Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Η ιστορία έχει απουσιολόγιο και παίρνει απουσίες.

Δεν σας φοβόμαστε, σας βγάζουμε την γλώσσα και κοιτώντας σας, κρατάμε την κοιλιά μας, σκασμένοι από 
 τα γέλια.
                                           Aκροβατούμε σ΄ένα τεντωμένο σχοινί.


Μην κοιτάξεις κάτω σου φωνάζω,μην κοιτάξεις, μόνο προχώρα,κοιτάζοντας ίσια μπροστά σου.

Η πόλη μου φαίνεται σαν να πάλιωσε.
Παλιώσανε τα κτήρια, ξεφτίσανε και, φαίνεται από κάτω το παλιό χρώμα τους,σαν τεράστιες πληγές.

Τα παράθυρα είναι κλειστά και τα φώτα χαμηλωμένα, με ένα κιτρινιάρικο, καχεκτικό χλωμό φως.


Πάλιωσαν και οι δρόμοι θαρρείς και φύτρωσαν νερολακούβες γύρω με λασπόνερα.

Τα γέλια των κοριτσιών και οι ψίθυροι του έρωτα δεν ακούγονται  πια  και στην αυλή του γειτονικού σχολείου δεν παίζουν τα παιδιά.

Μέχρι και η μπεμπέκα που έκανε τα τσαλίμια της στους γάτους της γειτονιάς, έχει ξαπλώσει στο χαλάκι και σηκώνεται μόνον για να φάει ή να πιει νερό.

Μην κοιτάξεις κάτω, προχώρα μόνο κοιτάζοντας ίσια μπροστά σου.

Η πόλη έχει παλιώσει, έχει γεμίσει φαντάσματα ζόμπι, που ανταγωνίζονται για το ποιανού ο πόνος είναι ο ποιο μεγάλος.

Έχουμε γεμίσει θύλακες με πύον. Ένας οργανισμός αρρωστημένος, άλουστος, βρωμάει ιδρώτα αρρωστιάρικο,ένας οργανισμός ακρωτηριασμένος.

Μυρίζει Θάνατος!

Κάποιοι πήραν την ζωή μας στα δολοφονικά τους χέρια, την έδεσαν σ΄έναν σπάγγο και την κουνούν σαν εκκρεμές πέρα δώθε, πέρα δώθε, πάνω από το κεφάλι μας και μεις,  κοιτάμε ακολουθώντας την πορεία του εκκρεμούς με το βλέμμα πέρα δώθε, πέρα δώθε, ανήμποροι και αμήχανοι
Έχουν χαθεί οι λέξεις.Τα λόγια δεν βρίσκουν τον δρόμο τους, έτσι και αλλιώς δεν σε ακούει κανείς.

Παραδόθηκα; παραδοθήκατε όλοι; 
Και η σκέψεις σου, ουρλιαχτά  που  χτυπούν στον απέναντι τοίχο και γίνονται αντίλαλος.
Ξαφνικά όλη η ξεθωριασμένη πόλη αντηχεί :

Παραδόθηκα; Παραδοθήκατεεεεε! παραδοθήκαμε οοόλοιιιιιιι;  ! ! !

Ανοίγεις το βήμα.Όσο πιο γρήγορα βγεις από αυτήν την πόλη, τόσο μεγαλύτερη ελπίδα και ασφάλεια  αισθάνεσαι, μην και κολλήσεις αυτά τα βακτηρίδια που σε κυκλώνουν, που προσπαθούν να διεισδύσουν στα νύχια σου, στα μαλλιά σου, στο δέρμα σου.
Σχεδόν τρέχεις. Ακολουθείς  τον δρόμο που βρίσκεις μπροστά σου, τσαλάβουτάς μέσα στις λασπολακούβες.
Οι σκιές από τους φανοστάτες του δήμου, σε κυνηγούν και συ τρέχεις, τρέχεις  να ξεφύγεις, μα σε κάθε στροφή του δρόμου,οι σκιές  ορθώνονται εμπρός σου και συνεχίζεις να τρέχεις να φεύγεις. Να κρυφτείς; Να ξεφύγεις;

Η λάσπη πιτσιλάει το πρόσωπό σου και εσύ συνεχίζεις. 
Τρέχεις ασταμάτητα και πάνω στην τελευταία στροφή, πέφτεις επάνω στον τοίχο με τα κόκκινα γράμματα. 
Αδιέξοδος!

"Σε αυτό το πεζοδρόμιο χτυπήθηκε η άνοιξη" γράφει. 

Σταματάς, κοιτάζεις και, ξαφνικά θυμάσαι πως είναι η άνοιξη.

 Χτυπάει το κουδούνι του σχολείου. Διάλειμμα!
Οι φωνές πλημμυρίζουν τους διαδρόμους, τα αγόρια και τα κορίτσια με τα χρωματιστά μακό μπλουζάκια, κατεβαίνουν τις σκάλες τρέχοντας με χάχανα, να προλάβουν να κερδίσουν έστω και ένα λεπτό περισσότερο από το διάλειμμα.
Και μετά ο έρωτας! Ένα ανοιξιάτικο απόδειπνο, που βγαίνεις  από την πίσω πόρτα του σπιτιού μην και πάρουν χαμπάρι οι δικοί σου.
Ο Έρωτας!
Τα χρώματα της άνοιξης είναι φωσφορίζοντα. Ο  δρόμος  λάμπει και δεν ξέρεις, είναι από τα χρώματα ή από την λάμψη των ματιών.
Και ύστερα έρχονται το αμφιθέατρο και οι συνελεύσεις, τα τραγούδια, ο δικός μας ο Μάνος και ο Μίκης και ο Θάνος και ο Νιόνιος  που απολέσαμε και το υπόγειο του  Κούν  και γεμίζει η πόλη κόκκινες σημαίες, συνθήματα και ο ουρανός γαλάζιος........

Aκροβατούμε σ΄ένα τεντωμένο σχοινί.

Μην κοιτάξεις κάτω σου φωνάζω,μην κοιτάξεις, μόνο προχώρα,κοιτάζοντας ίσια μπροστά σου.

Αντιλαλούν οι γειτονιές γεμίζει η πλατεία από  παιδιά με την απόφαση στα μάτια και παίρνουμε ξανά τους δρόμους.
Για να μην έχουν που να πλαγιάσουν, να μην έχουν πως να κοιμηθούν από τους εφιάλτες γιατί  ξέρουν καλύτερα από εμάς την ημερομηνία.....

Γιατί η Άνοιξη είναι δική μας, γιατί ο έρωτας είναι των παιδιών, γιατί το  γαλάζιο τ΄ ουρανού μας δεν χαρίζεται σε κανέναν,γιατί την απόφαση από τα μάτια δεν μπορεί να μας την πάρουν, γιατί εμείς τους  κοιτάμε, τους βγάζουμε την γλώσσα και κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια .

Ο δρόμος είναι αδιέξοδος και βαμμένος με κόκκινα γράμματα.

"Σε αυτό το πεζοδρόμιο, χτυπήθηκε η άνοιξη" γράφει.
 

Και εμείς,γι΄αυτήν την άνοιξη παλεύουμε, γι΄αυτήν την άνοιξη αντιστεκόμαστε.
Αυτή την Άνοιξη θα την αναστήσουμε, θα  γίνει δικιά μας.
Δεν σας φοβόμαστε, σας βγάζουμε την γλώσσα και κοιτώντας σας, κρατάμε την κοιλιά μας, σκασμένοι από τα γέλια.
Η ιστορία έχει απουσιολόγιο και παίρνει απουσίες.
 
Εμείς πάντως, θα είμαστε παρόντες, γιατί μπορεί να μας κρατούν αιχμάλωτους, αλλά δεν παραδινόμαστε.



22 σχόλια:

ακρη ελασσονας μανιταρια ελασσονας κοντοτασιος νικος είπε...

ενα κειμενο ολη η ιστορια μας

blackbedlam είπε...

Νίκο να είσαι καλά.Έκανα μια βόλτα από το σπιτικό σου.

Ήταν φίλε μου σαν να έκανα μια εκδρομή στο Κρυονέρι.Μετά μπήκα στον καφενέ του Τσιανάκα για να απολαύσω τις ζωγραφιές του Κελεπούρη

Και τέλος έκανα μια όμορφη βόλτα στους αγρούς με τα κίτρινα κρινάκια.

Με την ευκαιρία να σε ευχαριστήσω για την αναδημοσίευση.

Καλό σου βράδυ.

αναρχογατουλης είπε...

και σιγουρα αυτο το απουσιολογιο εχει γεμισει απο απουσιες....
ΥΠΕΡΟΧΟ!!! κειμενο με μεγαλες αληθειες.

blackbedlam είπε...

Άναρχέ μου, το θέμα είναι πως θα το ερμηνεύσει κανείς,ένθεν κακείθεν.

Ας έχουμε το νου μας, τίποτε δεν είναι μονοδιάστατο.

Τι άλλο να πω πια η μικρομεσαία!

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

........... Η κυβέρνηση μέσα σε μια δύσκολη κατάσταση, αντιμέτωπη με τα μεγάλα αδιέξοδα της πολιτικής της, επιλέγει μια πολιτική σοκ, μια γενικευμένη ένταση σε συνδυασμό και με άλλα γεγονότα και κυρίως εννοούμε το ακραίο έγκλημα στο κέντρο της Αθήνας και όλα όσα ακολουθούν με τις ακροδεξιές επιθέσεις. Η δημιουργία ενός γενικευμένου κλίματος εγκληματικότητας, αντιπαράθεσης «ακραίων στοιχείων», ανεξέλεγκτων συγκρούσεων, δολοφονιών (είτε του κοινού εγκλήματος, είτε ρατσιστικών φόνων είτε πολιτικών δολοφονιών), καταστολής, χάους, υπολογίζεται να δημιουργήσει ένα έδαφος μεγάλου φόβου και συντηρητικής αναδίπλωσης σε πλατιά στρώματα κόσμου. Ένα τέτοιο γενικευμένο κλίμα υπολογίζουν να βοηθήσει στην επιβολή ακραίων οικονομικών μέτρων και χρεοκοπίας - πλιάτσικου κατά της χώρας χωρίς μεγάλες αντιδράσεις από τον πολύ κόσμο αλλά και στην επιβολή κλίματος και πολιτικών λύσεων «εθνικής ενότητας», πολιτικής συνεννόησης και συναίνεσης, που θεωρείται απαραίτητο από τους ξένους και τους ντόπιους παράγοντες για να προχωρήσουν οι σχεδιασμοί τους.

blackbedlam είπε...

Ναι είναι η μία εκδοχή αυτή που περιγράφεις.
Υπάρχει και η άλλη εκδοχή και, τα γεγονότα σε κάνουν να αναρωτιέσαι
Τι νόημα έχει γι΄αυτούς, αυτή η τόσο προκλητική αντιμετώπιση;
Τι επιδιώκουν και σε τι τους είναι χρήσιμο να υπάρχουν τέτοιες εξελίξεις;
Που μας οδηγούν; Τι επιζητούν;Σε τι ποντάρουν, που επενδύουν;

Τι φοβούνται;Γιατί, όσο περνάει ο καιρός υπάρχει μεν ο κίνδυνος της λουμπενοποίησης, αλλά ταυτόχρονα,υπάρχει και ο χρόνος καλύτερης και ποιο οργανωμένης,άρα και πιο αποτελεσματικής αντίστασης.

Μήπως μια χωρίς οργάνωση,αυθόρμητη εξέγερση κάτω από την πίεση τέτοιων γεγονότων,που με μεγάλη ευκολία θα την αποδεκάτιζαν και ταυτόχρονα θα τρομοκρατούσαν τον κόσμο,λέω μήπως είναι βούτυρο στο ψωμί τους και νερό στο μύλο τους;

Γιατί τότε είναι,που θα αναδιπλωθεί ο λαϊκός παράγοντας και δεν θα σηκώνει κεφάλι.

Αν θυμάσαι,από τις πρώτες μέρες κιόλας της κρίσης,δεν παρέλειπαν να εκφράσουν τους φόβους τους για "κοινωνικές αναταραχές"

Δεν τολμούν να πιστέψουν ούτε οι ίδιοι την ανοχή του κόσμου απέναντι στα μέτρα που παίρνουν.

Και ίσως έχουν προγραμματίσει να προκαλέσουν αυθόρμητες εξεγέρσεις, ανώδυνες ουσιαστικά γι΄αυτούς.

Όσο γρηγορότερα τόσο καλύτερα για τους ίδιους.
Το θέμα είναι να μην την πατήσουμε εμείς.

koulpa είπε...

ax BB μου..δεν είμαι παρών.. όπως ήθελα.. :(
πετάγομαι περιστασιακά και σας βλέπω.. κάτι το ελλατοματικό ιντερνετ κάτι το παλιο λαπτοπ.. κάτι ο μπλογκερ που συμπεριέρεται αλλοπροσαλα.. σε συνδιασμό με την έλληψη χρόνου.. :) :)
δε ξέρω.. δεν έχω πολλές ελπίδες.. μια έτσι μια αλλιώς είμαι.. δεν αισθάνομαι έξυπνος.. για΄τι αισθάνομαι τη συλλογική βλακία να με πνήγει;;; γιατι πρέπει κάτι να προβληθεί στα κανάλια για ναυπάρξει;.. δεν τους φτάνει η ντροπή της επαφής με το κρατος καθημερινά;.. δε τους φτάνει η ντροπή της ατιμωρησίας;.. αυτά υπάρχουν γύρω μας κάθε μέρα.. και για αυτά θα έπρεπε να ξεχηκωνόμαστε.. για τη χαμένη τιμή μας.. που τελικά είχε τιμή.. και μαλιστα μάλλον φθινή.. :) :)
την καλησπέρα μου :) :)

blackbedlam είπε...

Γεια σου Coulpa, να υποθέσω ότι η έλλειψη χρόνου οφείλεται σε ανειλημμένες υποχρεώσεις εργασίας; Καλό αυτό. Τέτοιες εποχές μάλιστα πολύ καλό θα έλεγα και "πρωτότυπο"

Έχεις δίκιο, δεν μπορεί παρά να μας πνίγει η συλλογική βλακεία αν και να σου πω κάτι, ό καθένας ξεχωριστά, αλλά και οι ξεχωριστές ομάδες,διεκδικούν για τον εαυτό τους την αποκλειστικότητα της απόλυτης αλήθειας και γνώσης.Σου το λέω αυτό γιατί πια είναι φορες που αναρωτιέμαι μήπως εγώ είμαι ο βλάκας ΧΑ ΧΑΧΑ και χα

Αλλά όπως λες η πραγματικότητα είναι μπροστά μας και είμαστε εμείς αντιμέτωποι με αυτήν και είναι να αναρωτιέσαι δεν υπάρχει αυτή, αν δεν προβληθεί από τα ΜΜΕ; Έχουμε το χούι να μην δεχόμαστε την ύπαρξη γεγονότων και καταστάσεων αν δεν τα γνωρίζουμε προσωπικά.

Τον βεβαιώνεις τον άλλον, του δίνεις στοιχεία και δεν τα δέχεται επειδή εκείνος δεν τα ξέρει, επειδή η Τηλεόραση δεν το επιβεβαίωσε.

Για την τιμή του λες βρε Coulpa, εδώ δεν αντιδρά για το ίδιο του το ψωμί,γιατί υπάρχει κόσμος που πεινάει υπάρχει κόσμος που είναι αντιμέτωπος με ζωτικής σημασίας προβλήματα.

Θα δείξει όμως, δεν μπορεί, δεν γίνεται να μην αντιδράσει ο κόσμος, δεν γίνεται. Εδώ τα ζώα και άμα πας να τους πάρεις το φαΐ τους σου χυμάνε

Αλήθεια τι κάνει η καινούργια οικογένεια;.

δήμητρα♥♥♥q είπε...

BB μου...

πολύ όμορφο και αληθινό κείμενο.
Γιατί ναι, η ιστορία παίρνει απουσίες.
Και η άνοιξη χτυπιέται συνέχεια και παντού.
Κι ο κόσμος έχει γίνει ένα τσουβάλι με σκατά.

Και εγώ λέω πως είμαστε σχεδόν ξοφλημένοι.
Ξοφλημένοι!!
Γιατί δεν καταφέραμε για μια φορά, να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, γιατί μονίμως και ανεξαιρέτως φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από εμάς.

Είμαι πολύ θυμωμένη αυτόν τον καιρό.
Ως Δήμητρα και ως melv@ki. Έλα απ' το σπίτι μου να δεις γιατί...

pavlosk είπε...

Υπέροχο κείμενο ΒΒ.

Αλλά μου φαίνεται δύσκολο να αναστήσουμε την άνοιξη, έτσι όπως είμαστε. Θα έλεγα ότι ήδη έχουμε αργήσει. Ο κύκλος του χάους και της βίας έχει αρχίσει για τα καλά, με σκοπό όλοι παγωμένοι να κρυφτούν στα σπίτια τους και όσοι αντιδρούν να τους τσακίσουν. Τα σκυλιά του κράτους και οι συμμορίες του παρακράτους έχουν ξεχυθεί σε μια άνευ προηγουμένου επιθεση τρομοκρατίας της κοινωνίας.

Δεν χάνω το κουράγιο μου, μην με παρεξηγήσεις. Σφίγγω ακόμα πιο πολύ τα δόντια. Διανύουμε όμως βαθύ χειμώνα αγαπητή φίλη ΒΒ και αργεί η πολυπόθητη άνοιξη...

meril είπε...

παραδοθήκαμε λες;
παραδοθήκαμε γιατί ήτανε το πιο εύκολο;
γιατί φοβηθήκαμε πως τα γενναία μας λόγια είχανε ψηλότερο μπόι απ' το δικό μας και δε μας έπαιρνε ν' αναμετρηθούμε μαζί τους;
παραδοθήκαμε λες;
και τα μάτια απέναντι που μας κοιτούν; των παιδιών λέω που περιμένουν πως θα τ' αντικρίσουμε;
γιατί ακόμα και η ιστορία ως κι αυτή μπορεί να ναι μια λέξη μόνο μα
κείνα τα παιδιά που πληγώνονται τούτη η λαβωμένη άνοιξη είναι ο όχι απλά ο καθρέφτης μας
ένας πίνακας που ζωγραφίσαμε με γκρίζα χρώματα
είναι
Και δεν φτάνει η θλίψη
όχι δεν φτάνει!

koulpa είπε...

μπα.. θα έχω πει ότι γενικά λειτουργώ με ανταλλαγές όσο μπορώ απορύπτοντας το χρήμα.. μια απο αυτές αφορούσε τα ενοίκια του σπιτιού και της αποθήκης/εργαστηρίου.. την πλήρωνα με ξυλουργικές εργασίες στην αγοραία τιμή.. αλλά πέφτοντας οι δουλειές στην οικοδομή.. και ανεβαίνοντας τα υπόλοιπα.. ενέδωσα σε μια πρώταση.. να ξεπληρώσω όσο μπορώ το χρέος κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά τεχνικής φύσεως.. ουσιαστικά στη μισή τιμή.. πράγμα που με έχει εξοντώσει.. και δεν έχει μειώσει ιδιαίτερα το χρέος.. κάπως σα την ελλάδα.. έτσι είμαι ένα βήμα πριν την επαναδιαπραγμάτευση.. :) :)
χαχαχαχα δεν έχω τη λύση για όλους.. ούτε την πληροφορία.. αλλά μια αιθμητική δευτερας δημοτικού φτάνει για να βγάλει ψεύτες τους οικονομολόγους.. κι αυτό δεν είναι ούτε θέμα πληροφόρησης ουτε διαπραγμάτευσης.. :) :)
μα.. η τιμή είναι ο μόνος ανεκτός τρόπος να απολαμβάνει ο καθένας το ψωμί του.. πρώτα χάσανε την τιμή τους.. και χωρίς τιμή.. πως να διεκδικήσεις ο ψωμί.. καλά εγώ ψωμί δε τρώω.. το ρύζι και το μακαρόνι του τέλος πάντων.. :) :)
..πως να αντιδράσει; αφού νομίζει ότι μαζί τους τα έφαγε.. και μόνο που ζήλεψε και θα ήθελε να τα έχει φάει.. ή το να ελπίζει ότι θα έλθει η σειρά τους να φάνε είς βάρος των άλλων.. είναι μέσα στη σνενοχή.. :) :)
η οικογένια ελατώθηκε κατά 4 μωρά :( τα δόσαν οι δικοί μου σε κάποιες φιλόζωες κυρίες μήπως τους βρουν σπίτι κι αγκαλιά.. μια και μόνοι μας δε καταφέραμε κάτι αυτή τη φορά.. :( εμένα μου λοίπουν.. αλλά θα τρώγαν και τη μάνα τους και τη μάνα μου.. :) :)
πάλι ποστ εδώ έκανα;.. ίσως το μεταφέρω μετά στο δικό μου πάλι.. φάινεται με εμπνέεις.. :) :)
την καλησπερα μου :) :)

ELvA είπε...

Ομορφες σκεψεις ενος ομορφου μυαλου, που σκεφτεται τα καλυτερα για τη χωρα και τους απλους ανθρωπους, που δεν θελουν τιποτα αλλο απο ελευθερια, αγαπη και αδελφοσυνη, αρετες που ειναι δυσκολο πια τετοιες κυβερνησεις να αποκτησουμε!
Δεν τους φοβομαστε, μας φοβουνται γι αυτο τελευταια χτυπουν αλυπητα διαδηλωτες! ;(

Καλo βραδυ φιλη ΒΒ!

blackbedlam είπε...

Melv@ki μου.Στους ανθρώπους με ευαισθησίες, στους ανθρώπους με βάθος ψυχής,συμβαίνει όταν φτάσει σε σημείο αδιεξόδου το βλέμμα τους,να θυμώνουν,να οργίζονται.Νιώθουν την δύναμη να φέρουν τα πάνω κάτω και δεν τους βγαίνει.
Γιατί αυτό το πάνω κάτω,δεν μπορεί κανείς να το πετύχει από μόνος του,εκτός και αν αφορά τον στενό τους περίγυρο.
Συνήθως όμως οι άνθρωποι με ευαισθησίες και βάθος ψυχής,δεν νοιάζονται μονάχα για τον εαυτό τους και ούτε μονάχα για τον στενό τους περίγυρο.
Έτσι αυτό που βλέπουν,τους συνθλίβει,τους πονάει,τους εξοργίζει,ταυτόχρονα και πολλές φορές τους απογοητεύει,ίσως μάλιστα κάποιες φορές τους κάνει να γυρίσουν την πλάτη στα άλγη των άλλων,να δώσουν μια μούντζα και να πουν πάρτα και φτου σου!
Αλλά οι άλλοι,αυτοί που δεν καταλαβαίνουν,στο "σύνολό" τους είναι το μέλλον,είναι το αύριο και αυτό το αύριο είναι των παιδιών μας.
Βλέπεις δεν μπορούμε να τα κλείσουμε σε θερμοκήπιο.
Έτσι λοιπόν είμαστε υποχρεωμένοι να συμπορευθούμε μαζί με τους άλλους και για να γίνει αυτό πρέπει να συμβάλλουμε,ώστε να καταλάβουν να κατανοήσουν να συνυπάρξουν μαζί μας στην διεκδίκηση της ΑΝΟΙΞΗΣ.
Μόνον αν δεν την διεκδικήσουμε,όσοι,μόνον τότε θα θεωρηθούμε ξοφλημένοι.
Το ταξίδι,η απόφαση,η μάχη,το ασυμβίβαστο.
Δεν παραδινόμαστε Δήμητρα,δεν.
Έλα,ξέρω πόση δύναμη έχουμε.

blackbedlam είπε...

Μπα Παύλο; Και τι προτείνεις δηλαδή, να σταυρώσουμε τα χέρια όσοι έχουν δουλειές να κοιτάξουν την δουλειά τους και όσοι όχι να κοιτάξουν την απελπισία τους στα μάτια και να συνεχίσουμε μέχρι να μας αποδεκατίσουν με έναν αργό εξευτελιστικό χαμό.
Βρε θα σε πάρω μαζί μου, ακόμη και αν μείνω μόνη μου, να πάμε μπροστά στην Βουλή να μου ρίξεις την βενζίνη.
Μετά θα μου δώσεις να καπνίσω το τελευταίο μου τσιγάρο.(Δεν έχω και ανθρωπάκι να βάλω) ! !
Ξέρω,ξέρω πολύ καλά,ότι ούτε το κουράγιο σου χάνεις, ούτε παραιτήσε πολύ περισσότερο.
Και βέβαια είναι δύσκολο να αναστήσουμε .Σάματις εμείς είμαστε για τα εύκολα;
Φυσικά και διανύουμε βαρύ χειμώνα,αλλά να μην ξεχνάμε ότι μετά τον Χειμώνα,έρχεται η Άνοιξη.

blackbedlam είπε...

Meril και βέβαια δεν φτάνουν, ούτε η θλίψη, ούτε η οργή.Τα συναισθήματά μας πρέπει να μετουσιωθούν σε αντίσταση για την υπεράσπιση της ζωής μας,της αξιοπρέπειάς μας.
Μου έλεγε μια κοπελιά εχθές, ότι "η μάνα για να σώσει το παιδί της,για να μπορέσει να του εξασφαλίσει το γάλα του, θα μπορούσε μέχρι και πόρνη να γίνει".Και εγώ συνέχισε, "δεν πρόκειται να την παρεξηγήσω, γιατί σήμερα υπάρχουν οικογένειες που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν το γάλα του παιδιού τους"!
Την κοίταξα με απορία και ξέρεις γιατί και δεν δίστασα να της το πω.
Το να γίνει μια μάνα πόρνη δεν το παρεξηγεί, αλλά το να αγωνιστεί για να υπερασπιστεί το δικαίωμα του παιδιού της, ούτε που της περνάει από το μυαλό.Αυτόν τον κόσμο πρέπει να μπορέσουμε να τον πείσουμε να έρθει μαζί μας, να διεκδικήσει μαζί μας.
Διαφορετικά θα έχουμε καταδικάσει το μέλλον και την Άνοιξη, να παραμείνει με τα γκρίζα χρώματα που την ζωγραφίσαμε(;)

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

εμ δεν παραδοθήκαμε!
εδώ είμαστε !

και η άνοιξη μπορεί να χτυπήθηκε μα είναι ακόμα ζωντανή!

όμως το κείμενό σου είναι αληθινό
δίχως λήθη
κι΄ όσο η λήθη δε σκεπάζει τις μικρές μας ήττες τι καθημερινές μας παραδόσεις, ... τόσο η άνοιξη έχει δικαίωμα στην ελπίδα!
τόσο πιο αισιόδοξα μπορούμε να λέμε,
εμ δεν παραδοθήκαμε! εδώ είμαστε!

blackbedlam είπε...

Άκουσε να σου πω Coulpα, μπας και έχεις την εντύπωση ότι μόνον εσύ έχεις το προνόμιο να βλέπεις τις δυσκολίες, την ανοησία, την ασχετοσύνη, το κυνήγι της βολής από τον κάθε ΄άντε να μην πω.
Μπας και νομίζεις ότι όσοι μιλάμε για την αναγκαιότητα της ανατροπής, δεν βλέπουμε γύρω μας τα αδιέξοδα, δεν θυμώνουμε με την ανοχή, δεν νιώθουμε να ντρεπόμαστε για την φυλή και την ανθρώπινη ράτσα.
Νομίζεις ότι εμένα δεν μου έρχεται να τους ξεχέσω πατόκορφα και να κυνηγήσω το δικό μου προσωπικό όφελος, έστω και τώρα, μιας και τα προηγούμενα χρόνια μου, δεν φρόντισα να εκμεταλλευτώ καταστάσεις.
Μήπως νομίζεις ότι όταν συναντάω κάποιους που μου λένε ότι: "Μα βρε παιδί μου δεν γίνεται και τίποτα"ενώ αυτοί δεν κάνουν ποτέ τίποτα,νομίζεις ότι δεν έχω τι να κάνω και κάθομαι και τους εξηγώ, τους εξηγώ όσο μπορώ καλύτερα, με τα λίγα που ξέρω, αντί να τους διαολοστείλω;
Λοιπόν, θέλω να βρίσω τους πάντες, θέλω να τους πάρει ο διάολος και να τους σηκώσει, καμιά φορά λέω μέσα μου, εμ δεν θάρθει και η στιγμή που δεν θα ξέρετε τι να κάνετε......
Αυτά και χειρότερα μπορώ να σου πω ότι μου έρχονται, μα σέβομαι την αξιοπρέπειά μου, αγαπώ τον εαυτό μου και τους δικούς μου ανρθώπους, αγαπώ την ζωή και ξέρω πολύ καλά, ότι αυτήν την ζωή θα μου την πάρουν και μάλιστα, με τον ποιο εξευτελιστικό τρόπο.
Και ξέρω ότι για να κρατήσω την ζωή μου, για να δω τα χαμόγελα των παιδιών να ανθίζουν, έναν μόνο τρόπο έχω. Να είμαι μπροστά,να είμαι παρούσα και μαζί με όλους αυτούς, που σήμερα δεν καταλαβαίνουν.
Ξέρω ότι την μάχη θα την δώσω μαζί σου, αλλά και με όλους αυτούς που πρέπει να τους πείσουμε μαζί.Μαζί κατάλαβες; Μαζί.
Για να μην παραστήσω την αλτρουίστρια και την μεγαλόψυχη σου μιλάω για την δική μου ζωή.Εσύ πες για την δική σου.Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι για την ζωή.
Μην με παρεξηγείς που σου τα λέω έτσι και δεν κάνω χρήση του σαβουάρ βιβρ,είναι που έχω μετρήσει το μπόι σου.

blackbedlam είπε...

Elva, ακόμη και αυτά τα χωρίς ερμηνεία χτυπήματα, δολοφονικά στην ουσία(χωρίς αιτία και αφορμή), έχουν τον στόχο τους, είναι στο πρόγραμμά τους.
Φοβούνται, τρέμουν, ξέρουν ότι ο κόσμος δεν θα έχει άλλη διέξοδο σε λίγο από την εξέγερση, από την δυναμική αντίσταση.
Και ναι μεν όσο περνάει ο καιρός, χάνεται πολύτιμος χρόνος, ενέχεται ο κίνδυνος της λουμπενοποίησης, από την άλλη όμως γι΄αυτούς, ενέχει και ο κίνδυνος της οργανωμένης και άρα ποιο αποτελεσματικής αντίστασης.
Ε,αυτό το οργανωμένο, το φοβούνται όσο τίποτε άλλο.Μια αυθόρμητη εξέγερση, μπορούν άνετα να την καταστείλουν. Να αιματοκυλίσουν την Αθήνα και να στείλουν τον κόσμο μια και καλή σπίτι του, να περιμένει τον προμελετημένο αφανισμό του παθητικά, παρέα με την Πρετεντεριάδα.
Έτσι πιέζουν τα πράγματα, τα ωθούν με ακραίες ενέργειες, που μπορεί να κινητοποιήσουν έναν αυθόρμητο και ανοργάνωτο ξεσηκωμό.
Δεν ξέρω, λέω τώρα ίσως, από αυτούς όλα τα περιμένουμε.

blackbedlam είπε...

Πορτιάτη
Κοίτα τώρα πλάκα με τον Σρος Κααν και όχι πες μου τώρα, έχω άδικο που λέω ότι τους κοιτάμε, τους βγάζουμε την γλώσσα και κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια;
Θα μας γίνει άραγε συνείδηση ότι όλοι αυτοί είναι μια τρίχα από τα@@@@ ενός, μονάχα ενός, από τους λιμενεργάτες μας, ή ενός από τους οικοδόμους μας.
Το φιλότιμό μου, τι τους κοιτάμε;

faros είπε...

Στο Απουσιολόγιο της Ζωής, Δηλώνουμε Παρόντες !
Ούτε ΜΙΑ (αριθ. 1) απουσία !

Και, ΦΥΣΙΚΑ, περπατάμε σε τεντωμένο σχοινί, χρόνια τώρα ... Και όπως μας καλείς:
Κοιτάμε μπροστά και ίσια !

Και, ΝΑΙ, τους κοιτάμε καί σκάμε απ΄τα γέλια.

Τα κάνουμε όλα αυτά ... αλλά, κυρίως ...

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ !

Με μια διαφορά ... Αθεράπευτα ρομαντικοί και ερωτευμένοι με τη Ζωή και τον Άνθρωπο, στην άνοιξη ΜΑΣ, δεν θέλουμε να πάμε μόνοι μας ... Θέλουμε μαζί μας όσο το δυνατό περισσότερους !
Και θα το πετύχουμε αυτό !

blackbedlam είπε...

Γεια στο λόγο σου Φάρε μου.
Αυτό αν δεν μας γίνει συνείδηση αυτό δεν κάνουμε τίποτα.
Να είσαι καλά.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...