Ενα χειροκρότημα για τον ποιητή των εικόνων

Έφυγε από κοντά μας ο ποιητής των εικόνων.

Εικόνες που χάραξαν την πορεία τους μέσα στις καρδιές και το νου μας, εικόνες που μας μεγάλωσαν μας πλουτισαν, εικόνες που μίλησαν με την δική τους γλώσσα για να πουν την ιστορία του τόπου μας, για να υμνήσουν τα κατορθώματα του λαού  μας και να καταδικάσουν τα λάθη της ιστορικής μας διαδρομής.

Ζωγραφιές , σιωπηρές καταγγελίες και ταυτόχρονα, κραυγές αγωνίας μέσα στην σιωπή.

Θυμάμαι την σκηνή που μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας, όρθιοι, χωρίς να μπορούμε να βγάλουμε άχνα, καταπίνοντας τον λυγμό που μας ανέβαινε στο λαιμό και αφήνοντας  το δάκρυ να κυλά  στην άκρα των ματιών μας,ακολουθούσαμε την επόμενη σκηνή με τα λάβαρα στα χέρια και χειροκροτούσαμε ασταμάτητα, σαν σε υπόσχεση ότι σε αυτήν την πορεία, θα είμαστε και εμείς παρόντες να δώσουμε συνέχεια.

Παρακολουθήστε το όλο, δείτε τις σκηνές μία μία προσεκτικά.

Μην μπορώντας να αντισταθώ στα ίδια εκείνα συναισθήματα που με κατέκλυσαν, σηκώθηκα και χειροκρότησα και πάλι,με την ίδια υπόσχεση και σε ένδειξη αποχαιρετισμού, τον ποιητή των εικόνων.

Η σκηνή είναι στο  5,3