Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Που να βρω χρώματα να ζωγραφίσω τις Κυριακές σου.
Και οι Κυριακές σου γιορτές


Από το Σάββατο ξεκινούσαν οι προετοιμασίες Η φωνή του κυρίου Θεμιστοκλή, ακούγεται στην γειτονιά που μόλις έχει ξυπνήσει. Σπρώχνει με τα χέρια το πολύτιμο φορτίο του. Πάνω σε τρεις ρόδες, ακουμπισμένο ένα ολόκληρο κατάστημα. Ένας πάγκος με μικρά και μεγάλα χωρίσματα,
σκεπασμένος με τζάμι που ανοίγει και από τις δύο πλευρές.
Μέσα εκεί, τα μαγικά του εμπορεύματα. Κουτάκια μικρά και ποιο μικρά, χρωματιστά και γυαλιστερά,μπουκαλάκια σε διάφορα σχήματα που μοσχοβολούν. "Αρώματα, κολόνιες, εσάνς, έχω λεμόνι και γιασεμί, έχω φουζέρ και λεβάντα,γαρδένια και κίτρο.
Έχω κρέμα ημέρας και πούδρα το Calon, κρέμα nivea για τα χέρια σας και λοσιόν για το πρόσωπο, κραγιόν και μανό σε όλα χρώματα. Ελάτε κορίτσια, ελάτε κυράδες,.......
" αρώματα, κολόνιες, εσάνς" και ξανά από την αρχή.
Σε λίγα λεπτά μαζεύονταν το γυναικομάνι. Οι κυράδες με κείνες τις ρόμπες τις σατέν,με τα μεγάλα λουλούδια τα χρωματιστά και τα πασουμάκια, τα ροζ και τα γαλάζια και όσες είχαν ξυπνήσει από νωρίς και τα μπικουτί στα μαλλιά. Οι κοπέλες και τα κοριτσόπουλα και αυτά από κοντά. Να ψωνίσουν να φτιασιδωθούν, να΄ναι η μία, ποιο όμορφη από την άλλη το βράδυ του Σαββάτου, τα κορίτσια στο πάρτι και οι μανάδες, αύριο στην βόλτα και στο σινεμά. Σαν έφευγε ο κύριος Θεμιστοκλής, τα κορίτσια δεν το διαλούσαν αμέσως, έπρεπε να συνεννοηθούν ποια θα πάει στο σπίτι της αλληνής, να βάψουν τα μαλλιά ,να τα τυλίξουν με τα ρόλεϋ,να βάψει η μία τα νύχια της άλλης, να δουν τι θα φορέσουν..... Το πάρτι ήταν κιόλας προγραμματισμένο, από την ώρα που είχε τελειώσει το προηγούμενο. Σε ποιανού το σπίτι θα γίνει και ποιοι θα είναι οι καλεσμένοι. Άλλωστε αυτό συζητιόνταν κάθε απόγευμα στην γωνία της κυρα Δέσποινας που μαζευόντουσαν.
Οι μεγάλες, οι μαμάδες, είχαν άλλο πρόγραμμα. Έπρεπε να ετοιμαστούν για την βόλτα ή το σινεμά της Κυριακής. Το ταγιεράκι της μάνας,ραμμένο από την μοδίστρα της γειτονιάς την κυρά Γλυκερία, έτοιμο,σιδερωμένο και βαλμένο με προσοχή στην καρέκλα μέσα στην σάλα, μην και τσαλακωθεί. Εκεί και το κουστούμι του πατέρα, στην κρεμάστρα. Φρεσκοπλυμένο και φρεσκοσιδερωμένο το άσπρο του πουκάμισο και η τσάκιση στο παντελόνι ξυράφι. Τα απογεύματα του Σαββάτου,ήταν τα μόνα απογεύματα που δεν μαζεύονταν στις αυλές ή μπροστά στις πόρτες, να κάνουν γειτονικό, να τα πουν για τα καλά και τα ανάποδα της μέρας. Είχαν τις προετοιμασίες για αύριο Κυριακή, το ραβαΐσι ξεκίναγε από το πρωί. Οι μυρουδιές μπερδεύονταν η μία με την άλλη. Οι μοσκοβολιές από τις γλάστρες και την πάστρα, με τις μυρουδιές από το κοκκινιστό, τα σουτζουκάκια, τα κεφτεδάκια,τις πατάτες τις τηγανητές και το βούτυρο που τσιτσίριζε για την μακαρονάδα.

Οι άντρες, από το πρωί καθόντουσαν στο τραπέζι. Ξεκίναγαν με το καϊμακλίδικο βαρύ καφεδάκι και την εφημερίδα και από κει και κει αρχίνευαν να πηγαινοέρχονται οι φίλοι και τα μεζεκλίκια. Η ρετσίνα άφθονη και ο Στελάρας να τραγουδά:
"Εγώ με την αξία μου και το φιλότιμό μου,κρατάω πάντα στην ζωή ψηλά το μέτωπό μου" Άκουγες γέλια και χαρούμενες φωνές από παντού. Μαρία πιάσε ένα ποτηράκι για τον Σπύρο, φέρε και κανένα μεζεδάκι ακόμα, άντε στην υγειά μας.....

Γλέντι οι Κυριακές σου Κοκκινιά μου, γλέντι.


Το απόγευμα ήταν όλα έτοιμα για την βόλτα ή το σινεμά. Συνήθως είχαν φροντίσει να δουν
τις προηγούμενες μέρες στις προθήκες τα προσεχώς, αλλά και αν όχι, οι κινηματογράφοι σ΄έναν δύο δρόμους ήταν, θα έκαναν την βόλτα τους και την επιλογή τους. Εκεί σ΄αυτήν την βόλτα θα συναντούσαν και κάποιους γνωστούς για μια κουβεντούλα στο πόδι. Πανηγύρι θαρρείς και γινόταν στους κεντρικούς δρόμους.
Τα φώτα στα μαγαζιά αναμμένα γύρω από τους κινηματογράφους Ο Αρμένης με τα λεμπλεμπιά του(ξηροί καρποί), ποιο κει το μαλλί της γριάς, ζαχαροπλαστεία λουκουματζίδικα......και στην γωνία το μοναδικό καφενείο με τους αργιλέδες
Οδός Κονδύλη και οδός 8 (Τσαλδάρη) αυτοί ήταν οι κεντρικοί δρόμοι της Κοκκινιάς. Η οδός 8 για τις βόλτες και η Κονδύλη για τα σινεμά. Ένα πολύβουο σμάρι, ένα πλήθος πολύχρωμο, χαρούμενο και αισιόδοξο.
Στην Κονδύλη, οι κινηματογράφοι και το Θέατρο. Οι Κυριακές του ονείρου και του ταξιδιού μέσα από την μεγάλη οθόνη.
Το "ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ" Θεατρική σκηνή και ποιοι δεν έχουν περάσει από εδώ. Ο Απόλλων Γαβριηλίδης, η Τούλα Δημητρίου,το κωμικό δίδυμο Ζαζά και Χιμπονάνο, ο Φίλιος Φιλιππίδης, ο Αγκόπ,ο κομφερανσιέ Νίκος Σιμονοβίκης που ξεσήκωνε τον κόσμο, με την ζωντάνια και τα πετυχημένα του αστεία.
Εκεί στο "ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ" διοργανώνονταν και διαγωνισμοί ταλέντων, αλλά και αγώνες πάλης, με πρωταγωνιστές τον Μπόρα, τον Καρπόζηλο και άλλους. Η τελευταία θεατρική παράσταση στο"ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ" ήταν "Ο καλός στρατιώτης Σβέϊκ"με το Γιώργο Ολύμπιο. Η αίθουσα μετατράπηκε σε χειμερινό κινηματογράφο Αργότερα στην ταράτσα λειτούργησε και θερινός κινηματογράφος.
Το στολίδι της πόλης όμως ήταν ο ΟΡΦΕΑΣ. Μια μεγάλη αίθουσα με πολυθρόνες αναπαυτικές, με βυσσινί βελούδο,έναν τεράστιο πολυέλαιο στο κέντρο της αίθουσας και παρακαλώ, με δύο εξώστες. Οι ταινίες που έφερνε πάντα πρώτης προβολής. Ουρές στα ταμεία, ίσαμε έξω στους δρόμους και στα δύο ταμεία που λειτουργούσαν έγραφε σε μια ταμπελίτσα "μόνον όρθιοι" Μέχρι που χρόνια μετά, για λόγους ασφαλείας απαγορεύτηκαν οι όρθιοι στους κινηματογράφους Λίγο ποιο κάτω και πάντα στην Κονδύλη ήταν και το ΑΛΚΑΖΑΡ και το ΠΑΛΛΑΣ.
Το ΑΛΚΑΖΑΡ μόνον για άντρες. Άβατο για τις γυναίκες. Έφερνε ακατάλληλες ταινίες. Όχι ταινίες SEX, πολεμικές, περιπέτειες κ.α Τα αγόρια το είχαν μεγάλη υπόθεση το να μπορείς να μπαίνεις στο ΑΛΚΑΖΑΡ. Ηταν κάτι σαν τον στρατό, αν είχες πάει στο ΑΛΚΑΖΑΡ τότε μπορούσες να θεωρηθείς ενήλικας. "Εγώ έχω πάει στο ΑΛΚΑΖΑΡ" κοκορευόντουσαν, ακόμη και αν ήταν ψέματα τα αγόρια, μόνον μη το μάθει η μάνα. Το τι γινόταν μέσα δεν λέγεται. Φωνές και πειράγματα,γινόντουσαν ένα με τους πρωταγωνιστές, χωριζόντουσαν σε ομάδες και τσακώνονταν προεξοφλώντας το τέλος και τον νικητή.
Στο τέρμα της Τσαλδάρη εκεί οπού σχεδόν ενωνόταν με την Κονδύλη, ήταν αλλοι δύο κινηματογράφοι το ΑΠΟΛΛΩΝ και το ΡΕΑ και οι δύο χειμερινοί. Το ΡΕΑ έφερνε κατά κανόνα ταινίες ιστορικού περιεχομένου "Σαμψών και Δαλιδά", "Σεμίραμις", "Μπεν Χούρ"....... Ψηλά στην Κονδύλη πριν το ΚΕΝΤΡΙΚΟ υπήρχε και ο θερινός ΑΠΟΛΛΩΝ. Μια ζωγραφιά ήταν. Χαλίκι κάτω και στους φράχτες να σκαρφαλώνει τ΄αγιόκλημα και να μοσχοβολάει η νύχτα. Λίγα χρόνια πριν κλείσει ανακαινίστηκε και του έβαλαν μια πρωτοποριακή μηχανική στέγη που ανοιγόκλεινε για να μπορεί να λειτουργεί και σαν Χειμερινός. Έτσι το αγιόκλημα μαράθηκε και η φθορά βρήκε πόρτα ανοιχτή και εγκαταστάθηκε Εκεί γύρω ήταν ακόμη το ΑΝΩ,το ΒΙΚΤΩΡΑΦΡΟΔΙΤΗ..... 35 κινηματογραφικές αίθουσες λειτουργούσαν στην Κοκκινια την δεκαετία του 50 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 60 (60-67).
Το όνειρο όμως ήταν η ΓΡΑΝΑΔΑ. Και μόνον το όνομά της είναι αρκετό να σε ταξιδέψει σε κόσμους παραμυθένιους Να ζωντανέψουν οι μυρουδιές από το πυκνό το αγιόκλημα και τα γιασεμιά,να νιώσεις να τριζοβολάει το χαλίκι κάτω από τα βήματά σου, να σε τυλίξει η δροσερή πνοή της καλοκαιρινής νύχτας, να αισθανθείς να σε λούζει το ασημένιο φως του φεγγαριού, πίσω από την μεγάλη οθόνη και να γίνεται ένα με τα φεγγάρια της. Να λιγώνεσαι από τις μυρουδιές του ψημένου καλαμποκιού, να λιώνει στο στόμα σου η ροζ ζάχαρη από το μαλλί της γριάς και τα καραμελωμένα μηλαράκια με κείνη την κατακόκκινη καραμέλα, που την τρίβαμε στα χείλη τάχα μου κραγιόν, για τα κατακόκκινα έτσι και αλλιώς χειλάκια των μικρών κοριτσιών. Καλοκαιρινές νύχτες κινηματογράφου Να μπαίνεις μέσα και να σε υποδέχεται η φωνή του Φρανκ Σινάτρα, του Σαρλ Ασναβούρ, της Εντιθ Πιάφ, αλλά και του Τζίμη Μακούλη,του Γούναρη....Η γλυκιά αναμονή να αρχίσει το έργο και τα φώτα να χαμηλώνουν αργά αργά. Μοναδική εστία φωτός το φεγγάρι, κρεμασμένο από αόρατη κλωστή στο στερέωμα Ακουγόταν η γνώριμη μουσική επένδυση για τα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" Να ο Καραμανλής,να και η Φρειδερίκη σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες, να ο Αϊζενχάουερ, να και ο Ντε Γκώλ ...... και να ακούς, ψιθύρους αποδοκιμασίας και κάνα φάσκελο όχι σε δημόσια θέα, χαμηλά. Και μετά τα προσεχώς. Τι θα δείξει την επόμενη και τι την μεθεπόμενη εβδομάδα. Μερικές σκηνές από το έργο. Και επιτέλους έπεφταν οι υπότιτλοι του έργου. Άκρα του τάφου σιωπή και η μουσική επένδυση γέμιζε τον αέρα. Το ταξίδι ξεκίναγε, μαζί με την φωνή του "ΠΟΛΊΤΗ ΚΈΙΝ" και άλλοτε με την φωνή της "Τζίλντας" ή της "Ωραία μου Κυρία"............................. Και μεις γινόμασταν τοσοδούληδες, τρυπώναμε στις τσέπες τους να τους ακολουθήσουμε στην περιπέτεια και στο όνειρο,παρέα με τον Χόμφρεϋ Μπόγκαρντ στην"ΚΑΖΑΜΠΛΆΝΚΑ". στο " Γινόμασταν ΟΦΗΛΊΕΣ, μπαίναμε στο " ΤΡΑΊΝΟ ΘΑ ΣΦΥΡΊΞΕΙ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΈΣ" παρέα με τον Γκάρυ Κούπερ, ερωτευόμασταν τον Κλαρκ Γκέημπλ στο"ΌΣΑ ΠΑΊΡΝΕΙ Ο ΆΝΕΜΟΣ", αρρωσταίναμε με την Ολίβια ντε Χάβιλαντ, πηγαίναμε "ΑΝΑΤΟΛΙΚΆ ΤΗΣ ΕΔΈΜ",αράζαμεΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ" παρέα με τον Μαρλον Μπράντο, αισιοδοξούσαμε με τον Μοντγκόμερι Κλιφτ στο "ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" και γινόμασταν "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ" για να ερωτευτούμε τον Τζέϊμις Ντήν Δύο ώρες κρατούσε το ταξίδι στο όνειρο, με μια ενδιάμεση στάση,για επιστροφή στην πραγματικότητα που μας έφερνε η φωνή που διαλαλούσε την πραμάτεια του: "Λεμονάδες πορτοκαλάδες, μπυράλ σάμαλι κώκ, στραγάλια φυστίκι, πασατέμπο".......... Ώσπου να αρχίσουν να χαμηλώνουν ξανά τα φώτα, αργά αργά. Στα τέλη της 10 ετίας του 50 άρχισε και η άνθιση του Ελληννικού κινηματογράφου.Ποιοοίκιος σε μας . Βλέπεις, μιλούσαν την ίδια γλώσσα, κινούνταν σε
γνώριμους δρόμους, ερωτεύονταν με τον ίδιο τρόπο, κλαίγανε και γελούσαν με τις ίδιες καταστάσεις
.

Επαναστατούσαμε σαν την "ΣΤΕΛΛΑ"
ερωτευόμασταν σαν την "ΦΑΙΔΡΑ" . Και μετά, ήρθαν η Αλίκη και η Τζένη στην ζωή μας, για να μας την αλλάξουν. Στους δρόμους συναντούσες χιλιάδες Αλίκες, να περπατούν με τον ίδιο τρόπο, να μιλούν με τον ίδιο τρόπο, να χτενίζονται και να ντύνονται με τον ίδιο τρόπο και να ονειρεύονται τους ίδιους έρωτες .Χιλιάδες απομιμήσεις της Αλίκης, σε μια προσπάθεια να της μοιάξουν ακόμα χάνοντας και τους εαυτούς τους. Και ύστερα, έκλεισε ο Μπούρας, έκλεισε και ο Ασημάκης και ο Φραγγούλης. Ο Μπούρας είχε σακιά από λινάτσες και μέσα τους τα αγαθά της γης. Αλεύρι, ζάχαρι, φακές, ρίζι, μακαρόνια, φασόλια, βαρέλια με λάδι και μια ζυγαριά με σταθμά. Εκεί άρχισαν να κάνουν την εμφάνησή τους τα πρώτα Super Market. έγινε Και έγινε Super Market το καμάρι μας ο ΟΡΦΕΑΣ και το ΡΕΑ Super Market έγινε και αυτό και το ΑΝΩ και ο θερινός ΑΠΟΛΛΩΝ, ο χειμερινός ΑΠΟΛΛΩΝ έγινε μια πολυκατοικία και για ένα διάστημα στέγασε τα γραφεία του ΤΕΒΕ το ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ έγινε σκηλάδικο και το ΠΑΛΛΑΣρεμπετάδικό να οργανώνουμε συνεστιάσεις και να τραγουδάμε καμιά φορά τα μεράκια μας. Και η ΓΡΑΝΑΔΑ έγινε πολυκατοικία να στεγάζει γραφεία και καταστήματα. Χάθηκε η φωνή του κυρίου Θεμιστοκλή που διαλαλούσε "Αρωματα κολώνιες εσάνς....." Στρώθηκαν οι δρόμοι με άσφαλτο και κει στους δρόμους που παίζαμε παιδιά τους κλέφτες και αστυνόμους, με τα ξύλινα σπαθιά μας, περιμένουμε να περάσει το κομβόϊ των αυτοκινήτων για να διαβούμε στο απέναντι πεζοδρόμειο. Άδειασαν οι δρόμοι από το τραγούδι της ζωής. Έφυγαν η Μελίνα, η Αλίκη και η Τζένη,έφυγε ο Λογοθετίδης, ο Κατράκης και ο Κούρκουλος........και έμειναν στην κρεμάστρα για χρόνια εκείνες οι πολύχρωμες σατέν ρόμπες και τα πασουμάκια τα ροζ και τα γαλάζια, παραπεταμένα κάπου κάτω από κάποιο παλιο κρεβάτι. Τα πρωινά της Κυριακής δεν στρώνεται πια τραπέζι γιορτινό και οι Κυριακάδες μας ίδιες με τις Δευτέρες και τις Παρασκευές μας. Έφυγαν για το μεγάλο σουλάτσο τούρανου και ο κυρ Σπύρος και ο κυρ Γιάννης και ο Αρης και ο Αντώνης και η μάνα και και και ........πάνε να σεριανίσουν στα περβόλια του΄ρανού. Κάποιος θαρρείς και έσβυσε με μια γομολάστυχα το φεγγάρι και πήρε και σκόρπισε τα βότσαλάκια στους πέντε ανέμους και πια δεν έμεινε κανείς να περιμένει την δεύτερη προβολή.

Είπες κάτι; Εγώ δεν ξέρω τίποτα κύριε....... μιλούσα με την Πετροβασίλη
.

τελος

17 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Βλέπεις; Οι εικόνες εκείνης της χαμένης για πάντα εποχής γίνονται στα χέρια σου ταινία νοσταλγική.
Είναι απαράμιλος ο τρόπος που ζωντανεύεις μνήμες.
Αλλα και σε κείνους που δεν έζησαν εκείνες τις εποχές δίνεις με γλαφυρότητα εξαιρετική τις μυρωδιές και τους ήχους του τότε.
Για μένα είναι εικόνες μαγικές.
Για κείνους που έζησαν εδώ τότε είναι νομίζω αιτία να δακρύσουν από νοσταλγία γλυκιά!
Είσαι εξαιρετική αφηγήτρια και ρεπόρτερ ταυτόχρονα.

Βάσσια είπε...

Υπέροχο!!! ...... βαλθήκαμε να βουτήξουμε στη λίμνη των αναμνήσεων Bedlam :-)

Τόσα ονόματα, τα περισσότερα γνωστά από αφηγήσεις, από δικές μας εικόνες. Γιατί γίνεται αυτό; Ίσως γιατί άλλαξε τόσο ο κόσμος που δεν αναγνωρίζεται, άλλαξαμε κι εμείς και αναζητούμε σημεία αναφοράς; Ποιος ξέρει.

Και ξέρεις, ο πατέρας μου με τους φίλους του έλεγαν μερικές φορές "Καρπόζηλε" ο ένας τον άλλο πειρακτικά....

Ακόμη μια φορά με συνεπήρες!
Καλό βράδυ φίλη μου
:-)

μαχαιρης είπε...

Στελλα φυγε...Βασταω μαχαιρι....
Καλοι μου ανθρωποι...
Ειμαστε μια ωραια ατμοσφαιρα...
Και να κααααθεσαι...
Αμ πουως....
Ειναι πολλα τα λεφτα Αρη...
Γυρισατεεεεεεεε....
Με το μοναδικο τους οπλο την απεργια...
Εχω ενα μυστικοοοο κρυμμενο στης καρδιας τα βαθη...
Χουφτωνε χουφτωνε ....
Οχι αλλο καρβουνοοοοοο...
ΦΦΣΤ ΠΟΙΝΤ.....


Ποσα να γραψω;;;
Ευτυχως εμεις εδω...ειμαστε ακομη...εκει κοντα...

blackbedlam είπε...

Χριστόφορε μου λές πολύ όμορφα λόγια κι΄ εγώ, στοχω ξαναπεί ντρέπομαι, προ πάντων που προέρχονται από έναν εραστή της γραφής και του λόγου.Σε ευχαριστω πάντως με ενθαρίνεις.Από πολύ μικρή, δυό πράγματα αγαπούσα να κάνω.Να διαβάζω, να γράφω (όχι τα βιβλία του σχολείου) και να ζωγραφίζω.Έτσι όλο ρωτούσα. Το γιατί και το πώς είναι και τώρα ακόμη, στην ακρα των χειλιών μου.Ας πούμε μου λένε κάτι και γώ ρωτάω σαν να μην έχω καταλάβει.Η αλήθεια είναι ότι ρωτάω για να δώ τι είχε στο νου του αυτός που μου λέει, μήπως έχει άλλες εικόνες εκείνος από μένα, μήπως έχει ερμηνεύση και έχει άλλες εκδοχές.Ακόμα, μου αρέσει να συλλέγω πληροφορίες τρελαίνομαι για αφηγήσεις και κρατώ σημειώσεις.Και ξέρεις είναι θυσαυρός τελικά. Και πάλι σ΄ευχαρίστω και να σου πώ κάτι αν έχεις να μου παρατηρήσεις κάτι μη δυστάσεις να το κάνεις.

blackbedlam είπε...

Bάσσια καλησπέρα σου.Ναι τα περισσότερα είναι από αφηγήσεις. Έζησα στον απόηχο αυτών των εικόνων, αλλά έζησα με τους ανθρώπους αυτούς, που υπήρξαν μέρος αυτών των γεγονότων, υπήρξαν δημιουργοί των γεγονότων αυτών και μέρος αυτής της πραγματικότητας.
Στην μνήμη αυτών των ανθρώπων, των γονικών μου, αυτών που γνώρισα και με έκαναν κοινωνό των εμπειριών τους.Στην μνήμη των ανθρώπων της Κοκκινιάς των ηρωικών αυτών προσφύγων,που καλλιέργησαν τον πολιτισμό και αφιέρωσαν την ζωή τους, στους αγώνες για την Ελευθερία την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια. Και κοίτα τώρα Βασσια μου, τι πάνε να μας κάνουν, που πάνε να μας ρίξουν.Και επειδή το ψυλλιάζομαι ίσως να μην ξαναέχω την ευκαιρία να τους κάνω ένα αφιέρωμα, μπρος στα γεγονότα που μας περιμένουν απ΄τον Σεπτέμβρη, γι΄αυτό βούτηξα στην λίμνη των αναμνήσεων όπως λες.
Καλό σου βράδυ και σένα.

blackbedlam είπε...

Γεια σου και σένα Μαχαίρι.Χιλιάδες οι Ελληνικές ταινίες και κάποιες από αυτές έργα τέχνης.Και τι και ποιον να πρωτοθυμηθείς αλήθεια.
Εμείς ναι ευτυχώς, είμαστε εδώ για να κουβαλάμε αρχές και αξίες και μακάρι να μπορούμε και να τις μεταδώσουμε.
Καλό σου βράδυ.

Unknown είπε...

Παστελι-Σαμαλι και ροξ δεν ειχατε;;;;
Διαλυμα για ΤΑΜ-ΤΑΜ;;;;
Μονο γνωστους συναντουσατε στην βολτα;;;;Πανω κατω να μας δει το αμουστακο με το ανοιχτο πουκαμισο;;;;

Unknown είπε...

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

blackbedlam είπε...

Τασούλα το αμούστακο με το ανοιχτό πουκάμισο είναι ο σημερινός μου σύντροφος.Μπορείς να το βάλεις με το μυαλό σου;
Τι να λέμε τώρα γι΄αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου.ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ.

zeidoron dtsoukas είπε...

Πόσο όμορφα μοντάρισες το βίντεο των αναμνήσεων!
Αλλες εποχές,αγνές,ανθρώπινες.Υπήρχαν γειτονιές,ο ένας ήξερε τον άλλον.Οι Κυριακές ήταν πράγματι μέρες γιορτής,τρώγαμε και κρέας(σπάνιο φαγητό για τις υπόλοιπες μέρες)!
Που χάθηκαν αλήθεια όλες αυτές οι εικόνες και μαζί τους όνειρα,συνήθειες ακόμα και επαγγέλματα;
Να είσαι καλά,καλό Σαββατοκύριακο!

Ντρουσίλα είπε...

Να πω... ότι έκανα ένα υπέροχο ταξίδι στο χρόνο [όχι σαν του Titor, ΒΒ :))], πιο πίσω ακόμη κι από 'κει που θυμάμαι...

Να πω... ότι ένοιωσα οικείους, "δικούς" μου, όλους αυτούς τους ανθρώπους, τις γυναίκες με τις μυρωδάτες ετοιμασίες τους, τους άντρες με τα φρεσκοσιδερωμένα πουκάμισα, τις κοπελούδες και τα αμούστακα!...

Να πω... ότι συγκινήθηκα γιατί, ο παππούς μου είχε κι εκείνος έναν κινηματογράφο (θερινό / χειμερινό) σε άλλη (προσφυγική κι εκείνη) γειτονιά... όμως όλες αυτές οι εικόνες μέσα στο γραπτό σου, έχουν τόσες ομοιότητες, κι εγώ, ξανάγινα το πιτσιρίκι που σκάλιζα τις μπομπίνες.

Να πω... ότι όλη ετούτη η χαμένη ομορφιά της απλότητας, είναι κρίμα να μείνει εκεί πίσω...

Να πω... για όλα αυτά και γι' ακόμα περισσότερα που μάς χαρίζεις κάθε φορά, με κάθε γραπτό σου... Τα Σέβη Μου!

Σ' ευχαριστώ!

meril είπε...

Εγώ θέλω να σε μαλώσω!
Ναι θα σε μαλώσω για κείνη τη λεξούλα που έλεγε ΤΕΛΟΣ
Τι τέλος κορίτσι μου; Ποιον ρώτησες δηλαδή; Μας γλύκανες καλά καλά και τώρα ΤΕΛΟΣ;
Αχ δεν έκανες καλά... καθόλου καλά! Με μικρές δόσεις έπρεπε να μας ταϊζεις ομορφιά να κρατήσει...

Να! κι αντί να σου πω ευχαριστώ, σου είμαι θυμωμένη σχεδόν δηλαδή γιατί ήτανε πολύ όμορφο πολύ όμορφο που δεν ήθελα να τελειώσει!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Τρέχω και δε φτάνω. Εγώ δεν θα "ξεπετάξω " έτσι στα γρήγορα την ανάγνωση αυτού του κειμένου.
Το εκτυπώνω, το παίρνω μαζί μου να το διαβάσω στην διαδρομή-δυόμισι ώρες συνολική-που έχω να κάνω και θα επανέλθω.

Είναι όμως τρομερή η τηλεπάθειά μας .Στο ραβασάκι που σου άφησα στον ΠΗΓΑΙΜΟ σε κάποια σημεία συναντιόμαστε...
Για την ώρα σε φιλώ.

blackbedlam είπε...

ZEIDORON...ΝΤΡΟΥΣΙΛΑ....MERIL Καλημέρα σας.Παιδιά, πρώτα να σας πω ένα μεγαααλο ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Να σας πω, όπως έλεγα και στην Βάσσια, ότι τα περισσότερα από τις περιγραφές μου είναι από αφηγήσεις ανθρώπων, που υπήρξαν μέρος αυτής της πραγματικότητας.Είναι εμπειρίες ζωής και δημιουργίας.Ένιωθα και ακόμη νιώθω την υποχρέωση, να κάνω αναφορά σε τούτα τα γεγονότα σε αυτούς τους ανθρώπους, που έγιναν μέρος της ιστορίας μας.Άνθρωποι που αφιέρωσαν την ζωή τους στους αγώνες για Ελευθερία και δικαιοσύνη για ανεξαρτησία, για τον πολιτισμό, για την αξιοπρέπεια και για καλύτερες μέρες.
Είπα λοιπόν να κάνω αυτές τις αναφορές, γιατί πολύ φοβάμαι γι΄αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και μπροστά στην χλαπαταγή που μας περιμένει, δεν ξέρω τι αξία θα έχει εγώ να λέω τα δικά μου και τις αναφορές μου στο παρελθόν.Γνωρίζω πολύ καλά το ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της ιστορικής μνήμης και δεν τον υποτιμώ. Ξέρω ποια μπορεί να είναι η συμβολή σε αναφορές παρελθόντος, όμως θαρρώ πως ο ρόλος που θα έχει να παίξει κανείς, αν θέλει να συμβάλλει στα τεκταινόμενα και στην διέξοδο που θα απαιτούν τα γεγονότα,θα είναι αναφορές για την λήψη αποφάσεων,προτροπή για οργανωμένη αντιμετώπιση,πίεση προς την κατεύθυνση όλων όσων επικαλούνται και επιδιώκουν συστράτευση με τον λαό και τα προβλήματά του, γιατί θαρρώ ότι και αυτοί κοιτούν αμήχανα,άντε για να μην πω τίποτε πιο χοντρό.
Και πάλι να είστε, να είμαστε καλά και ο κάθε ένας από εμάς, να έχει το κουράγιο και την δύναμη τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, να συμβάλλει μ΄εναν κόκκο άμμου βρε παιδιά, ώστε να μην πετύχουν την πλήρη υποταγή και εξαθλίωση μας γυρίζοντας μας σε εποχές και σε συνθήκες Μεσαίωνα .

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

Τι μου θύμησες !! Σαββατιάτικα ...θυμήθηκα κάτι κυριακάτικα απογεύματα οικογενειακώς για σινεμά στον Ορφέα και στο Αλφα και μετά για κοκορέτσι στο περιβολάκι θυμάσαι; το καλλίτερο κοκκορέτσι !!
εκεί που είναι τώρα η ΝΕΟ..
Αλλες εποχές μάλλον πιό ωραίες πιό απλές, φτωχικές, αλλά ζωντανές ........
μετά την χούντα οι σινεμάδες αυτοί κυρίως το Αλφα έζησαν στιγμές μεγάλες , συνελέυσεις εκδηλώσεις συναυλίες αξέχαστες εποχές !! Μπράβο σου black Bedlam μόνο που θα στο κλέψω για τον ΠΑΤΕΡΑ ελπίζω να με συγχωρήσεις αλλά είμαστε και πατριωτάκια ..

blackbedlam είπε...

Ναι ναι Κώστα το θυμάμαι πολύ αχνά αλλά το θυμάμαι το κοκορετσάδικο με πήγαινε ο πατέρας μου στον Τηνιακό τον χαράκτη.Σπουδαίος καλλιτέχνης,είχε δίπλα το ατελιέ του.Τώρα τι να σου πω ήταν καλύτερες εποχές είναι καλύτερες γιατί σηματοδοτούν τα νιάτα μας,δεν ξέρω δεν μπορώ να έχω αντικειμενική κρίση.Σίγουρα όμως ήταν καλύτερα από αυτές που μας επιφυλάσσουν,στον Μεσαίωνα που έρχεται.
Όσο για την κλοπή θα διεκδικήσω πνευματικά δικαιώματα.Με γεμίζει χαρά και φουσκώνω από υπερηφάνεια που το συγγραφικό μου έργο τυγχάνει αναγνώρισης.( Αστειάκια στο μέσον του Καλοκαιριού)
Καλά εσύ δεν είδες τι γίνεται στο blog σου;

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Ευτυχώς είμαστε ακόμη ζωντανοί ,και δεν εννοώ βιολογικά. Οι περισσότεροι που σε διαβάζουν δεν πρόλαβαν να ζήσουν όλα αυτά τα θαυμαστά που ζωγραφίζεις.
Εννοώ πνευματικά, ψυχικά ώστε όλοι να νοσταλγούμε μια ποιότητα ζωής που δεν ζήσαμε ίσως. Κι όσοι την έζησαν δεν την χάρηκαν .
Δύσκολα και τότε ,πέτρινα τα χρόνια. Ο αγώνας για την επιβίωση και η αγωνία για την «αποκατάσταση» των νεότερων σκίαζαν τα υπέροχα χρώματα τη ς ΄»Ανοιξης» που περιγράφεις και κράτησε δυο-τρεις δεκαετίες περίπου.
Άσε που οι μεταγενέστεροι κουλτουριάρηδες (μεταξύ των οποίων και η αφεντιά μου τρομάρα μου) την σνομπάραμε .
Αλλά τ’ άγουρα νιάτα μας , ευτυχώς , ποτίστηκαν με το ροδόσταμο γνήσιας αληθινής ακατέργαστης ομορφιάς .Την λαϊκή ανθρωποκεντρική κουλτούρα με κύριο χαρακτηριστικό την ανθρώπινη επικοινωνία που μοίραζε μικροχαρές στην καθημερινότητα μας . Όπως τις Κυριακές στις γειτονιές ---« Άσπρες κορδέλες τα κορίτσια φορούσαν και οι νέοι κοιτούσαν που ξυπνούσαν νωρίς…
Μ’ έβαλες πρωί-πρωί στο κόλπο φιλενάδα.
Καλή μέρα

http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
http://lygeri.pblogs.gr

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...