Ο Αλέξης,το ζιβάγκο,και...........

Επί τέλους πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να κάνουμε την αυτοκριτική μας;

Να επιχειρήσουμε μια εκτίμηση για τα "δικά μας" αποτελέσματα της 6ης του Μάη.
Μιας εκλογικής αναμέτρησης που έγινε κάτω από ξεχωριστές συνθήκες, τέτοιες που ο Ελληνικός λαός δεν έχει ζήσει τα τελευταία 60 χρόνια και με μια προοπτική, ακόμη μεγαλύτερης επίθεσης και εξόντωσης των λαϊκών στρωμάτων .


Θα αναγκαστώ να κάνω αναφορά σε προηγούμενες αναρτήσεις μου για να καταδείξω ότι τα σημερινά αποτελέσματα ήταν αναπόφευκτα.
Και ήταν αναπόφευκτα γιατί υπήρξαν κενά, παραλήψεις, υπήρξε αντιφατικότητα,μια "αγοραφοφική"τάση, μια τακτική που παρ΄ότι έδειχνε καθαρά  ότι δεν είναι αποτελεσματική, εμείς  συνεχίζαμε με την ίδια πρακτική, με τις ίδιες αναποτελεσματικές μεθόδους.   
Λίγο πολύ βέβαια  θέσεις και  απόψεις σε τούτο το μπλοκ είναι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο διατυπωμένες. 
Όσο για τα ποσοστά στις 3 του μήνα έγραφα σε έναν διαδικτυακό φίλο που με ρωτούσε γι΄αυτά: "Δεν βλέπω να ανεβάζουμε τα ποσοστά μας ικανοποιητικά, ένα μικρό ποσοστό προς τα πάνω και στην ποιο απαισιόδοξη προοπτική, ακόμη και
λίγο κάτω μπορώ να πω".


Την Τετάρτη 18/4 Έγραφα:


" Υπεύθυνοι θα είμαστε εμείς και θα είμαστε εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες των αποφάσεών μας, αλλά και των πράξεών μας".


Την  Κυριακή 29/4 έγραφα:
 "Σε τούτην εδώ την ιστορική συγκυρία, είμαστε εμείς που γράφουμε ιστορία, εμείς που αφήνουμε παρακαταθήκη στα παιδιά μας,για τους νέους αγώνες που έρχονται".


Προσωπικά όταν λέω εμείς δεν εννοώ παρά μόνον το κόμμα, τις κομματικές δυνάμεις τους  φίλους, τα μέλη  και  τους οπαδούς του κόμματος.


Kαι αυτό γιατί κατά την γνώμη μου μόνο από το ΚΚ μπορεί κανείς να περιμένει επιστημονικά επεξεργασμένες προτάσεις διεξόδου από μια τέτοια κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.


Στις 19/3/2012 έγραφα απ΄αφορμη την εκλογική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη προέδρου
του Βενιζέλου για πρόεδρο.     ΕΔΩ

...." Να δούμε τις εφεδρείες και τα αναχώματα που προετοιμάζονται.
Πρέπει στα σοβαρά να πάρουμε υπ΄όψη μας, τις επιθέσεις που θα δεχτούν οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις, να δούμε τους μηχανισμούς που διαθέτουν για την παραχάραξη της αλήθειας, για την τρομοκράτηση για την παραπέρα χειραγώγηση των συνειδήσεων και ακόμη να πάρουμε σοβαρά υπ΄όψη  και το επίπεδο των μαζών, την δυνατότητα ενημέρωσής τους, την αδυναμία ερμηνείας της κατάστασης και των αιτιάσεών της.
Το να αναλωθούμε στην προσπάθεια ερμηνείας της εσωκομματικής διαδικασίας ανάδειξης του προέδρου, μπορεί να μην είναι τελείως άχρηστο, αλλά δεν είναι πιστεύω εκείνο που θα μας βοηθήσει
να απαντήσουμε στους λόγους, που ο υποκειμενικός παράγοντας παραμένει αγκυλωμένος σε αυταπάτες και ιδεοληψίες και να παρθούν μέτρα να αναστραφεί  αυτή η πραγματικότητα, σε όποιον βαθμό μπορεί αυτό να επιτευχθεί.
Εκείνο που πρέπει να  απασχολήσει είναι οι τρόποι και οι μέθοδες εκείνοι που θα οδηγήσουν πλησιέστερα στον λαϊκό παράγοντα.
Εμπειρία υπάρχει δεν μένει παρά να αξιοποιηθεί.


 Εμείς οφείλουμε να υπολογίζουμε κάθε φορά το επίπεδο συνείδησης και ωριμότητας των λαϊκών μαζών, που δε διαμορφώνεται σαν αποτέλεσμα ελεύθερης και ανεξάρτητης επιλογής, αλλά επηρεάζεται αποφασιστικά από την κατευθυνόμενη επιχείρηση ενσωμάτωσης, χειραγώγησης, πολύμορφης ανοιχτής ή συγκαλυμμένης τρομοκρατίας στις συνθήκες του καπιταλισμού. Με την επιδίωξη να κατακτάμε την ικανότητα να ασκούμε τον καθοδηγητικό μας ρόλο και να πείθουμε.


Είναι αλήθεια και είναι κάτι που κανείς νοήμων δεν μπορεί να παραγνωρίσει, ότι ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, όχι μόνον για τα 3 τελευταία χρόνια της αδιέξοδης καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και όλο το προηγούμενο διάστημα από την μεταπολίτευση και εδώ.


Ίσως και εμείς οι ίδιοι, δεν έχουμε αντιληφθεί σε βάθος τι είναι αυτό που συμβαίνει.


Ίσως δεν έχουμε εμπεδώσει αυτό που λέμε ότι δηλαδή :
"Το καπιταλιστικό σύστημα έχει εξαντλήσει τα όριά του δεν έχει και δεν μπορεί αντικειμενικά να προσφέρει τίποτα άλλο"


Ίσως ακόμη δεν έχουμε εικόνα για το πού μπορεί να οδηγήσει η κάθετη και συγχρονισμένα εμφανιζόμενη κρίση του συστήματος και μέχρι που μπορεί να οδηγηθεί αυτό, προκειμένου να υπερασπιστεί την συνέχιση της κυριαρχίας του.


 Ίσως ακόμη δεν έχουμε δει  την ανάγκη, του να συμβάλουμε και να αναπτύξουμε την συνείδηση των εργαζομένων, πράγμα που είναι μόνον δική μας ευθύνη, δικός μας ρόλος.




Ίσως δεν έχουμε κάνει χτήμα μας,  ότι το βασικό καθήκον του κόμματος είναι να κερδίσει την ενεργητική υποστήριξη της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, ώστε να αναδειχτεί σε τάξη απελευθερώτρια της κοινωνίας από κάθε μορφή εκμετάλλευσης.

Ακόμη όμως και αν όλα αυτά είναι σε γνώση μας, είναι καθαρό ότι δεν υλοποιούνται στην πράξη και στην καθημερινότητα".


Σήμερα λοιπόν μετά τα αναμενόμενα κατά την γνώμη μου  αποτελέσματα, θα ακολουθήσουμε ξανά την πεπατημένη;
Θα κάνουμε τις διαπιστώσεις μας, θα προχωρήσουμε σε προβλέψεις, θα επισημάνουμε τις απαιτήσεις των καιρών και της ιστορίας;
Θα καταγράψουμε μία μία τις επιθέσεις και τους αποκλεισμούς, θα μιλήσουμε και πάλι για παραχάραξη και αποπροσανατολισμό;
Θα διαπιστώσουμε και θα περιγράψουμε για άλλη μια φορά την εκλογική και όχι μόνον συμπεριφορα΄του λαϊκού παράγοντα, "που κάτω από αυτές τις συνθήκες υπέκυψε στους εκβιασμούς, ενέδωσε στις αυταπάτες, στα τρομοκρατικά διλήμματα και  στις ιδεοληψίες"


Εκτιμά για παράδειγμα σήμερα σε ανακοίνωσή του  το ΚΚΕ:


 "Επιβεβαιώνεται επίσης η δημόσια εκτίμηση του ΚΚΕ με το αρχικό ξέσπασμα της κρίσης ότι σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που αυξάνει η σχετική εξαθλίωση του λαού συνυπάρχουν και οι δύο εκδοχές:Και το κίνημα να τραβήξει μπροστά αλλά και να υποχωρήσει προσωρινά".
 
Μόνο που για άλλη μια φορά αποφεύγει να πει ότι, το αν θα  τραβήξει το κίνημα μπροστά και δεν θα  υποχωρήσει,  έχει να κάνει  και θα είναι ανάλογο  με την χάραξη της δικής του αποτελεσματικής και αναγκαίας τακτικής, προσαρμοσμένης στις απαιτήσεις των καιρών και πάντα στην βάση των αρχών του.

Μια τακτική που θα μας φέρει δίπλα στους εργαζόμενους έτσι και με τέτοιον τρόπο, που θα τους πείσουμε και θα τους εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη.
Με τέτοια τακτική που θα αναπτύξει τους δεσμούς μας με τον κόσμο, δεσμούς που είναι καθαρό ότι σε μεγάλο βαθμό έχουν διαρραγεί.
Υπάρχει κενό και σε αυτό το κενό,  έκανε την εμφάνισή του ο Αλέξης. 
Ντυμένος το "ζιβάγκο" του και έδωσε μια παράσταση αποπροσανατολίζοντας με φρούδες υποσχέσεις, χαϊδεύοντας τα αυτιά κανοναρχόντας την οργή του κόσμου, δείχνοντας μια "αδιέξοδη διέξοδο" μια διέξοδο που το μόνο που μπορεί να επιφέρει, είναι να δώσει χρόνο στον ταξικό εχθρό και να  οδηγήσει σε  παραπέρα απογοήτευση το λαό και σε ανάσχαιση τους λαϊκούς αγώνες.
Το κακό είναι ότι οι εποχές που φορώντας το ζιβάγκο μπορούσες να δώσεις ελπίδες στον λαό και να εξασφαλίσεις έστω για μια περίοδο την παραμονή του μέσα σε μία εικονική πραγματικότητα, μετατρέποντας το μπακαλοτέφτερο σε βιβλιάριο καταθέσεων και αμέσως μετά στο πλαστικό ψεύτικο χρήμα και στην πλαστική ζωή, που σ΄εκαναν να πιστέψεις ότι όλα ήταν δικά σου την στιγμή που σου τα δάνειζαν με υψηλότοκα δάνεια, πέρασε ανεπιστρεπτί.


Ο καπιταλισμός δεν έχει πια να δώσει τίποτα!


Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να κανουμε την αυτοκριτική μας;

Πρέπει να καταλήξουμε επί τέλους και αυτό να περάσει σε όλους μας, να αφομοιώσουμε ότι, μόνοι μας δεν μπορούμε βήμα να κάνουμε.
Ότι ευθύνη μας και ο μόνος λόγος ύπαρξής μας, είναι να αναπτύξουμε την ταξική συνείδηση, να οργανώσουμε ΜΛΚ τέτοιο που θα ανατρέψει αυτήν την βαρβαρότητα, για την εξουσία της εργατικής τάξης την εξουσία του λαού.
Αν δεν επισημάνουμε τα λάθη,αν δεν ανοίξουμε πόλεμο με τις  αδυναμίες μας αν δεν τις καταδικάσουμε δεν θα μπορέσουμε να χαράξουμε αποτελεσματική τακτική  και κάτι τέτοιο θα είναι καταδικαστικό για τις λαϊκές δυνάμεις για μας τους ίδιους.
Καλή δύναμη σε όλους μας.