Αυτός είναι ο λόγος που θα μας βρίσκουν και στις πλατείες.Θα βρισκόμαστε όπου χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης, για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση

Ίσως σε εκείνες τις συγκεντρώσεις του Αντρέα με το ζιβάγκο, να είχε μαζευτεί τόσος κόσμος.

Ασφυκτικά κλεισμένοι όλοι οι δρόμοι με διαρκή προσέλευση.

Ένιωσα δέος μπρος σε τόσον κόσμο.

Φτάνοντας στο μετρό είπα, δεν μπορεί, άραγε οι κατασκευαστές είχαν υπολογίσει τέτοιο πλήθος;

Ή μήπως τώρα δα θα μας πέσει το ταβάνι στο κεφάλι ή θα ανοίξει το πάτωμα και θα βρεθούμε όλοι μαζί στην κόλαση.

 

Χιλιάδες κόσμου στους δρόμους.

Τι ζητούν, ποιες λύσεις  προτείνουν και ποιες διεξόδους αποδέχονται και υιοθετούν;

Δεν μπορέσαμε το προηγούμενο διάστημα να τους πείσουμε για το επερχόμενο, το αναπόφευκτο.

Και σήμερα κάτω από την πίεση την μεγάλη συνθλίβονται, νιώθουν πια ότι τους παίρνουν την ζωή από τα χέρια, αισθάνονται ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν και διαμαρτύρονται απαιτούν διεκδικούν.

 Τι είναι αυτό που διεκδικούμε ποιες είναι οι απαιτήσεις μας;

Έχουν   δοθεί απαντήσεις για το τι είναι εκείνο που οδήγησε τα πράγματα εδώ;

 Υποψιάζομαι ότι όχι, αλλιώς δεν θα γινόταν  σύνθημα το: "να φύγουν οι κλέφτες".

Γιατί  είναι το οικονομικό σύστημα αυτό που γεννά τους κλέφτες, τους εκμεταλλευτές. 

Γιατί το οικονομικό σύστημα είναι τέτοιο από την ίδια του την φύση, που δίχως την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δεν μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει, γιατί σε αυτήν βασίζεται.

Να φύγουν  από την εξουσία αυτοί που μας οδήγησαν εδώ. 

Ποιοι και τι είναι αυτό που  μας οδήγησε εδώ;

Έχει όνομα;

Ποιοι είναι ο Γιώργος η Μαριλίζα,η Βάσω ο Κώστας...........

Όμως δεν είναι τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές που ακολουθούν και που υπηρετούν.

Αυτοί με το όνομα και το επώνυμο, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με την πολιτική που ασκούν στην πλουτοκρατία, στο ίδιο το κεφάλαιο που δεν έχει όνομα ούτε επώνυμο.

Αν είχε γίνει συνείδηση αυτό,η απαίτηση δεν θα ήταν  να φύγουν αυτοί που κυβερνούν, αλλά θα αναπτύσσονταν αγώνες  για την ανατροπή του ίδιου του συστήματος.

Κάποιοι γοητεύονται από την  ιδέα και το σύνθημα "έξω τα κόμματα".

Γνωρίζουν άραγε τι συνεπάγεται αυτό και τι σημαίνει;

Υποψιάζομαι πως όχι.

Αν ναι, θα  γνώριζαν ότι η πολιτική εκφράζεται μέσα από τα πολιτικά  κόμματα. Τα κόμματα έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία και με αυτήν στηρίζουν το καθένα για τον εαυτό του, τα συμφέροντα στα οποία είναι ταγμένα να  υπηρετήσουν.

Σε μια ταξική κοινωνία σαν αυτή που ζούμε, τα κόμματα υπερασπίζονται στην βάση της ιδεολογίας τους τις τάξεις.

Μπορεί κανείς να αποδώσει ευθύνες στα πολιτικά κόμματα για αναποτελεσματικότητα, μπορεί να αποδώσει λάθη στην άσκηση του ρόλου και των ευθυνών τους, μπορεί να αποδώσει ελλείψεις, παραλήψεις, ακόμη και ανακολουθία λόγων και πράξεων μπορεί ότι θέλει, αλλά είναι ο καθένας υποχρεωμένος να αποφασίσει  με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.

Είναι υποχρεωμένος να συνυπάρξει με την τάξη του, να συμπορευτεί με το κόμμα που πιστεύει ότι εκφράζει τα συμφέροντα  της τάξης του  και παλεύει ανειρήνευτα με τον ταξικό του εχθρό έστω με λάθη και με παραλήψεις .

Να φύγει αυτή η κυβέρνηση!

Να φύγει χίλιες φορές!

Με ποιο τρόπο, με ποιες μορφές αγώνα, στην βάση ποιου προγράμματος ,με τι πρόταγμα, με ποιους στόχους, στη βάση ποιας πολιτικής;

Ο κόσμος που συμμετέχει στην πλατεία,  γνωρίζει τις εφεδρείες του συστήματος, γνωρίζει τους μηχανισμούς και τα μέσα που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να αποπροσανατολίσει να ποδηγετήσει το όποιο κίνημα αναπτυχθεί, για  να το  οδηγήσει σε κατεύθυνση όσο γίνεται ποιο ακίνδυνη για τα δικά του συμφέροντα;

222 συναπτά έτη εμπειρίας διαθέτει η "αστική δημοκρατία"

Όλος αυτός ο κόσμος που προσήλθε στο Σύνταγμα έχει ταξικό προσανατολισμό;

Εκφράζει απλά την αγανάκτησή του!

Είναι αρκετό αυτό για να ανατρέψει προς όφελός μας τα πράγματα;

Μέσα  στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος δεν υπάρχει περίπτωση να οδηγηθούν οι εξελίξεις προς όφελος της δικής μας τάξης. 

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν βελτιώνεται παρά  μονάχα ανατρέπεται.

Όλα αυτά τα χρόνια  το σύστημα έκανε καλή δουλειά, πέτυχε τους στόχους του, κράτησε μακρυά από την πολιτική, ουσιαστικά τον κόσμο.

Και αυτός ο κόσμος σήμερα βρέθηκε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί και να απαιτήσει τα δικαιώματά του .

Αυτός ο κόσμος που ίσως ποτέ δεν έχει ξανακατέβει να διαμαρτυρηθεί σήμερα ήταν εκεί.

Αυτό που δεν πέτυχαν οι αριστερές, οι ταξικές δυνάμεις, το πέτυχε ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Αυτός είναι ο λόγος που είναι σαφής η άρνηση ( να φύγουν) αλλά ασαφής η πρόταση.

Αυτός είναι και ό λόγος που αυτό το υπέροχο που συμβαίνει στην πλατεία είναι μόνον ένα πρώτο βήμα.

Είναι θετικό γιατί αφυπνίζεται ο κόσμος ,γιατί ξεκινά μια διαδικασία συνειδητοποίησης, γιατί η Αστική τάξη εισπράττει ένα ηχηρό χαστούκι.

Ξεπεράστηκαν οι όποιες αναστολές και ο κόσμος είναι στους δρόμους όχι για να υποδεχθεί το καινούργιο αλλά για να διώξει το παλιό.

Το ζητούμενο όμως είναι ποιο θα είναι το καινούργιο.

Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κλείσει τα μάτια μπρος σ΄αυτήν την πραγματικότητα.

Η μόνη συνεπής στάση είναι να βρίσκεσαι εκεί που χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης,στα σωματεία στους χώρους δουλειάς αλλά και στις γειτονιές και στις πλατείες.

Να προχωρήσει ένα βήμα ακόμη, να μην ζήσουμε ξανά μια αυταπάτη, να μην ρίξουμε νερό στο μήλο τους,να μετατραπεί η οργή και η αγανάκτηση σε αγώνες αποφασιστικούς που θα κτυπούν ντιρέκτ στην καρδιά του  αντιπάλου

Δεν υπάρχουν περιθώρια,έστω την ύστατη στιγμή.

Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να επιτρέπει,με διαρκείς σκεπτικισμούς και αμφισβητήσεις, σε όσους επιβουλεύονται τους αγώνες και τις ανάγκες των καιρών, να τις διαχειριστούν  και να τις εκμεταλλευτούν και   για άλλη μια φορά να τις αξιοποιήσουν προς όφελός τους και για την συνέχιση της κυριαρχίας των δυνάμεων της καπιταλιστικής  βαρβαρότητας

Αυτός είναι ο λόγος που θα μας βρίσκουν στους χώρους δουλειάς.

Αυτός είναι ο λόγος που θα μας βρίσκουν στις γειτονιές.

Αυτός είναι ο λόγος που θα μας βρίσκουν στις πλατείες

Θα είμαστε όπου χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης .

Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.