ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΠΑΝΤΑ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ

Όταν ξεκίνησα να τσαλαβουτάω στον κυβερνοχώρο, πράγμα που εξακολουθώ να κάνω, εκεί στην πρώτη ανάρτηση έγραφα " ......γουστάρω πολύ την ανταλλαγή απόψεων, να σας πω να μου πείτε...... Χρόνια ολόκληρα με το "κονκλάβιο"ανταλλάξαμε απόψεις, τσακωθήκαμε, χτυπηθήκαμε, συνθέσαμε, παλέψαμε να υλοποιήσουμε, σπάσαμε τα μούτρα μας και φτου κι΄απ την αρχή. Διαλύσαμε, ξαναβρεθήκαμε και κάνοντας τον απολογισμό, ψάξαμε τις τσέπες μας και βρήκαμε χαρτομάντιλα κάποιες παλιές σημειώσεις και δύο εισιτήρια από την τελευταία συναυλία του Μάνου...." και κλείνοντας έλεγα "Ολα έχουν αλλάξει, όλα αλλάζουν με ταχύτητα φωτός και μόνον η ανάγκη για ανατρεπτικές αλλαγές παραμένει, απαιτώντας , ιδέες, προτάσεις, διέξοδα και λύσεις για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε την ιστορική αναγκαιότητα, που έχασε τον δρόμο της, γιατί κάποιος άλλαξε τις πινακίδες στην Εθνική......" Κοίτα τώρα που με όλα τούτα τα καταιγιστικά που αλλάζουν μέρα την μέρα κάνοντας ποιο ζοφερό το αύριο μας και μέσα στην τραγικότητα της μέρας συνέβη και το αισιόδοξο. Μαζί με τον ενθουσιασμό για την λαοθάλασσα και την αποφασιστικότητα για τον αγώνα, μου επιφυλάσσονταν άλλη μία μεγάλη χαρά. Το "κονκλάβιο" που έλεγα, ήταν όλο εκεί.Τους βρήκα όλους. Όλους; ΟΧΙ. Και αυτό το όχι ήταν ηχηρό, ήταν εκκωφαντικό. Φωνάξαμε παρουσίες και χρειάστηκε να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή και πήραμε να σιγοτραγουδάμε τα τραγούδια που αγαπούσαν. Έπειτα τους πήραμε απ΄το χέρι να πορευτούμε αντάμα την πορεία της απόφασης με τα δυο μας συντρόφια που τόσο νωρίς έφυγαν για το μεγάλο σεργιάνι τους.
Να ξυπνούν μνήμες, να κουτρουβαλιάζονται μέσα μας τα συναισθήματα, να στήνουν χορό μέσα μας οι θύμησες. Θυμάσαι....για θυμήσου....και κείνος ο σ. ο Γιώργος τι κάνει και η Αννύ που βρίσκετε...και ήταν σαν και τότε μόνο που όλοι μας πια φορούσαμε γυαλιά πρεσβυωπίας. Τα παιδιά μας είχαν μεγαλώσει, εμείς πάλι όχι. Ήμασταν εκεί με την φλόγα στα μάτια με την ίδια αποφασιστικότητα, με το απόλυτο της αλήθειας μας , παρ' όλο που πια ξέραμε πως εχθρός της αλήθειας δεν είναι το ψέμα, αλλά η πεποίθηση. Ήταν όπως τότε που κλείναμε πίσω μας την πόρτα στην ησυχία, στην σιγουριά, στην βεβαιότητα και ανοίγαμε διάπλατα δρόμους να διαβεί το δίκιο, να κατακτήσουμε, να ανατρέψουμε......... Τώρα πια δεν ήμασταν όλοι στον ίδιο χώρο αλλά φωνάζαμε τα ίδια συνθήματα, πεισμώναμε το ίδιο και ήμασταν το ίδιο αποφασισμένοι να είμαστε εκεί και αύριο και κάθε φορά. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να εκχωρήσουμε το δικαίωμα μας στην ζωή, σε κανέναν ξεπουλημένο λακέ της πλουτοκρατίας. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να εκχωρήσουμε κανένα από τα δικαιώματα μας που κατακτήθηκαν με θυσίες και με αγώνες.
Εμείς θα δίνουμε το παρόν μας κάθε φορά και πάντα κόντρα στους προβοκάτορές τους, κόντρα στα ΜΑΤ κόντρα στα φασιστόμουτρα και σε όσους βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία