θα ανταποκριθούμε στο ρόλο που μας έταξε η ιστορία ;

ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ
ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΜΑΣ..ΕΤΑΞΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ;

Κοίτα τι έπαθα . Ξαφνικά κατάλαβα και τρομοκρατήθηκε. Αναρωτήθηκα βέβαια και είπα στον εαυτό μου: Σιγά που τρομοκρατήθηκες τώρα..... Όμως μόλις συνειδητοποίησα τι μου συνέβαινε, τότε κατάλαβα ότι ήταν αδέρφια μου πολύ σοβαρότερο το θέμα. Συνειδητοποίησα ότι έχω χάσει το χιούμορ μου. Εγώ που μπορούσα να αυτοσαρκαστώ πρώτα και κύρια,που μπορούσα τα ποιο δύσκολα να τα απομυθοποιήσω σατιρίζοντας τα, είδα ότι δεν μπορούσα πια να γελάσω με τίποτα πλέον. Οι εικόνες που μου έρχονταν στο μυαλό ήταν τραγικές. Τραγικά ήταν και τα όνειρα που έβλεπα. Σκέψου ότι στον ύπνο μου σήμερα το μεσημεράκι,( για μισή ωρίτσα με πήρε ) είδα που λες ότι δεν είχα βάλει λουκέτο στην δουλειά μου και έπιασα λέει δουλειά σε ένα.Super market . Όλη μέρα το μαγαζί ήταν άδειο. Δεν μπήκε λέει ούτε ένας πελάτης. Στο.Super market δούλευε και μια υπάλληλος και το...Super market στην ουσία ήταν ένα Mini market που την ίδια μέρα που με προσέλαβαν με απέλυσαν κι΄όλας. Που λες παλιότερα το τι γέλια κάναμε με τον Τσοχατζόπουλο τον ωραίο Μπρούμελ, που κάθε χρόνο στα γενέθλιά του, έστελνε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στην μάνα του. Το τι γέλια κάναμε με εκείνον τον Πάγκαλο σαν τον ζωγραφίζαμε με την στολή των ΣΟΥΜΟ στην παλαίστρα με τον έτερο Καππαδόκη τον Βενιζέλο...... Τι γέλια κάναμε με τον Γιωργάκη που έγινε Γιώργος και παλεύει με όλες του τις δυνάμεις μπας και γίνει ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Βρε τολμήσαμε σου λέω να γελιωποιήσουμε ακόμη και εκείνην την "ιστορικής σημασίας" χειρονομία του ΑΝΔΡΕΑ προς την φρεγάτα ΔΗΜΗΤΡΑ, που με σεβασμό και έχοντας το βλέμμα χαμηλά, περίμενε με καρτερικότητα την χειρονομία του μεγάλου ανδρός. Ναι σας λέω επιχειρήσαμε και γελοιοποιήσαμε αυτήν την "ιστορική" στιγμή που σηματοδότησε την απαρχή του δικαιώματος των απανταχού ραμολιμέντων στο γαμήσι. Μην το γελάτε από τότε ξεκίνησαν όλοι οι συνταξιούχοι της γειτονιάς μου να ξενοπηδιούνται, με ότι αλλοδαπό και ντόπιο διαθέσιμο υπήρχε κάτω των 30. Το τι συντάξεις χάθηκαν, το τι οικονομίες ζωής χάθηκαν, το τι νοικοκυριά διαλύθηκαν δεν λέγεται. Τρέχαμε στους δρόμους για καλύτερες μέρες. Πρόσεξε τι σου λέω, για καλύτερες και πίστεψέ με τώρα που το γράφω το συνειδητοποιώ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ μέρες. Σοφό αποδείχτηκε, γιατί με τους αγώνες των προηγούμενων από εμάς, ήδη ζούσαμε μέρες καλύτερες από πριν και πια αγωνιζόμασταν για ακόμη ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ μέρες για να διαφυλάξουμε τις μέχρι τότε κατακτήσεις και να τις διευρύνουμε. Βγαίναμε που λες στους δρόμους και τραγουδάγαμε, γελάγαμε και ας ήταν δύσκολες οι μέρες μας και ας ερχόμασταν αντιμέτωποι με την τρομοκρατία την κρατική τρομοκρατία. Χεσμένους τους είχαμε μας κυνηγούσαν και τους βγάζαμε κοροϊδευτικά την γλώσσα. Και να πεις ότι δεν ξέραμε τι θα ακολουθήσει; Είχαμε διαβάσει και πέντε πράγματα μην σου πω πολλοί από εμάς και δέκα και είκοσι και όλες τις πολιτικές αναλύσεις για την πολιτική οικονομία,για την διαλεκτική,για την καταγωγή της οικογένειας,για...για.....ίσαμε και τις πάνω από 1500 σελίδες από το ΚΕΦΑΛΑΙΟ επιχειρήσαμε να μελετήσουμε, έτσι για να μην λέμε παπαριές στον κόσμο και να τον προετοιμάσουμε για το επερχόμενο και τον ρόλο που του επιφύλασσε η ιστορία. Όμως θα είμαι ειλικρινής το ότι μας επιφυλάσσονταν τέτοιο μέλλον, αυτό και έτσι, δεν το είχαμε φανταστεί και ας ξέραμε για το τέλος του καπιταλιστικού συστήματος και ας γνωρίζαμε για την υπερπαραγωγή και για την ανάγκη του κεφαλαίου να καταστρέψει τα μέσα παραγωγής για να επιβιώσει. Όχι. Το ότι θα ζούσαμε τέτοιον εφιάλτη δεν το φανταζόμασταν και ας μην μας βρήκε τουλάχιστον κάποιους από εμάς εντελώς απροετοίμαστους Το ερώτημα που μπαίνει, είναι τι δεν κάναμε καλά τι πήγε στραβά και εντάξει για όσους το καταλαβαίνουμε, το ζητούμενο είναι αν θα το καταλάβουν και εκείνοι που πρέπει. Αν είναι διατεθειμένοι να το κατανοήσουν και να ακολουθήσουν την διαδικασία που απαιτείτε, να πάρουν εκείνα τα μέτρα και να γίνουν εκείνες οι κινήσεις που θα οδηγήσουν αυτήν την στιγμή της μεγάλης πρόκλησης να ανταποκριθούν στο ρόλο που επικαλούνται ότι τους έταξε η ιστορία.