Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Αξιοσέβαστοι
              απόγονοι σύντροφοι!
Καθώς θα σκάβετε
               την απολιθωμένη
                            σημερινή κοπριά,
των ημερών μας μελετώντας τα σκότη,
μπορεί
           και να ρωτήσετε
                           για με καμιά φορά.
Και τότες ο σοφός σας
                           ίσως και να πει,
καλύπτοντας με την πολυμάθειά του
                                            πλήθος ερωτηματικά μεγάλα,
για κάποιον, λέει που ζούσε κάποτε
                                            του βραστού νερού τραγουδιστή,
που τ΄άβραστο νερό εχτρευότανε τα μάλα.
Βγαλ΄το ποδήλατο-γυαλιά σου ,
                               καθηγητά μου!
Μονάχος μου θα πω
                     και για την εποχή μου
                                     και για τον εαυτό μου-άστα συ.
Ένας βοθροκαθαριστής
                       και νερουλάς μαζί ΄ναι η αφεντιά μου,
που έκλήθηκα
                      κ΄επιστρατεύτηκα απ΄την επανάσταση.

Από των αφεντάδων τους ανθώνες έφυγα
                                             και στο μέτωπο τράβηξα.
Από την ποίηση έφυγα,
                      -τούτη την ακκιζόμενη κυρά-
που τον κηπάκο της φροντίζει μια χαρά,
την κορούλα,
                 το σπιτάκι,
                             τη λιμνούλα
                                          και το χωραφάκι της μαθές.

"Ω μόνη μου τον κήπο μου φυτεύω τρυφερά,
ω,μόνη μου ποτίζω  τις πρασιές".
Άλλος απ΄το ποτιστήρι χύνει στίχους,
άλλος,χιλιοπιπιλώντας τους στο στόμα
                                              τους μπουχίζει,-
οι κατσαροτρίχηδες  Δημητρακακέοι
κ΄οι δημητρουλάκηδες Κατσαροτριχέοι,-
μήτε ο διάολος δεν τους ξεχωρίζει!    
Δεν τους βάζεις στην γλυστρίδα καραντίνα,
άλλοι τους μαντολινάρουν κάτω από τους τοίχους
"Ταρά- ντίνα, ταρά ντίνα,
τριν..."

Από κάτι τέτοια ρόδα,
                        μα το ναι,σπουδαία τιμή
να υψωθεί για μένα προτομή,
μέσα στις πλατείες εκεί
                        όπου το χτικιό ροχάλες φτύνει,
όπου ο κλέφτης κι ο αλήτης
                        μια παρέα με τη σύφιλη έχουν γίνει.
Αμ΄κ΄εγώ
      απ΄την αγκιτατρόπ
                        έχω στυφίσει,
αμ΄ κ΄εγώ να γράφω
                        για του λόγου σας ρομάντσες
                                                         θα το γούσταρα λοιπόν,-
ναι, πιο χαριτόβρυτο
                   και πιο ευπλασάριστο είναι αυτό.
Όμως εγώ δάμασα
                   τον ίδιο μου τον εαυτό
                                        και πάνω στο λαιμό
                                                          έχω 
πατήσει των ίδιων μου
                      των τραγουδιών.

Σύντροφοι απόγονοι
                      ακούστε με καλά
εμέ τον αγκιτάτορα
                      τον αρχιφωνακλά.
Εγώ βουβαίνοντας
                      της ποίησης τους κελαριστούς κρουνούς,
τα λυρικά τομίδια
                     θα δρασκελήσω
κι΄ως ζωντανός προς ζωντανούς
                                    θα σας μιλήσω.
Θάρθώ κοντά σας
             στο μακρινό σας μέλλον το κομμουνιστικό,
όχι σαν ένας
            γεσενο-παρατροβαδούρος.

Των αιώνων τις οροσειρές
                           και των ποιητών και κυβερνήσεων
τις κεφαλές,
     ο στίχος μου θα δρασκελήσει ντούρος.

Ο στίχος μου σ΄εσάς θα φτάσει
                                   ως το τέρμα
όχι όμως σαν του ερωτιδέα
                                  λυρική σαϊτιά,
όχι καθώς στο νομισματολόγο φτάνει
                                            ένα τριμμένο κέρμα,
όχι καθώς το φως μας φτάνει από νεκρών άστρων μάτια.

Ο στίχος μου
         τον όγκο των ετών
                        θα σκίσει
και θα προβάλει
               βαρύς,
                  τραχύς,
                     μα και ορατός ακόμη,
ως έφτασε μέχρι τις μέρες μας
                                το υδραγωγείο πούχαν χτίσει
οι δούλοι κάποτε
               στη Ρώμη.

Στους τύμβους των βιβλίων,όπου το στίχο,
                                                ενταφίασαν,
όταν τυχαία θα βρίσκετε γραμμών ελάσματα,
να
   τα ψαύετε με σέβας, σαν
παλαιά μα τρομερά
                      άρματα.

Συνήθεια εγώ δεν τόχω
                        τ΄αυτί να κανακεύω
                                            με λόγια και ήχους
με σαχλογαργαλίσματα
                      δεν θα το κοκκινίσω
τ΄αυτάκι το παρθενικό
                      κάτω από τους βοστρύχους.

Εγώ,όλες τις σελίδες μου για επιθεώρηση
                                                   θα παρατάξω
και μπρος στ΄αλφαδιασμένο μέτωπό τους
                                                         θα περάσω.

Οι στίχοι μου στέκουν βαρείς
                             σαν με μολύβι καμωμένοι,
για θάνατο ετοιμοι και για
                              την αθάνατη δόξα των ετών.
Τα ποιήματα στέκουν ασάλευτα
                                κι΄οι τίτλοι τους παραταγμένοι
κάννη την κάννη
                επί σκοπόν.
Και το πιο αγαπημένο
                     απ΄όλα τα όπλα μου
                                    τα προτιμημένα,
το πιο ετοιμόλογο
               και πιο επιθετικό,
των σαρκασμών
               το ευθύβολο ιππικό,
στέκει με των ομοιοκαταλήξεών του
                                       τ΄ακόντια ζυγισμένα.
Και να, όλ΄αυτά
           τα πάνοπλα στρατεύματα,
που είκοσι χρόνια στη σειρά
                                κερδίζανε τη νίκη,
σας τα χαρίζω
          ως τα φυλλάδια τα στερνά,
σας τα χαρίζω
         ω προλετάριοι του πλανήτη.

Των εργατών
        ο ταξικός εχθρός,
ειναι δικός μου εχθρός
                 παλιός και μισητός.

Μας πρόσταξαν μια μέρα
                        να καταταχθούμε
                               κάτω απ΄αυτη την κόκκινη παντιέρα
χρόνια δουλειάς σκληρής
                             και μέρες πείνας τρομερής.
Του Μαρξ
      τον κάθε τόμο
                   ανοίγαμε,
όπως ανοίγουμε
                τις γρίλιες
                        του σπιτιού,
μα και χωρίς διαβάσματα
                           εμείς το ξεδιαλύναμε
σε πια παράταξη να πάμε
                          και να καταταχθούμε πού.
Τη διαλεκτική
         εμείς δε διδαχτήκαμε απ΄του ΄Εγελου τα λόγια.
Μέσα στης μάχης την κλαγγή
                        στους στίχους εισορμούσε ευθύς,
όταν
  κάτω απ΄τις σφαίρες
                    οι μπουρζουάδες τόβαζαν στα πόδια
 όπως το βάζαμε στα πόδια
                                κάποτε
                                       κ΄ εμείς.
Πίσω από τις μεγαλοφυϊες, χλωμή
                                    σα χήρα απαρηγόρητη,
                                                         η δόξα ας σέρνεται,-
στίχε μου,εσύ,
           σα στρατιώτης πέθανε,
σαν τόσοι αγωνιστές μας
                       ανώνυμοι, που πέσαν στις γραμμές μας.
Στα παλιά μου τα παπούτσια
                          τ΄αγάλματα από μπρούντζο,τα βαριά,

Στα παλιά μου τα παπούτσια
                                και του μαρμάρου η γαλιφιά.
Μεις, με τη δόξα, θα λογαριαστούμε αλλιώς-
                                                    δικιά μας δα κι αυτή έχει λάχει-
ας  γίνει για όλους μας ένα μνημείο κοινό
                                                       ο σοσιαλισμός
                                                               που εδραιώσαμε στη μάχη.
Απόγονοι,
       ελέγξετε καλά τα λεξικά σας:
μες απ΄τη λήθη
              θ΄αναδυθούν
                       φάσματα λέξεις σαν αυτές :
"πορνεία",
       "φυματίωση",
                  "αποκλεισμός",  όχι άλλες.
Για σας,
      τους σβέλτους
                       και γερούς, για δες,
ο ποιητής,
      έγλειψε με την γλώσσα των πλακάτ
                                                τις φθισικές ροχάλες.

Όσο μακραίνει
            των χρόνων η ουρά
τόσο θα μοιάζω
           με τ΄απολιθωμένα εκείνα τέρατα.
Άντε, λοιπόν, συντρόφι,
          να την διαβούμε πιο γοργά
όση ζωή μας μένει
           με πεντάχρονα.
Τα γραφτά μου
           κέρδος δε μούφεραν
                          ούτε ένα ρούβλι για μισό,
ούτε,βεβαίως,από μαόνι
                               έπιπλα λεία.
Κ΄εξόν από φρεσκπλυμένο
                             ένα πουκάμισο,
λόγω τιμής
        δεν έχω τιποτ΄άλλο χρεία.

Όταν θα παρουσιαστώ
                     στου φωτεινού σας
                                       μέλλοντος
                                                  την Κ.Ε.,
θάρθω πάνω απ' τη συμμορία της ποίησης
                                              των πλεονεχτών και σαλταδόρων
                                                                                            σείων
σαν μπολσεβίκικη ταυτότητα
                                     κομματική,
τους εκατό τόμους μαζί
                            όλων μου των
                                          κομματικών βιβλίων.


"Μ΄  ΌΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΦΩΝΗ"
 Βλαδίμηρος Μαγιακόβσκη.

Σε μεταφραση του Σέργιου Πρωτόπαπα από το πόνημα του Γιάννη Ρίτσου
"ΜΑΓΙΑΚΟΒΣΚΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ"
Του οποίου η 8η έκδοση έγινε τον Νοέμβρη του 1976
 Εκδόσεις "ΚΕΔΡΟΣ"

Και εσύ, φίλε και σύντροφε που το διάβασες, ξαναδιάβασέ το και ξαναδιάβασέ το.




                                       

20 σχόλια:

koulpa είπε...

γειά σου bb μου.. ποσος καιρός.. τρικυμία εν κρανίω είχα.. συνέρχομαι σιγά σιγά.. αλλά έχω απηβδίσει.. θα κάνω άλλες 4-5 προσπάθειες να επιβιώσω εδώ.. αλλά ήδη κοιτώ και για δουλειά έξω.. :) :)
αχ με δυσκολεύει η ποιηση.. ακόμα κι ο αγαπημένος μου σουρής.. που γιαυτόν έμαθα να διαβάζω.. στα σχινοκόρδονα με κουράζει.. θα το ξανα διαβάσω πάντως.. κι ίσως καταφέρω να πηδώ στροφές.. :) :)
την καληνύχτα μου :) :)

akrat είπε...

τι να πω...

να πω πόσο έχω επηρεαστεί??

πόσο με γοητεύει?

πόσο μαζί με τον φασίστα Μαρινέτι φουτουριστής και αυτός με δονούν??

Ο Λένιν πρέπει να ήταν τρισευτυχής...

που είχε το φωτεινότερο πνεύμα ...

blackbedlam είπε...


Καλώς τον χαθήκαμε και κατανοώ τους λόγους.
Τους κατανοώ, με θυμώνουν, με εξοργίζουν και ταυτόχρονα με πεισμώνουν.
Πρέπει να σου πω καλέ μου koulpa,ότι η διαδικτυακή μας γνωριμία ήταν χαρά και συγκίνηση για μένα.
Και σου το λέω αυτό σαν αποχαιρετισμό να πω;
"Σκέφτομαι" ότι δεν θέλω να ξαναγράψω, σκέφτομαι ότι μάλλον δεν έχει νόημα μιας και ο λόγος που το αποφάσισα δεν ήταν έτσι όπως εξελίχθηκε το θέμα και έτσι που εξελίχθηκε, αισθάνομαι ότι είναι μάλλον αναποτελεσματικό.

Θα προσπαθώ να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους που έστω και διαδικτυακά εκτίμησα γράφοντας ίσως,λέω ίσως, κανένα σχόλιο, έτσι για την επαφή.......
Θα δούμε.
Πάντως να πω ότι και για σένα και για όλους μας "εύχομαι" καλή δύναμη, καλό κουράγιο και καλούς αγώνες.
Χωρίς αγώνες είναι σαν να παραδινόμαστε και σε εμάς τουλάχιστον αυτό δεν ταιριάζει γαμώτο.
Δεν το βάζουμε κάτω.

blackbedlam είπε...


Arkat γεια σου.
Δεν προλάβαμε να γνωριστούμε καλύτερα, αλλά και αυτό το λίγο ήταν αρκετό νομίζω.
Πρέπει να σου πω ότι μιλάς με γυναίκα!
Γένος θηλυκό!
Διάβασα την απάντησή σου στο σχόλιό μου στο δικό σου μπλοκ και κατάλαβα ότι με θεωρείς σερνικό.
Δεν είσαι ο μόνος,για έναν ολόκληρο σχεδόν χρόνο οι φίλοι που ανταλλάσσαμε σχόλια, έτσι με είχαν πάρει για σερνικό, όμως γυναίκα με τα όλα της αδερφέ μου.
Αλλά ψημένη στους δρόμους του αγώνα και ίσως αυτό, να δίνει στον τόνο μου και στην έκφρασή μου κάτι το αντρίκειο.
Τώρα για τον Μαρινέτι που λες ότι μαζί με τον Μαγιακόβσκη σε δονεί, δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω.
Ο Μαρινέτι δεν είναι αυτός που είχε συντάξει το Μανιφέστο του Φουτουρισμού γράφοντας μεταξύ άλλων ότι, ένα βρυχώμενο αυτοκίνητο που μοιάζει να τρέχει πάνω σε ένα πολυβόλο είναι πιο όμορφο από τη Νίκη της Σαμοθράκης;
Που ο Μουσολίνι τον έχρισε ακαδημαϊκό και κατάφερε να ταυτίσει τον φουτουρισμό στην Ιταλία με την πιο μαύρη αντίδραση;
Το λέω έτσι, γιατί εγώ ταυτίζω τον καλλιτέχνη με το έργο του, δεν μπορώ να τα δω ξεχωριστά.


dimitris είπε...

blackbedlam καλησπερα, το διαβασα και παλι και παλι και το μυαλο μου γυριζε σε μια σκηνη ανατριχιλα που ''εζησα'' αποψε, δυο φτωχοι συμπολιτες ''μου'' στην Κυψελη, ''εν μεση οδο'', χαιρετηθηκαν............φασιστικα, δυο απο εμας, χαμενοι οπως οι πρεζακηδες σε αρρωστες ψευδεσθησεις, προσωπικου τους ''μεγαλειου''.
Με ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ, ΑΥΤΑ ΕΙΣΠΡΑΤΟΥΜΕ.
Κατω παντως δεν το βαζουμε.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ!


blackbedlam είπε...

Δημήτρη με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα, με ακόμα μεγαλύτερη πεποίθηση ότι η ιστορία δεν γυρίζει πίσω.
Πάντα γερός και καλή δύναμη.

κοντρα στο ρευμα είπε...

Επειδή συντρόφισσα δεν είχες και Εσύ"
Συνήθεια εγώ δεν τόχω
τ΄αυτί να κανακεύω
με λόγια και ήχους
με σαχλογαργαλίσματα
δεν θα το κοκκινίσω
τ΄αυτάκι το παρθενικό"

όπως λέει ο ποιητής , άστο αν δεν το μπορείς πιά και πάμε να "προκάνουμε" μπάς και γυρίσει ο τροχός , γιατί τώρα έχει κολήσει στο σημείο που γα...ε τον φτωχό .
Και αν δεν τον γυρίσουμε εμείς δεν ...

Ανώνυμος είπε...

τι παπαριες ειναι αυτες που γράφετε; δεν πατε σε κανα γιατρο να σας κοιταξει; για το δαφνι ειστε.

akrat είπε...

ωωωωω

χάρηκα που είστε θηλυκό

ο φουτουρισμός είχε δύο σκέλη ένα το ρώσσικο και ένα το ιταλικό

η δουλιά ενός καλλιτέχνη ενός οιοσδήποτε δεν έχει να κάνει με τις πολιτικές του πεποιθήσεις ΚΑΤ ΑΝΑΓΚΗ...

ένας που κάνει σοσιαλιστικό ρεαλισμό στα μάτια μου είναι το ίδιο που ζωγραφίζει αενάως μια σύνθεση με λουλούδια

η τέχνη είναι ένα άναρχο πράμα

ο Μαρινέτι έθεσε πολλά ζητήματα περί του τέλους της τέχνης των μουσίων αλλά το μικροαστικό τέλμα του μεσοπολέμου και η ήττα στο καπορέτα ώθησε στον φασισμό μεγάλα πνεύματα του φουτουρισμού και της πολιτικής...

μεταξύ των οποίων και ο Μουσολίνι όπου ο Λένιν είχε πει χάθηκε ο Μουσολίνι? χάθηκε η ιταλία...

έτσι μου είχε πει ένας γέροντας...

συμπερασματικά σην τέχη δηλώνω πλήρως αναρχικός και μη δογματικός...

Ανώνυμος είπε...

Οι στίχοι μου στέκουν βαρείς
σαν με μολύβι καμωμένοι,
για θάνατο ετοιμοι και για
την αθάνατη δόξα των ετών.
Τα ποιήματα στέκουν ασάλευτα
κι΄οι τίτλοι τους παραταγμένοι

τα αρχιδια μου στεκουν βαρια σαν με μολυβι καμωμενα
για θανατο ετοιμα και για την αθανατη δοξα των ετων
Ο πουτσος μου στεκει ασαλευτος
κι ο κωλος σου παραταγμενος.

Unknown είπε...

Ανωνυμε , εσύ που την έχεις μεγάλη και ασάλευτη , βλέπω η μαλακία πάει σύννεφο . Κάνε λίγο κράτει, έχεις μέλλον ακόμα , οι μαλάκες ποτέ δεν έλλειψαν απο αυτην την χώρα

faros είπε...

Θα μου επιτρέψεις να υπογραμμίσω (ωσάν Σαμοθρακίτης) ότι ομορφιά σαν την Νίκη της Σαμοθράκης ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κι όποιος το λέει, ακόμα και ... ποιητική αδεία, δεν ξέρει τι λέει ...

Για τον Μαγιακόφσικι ... Τι να πω, τον "γνώρισα" παιδί ... στο σχολείο ... και από τότε κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό του, απλά,

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ !

Γεια και χαρά σου και να γράφεις συχνότερα !
Το έχουμε ανάγκη ...

Ανώνυμος είπε...

οχια δυμουτσουνη είσαι άσχετη απο ποίηση. Ντροπή να αμφισβητείς τον πουτσο του μαγιακόφσκι που γράφει ποίηση για τον πούτσο.

pavlosk είπε...

Πολύ δυνατό. Να πω την αλήθεια δεν το είχα ξαναδιαβάσει...

Μιας και το έβαλες όμως καλό θα ήταν να μας έλεγες και πως βλέπεις την αντανάκλαση της σημερινής κατάστασης μέσα από το ποίημα...

Υπερισχύουν οι αισιόδοξες πτυχές του, τα καλέσματα για αγώνα; Η βαριά και πικρή ομολογία της αναπόφευκτης θυσίας μέσα από τη διαδρομή της πάλης; Ή η κούραση και απογοήτευση για τις μάχες που δεν έχουν καν ξεκινήσει;

Πολύ απογοήτευση έχει πέσει γύρω μας. Πρέπει να στηλώσουμε τα πόδια και να βγούμε από αυτό το τέλμα...Είναι ήδη αργά!

blackbedlam είπε...

Αρκατ Η τέχνη είναι και μπορεί να γίνει όπλο στα χέρια του λαού.
Οι κοινωνίες μας είναι κοινωνίες ταξικές και ο καλλιτέχνης οφείλει να πάρει θέση με το έργο του,αλλά και με τον τρόπο ζωής του.
Θα δεχτώ ότι έχουν γραφεί αριστουργήματα ή έχουν γίνει μεγάλα εικαστικά έργα από καλλιτέχνες που προέρχονται από την Αστική τάξη.
Αλλά ο καλλιτέχνης διαθέτει μια ευαισθησία τέτοια που αναπόφευκτα συγκινείται από τα πάθη του λαού, ευαισθητοποιείται από τους αγώνες και τους ηρωισμούς του και τους υμνεί, ακόμη και αν δεν είναι πολιτικοποιημένος και ταξικά ενταγμένος.
Όμως φαντάζεσαι έναν Χρυσαύγουλο για παράδειγμα να εκφράζει υψηλή μορφή τέχνης;
Πάντως αυτή η κουβέντα σχετικά με τους καλλιτέχνες διανοούμενους είναι μια μεγάλη συζήτηση είναι μεγάλο και σημαντικό ζήτημα.
Όσο για τον Λένιν και τον Μουσολίνι, βρε παιδί μου ο Λένιν είχε πεθάνει 21 χρόνια πριν από τον Μουσολίνι.
Ο Λένιν πέθανε το 1924 και ο Μουσολίνι "ορίζεται" πρωθυπουργός το 1922 κάτω από την απειλή εμφυλίου από τον Βασιλιά δεν θυμάμαι και πως τον λέγανε.
Πως ο Λένιν ανησύχησε για τον χαμό του Μουσολίνι κάτι δεν πήρε καλά το αυτί του γέροντα.

blackbedlam είπε...

ΚΌΝΤΡΑ ! ! !

Για να δω ρε "κόντρα", τώρα που το ρεύμα τραβάει την "ανηφόρα" θα ανοίξει κόντρα τα πανιά το "κόντρα".....
Ξέρω βρε Κωστή,κρατάμε γερά,δεν χαηδεύουμε, κοντραριζόμαστε,προσπαθούμε να συμβάλλουμε αλλά... το αποτέλεσμα μετράει.
Θα δείξει, πάντως πίσω δεν κάνουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε,οι επιλογές μας πρέπει να είναι πολύ καλά ζυγιασμένες,δεν κάνουμε βήμα πίσω από την ιδεολογία και τις αρχές μας, τα περιθώρια έχουν στενέψει.
Έχε το νου σου

blackbedlam είπε...

Παύλο, ναι μεγάλη απογοήτευση, αλλά για τον κομμουνιστή αυτό το συναίσθημα είναι ανάρμοστο .
Ο κομμουνιστής, μόνον μπορεί και πρέπει να ερμηνεύει και να εκτιμά τα γεγονότα επιστημονικά, αντικειμενικά,να έχει διορατικότητα, να γνωρίζει τους καιρούς και τα φαινόμενα που ακολουθούν και να πορεύεται μπροστά από αυτά.
Να γίνεται μπροστάρης και όχι ακόλουθος των γεγονότων και της ιστορίας.
Να είναι πρωτοπόρος και να προετοιμάζει,να συσπειρώνει,να πείθει και να εμπνέει τις μάζες.
Αν δεν είναι σε θέση να υπηρετήσει αυτόν τον σκοπό εφ΄ώ ετάχθη, τότε θα απογοητεύεται, τότε θα παραιτείτε.
Και δεν θα είναι δική του ευθύνη,μιας και ο κομμουνιστής δεν δρα από μόνος του, δεν δρα αυτόνομα, αλλά ενταγμένος στην συλλογικότητά του,ταξικά, συγκροτημένα και οργανωμένα.
Όπως και νάχει το θέμα σήμερα, κανείς από εμάς δεν μπορεί και δεν έχει άλλη επιλογή και υποχρέωση, απέναντι και στον ίδιο του τον εαυτό, απέναντι και στους συντρόφους του, απέναντι στην ίδια του τη ζωή,απέναντι στο μέλλον και την ιστορία.
Η μόνη επιλογή που θα μας κρατήσει με ψηλά το κεφάλι, γιατί δεν ξέρουμε να σκύβουμε, είναι να σταθούμε με συνέπεια στις αρχές μας, με συνέπεια και αγώνες καθημερινούς, επίμονους,κάνοντας το χρέος μας στους εαυτούς μας,στα παιδιά, στο μέλλον.
Γι΄αυτό Παύλο
"μεις,με τη δόξα θα λογαριαστούμε αλλιώς-δικιά μας δα κι΄αυτή έχει λάχει.
Θα γίνει για όλους μας ένα μνημείο κοινό ο Σοσιαλισμός που θα εδραιώσουμε στην μάχη.
Ελαφρώς παραφρασμένο.

sosat είπε...

ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΣΠΑΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ....
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΙΖΕΡΙΑΣΜΑ ...

Ανώνυμος είπε...

τασο την εχεις μεγαλη την αγωνιστικότητα;

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Εξαιρετική η ανάρτηση.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...