Τελικά είμαστε εξαρτημένοι ή μήπως όχι;

 Γιατί δεν απέδωσαν οι διερευνητικές ;

Η φωτο:Απο το Βαθύ Κόκκινο

Τελικά και παρά τις ανάγκες των Βρυξελλών να έχουν μια κυβέρνηση για να συνομιλούν και μέσω αυτής να επιβάλλουν τα συμφέροντα τους, δεν προέκυψε.

Τελικά είμαστε εξαρτημένοι ή μήπως όχι;

Τελικά μπορεί χωρίς τους αγώνες των λαϊκών μαζών να δοθούν διέξοδοι και να ακυρωθούν προγράμματα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου;

Μπορούμε να αναφωνήσουμε απέτυχαν τα σχέδιά τους,η σθεναρή στάση των Αριστερών δυνάμεων απέδωσε καρπούς!(;)

 Πάμε ξανά για εκλογές, με την ελπίδα να προκύψει μια Αριστερή κυβέρνηση, που θα μας απεγκλωβίσει από την βαρβαρότητα και τα σχέδια  του μεγάλου κεφαλαίου;

Τι είναι αυτό που  φοβίζει το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές;

Είναι διατυπωμένο από την αρχή που έκανε την εμφάνισή της η  κρίση.

"Οι λαϊκές αναταραχές" Αυτό είναι  που τους φοβίζει ,αυτό που απεύχονται, αυτό που τους τρομοκρατεί.

Αν μάλιστα η" κοινωνική αναταραχή" είναι και οργανωμένη τόσο το χειρότερο γι΄αυτούς.

Οι προϋποθέσεις και οι συσχετισμοί  που δημιουργήθηκαν μετά την εκλογική ετυμηγορία ήταν απαγορευτικοί για τον σχηματισμό μιας βιώσιμης κυβέρνησης;

Ο κύριος εκφραστής και βασικός κορμός των Αντιμνημονιακών αριστερών δυνάμεων  ο ΣΎΝ/Σύριζα,που στήριξε όλη την προεκλογική του καμπάνια στην ακύρωση  του μνημονίου, στην καταγγελία της δανειακής σύμβασης και σε μια "θριαμβευτική πορεία" κατέγραψε το 16,78% της εμπιστοσύνης του Ελληνικού λαού.

  Πώς και σε ποιο πλαίσιο θα μπορούσε να στηριχθεί  μια κυβέρνηση ανάμεσα στις δυνάμεις τις μνημονιακές, τις πολιτικές δυνάμεις που θέσπισαν, που δεσμεύτηκαν για τους όρους του μνημονίου, υπέγραψαν την δανειακή σύμβαση,που επέβαλαν την βαρβαρότητα των μέτρων τους, σύμφωνα με τις επιταγές  του ΔΝΤ και της ΕΕ από την μια και από την άλλη, με την Αριστερά που διακήρυττε προεκλογικά την καταγγελία του μνημονίου και την ακύρωση της δανειακής σύμβασης;

Να τι έλεγε στο εκλογικό  πρόγραμμα του  ο Σύριζα       ΕΔΩ

" Δεσμευόμαστε –με την καθημερινή συμπαράσταση και κινητοποίηση του λαού- να ακυρώσουμε τα μνημόνια, τις δανειακές Συμβάσεις, το καθεστώς επιτροπείας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να ανακόψουμε την καταστροφική πορεία που εξοντώνει την κοινωνία και λεηλατεί τη χώρα".

Αλλά και στις δηλώσεις του το βράδυ των εκλογών και μετά τον θρίαμβο του 16,78% έλεγε δεσμευόμενος για άλλη μία φορά:  ΕΔΩ 

"Η άνοδός μας δεν αποτελεί επιβράβευση ενός κόμματος ή ενός προσώπου αλλά επιβράβευση μιας πρότασης μας για κυβέρνηση της Αριστεράς που με την στήριξη του λαού θα ακυρώσει το μνημόνιο και θα ανατρέψει .......

Γι΄αυτό μόνη μας δέσμευση τούτη την ώρα είναι ότι θα τιμήσουμε την λαϊκή εντολή .......που θα καταγγείλει την δανειακή σύμβαση της υποτέλειας και θα ακυρώσει το  μνημόνιο της χρεωκοπίας"

Παρ΄όλα αυτά και προς έκπληξη του φιλοθεάμονος κοινού, μπρος στα μάτια μας δόθηκε μιά παράσταση με στοιχεία σουρεαλισμού.

Δόθηκαν όλες οι εγγυήσεις και δημιουργήθηκαν εκείνες οι προϋποθέσεις, προκειμένου να προκύψει μια  κυβέρνηση.

Οι δηλώσεις του κ. Φ. Κουβέλη και η πρότασή του για οικουμενική κυβέρνηση ήρθε για να δώσει "ελπίδες"

 "Η πρόταση του κ. Κουβέλη για οικουμενική κυβέρνηση «σχεδόν συμπίπτει με τη δική μας πρόταση» Δηλώνει ο Ε.Βενιζέλος γεμάτος αισιοδοξία για την πορεία της έκβασης των προσπαθειών της διερευνητικής εντολής  ΕΔΩ

 "Συμφωνούμε, όπως εξήγησε, στους στόχους για παραμονή πάση θυσία της χώρας στην ευρωζώνη και το ευρώ και για υπέρβαση του μνημονίου".

Αλλά και ο Α.Σαμαράς επίσης θετικά αντέδρασε στην πρόταση Κουβέλη   ΕΔΩ

Η πρόταση του Φώτη Κουβέλη αγγίζει τη δική μας και στα τρία σκέλη, δήλωσε στην ΚΟ της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς. 

«Δέχεται τον όρο της διασφάλισης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, προτάσσει την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης και ζητά να αναλάβει τις ευθύνες του και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως κι εμείς»

 Και ο Αλέξης;

Προϋπόθεση σχηματισμού κυβέρνησης, τονίζει ο επίσης αντιμνημονιακός κ. Κουβέλης, είναι η συμμετοχή του Σύριζα προκειμένου να εκφραστεί η λαϊκή θέληση, έτσι όπως καταγράφηκε στις κάλπες.

Εξυφαίνεται όλο το σχέδιο κάλυψης  των αναγκών  των Βρυξελλών για τον σχηματισμό κυβέρνησης,καταλήγεις.

Εμείς ο λαός αφού κάναμε το καθήκον μας να ψηφίσουμε και καταφέραμε να γυρίσουμε την πλάτη στον δικομματισμό......

Να γυρίσουμε την πλάτη μας στον δικομματισμό;

Μεταβληθήκαμε σε  παθητικούς  παρατηρητές του παράλογου, ως τόχουμε συνήθειο μας.

Χάθηκαν οι λέξεις, χάθηκαν οι έννοιες, παραχαράξαμε μέχρι και το γλωσσικό  και το μυαλό άρχισε να κάνει παιγνίδια διάφορα.

Οι μνημονιακοί έγιναν αντιμνημονιακοί και τούμπαλιν, μέσα σ΄ένα παιγνίδι όπου ένας αόρατος σκηνοθέτης αυθαίρετα και άναρχα άλλαζε ρόλους στους πρωταγωνιστές, στο θέατρο  του παράλογου.

Το παιγνίδι λοιπόν στα  χέρια του Κουβέλη. 

Κρατάει την μπάλα στα πόδια του. 

Είναι αυτός που έβαλε στο τραπέζι την προταση της οικουμενικής, είναι έμπειρος πολιτικός, γνωρίζει τις συνέπειες.

Μπορούν, τα νούμερα τους βγαίνουν.

Ταυτόχρονα οι θεσμικοί μας εταίροι πιέζουν.

Μέρκελ, Σόϊμπλε, Μπαρόζο, πιέζουν απειλώντας ότι αν η νέα κυβέρνηση δεν είναι  συνεπής με τις δεσμεύσεις  μας, τότε θα κινδυνεύσει η θέση μας στην Ευρωζώνη.

Περικόπτεται η δόση του EFSF ύψους ενός δισ ευρώ, σε ένα σαφές πολιτικό οικονομικό μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δείξουν ανοχή.

Σχηματίζουν κυβέρνηση καταλήγεις.

 Αλλά ο Κουβέλης επιμένει. 

Στο παιγνίδι και ο Σύριζα, αλλιώς δεν προχωράμε. 

Τι ακριβώς θέλουν λοιπόν  οι εταίροι μας, τι εκτιμούν;

Ο Σύριζα της καταγγελίας της δανειακής σύμβασης και της κατάργησης του μνημονίου,πρωταγωνιστει στο παιγνίδι. 

Στέλνει επιστολή "πίεσης" προς την ΕΕ και τονίζει:

.."οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη"

Δεν το "ακυρώνει" το επανεξετάζει!

Πιθανόν να έχουν σκεφτεί μια άλλη ονομασία, να μην το λέμε ΜΝΗΜΟΝΙΟ, να το πούμε κάπως αλλιώς.

Αλλά δεν μένουν εδώ έχει και παρακάτω.

Ο Δραγασάκης δεν είναι ένα στέλεχος όποιο και όποιο, αρχίζει τους γλωσσικούς ακροβατισμούς

«Η έννοια της καταγγελίας είναι ένας πολιτικός όρος. Τι θα πει καταγγέλλω;

Υπάρχουν αρκετές συγχύσεις. Στη σκέψη τη δική μας δεν υπάρχει: η έννοια της μονομερούς πράξης. Δηλαδή, να βγούμε και μονομερώς να πούμε διαγράφουμε το χρέος, καταγγέλλουμε κ.λπ.

Δεν είναι και λογικό να το πει κανείς αυτό.

Αυτό που θα γίνει είναι μία επαναδιαπραγμάτευση, ένα πλαίσιο διαφορετικό μέσα στο οποίο θα θέσουμε τους δικούς μας στόχους.

Από εκεί και πέρα (...) άλλο το τι θέλουμε να κάνουμε κι άλλο το πώς θα γίνει αυτό».

 Μετά και τις δηλώσεις του Δραγασάκη, σκέφτεσαι  ΟΚ είναι όλα  under control,

Άρα από αύριο έχουμε κυβέρνηση και, πέφτεις έξω.

Μπορούν να προχωρήσουν,αλλά δεν το κάνουν γιατί;

Η ΝΔ διαθέτει 108 έδρες,το ΠΑΣΟΚ 41 και η ΔΗΜΑΡ 19.Είναι στη διάθεσή τους 168 έδρες.

Γιατί δεν τελεσφόρησε το εγχείρημα;

Γιατί ο Σύριζα δεν συναινεί αφού έχει πάρει πίσω τις θέσεις και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του για ακύρωση και καταγγελία τόσο του μνημονίου όσο και της δανείακής σύμβασης;

Οι επιμονή του στο όχι δεν συναινούμε αποδίδει καρπούς, αλλά  σε βαθμό που να το αναδείξει ίσως πρώτο κόμμα, άλλά όχι και αυτοδύναμο σε μια επαναληπτική εκλογική διαδικασία, με βάση τις δημοσκοπήσεις. 

Τι εκτιμούν κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται,τι τους φοβίζει;

168 έδρες ναι, αλλά μειοψηφία στο λαό!

Με την ΝΔ στο 18,85% με το ΠΑΣΟΚ στο 13,18% και την ΔΗΜΑΡ στο 6,11 και στο σύνολό τους μόλις το 38,14% που μάλιστα στην καθημερινότητα και κάτω από την όξυνση των προβλημάτων θα μειώνεται διαρκώς και θα εκφράζει την αντίθεσή του,για τι λογής "Οικουμενική"θα μιλάμε έχοντας αντιμέτωπο το 60% του λαού.

Παράλληλα θα προβάλει επιτακτικά η ανάγκη αντιμετώπισης των κοινωνικών αντιθέσεων και ο εφιάλτης τους, θα παίρνει σάρκα και οστά. 

Οι "κοινωνικές αναταραχές"

Οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπότρεπτες κάτω από την πίεση των οξυμένων προβλημάτων.

Η λαϊκή αγανάκτηση θα εκφραστεί με ένταση και για να πούμε την αλήθεια,θα εκφραστεί είτε με 38% είτε με πάνω από 50% και αν είναι και οργανωμένη τόσο το χειρότερο γι΄αυτούς.

Αρχίζεις και προβληματίζεσαι τι νόημα είχε όλο αυτό που έγινε;

Είχε νόημα μπορεί να μην σχηματίστηκε κυβέρνηση, καταγράφηκε όμως  μέχρι που μπορεί να φτάσει η  σύγκλιση απόψεων στις κορυφές , διερευνήθηκαν και καταγράφηκαν τα  κοινά  σημεία αναφοράς.

Έγινε καθαρός και  ο μηχανισμός αναχαίτισης των αγώνων που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε μια πορεία ρήξης και ανατροπής, ενάντια και σε μια κυβέρνηση που παραχάραξε την λαϊκή ετυμηγορία και που δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στα οξυμένα και συσσωρευμένα λαϊκά προβλήματα.

Αγώνες για να ανατρέψουν την προοπτική μιας κυβέρνησης που συμφωνούσε σε όλα σχεδόν δεν έγιναν.

Μήπως οι εταίροι μας τελικά δεν μπορούν να παρεμβαίνουν  στα εσωτερικά μας;

Η μήπως μια αριστερή δύναμη τους χρειάζεται περισσότερο σαν αντιπολίτευση που θα αναχαιτίζει τους αγώνες, που  και εξ ανάγκης θα αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα;

Όποιες και να είναι οι μεθοδεύσεις τους, όποια και να είναι τα σχέδιά τους, όποιες εφεδρείες και αναχώματα και  αν χρησιμοποιήσουν, εκείνο που πρέπει να γίνει καθαρό είναι η ανάγκη οργανωμένης πάλης οργανωμένης αντίστασης.

Η χωρίς αποκλεισμούς  δημιουργία μετώπου,με κοινούς στόχους, στους χώρους δουλειάς, στις συνοικίες και τις γειτονιες. 

Είναι η αναγκαία προϋπόθεση για μια πορεία νικηφόρας προοπτικής.