Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που έχουν οι άνθρωποι να ερμηνεύουν γεγονότα και καταστάσεις.
Είναι χαρακτηριστικό και φαντάζομαι θα έχει τύχει σε όλους ή τουλάχιστον στους περισσότερους, να είναι μαζί με κάποιον φίλο ή γνωστό, να γίνουν θεατές ενός γεγονότος ταυτόχρονα και ο κάθε ένας ,να το έχει αντιληφθεί με τον δικό του τρόπο.
Ο καθένας να το έχει δει από την δική του οπτική γωνία, να το διαβάζει και να το ερμηνεύει ανάλογα.
Το πως συμβαίνει αυτό, δεν έχει να κάνει παρά μόνον με το γνωστικό πεδίο του καθένα ,τα δεδομένα του,τις παραστάσεις,τις εμπειρίες, τις αρχές του, την ιδεολογία του, εν τέλη την θέση του μέσα στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και σε τι φάση βρίσκετε.
Ε,να μην το αναλύσουμε άλλο αυτό και όσα έγραψα παραπάνω, έχουν να κάνουν με το τραγούδι που ακούγετε.
Ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως εκείνος το αντιλαμβάνεται.
Το πιθανότερο είναι να το περιορίσει στις σχέσεις δύο ανθρώπων, αν έχει περισσότερη φαντασία μπορεί να το μεταφράσει με περισσότερο κοινωνικά κριτήρια, ας πούμε ανάμεσα σε ανθρώπους με νοσταλγική διάθεση.
Τώρα αν είναι πολιτικοποιημένος και όλα τα αποδίδει στις οικονομικές σχέσεις που καθορίζουν και τις κοινωνικές σχέσεις, τότε αδέρφια μπορεί και να το μεταφράσει πολιτικά.
Εγώ σε αυτήν την συνομοταξία ανήκω.
Γιατί επέλεξα να το αναρτήσω;
Α. Είναι καλοκαίρι και λίγη χαλάρωση μας χρειάζεται.
Β. Μου αρέσει αυτό το τραγούδι, απ΄όποια σκοπιά και αν ερμηνευτεί.
Γ. Γιατί ξέρω ότι σε κάποιους φίλους μου, αρέσει πολύ.
Δ. Γιατί δεν έχω κάτι να πω.Είναι φορές που νομίζω ότι τα είπα όλα.
Ε. Γιατί πρέπει να δούμε: "Μήπως έχουμε ξεχάσει αυτό που απέναντι μπορεί", (απαιτείτε, είμαστε υποχρεωμένοι), "να μας περάσει".
Για ακούστε τι λέει στο ρεφρέν:
Ψάξε στο όνειρό μας, μήπως και βρούμε πουθενά τον εαυτό μας,
ίσως το λάθος να μην ήτανε δικό μας.
Ψάξε στο όνειρό μας, μήπως έχουμε ξεχάσει,
αυτό που απέναντι μπορεί να μας περάσει.
Καλή δύναμη σε όλους μας.
25 σχόλια:
Καλημέρα ΒΒ
Η ερμηνεία των γεγονότων έχει να κάνει με την ικανότητα εμβάθυνσης σ' αυτά, να μην μένουμε στα μεγάλα φωτεινά γράμματα, ή τα μεγάλα ψεύτικα λόγια, αλλά ψηλαφώντας να ψάχνουμε πάντα για την αλήθεια.
Τα προσωπικά βιώματα και οι κοινωνικές καταβολές παίζουν όπως πολύ σωστά αναφέρεις καθοριστικό ρόλο.
Ποτέ ένας τεχνοκράτης ή ένας γιάπης δεν θα κατανοήσει, και δεν θα αγαπήσει την "Δραπετσώνα".
Σε αντίθεση με την πλειοψηφία του λαού που τους κατάντησαν λαθρεπιβάτες της ζωής, που κρυφοκοιτάζουν πίσω από τις χαραμάδες των ανυπέρβλητων δυσκολιών που βιώνουν, και βλέπουν την ζωή τους να χάνεται.
Αυτοί και σαφώς πρέπει και να προσδοκούν και να είναι έτοιμοι να συμβάλουν γι' αυτό που θα τους περάσει απέναντι....στο ΦΩΣ
ΥΓ και ένα τραγούδι για τις δύσκολες μέρες.
www.youtube.com/watch?v=UgFjLUdsUoU
Ευμένη γεια και χαρά σου.Αυτούς μωρέ που τους κατάντησαν λαθρεπιβάτες της ζωής και που βλέπουν την ζωή τους να περνά και να χάνεται,αυτοί που πρέπει όπως λες να προσδοκούν και να είναι έτοιμοι να συμβάλουν,αυτούς χρέος έχουμε εμείς να τους καλλιεργήσουμε την "προσδοκία", την πεποίθηση θα έλεγα, ότι μπορούμε μέσα από κοινούς αγώνες να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε αυτό που μας ανήκει.
Διαφορετικά, θα παραμείνουν παθητικοί θεατές ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος σε βάρος της ίδιας της ζωής και, θα τραβήξουν μαζί τους και μας στην άβυσσος.
Είναι κοινή η μοίρα των ανθρώπων του μόχθου, πρέπει να το κατανοήσουν όλοι.
Αλλά, όλοι Ευμένη.
Να σε ευχαριστήσω για την Σωτηρία,δεν το ήξερα αυτό το τραγούδι και είναι απαράμιλλη, αλλά αδερφέ μου,μου μαύρισε την ψυχή τούτες τις ώρες.
Γι΄αυτό λέω,έτσι για να πάρουμε τ΄απάνω μας,για μια στάλα αισιοδοξία, να πεταχτούμε να ακούσουμε παρέα,την φωνή της Μαρίας Δημητριάδη στο....όχι καλύτερα να το ακούσεις και συ και οι φίλοι χωρίς να σας έχω πει ποιο είναι.
http://www.youtube.com/watch?v=2_rJHbZLnr0
Κάποια στιγμή πρέπει να ξυπνήσετε απο την ονείρωξη περί επανάστασης γιατί έχετε καταντήσει γραφικοί.
Επανάσταση κανει το 70 το 80% η το 90% εναντίον του 10%.
Εσείς είστε 5% και πολύ λέω. Τι επανάσταση να κάνετε εναντίον του 95% που δεν θέλει κομουνισμό;
Δύσκολα μαθηματικά για να τα κατανοήσουν οι ατσίδες του περισου.
bb σβύσε το σχόλιο γρήγορα μην προλάβει και το δεί ο ευμένης και αρχίσουν να χτυπάνε τα μηνίγγια.
Οτι ο λένιν και ο μαρξ έχουν πεθάνει του τόχετε πει του ευμένη η του το κρατάτε κρυφό μη τυχόν και τον στεναχωρήσετε;
τα πάντα έχουν την πολιτική τους διάσταση. ακόμα κι΄ ο έρωτας.
και η οπτική γωνία του καθενός είναι πράγματι διαφορετική.
όμως σκέφτομαι πως αν ένας γιάπης ή ένας τεχνοκράτης καταφέρει κάποια στιγμή στη ζωή του ν΄ αγαπήσει τη "δραπετσώνα", αυτή η αγαπή θα έχει μεγαλύτερη αξία από την αγάπη οποιουδήποτε άλλου...
γιατί η αγάπη του θα στηρίζεται σε άλλα κριτήρια και όχι σε συγγενή συμπάθεια...
έτσι θα περάσουμε απέναντι...
αφήνοντας τους απέναντι να έρθουν σε μας...
νάσαι πάντα καλά
Φίλε Απαράδεχτε Ναι μπορεί και αυτό να συμβεί μόνον που για να γίνει αυτό θα πρέπει να επαναστατικοποιηθεί η συνείδησή του.
Να πάει κόντρα στην ...φύση του, κόντρα στα συμφέροντα του,στις καταβολές του.Κόντρα στην μέχρι τότε συνείδησή της μικρο ή και μεγαλοαστικής του προέλευσης.
Και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση, επίπονη,επίπονη και μακροχρόνια διαδικασία.Όταν όμως όπως λες....
Το θέμα δεν είναι απλώς να αγαπήσει την Δραπετσώνα, το θέμα είναι κανείς μας να κατανοήσει τις ανάγκες των καιρών, να κατανοήσει ότι δεν τραβάει άλλο το σύστημα, να καταλάβουμε και μεις όσο μπορούμε, ότι δεν φταίει η ανικανότητα του Γιωργάκη ή του Αντωνάκη δεν είναι θέμα προσώπων, δεν είναι αν είναι κοντή ή χοντρή η Αλέκα.Το ζήτημα είναι μαθηματικό δεν τους βγαίνει στο άθροισμα, ούτε στον πολλαπλασιασμό και στην διαίρεση.
Μονάχα με αφαίρεση των μέσων παραγωγής και την καταστροφή συσσωρευμένου κεφαλαίου, μπορεί κάτι και για λίγο να πετύχουν.
Αλλαγή του συστήματος, αυτή είναι η ανάγκη των καιρών.
Και επειδή τα μέσα παραγωγής είναι τα χέρια και το μυαλό των εργαζομένων, αυτούς θα αφαιρέσουν.
Θα το ανεχτούμε που να πάρει ο διάολος.
Το ζήτημα είναι μαθηματικό δεν τους βγαίνει στο άθροισμα, ούτε στον πολλαπλασιασμό και στην διαίρεση.
Στο θολωμένο μου μυαλό
ο κόσμος είναι μια σταλια
κάτι σκιές απ τα παλια
και καποιο πάθος μου τρελό
και καποιο παθος μου τρελο
στο θολωμένο μου μυαλό.
Οπα να πεθάνει ο καπιταλισμός λέμε!
Λοιπόν φρικαλέε να σου πω παράγινες.
Πρέπει να σου ομολογήσω ότι θαυμάσαμε τα επιχειρήματά σου, θαυμάσαμε τις πρωτότυπες τεκμηριωμένες απόψεις σου, θαυμάσαμε το στυλ του γραψίματός σου,το πλούσιο λεξιλόγιό σου και την κατάρτισή σου πάνω στην πολιτική οικονομία.Μετά από αυτά μπορώ να σε βεβαιώσω ότι εμπεδώσαμε τις απόψεις σου.
Επίσης οφείλω να ομολογήσω ότι το τελευταίο διάστημα παρουσιάζεις βελτίωση στην φρασεολογία σου προσαρμόστηκες και μπράβο σου. έκοψες τις κακές συνήθειες. Αλλά επειδή σκέπτομαι ότι μάλλον δεν σου κάνουμε για παρέα με τις χαζομάρες που λέμε, μιας και εμείς περί άλλων τυρβάζουμε, θα σε απαλλάξω από την ευθύνη που έχεις αναλάβει να μας διαφωτίζεις κάθε τρις και λίγο.
Το πήραμε το μάθημά μας.
Άντε γεια σου και χαρήκαμε για την γνωριμία.
Συμφωνώ κι εγώ συντρόφισα ότι ο frakalee τοχει παρακάνει και καλά θα κανει να μας αδειάσει τη γωνια για να παρει και κανας άλλος σειρά να πει την άποψή του.
όχι ρε παιδιά μην το "βαράτε" το καυμένο , δεν βλέπετε ότι έχει πρόβλημα!! αφήστε τον να ξεσκάει που και που .
Οντως καλή δύναμη σε όλους! Οσους ασχολούνται βέβαια!!!
Το κείμενό σου με βρίσκει σύμφωνο.
Έτσι είναι !
Ωραίο το τραγούδι ...
Ωραίος κι ο Μητροπάνος.
Και τα λόγια ...
"Σύντροφε" Siatbu, έλα να σου πω, την έχεις ακούσει την παροιμία που λέει:" Όταν εσύ πήγαινες εγώ ερχόμουν "
Ή μήπως το άλλο που λέει "έχω μύτη εγώ"
Ξέρεις,εδώ δεν είναι εύκολο να πάρει κανείς σειρά.
Αν όμως έχει επιχειρήματα και άποψη τεκμηριωμένη, τότε μπορεί και να ελπίζει.
Γεια σου Κωστή όλα μπορεί κανείς να τα αντιμετωπίσει εκτός από την βλακεία.
Είναι απίστευτα ανθεκτική σαν τις κατσαρίδες ένα πράγμα.
Και σαν τις κατσαρίδες επίσης είναι και αντιαισθητική και ξέρεις εγώ έχω πάθος με την αισθητική.(αστειάκι)
Βρε καλώς τα τα παιδιά ελπίζω ότι ανασυντάχθηκαν οι δυνάμεις, ελπίζω να χαλαρώσατε,αν και από την πρώτη ανάρτηση του 50%
μου φαίνεται ότι τίποτε δεν έμεινε πίσω.Την αγανάκτηση και την απόφαση την κουβαλήσατε μαζί σας και επιστρεψατε ακόμη πιο αποφασισμένοι.
Για να δούμε πως θα πάει το πράγμα.
Ξέρω,ξέρω, αλλά χρειάζεται και από μέρους μας περισσότερο συντονισμένη δράση, κόντρα σε ότι μας χαλάει, σε ότι μας κρατάει πίσω.Κόντρα ακόμη και κύρια μάλιστα στις προσωπικές μας αδυναμίες.
Φαρε να είσαι καλά.
Καλημέρα ΒΒ
Σ'ενοχλώ για μια άσχετη με την ανάρτηση σου "υπενθύμιση".
Στις 27 Αυγούστου 1905 γεννήθηκε, ο μεγαλύτερος για μένα Έλληνας πατριώτης, ο επαναστάτης κομμουνιστής
Άρης Βελουχιώτης.
Ευμένη την ξέρω την ημερομηνία.
Σε ευχαριστώ πάντως για την υπόμνηση, αλλά τι να σου πω τώρα.
Από νωρίς σκεφτόμουν να κάνω μία ανάρτηση.
Αλλά...
Αλήθεια έχεις διαβάσει το δοκίμιο της ιστορίας του ΚΚΕ Β τόμος, που ολοκλήρωσε τις διαδικασίες και ετοιμάζεται να δοθεί στην δημοσιότητα;
Αν θέλεις μπορείς να το βρεις να το διαβάσεις.
Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.
Τι να σου κάνω δεν έχεις και ένα mail.
Καλή σου μέρα.
Δεν το έχω διαβάσει, αλλά έχω μελετήσει σχεδόν όλη την σχετική βιβλιογραφία. Θα περιμένω να κυκλοφορήσει σε βιβλίο.
Έχεις διαβάσει το "χαμένο αρχείο του ΆΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ " του Φαράκου;
Αποστολή επόμενων στη διεύθυνση evmeniskardianos@gmail.com
evmeniskardianos@gmail.com
Πράγματι είναι από τους στίχους που παραπέμπουν σε περισσότερη σκέψη και περισυλλογή .Όχι μόνο σε ό,τι αφορά μιαν διαπροσωπική σχέση αλλά και μια κοινωνία ολόκληρη που ταλανίζεται και τάχει χαμένα.
Νομίζω αφετηρία για την διαδρομή "απέναντι" είναι η συνειδητοποίηση του "απέναντι" που σαν άτομα θέλουμε να μεταβούμε και στην συνέχειά σαν λαός να οδηγηθούμε.
Ο σχεδιασμός, οι προδιαγραφές ,οι προσδοκίες ,το εφικτό ή το ανέφικτο ,η ρεαλιστική ή μή, προσέγγιση ,προηγείται της απόφασης του να περάσουμε "απέναντι"
Με απλά λόγια πως το εννοούμε και τι θέλουμε τελικά απ' την ζωή μας; Μια από τα ίδια ή μια καινούρια Αρχή με Αξιακή υποδομή;;;;
Ωραία μου φιλενάδα ,μέσα απ' αυτήν την εγγραφή ανέδειξες για μια ακόμη φορά την τρυφερή θηλυκή πλευρά του εαυτού σου .
Σε φιλώ.
Καλώς την, καλώς την την φιλενάδα μου.Κρύο νερό και λουκουμάκι,εκεί στο έμπα για σένα και ένα κλαράκι βασιλικό.
Τι θα είναι λες το απέναντι;
Όταν θα έχουμε καταλάβει ότι πρέπει να βγούμε από την κόλαση, τότε θα ξέρουμε και τι πράγμα θα είναι το απέναντι που μας χρειάζεται.
Ο αγώνας για τον απεγκλωβισμό είναι που θα μας το μάθει.'Οσο για το σχεδιασμό και τις προδιαγραφές που πολύ σωστά λες,είναι κάποιες φορές που τον πρώτο ρόλο τον παίζει η ανάγκη.
Να ας πούμε για έναν δικό μας άνθρωπο που η πορεία του προς τον θάνατο αργή και βασανιστική είναι προδιαγεγραμμένη.
Και έρχεται ο γιατρός και σου λέει: Πρέπει να προχωρήσουμε "τώρα" σε μια δύσκολη, αλλά αναγκαία επέμβαση που όμως τα αποτελέσματα της θα εξαρτηθούν από τις προσπάθειες τόσο του ασθενούς όσο τις δικές σου.Θα πονέσεις ίσως, θα κουραστείς, θα έρθει ίσως η στιγμή που θα βλαστημήσεις, αλλά θα ξέρεις ότι η πορεία προς το θάνατο έδωσε την θέση της στην ζωή.
Η ανάγκη να σωθεί ο άνθρωπός μας, νομίζω ότι θα είναι αυτή που θα επικρατήσει.
Το ζήτημα είναι το πως αντιλαμβάνεται κανείς, το πόσο συνειδητοποιεί το θανάσιμο γεγονός με το οποίο είναι αντιμέτωπος.
Γιατί υπάρχουν και εκείνοι οι γιατροί που για το φακελάκι, σου δίνουν ελπίδες και πανάκριβες φαρμακευτικές αγωγές, που δεν ανακόπτουν στο ελάχιστο την πορεία προς τον θάνατο.
"Είναι ανάγκη για μια καινούργια αρχή με αξιακή υποδομή" με ανθρώπινες σχέσεις στην βάση του δικαίου και της ισοτιμίας, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτό είναι το δικό μου απέναντι.
Να είσαι καλά φιλενάδα μου.
H πρώτη καλημέρα μου σε Σένα ,ωραία μου Κυρία !
Αν ο χώρος του «απέναντι» δεν είναι άλλος από μια περιοχή ζωής όπου η νομοτελειακή Αρχή της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο δεν αποτελεί δομικό συστατικό της κοινωνίας, τότε φιλενάδα δεν μιλάμε επί του πρακτέου. «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα δούμε ,τo χάσαμε το πλοίο της γραμμής»….
Θέλεις να το αναλύσουμε ; Μα θα χρειαζόντουσαν τόμοι φαιάς ουσίας, γνώση στην παγκόσμια ιστορία των ανθρωποκοινωνιών από καταβολής κόσμου,αναλύσεις επί αναλύσεων στην ψυχολογία των ανθρώπων που εγώ τουλάχιστον δεν την διαθέτω.
Σαν θεωρία είναι «Αγία» σαν πράξη όμως είναι η μεγαλύτερη ουτοπία.
Θα σου πω κάτι κι αν θέλεις πίστεψέ το .
Με πείθεις. Εσύ με πείθεις ότι πιστεύεις ,οραματίζεσαι με πάθος αυτή την ουτοπία που συντηρεί μέσα σου μιαν ανυποχώρητη εφηβεία. Μιαν εφηβεία την οποία η πλειονότητα των ενηλίκων έχουμε χάσει.
Δεν με πείθεις όμως ότι το «κόμμα» και οι εκπρόσωποί του σήμερα (γιατί είναι και θέμα προσώπων ) που χρησιμοποιούν αυτήν την ουτοπία ως διακύβευμα της πολιτικής τους, την εννοούν και δεν προσπαθούν να μας παραμυθιάζουν πολύ χοντρά και εν γνώσει τους επειδή δεν διαθέτουν εναλλακτικό ισχυρό πολιτικό λόγο . Επιλέγουν τσάμπα θεωρία ,(δεν τους κοστίζει τίποτα αφού έχει καταρρεύσει διεθνώς στην πράξη ) αντί μιας υπεύθυνης αξιόπιστης ρεαλιστικής πολιτικής προσέγγισης για τη έξοδο από τη κρίση της Ελληνικής πραγματικότητας
σε όλα τα επίπεδα . Κι όλο αυτό το όχι και τόσο ακίνδυνο κι αθώο εγχείρημα για τον τόπο , για να κρατήσουν ένα έδρανο στην Βουλή. . Επειδή είναι «μικρούτσικοι» χωρίς όραμα ,γι αυτό δεν εμπνέουν .
Μαγκιά του κάθε λαού και των φορέων που τον εκπροσωπούν είναι, μέσα από επίπονες και ανυποχώρητες δημοκρατικές διαδικασίες να αναγκάσει παγκοσμίως το καπιταλιστικό σύστημα να καθιερώσει επ’αγαθώ των λαών ένα κοινωνικό πρόσωπο ώστε να επέλθει μια ισορροπία στην σχέση κεφαλαίου και εργαζομένων . Ισορροπία που να επιτρέπει στον πολίτη πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή ζωή. Κατά τόπους κάποιοι λαοί το έχουν καταφέρει.
Θα κλείσω μ’ ένα απόσπασμα από διάλογο που είχα με τον αυστριακό καθηγητή Rett όταν ζήτησα την συνδρομή του για το παιδί μου.
-----dr.Rett. Εσένα σκέπτομαι, γιατί στην Ελλάδα δεν έχετε υποδομές στήριξης ανάλογων περιπτώσεων
-----Εγώ : Έχουμε και στην Ελλάδα σοσιαλισμό τώρα και ελπίζουμε ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες θα βελτιωθούν.
-----Rett: Στην Αυστρία έχουμε 100 χρόνια σοσιαλισμό κι ακόμη υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν για να μιλάμε για σοσιαλιστικό σύστημα….
Συμπάθαμε αν ενόχλησα με την τοποθέτησή μου αλλά στη σελίδα σου νομίζω ότι κάθε επισκέπτης έχει να δοκιμάσει εκτός από την ηδονή της ουτοπίας και την ελευθερία του λόγου. Ό,τι πολυτιμότερο μετά τον άρτο και τα θεάματα…
Γερή και δυνατή να μου είσαι πάντα στις επάλξεις.
Kι επειδή όλοι έχουμε καλά κρυμμένο ένα αμετανόητο παιδί μέσα μας ,δες κι αυτό το διαφορετικό... http://lygeri.pblogs.gr/2011/08/ametanohtoi-erastes.html
Λυγερή καλησπέρα σου. Το μόνο που μπορεί να με ενοχλεί, είναι ότι με ανθρώπους σαν και σένα που έχουν σαν γνώμονα στην ζωή τους την προσφορά και την αλληλεγγύη,δεν έγινε μπορετό να συναντηθούμε.Να συναντηθούμε στην κατεύθυνση της ανάγκης των καιρών στις επιταγές της ιστορίας.
Μιλάς για την ουτοπία που οραματίζομαι.
Λυγερή, ανάγκη είναι.Το οικονομικό μας σύστημα βασίζεται στην κερδοφορία και αυτή προκύπτει μόνον από την εργασία και από πουθενά αλλού.
Είμαι πεισμένη για τις νομοτέλειες και οι νομοτέλειες δεν ξεπερνιόνται, είναι αναπόφευκτες, εκτός και αν πάψει να υφίσταται το δεδομένο που λέγετε ανθρώπινο γένος.
Ο Σοσιαλισμός σαν οικονομικό σύστημα υποχρεωτικά θα ακολουθήσει τον καπιταλισμό.
Γιατί; Γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί από ένα σημείο και μετά να διαχειριστεί τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδά του.
Ο καπιταλισμός υπάρχει μονάχα επειδή ιδιοποιείται τα κέρδη από την εργασία.
Αν δεν υπήρχε η εργασία, αυτό που θα είχαμε θα ήταν μόνον η φύση.Με λίγα λόγια το δέντρο από μόνο του ποτέ τραπεζάκι δεν πρόκειται να γίνει.
Ο καπιταλιστής χρειάζεται όλο και περισσότερα κέρδη για να ανταγωνιστεί τον άλλο καπιταλιστή, γι΄αυτό συμπιέζει τα εισοδήματα του εργαζόμενου του και αυξάνει την παραγωγή του.. και με την ανάπτυξη της τεχνολογίας.Τότε ο εργαζόμενος, δεν μπορεί να απορροφήσει όλη την παραγωγή και συσσωρεύονται τα εμπορεύματα.Ο καπιταλιστής δεν χρειάζεται τα εργατικά χέρια και απολύει, εφαρμόζει ελαστικές σχέσεις, μειωμένα ωράρια και η καταναλωτική δύναμη πέφτει ακόμη περισσότερο.
Το σύστημα όμως πρέπει να συντηρεί και τους ανέργους, αυτούς που πια δεν παράγουν υπεραξία (νοσοκομεία σχολεία φάρμακα....) Δεν έχει λόγους όμως,ο εργαζόμενος του είναι χρήσιμος μόνο όσο του παράγει υπεραξία.
Διαφορετικά του είναι βάρος.
Αυτό που θα επιζητούσε ο μεγαλοεπιχειρηματίας, θα ήταν να έχει όσο περισσότερους εργαζόμενους μπορεί για να εκμεταλλεύεται την εργατική τους δύναμη και να έχει μεγαλύτερα κέρδη.
Αν μπορούσαν αυτό θα έκαναν,μα δεν μπορούν πια. Το σύστημα άγγιξε τα όριά του.
Όσο εξοντώνει τις παραγωγικές δυνάμεις, τόσο λιγότερα χέρια έχει, τόσο μικρότερο κέρδος,τόσο μεγαλώνει η αδυναμία κατανάλωσης και έτσι επαναλαμβάνεται ο κύκλος της κρίσης με ακόμη πιο έντονα συμπτώματα, με ακόμη χειρότερους όρους.
Μέχρι που πια, μπαίνει επιτακτικά η ανάγκη να αντικατασταθεί το σύστημα,γιατί ο ίδιος ο καπιταλισμός δεν μπορεί να διαχειριστεί τα αδιέξοδά του.
Αυτά είναι άλγεβρα,δεν είναι φιλολογία,είναι η πολιτική οικονομία και δεν συμβαίνουν επειδή τα θέλω εγώ ή το ΚΚ ή δεν ξέρω και ποιος άλλος.Οδηγούνται εκεί νομοτελειακά ή εξοντώνεται η ίδια η ζωή.
Και εδώ μπαίνει ο ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα
Δεν αρκεί οι από πάνω να μην μπορούν πρέπει και ο από κάτω να μην θέλουν και να αγωνιστούν γι΄αυτό.
Γιατί λοιπόν δεν το κάνουν; Σήμερα που οι ανάγκες επιβάλλουν και δίνουν τις προϋποθέσεις τις ανατροπής του συστήματος.
Γιατί το προηγούμενο διάστημα το σύστημα που έχει στην διάθεσή του τους μηχανισμούς έχει χειραγωγήσει τις συνειδήσεις που έχουν εκχωρήσει τα δικαιώματα της ζωής τους στους δυνάστες τους.
"Να αναγκαστεί" λες, "το καπιταλιστικό σύστημα να καθιερώσει επ’αγαθώ των λαών ένα κοινωνικό πρόσωπο ώστε να επέλθει μια ισορροπία στην σχέση κεφαλαίου και εργαζομένων . Ισορροπία που να επιτρέπει στον πολίτη πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή ζωή. Κατά τόπους κάποιοι λαοί το έχουν καταφέρει".
Δεν μπορεί να συμβεί αυτό, το καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτό που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, διαφορετικά θα ήταν κάτι άλλο, όχι πάντως καπιταλιστικό. Ο καπιταλισμός ανθρώπινο πρόσωπο δεν μπορεί να αποκτήσει.
Ο καπιταλισμός προσέφερε πολλά στην ανθρωπότητα, πολιτισμό, τέχνες, τεχνολογία, επιστήμες, ανάπτυξη...επειδή όμως όλα αυτά εμπορευματοποιήθηκαν, φτάσαμε μέχρις εδώ στα όρια του οξαποδώ.
Και στον καπιταλισμό εμπόρευμα γίνονται τα πάντα.
Και τώρα για το κόμμα.
Βρε Λυγερή τι είναι το κόμμα ένας αόρατος μηχανισμός είναι;
Τι είναι, τα λαγκάδια και τα άπαρτα βουνά μας; Το ΚΚ είναι ο πολιτικός εκφραστής της εργατικής τάξης.Έχει αρχές, έχει σαν μπούσουλα την επιστημονικά τεκμηριωμένη φιλοσοφία του Μαρξισμού Λενινισμού, έχει καταστατικές αρχές και υπάρχει στο όνομα της εργατικής τάξης και της υπεράσπισης των συμφερόντων της.
Αν δεν πληρεί και δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προϋποθέσεις τότε δεν είναι ΚΚ.
Στο βαθμό που οι άνθρωποι του μόχθου συσπειρώνονται, στο βαθμό που γνωρίζουν τις νομοτέλειες και τους κανόνες της, που ανταλλάσσουν απόψεις, που πλουτίζονται μέσα από τους καθημερινούς αγώνες, τόσο πιο αποτελεσματικό θα γίνεται.
Πάρε υπ΄όψη σου ότι τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος, διαπαιδαγωγημένα μέσα στον καπιταλισμό είναι και σαφώς, έχουν τις επιρροές τους από αυτόν παρά τις όποιες προσπάθειες τους.
Σίγουρα όμως είναι εκείνοι που με αυτοθυσία μπαίνουν μπροστά στην διεκδίκηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, με όποιες αδυναμίες μπορεί να κουβαλάνε.
Μην περάσουμε σε ιστορικές αναφορές για τις θυσίες(αντίσταση),για τις κατακτήσεις των εργαζομένων (8ωρο,συνθήκες εργασίας,συλλογικές συμβάσεις,...) για την στάση τους απέναντι στην ίδια την ζωή και σε αυτόν τον τρόπο ζωής τους (δες το πόθεν έσχες της Αλέκας)
Δεν θέλω να παραστήσω τον δικηγόρο κανενός προσώπου, είναι όμως άδικο να κατατάσσει κανείς αυτούς τους ανθρώπους στην ίδια συνομοταξία με τους ταξικούς μας εχθρούς, αυτούς που επιβουλεύονται την ίδια την ζωή.
Συγχώρα μου την απλοϊκή αλλά ρεαλιστική, όχι θεωρητική προσέγγιση στο «Θέμα», ίσως γιατί σε μένα αυτή η πραγματικότητα βάζει αλάτι στην πληγή μου . Το αισθάνομαι περισσότερο παρά το ξέρω ,ότι δεν είναι δυνατόν ν’ αλλάξει σ’ αυτή tη χώρα που λέγεται Ελλάς όταν σε όλη την Υφήλιο απέτυχε παταγωδώς στην πράξη με τους λαούς να υποφέρουν, να καταπιέζονται βάναυσα .Το αντιστάθμισμα της παροχής ορισμένων ανά κεφαλή (?) τετραγωνικών για να στεγαστούν, και μια σίγουρη θέση με αύξοντα αριθμό σε εργασία κατ’ επιλογή του κράτους και επ’ αμοιβή που μετά βίας και το σταγονόμετρο καλύπτει τις βιοτικές ανάγκες δεν είναι αρκετό για έναν άνθρωπο ,ν’ απεμπολήσει την ελευθερία των επιλογών του σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, στην ελευθερία του λόγου ,στην δημιουργική του εξέλιξη και τον σχεδιασμό της προσωπικής του ζωής έξω από το κόμμα. Γιατί αυτοί που ήταν στους κόλπους του κόμματος και δεν ήταν λίγοι υπήρξαν «διακριτοί» «προνομιούχοι» ζούσαν βασιλικά και μέσα από τους κόλπους του εξέθρεψαν την Μαφία που σήμερα έχει εξαπλωθεί και συνεταιρίζεται επαγγελματικά με την μαφία της υπόλοιπης Ευρώπης και αποτελεί κυριολεκτική μάστιγα για τις κοινωνίες των ανθρώπων.
Και για να συνδέσω την δική σου ουτοπία με την δική μου (γιατί μη νομίζεις ότι η δική μου εμμονή απέχει πολύ της ουτοπίας) επανέρχομαι στην ανάγκη να συστρατευτεί ο λαός για εισβολή στο καπιταλιστικό σύστημα με την εγκαθίδρυση κοινωνικών θεσμών και Αρχών που θα του εξασφαλίζουν τα δικαιώματα στην εργασία, την Υγεία, την παιδεία ,το πολιτισμικό γίγνεσθαι από τη μια, αλλά θα ενισχύουν και θα υποστηρίζουν τις επενδύσεις και την ιδιωτική πρωτοβουλία από την άλλη. .
Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει το κεφάλαιο να είναι αντίπαλο με τον εργαζόμενο αφού , με την κοινή λογική, του ενός τα συμφέροντα ,με τα σημερινά πάντα δεδομένα, εξαρτώνται από τα συμφέροντα του άλλου. Υπάρχουν επενδύσεις; έργα; παραγωγικό κέρδος ; Υπάρχει και δουλειά στον λαό δημιουργία και ελευθερία βρε αδελφέ να κάνει ο καθένας τις επιλογές του καλές η κακές.
Ειδικότερα για την χώρα μας που πέρασε το σταυροδρόμι και βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού , θεωρώ τον ταξικό αυτό πόλεμο που ευαγγελίζεται το ΚΚ καταστροφικό. Ό,τι το χειρότερο μπορεί να μας συμβεί αν οι ιδιώτες πάρουνε των οματιών τους και τραβήξουν για άλλες πολιτείες . Κανέναν δε θα εξυπηρετούσε μια τέτοια εξέλιξη ,ούτε την εργατιά του μόχθου, ούτε τους επαγγελματίες .
Τα όποια απολυταρχικά συστήματα , είτε καπιταλιστές , είτε το προλεταριάτο τα διαχειρίζονται , αποδείχτηκαν ολέθρια για τους λαούς, ακριβώς γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από την νομοτελειακή Αρχή της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο.
Νομίζω αγάπη μου ότι τοποθετήθηκα ξεκάθαρα και για να το ελαφρύνουμε λιγάκι( αν σηκώνει ελαφρότητα το θέμα ) αν ζούσε ο Βασιλείου θα τακιμιάζατε σε τέτοιο βαθμό που θα χαλούσαν οι διπλωματικές μας σχέσεις…
Καλά νάσαι κορίτσι μου και να μην υποστείλεις ποτέ την σημαία. Στον αγώνα για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των καθημερινών ανθρώπων ,καμιά φωνή δεν περισσεύει.
Δημοσίευση σχολίου