Δεν είναι αργία,είν΄απεργία

Παλεύει η εργατιά

Βουή και αντάρα να σηκωθεί στον αγέρα, συνέχεια στους αγώνες της εργατικής τάξης στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.

Στην απεργιακή διαδήλωση της 1ης του Μάη να τιμήσουμε και να συνδέσουμε τους αγώνες μας  με τους πρωτοπόρους εργάτες.
Με τους εξεγερμένους του  Σικάγου και τους Καπνεργάτες του ματωμένου Μάη του ΄36 στην Θεσσαλονίκη, τους εκτελεσμένους της  Καισαριανής.

Να τιμήσουμε  τους πρωτοπόρους που ως τα σήμερα, μπροστάρηδες των αγώνων για τα δικαιώματα της τάξης μας, κράτησαν ψηλά την κόκκινη σημαία των αγώνων.

Να  διατρανώσουμε την απόφασή μας να μην επιτρέψουμε σε κανένα να υποθηκεύσει την ζωή μας.
Απαίτηση των καιρών να πυκνώσουμε τις γραμμές του αγώνα και ο αγώνας  να γίνει υπόθεση του κάθε εργαζόμενου και άνεργου, του συνταξιούχου και του φοιτητή, των γυναικών και όλων των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς.

Κατεβαίνουμε  στους δρόμους να διατρανώσουμε την απόφασή μας  
ή αυτοί ή εμείς.


Δεν ζητάμε ψίχουλα πια, δεν ζητάμε καλύτερους μισθούς, δεν ζητάμε καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Σήμερα πια δεν έχουμε τέτοια περιθώρια, σήμερα,  

διεκδικούμε τα Πάντα,γιατί μας παίρνουν τα πάντα και  γιατί τα πάντα μας ανήκουν.

Μας ανήκει όλος ο πλούτος, γιατί είμαστε εμείς που τον παράγουμε. Μας ανήκει η ζωή γιατί εμείς είμαστε εκείνοι που της δίνουμε πνοή. 
Διαδηλώνουμε ενάντια στις επιδιώξεις τους.

Υπερασπιζόμαστε την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας.

Επιλέγουμε να μην ζούμε λάθος,όπως  λέει ο Μπέρτολ Μπρεχτ:

«Στους δύσκολους καιρούς όποιος δεν αντιστέκεται ζει λάθος». 

Χρέος μας δεν είναι μόνον το βροντερό παρών μας στις απεργιακές διεκδικήσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς, χρέος μας είναι το ανέβασμα της ταξικής συνείδησης και ο ταξικός αγώνας που  είναι το μόνο όπλο μας ενάντια στον ταξικό εχθρό, που πάνω στον επιθανάτιο ρόγχο του σφαδάζει και σπέρνει ολούθε τον όλεθρο.
Τούτη η Πρωτομαγιά είναι μια ξεχωριστή μέρα, πέρα από τους συμβολισμούς της.

Τούτην την Πρωτομαγιά η εργατική τάξη είναι αντιμέτωπη με μία από τις πιο σκληρές και απάνθρωπες επιθέσεις στην ιστορία της. 

Διακυβεύεται η ίδια τους η υπόσταση.
Διακυβεύεται η ίδια μας ή ζωή.

Τούτη την ώρα χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται σε απεργιακές και διεκδικητικές κινητοποιήσεις.

Απαντούν αποφασιστικά στις επιδιώξεις της πλουτοκρατίας των αφεντικών,  που με τις πλάτες των πολιτικών τους εκπροσώπων επιβάλουν συνθήκες γαλέρας στους εργαζόμενους όλων των κλάδων.
Οι εργαζόμενοι καλούνται να ανατρέψουν το  απάνθρωπο εκμεταλλευτικό σύστημα,συνειδητά, αποφασιστικά, μόνο που πρέπει να συντονισθούν.
Να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους.
Να πάρουν κουράγιο όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, να ακουστούν τα τραγούδια και τα συνθήματά μας,στους δρόμους και στις γειτονιές,  έτσι που κανείς να μην αισθάνεται μόνος του,έτσι που να νιώσουμε την δύναμή μας.

Μπορούμε!

Μπορούμε να συμπορευθούμε κάτω από τα πανό των Χαλυβουργών, των Οικοδόμων, μπορούμε να συμπορευθούμε με τους ναυτεργάτες, με τους εργάτες της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, τους μεταλεργάτες, τους επισιτιστές, τους συνταξιούχους τους φοιτητές, τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών,τους εργάτες της γης.

Να απλώσουμε το μήνυμα της ρήξης και της ανατροπής, μακρυά από αυταπάτες και νόθα διλήμματα.
Μακρυά από ιδεοληψίες και αποκλεισμούς  και με πλήρη συνείδηση, ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Σήμερα η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι της νόησης και οι χειρώνακτες, όλοι οι εργαζόμενοι, πρέπει να αποφασίσουμε  με ποιους θα παμε  και ποιους θα αφήσουμε.

Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία, έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με τους δυνάστες μας, αυτούς που μας κηρυξαν τον πόλεμο.

Καθήκον μας, η αντεπίθεση. 

Ζήτω η εργατική Πρωτομαγια.