Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012


 Ενα χειροκρότημα για τον ποιητή των εικόνων








Έφυγε από κοντά μας ο ποιητής των εικόνων.

Εικόνες που χάραξαν την πορεία τους μέσα στις καρδιές και το νου μας, εικόνες που μας μεγάλωσαν μας πλουτισαν, εικόνες που μίλησαν με την δική τους γλώσσα για να πουν την ιστορία του τόπου μας, για να υμνήσουν τα κατορθώματα του λαού  μας και να καταδικάσουν τα λάθη της ιστορικής μας διαδρομής.
Ζωγραφιές , σιωπηρές καταγγελίες και ταυτόχρονα, κραυγές αγωνίας μέσα στην σιωπή.

Θυμάμαι την σκηνή που μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας, όρθιοι, χωρίς να μπορούμε να βγάλουμε άχνα, καταπίνοντας τον λυγμό που μας ανέβαινε στο λαιμό και αφήνοντας  το δάκρυ να κυλά  στην άκρα των ματιών μας,ακολουθούσαμε την επόμενη σκηνή με τα λάβαρα στα χέρια και χειροκροτούσαμε ασταμάτητα, σαν σε υπόσχεση ότι σε αυτήν την πορεία, θα είμαστε και εμείς παρόντες να δώσουμε συνέχεια.

Παρακολουθήστε το όλο, δείτε τις σκηνές μία μία προσεκτικά.
Μην μπορώντας να αντισταθώ στα ίδια εκείνα συναισθήματα που με κατέκλυσαν, σηκώθηκα και χειροκρότησα και πάλι,με την ίδια υπόσχεση και σε ένδειξη αποχαιρετισμού, τον ποιητή των εικόνων.

Η σκηνή είναι στο  5,3




4 σχόλια:

habilis είπε...

Δεν έφυγε.
Κατέγραψε μοναδικά πράγματα που θα ήταν χαμένα!!!

Οικοδόμος είπε...

Στερεύουμε ββ. Ίσως τελικά να μην μας αξίζουν οι πραγματικά μεγάλοι...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Μήπως τελικά ο Oikodomos έχει κάποιο δίκιο;
Ρωτάω!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Mας αξίζουν, ΑΛΛΩΣΤΕ από τη μεγαλοσύνη του λαού μας εμπνεύστηκαν και οι ίδιοι!
ΑΛΛΑ, το βρώμικο σύστημα στερεί από το λαό μας την ποιότητα ΚΑΙ με τους έμμεσους τρόπους που όλοι γνωρίζουμε.
Ας μην τους αφήσουμε να μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι σα λαός δεν μας αξίζουν τα καλύτερα.
Ας μην ψαλιδίζουμε από μόνοι μας τις μεγάλες επιθυμίες μας.
ΟΧΙ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...