την δική μας παρουσία. 
Είμαστε παντού, είμαστε δίπλα στον κόσμο, στους εργαζόμενους, τους μιλάμε για την ανάγκη ανατροπής του βάρβαρου συστήματος,τους εξηγούμε, δεν είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου οι υπεύθυνοι, εκτελεστές είναι αυτοί.
Υπεύθυνος είναι ο καπιταλισμός ό ίδιος
Και το απόγευμα στις γειτονιές, εκεί που πια αποκαμωμένοι από τον κάματο της μέρας βρίσκονται όλοι. Εργαζόμενοι και άνεργοι, συνταξιούχοι και φοιτητές, διανοούμενοι και προλετάριοι,χαλαροί έτσι που να μπορείς να μιλήσεις να ακούσεις και να σε ακούσουν.

Στα σπίτια:

Χτυπάμε πόρτες, ακούμε την αγωνία και την ανασφάλεια, ακούμε τα προβλήματα και τον θυμό,ακούμε τις παρατηρήσεις. 
Ακούμε τις ενστάσεις, την κριτική τους, δεν φοβόμαστε να δεχθούμε λάθη και αδυναμίες, προτείνουμε τις δικές μας λύσεις, μιλάμε για την μοναδική διέξοδο.
Πρόσωπο με πρόσωπο, ερώτηση την ερώτηση, απορία την απορία............

Εξηγούμε και ερμηνεύουμε την κατάσταση και έτσι γίνεται δικός μας, έτσι γινόμαστε δικοί του και εμείς.
Έτσι, καθώς  εμπιστευόμαστε τον κόσμο, μας εμπιστεύεται  και αυτός και, έτσι γινόμαστε ένα.


Αλλά και στα σχολεία, να ξέρουμε μαζί με τους δασκάλους και τους συλλόγους γονέων τα προβλήματα, σε συνεργασίες, με ομιλίες για να ξεδιαλύνουμε την παραπληροφόρηση την παραχάραξη της αλήθειας, τον αποπροσανατολισμό.
Να απαντήσουμε να ξεσκεπάσουμε και να δεχτούμε.
Να συνθέσουμε απόψεις χωρίς αποκλεισμούς με κοινή δράση για αντεπίθεση και αντίσταση ενάντια στην βαρβαρότητα.
Ε να μην τρελάνουμε και τον κόσμο.Μην στέλνουμε τα μυαλά του στα κάγκελα. 


Γιατί μένουν  νεκρές οι γειτονιές, γιατί δεν ζωντανεύουμε τους δρόμους,γιατί δεν ανοίγουμε πόρτες,γιατί τις κρατάμε κλειστές;

Θα τις γυρίσουμε αυτές τις σκηνές;
 Αν δεν γίνει κατανοητό σε όλους ποια είναι τα  κύρια αίτια του σημερινού αδιέξοδου,τι φταίει για τον σημερινό εφιάλτη,  δεν πρόκειται να πεισθεί για την ανάγκη της οργάνωσης,για την ανάγκη της ανατροπής......
Κυρίως δεν πρόκειται να μας εμπιστευτεί, γιατί και μεις δεν τον εμπιστευόμαστε.
Γιατί εμείς δεν τον πείθουμε, γιατί εμείς δεν τον εμπνέουμε.
Γιατί ενώ αυτός και μόνον είναι ο ρόλος μας, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτόν.


Τι γίνεται στο τέλος του σεναρίου;



.......Και θα έχουμε έναν λαό παραδομένο που θα οδηγείτε στην εξαθλίωση και από εκεί στην λουμπενοποίηση και τον αφανισμό.
Από την άλλη θα γίνονται απεργιακές κινητοποιήσεις μεμονωμένα και χωρίς σύνδεση, χωρίς συντονισμό.
Την μια βδομάδα ένας κλάδος, την άλλη ένας άλλος και ο καθένας από το δικό του μετερίζι και μεις,θα είμαστε εκεί οι ίδιοι γνώριμοι, με τις ντουντούκες και τα συνθήματα έξω από τα ναυπηγεία έξω από τα εργοστάσια, χωρίς την μάζα των εργατών και των εργαζομένων, θα στήνουμε λαϊκές επιτροπές χωρίς το λαό, θα μιλάμε για τους αγώνες που αναπτύσσουν οι ταξικές δυνάμεις από μόνες τους, θα  μιλάμε για εκλογές για να πάρουμε μερικές ψήφους παραπάνω, που μάλιστα δεν θα είναι ψήφοι αποδοχής και στήριξης του προγράμματος,όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί έτσι και αλλιώς οι παραπάνω ψήφοι που θα πάρουμε, θα είναι ψήφοι άρνησης της προηγούμενης πολιτικής και όχι ψήφος θέσης για την υπεράσπιση του προγράμματος του ΚΚΕ,για την λαϊκή εξουσία, γιατί  στην ουσία δεν θα το γνωρίζουν κιόλας.

Γιατί η τηλεόραση δεν λέει τέτοια πράγματα και γιατί εμείς δεν βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο,κοντά του και δίπλα του για να μιλήσουμε, παρά μονάχα να του πούμε, μόνο να του πούμε από απόσταση ασφαλείας και μάλιστα με υψωμένο το δάχτυλο χωρίς να τον ακούμε.

Και μετά θα συνεχίσουμε την "επαναστατική "μας δράση από "καλύτερες θέσεις", για καλύτερα μεροκάματα, καλύτερες συνθήκες δουλειάς, για δουλειά για όλους, για υγεία για όλους τους ανέργους και άπορους και ταλαιπωρημένους...Για όσους θα έχουν απομείνει.


Και όλα αυτά θα τα ζητάμε από την εξουσία των μονοπωλίων από τους εκφραστές και υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος και μέσα στα δικά του τα πλαίσια,που έχουμε εκτιμήσει ότι:
"Έχει εξαντλήσει τα όριά του".
Που έχουμε εκτιμήσει ότι:
" Η κρίση είναι τόσο βαθιά που δεν μπορούν να την τιθασεύσουν".
ότι:
" Ο τρόπος παραγωγής περνάει πλέον σε φάση παρακμής" 
και ότι:
" Το σύστημα το καπιταλιστικό, έχει φάει τα ψωμιά του και πια, αναδεικνύονται τα ιστορικά του όρια".

Και ενώ θα διαλαλούμε ότι ο καπιταλισμός ανθρώπινο πρόσωπο δεν θα αποκτήσει ποτέ, ταυτόχρονα  θα τον εκλιπαρούμε στην ουσία, να δείξει τον ανθρωπισμό και την φιλανθρωπία του.


Ένας μεταμοντέρνος Μεσαίωνας.
Θα διαθέτει και κολαστήριο και καθαρτήριο, μονάχα ο παράδεισος δεν θα φαίνεται πουθενά στο βάθος του  ορίζοντα.





16 σχόλια:

ένας στρατολάτης είπε...

Έλα ΒΒ, έχεις μπει για τα καλά σε mode αυτοκριτικής.
Σκέψου όμως, όταν ο άλλος δεν θέλει να ακούσει δεν φταις απαραίτητα εσύ που δεν τα λες εύηχα. Αν βγάζαμε κανα μπουτάκι, κανα βυζάκι, αν μιλούσαμε για μπαλίτσα ή για γιουροβίζιον θα πλάκωναν λεφούσια.
Όμως λίγοι είναι πάντα αυτοί που γράφουν την ιστορία ΒΒ. Αν ΘΕΛΟΥΜΕ να τη γράψουμε μπορούμε ίσως να το δοκιμάσουμε και χωρίς να λογαριάζουμε την επιρροή μας. Θα φανεί έτσι κι αλλιώς σύντομα.

aeroxeimarros είπε...

Πολύ ωραίο άρθρο. Δεν γνωρίζω τι προηγήθηκε και αν, όμως μία συμβουλή. Μην επηρεάζεσαι από τους μεταμοντέρνους αναρχικούς. Στο λέω επειδή είναι από τους πιο συντηρητικούς στο θέμα της κρίσης. Υιοθετώντας κατά βάση, τις φιλελεύθερες απόψεις...

blackbedlam είπε...

Στρατολάτη μακάρι να γινόταν έτσι αλλά κατά τας γραφάς και με την λογική, αυτήν που εγώ διαθέτω, δεν μπορώ να δω διέξοδο δίχως την συμμετοχή και οπωσδήποτε την "ανοχή"των πλατιών λαϊκών μαζών.
Το θέμα δεν είναι να τα λέει κανείς "εύηχα" το θέμα είναι να μιλήσεις στον άλλο να του μιλήσεις και να τον ακούσεις. Θα βρεθεί τρόπος να συνεννοηθείς.Τα γεγονότα είναι σύμμαχοί μας επιβεβαιώνουν τις δικές μας θέσεις.
Λίγοι είναι αυτοί που γράφουν την ιστορία, στον καπιταλιστικό κόσμο.
Εμείς μόνοι μας ιστορία δεν μπορούμε να γράψουμε,(χωρίς τον λαϊκό παραγοντα) το πολύ πολύ να κάνουμε επιτυχημένες συγκεντρώσεις, συνελεύσει,ς διαλέξεις, αλλά επανάσταση από μόνοι μας δεν.

Εσύ τώρα τι είναι αυτό που λές "ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ" τι εννοείς ότι μπορεί και να μην ΘΕΛΟΥΜΕ;
Και αυτό το "θα φανεί έτσι και αλλιώς σύντομα"
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Τι ξέρει και δεν το λέει;
Μίλα καθαρά.
Έχω ανάψει τον προβολέα τον ρίχνω πάνω στα μάτια σου και, απαιτώ απαντήσεις.

blackbedlam είπε...

Φίλε aeroxeimare.
Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις ώστε να μην επηρεάζομαι από τους μεταμοντέρνους αναρχικούς;
Θα ήταν μεγάλο καραγκιοζιλίκι μετά από τόσο χρόνια δράσης και μετά από το κώλυμα μου στις ιδέες του Μαρξισμού και την διδασκαλία του Λενινισμού, να οδηγηθώ και "ξεπέσω" στα ίδια μου τα μάτια, ακολουθώντας τις επιρροές από τις ιδέες του αναρχισμού που μάλιστα είναι πολύ κοντά στον φιλελευθερισμό.
Τα συμπεράσματά σου προφανώς, προέκυψαν από το κείμενό μου,το οποίο μάλιστα το θεωρείς και ωραίο.
Τι ακριβώς εννοείς ότι είναι λογοτεχνικό;
Γιατί αν από το κείμενο αυτό, κατέληξες στην εκτίμηση ότι δέχομαι επιρροές από τον μεταμοντέρνο αναρχισμό τότε που το βρίσκεις το ωραίο;
Αλλά εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να μου επισημάνεις τα σημεία εκείνα που σου έδωσαν το δικαίωμα να καταλήξεις σε αυτές σου τις εκτιμήσεις.
Και ξέρεις γιατί επιμένω;
Γιατί αυτό που γράφεις δεν κάνει τίποτε λιγότερο και τίποτα περισσότερο, από το να επιβεβαιώνει κάποια ζητήματα από αυτά που επισημαίνω.
"Χωρίς αποκλεισμούς με κοινή δράση",λέω.
Τι πιστεύεις δηλαδή, ότι αν έρθει κάποιος,κάποιοι στο πλευρό μας και του κολλήσουμε την ταμπέλα του αναρχομεταμοντερνοφιλελεύθερου θα ξανάρθει; Αυτός είναι ο αποκλεισμός για τον οποίο μιλάω αυτό είναι το υψωμένο δάκτυλο.
Για προσπάθησε πάντως να δώσεις κάποιες απαντήσεις, να είσαι σίγουρος ότι θα ωφεληθείς και θα βοηθηθείς και σίγουρα θα βοηθήσεις και μένα.
Όχι τίποτε άλλο αλλά για να συμβάλουμε στην κοινή ελπίζω προσπάθειά μας.

aeroxeimarros είπε...

δεν το είπα βάσει του κειμένου σου, με βάση το σχόλιο του στρατολάτη, φαντάστηκα ότι σου επιτέθηκαν διάφοροι μεταμοντέρνοι αναρχικοί!

Σύγχυση, προήλθε. Συγνώμη.Ίσως βιάστηκα από προσωπική εμπειρία.

Το κείμενο σου είναι εξαιρετικό! Και δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με τους μεταμοντέρνους αναρχικούς-φιλελεύθερους.

aeroxeimarros είπε...

..(μην δίνω εξηγήσεις γιατί εξαιτίας του ότι, ήταν καθαρά υποκειμενική η κατάσταση που με οδήγησε να θεωρήσω ότι δέχτηκες άδικη κριτική απ' αυτούς). Δεν εννοώ τον ανωτέρω σχολιαστή βέβαια.

Γι΄αυτό είπα "δεν γνωρίζω τι προηγήθηκε και αν". Απ ότι βλέπω όχι..απλά το συμπέρανα από αυτό:

@ένας στρατολάτης

Έλα ΒΒ, έχεις μπει για τα καλά σε mode αυτοκριτικής.
Σκέψου όμως, όταν ο άλλος δεν θέλει να ακούσει δεν φταις απαραίτητα εσύ που δεν τα λες εύηχα. Αν βγάζαμε κανα μπουτάκι, κανα βυζάκι, αν μιλούσαμε για μπαλίτσα ή για γιουροβίζιον θα πλάκωναν λεφούσια.

aeroxeimarros είπε...

...εν ολίγοις, αυτοί που αποσυντονίζουν κυρίως αυτούς που δεν θέλουν να ακούσουν είναι οι φιλελεύθεροι. Αυτό ήθελα να πω. Κι αν αυτά που λέμε, δεν ακούγονται εύηχα είναι εξαιτίας του ότι η ταξική εκπαίδευση, οδηγεί τα άτομα να μην αμφισβητούν τους ίδιους τους θεσμούς.

"Μην επηρεάζεσαι από τους μεταμοντέρνους κλπ..." Νόμισα αρχικώς, ότι δέχτηκες κριτική απ΄αυτούς και "απογοητεύτηκες". Σορρυ.

Scorpion49 είπε...

Αγαπητή Black Bedlam,
Υπέροχος ο πίνακας "The Starry Night” του Vincent van Gogh!
Εύχομαι με όλη αυτή την κατάσταση να μην καταλήξουμε να πέσουμε σε κατάθλιψη, όπως ο εν λόγω καλλιτέχνης, ή ν’ αρχίσουμε να πετσοκόβουμε τα μέλη μας, και στο τέλος να αυτοχειριαστούμε. Προσωπικά δε θα τους κάνω τη χάρη.
Εσύ καλά τα γράφεις, και μαζί με άλλους αγωνιστές δίνεις την καθημερινή μάχη για την ενημέρωση των εργαζόμενων και όχι μόνο. Το κόμμα όμως πρέπει να εμφανίζεται πιο δυναμικό και μέσα στη βουλή, πρέπει να παίρνει πρωτοβουλίες, να σκαλίζει θέματα, να ερευνά και να αποκαλύπτει το παραμικρό που έχει σχέση με παρανομίες που άπτονται του πολιτικού μας συστήματος. Εκτός από τις σταθερές θέσεις του ΚΚΕ, για τις οποίες θέλω να πιστεύω ότι κανείς μας δε διαφωνεί, χρειάζεται να βελτιωθεί η εικόνα της δημόσιας επικοινωνίας των στελεχών του κόμματος, είτε στη βουλή, είτε στα ΜΜΕ. Να αλλάξει ο στερεότυπος τρόπος επικοινωνίας (χωρίς μπουτάκι και βυζάκι) ώστε να μπορέσει να καταλάβει και ο μικροαστός ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την ενίσχυση του ΚΚΕ, το αντίθετο μάλιστα.
Εύχομαι καλό μήνα, και καλή δύναμη στον καθημερινό αγώνα!

ένας στρατολάτης είπε...

Ωρέ ΒΒ με στράβωσε ο προβολέας σου! Εξηγούμαι:
Η γενιά μας μεγάλωσε στα "καλύτερα" χρόνια του καπιταλισμού. Ζήσαμε την εποχή της αφθονίας και σε μεγάλο βαθμό αλλοτριωθήκαμε στον καταναλωτισμό. Το γκρέμισμα όμως του καπιταλισμού δεν θα μας φέρει μόνο στερητικά σύνδρομα αλλά θα συνοδευτεί νομοτελειακά από βία και αίμα. Δεν θα αυτοκτονήσει ο καπιταλισμός, ούτε θα ψοφήσει σε καμιά γωνίτσα. Το κύριο λοιπόν ερώτημα είναι: είμαστε έτοιμοι γι'αυτά; Θέλουμε τόσο ζεστά να φέρουμε το σοσιαλισμό ώστε να μη λογαριάζουμε τις θυσίες που θα χρειαστούν γι'αυτό; Όπως καταλαβαίνεις το "αν θέλουμε" δεν υπονοεί "ΔΕΝ θέλουμε" αλλά εκφράζει την υποψία πως θα προτιμούσαμε να άλλαζε η ιστορία από μόνη της χωρίς να υποστούμε εμείς τις θυσίες. Φυσικά ο πρώτος πληθυντικός αφορά στην κρίσιμη μάζα που απαιτείται για την επαναστατική πράξη. Όχι στο σύνολο, χωρίς όμως να εξαιρούνται ακόμα και κομμάτια της εργατικής πρωτοπορίας.
Όσον αφορά στο "θα φανεί σύντομα" αυτό είναι ξεκάθαρο. Οι συνθήκες γύρω μας χειροτερεύουν με τέτοιο ρυθμό που δεν θα αργήσουν οι ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις από τους απελπισμένους. Τότε πια θα κληθούμε να αποδείξουμε την αποφασιστικότητά μας και την ικανότητά μας να αποτελέσουμε τον καταλύτη της επαναστατικής αλλαγής.

(ΥΓ: πραγματικά απορώ πως μπορεί κάποιος να εκλάβει το αρχικό μου σχόλιό μου ως επίθεση μεταμοντέρνου αναρχικού!)

blackbedlam είπε...

Aeroxeimarre Καλησπέρα σου.
Στ΄αλήθεια χαίρομαι για τις διευκρινήσεις σου.
Και μη στενοχωριέσαι, από την στιγμή που μπορούν να δοθούν διευκρινήσεις όλα είναι ΟΚ.
Το κακό θα ήταν να μη μας δοθεί η δυνατότητα της επανόρθωσης και αυτό δυστυχώς,συμβαίνει κάποιες φορές στην ζωή.
Τα αποτελέσματα είναι τουλάχιστον δυσάρεστα σε αυτήν την περίπτωση,αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν πιο προσεκτικοί,όχι αποφεύγοντας να πούμε τα πράγματα όπως τα αντιλαμβανόμαστε,ίσια ντόμπρα και σταράτα,όχι χαϊδεύοντας αυτιά,αλλά να είμαστε σίγουροι για την άποψη που θα εκφράσουμε.
Να είσαι καλά και να ξέρεις, είναι χαρά μου να ανταλλάσσουμε απόψεις,
χαρά μου είναι ακόμη περισσότερο μπορώ να πω,αν αυτές εμπεριέχουν και την κριτική ματιά του φίλου αναγνώστη,τις ενστάσεις του,τις παρατηρήσεις του.
Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο συνθέτονται οι απόψεις,με αυτόν τον τρόπο χτίζεται ο διάλογος και μπορεί να γίνει εποικοδομητικός.

Να είσαι καλά και να τα λέμε.

blackbedlam είπε...

Γεια σου και χαρά σου Scorpion.
Nα σου πω την αλήθεια, αυτά που γράφεις σχετικά με τον Van Gogh, πέρασαν από τον μυαλό μου την ώρα που επέλεγα την εικόνα.
Και ποιος από εμάς είναι διατεθειμένος να τους κάνει αυτή την χάρη.
Θέλουμε να δούμε όλες τις εξελίξεις, όλα όσα θα γίνουν,δεν θα αφήσουμε τίποτα να γίνει για μας χωρίς εμάς,δεν πρέπει και, κυρίως θέλουμε να είμαστε εδώ εκείνη την αποφράδα γι΄αυτούς ημέρα, που σύσσωμος ο λαός μας, θα πεισθεί να πάρει την μεγάλη απόφαση με συνείδηση και οργανωμένα να δώσει την απάντηση που τους πρέπει.

Ο πολιτικός εκφραστής της εργατικής τάξης, οφείλει να παίρνει όλα τα μέτρα και να κάνει χρήση όλων των δυνατοτήτων που του δίνονται προκειμένου να εκλαϊκεύσει τις θέσεις του.
Από τα πρωτοκλασάτα στελέχη, μέχρι και τον σύντροφο της μικρής συνοικίας και του χωριού, είναι ανάγκη να αναπτυχθεί παραπέρα αυτή η δυνατότητα.
Σωστά το επισημαίνεις.
Μέσα στο κοινοβούλιο, στους Δήμους, στους συλλόγους, στα σωματεία ,παντού όπου υπάρχει κομμουνιστής πρέπει να δίνει την μάχη του αποφασιστικά πειστικά,αποτελεσματικά.
Κυρίως όμως πρέπει να έχουμε την ικανότητα της προσέγγισης των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Και πιστεύω ότι αυτό επιδιώκουν οι κομμουνιστές, το θέμα είναι αν το πετυχαίνουν.

Τα εργαλεία που διαθέτουμε μας δίνουν αυτήν την δυνατότητα και θα είναι κρίμα και εγκληματικό στις σημερινές συνθήκες να μην τα χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά και να μην πετύχουμε τους στόχους ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες των καιρών.

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα καπετάνισσα.
Καλά τα γράφεις, ή μάλλον τα φωνάζεις. Το πρόβλημα της διείσδυσης στις πλατιές μάζες και της αποδοχής εκ μέρους τους των θέσεών μας, υπάρχει, παρ' όλο που θα περίμενε κάθε λογικός άνθρωπος να συμβαίνει το αντίθετο σήμερα ειδικά, που γύρω μας καταρρέει το σύμπαν. Όποιος δεν το βλέπει αυτό εθελοτυφλεί.

Ακόμα χειρότερα για όποιον δεν βλέπει παραλείψεις και αδυναμίες δικές μας, του κόμματος εννοώ και βάζω κι εμένα από κοντά. Διαπιστώνω πως μάλλον δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συμβαίνει, δεν θέλω να πιστεύω πως δεν θέλουμε να συνεννοηθούμε σε πέντε πράγματα με αυτούς που βρίσκονται δίπλα μας στον αγώνα, αλλά στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Σε κάποια πράγματα πχ χαράτσια θα μπορούσαμε νομίζω να συντονιστούμε, αλλά και στο θέμα των πολλών αποσπασματικών απεργιών, κάτω από κάποιες προϋποθέσεις θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα τον αγώνα μας. Ψάχνομαι κι εγώ ξέρεις, ασφυκτιώ, πνίγομαι από τη δική μας στασιμότητα απέναντι στην επέλαση των ορδών του κεφαλαίου. Κάποιοι ίσως θεωρούν τη θέση μου σαν ανυπομονησία, σαν εκβιασμό απέναντι στις συνθήκες που δεν ωριμάζουν κλπ κλπ κλπ.

Δεν ξέρω για τις άτιμες συνθήκες, με ποιο ωριμανσόμετρο τις μετράμε. Αυτό που ξέρω είναι πως σήμερα που έχουμε ακόμα αποθέματα αξιοπρέπειας και κουράγιου, σήμερα που δεν μας τα πήραν ακόμα όλα, σήμερα έχουμε και δύναμη να ακολουθήσουμε και κάποια άλλη μορφή αγώνα πχ μια απεργία άλλης μορφής, άλλης διάρκειας, γενική να την πω; Διαρκείας να την πω; Το συζητάμε. Κάτι όμως πρέπει να κάνουμε να ξεκολλήσουμε από το τέλμα.

Η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων ββ θέλει πρώτα απ’ όλα να το θέλεις, ύστερα, να μπορείς ν’ ακούς κάθε άποψη και κυρίως αυτών που πλησιάζεις για να πείσεις, γνώση απόλυτη της θεωρίας μας, στρώσιμο ξεκάθαρης τακτικής, ελιγμούς όπου πρέπει και συνεργασίες επίσης όπου είναι αναγκαίο, θέλει δηλαδή μαγκιά. Δεν ξέρω πόσο μάγκες είμαστε τελικά.
Όλοι κρινόμαστε.

Ο ΣΤΡΑΤΟΛΑΤΗΣ έβαλε ένα ζήτημα πολύ σημαντικό. Πόσο θέλει αυτός ο λαός να «ξεβολευτεί», ελπίζοντας πως μπόρα είναι θα περάσει. Βέβαια για να τον πείσουμε να ξεβολευτεί, χρειαζόμαστε και όσα προείπα, τέλος πάντων, δεν το βάζουμε κάτω έτσι κι αλλιώς, συνεχίζουμε ν’ αντιστεκόμαστε, γι αυτό έχουμε γεννηθεί, και εντείνουμε τον αγώνα μας σε όλα τα επίπεδα.

Καλό μήνα και καλή δύναμη!

dimitris είπε...

Black Bedlam Καλησπερα, γιατι εδω και πολλους μηνες κανεις αυτη την ''κριτικη''-αυτοκριτικη?
Οπως πολυ καλα ξερεις, υπαρχουν οργανα να πεις την αποψη σου, ΕΔΩ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ, ΞΕΡΕΙΣ, ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΟΥ, ΘΑ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΙΛΕΤΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΡΦΩΣΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ''ΜΙΛΑΣ''.

Στο εχω ξαναγραψει, ''ΣΠΙΤΙ'' σου ειναι, γραψε οτι θελεις, δεν σου κανω, ουτε θελω, ουτε μπορω, κριτικη, μονο δεξου οτι σου γραφω, σαν μια μιδαμινη, ασημαντη, επισημανση, πολλες φορες παμε να κανουμε καλο και ''ξεχναμε'', οτι ΕΔΩ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΕΙΚΟΝΑ, ΗΧΟΣ, ΕΚΦΡΑΣΗ ΠΡΟΣΩΠΟΥ.

Πιστευω σιγουρα, οτι ΠΟΝΑΣ για το αυριο του τοπου, το μελλον των νεων, το σημερα των παπουδων, το τι ξημερωνει το δικο μας, αλλα εδω ειναι, ΙΝΤΕΡΝΕΤ.

Μακαρι να εχω ΛΑΘΟΣ.

ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ, ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΛΑΙΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ, ''ΧΩΜΑ'' ΚΑΙ ΑΙΜΑ, ΜΗ ΔΙΝΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΛΛΕΣ.

ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΑΠΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ, ΘΑ ΠΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ''ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ'', ΘΥΜΑΣΑΙ?

ΤΙ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ, ΜΕΝΕΤΕ ΕΚΤΟΣ ΒΟΥΛΗΣ.

ΜΟΝΟΙ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ''ΔΟΥΛΕΙΑ'' ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ, ΕΦΕΡΑΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑ, ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

Εχουμε απεναντι μας, χρημα και μεσα, εξαγορασμενους και προπαγανδα, μεσω των μ.μ.ε.

Ολα εχουν τον χρονο τους, ολα θα γινουν στην ωρα τους.

ΑΓΑΝΤΑ...

blackbedlam είπε...

Να βλέπεις όλα όσα επικαλείσε για τον τρόπο που μπορεί να σκέφτονται κάποιοι ακόμα και δικοί μας άνθρωποι δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επιβεβαιώνει την δύναμη των μηχανισμών του συστήματος και ταυτόχρονα όμως την αδυναμία της δικής μας παρέμβασης.
Και φυσικά συμβαίνει αυτό που επισημαίνεις.
Η γενιά μας όχι μόνον μεγάλωσε μέσα στην περίοδο της ανάπτυξης του Καπιταλιστικού συστήματος κυρίως μεγάλωσε κάτω από το άγρυπνο μάτι των μηχανισμών του συστήματος που μας εκπαίδευσε κατάλληλα μας χειραγώγησε και μας έβαλε μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα.
Σε κουβέντες που κάνουμε πολλές φορές έχουμε καταλήξει σε ένα παρόμοιο συμπέρασμα που λέει όχι ότι μήπως "ΔΕΝ θέλουμε τόσο ζεστά να φέρουμε τον σοσιαλισμό" όπως λες αλλά ότι μήπως δεν έχουμε πεισθεί οι "ίδιοι" ότι είναι κάτι που μπορεί να γίνει.Ότι είναι εφικτό.
Αλλά σήμερα Στρατολάτη όχι μόνον εφικτό είναι, είναι και αναγκαίο και αυτό όχι από καμιά εμμονή ή ιδεοληψία, αλλά γιατί είναι αντικειμενική αναγκαιότητα.
Γιατί δεν μπορεί άλλο να συνεχίσει το σύστημα με τους ίδιους όρους.
Και οι όροι με τους οποίους μπορεί να συνεχίσει και επιχειρεί να επιβάλει θα είναι ένας εφιάλτης για τους εργαζόμενους,θα είναι η εξόντωση μεγάλου μέρους των εργαζομένων.
Αν κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι η ιστορία μπορεί να αλλάξει από μόνη της είναι βουτηγμένοι μέσα στην άγνοια και στην αυταπάτη.
Αν θυμάμαι καλά σου έχω και λίγο καιρό πριν πει σε σχόλιο μου την γνώμη μου "Μαύρο φίδι που μας έφαγε αν αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν και να εκφραστούν με ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις όταν πια θα έχουν εξαθλιωθεί οι μάζες.
Αν προηγουμένως δεν έχουν γίνει οι κατάλληλες διεργασίες, τότε δεν θα μπορούμε να παρέμβουμε την "κρίσιμη την στιγμή" .
Το επαναστατικό κόμμα, ένα ΚΚ, κρίνεται από την δουλειά και την δράση που έχει αναπτύξει το προηγούμενο διάστημα.
Εκείνη την στιγμή που ο λαϊκός παράγοντας θα εξεγερθεί μην μπορώντας άλλο να αντέξει την βαρβαρότητα, πρέπει εκείνη την αποφασιστική στιγμή, να έχουμε συντριπτική υπεροχή δυνάμεων.
Μεταξύ άλλων το ΚΚ πρέπει να έχει την ικανότητα να υπηρετεί την στρατηγική του μέσα στην καθημερινότητα, να κατακτά την ικανότητα σύνδεσης με τις μάζες, να δημιουργεί γερούς αγωνιστικούς δεσμούς με αυτές, χωρίς φυσικά να υποτάσσεται στην συνείδηση των μαζών.

Έλεγε και έγραφε:
..... «η πλειοψηφία των εργατών (ή πάντως η πλειοψηφία των συνειδητών, των σκεπτόμενων και των πολιτικά δραστήριων εργατών) να καταλάβει πέρα για πέρα την ανάγκη της επανάστασης και να είναι έτοιμη να βαδίσει στο θάνατο γι' αυτή...»

blackbedlam είπε...

Οικοδόμε συμμερίζομαι τις ανησυχίες σου και δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο από αυτά που έχω γράψει και που νομίζω ότι εκφράζουν προβληματισμούς που προέρχονται απο την εκτίμηση των σημερινών συνθηκών και της πορείας που φαίνεται να οδηγήτε η κατασταση.

Θα παραθέσω ένα κείμενο που καλό είναι να το έχουμε υπ΄όψη μας:

Αυτό το κείμενο το έχω ξαναγράψει και οι φίλοι που μιλάμε πολύ καιρό τώρα το έχουν διαβάσει.
Δεν ξέρω αν το θυμούνται.Το ξαναγράφω.

Είναι ένα άρθρο του Λένιν για το Βπιέριοντ, αρ.φύλλου 9,γραμμένο στις 8 του Μάρτη(23 Φλεβάρη) μάλλον δημοσιευμένο.
Περιλαμβάνεται στα άπαντα του Λένιν,στην 5η ρωσ.έκδ.τόμος 9ος σελ.302-303-304.

"Όσο περισσότερο πλαταίνει το λαϊκό κίνημα, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται η αληθινή φύση των διαφόρων τάξεων,τόσο πιο επιτακτικό γίνεται το καθήκον του κόμματος, να καθοδηγεί την τάξη , να είναι ο οργανωτής της,και όχι να σέρνεται στην ουρά των γεγονότων.
Αν δεν κατορθώσουμε να δημιουργήσουμε με τόλμη και πρωτοβουλία νέες οργανώσεις,θα πρέπει να παραιτηθούμε από τις κούφιες αξιώσεις, του να παίξουμε τον ρόλο εμπροσθοφυλακής.
Αν σταματήσουμε ανήμποροι σε εκείνα τα όρια,τις μορφές,και τα πλαίσια των επιτροπών,ομάδων,συγκεντρώσεων,ομίλων,που έχουμε ήδη πετύχει,θ΄αποδείξουμε μ΄αυτό την ανικανότητά μας .
Δεκάδες ομάδες ξεπηδούν τώρα παντού,ανεξάρτητα από μας, χωρίς κανένα καθορισμένο πρόγραμμα και σκοπό,απλώς κάτω από την επίδραση των γεγονότων .Πρέπει να βάλουμε καθήκον μας,να δημιουργήσουμε και να συσφύξουμε απευθείας σχέσεις, με όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό τέτοιων ομάδων,για να τους δίνουμε βοήθεια, να τους διαφωτίζουμε με το απόθεμα των γνώσεων και της πείρας μας,να τους δραστηριοποιούμε, με την επαναστατική πρωτοβουλία μας.
Όλες αυτού του είδους οι ομάδες, εκτός βέβαια από τους "ενσυνείδητα" αντικομουνιστές,μπορούν να ανήκουν στο κόμμα ή και να το ακολουθούν.Στην δεύτερη περίπτωση δεν μπορούμε να απαιτούμε ούτε την αποδοχή του προγράμματός μας,ούτε υποχρεωτικές οργανωτικές σχέσεις μαζί μας.Αρκεί μόνον το αίσθημα διαμαρτυρίας και μόνον,η συμπάθεια για την υπόθεση του ιστορικού χρέους της εργατικής τάξης, για να διαμορφωθούν από τις ομάδες που θα μας ακολουθούν,με την δραστήρια δουλειά των κομμουνιστών και κάτω από την πίεση των γεγονότων και των πιέσεων,στην αρχή δημοκράτες συμπαραστάτες και αργότερα (στο βαθμό που θα τους πείσουμε) και πεισμένα μέλη.
Το 1793 όταν η Γαλλική επανάσταση βρισκόταν στο αποκορύφωμά της η κυρία Ρολάν έγραφε:Δεν υπάρχουν άνθρωποι όλοι γύρω είναι πυγμαίοι.
Όποιος μιλάει έτσι αυτός δεν βλέπει πίσω από τα δένδρα το δάσος,αυτός ομολογεί ότι τον έχουν τυφλώσει τα γεγονότα,πως δεν εξουσιάζει αυτός,ο επαναστάτης,στην συνείδηση του και στην δράση του,αλλά τον εξουσιάζουν αυτά, (τα γεγονότα),τον έχουν εξουθενώσει.Ένας τέτοιος οργανωτής είναι καλύτερα να αποσυρθεί για ανάπαυση, να δώσει τόπο στις νεαρές δυνάμεις που ή ενέργειά τους θα αναπληρώσει με το παραπάνω την συνηθισμένη και αποστηθισμένη ρουτίνα.
Άνθρωποι υπάρχουν.Ποτέ δεν ήταν περισσότεροι απ΄ότι τώρα.Ποτέ μια επαναστατική τάξη δεν είχε τόσο ασυνήθιστα ευνοϊκές συνθήκες, από άποψη προσωρινών συμμαχιών,συνειδητών φίλων και ακούσιων βοηθών όπως το σημερινό προλεταριάτο........Πρέπει να δώσουμε ;απλα στην παρόρμηση και στην πρωτοβουλία στα σχέδια και στα εγχειρήματα και τότε θα φανούμε άξιοι εκπρόσωποι μιας μεγάλης επαναστατικής τάξης

blackbedlam είπε...

Δημήτρη κάνε μου την χάρη να διαβάσεις στο παρακάτω λινκ.
Είναι κείμενο κομματικό, δημοσιευμένο, δεν είναι μυστικό και διάβασέ το όλο.
Και αν θέλεις μπορώ να σου βρώ και μια σειρά άλλα κείμενα,επίσης δημοσιευμένα που επισημαίνουν αδυναμίες και προβλήματα.
Να θυμόμαστε ότι δεν είναι δυνατόν για ζητήματα που τα αντιλαμβάνεται ο κόσμος, που τα συζητάει, δεν μπορεί εμείς να μην τα κουβεντιάζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε και να πάμε να βγάλουμε το μαύρο άσπρο.
Έτσι είναι που χάνουμε την αξιοπιστία μας.
Σε κάποια παράγραφο γράφει χαρακτηριστικά:

"η ιδεολογική θωράκιση και η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση - αντοχή των νέων κομμουνιστών και κομμουνιστριών είναι στόχοι προτεραιότητας για τα καθοδηγητικά όργανα,ξεπερνώντας ορισμένη στενόμυαλη και στενόκαρδη αντιμετώπιση:Πρακτικισμό, τσιγκουνιά στον απαιτούμενο χρόνο, προχειρότητα στην εξατομικευμένη καθοδήγηση".

http://www.kke.gr/zhthmata_sosialismoy/gia_to_kommoynistiko_komma_ston_21o_aiona_ideologikh_krish_-_programmatikh_anasygkrothsh

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...