Ραντεβού με την ιστορία του μέλλοντός μας.

 Θα κάνουμε την έφοδό μας στους ουρανούς; 
 

 Μία είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα και τίποτε δεν μπορεί να κάνει τον κόσμο που είναι αντιμέτωπος με αυτήν, να την παραβλέψει.

Το λέω αυτό, γιατί από την πλευρά της η εξουσία, οι παρατρεχάμενοι και όσοι αποβλέπουν να γίνουν  Χαλίφηδες στην θέση του Χαλίφη, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μπλοκάρουν τις διεργασίες και τις ζυμώσεις που διενεργούνται  στην συνείδηση του λαού.

Κάνουν ότι μπορούν για να κρατήσουν υπό έλεγχο τις διαθέσεις του.

Παλιά τους τέχνη κόσκινο.

Χρόνια ολόκληρα μετέρχονται διάφορων μέσων για να αποπροσανατολίσουν, να εξασφαλίσουν την ανοχή και την συναίνεση και τόσα χρόνια, το πετυχαίνουν.

Σήμερα όμως, δεν έχουν περιθώρια να συνεχίσουν με τους ίδιους ρυθμούς και με τα ίδια μέσα.

Σήμερα πια, τα ίδια τα  αξεπέραστα προβλήματα, δεν αφήνουν το περιθώριο  ούτε της αναμονής, ούτε της ανοχής.

Σήμερα, δεν μπορούν πια να συνεχίσουν τον εμπαιγμό, γιατί την ίδια στιγμή που μιλούν τα ψέματά τους, ο κόσμος είναι αντιμέτωπος με τη βαρβαρότητα που του επιφυλάσσουν, και τα νέα εγκληματικά  μέτρα, προκειμένου να εξασφαλίσουν την μακροημέρευση τους.

Αν είναι κάτι που τους τρομάζει, δεν είναι άλλο από την συσπείρωση των εργαζομένων.

Από την οργανωμένη αντίστασή.

Αυτή είναι και η μόνη δύναμη που μπορεί  να ακυρώσει τις επιδιώξεις και τα προγράμματά τους, αυτή είναι που μπορεί να τους στείλει στο περιθώριο  της ιστορίας.

Έτσι που χρόνια μετά, όταν τα εγγόνια μας κάνουν κλικ στον γκούγκλη αναζητώντας την  πενταετία 2010-2015 και μόνον εκεί, να μπορούν να διαβάσουν για τις τελευταίες μέρες ή αν θέλετε για την αρχή της πτώσης του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, που κάποτε υπήρξε για πάνω από 200 χρόνια κυρίαρχο, ταλαιπωρώντας και εκμεταλλευόμενο   γενιές ολόκληρες, κρατώντας τους λαούς υποταγμένους.

Ονομαζόταν, "Καπιταλισμός".

Τώρα λοιπόν είναι η ώρα.

Σήμερα γράφουμε ιστορία.

Μια ιστορία που μεταξύ άλλων θα γράφει :

6/6/2011 

Στην πλατεία Συντάγματος ο κόσμος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, διαδηλώνοντας την αντίθεση και την οργή του για τα μέτρα που επιβάλλονταν από μια φούχτα  αδηφάγους υπηρέτες της ολιγαρχίας.

Η συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, υπήρξε το έναυσμα και αποτέλεσε ένα πρώτο  βήμα για την  ταξική συσπείρωση των εργαζομένων, σε αγωνιστική κατεύθυνση .

Συνέβαλε, ώστε να παραμεριστούν οι όποιες επιφυλάξεις και απροθυμίες για συμπόρευση και σύνδεση των ταξικών δυνάμεων με τους "ανοργάνωτους" και "άπειρους",αλλά αποφασισμένους της πλατείας.

Αποτράπηκε η διείσδυση των αντιδραστικών δυνάμεων που επιχειρούσαν στην καλύτερη περίπτωση, να εκτονώσουν την οργή του λαού και να αποπροσανατολίσουν τις διαθέσεις του.

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν κρίσιμες, τόσο για τους καπιταλιστές όσο και για το εργατικό κίνημα.

Πολλές συγκεντρώσεις και  απεργιακές κινητοποιήσεις, οργανώθηκαν  το προηγούμενο διάστημα.

Καθοριστικό ρόλο έπαιξε πρόσκληση του  ΠΑΜΕ για Γενική Απεργία στις 15/6 ημέρα που θα έμπαινε προς συζήτηση στην Βουλή, το ονομαζόμενο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που επέβαλλε  ακόμη πιο καταστροφικά μέτρα και επιχειρούσε  να αφαιρέσει και τα τελευταία δικαιώματα των εργαζομένων,οδηγώντας τους στην απόλυτη ένδεια και εξαθλίωση.

Οι προσπάθειες του συστήματος να χειραγωγήσει τις διαθέσεις των αγανακτισμένων της πλατείας συντάγματος και γενικότερα, δεν μπόρεσε να έχει τα αποτελέσματα που επεδίωκε, χάριν και στις ταξικές δυνάμεις που στήριξαν την προσπάθεια αντίστασης.

Οι αριστερές δυνάμεις κάτω από την πίεση και ταυτόχρονα, με την συμμετοχή του κόσμου  σε αυτές, κατάφεραν να αναπτύξουν τις δυνάμεις τους, προς όλες τις κατευθύνσεις και να συντονιστούν.

Οι συγκεντρωμένοι της πλατείας μπόρεσαν να κατανοήσουν  την ανάγκη, να εκφραστούν πολιτικά και οργανωμένα.

Να απαλλαγούν  από τα ιδεολογήματα της Αστικής  τάξης, που τα ΜΜΕ και κυβερνητικοί κύκλοι είχαν επιβάλλει από την αρχή, για μια  στείρα άρνηση της παρουσίας των κομμάτων και των συνδικαλιστικών φορέων της εργατικής τάξης.

Μπόρεσαν να υιοθετήσουν και να πλουτίσουν την προηγούμενη εμπειρία της εργατικής τάξης και να μπουν  πολιτικοί στόχοι για τους οργανωμένους αγώνες.

Η γενική απεργία της 15/6, είχε σαν αποτέλεσμα την παραπέρα συσπείρωση και οργάνωση  των εργαζομένων  και την ενιαία πάλη τους.

Σωματεία,  Ομοσπονδίες, συνδικάτα,εργατικά κέντρα,  το ένα μετά το άλλο ανταποκρίνονταν και παίρναν αποφάσεις για συμμετοχή στην Πανελλαδική απεργία

Ζωντάνεψαν οι γειτονιές με συνθήματα, με λαϊκές συνελεύσεις, ανέβηκε η αυτοπεποίθηση του κόσμου και η αλληλεγγύη. Ο ενθουσιασμός και η πίστη στις δικές του δυνάμεις έδωσαν την θέση στην απογοήτευση και την αγανάκτησή του. 

Κάθε τόπος δουλειάς,έγινε μετερίζι αγώνα και οχυρό αντίστασης στην βαρβαρότητα.

Αναπτύχθηκαν κοινωνικοί ταξικοί  αγώνες σε καθημερινή βάση, που τροφοδότησαν με ανθρώπους του μόχθου  την  οργανωμένη αντίσταση του λαού.

Δημιουργήθηκαν επιτροπές αγώνα στις γειτονιές,εκλέχθηκαν  απεργιακές επιτροπές στους χώρους δουλειάς, που μέσα από δυναμικές κινητοποιήσεις κατάφεραν να προχωρήσουν σε

Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας.

Εκείνες  τις μέρες δεν λειτούργησε ούτε μια μηχανή, εκείνες τις μέρες ο λαός της Ελλάδας βρήκε τον βηματισμό του.

Ακολούθησε την ρότα της ιστορίας.

Νέκρωσαν τα πάντα. 

Τα εργοστάσια, τα μηχανουργεία, η ζώνη, το λιμάνι, οι οργανισμοί κοινής ωφέλειας,το Δημόσιο, οι ΟΤΑ,τα γραφεία, τα γιαπιά.

Η οργανωμένη αντίστασή του λαού, χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά του συστήματος, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, από  τους  εργαζομένους όλης της ΕΕ.

Στις απεργιακές κινητοποιήσεις προσχώρησαν όλοι οι κλάδοι των εργαζομένων, των μικρομεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών,όλοι οι συνταξιούχοι,  η φοιτητική κοινότητα,  η διανόηση....

 

 Η κυβέρνηση, η εργοδοσία, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και όλοι οι εμπλεκόμενοι, βρέθηκαν σε κατάσταση  σύγχυσης, μη μπορώντας να κάνουν χρήση των μηχανισμών τους, που και "αυτοί"  αρνήθηκαν να   υποταχθούν στα κελεύσματα και  στις επιταγές της εξουσίας.

Τα σωματεία πέρασαν στα χέρια των συνεπών ταξικών δυνάμεων.

Εξαφανίστηκαν από προσώπου γης οι συμβιβασμένες ηγεσίες τους.

Πάλεψαν να δικαιώσουν το ρόλο που τόσα χρόνια έπαιζαν σε βάρος της τάξης, που τάχα μου υπηρετούσαν προσφέροντας ουσιαστικά στήριξη στις αντεργατικές πολιτικές της εκάστοτε εξουσίας, είτε είχε την σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ.

Προσπάθησαν να λειτουργήσουν απεργοσπαστικά αλλά πια,οι εργαζόμενοι τους έστειλαν μαζί με τα αφεντικά τους στο περιθώριο της ιστορίας.

Για 38 μέρες δεν κινήθηκε τίποτε άλλο εκτός από τα εκατομμύρια των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, των συνταξιούχων, της σπουδάζουσας νεολαίας,... που γέμιζαν  τους δρόμους, τις γειτονιές που αντιλαλούσαν από τραγούδια και συνθήματα κατά της εξουσίας και της πολιτικής κυριαρχίας των μονοπωλίων .

.

Μέσα από αυτές τις διαδικασίες αναπτύχθηκε το μέτωπο αγώνα με ενιαία δράση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Με αυτές τις διαδικασίες και το ξεπέρασμα των όποιων αντιθέσεων, μπόρεσαν και ξεσκεπάστηκαν όλοι όσοι με μεσοβέζικες μεθόδους και τρίπλες, επιχείρησαν να στρέψουν προς άλλη κατεύθυνση τους λαϊκούς αγώνες.

Οι εργαζόμενοι απεγκλωβίστηκαν από τις αυταπάτες, ότι μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα οποιαδήποτε οφέλη για την τάξη τους.

Η αγανάκτηση μετουσιώθηκε μέσα από τους καθημερινούς αγώνες σε ταξική συνείδηση και εκφράστηκε δυναμικά με συμμετοχή, τόσο στην διαμόρφωση των προτάσεων, όσο και  στις αποφάσεις. 

Οι ανάγκες της καθημερινότητας και οι  αγώνες, άνοιξαν  δρόμους και ανέδειξαν πρωτοπόρους συνεπείς αγωνιστές,που με την συνεργασία και των παλαιότερων έμπειρων αγωνιστών, κατάφεραν να αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου, μπόρεσαν να ανατρέψουν την αντιλαϊκή λαίλαπα κατάφεραν να απεγκλωβιστούν από την  λυκοσυμμαχία της ΕΕ, να συνεχίσουν τον αγώνα για  την ριζική ανατροπή της πολιτικής της ολιγαρχίας και να βάλουν στόχο τους την λαϊκή κυριαρχία.

 Έτσι η Αθηναϊκή Κομμούνα ήταν γεγονός

και το Ελληνικό προλεταριάτο έκανε την έφοδό του  στους ουρανούς 

ΥΓ:  Όλοι στον αγώνα για να δικαιώσουμε  την ιστορία του μέλλοντός μας