(Βλαδιμηρος Ίλιτς Ιουλιάνωφ Λένιν)
Διανύουμε μιαν
επαναστατική κατάσταση
Το ερώτημα που εναγωνίως αναζητά να απαντηθεί σήμερα και κάτω από τις συνθήκες αδιεξόδου της καπιταλιστικής κρίσης, δεν είναι άλλο από τον απεγκλωβισμό από αυτήν.
Απαντήσεις υπάρχουν και είναι διατυπωμένες για πριν από έναν αιώνα.
Αναλύσεις επιστημονικά τεκμηριωμένες, που απαντούν με σαφήνεια στο ερώτημα.
Επεξεργασμένες απόψεις, που παίρνουν πάντα υπ΄όψη τις προϋποθέσεις.
Αντικειμενικές και υποκειμενικές.
Η ανάγκη επεξεργασίας των συνθηκών, είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να εκτιμηθούν με ασφάλεια οι συνθήκες μέσα στις οποίες προβάλλουν τα ερωτήματα και οι απαιτήσεις που επιβάλλουν οι καιροί.
Είναι ακόμη απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να προσδιοριστούν οι τακτικές που θα ακολουθηθούν για την επίτευξη των στόχων.
Φυσικά τα ίδια ερωτήματα προκύπτουν τόσο για την αστική τάξη και την πλουτοκρατία που αναζητά εναγωνίως διέξοδο από τις καταστροφικές δυνάμεις που μόνη της εξαπέλυσε, βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια της την υπόσταση και πια δεν τις ελέγχει,αλλά και για την εργατική τάξη που βλέπει την ζωή της να μπαίνει στην επισφάλεια και να οδεύει προς τον αφανισμό.
Το καπιταλιστικό σύστημα, έχει στην διάθεσή του όλα τα μέσα που θα μπορούσε να εφαρμόσει για να βγει από το αδιέξοδο κερδίζοντας στην ουσία, λίγο χρόνο ακόμη
Μόνο που αυτά προσκρούουν στις διαθέσεις της εργατικής τάξης σε βάρος της οποίας απαιτείτε να εφαρμοστούν τα μέτρα διάσωσής της.
Αυτό βέβαια και όπως από την εξέλιξη της σημερινής κατάστασης προκύπτει , δεν την αποτρέπει από την επιβολή των μέτρων.
Της δημιουργεί όμως φοβίες και ανασφάλεια,με αποτέλεσμα εκτός από τα μέτρα που επιβάλλονται για την κάλυψη των αναγκών της,συνεχίζει παράλληλα να παίρνει μέτρα και για την χειραγώγηση των όποιων λαϊκών διαθέσεων.
Και βρισκόμαστε ακριβώς στο κρίσιμο σημείο που το αστικό κράτος, οι θεσμοί και οι μηχανισμοί του, αδυνατούν πλέον να επιβάλλουν την πολιτική κυριαρχία τους στις λαϊκές μάζες, με την ευκολία και τις μεθόδους που γίνονταν πριν.
Βρισκόμαστε στην φάση εκείνη, που η επισφάλεια στις συνθήκες της ζωής των εργαζομένων, η επιδείνωση των όρων εργασίας,προκαλούν μια απότομη εκδήλωση της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Εκφράζετε μαζική τάση εγκατάλειψης των αστικών κομμάτων.
Από την μια η αδυναμία του συστήματος να διαχειριστεί την κρίση και από την άλλη, η έντονη εκδήλωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, δημιουργούν ένταση στις ταξικές αντιθέσεις που διαρκώς οξύνονται συμβάλλοντας,στην δημιουργία επαναστατικής κατάστασης.
.
Ο Λένιν έδωσε ως εξής τον επιστημονικό ορισμό της επαναστατικής κατάστασης:
«Για έναν μαρξιστή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επανάσταση είναι αδύνατο να γίνει χωρίς επαναστατική κατάσταση. Ποια είναι μιλώντας γενικά, τα γνωρίσματα μιας επαναστατικής κατάστασης; Ασφαλώς, δε θα πέσουμε έξω, αν υποδείξουμε τρία βασικά γνωρίσματα, τα παρακάτω:
1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους: η μια είτε η άλλη κρίση των «κορυφών», η κρίση της πολιτικής της κυρίαρχης τάξης που δημιουργεί ρωγμή, απ' όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων. Συνήθως, για να ξεσπάσει η επανάσταση δεν είναι αρκετό «τα κάτω στρώματα να μη θέλουν», μα χρειάζεται ακόμη και «οι κορυφές να μη μπορούν» να ζήσουν όπως παλιά.
Σημείωση δική μου:Αναγκάζονται να καταστρέψουν μέρος των παραγωγικών δυνάμεων και μέρος του κεφαλαίου
2) Επιδείνωση μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζόμενων τάξεων.
Εδώ δεν χρειάζεται σημείωση
3) Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε «ειρηνική» εποχή αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο από όλες τις συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις «κορυφές» σε αυτοτελή ιστορική δράση.
Σημείωση δική μου: Με την δραστηριότητα εννοεί την κινητικότητα τον αναβρασμό και την έντονη δυσαρέσκεια των λαϊκών μαζών και ταυτόχρονα παρατηρείται μια απότομη διάθεση απόσχισης από τα αστικά κόμματα. (τις ίδιες τις κορυφές)
Και συνεχίζει:
"Χωρίς αυτές τις αντικειμενικές αλλαγές, που δεν εξαρτώνται ούτε από τη θέληση ορισμένων χωριστών ομάδων και κομμάτων, αλλά ούτε και από τη θέληση ορισμένων χωριστών τάξεων, η επανάσταση, κατά κανόνα δεν μπορεί να γίνει»
Τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται από τον Λένιν είναι αναγνωρίσιμα στην σημερινή Ελληνική πραγματικότητα και όχι μόνον.
Ποιες όμως είναι οι διαθέσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών;
Πως αντιδρά ο υποκειμενικός παράγοντας και πως θα αξιοποιήσει την επαναστατική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί;
Το να αρνήσε να δεχθείς την επιβολή των σε βάρος σου μέτρων,το να εκφράζεις απλά την δυσαρέσκειά σου είναι αρκετό και για να τα αποτρέψεις,πολύ περισσότερο να ανατρέψεις τα σχέδιά τους;
Όχι βέβαια.
Το πια μπορεί να είναι σε τέτοιες ιστορικές στιγμές οι διαθέσεις της εργατικής τάξης, έχει να κάνει με το βαθμό της προηγούμενης ανάπτυξής της.
Πόσο προετοιμασμένη είναι από το προηγούμενο διάστημα (ιδεολογικά πολιτικά,οργανωτικά).
Το μέγεθος της συνειδητότητά της από τους αγώνες που έχει αναπτύξει.
Τον ρόλο που έχουν παίξει τα πολιτικά κόμματα και τους συσχετισμούς που έχουν αναπτυχθεί.
Από τα παραπάνω θα προκύψει και η εκτίμηση της πλέον κατάλληλης στιγμής, για την έφοδο και την κατάληψη της εξουσίας.
Γράφει ο Λένιν:
"Ούτε πιο νωρίς ούτε πιο αργά".
«...Δεν γεννά κάθε επαναστατική κατάσταση επανάσταση, αλλά μόνο μια τέτοια κατάσταση, όπου οι αντικειμενικές αλλαγές... συνενώνονται με τις υποκειμενικές αλλαγές και συγκεκριμένα: με την ικανότητα της επαναστατικής τάξης να αναλάβει επαναστατική μαζική δράση, αρκετά ισχυρή, ώστε να τσακίσει (ή να εξασθενίσει σημαντικά) την παλιά κυβέρνηση που ποτέ, ακόμη και στην εποχή κρίσεων, δεν «πέφτει», αν δεν την «ρίξουν»»
Η επανάσταση είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί αν ο βαθμός ωριμότητας των Αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών δεν συμπέσουν.
Τι είναι εκείνο που καθορίζει τον βαθμό συνειδητότητας και ετοιμότητας της εργατικής τάξης,του υποκειμενικού παράγοντα ώστε να αξιοποιηθεί προς όφελός τους η αντικειμενική εμφάνιση της επαναστατικής κατάστασης;
Το πρώτο και καθοριστικό είναι η ύπαρξη ενός μαχητικού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος
που θα καθοδηγείται από την Μαρξιστική Λενινιστική θεωρία.
Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη.
Με σταθερό μέτωπο στην αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό
Με πρόγραμμα και στρατηγικό στόχο.
Να συμβάλλει με την σωστή επιλογή στην πολιτική συμμαχιών για την δημιουργία μετώπου.
Να συμβάλλει στην μετουσίωση του ταξικού ένστικτου σε ταξική συνείδηση, και στην οργάνωση της εργατικής τάξης.
Αυτές είναι οι προϋποθέσεις και ο ρόλος που καλείται να παίξει το ΚΚ πολύ πριν την εμφάνιση της επαναστατικής κατάστασης, προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να υπάρξει δυνατότητα για την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης.
Την πολιτική επανάσταση, για την ανατροπή του ιμπεριαλισμού και το επαναστατικό πέρασμα στην Σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Τώρα που ,ο καπιταλισμός εξαντλεί τα όριά του, οι αντικειμενικές προϋποθέσεις έχουν ωριμάσει προσφέρεται στον υποκειμενικό παράγοντα η δυνατότητα να παρέμβει για να αντικατασταθεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής με επαναστατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό.
Τώρα που,
«Το μονοπώλιο του κεφαλαίου μετατρέπεται σε δεσμά του τρόπου παραγωγής που άνθισε μαζί του και κάτω από αυτό. Η συγκεντροποίηση των μέσων παραγωγής και η κοινωνικοποίηση της εργασίας φθάνουν σε ένα σημείο, όπου δεν συμβιβάζεται με το κεφαλαιοκρατικό της περίβλημα. Το περίβλημα αυτό σπάει. Σημαίνει τέλος της κεφαλαιοκρατικής ατομικής ιδιοκτησίας. Οι απαλλοτριωτές απαλλοτριώνονται»
Καρλ Μαρξ "Κεφάλαιο" κεφάλαιο 24 σελ 787 εκδ Σύγχρονη Εποχή
Τώρα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο υποκειμενικός παράγοντας για την διεξαγωγή της επανάστασης δεν είναι ώριμος,παρ΄ότι "Εμείς τα λέγαμε"
Και δεν είναι ώρα να αποδοθούν ευθύνες, αλλά να παρθούν οι αναγκαίες αποφασιστικές πρωτοβουλίες και αποφάσεις, που θα ανταποκρίνονται και θα συμβάλλουν στο να επαναστατικοποιηθούν συνειδήσεις, να υπάρξει συσπείρωση και οργανωμένος αγώνας.
Στην σημερινή πραγματικότητα, το ζητούμενο δεν είναι ούτε να περιοριζόμαστε σε διαπιστώσεις, ούτε να προχωράμε σε προβλέψεις και προφητείες.
Δεν μπορεί να νιώθουμε ικανοποίηση γιατί "Εμείς τα λέγαμε"
Ικανοποίηση μπορούμε να αισθανόμαστε μόνον αν καταφέρουμε παρεμβαίνοντας δυναμικά να αποτρέψουμε τις αρνητικές μας προβλέψεις.
Και μπορούμε, γιατί αλλοιμονο αν δεν μπορούμε.
Αναρτήσεις
27 σχόλια:
Αυτό το "Εμείς τα λέγαμε" σήμερα το άκουσα άπειρες φορές και ακούγοντας τους να το λένε συνεχεια - λές και την "έβρισκαν" -όταν το επαναλαμβαναν συνεχώς , ήθελα να φωνάξω να πώ "ε΄και τι έγινε που το λέγαμε " τι κάναμε για να γίνει υπόθεση όλων αυτό που.. "Εμείς τα λέγαμε".
Έζησα πάλι στιγμές απείρου κάλους black άσε ...να πάρω τα βουνά η να κάτσω πεδιάδα ;
Οσο δεν υπάρχει μαζικό ταξικό κίνημα, όσο ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός είναι κυρίαρχος και ο σεβασμός στην αστική νομιμότητα ευαγγέλιο για κόμματα που αυτοαποκαλούνται επαναστατικά, η αστική τάξη θα βρίσκει τρόπους να καναλιζάρει τις αναταράξεις που θα υπάρχουν στο σάπιο διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα.
BB, γιατί τόση γκρίνια και απαξίωση;
Γιατί πάλι αυτό το "Τώρα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο υποκειμενικός παράγοντας για την διεξαγωγή της επανάστασης δεν είναι ώριμος,παρ΄ότι "Εμείς τα λέγαμε"".
Πότε το "εμείς τα λέγαμε" χρησιμοποιήθηκε δασκαλίστικα και όχι ακριβώς για να δείξει πως είμαστε μια δύναμη με την οποία μπορεί να συμπορευτεί ο λαός, στην οποία μπορεί να έχει εμπιστοσύνη;
Αυτό που κρίνεται αυτές τις μέρες είναι ΥΠΟ ΠΟΙΑ ΣΗΜΑΙΑ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ Ο ΛΑΟΣ.
Να το καταλάβουμε αυτό.
Να το καταλάβουμε και να κάνουμε το παν για να καταφέρουμε να αγωνιστεί κάτω από τη σημαία της εργατικής τάξης, κάτω από τη σημαία της ανατροπής του συστήματος.
Γιατί αν βρεθεί κάτω από λάθος σημαία, πολύ δε περισσότερο αν όλοι μπούμε κάτω από αυτή, τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά.
Μία απλή ερώτηση: όταν κάνετε την επανάσταση τους αντιφρονούντες τι θα τους κάνετε;
Σε ομαδικούς τάφους θα τους θάψετε όπως τους έθαβε ο ψυχοπαθής ο στάλιν;
Η σωστή ανάλυση της κατάστασης (κάθε φορά), δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολοθουθηθεί !
Νομίζω, ότι αυτή η ανάλυση γίνεται !
Αν δει κανείς και την αρθρογραφία στον "Ρ" και στην ΚΟΜΕΠ, αλλά παίρνοντας υπόψη και τα ντοκουμέντα των Συνεδρίων κλπ. αυτό τεκμηριώνεται !
Πάντως είτε πεις ότι είμαστε σε "επαναστατική κατάσταση", είτε πεις ότι "η εποχή μας, είναι εποχή περάσματος στον σοσιαλισμό", κατά τη γνώμη μου είναι το ίδιο.
Άλλωστε, αυτή τη φορά, υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία ικανή να μας κάνει να μην κάνουμε το παραμικρό λάθος.
Και, ας έχουμε εμπιστοσύνη, στα καθοδηγητικά Οργανα του Κόμματος.
Γεια χαρά, Καλή Βδομάδα !
Κώστα χρόνια βλέπουμε το ίδιο έργο.
Εγώ δεν μπορώ να "απεμπλακώ", χώρια δηλαδή που είμαι πεισμένη για τους λόγους που πολλές φορές έχω πει,ότι μόνον μέσα από ένα συνεπές ΚΚ μπορεί η εργατική τάξη να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο.
Έτσι και με την ελπίδα ότι οι νεώτεροι θα μαθαίνουν,θα απαιτούν, θα βάζουν όλο και πιο ψηλά τον πήχη των απαιτήσεών τους,θα μπορούν να συνθέτουν και όχι να αποκλείουν την διαφορετικότητα,θα μπορούν να αναπτύξουν κριτήριο μέσα από τις γνώσεις και όχι απλά να σηκώνουν τα χεράκια, επισημαίνω τις αδυναμίες.
Γιατί λόγο να ζητήσω από πουθενά αλλού δεν έχω,μιας και εγώ επένδυσα μόνο στις αρχές του Μαρξισμού Λενινισμού στις οποίες ένα ΚΚ οφείλει να βασίζεται.
madhorse
Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει.
Και βέβαια δεν μπορεί να υπάρξει ανατροπή του συστήματος όσο και αν είναι ώριμες οι αντικειμενικές συνθήκες αν δεν υπάρξει ταξικό κίνημα ανεπτυγμένο και σε θέση να δώσει την αποφασιστική μάχη για την ανατροπή
Αν πάντως υπονοείς το ΚΚ, θα πρέπει να πάρουμε υπ΄όψη μας ότι αυτό, είναι υποχρεωμένο να δίνει την μάχη και μέσα και έξω από το κοινοβούλιο.
Αλώστε για τους κομμουνιστές τα Αστικά έδρανα δεν χρησιμεύουν σε τίποτε άλλο παρ΄εξ την από καλύτερες θέσεις πάλη τους ενάντια στο σύστημα.
Τώρα το πόσο σωστά ή όχι κατά την άποψή σου γίνεται αυτό,είναι άλλη ιστορία.
Α8λιε πριν σου πω ότι δήποτε ρίξε μια ματιά σε αυτό μου το σχόλιο που γράφτηκε πριν λίγες μέρες σαν απάντηση σε κάποιον φίλο.
" Καλώς τα πειρατάκια μπορεί να μην συναντιόμαστε στους δρόμους, όμως να που εδώ υπάρχει ένα βήμα.
"Απ΄όσο ξέρω οι θέσεις μου δεν έχουν αλλάξει πάντως.
Εξακολουθώ και υπερασπίζομαι τον Μαρξισμό Λενινισμό, μάλιστα κατά "γράμμα" και παίρνοντας "σοβαρά" υπ΄όψη μου τις εκάστοτε συνθήκες.
Γιατί ο Μαρξισμός δεν είναι δόγμα, δεν είναι θρησκεία, είναι επιστήμη και σαν τέτοια είναι ζώσα.
Ξέρετε θεωρώ ότι αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα για να μπορέσουμε με ασφάλεια να χαράξουμε την τακτική μας για την αντιμετώπιση των ιστορικών γεγονότων στην κάθε περίοδο,οφείλουμε να γνωρίζουμε τουλάχιστον τις βασικές αρχές του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού.
Και ακόμα πιστεύω ότι το ΚΚΕ, εκτός από τους αγώνες που μέσα στα χρόνια και από την ύπαρξή του έχει να παρουσιάσει, από το ότι πάντα ήταν τα μέλη και οι φίλοι του μπροστάρηδες σε όλους τους λαϊκούς αγώνες και άλλωστε γι΄αυτό υπέστησαν όλες αυτές τις διώξεις, εκτός από όλα αυτά λοιπόν, έχει συσσωρευμένη εμπειρία αγώνων,έχει σφιχτή οργάνωση,πειθαρχία,μέλη αποφασισμένα για αγώνες μέχρι τέλους για την ανατροπή και την λαϊκή κυριαρχία.
Χαρακτηριστικά που δεν διαθέτουν άλλες αριστερές οργανώσεις.
Οι αδυναμίες που μπορεί να εμφανίζονται είναι αναπόφευκτες πολλές φορές, άλλες πάλι θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, αλλά ο ταξικός αντίπαλος σαν σύστημα,είναι δυνατός και αδίστακτος.
Τέλος όποιος δεν κατανοεί ότι τις παραπάνω προϋποθέσεις που διαθέτει το ΚΚΕ πρέπει να τις πάρει σοβαρά υπ΄όψη και να τις αξιοποιήσει για το συμφέρον της εργατικής τάξης, κάνει σοβαρό λάθος και δεν μπορεί παρά να είναι αναποτελεσματικός στις όποιες προσπάθειές του".
Α8λιε,
Έτσι για να ξεκαθαρίσουμε μερικά ζητήματα.
Συνεχίζεται
Σε συνέχεια:
Αμέσως μετά θα ήθελα να σου πω ότι αυτό που μου αποδίδεις, [..] BB, γιατί τόση γκρίνια και απαξίωση[..];
Είναι τουλάχιστον ατυχές.
Είναι γρίνια η αξίωση να εφαρμόζεται σωστά η θεωρία μας,είναι γρίνια η απαίτηση να ανταποκρίνεται το ΚΚ στις εκάστοτε λαϊκές ανάγκες για αγώνες αποτελεσματικούς;
Είναι γρίνια το να επισημαίνει κανείς τα λάθη και τις αδυναμίες, στην προσπάθειά του να κάνει και τους άλλους να προβληματιστούν;
Αδυναμίες και λάθη, που μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας που ενδιαφέρετε για την εξέλιξη των αγώνων.(το τονίζω που μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας)
Και αυτός ο καθένας που νοιάζεται, που διαπιστώνει και βλέπει, απαιτεί αξιόπιστες απαντήσεις και όχι να του στέλνουμε τα μυαλά στα κάγκελα.
Μήπως θέλεις να σου πω για πόσα χρόνια και κάτω από την "εκβιαστική πίεση", "τώρα έχουμε άλλα" έκανα το ίδιο και λέω σήμερα ότι ήταν λάθος
Ακόμη θα ήθελα να σου πω ότι αυτό το "εμείς τα λέγαμε", που το τελευταίο διάστημα τόσο συχνά ακούγεται,δεν έχει να κάνει με το αν λέγεται "δασκαλίστικα" ή όχι, έχει να κάνει ότι το ΚΚ, ακριβώς επειδή γνωρίζει να ερμηνεύει τα γεγονότα,χρέος του δεν είναι να επαίρεται ότι,"εμείς τα λέγαμε" αλλά να μπορεί να έχει την ικανοποίηση ότι " Εμείς παρεμβήκαμε και ανατρέψαμε αυτά που προβλέπαμε ότι θα εξεληχθούν αρνητικά".
Αλλιώς δεν είναι ΚΚ, αλλά ο Πητ Παπαδάκος.Να τώρα βλέπεις τι με κάνεις και λέω;
Πάντα αυτό που κρίνεται είναι όχι κάτω από πια σημαία θα αγωνιστεί η εργατική τάξη, αλλά για ποιο στρατηγικό σχέδιο, με ποιες τακτικές, με ποιες μορφές αγώνα κάτω από τις εκάστοτε αντικειμενικές συνθήκες που αντιμετωπίζει.
Και κυρίως στην βάση ποιών αρχών.
Και δεν θα κουραστώ ελπίζοντας ότι θα το διαβάσεις να σου γράψω:
"Αλήθεια σκεφτείτε καλά τις υποχρεώσεις που επιβάλλει στο κόμμα το γεγονός ότι έχει πια να κάνει με μάζες και όχι με ομίλους.Για να γίνουμε κόμμα μαζών και όχι μόνον στα λόγια πρέπει να προσελκύουμε σ΄όλες τις κομματικές υποθέσεις, όλο και πιο πλατιές μάζες,ανεβάζοντάς τες συνεχώς, από την πολιτική αδιαφορία στην διαμαρτυρία και στην πάλη,από το γενικό πνεύμα διαμαρτυρίας στην συνειδητή αποδοχή των κομμουνιστικών αντιλήψεων,από την αποδοχή των αντιλήψεων αυτών, στην υποστήριξη του κινήματος, από την υποστήριξη του κινήματος στην οργανωμένη συμμετοχή στο κόμμα.
Μπορεί να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα χωρίς να δοθεί η πιο πλατιά δημοσιότητα στα ζητήματα που από τη λύση τους εξαρτάται αυτή ή εκείνη η επίδραση πάνω στις μάζες;
Οι εργάτες θα πάψουν να μας καταλαβαίνουν και θα μας εγκαταλείψουν σαν επιτελείο χωρίς στρατό.
Και αφού συνεχίζει καταλήγει:
[..] μόνον τότε το "επιτελείο μας θα στηρίζεται πραγματικά στην ελεύθερη και συνειδητή θέληση μιας στρατιάς που θα ακολουθεί το επιτελείο και ταυτόχρονα θα κατευθύνει το επιτελείο της.
"Γράμμα προς την σύνταξη της Ισκρα" Λένιν "Απαντα" τόμος 8ος, σελ 93-97
Δημοσιεύτηκε στις 25/11/1903
ΥΓ για τους φίλους που θα ήθελαν ένα καλό βοήθημα είναι από την μικρή Μαρξιστική βιβλιοθήκη:
Β.Ι.Λ " ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ"
Alter Idem
Άκου τώρα,θα μπορούσα να σου πω ότι θα σας βαλσαμώσουμε,δείγματα σε μουσείο για τους επισκέπτες του μέλλοντος.
Αυτό όμως δεν θα ήταν αλήθεια, παρά μόνον η απάντηση που εσύ θα ήθελες για να δικαιωθείς σε αυτά για τα οποία σε έχουν παραπληροφορήσει και έχουν αδειάσει στον εγκέφαλό σου με το φορτηγό.
Η αλήθεια λοιπόν είναι,ότι όλους τους αντιφρονούντες θα τους πείσει η ζωή.
Που δεν θα χρειάζεται να γλείψουν για μια δουλεία των 500 ή 700 γιούρο, που θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δεν θα βλέπουν τα γονικά τους να ξευτιλίζονται παρακαλώντας για ένα ράντζο.
Θα τους πείσει η παιδεία και η δυνατότητα πρόσβασης στον πολιτισμό και όχι στα ξέκωλα που έχουν ρίξει σήμερα τα νέα παιδιά για να τους πείσουν ότι αυτό είναι το κάλος ενώ στην ουσία είναι ο κάλος.
Γι΄αυτό και για πολλούς άλλους λόγους μη μου στεναχωριέσαι θα τα βρούμε.
Σε ρωτάω γιατί βλέπω ότι επικαλεισαι τον Λένιν ο οποιός ήταν οπαδός της ατσάλινης δικτατορίας χωρίς ελάχιστο ίχνος ανοχής.
Κρέμασμα των αντιφρονούντων είχε ως όραμα αυτός ο καλός άνθρωπος.
@ΒΒ
Μάλλον με έχεις πάρει στραβά.
Τέλος πάντων, ήμουν κι εγώ πολύ σύντομος και εύκολα παρεξηγήσιμος ίσως.
Όπως και να χει, δες αυτό:
http://mygranma.wordpress.com/2011/06/20/1848/
κι αν θέλεις, τα λέμε κι εκεί. Θα επανέλθω.
B.B καλημερα.
Αλώστε για τους κομμουνιστές τα Αστικά έδρανα δεν χρησιμεύουν σε τίποτε άλλο παρ΄εξ την από καλύτερες θέσεις πάλη τους ενάντια στο σύστημα.
Αυτο λοιπον που εγραψες τα περικλειει ΟΛΑ, τα κολπακια με τους ''ευφραδεις'' ομιλιτες, ραδιοτηλεκολωτουμπες, ντυσιματα και συμπεριφορες, ''καθως πρεπει'', ειναι για τα ''κομματα'' επιχειρησεις, για τα ''κομματα'' εργολαβους.
Αρα μαλλον καλα παει το καραβι, αναμεσα σε τοσους υφαλους και ειδικα τωρα, δεν χρειαζεται ΤΟΣΗ διυληση, τωρα ειναι η ωρα του αγωνα, εκει στον δρομο, πορτα-πορτα, στο ''μαγαζι'', στο καφενειο, στο γλεντι.
ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ.
Τωρα ''φιλοι'' και φιλοι χρειαζομαστε την συστρατευση, τ'αλλα για μετα.
υσ ουτε με λογαρισμους ''καθαριζεις'', βαλε ''πορτα'', γιατι ετσι που ''παει'' το πραγμα μου ερχεται στο νου, η ατακα του Χαλβατζη σε τηλεοπτικο πανελ, απευθυνομενος σε ''στοκο'', ΜΟΥ Γ.... ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ...
BB καλημέρα!
στην ερώτηση αυτού του τίτλου θα απαντήσω...
Μάλλον όχι.
Χθές ο 40.000 Λαός ήταν στο Σύνταγμα,
αλλά από τη οδό Φιλελλήνων, κάποιος έλλειπε.
άμα αρχίζουμε και βάζουμε το ΛΑΟ στο μικροσκόπιο και λέμε,
φέγα εσύ φέγα κι εσύ, εσείς ελάτε εδώ.....
Αλλιώς....ΔΕΝ..!
κάτι δε πάει καλά!
:-(
have a nice day!
ο Ψωριάρης χώρια λέμε :-(
A eght lios ! Μπορώ να λογίζομαι για ανάδοχός σου με το ψευδώνυμο που σου έβαλα.
Μα δεν μπορώ να σε λέω Αθλιο!
***************
Καταλαβαίνεις ασφαλώς ότι θα μπορούσα να σου απαντήσω αντιγράφοντας τον πρόλογό σου.
"Μάλλον με έχεις πάρει στραβά".
Όχι δεν σε πήρα στραβά.
Απλά σου είπα πράγματα,που ήθελα να σου πω άσχετο από αυτήν σου την "ατυχή"όπως λέω διατύπωση.
Έτσι για να ξέρεις με ποιον μιλάς,στο περίπου.
Με τρομάζει,αν έτσι αντιμετωπίζουμε τους άλλους,τους τρίτους και εγώ δεν αισθάνομαι τρίτη.
Ξέρεις αυτό το "γκρινιάζει", το έχει τα "ψυχοκοιλιακά" του,(αντίστοιχη φράση),έχει "απογοητευτεί" και ένα σωρό άλλα,δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μας απαλλάσσουν από το να εμβαθύνουμε σε αυτό που μας λένε και δεν μας αρέσει.
Είναι αυτό που καμιά φορά μας λένε ότι βάζουμε ταμπέλες.
Όχι λοιπόν,δεν σε παρεξήγησα και είναι χαρά μου που μου γράφεις.
Σε διαβάζω να ξέρεις και καμαρώνω.
Μόνο που δεν είναι να πιεστώ πολύ, γιατί τότε έρχομαι σε αντίθεση με τον εαυτό μου, για αυτά που "πρέπει" να πω και για εκείνα που δεν "πρέπει".
Είδες τι σου γράφω;
"Αδυναμίες και λάθη, που μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας που ενδιαφέρετε για την εξέλιξη των αγώνων.(το τονίζω που μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας)"
Και "να σκεφτεί" θα συμπλήρωνα.
Αυτός είναι ο λόγος που αποφεύγω να γράψω.
Αν θέλεις να στείλω τα μυαλά κάποιου στα κάγκελα, μπορώ να το κάνω με μεγάλη ευκολία (είμαι εκπαιδευμένη) και με επιχειρήματα, αλλά θα έρθω σε σύγκρουση με τον εαυτό μου και πια,έχω αντιληφθεί ότι αυτό είναι λάθος.
Ο καημός μου είναι να μπορούμε να έχουμε επιχειρήματα να μην δέχεμαστε άκριτα,να γίνεται καλόπιστη κριτική,να μην γίνεται αποδεκτό a priori ότι κατεβαίνει,πράγμα που εμφανίζεται κατά κανόνα.
Να είσαι καλά και στο βαθμό που θα με "παίρνει" εδώ θα είμαι.
Άσε που μπορεί να ξεπεράσω και τις αναστολές μου.
Φάρε
Καθοδήγησή μας είναι ο Μαρξισμός Λενινισμός.Είναι η επαναστατική μας θεωρία,είναι ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός,ο επιστημονικός σοσιαλισμός.
Αυτά είναι που μας καθοδηγούν, μόνον που με αυτά πρέπει να έχουμε συναντηθεί όπως ο κάθε κομμουνιστής συναντιέται με τον καθοδηγητή του.
Και όχι, αντί να έχουμε εμπιστοσύνη στα καθοδηγητικά Όργανα καλύτερα να έχουμε τα μάτια μας 2014 και διαρκώς να πλουτίζουμε τις γνώσεις μας τότε και μόνον τότε:
"οι στρατιές μας θα ακολουθούν το επιτελείο μας και ταυτόχρονα θα το κατευθύνουν"
Δημήτρη ξέρεις πόσους καλοπροαίρετους και πρόθυμους φίλους και συντροφους έχω συναντήσει, που έτρεξαν πόρτα πόρτα, μαγαζί το μαγαζί, σε συσκέψεις, μαζώξεις, όπου βρίσκονταν πάλευαν, έδιναν μάχες να πείσουν, μα τελικά και λόγο της άγνοιας, έλεγαν μ@λ@....ματένια λόγια και με αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδίωκαν;
Ο κομμουνιστής είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει και να απαντάει πειστικά και με επιχειρήματα.
Η θεωρεία μας, ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός, είναι τα όπλα μας για να πείσουμε και να εμπνεύσουμε, διαφορετικά και επειδή έχουμε πόλεμο, με ποιους θα πολεμήσουμε Δημήτρη;
Θα είναι ένα επιτελείο χωρίς στρατό.
ΥΓ Βρε Δημήτρη το να συζητάμε μεταξύ μας και να ευλογάμε τα γένια μας τι αξία μπορεί να έχει;
Συστράτευση λες.Ναι τι συστράτευση μεταξύ μας;
Ας μάθουμε να ακούμε και τους άλλους, μόνον έτσι στο κάτω κάτω θα καταλάβουμε τι στα κομμάτια λάθος κάνουμε και δεν μπορεί το Κομμουνιστικό κόμμα να ορθοποδήσει.
Γιατί τό΄χουμε πει και άλλες φορές, για στραβός ειν΄ο γιαλός για στραβά αρμενίζουμε.
Άλμπατρος
Κάτι δεν πάει καλά !
Να παλέψουμε να πάει γαμώτο μου, να παλέψουμε να πάει.
Γιατί υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια.
Χωρίς τους "απόντες" της Φιλελλήνων, δουλειά δεν γίνεται.
Εφόσον ο κομμουνιστής είναι υποχρεωμένος να απαντάει πειστικα και με επιχειρήματα και επειδή θαυμάζεις τον Λενιν αν θέλεις πες μου ποιο είναι το επιχείρημα για τα παρακάτω:
Στις 10/8/1918, ο Λένιν έστειλε ένα τηλεγράφημα στην Εκτελεστική Επιτροπή της Πέντζα:
«Σύντροφοι!
Η εξέγερση των κουλάκων στις πέντε επαρχίες σας πρέπει να συντριβεί αμείλικτα.
Το απαιτούν τα συμφέροντα ολόκληρης της επανάστασης, γιατί παντού έχει αρχίσει ο «τελικός αγώνας» κατά των κουλάκων.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα:
1.Κρεμάστε (και λέω, κρεμάστε έτσι ώστε οι άνθρωποι να τους βλέπουν) όχι λιγότερους από 100 κουλάκους, γνωστούς πλούσιους, που πίνουν το αίμα του λαού.
2. Δημοσιεύστε τα ονόματά τους.
3.Αρπάξτε όλο τους το βιος.
4. Προσδιορίστε τους ομήρους όπως σας υποδείξαμε με το χτεσινό μας τηλεγράφημα.
Κάντε το με τέτοιο τρόπο ώστε σε εκατοντάδες χωριά στην περιφέρεια οι άνθρωποι να βλέπουν, να τρέμουν, να μαθαίνουν και να λένε: σκοτώνουν και θα εξακολουθήσουν να σκοτώνουν τους κουλάκους.
Τηλεγραφήστε ότι έχετε λάβει τις οδηγίες σωστά και ότι τις εκτελέσατε δεόντως.
Δικός σας, Λένιν.
Υ.Γ. Βρείτε πιο σκληρούς άντρες.
Από την Μόσχα, ο Λένιν έστειλε ένα γράμμα στον Ζινόβιεφ, πρόεδρο της επιτροπής του κόμματος των μπολσεβίκων του Πέτρογκραντ, ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο ταυτοχρόνως για την λενινιστική αντίληψη της τρομοκρατίας:
«Σύντροφε Ζινόβιεφ!
Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι οι εργάτες του Πέτρογκραντ επιθυμούν να απαντήσουν με την τρομοκρατία των μαζών στη δολοφονία του συντρόφου Βολοντάρσκι κι ότι εσείς (όχι εσείς προσωπικά αλλά μέλη της κομματικής επιτροπής του Πέτρογκραντ) τους συγκρατήσατε. Διαμαρτύρομαι ενεργητικά!
Εκτιθέμεθα: από τη μία υιοθετούμε την τρομοκρατία των μαζών στις αποφάσεις των σοβιέτ κι από την άλλη, όταν έρχεται η ώρα της δράσης, φέρνουμε εμπόδια στην απόλυτα ορθή πρωτοβουλία των μαζών.
Είναι α-πα-ρά-δε-κτο!
Οι τρομοκράτες θα πιστέψουν ότι είμαστε μαλθακοί. Είναι ώρα πολέμου. Είναι απαραίτητο να ενθαρρύνετε την ενέργεια και το χαρακτήρα της μαζικής τρομοκρατίας που κατευθύνεται κατά των αντεπαναστών, ειδικά στο Πέτρογκραντ, του οποίου το παράδειγμα είναι μεγάλης σημασίας.
Με τους χαιρετισμούς μου,
Λένιν.
@BB
"Με τρομάζει,αν έτσι αντιμετωπίζουμε τους άλλους,τους τρίτους και εγώ δεν αισθάνομαι τρίτη."
Ναι, κι εμένα με τρομάζει. Γι αυτό και δεν το κάνω. Αλλά ακριβώς επειδή δε σε βλέπω σαν "τρίτη" δε σε αντιμετωπίζω ως τέτοια.
"Ακόμη θα ήθελα να σου πω ότι αυτό το "εμείς τα λέγαμε", που το τελευταίο διάστημα τόσο συχνά ακούγεται,δεν έχει να κάνει με το αν λέγεται "δασκαλίστικα" ή όχι, έχει να κάνει ότι το ΚΚ, ακριβώς επειδή γνωρίζει να ερμηνεύει τα γεγονότα,χρέος του δεν είναι να επαίρεται ότι,"εμείς τα λέγαμε" αλλά να μπορεί να έχει την ικανοποίηση ότι " Εμείς παρεμβήκαμε και ανατρέψαμε αυτά που προβλέπαμε ότι θα εξεληχθούν αρνητικά"."
Ναι, έτσι είναι.
Εγώ προσωπικά την έχω αυτή την ικανοποίηση.
ΟΚ, μπορώ να δεχτώ με κατά καιρούς καλύτερους χειρισμούς ότι αντί να αποτρέψουμε 10 πράγματα θα μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει 11 ή 12, αλλά σε γενικές γραμμές νιώθω ικανοποίηση. Ξεκάθαρα.
Και ΓΙ ΑΥΤΟ μπορώ κιόλας να καλώ χωρίς καμία δεύτερη σκέψη τον κάθε έναν λαϊκό άνθρωπο να έρθει κοντά μας, παρά τις διαφωνίες ή τις προλήψεις (που κάποιες από αυτές πάλι αποδέχομαι πως μπορεί να τις ενισχύσαμε κι εμείς κατά καιρούς) που μπορεί να έχει απένταντι στο ΚΚ.
Εσύ δε νιώθεις πως είναι έτσι δηλαδή;
Τέλος, επειδή τελευταία συχνά-πυκνά μετά τις κινητοποιήσεις στην Αθήνα βρισκόμαστε κάποιοι από όσους ίσως έχεις δει σαν σχολιαστές στο granma, αν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο στείλε μέιλ:
a8lios AT τζιμέιλ DOT κομ .
Αφού δε μπορείς το a8lios, Νίκος.
Τα λέμε.
Altet Idem
To πρώτο που θέλω να σου πω είναι ότι δεν είμαι φαν του Λένιν.
Τόσο ο Μαρξισμός όσο και ο Λενινισμός, δεν έχουν και ούτε επιδιώκουν θαυμαστές.
Στο ερώτημα τώρα τι έχω να πω για τις επιστολές του Λένιν.
Για να δούμε από πια σκοπιά μου ζητάς να τις κρίνω και από πια σκοπιά τις κρίνεις εσύ.
Με τι κριτήρια την κρίνω την θέση του Λένιν εγώ και με τι κριτήρια εσύ.
Αν θέλεις να την κρίνω από την θέση του μέχρι σήμερα δυνάστη μου, από την θέση του δεσμοφύλακα της ζωής μου,ναι σε βεβαιώνω ότι θα την καταδικάσω.
Εγώ όμως είμαι εργαζόμενη, δουλεύω 12 ώρες το 24 για να μπορέσω να εξασφαλίσω την διαβίωσή μου και ταυτόχρονα την πρόσβασή μου στην παιδεία,υγεία, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό.....
Έχω και μερικές αδυναμίες ομολογώ.
Δεν καταδέχομαι να γλείψω, δεν καταδέχομαι να παρακαλέσω και να προσκυνήσω κανέναν κερατά, δεν μπορώ να καταπατήσω τα δικαιώματα κάποιων άλλων για δικό μου όφελος, δεν μπορώ να ζητήσω ρουσφέτι,δεν αντέχω την αδικία γύρω μου και το χειρότερο απ΄όλα είναι, ότι μου έχει "μπει η ιδέα" ότι έχω δικαιώματα στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό, πιστεύω δηλαδή ότι εγώ η εργαζόμενη, είμαι αυτή που με την εργασία της παράγει τον πλούτο και που σήμερα τον καταληστεύει , ο μεγαλοεπιχειρηματίας,ο βιομήχανος,το κεφάλαιο.
Αρα, όπως καταλαβαίνεις το δικό μου το κριτήριο έχει να κάνει με την εκμετάλλευση που έχει υποστεί ο κάθε εργαζόμενος,η εργατική τάξη δηλαδή, από το καπιταλιστικό σύστημα που είναι αμείλικτο και αδίστακτο που μας τσακίζει, που μας πίνει το αίμα καθημερινά.
Εσύ από πια οπτική,από πια σκοπιά κρίνεις την προτροπή του Λένιν;
Εγώ όπως σου είπα, δεν είμαι "θαυμάστρια" του Λένιν, αν όμως εσύ είσαι θαυμαστής του κ.Σ.Κουρτουα και της "Μαύρης βίβλου του κομμουνισμού" γιατί αν δεν κάνω λάθος εκεί συμπεριλαμβάνονται και οι επιστολές αυτές, αν λοιπόν είσαι θαυμαστής αυτού που ξεδιάντροπα δηλώνει,ότι είναι υπέρ της βάρβαρης επέμβασης στην Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ τότε δεν έχω να σου πω τίποτε άλλο.
Αν όμως ανήκεις ή προέρχεσαι από την εργατική τάξη, τότε μην τσιμπάς άκριτα σε ότι πλασάρεται.
Για να έχεις ακριβή και σωστά συμπεράσματα και αν βέβαια δεχτούμε ότι ο κ.Κουρτουα τα λέει σωστά,θα πρέπει να πάρεις υπ΄όψη σου κάτω από ποιες συνθήκες έλαβαν χώρα οι συγκεκριμένες πρακτικές κάθε φορά.
Εσύ προσπαθείς να ερμηνεύσεις με τις σημερινές συνθήκες αυτό που μπορεί να έγινε πριν 100 κοντά χρόνια, σε συνθήκες πολέμου.
Εχει και συνέχεια.....
.......Σε συνέχεια
Δεν μου λες έχεις ακούσει ποτέ κανέναν Ταξίαρχο στο πεδίο των μαχών την ώρα που δέχεται από τον εχθρό του επίθεση, να δίνει εντολή στους πολεμιστές του να λένε ανέκδοτα στον εχθρό για να τον εξοντώσουν από τα γέλια;
Στον πόλεμο χύνεται αίμα,πολύ αίμα.Θα σου πω όμως ότι και στην περίοδο "ειρήνης" των καπιταλιστών επίσης χύνεται αίμα αλλά δεν το βλέπεις.
Ιδρώτας και αίμα χύνεται με την εκμετάλλευση των εργαζομένων, με δεκάδες εργατικά ατυχήματα από τα ελλειπή μέτρα των πλουτοκρατών.Ιδρώτας και αίμα χύνεται από τις διώξεις των κομμουνιστών όπου γης σε καιρούς "ειρήνης"
Της δικιάς τους ειρήνης.
Ιδρώτας και αίμα χύνεται όταν δεν υπάρχει κοινωνική μέριμνα και κοινωνικές παροχές πεθαίνει κόσμος αλλά εσύ δεν το βλέπεις.
Αλλά και χαράς την υπομονή μου, ελπίζω όχι άδικα, θα σου γράψω μια φράση του Λένιν από μια ομιλία του.
Τόνιζε λοιπόν:
"Μας κατηγορούν ότι κάνουμε συλλήψεις.Πράγματι έχουμε κάνει συλλήψεις.Σήμερα συλλάβαμε τον διευθυντή της τράπεζας του Κράτους.Μας κατηγορούν ότι καταφεύγουμε στην τρομοκρατία, αλλά δεν έχουμε καταφύγει και ελπίζω ότι δεν θα καταφύγουμε σε τρομοκρατία παρόμοια των Γάλλων επαναστατών,οι οποίοι έστελναν στην γκιλοτίνα άοπλους ανθρώπους .
Ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί να καταφύγουμε εκεί,γιατί έχουμε την δύναμη με το μέρος μας.
Όποτε συλλάβαμε κάποιον, του είπαμε ότι θα τον αφήναμε ελεύθερο αν μας έδινε μια γραπτή υπόσχεση ότι δεν θα αναμειγνύονταν σε δολιοφθορές.
Τέτοιες γραπτές υποσχέσεις έχουν δοθεί".
Αυτή ήταν η πρόθεση και η επιδίωξη του Λένιν, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν εχθρό αδυσώπητο, φονικό και επιρρεπή σε κάθε είδους βασανισμό, που έπιαναν τα παιδιά και τις γυναίκες των αγωνιστών σαν όμηρους και τους εκτελούσαν ομαδικά.Εκεί είσαι αναγκασμένος να πάρεις μέτρα για να έχεις όσο γίνεται μικρότερες απώλειες για να περιφρουρήσεις την επανάστασή σου .
Οι στρατηγοί Κρασνόφ, Καλέντιν και άλλοι,οι δόκιμοι αξιωματικοί που συνελήφθησαν κατά την εξέγερση του Οκτώβρη,
απελευθερώθηκαν με την υπόσχεση ότι θα απείχαν από κάθε αντικυβερνητική δραστηριότητα .
Αθέτησαν αμέσως το λόγο τους, πήραν τα όπλα και προκάλεσαν το θάνατο χιλιάδων εργατών.
Από το :"Οκτώβρης του 1917., Πραξικόπημα ή κοινωνική επανάσταση
η νομιμότητα της Ρωσικής Επανάστασης "
του Ερνεστ Μαντέλ
Μιλάμε για πόλεμο το καταλαβαίνεις.
Άντε γιατί βαρέθηκα κιόλας.
Αλλά για τελευταίο θα σου συστήσω να διαβάσεις το βιβλίο του Τζον Ριντ "Οι 10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο"
Θα σε συγκλονίσει, θα σε βοηθήσει να κατανοήσεις πολλά πράγματα.
Ωραία όλα αυτά άντε να δεχτώ ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα (που δεν) εφόσον όλοι αυτοί οι ποταμοί αίματος οδηγούσαν σε ένα καλύτερο κόσμο.
Δυστυχώς το "οραμα" του λένιν και του στάλιν αποδείχθηκε μία μεγάλη απάτη. Οχι μόνο δεν δημιούργησε την καλύτερη κοινωνία που φανταζόντουσαν αλλά αναγκάστηκαν στο τέλος να στήσουν και συρματοπλέγματα για να μην την κοπανάει ο κόσμος που δεν άντεχε τον κομουνιστικό παράδεισο.
Δυστυχώς δεν μπορείς να επαγγέλεσαι ένα καλύτερο κόσμο και να ξεκινάς με κρεμάλες..
Και σχετικά με την καραμέλα "του εργαζόμενου που παράγει τον πλούτο" η λογική αυτή είναι πολύ απλουστευτική.
Ο πλούτος παράγεται απο ένα συνδυασμό παραγόντων.Ο εργαζόμενος βάζει μεν την εργασία του αλλά ούτε την ιδέα βάζει, ούτε λεφτά να χάσει ρισκάρει, ούτε να πάει φυλακή γιατί πήρε δάνειο απο τις τράπεζες και αδυνατεί να το ξεπληρώσει.
Εάν η επιχείρηση φαλιρίσει ο εργαζόμενος θα χάσει τη δουλειά του και θα αναζητήσει άλλη, ο επιχειρηματίας όμως μπορεί να καταλήξει στη φυλακή, η να καταστραφεί ολοκληρωτικά, να του παρουν το σπίτι, ενώ αρκετοί μέσα στην απελπισία τους αυτοκτονούν.
Μήπως πήρε το αυτί σου για τις αυτοκτονίες επιχειρηματιών που γίνονται συνέχεια απο όταν ξεκίνησε η κρίση;
Εάν έχεις τα κότσια και τις δυνατότητες και δεν αντέχεις όπως λες την εκμετάλλευση του αφεντικού στήσε τη δική σου επιχείρηση και φτιάξε εκεί μέσα ένα κόσμο δικαιοσύνης και αρμονίας, με σεβασμό στους υπαλλήλους σου και δίκαιη κατανομή των εσόδων, αντί να ζητάς καταφύγιο σε πεθαμένες θεωρίες και σε κόμματα πατερούληδες που θα σε πάρουν απο το χεράκι και θα σε σώσουν απο τον κακό λύκο.
Μια ερώτηση στον alter idem, πες μου μια περίπτωση που ο κόσμος προχώρησε μπροστά, απελευθερώθηκε εθνικά ή κοινωνικά, κατέκτησε την ελευθερία του ή δικαιώματα χωρίς να υπήρξε η παραμικρή βία, χωρίς να χύθηκε αίμα.
Ακόμη και ο καπιταλισμός που υπερασπίζεσαι με πολύ αίμα καθιερώθηκε κάποτε και εξακολουθεί να κυριαρχεί. Και εδώ στην Ελλάδα. Όσο για τον Λένιν και τον Στάλιν, ηγήθηκαν μιας επανάστασης των εργατών, ενάντια στους κουλάκους που εκμεταλλέυονταν τους χωριάτες με πολύ βάναυσο τρόπο, τους κεφαλαιοκαράτες που εκμεταλλευόνουσαν μέχρι και μικρά παιδιά, τους εξωτερικούς υπερασπιστές τους, ανάμεσά τους και ο "δικός μας" στρατός, που εισέβαλαν στη χώρα τους. Σε διαβεβαιώ ότι αν όλοι αυτοί είχαν κάνει την ...αυτοκριτική τους και αποσύρονταν ήσυχα δεν θα άνοιγε μύτη! Έλα μου όμως που η ιστορία γράφεται αλλιώς και καθόλου ...χριστιανικά για να αντιμετωπίσεις το φονιά σου με αγάπη και ροδοπέταλα.
Όσο για τα άλλα "ιστορικά" έχουν καταρριφθεί τόσες πολλές φορές που ειλικρινά βαριέμαι να απαντήσσω. Ρώτα τους Ρώσους που στη μεγάλη τους πλειοψηφία εξακολουθούν να νοσταλγούν την εποχή των Λένιν - Στάλιν (δεν το λέω εγώ, τα επίσημε κυβερνητικά γκάλοπ το λένε, γι' αυτό και ο Πούτιν κάποτε γύρισε στα σοβιετικά σύμβολα), αλλά δυστυχώς δεν έχουν το κουράγιο να ξανακάνουν την επανάστασή τους.
Και η τελευταία μου ερώτηση αφού αυτή η ριμάδα ιδεολογία είναι τόσο πεθαμένη, και μάλιστα όπως την εκφράζανε ο Λένιν και ο Στάλιν, κατ' εμέ και ο Μάο, γιατί ασχολούνται όλοι τόσο πολύ μαζί τους με χιλιόμετρα ταινιών και βίντεο, με χιλιάδες βιβλία και 'γω δεν ξέρω τι άλλο; Tα ντοκυμανταίρ στις TV δίνουν και πέρνουν σχεδόν σε καθημερινή βάση. Και πρόσεξε ξαναλέω, μόνο με αυτούς τους τρεις και όχι με τους Χρουτσώφ, Μπρέζνιεφ μέχρι και Γκορματσώφ, αυτοί είναι στο απυρόβλητο μάλλον γιατί κάναν τη δουλειά τους μια χαρά για τους επικριτές των πρώτων. Τα αποτελέσματά της ζούμε τώρα!
Δεν ξέρω πόσοι ρώσοι νοσταλγούν τον στάλιν, άλλωστε δεν υπάρχει τρόπος να ρωτήσουμε και τους κάπου 20 εκατομμύρια εξ αυτών που ο στάλιν έστειλε στον αγύριστο. Είναι πάντως γενικά παραδεκτό σήμερα απο τους ψυχιάτρους που έχουν έρευνήσει την ψυχοσύνθεση αυτού του παλαβού ότι ο στάλιν ήταν ανισόρροπος και παρανοικός.
Και σίγουρα δεν στέκει στα καλά του ένας άνθρωπος που στρέφεται όχι απλά εναντίον της ίδιας του της χώρας αλλά εναντίον αυτής της ίδιας του της οικογένειας. Τη γυναίκα του την νάντια μετά απο ένα καυγά που είχαν την βρήκαν την άλλη μέρα νεκρή καθώς ο στάλιν την "αυτοκτόνησε".
Το ίδιο το παιδί του τον γιάκοφ όταν τον συνέλαβαν οι γερμανοί και του πρότειναν να τον ανταλλάξουν με αιχμαλωτους γερμανούς αξιωματούχους ο στάλιν αρνήθηκε και τους είπε ότι ο γιάκοφ δεν είναι παιδί του και να τον κάνουν ότι θέλουν. Ποιός φυσιολογικός πατέρας αδιαφορεί με τέτοιο τρόπο για το παιδί του;
Ο λένιν πήρε δίπλα του στάλιν διότι είδε ότι είναι αδίστακτος και δεν έδειχνε κανένα έλεος στους "εχθρούς της επανάστασης" αλλά προς το τέλος της ζωής του έχοντας αντιληφθεί ότι ο στάλιν εμφάνιζε συμπτώματα παράνοιας θέλησε να τον απομακρύνει απο την ηγεσία αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος.
Για τις κοινωνίες που "προχωράνε μπροστά μόνο με αίμα" έχω να πώ ότι με αίμα συνήθως προς τα πίσω προχωράνε.
Αντίθετα πολύ πιο στέρεο είναι συνήθως ότι κατακτήθηκε αναίμακτα. Κορυφαίο παράδειγμα ακτιβιστικής δράσης χωρίς χρήση βίας ο Γκάντι που πέτυχε πολύ ππερισσότερα με την μέθοδο της παθητικής αντίστασης στη βία των καταπιεστών.
Αλλά και πολλά απο αυτά που σήμερα απολαμβάνουμε δεν χρειάστηκε παρά μόνο η ανθρώπινη εφευρετικότητα για να τα κατακτήσουμε. Καμμία βία δεν χρειάστηκε για να περάσεις απο τα σήματα καπνού στο τηλέφωνο, απο το γαιδούρι στο αυτοκίνητο και απο το ταχυδρομκό γράμμα στο email. Η μήπως αυτά δεν συνιστούν επαναστάσεις που τις απολαμβάνουμε όλοι μας;
Καμμία επανάσταση δεν χρειάστηκε για αυτά. Χρειάστηκε απλώς κάποιοι άνθρωποι να δουλέψουν και να δημιουργήσουν όπως συνεχίζουν να κάνουν εκατομμύρια επιστήμονες στο δυτικό κόσμο την στιγμή που στην ελλάδα ασχολούμαστε μόνο με "αγωνιστικές κινητοποιήσεις" και αποκλεισμούς δρόμων ονειρευόμενοι δικτατορίες. (του προλεταριάτου).
Δημοσίευση σχολίου