Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Ιστορίες καθημερινής σχιζοφρένειας.

Βρε πώς τα φέρνει η ζωή και το μπλα μπλα


Πήρα τηλέφωνο τον  εξάδελφο μου να του ευχηθώ για την γιορτή της κόρης του.
Ο ξάδερφος!
Ο πρώτος μου έρωτας!
Εκείνος ψηλός και όμορφος, αθλητής στο τριπλούν, τουλάχιστον 10-12 χρόνια μεγαλύτερός μου   και εγώ...7-8 χρονών.
Έπαιζε κρυφτό μαζί μου, με έβαζε να τα φυλάω,να μετράω μέχρι το 100 δύο φορές παρακαλώ και εκείνος, έπιανε την κουβέντα με το κορίτσι απέναντι, εκεί στην μάντρα με τα τριαντάφυλλα.

Ο ξάδερφος  αρραβωνιάστηκε το κορίτσι της μάντρας απέναντι από το σπίτι τους.
Όμως έφυγε, πήγε στα καράβια, μπαρκάρισε να μαζέψουν λεφτά να χτίσουν το οικόπεδο, το προικώον, για να μπορέσουν να παντρευτούν και να στεγάσουν την ευτυχία τους.

"Δεν θα μείνω πολύ στα καράβια" είπε, "το πολύ ένα χρόνο και θα έρθω με γεμάτες τις τσέπες".

Το κορίτσι απέναντι έπιασε να φτιάχνει τα προικιά της, κεντίδια, πλεχτές κουβέρτες και τραπεζομάντιλα, σεμεδάκια και πετσετάκια.....

Μου έδωσε και μένα να της κεντήσω ένα σετάκι σεμεδάκια, που όταν ο ξάδερφος γύρισε 3χρόνια μετά, εγώ ακόμη  δεν τα είχα τελειώσει και δεν τα τελείωσα ποτέ, έτσι μισά της τα έδωσα.

Ο ξάδερφος γύρισε με λεφτά!
Βάλανε μπρος να χτίσουν το οικόπεδο, μα τα χρήματα δεν έφτασαν και για τους δύο ορόφους που είχαν προγραμματίσει.
Παντρεύτηκαν όμως και μέσα στον χρόνο, γεννήθηκε και η Μαρία.

Τα έξοδα ήταν αυξημένα και ο δεύτερος όροφος με μόνο τις κολώνες,..... χαλνούσε  και την πρόσοψη.

Έτσι ο ξάδερφος μη βρίσκοντας άλλη δουλειά με καλά λεφτά, αποφάσισε να ξαναμπαρκάρει.
Από λιμάνι σε λιμάνι, να μαζεύει δραχμή τη δραχμή, να γυρίσει όσο γίνεται πιο γρήγορα, να χαρεί το παιδί και την γυναίκα του, αλλά και να τελειώσουν και τον επάνω όροφο!

Άλλα τρία χρόνια έμεινε έξω ο ξάδερφος  και το κορίτσι, πήγαινε και  ερχόταν στο σπίτι μας με το μωρό αγκαλιά, να μιλήσει για τους καημούς της ξενητιάς με την μάνα.

Ο δεύτερος όροφος τελείωσε, η Μαρία ήταν πια τεσσάρων χρονών όταν γεννήθηκε και η Όλγα και πια, με δύο κορίτσια που έπρεπε να προικίσει ο ξάδερφος αποφάσισε  να ξαναμπαρκάρει για τον τρίτο όροφο.......

Τα λεφτά πια έμοιαζαν να είναι λίγα γιατί πώς  να ζήσουν 4 άτομα με υψηλές απαιτήσεις προσαρμοσμένες στο προφίλ που έχτιζαν τόσα χρόνια μαζί με την τριώροφη κατοικία τους.
Τα κορίτσια έπρεπε να αποκτήσουν εφόδια, έπρεπε να μορφωθούν, όχι όμως με τις συμβατική μόρφωση που παίρνει κάθε παιδί μιας εργατούπολης.

Αλίμονο, σε Αμερικάνικα κολέγια έπρεπε να πάνε, να ανοίξουν οι ορίζοντές τους, να ξεφύγουν από την πλέμπα, να γνωρίσουν παιδιά από "καλές" οικογένειες. 
Να βγουν έξω από τα στενά και μίζερα πλαίσια της εργατοσυνοικίας τους.

Έτσι ο ξάδερφος με τις γνωριμίες του βρέθηκε σε κάποιον Δήμο, με αλίμονο δα, δεξιό δήμαρχο, να ασχολείται με "διάφορα" πολλά "διάφορα" που ποτέ δεν έμαθα ακριβώς, αλλά και το εξοχικό τους στήσανε και τα κορίτσια τους σπούδασαν.
Τουλάχιστον τη Μαρία,γιατί για την άλλη, την μικρή, πληρώνανε και ξαναπληρώνανε, αλλά δεν μπόρεσε να προχωρήσει, δεν τα έπαιρνε. 

Δε βαριέσαι όμως, τώρα είχαν ανοίξει οι πόρτες και η μικρή, η Όλγα, βρέθηκε να δουλεύει στον Δήμο που λέγαμε, με τον πατέρα της σε θέση καλοπληρωμένη και "μόνιμη"

Καμάρωναν για τα κορίτσια τους. 
Πάντα ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας, οι παρέες και οι φιλίες τους μακρυά από την μιζέρια της εργατούπολης και έτσι, η Μαρία γνώρισε κάποιον αρκετά μεγαλύτερό της, αλλά που ασχολιόταν με διάφορες μπίζνες, όπως χρηματιστήριο, αλλά όχι εδώ στην ψωροκώσταινα, στην Νέα Υόρκη.

Έτσι την πήρε μαζί του. 
Ο ξάδερφος έπεσε να πεθάνει που το κορίτσι του έφευγε μακρυά, αλλά ταυτόχρονα, περήφανος και ικανοποιημένος που το χρήμα έρεε, που η Μαρία του είχε με την "αξία" της, μια τέτοια τύχη και θα ζούσε μια ζωή αντάξιά της.

Έμενε σε μια έπαυλη, με μπάρμπεκιου και πισίνες, με δωμάτια για φιλοξενούμενους και φίλους.
Ψώνιζε από τα πιο ντιζαϊνάτα καταστήματα της Νέας Υόρκης και  κυκλοφορούσε με Πόρσε......

Το κορίτσι της μάντρας με τα τριαντάφυλλα,η γυναίκα του ντε, δεν μιλούσε και πολύ πολύ με τους γειτόνους, τι είχε άλλωστε να πει μαζί τους, δεν καταδεχόταν.
Μόνο για  να καμαρώσει και να κομπάσει  για την ξεχωριστή τύχη της Μαρίας.
Και η Μαρία δεν μπορούσε να έρθει πίσω στην Ελλάδα, βλέπεις έκανε δύο κορίτσια και αυτή.
Αλλά ο ξάδερφος μετά της συζύγου, δυο τρεις φορές πέταξαν για Νέα Υόρκη.
Στον γάμο, στην γέννα και στην βάφτιση.

Η Μαρία ήταν ευτυχισμένη, ζούσε μέσα σ΄ένα παραμύθι.
Και αυτό, γιατί ήταν ένα ξεχωριστό παιδί, ήταν ένα κορίτσι με υψηλές απαιτήσεις και όχι συμβιβασμένο σαν τα άλλα κορίτσια της γειτονιάς,έλεγαν  και ξανάλεγαν  ο ξάδερφος και το κορίτσι της μάντρας, που πια είχε γίνει σαν περίπτερο με ρούχα, αλλά ρούχα εκ Νέας Υόρκης παρακαλώ.

Μόνο όταν τα κορίτσια της Μαρίας  έγιναν 6 και 7 χρόνων, η Μαρία πια δεν άντεξε και εμπιστεύτηκε στον πατέρα και την μητέρα της ότι ο πολύφερνος γαμπρός, ο μπίζνεσμαν, την τσάκιζε στο ξύλο,την άφηνε μέσα στο σπίτι και δεν της επέτρεπε να κυκλοφορήσει.
Και το χειρότερο δεν την άφηνε να οδηγήσει την Πόρσε.
Ζήλευε.

Τι να κάνουν, πώς να το διευθετήσουν το ζήτημα, τι θα πουν στους δικούς τους ανθρώπους, τι θα πουν στον κύκλο τους;
Μήπως έπρεπε να κάνει λίγη υπομονή....
Ήταν και ολόκληρη περιουσία. 
Μαζί του πια ήταν κοντά 10 χρόνια, δικαιούταν μέρος της περιουσίας δεν θα του τα άφηνε αμανάτι.....

Παρέμεινε να τις τρώει η Μαρία τουλάχιστον άλλα 2-3 χρόνια και πια, είδαν και απόειδαν και η Μαρία γύρισε πίσω με μαυρισμένα τα πλευρά και  μακρυά από την μεγάλη ζωή.
Μην παραλείψω να πω και για την μικρή την Όλγα, που και αυτή στο μεταξύ παντρεύτηκε και αφού έκανε έναν γιο και αφού γύρισε όλα τα σκυλάδικα της Συγγρού και της παραλίας, ένα πρωί ανήγγειλε στους δικούς της ότι χωρίζει.

Η Μαρία γύρισε πίσω, αλλά έπρεπε να δουλέψει, αυτή που ήξερε τρεις γλώσσες, που είχε μοσκαναθρευτεί, που είχε ζήσει την μεγάλη και πλούσια ζωή,έστω και ξυλοφορτωμένη, που συναναστρεφόταν με υψηλά πρόσωπα,άρχισε να μοιράζει βιογραφικά σε μεγάλες επιχειρήσεις, πολυεθνικές κυρίως.
Αλλά,.. μάταια.

Ο ξάδερφος είχε πλέον να βοηθήσει και την μικρή, που ναι μεν καλός ήταν ο μισθός της,αλλά τώρα με το νοίκι πως να τα φέρει βόλτα.

Βλέπεις στις εκλογές βγήκε δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ και αυτός, είχε τους δικούς του ανθρώπους να βολέψει, έτσι ο ξάδερφος έμεινε και χωρίς τα "διάφορα" του.
Να λοιπόν ο τρίτος όροφος που μέχρι τώρα ήταν ενοικιασμένος και τους άφηνε το κάτι τις, τώρα  τον ξενοικιάσανε για να μένει η Όλγα.

Η Μαρία τελικά,  βρήκε δουλειά σε ένα μεγάλο κατάστημα στην Σταδίου.
Βολεύτηκε.
Η πελατεία προέρχονταν από τα υψηλά στρώματα,έτσι δεν έχασε τον μπουσουλά της,δεν άλλαξε περιβάλλον,μπορούσε να συνεχίσει με ψευδαισθήσεις.
Είχε τον δεύτερο όροφο στο προικώον, είχε και το αυτοκίνητό της, έναν κουβά βέβαια,..... πάνε τα μεγαλεία της Πόρσε έστω και παρκαρισμένης έξω από την έπαυλη. 

Την μεγάλη κόρη την άφησε στον πατέρα της να συνεχίσει τις σπουδές της, για την μικρή ο πατέρας έστελνε το κάτι τις του, για περιουσιακά στοιχεία φυσικά ούτε λόγος.
Πάντως όλα μπήκαν σε μια σειρά.

Ο ξάδερφος βρήκε και πάλι λόγους να περηφανεύεται.
"Οι έξυπνοι άνθρωποι δεν χάνονται, κοίτα η Μαρία μου, δεν  σήκωσε μύτη, με τόσες γνώσεις με τόσα προσόντα και όμως,  αποφάσισε να δουλέψει σε μια δουλειά που είναι πιο κάτω από τα προσόντα και την αξία της".
Μη μου λέτε εμένα ότι δεν υπάρχουν δουλειές, όταν θέλεις όλα τα μπορείς.

Βρε δεν πάει να του έλεγες, δεν  πάει να του εξηγούσες, στις έστω ελάχιστες φορές που βρισκόσουν μαζί του.....
Αυτός στις απόψεις του, αμετακίνητος.

Πια κρίση και ποιες δυσκολίες; 
"Τεμπελαράδες είναι που την αράζουν στις καφετέριες".........
"Και δες και αυτούς που μέσα σε αυτήν την κρίση ζητάνε περισσότερα, έχουν απαιτήσεις να βάλουν την θηλιά στο λαιμό του εργοδότη, αντί να πουν ότι μέσα σε αυτήν την δύσκολη κατάσταση της Πατρίδας ας βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας μέχρι να περάσει.
Η Μαρία μου πως δέχθηκε την μείωση του μισθού της";...................

Στο τηλέφωνο ήταν το..... περίπτερο ,το κορίτσι της μάντρας ήθελα να πω.
Χρόνια πολλά για την Μαρία σου, της είπα. 
Τι κάνει; 
Μια χαρά είμαστε μου είπε, για έναν έναν που την ρώτησα. 
Μια χαρά είμαστε, μια χαρά, πάρε και τον ξάδερφό σου.( Είναι και ηλίθια)
Σκασμένος ο ξάδερφος και για χαρές ούτε λόγος.
"Την Μαρία την απολύσανε, μετά από 6 χρόνια την απολύσανε χωρίς αποζημίωση.
Και το παιδί έχει υποχρεώσεις έχει  πάρει και  δάνειο, τώρα πως θα τα φέρει βόλτα;
Εμένα μου έκοψαν τρεις φορές την σύνταξη και άσε την φορολογία και τα χαράτσια, που τα σπίτια μας κοντεύουν να τα κάνουν δικά τους.
Για να πάρω τα δικά μου φάρμακα και της κυράς θέλω σχεδόν την μισή σύνταξη.
Τι θα κάνουμε άμα μας τύχει κάτι, μου λες;
Πώς θα τα φέρουμε βόλτα μου λες";

Εμ ξάδερφε, πώς θα τα φέρεις βόλτα;
Ξέρεις, την απάντηση αυτή θα σου την δώσουν οι 1.500.000 άνεργοι.

Εκείνοι οι τεμπελαράδες που μου έλεγες, εκείνοι που μη έχοντας κατανόηση διεκδικούσαν καλύτερους μισθούς, εκείνοι ντε, που απεργούσαν και έβαζαν την θηλιά στο λαιμό του εργοδότη όταν εσύ και η Μαρία σου βολευόσασταν με τις αυταπάτες και τα "διάφορά" σας.
Μα θα μου πεις, η δικιά σου η Μαρία δεν είναι σαν αυτούς, δεν ανήκει στην πλέμπα, δεν ανήκει στους τεμπελαράδες που την αράζουν στις καφετέριες, δεν ανήκει σε κείνους που δεν κατανοούν τις ανάγκες του εργοδότη και δεν βάζουν νερό στο κρασί τους, με αποτέλεσμα να  κλείνουν τα εργοστάσια.
Η Μαρία έχει προσόντα!
Ε,μην στεναχωριέσαι ξάδερφε, η Μαρία πάντα θα είναι ξεχωριστή, θα είναι μια άνεργη της High Society.

Το παραπάνω κείμενο είναι γραμμένο εκεί, κατά τον δεκαπενταύγουστο, έτσι να έχω να θυμάμαι τα καμώματα των ξιπασμένων και δεν θα το ποστάριζα αν δεν είχε και την εξέλιξή του γιατί .........

Και όμως, η Μαρία και ο ξάδερφος, την Τετάρτη 26 του μήνα ήταν μαζί μας στην απεργία! 

Βρε πώς τα φέρνει η ζωή και το "μπλα... μπλά"












24 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Παρέλαση νοοτροπίας και αντιμετώπισης επιφανειακής, των χρόνων που πέρασαν!
Ολα από μπροστά μου με σημαιοφόρο το κορίτσι της μάντρας.
Εδωσες το στίγμα μιας εποχής που το πλασματικό είχε αξία...
Ο φανφαρονισμός και το βόλεμα αναμεμιγμένα με γαρύφαλλα στις πίστες της ηλιθιότητας, βασίλευαν.

Στα στερνά έστω ας έρθει η γνώση!


Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή η μαρία και η κάθε μαρία και ο κάθε νέος άνθρωπος αντι να κυνηγάει τα όνειρά του, να έρχεται να μιζεριάζει μαζί σου στις πορείες, να τρώει τα χημικά στη μάπα, να μελετάει τις παπαριές του Λένιν και να περιμένει απο τη γρια σαυρα αλεκα να του λύσει τα προβλήματα. Τι μας λέτε μανδαμ.

μαχαιρης είπε...

Καθε γειτωνια..Εχει και την οικογενεια..Των.."αξιοπρεπων"
Που με την δουλεια τους..Αλλα και με τα.."κονε" τους...
Εχτισαν την αυταπατη τους μεσα σε τοιχους πρωην αυθαιρετων...

Παλι καλα..Που..Στα στερνα.."συγχρωτιστηκε" με την.."πλεμπα"..Ο δουλευταρης...!!

Γιατι εγω αυτους..Τους περισσοτερους, τους βλεπω στους "πυρηνες" της Χρυσης Αυγης...!!

Να κατηγορουνε για ολα τους "μαυρους" που μολυναν με "φτωχυλα" την Γαλαζια τους Χωρα...!!
Με αρρωστιες και με Πορνειες και ληστειες...!!!

Κι ολα αυτα..λενε...Τα τραβαμε, γιατι..Ξεμακρυναμε απο την Ταξη και ηθικη..Και απο τον δρομο της Εκκλησιας...!!

μαχαιρης είπε...

Οσο για σενα φιλε..Νεαρε μου ΑΝΩΝΥΜΕ...
Μη μου αγχωνεσαι...
Γυρνα και απο το αλλο πλευρο και σκεπασου...Βαζει ψυρα τα βραδυα...

Κοιμησου εσυ...

Του μπαπακουλη η συνταξη..Φθανει για τα τσιγαρα..Ακομα και για τον Φρεντο καπουτσινο...

Και δυο ποτακια το Σαββατο...

Μακρυα εσυ απο μιζεριες, και απο..Κακες παρεες...!!
Ριξε το σαυροκτονο..Και συνεχισε απροσκοπτα τον υπνο σου...
Αργει ακομα το ξημερωμα...!!

Ανώνυμος είπε...

Και που ξέρεις βρε παπαρα μαχαιρη ποσο χρονων είμαι και αν έχω μπαμπακούλη να μου τα σκάει; Βρε ζώον αν ήμουν νεαρός όπως φαντάστηκες εδώ μέσα θα πέρναγα την ώρα μου να διαβάζω τις δικές σου μαλακίες; Ασε περάσαμε απο όλα τα μαγαζιά και τα είδαμε απο την καλή και την αναποδη. Και το δικό σας μαγαζάκι βρωμάει και ζέχνει.

akrat είπε...

καλησπέρα

ρε γμτ συγκινήθηκα... υπέροχο κείμενο.... αυτή ήταν η ζωή για χρόνια πολλά...

blackbedlam είπε...

.Αντιγόνη καλησπέρα σου.
Μωρέ σε αυτούς τους τύπους δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη, γιατί δεν έχουν μπέσα.
Σήμερα είναι εδώ και αύριο ποιος ξέρει.
Αν κάποιος από αυτούς που κουμαντάρουν και εξευτελίζουν την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, τους δώσει μια υπόσχεση για κανένα ρουσφέτι, είμαι σχεδόν βέβαιη ότι θα είναι μαζί τους μπορούν να γίνουν ξανά και ξανά υποχείρια,έτσι έχουν μάθει να ζουν.
Είναι που ανήκουν στην συνομοταξία που περιγράφεις, φανφαρόνοι, βολεμένοι τσιφτετέληδες, στις πίστες της ηλιθιότητά τους.

blackbedlam είπε...


Μαχαίρη δίκιο έχεις. Ακριβώς τέτοιοι τύποι είναι.Όπως λέω και στην Αντιγόνη το πιθανότερο είναι να τους δεις να τρέχουν στα φιλανθρωπικά συσσίτια της εκκλησίας και της φιλάνθρωπου κυρίας Βαρδινογιάννη, παριστάνοντας και αυτοί τους φιλάνθρωπους μοιράζοντας κατ΄επιλογή όπως πολύ καλά και εσύ γνωρίζεις, με σκοπό να χωρέσουν από καμιά χαραμάδα μπας και αποσπάσουν την εύνοιά τους και ξαναβολευτούν.

Ας μην το ξεχνάμε όμως, πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Και αλήθεια έχω συναντήσει αρκετές, μόνον που θέλει δουλειά να τους δείξουμε τον δρόμο.

Όσο για τον τύπο παραπάνω που του δίνεις και αξία απευθύνοντάς του το λόγο, βλέπεις πολύ καλά "η π......να", λέει "θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει"
Στην προκειμένη περίπτωση η εμπάθεια δεν την αφήνει.
Κοίτα τι λέει:
"Ασε περάσαμε από όλα τα μαγαζιά και τα είδαμε από την καλή και την ανάποδη"

Σουλάτσο έκανε ο τύπος τόση συνείδηση του βρίσκεται κατάλαβες.
Αν σχολιάσει ξανά με τον ίδιο τρόπο θα διαγραφεί.

blackbedlam είπε...


Αρκάτ δυστυχώς εξακολουθεί να είναι,έτσι τον έμαθαν το λαό, τον μεταλλάξανε, τον χειραγωγήσανε, τον ξεφτιλίσανε.
Αλλά που θα πάει,δρόμος άλλος δεν υπάρχει.


Ανώνυμος είπε...

που θα πάει,δρόμος άλλος δεν υπάρχει.

Ε αφου το λες εσυ και ο μαχαιρης οτι ο μόνος δρόμος είναι η γρια σαυρα αλέκα έτσι θα είναι.Τι μας λετε μανδαμ.

Ανώνυμος είπε...

Σουλάτσο έκανε ο τύπος τόση συνείδηση του βρίσκεται κατάλαβες

Εσυ που έχει συνείδηση μήπως να έκανες χαρακίρι που πήρατε στο λαιμό σας τους απεργούς της χαλυβουργίας να ξεροσταλιάζουν με την προτροπή του ΚΚΕ έξω απο το εργοστάσιο για μήνες και στο τέλος να παρουν το τρίτο το μακρύτερο;

Ανώνυμος είπε...

έτσι τον έμαθαν το λαό, τον μεταλλάξανε, τον χειραγωγήσανε, τον ξεφτιλίσανε.

Η μανδαμ εξαιρεί τον εαυτό της απο το λαο και τον αναγορευει σε ανώτερη διανοια που δεν μπορει να μεταλλαχθει,να χειραγωγηθεί και να ξεφτιλιστει. Τι μας λετε μανδαμ.

Unknown είπε...

Και μετά τι;
Τι κάνουμε παρακάτω , εντάξει ήρθαν στην απεργία με το ΠΑΜΕ παρακάτω , τι κάνουμε παρακάτω θέλω να μας πείς . Γιατί όσο και να προσπαθώ να μαντέψω τι θα γίνει, δεν μπορώ

Astero είπε...

Καλησπέρα κι από μένα, είπα να ανταποδώσω το πεσκέσι!

Εξαιρετικό το κείμενο, με μια απλή καθημερινή ιστορία περιέγραψες ολόκληρη τη γενιά των Ελλήνων που έστειλαν τη χώρα στο διάολο. Βολεψάκηδες, μικρόμυαλοι, αδαείς, μνησίκακοι και ζηλόφθονες. Σαν τον ανώνυμο με την εξαιρετική επιχειρηματολογία και τον πλούτο λεξιλογίου που προφανώς δεν έχει με τι να ασχοληθεί οπότε αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τις δεινές ρητορικές του ικανότητες και τον πνευματικό του πλούτο. Τι να πω, μακάριοι οι πτωχοί...

Κατά τα άλλα, καλώς σας βρήκα!

Ανώνυμος είπε...

Αστερω αντε τραβα να αρμέξεις καμμια κατσίκα που παριστάνεις και την πλουσια τω πνευματι βλαχαρα.

blackbedlam είπε...

Οχιά
καλησπέρα σου.

Σωστό το ερώτημά σου.
Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης και τι κάνουμε από αύριο.
Στο ακριβώς προηγούμενο ποστ, αυτό ήταν που απασχόλησε και μένα.
Ρίξε μια ματιά και πες μου την γνώμη σου.
Βέβαια σε μια ανάρτηση δεν μπορείς να τα πεις όλα, για παράδειγμα σε αυτήν την ανάρτηση κάνω αναφορά στα σωματεία και στην ανάγκη να ανατραπούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Μα δεν είναι μόνον αυτό, έχω κατ΄επ΄ανάλυψη μιλήσει για την ανάγκη να γίνει δουλειά στις συνοικίες, στις γειτονιές, με τον κόσμο που είναι δίπλα μας, να δώσουμε κουράγιο και δύναμη, να εξηγήσουμε τους λόγους της κρίσης, να αποκαλυφθούν οι αυταπάτες, να προχωρήσουμε μαζί και οργανωμένα ενάντια στον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει.
Με στόχο που πραγματικά θα μπορέσει να απεγκλωβίσει την τάξη μας από αυτόν τον εφιάλτη και όχι να δώσει χρόνο παραπέρα παραμονής στην εξουσία, του σάπιου αυτού συστήματος.
Με σκοπό, να συμβάλλουμε,αλλά και να πιέσουμε και πολιτικές δυνάμεις που στόχο τους έχουν την λαϊκή κυριαρχία, αλλά η πρακτική τους μοιάζει αναποτελεσματική τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Έστω και διαδικτυακά, ας ανταλλάξουμε απόψεις, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε σε εφαρμογή ότι περνάει από το χέρι μας, να συσπειρώσουμε τον κόσμο, να μην περιοριζόμαστε σε καμπανιακές εκδηλώσεις, σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, την στιγμή που παίρνονται οι αποφάσεις και εμείς πειθήνια θαρρείς όργανα τις εκτελούμε.
Ρίξε μια ματιά τίτλος: "Επί τέλους μπορούμε να πάψουμε να είμαστε θεατές και θύματα ενός προαναγγελθέντος θανάτου";

blackbedlam είπε...


Αστέρω καλώς ήρθες στα μέρη μου.
Ναι είναι μια γενιά και δυο και εκατόν δυο μπορεί να πεις που γαλουχήθηκε με αυτά τα "ιδανικά"
Είναι γενιές ολόκληρες που διαπαιδαγωγήθηκαν με τα πρότυπα που πλασάριζε η εκάστοτε εξουσία που σκοπό άλλο δεν είχε από το να εντάξει αυτόν τον κόσμο στην συνομοταξία των υποχείριών της.
Να τους κάνει ανεκτικούς, ουδέτερους, να τους κρατήσει μακρυά από την πολιτική, όταν η ζωή μας ολόκληρη εξαρτάται από την πολιτική τους.
Μια πολιτική που άλλο δεν κάνει από το να εκμεταλλεύεται την εργασία και τον πλούτο που παράγουμε.
Ανταγωνιστικές οι σχέσεις παραγωγής του συστήματος, ανταγωνιστικές και οι κοινωνικές σχέσεις.
Αλλά αυτό το σύστημα πλέον δεν έχει να μας πετάξει πια ούτε ένα ξεροκόμματο για να εξαγοράσει συνειδήσεις.
Και από εδώ και στο εξής το ζήτημα είναι, να κατανοήσουμε εμείς την θέση μας, τα συμφέροντά μας,την μοναδική διέξοδό μας και την δύναμή μας.

Τώρα όσον αφορά τον "κύριο" δεν είναι να ασχολείται κανείς μαζί του.
Φανερό και το επίπεδό του και οι διαθέσεις του.
Αν τον αφήνω, είναι γιατί είναι χαρακτηριστικό δείγμα της κατάστασης που βρίσκεται αρκετός κόσμος,έτσι που κάνει πιο αναγκαία την παρέμβαση ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν αναπτύξει μια συνείδηση για την κατάσταση και τα αίτιά της.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Έξυπνο το κείμενο.
Όσο για την τιτλοφορία του να συμπληρώσω "και που είσαι ακόμη".

blackbedlam είπε...


Ευρυτάνα καλησπέρα, δεν είναι έξυπνο, δυστυχώς είναι αληθινό πέρα για πέρα.
Όσο για την κατάληξη θα δείξει

pavlosk είπε...

Απλά εξαιρετικό ΒΒ.

Τώρα το είδα...

Που λες...Το μόνο που έχω να πω είναι :

ΟΛΑ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ!

Και σε πορεία που ήρθαν καλά έκαναν. Αλλά για να αλλάξουν μυαλά πολύ δύσκολο. Θέλει πολύ αγώνα και η κατάσταση του κινήματος και της αριστεράς στις μέρες μας δεν βοηθούν και πολύ τέτοιες περιπτώσεις.

Για αυτό παίδες ετοιμαστείτε. Όπως γράφει και ο Μαχαίρης, θα δούμε τους περισσότερους ξαδέρφους μας και τις Μαρίες μας στην Χ.Α. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και ρόλο...

blackbedlam είπε...


Γεια σου Παύλο και καλό χειμώνα να σου πω, καλή δύναμη και καλό κουράγιο.

Παύλο αν δεν πάρουμε την υπόθεση στα δικά μας χέρια,με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθούμε στο λάκκο με τα άντε να μην πω,βάθους 2 μέτρων.

Και όταν λέω να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, αμάν πια, δεν το λέω με την έννοια πηγαίνετε να μπείτε σε κάποια επιτροπή σε κάποιο σωματείο,.... στο κόμμα, που αυτό θα ήταν και το σωστό, αλλά επειδή ακούω... και που να πάω και τι να κάνω και στην περιοχή μου δεν υπάρχει τίποτα......

Ένας κόσμος ολόκληρος δεν ξέρει πως να αντιδράσει είναι πολιτικά καθυστερημένος έτσι τον έμαθαν.

Ας επιχειρήσουμε στις γειτονιές και στις συνοικίες μαζί με πεντ΄έξη ακόμη φίλους και γνωστούς, να δημιουργήσουμε εμείς τις προϋποθέσεις,έτσι που να γίνουμε 16 και 26 και 1126............! ! !

Στόχος μας να μιλήσουμε με όσο γίνεται περισσότερους,να συσπειρώσουμε,να ενισχύσουμε τις οργανώσεις που υπάρχουν στις περιοχές μας,γιατί οργανώσεις υπάρχουν,να τις πιέσουμε και αυτές, να συμβάλλουμε στην μαζικοποίησή τους και στην κοινή μας δράση.

Και φυσικά αυτό το λέω σε εσένα Παύλο και σε άτομα σαν εσένα,που έχεις θέσεις,έχεις απόψεις, έχεις πολιτικό κριτήριο.

Γιατί οργανώσεις υπάρχουν πολλές, αλλά εμείς στοχεύουμε σε συμπαράταξη με αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και με στόχο την ανατροπή της σαπίλας του συστήματος.

Δεν γίνεται διαφορετικά, είναι καθαρό ότι οι οργανώσεις που έχουν τέτοια κατεύθυνση και θέσεις επιστημονικά επεξεργασμένες, δεν έχουν δυνατότητες,δεν έχουν πρόσβαση και μπορώ να πω ότι κάτω και από τις δικές τους σοβαρές αδυναμίες και κάτω από την ανελέητη επίθεση των μηχανισμών της εξουσίας,με την τρομοκρατία την παραχάραξη τον αποπροσανατολισμό,την καλλιέργεια αυταπατών και την χειραγώγηση των συνειδήσεων,έχουν χάθει οι δεσμούς τους με τον λαϊκό παράγοντα και καθίστανται αναποτελεσματικές.

Παρουσία στις γειτονιές καθημερινά.

Ντουντούκα,συνθήματα στους δρόμους, φωτοτυπίες με τις θέσεις μας,κουβέντα με όλους,μπαίνουμε σε σπίτια και σε μαγαζιά, μιλάμε, ενημέρωνουμε εξηγούμε τα αίτια της κρίσης, αναστατώνουμε τις γειτονιές κάνουμε αισθητή την παρουσία μας,συσπειρώνουμε.......άντε και ο Ισνογκούτ να βάλει το χέρι του μαζί με εμάς.























Ανώνυμος είπε...

μπαίνουμε σε σπίτια και σε μαγαζιά, μιλάμε, ενημέρωνουμε εξηγούμε τα αίτια της κρίσης, αναστατώνουμε τις γειτονιές κάνουμε αισθητή την παρουσία μας,συσπειρώνουμε.

Απο την μεταπολίτευση και μετά που σας νομιμοποίησε ο καραμανλης αυτά κάνετε συνέχεια αλλά ανταπόκριση μηδέν. Οσο και να προσπαθήσεις να πείσεις τον άλλο να φάει σκατά (κομουνισμό) αποκλείεται να τον πείσεις εκτός εάν είναι κι αυτός ηλίθιος σαν εσένα.

Ανώνυμος είπε...

Συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα διοργανώνει αύριο, Πέμπτη, το ΚΚΕ, αντιδρώντας στα νέα επώδυνα μέτρα της κυβέρνησης.

Αντε ξανα μανα με την υπ αριθμον 5.785.478 διαδήλωση.Το γνώρισμα του ηλίθιου είναι να επαναλαμβάνει συνεχώς τις ίδιες συμπεριφορές και να ελπίζει σε διαφορετικά αποτελέσματα χωρις να διδασκεται απο τις προηγουμενες 5.785.477 επαναλήψεις.

Γιώργος Τσουκνίδας είπε...

Συντρόφισσα δεν σκόπευα να σχολιάσω,αλλά η αλήθεια είναι πως βλέποντας τις αθλιότητες του ανώνυμου ένιωσα μια αηδία και μια ανάγκη να απαντήσω.Ακου παππού,μην τολμάς να πιάνεις στο στόμα σου τους χαλυβουργούς γιατί ο αγώνας τους κατάφερε να γραφτεί στις χρυσές σελίδες του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.Και αν κατηγορείς ότι το ΚΚΕ τους πήρε στον λαιμο του γιατί τους προέτρεψε σε έναν αγώνα κατα του καπιταλιστή Μάνεση,τότε θα πρέπει με την ίδια ευκολία θα να κατηγορήσεις τους εργάτες της 1ης Μάη 1886 που έδωσαν το αίμα τους για να κερδίσουν τον αγώνα για το οχτάωρο.Ξέρεις βάση τέτοιων αγώνων το ΚΚΕ εμπνέεται και εμπνέει και τον λαό.Αλλά είσαι τόσο άθλιο σκουλίκι που υποστηρίζεις ότι έχεις περάσει από όλα τα μαγαζάκια με λίγα λόγια εισαι όπου φυσάει ο άνεμος,πολιτικά επιχειρήματα μηδέν.Η τραγική ειρωνία είναι ότι οι εργάτες του Σικάγο της 1ης Μάη του 1886 έδωσαν το αίμα τους για το οχτάωρο,αυτό που σήμερα έρχονται οι καπιταλιστές να το κάνουν λάστιχο ανάλογα με τα συμφεροντά τους,και συ να το απαρνηθείς όταν σε διατάξουν να το κάνεις χωρίς καν να χάσεις την ''βολεψή'' σου,παππούλη,μάλλον το ρόζ χρώμα που έχουν μασκαρέψει τις αλυσίδες σου ,σου αρέσει και γιαυτό δεν θες να τις χάσεις.Και ναι παππούλη είμαι νέο παιδί και έχω κλάσεις ανωτερες γνώσεις απο τις δικές σου και σε πληροφωρώ πως αγώνες σαν τους χαλυβουργούς με ξύπνησαν και ναι είμαι άνεργος και σίγουρα η συνδικαλίστικη μου δράση βοήθησε στο να είμαι άνεργος.Ποιός νοιάζεται;Σε λίγο καιρό οι άνεργοι θα ναι περισσότεροι απο τους εργαζόμενους,εμείς ωφείλουμε να φτιάξουμε μια κοινωνία σαν την νιότη την δική μου και όχι να μεινουμε στην γερασμενη κοινωνία που είναι σαν τα χρόνια τα δικά σου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...