Η επιστολή της κ. Χριστούλα:
«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου (Δημήτρη Χριστούλα), δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ''τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας", σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου "To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση".
Έμμυ Χριστούλα».
Πηγή
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Η επιστολή της κόρης, επιβεβαιώνει πλήρως το σχόλιό μου,
για τον χαρακτήρα της πράξης του πατέρα της, στην προηγούμενη ανάρτησή σου. Δεν χαίρομαι γι' αυτό.
Αυτό όμως που θέλω να πω είναι πως,
κάποιοι εξ ημών, με το να εξακολουθούν να "κωφεύουν"... το λιγότερο που κάνουν είναι να εκτίθενται...
Καλή δύναμη!
Οικοδόμε σου έχω σχόλιο στο προηγούμενο ποστ δεν ξέρω αν το είδες.
Τα λέμε αύριο.
Παρ ολα αυτα..Δεν θα μπορεσω να συμφωνησω, με τη μεθοδο...
Λυπαμαι...!!
Η επιλογή αυτή του πατέρα, του Δημήτρη, ήταν, είχε, πολιτικό μήνυμα.
Η ερμηνεία, κατά τη γνώμη μου, είναι να τιμωρηθούν αυτοί που πρέπει, αυτοί που φταίνε.
Πολλοί άνθρωποι σε όλον τον κόσμο και όλα αυτά τα χρόνια, με διάφορους τρόπους (στο Βιετνάμ αυτοπυρπολούνταν, αλλού ζώνουν επάνω τους εκρηκτικά), επιλέγουν να στείλουν μήνυμα θυσιάζοντας την ίδια τη ζωή τους.
Ας μπει μπροστά και η κόρη και όσοι ταρακουνήθηκαν από την ενέργεια του Δημήτρη, ώστε η θυσία του να μην πάει χαμένη.
Να αλλάξει η Κοινωνία.
Να αλλάξη Τάξη η Εξουσία.
Πολιτική πράξη αντίστασης ήταν, σε καιρούς ομιχλώδεις!
Τη νίκη θα τη φέρει η λαϊκή εξέγερση. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό, αλλά ακόμη και αυτή η συμβολική θυσία του συγκεκριμένου ανθρώπου, δεν μπορεί παρά να εντάσσεται σε αυτή την προοπτική. Είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι, αντικειμενικά είναι έτσι!
Εμπρός συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Βάλτε ένα χεράκι ακόμα και σε λίγο θα τα καταφέρουμε.
Η Ελλάδα είναι ήδη στο χείλος του γκρεμού και με λίγο σπρώξιμο θα την ρίξουμε να πέσει μέσα για να απαλλαγούμε από αυτή, ώστε να μπορέσουμε να την ξαναφτιάξουμε όπως την θέλουμε χωρίς κανένα ξένο να μας ρουφά το αίμα και να ρουφά τον ήλιο μας και τον καθαρό μας αέρα, με αντάλλαγμα τα βρωμερά του ευρώ και δολάρια.
Οι αγωνιστές της ΠΝΟ ήδη μπροστάρηδες στον αγώνα, παίρνοντας παράδειγμα από την περήφανη αγροτιά που έκλεινε τους δρόμους, θα εμποδίσουν όλους αυτούς που θα θελήσουν να σουλατσάρουν δήθεν σαν τουρίστες στην χώρα μας ενισχύοντας έτσι όλο αυτό τον εσμό των μικροκαπιταλιστών ξενοδόχων, καταστηματαρχών, εστιατόρων κτλ.
Ήδη η ακτοπλοΐα είναι παθητική και με αυτό τον τρόπο δεν θα επιτρέψουμε στους κεφαλαιοκράτες εφοπλιστές να ρεφάρουν μέσα στις γιορτές οπότε θα αναγκαστούν ή να αυξήσουν τις τιμές ή να παροπλίσουν τα πλοία, οπότε ο κόσμος θα ξεσηκωθεί και θα επαναστατήσει.
Ο τουρισμός δε είναι το τελευταίο οχυρό του καπιταλισμού στην χώρα μας, ο οποίος είναι πολύ κοντά στην κατάρρευση, μετά τις συνεχείς αγωνιστικές μας επιτυχίες με όλο το βρωμερό βιομηχανικό κατεστημένο.
Θυμηθείτε πως πέτυχαν τα αδέλφια μας να διώξουν την Pirelli από την Πάτρα, αλλά και την Goodyear από τη Θεσσαλονίκη ώστε ελεύθεροι πλέον να μπορούμε να εισάγουμε όποιο λάστιχο θέλουμε .
Θυμηθείτε πως μετά από αγώνες καταφέραμε να εξαποστείλουμε την NAMCO με το κακάσχημο PONY, την OPEL ή εκείνη την NISSAN, που πίστεψαν πως θα κάνουν την χώρα μας σαν το Ντιτρόιτ.
Θυμηθείτε μετά από πόσους αγώνες καταφέραμε να νεκρώσουμε ναυπηγεία και ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες και να αναγκάσουμε όλους αυτούς τους στυγνούς εφοπλιστές να πάνε να φτιάχνουν τα πλοία τους στου διαόλου την μάνα.
Μας κατηγορούν δε χωρίς ντροπή ότι συμπαραστεκόμαστε σε κάθε απολυμένο εργαζόμενο.
Μεγάλο ψέμα!
Είδε κανείς να συμπαραστεκόμαστε σε απολυμένους όταν οι απολύσεις είναι δικαιολογημένες όπως πχ στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΉ;
Τέλος ευτυχώς που στον αγώνα αυτό έχουμε και αναπάντεχους συμπαραστάτες από το εξωτερικό με τα Μνημόνια τους αλλά και από το εσωτερικό με την πολιτική ηγεσία που έχουμε.
Ο αγώνας είναι κοινός και θα τον πετύχουμε.
Θα εξοντώσουμε τελικά αυτή την χώρα.
Εμπρός λοιπόν στον αγώνα.
Η ΠΝΟ μας δείχνει τον δρόμο.
Δημοσίευση σχολίου