Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΥΡΗΓΜΕΝΗ (Κλικ εδώ)

Εγώ δεν βρίσκω πια λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν όλα όσα συμβαίνουν, κυρίως όμως τα επερχόμενα. Μοιάζει φτωχό το λεξιλόγιό μας . Οι λέξεις που έρχονται στα χείλη μου είναι γεμάτες αιχμηρές ακίδες. Είναι κάτι σαν " γκραγκεκούντα, ζαγκραγκούντα, μπραντεγκράν.."Φθόγγοι γεμάτοι αγκάθια Σου ματώνουν τα χείλη και την γλώσσα , όπως σε ματώνουν και
οι εικόνες που προσπαθείς να περιγράψεις.
Βλέποντας, αρχίζει το συναίσθημα από τα μάτια και κάνει έναν οδυνηρό κύκλο μέσα σου
φτάνοντας ίσαμε τα νύχια των ποδιών σου και ξανά και ξανά...προς τ΄απάνω, περνάει απ΄
την κοιλιά και μετά στο στομάχι, κάνει μια στάση στην καρδιά, όπως ο επιτάφιος μπροστά
στο Δημαρχείο της πόλης. Γυρνάει γύρω από τον άξονά του ηδονικά ξεσκίζοντας και ματώνοντας τα σωθικά σου, με τις αμέτρητες αιχμηρές του ακίδες και συνεχίζει φτάνοντας
στον εγκέφαλο Εκείνος δίνει εντολή " Μίλα, πεσ΄τα, ούρλιαξε,"και αντί για λέξεις
φτύνεις αίμα και αγκάθια. 
Να ευχαριστήσω την καλή φίλη Χαρά, που είχε την καλοσύνη να μου επιτρέψει
να αναρτήσω το κείμενό της, γραμμένο πρίν μερικά χρόνια.