Όλοι οι εργαζόμενοι όπου και αν ανήκουν...........

Στις 18 του μήνα έγραφα μεταξύ άλλων:

......Ξέρουμε ένα πράγμα, ότι αύριο δεν πάμε για την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων.

Ξέρουμε , από αύριο οι ευθύνες μας μεγαλώνουν, η αυριανή μέρα μπορεί  να γίνει εφαλτήριο αγώνων, για μεγαλύτερες, αποφασιστικότερες και πιο αποτελεσματικές μάχες, με στόχο την ανατροπή του βάρβαρου συστήματός τους.

Αύριο είμαστε εκεί όλοι για να αποτρέψουμε τα απάνθρωπα σχέδιά τους.

Αύριο είμαστε εκεί για να κάνουμε τους χειρότερους εφιάλτες τους να ζωντανέψουν.

Αύριο πάμε εκεί όλοι μαζί για να τους πούμε ότι είμαστε αποφασισμένοι, ότι δεν μας κουλαντρίζουν τα συναισθήματα, ο θυμός και η αγανάκτηση, αλλά η συνείδησή μας γι΄αυτό

και να το ξέρετε:

Το πρώτο που θα  προσέχουμε είναι ο εαυτός μας και οι διπλανοί μας.

Το πρώτο που θα προσέχουμε είναι η πειθαρχεία στις γραμμές μας, συντεταγμένα.

Το πρώτο που θα προσέχουμε είναι να μην σας δώσουμε την ευκαιρία και την ικανοποίηση ότι μας προβοκάρατε και πήγατε  το κίνημα που πάει να αναπτυχθεί πίσω.

Το πρώτο που θα προσέχουμε είναι η περιφρούρηση του αγώνα μας.

(οι υπογραμμίσεις σημερινές)

Και σήμερα, μέρες μετά τα γεγονότα τόσο της 19, όσο όμως της 20 του μήνα και αφού χύθηκαν τόνοι μελάνης,αφού άφρισαν χείλη και εκτοξεύτηκαν τόνοι λάσπης για την περιγραφή, την παραχάραξη, την παρερμηνεία, τον αποπροσανατολισμό, που επιχειρήθηκε από τα ΜΜΕλεεινολογίας διαψεύδοντας και τους ίδιους τους εαυτούς τους στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι οι πρώην "προβοκάτορες", "οι κουκουλοφόροι χαφιέδες της ασφάλειας", "οι έμμισθοι ροπαλοφόροι ", "οι τραμπούκοι",που οι ίδιοι τους φωτογράφιζαν στις γωνιές με τα ΜΑΤ σε αγαστή συνεργασία, σήμερα μετατράπηκαν απλά, σε Αντιεξουσιαστές,απλούς διαδηλωτές. 

Όλη  δε η άκρως επικίνδυνη για την ζωή των διαδηλωτών επίθεση,  από τους προβοκάτορες των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών,  βαφτίστηκε σε εμφύλιο και στην καλύτερη περίπτωση σε  ενδοαριστερή διένεξη!
Ο κεντρικός στόχος της περικύκλωσις της Βουλής περιγράφεται με σαφήνεια την Τρίτη 18/10 από την Αλέκα Παπαρήγα σε συζήτηση με τους δημοσιογράφους.

Το ερώτημα ήταν:

Με βάση όλα αυτά, ποιο νομίζετε ότι είναι το πολιτικό περιεχόμενο που πρέπει να πάρει η 48ωρη απεργία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και ο αποκλεισμός της Βουλής την Τετάρτη και την Πέμπτη;
"- Να ξεκαθαρίσω το εξής: Η περικύκλωση και ο αποκλεισμός της Βουλής που έχει αποφασιστεί από συνδικάτα και άλλες οργανώσεις, και τον οποίο στηρίζουμε και θα στηρίξουμε, δεν έχει καμία σχέση με την παρεμπόδιση των βουλευτών να μπουν στη Βουλή. Έχει ένα και μοναδικό σκοπό: Όσο γίνεται περισσότεροι βουλευτές να καταψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο. Αυτό μας ενδιαφέρει. Γιατί αν ψηφιστεί αυτό, θα έρθουν εύκολα και άλλα. Γιατί θα υπάρχει λαϊκή απογοήτευση, την οποία εμείς δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να την ενισχύσουμε. Αυτός είναι ο ρόλος του αποκλεισμού της Βουλής. Να προκύψει ένα πλειοψηφικό -όσο γίνεται περισσότερο- «ΟΧΙ». Και τότε η πτώση της κυβέρνησης θα έρθει κάτω από τη λαϊκή πίεση."

 Η υπογράμμιση δική μου


Μπαίνει μπροστά μας το ερώτημα.Πετύχαμε τους στόχους μας;

Για να πούμε μερικές αλήθειες:

Πρώτο:
Μπορούμε έχοντας την εμπειρία και έχοντας εικόνα τόσο από τους χώρους δουλειάς, όσο και από τις συνοικίες, να γνωρίζουμε πόσος κόσμος μπορεί να κατέβει να διαδήλωση την απόφασή του;
Εγώ λέω ναι. Ένα μεγάλο ναι, παίρνοντας υπ΄όψη και τις κρίσιμες στιγμές που περνάει ο Ελληνικός λαός και την οργή που κουβαλάει.

Υπάρχει τόση συσσωρευμένη εμπειρία που μπορούμε να εκτιμάμε από τα πριν πόσος κόσμος θα κατέβει. (έστω κατά προσέγγιση)

Δύο:
Υπάρχει περίπτωση να ανατρέψει η παρουσία του κόσμου έτσι απλά και μόνον η παρουσία του και η έστω δυναμική  διαμαρτυρία του, την  απόφαση εκάστου ενός των βουλευτών, των πολιτικών εκφραστών των υπηρετών της πλουτοκρατίας, αυτών που με τις υπογραφές τους υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας και του λαού, αυτών  που μετατρέπουν με τις υπογραφές τους σε προτεκτοράτο την χώρα και σε δουλοπάροικους τους εργαζόμενους Έλληνες; 


Τρία:
Και αφού ο σκοπός της αποτροπής της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου δεν επετεύχθη και αφού το μόνο που "καταφέραμε" είναι το συνειδησιακό πρόβλημα της Βάσως και το μοναδικό ΌΧΙ της άλλης της Πασιονάριας της Κατσέλη,σήμερα μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τα πιο σκληρά μέτρα που έτσι και αλλιώς είχαν δρομολογηθεί.
Πριν από την ψήφιση είχαμε δηλαδή αμφιβολίες;


Και τέσσερα:
Έτσι τώρα πια είμαστε "αντιμέτωποι" με το κλίμα  βαθιάς απογοήτευσης στο οποίο περιέπεσε ο Ελληνικός λαός,που δεν καταφέραμε με την παρουσία μας να αποτρέψουμε τους "έντιμους" Έλληνες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να έρθουν αντιμέτωποι με την συνείδησή τους, να σκιαχτούν από τον κόσμο που κατέκλυσε το Σύνταγμα και να καταψηφίσουν το εγκληματικό νομοσχέδιο !


Υπάρχει και ένα πέμπτο αλλά επειδή δεν ξέρω να το ερμηνεύσω, απλά το βάζω σαν ερώτημα για περαιτέρω διευκρινήσεις.


[...] Και τότε η πτώση της κυβέρνησης θα έρθει κάτω από τη λαϊκή πίεση[..].

 Οι άνθρωποι του μόχθου,οι εργαζόμενοι,όλοι εμείς,  δεν έχουμε  περιθώρια να απογοητευτευτούμε.
Πολύ περισσότερο δεν έχουν περιθώρια να απογοητευθούν οι κομμουνιστές και όλοι όσοι αγωνίζονται γνωρίζοντας ότι μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τους πολιτικούς υπηρέτες του κεφαλαίου και από τον τρόπο λειτουργίας της "συνείδησής" τους, που έτσι και αλλιώς ξεπουλημένη είναι .Η εργατική τάξη θα μπορέσει να υψωθεί σαν τάξη για τον εαυτό της και να πάρει την τύχη και την ζωή της στα χέρια της, μόνον με την ανατροπή αυτού του απάνθρωπου  συστήματος .

Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε περιθώρια για απογοητεύσεις, για πέσιμο του ηθικού μας,για υποχώρηση.
Οι 48ωρη  απεργία, η μαζική συμμετοχή, ο δυναμισμός, ναι, θα γίνουν πρέπει να γίνουν εφαλτήριο για συνέχιση των αγώνων   στους χώρους δουλειάς,στις γειτονιές και στα σχολεία,  με περισσότερο πείσμα και αποφασιστικότητα.
Συσπειρώνουμε τον κόσμο της δουλειάς,όσοι δεν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο τους αγώνες και τις ανάγκες των καιρών δεν είναι "αλλότριοι"
Όλοι οι εργαζόμενοι όπου και αν ανήκουν, (γιατί όλοι κάπου ανήκουν έστω και σαν ψηφοφόροι)
είναι οι σύμμαχοί μας και χωρίς αυτούς, δεν κάνουμε βήμα μπροστά.
Μας έχουν ανάγκη και τους έχουμε ανάγκη, είμαστε ένα και δεν μπορεί παρά να δράσουμε έτσι.


Το κείμενό μου στις 18/10 τελείωνε έτσι:


.......Το πρώτο που προσέχουμε, είναι ο κεντρικός μας στόχος

Γιατί δίχως αυτόν δεν μπορούμε εμείς,  η εργατική τάξη,εμείς  ο κόσμος του μόχθου,εμείς  οι παραγωγοί του πλούτου,  να μπορέσουμε να απεγκλωβιστούμε από τον κατήφορο και την κόλαση που μας οδηγείτε.

  Και κεντρικός μας στόχος είναι:

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΑΣ.

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΛΑΪΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Το σημερινό όμως κείμενο θα τελειώνει διαφορετικά, χωρίς φυσικά να αναιρεί τον επίλογο της προηγούμενης ανάρτησης

[..] Η πρώτη και καθοριστική πλευρά είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός μαχητικού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος[..]:

 Β.Ι.Λένιν

Ένα κομμουνιστικό κόμμα που πρώτ' απ' όλα θα πρέπει να καθοδηγείται από την Μαρξιστική Λενινιστική θεωρία , να εφαρμόζει δημιουργικά και να αναπτύσσει τη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία, να την εμπλουτίζει με τα διδάγματα της ταξικής πάλης. Γιατί χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη.