Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Το καπιταλιστικό σύστημα έχει εξαντλήσει τα όριά του
Καλούμαστε σε ταξικούς αγώνες.
Ας ανταποκριθουμε.
Τα προβλήματα οξύνονται και γίνονται φανερά στον έναν ή στον άλλο βαθμό σε όλο και περισσότερους τομείς της ζωής μας και σε όλο και περισσότερους από εμάς.
Όμως το κακό, παραμένει και έχει να κάνει, με το σε ποιο βαθμό ο κόσμος μπορεί να ερμηνεύσει τους λόγους και τις αιτίες των γεγονότων, πολύ περισσότερο να εκτιμήσει τους τρόπους με τους οποίους μπορεί οργανωμένα, αποφασιστικά και αποτελεσματικά να αντισταθεί.
Στο διάστημα που έχει περάσει από την επιβολή των μέτρων κατά της ζωής και του μέλλοντός μας, οι αγώνες που αναπτύχθηκαν, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν αντάξιοι των περιστάσεων.
Το λαϊκό κίνημα και οι πολιτικοί του φορείς, βρίσκονται πίσω από τα γεγονότα.
Στο πολιτικό σκηνικό οι Αριστερές δυνάμεις, εμφανίζονται  αδύναμες να παίξουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις εκείνες που θα θέσουν σε αμφισβήτηση, την συνέχιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου και θα αναπτύξουν το κίνημα στην κατεύθυνση  της ανατροπή του.

Οι απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, απέχουν αρκετά η μία από την άλλη και η κάθε κινητοποίηση, γίνεται κάτω από σαφώς πιο δύσκολες συνθήκες, με τα προβλήματα διαρκώς να συσσωρεύονται και να οξύνονται.
Δεν έχουν συνέχεια και οι δράσεις, μοιάζουν να είναι αποσπασματικές.
Δεν είναι δεμένες μεταξύ τους και, οι στόχοι που προβάλλονται αν και ζωτικής σημασίας, δεν στοχεύουν σε αυτό που θα απαλλάξει την εργατική τάξη από τους δυνάστες της και θα την οδηγήσει στον κυρίαρχο  ιστορικό της ρόλο.
Το κίνημα του "δεν πληρώνω" η αντίσταση στην Κερατέα,οι απεργία των γιατρών,οι κινητοποιήσεις των καθηγητών,και τόσες άλλες κλαδικές κινητοποιήσεις, πότε θα συντονιστούν πως θα μπορέσουν να γενικευτούν σε μια δυναμική πολιτικής διεκδίκησης για την ανατροπή;

Όλα όσα απεργάζονται οι εκπρόσωποι,ντόπιοι και ξένοι, του κεφαλαίου και το πολιτικό τους προσωπικό, έναν στόχο έχουν και ένα αποτέλεσμα,επιφέρουν σε βάρος μας.
Στόχος τους,είναι  η διάσωση και η ανάκαμψη  του διεθνούς κεφαλαίου, μέσα σε συνθήκες δομικής κρίσης,σε μια προσπάθεια να υπερκεραστούν οι μεταξύ τους οξύτατες αντιθέσεις, σχετικά με το ποια μονοπώλια θα ισχυροποιηθούν και ποια θα καταστραφούν.
Ποιες οικονομίες θα επικρατήσουν τελικά.(ποιων χωρών)
Η προσπάθεια τους, γίνεται προς την κατεύθυνση  να εξασφαλιστεί ελεγχόμενα όλο το εγχείρημα,της διάσωσης του κεφαλαίου, αλλά δεν τους βγαίνει.
Είναι αδύνατον πλέον να διαχειριστούν αυτήν την κρίση.

Μέσα σε αυτό το κλίμα και τις απεγνωσμένες τους προσπάθειες, τα θύματα είναι οι εργαζόμενοι ,οι λαοί που είναι και οι παραγωγοί του πλούτου και αυτοί, που επιφέρουν το κέρδος στο κεφάλαιο.
Είναι λοιπόν απόλυτα κατανοητό, ότι όταν καταστρέφεις την μηχανή που σου παράγει τον πλούτο, δεν είναι δυνατόν ταυτόχρονα να αποκομίζεις και  το κέρδος που σου επιφέρει.

Όλα τα μέτρα που παίρνονται είναι εναρμονισμένα στον στόχο τους .Την διάσωση του διεθνούς κεφαλαίου. Να εξασφαλίσουν λίγο χρόνο ακόμη.

Όλο αυτό το σκηνικό που εξελίσσεται εφιαλτικά, έχει πολιτικό χαρακτήρα και σαν τέτοιο μόνον μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Μέσα στα πλαίσια της κρίσης του  καπιταλιστικού συστήματος, οι εργαζόμενοι είναι καταδικασμένοι να υποστούν την ποιο βάρβαρη μορφή εκμετάλλευσης, την ποιο βάρβαρη μορφή εξευτελισμού της ζωής τους και τον αφανισμό μεγάλου μέρους της.
Είναι φανερό ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Ποιο είναι το κυρίαρχο ζήτημα που πρέπει να εκλαϊκευτεί σήμερα; 
Τι είναι εκείνο που κρατάει σε επιφυλακτικότητα  τον κόσμο, που εδράζονται οι φοβίες και οι επιφυλάξεις του;
 Όλος αυτός ο κόσμος στην τελευταία συγκέντρωση που ήταν η μεγαλύτερη ίσως πορεία στα πλαίσια του μνημονίου, διαδήλωσε μαχητικά ενάντια στα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του.
Στην πλειοψηφία του αυτός ο κόσμος, είναι έτοιμος άραγε να διεκδικήσει ουσιαστικές αλλαγές ή μήπως κάτω από το βάρος των μέτρων, είναι έτοιμος να δεχθεί την όποια μικρομεταρύθμιση που και την πλουτοκρατία θα εξυπηρετεί και ουσιαστική λύση δεν θα δίνει στα προβλήματα μας.
Και δεν είναι λίγες οι φορές που και από τον χώρο της Αριστεράς ακούγονται τέτοιες προτάσεις.
Όμως σε αυτήν την ιστορική συγκυρία, δεν είναι δυνατόν οι αριστερές δυνάμεις να αναλίσκονται στις μεταξύ τους διαφορές, που πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι στρατηγικής σημασίας.
Όταν όμως το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του,παρά τις όποιες διαφορές τους παρά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, επιτίθενται ενιαία και μεθοδικά ενάντιά μας, χρησιμοποιώντας όσα μέσα έχουν στην διάθεσή τους, δεν γίνεται η εργατική τάξη να πορεύεται χωρίς οργάνωση, χωρίς συντονισμό,χωρίς να γνωρίζει τους στόχους που θα την φέρουν στο προσκήνιο των εξελίξεων 
Άλλωστε  όταν κανείς μιλάει για την ανάγκη της "συνεννόησης" της "συμπόρευσης" του "διαλόγου" και της  κοινής δράσης, δεν μιλάει για συνεργασίες, δεν μιλάει για οργανωτικές δομές, ούτε για πολιτικές συμμαχίες.
 Ας αποστασιοποιηθούμε από το σύνδρομο της φοβίας μας.
Οι καθημερινοί αγώνες, θα αναδείξουν τις δυνάμεις που πραγματικά μπορούν να οδηγήσουν την εργατική τάξη στην εξουσία.
Είναι καθαρό αυτός ο κόσμος που πλήττεται, έχει ανάγκη από όραμα,έχει ανάγκη να πιστέψει στις δυνατότητές του,υπάρχει ανάγκη να αναπτερωθεί το ηθικό του.
Η εξουσία έχει ακόμη πολλά όπλα στην φαρέτρα της.
Θα συκοφαντήσει, θα προβοκάρει, θα σπείρει διασπαστικά πυροτεχνήματα ανάμεσα στους εργαζόμενους,θα δώσει υποσχέσεις, θα εξαγοράσει, θα επιτεθεί, θα εκφοβίσει και έχει όλα τα μέσα για να το πετύχει και άλλωστε και μεγάλη εμπειρία.
Ας εξοπλιστούμε με την γνώση και την αποφασιστικότητα που μας πρέπει, ας ενεργοποιηθούμε ας επιχειρήσουμε να συμμετέχουμε σε δράσεις στις γειτονιές, στις συνοικίες μας.

Όλοι όσοι έχουμε κατανοήσει την ανάγκη της οργανωμένης αντίστασης πρέπει να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις.Να βρούμε τρόπους να προτείνουμε μεθόδους.
Ο κόσμος πρέπει να πεισθεί για την ανάγκη κοινών αποφασιστικών αγώνων,έχουμε ανάγκη να πορευτούμε μαζί στους δρόμους του αγώνα.
Πέρα από  την επιδίωξη της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων  στα Συνδικάτα, στα Σωματεία και στους χώρους δουλειάς,στις γειτονιές είναι που θα συναντήσουμε τον κόσμο,τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα παιδιά, τους μαθητές, τους φοιτητές, τις γυναίκες, τις μανάδες, τους συνταξιούχους.

Γνωρίζουμε την περιοχή μας; Γνωρίζουμε τον κόσμο της; Ξέρουμε ποιοι είναι οι άνεργοι, ποιες οικογένειες αντιμετωπίζουν οξυμένα οικονομικά προβλήματα, έχουμε κουβεντιάσει μαζί τους, τους έχουμε ακούσει,έχουμε ανταλλάξει απόψεις;

  Μήπως πρέπει και θα βοηθούσε να δημιουργήσουμε κλίμα στις γειτονιές μας;
  Με ντουντούκες, με βρισιές και με τραγούδια,με έντυπο υλικό.                                                              Να κοκκινίσουν οι γειτονιές με ταξικά συνθήματα στους τοίχους.

Στις γειτονιές μας υπάρχουν  πολιτιστικοί σύλλογοι ,γυναικείοι σύλλογοι,για την ειρήνη, για τους συνταξιούχους,υπάρχουν  οι συλλόγους γονέων.
Με τα μέτρα που παίρνονται, σε όλους αυτούς τους χώρους,της υγείας της παιδείας του αθλητισμού του πολιτισμού ..... προκύπτουν τεράστια προβλήματα που μπορούν να συσπειρώσουν τον κόσμο.
Ας το αξιοποιήσουμε
Ας δώσουμε την μάχη μας και μέσα από αυτούς τους χώρους έκφρασης και διαμαρτυρίας και αν είναι ανενεργοί, πράγμα που πολλές φορές συμβαίνει, ας είμαστε εμείς που θα τους ενεργοποιήσουμε,  δίνοντάς τους ώθηση, πνοή,δυναμισμό.
Μην ξεγελιέται κανείς μας, είναι ακόμη χειρότερα αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. 

"Μέσα στον καπιταλισμό δεν είναι δυνατόν να βρουν την λύση τους τα λαϊκά προβλήματα
όταν μάλιστα το καπιταλιστικό σύστημα έχει πλέον εξαντλήσει τα όριά του".

20 σχόλια:

αντωνης είπε...

Καλησπερα ΒΒ, συμφωνω με το μεγαλυτερο μερος του κιμενου. Ειδικα εκει που γραφεις για συμπορευση.

Αλλά εχω μια απορια, πως θα δωσουμε τη μαχη μας; Ατομικα μεσα απο συλλογους ή τοπικους φορεις;

Δεν πρεπει να υπαρχει ενας κοινος στοχος ως πυξιδα, ο οποιος θα μας βοηθησει να χαραξουμε συγκεκριμενη πορεια που θα οδηγει στην υλοποιηση του;

Ανώνυμος είπε...

Σε έμαθα από τα ξεχωριστά σου σχόλια στο Φάρο και αλλού. Πρόσφατα άρχισα να διαβάζω συστηματικά τις αναρτήσεις σου. Πρώτη φορά σχολιάζω στο ιστολόγιό σου. Τι σχολιάζω δλδ –καλή δύναμη θέλω να σου πω και ότι έχεις όλη την εκτίμησή μου.
Φιλήμων

Ανώνυμος είπε...

Γεια χαρά. Ενδιαφέρον ποστ. Ίσως μια πυξίδα, πέρα από την αντίσταση για την αντίσταση δίνει η πρόταση της ΠΔ και του Τ. Φωτόπουλου:

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2011/gre2011.htm

http://www.inclusivedemocracy.org/pd

ELvA είπε...

Kαλημερα και καλως επανηλθες φιλη ΒΒ!

Καθε μερα διαπιστωνουμε ολο και περισσοτερο, δυστυχως, οτι ο καπιταλισμος ως συστημα μεσω των υπηρετων του σε παγκοσμιο επιπεδο εχει καταφερει σ ενα μεγαλο βαθμο να κανει τον κόσμο που πλήττεται να παραλυει απο τις πιεσεις και να μην αντιλαμβανεται τη δυναμη που εχει. Αυτο συμβαινει κυριως λογω του πεσμενου ηθικου οπως λες κι εσυ και του κλιματος ηττοπαθειας που καλλιεργειται παντου και παρουσιαζεται ως ''μονοδρομος'' στη λυση των προβληματων των εργαζομενων που μονο αυτοι, φυσικα, πληττονται απο τη ''κριση''.
Eγω ομως θυμαμαι μεγαλυτερους σε ηλικια να μου λενε οτι η κριση ειναι το τροπαρι του καπιταλισμου καθε φορα που θελουν να περικοψουν δικαιωματα και ασφαλισεις.Φαινεται οτι καποια πραγματα δεν αλλαζουν με τα χρονια. Ο καπιταλισμος εχει παρα πολλα χρονια ζωης και τα κολπα τους ειναι παλια, αλλα ακριβως γι αυτο δεν θα πρεπει να μας εκπλησσουν!
Εχεις δικιο για την αναγκη συσπειρωσης και δρασης σε επιπεδο γειτονιας κλπ. γιατι για μενα αυτο που εχουν καταφερει απολυτα ειναι να μας απομονωσουν και ετσι να μας κανουν να πιστευουμε, μεσα στην αγνοια μας, οτι οι αλλοι, οι διπλανοι μας ειναι σε 'καλυτερη μοιρα' απο εμας, ειτε οτι εμεις ειμαστε 'πολυ καλυτερα' απο τον διπλανο μας, με προφανεις συνεπειες για την αλληλεγγυη μεταξυ των εργαζομενων!
Ας μη τους κανουμε τη χαρη! Η τακτικη τους ''διαιρει και βασιλευε'' ειναι γνωστη γι αυτο σημερα θα πρεπει να σκεφτουμε διαφορετικα, αν θελουμε να τους βαλουμε ΕΜΕΙΣ στην ακρη!

Φιλια απο Βορρα!

koulpa είπε...

ωωω ΒΒ μου καλή επάνοδο :):)
αν και απο άλλη οτική γωνία μάλον συμφωνούμε.. η αναστολή μου είναι ότι.. όταν ζητάμε.. θέτουμε εαυτούς υπό.. τώρα είμαι στη μέση τεχνικής μελέτης και το μυαλό μου δεν είναι όλο εδώ.. θα επανέλθω αργότερα.. απλά δε μπορεσα να αντισταθώ στην παρόρμηση να σε πρωυπαντήσω.. :):)
την καλησπέρα μου :):)

madhorse είπε...

Γειά σας κι από εμένα...πολύ καλό άρθρο...το αναδημοσιεύω... πιστεύω πως πρέπει πρώτα να συμβεί το στάδιο που περιγράφει το παρακάτω βίντεο...

http://www.youtube.com/watch?v=q_qgVn-Op7Q&feature=related

Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας είπε...

Καλημέρα και καλώς επανήλθες!
«Είναι φανερό ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος» γράφεις. Ναι, οι λαοί, οι εργαζόμενοι, το ταξικό εργατικό κίνημα, βρέθηκαν απροετοίμαστοι μπροστά στην επίθεση της ολιγαρχίας, η οποία προετοιμαζόταν δεκαετίες πριν εκδηλωθεί. Να θυμηθούμε τις μέρες της αλήστου μνήμης περεστρόικας, όταν δηλαδή οι καπιταλιστές είχαν ήδη αναμμένες τις μηχανές για την επίθεσή τους και απλώς περίμεναν το σάλπισμα για να εφορμήσουν, πώς εμείς... προετοιμαζόμασταν; Κοιμώμενοι με τα τσαρούχια! Ενώ αυτοί είχαν ήδη στημένο τον μηχανισμό τους, και δοκιμασμένο! ΔΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κ.λπ., των οποίων είτε αγνοούσαμε ακόμη και την ύπαρξη είτε, οπωσδήποτε, δεν είχαμε εκτιμήσει τον ρόλο τους. Βέβαια, δεν αναφέρω τα γνωστά μας Ε.Ε., ΝΑΤΟ κ.λπ. Αιφνιδιαστήκαμε λοιπόν, σκορπιστήκαμε, χάσαμε το ηθικό μας, όταν με την εξαφάνιση του αντίπαλου δέους του καπιταλισμού, του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, αυτοί εξαπέλυσαν τη λυσσαλέα επίθεσή τους κι εμείς ψαχνόμασταν αν ήταν κατάρρευση ή ανατροπή... Τώρα πρέπει να τρέξουμε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.
Περί του πρακτέου, τώρα. Χαίρομαι όταν βλέπω πρακτικές προτάσεις, αυτές που πραγματικά μπορούν να μας οδηγήσουν ένα βήμα πιο μπροστά. Συμφωνώ και με τον προβληματισμό σου και με τις προτάσεις σου. Το ζήτημα είναι να ξεκουνηθεί ο κόσμος, ν' αφήσει τον καναπέ (που πάει μαζί με το χαζοκούτι). Κι αυτό δεν γίνεται εύκολα με τα λόγια, αλλά με το προσωπικό παράδειγμα, τη δράση που θα ξεδιπλώνεται κοντά, όσο πιο κοντά γίνεται, στον αραγμένο στον καναπέ του, τόσο κοντά του, ώστε να βρίσκεται μέσα στο οπτικό (ή... ακουστικό!) πεδίο του. Ντουντούκα στη γειτονιά, πικετοφορία στη γειτονιά, άρα μαζική οργάνωση γειτονιάς.
Έτσι, για να πούμε στους Όλι Ρεν: «καλό κουράγιο»!

blackbedlam είπε...

Αντώνη καλησπέρα σου.
Κοίτα υπάρχουν πολιτικοί φορείς.Αριστεροί πολιτικοί φορείς,που στο βαθμό που σε εκφράζουν μπορείς να προσχωρήσεις σε αυτούς και να λειτουργείς κάτω από συλλογικές αποφάσεις, αν όχι τότε μέσα από το συνδικαλιστικό σου όργανο.
Αν και εκεί υπάρχει πρόβλημα, τότε δεν έχεις παρά να ενταχθείς σε κάποιον σύλλογο, που το καταστατικό του σε εκφράζει. Τότε θα λειτουργείς συλλογικά και με βάση τις αποφάσεις του ΔΣ του συλλόγου σου.Παύεις πια να είσαι μονάδα,δεν απεμπολείς φυσικά την προσωπικότητά σου,ίσα ίσα μάλιστα.Αλλά συνυπάρχεις, συναποφασίζεις και παίρνεις μέρος στην υλοποίηση των αποφάσεων.Μην φανταστείς ότι στους συλλόγους της συνοικίας πάντα το επίπεδο είναι ανεβασμένο και υπάρχει ταξική συνείδηση.Σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν συντεχνιακά περιορίζονται σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις χαμένοι στην μετάφραση.Εκτός και αν πέσεις σε κανέναν σύλλογο που έχει αρχές, που έχει στόχους και αυτοί οι σύλλογοι συνήθως, καθοδηγούνται από τις συνεπείς ταξικές δυνάμεις.Τι να σου πω Αντώνη είναι οι ποιο συνεπείς και πίστεψέ με, ακόμη και αν δεν συμφωνείς με κάποια θέματα και παρά τις όποιες αδυναμίες,ένα είναι το γεγονός ότι με μεγαλύτερη συνέπεια στους συλλόγους, παλεύουν οι κομμουνιστές.
Και εν πάση περιπτώσει αν κάτι δεν σε βρίσκει σύμφωνο,θα είναι σε επιμέρους ζητήματα,και όχι σε θέματα αρχών.
Στο κάτω κάτω το παλεύεις, κάνεις τις δικές σου προτάσεις, έτσι αποκτά νόημα η συμβολή μας.
Θάρρος, κουράγιο και αποφασιστικότητα θέλει.
Έτσι και αλλιώς άλλη επιλογή δεν υπάρχει.
Εκτός από το βάρα με αγά μου να αγιάσω.

blackbedlam είπε...

Φιλήμονα Καλησπέρα σου και καλώς ήρθες στην κουβέντα μας.
Εκείνο που με ενδιαφέρει, είναι η άποψη του καθένα από εμάς. Γι΄αυτό είμαστε εδώ, για να λέμε τις απόψεις μας, είτε συμφωνούμε είτε όχι.
Ο καθένας από εμάς ζει και κινείται σε διαφορετικούς χώρους και οι προσλαμβάνουσες είναι και αυτές διαφορετικές.
Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, είναι αναγκαίο να συμπορευθούμε, να μάθουμε να συνομιλούμε μήπως κάποια στιγμή, μπορέσουμε να βρούμε κοινές συνιστώσες, πιέζοντας προς όποια κατεύθυνση και αν χρειάζεται, προκειμένου ο λαός να προχωρήσει συντεταγμένα, μαζικά, αποφασιστικά, προκειμένου να υπάρξει ουσιαστική έξοδος από τούτη την βάρβαρη πολιτική.
Ίσως αυτά που σου γράφω χρειάζονται αποκωδικοποίηση,αν λοιπόν κάτι δεν γίνεται κατανοητό εδώ είμαστε,αν και διαβάζοντας κάποια κείμενα και σχόλια μου, θα κατανοήσεις τι ακριβώς θέλω να πω.

blackbedlam είπε...

Για τον Ανώνυμο φίλο των 5.00
Για να καταλήξει κανείς να υιοθετήσει κάποια από τις προτάσεις που τόσο συχνά και από τόσα πολλά χείλη ακούγονται,πρώτα πρέπει να έχει στα χέρια και στο νου του,μια επιστημονικά τεκμηριωμένη εκτίμηση για τον χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης.
Τι λογής κρίση είναι, που οφείλεται, πια είναι τα αίτια της, αν και πια μπορεί να είναι η διέξοδός της και κυρίως, να 'εχει στόχο, επιδίωξη προς πια κατεύθυνση θα πρέπει να είναι αυτή η διέξοδος.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις μου, έχω εκφράσει την άποψή μου από πολύ νωρίς μάλιστα.
Ρίξε μια ματιά σε αυτό το λινκ είναι γραμμένο στις 26/6/2010.Και υπάρχουν και προηγούμενες αναρτήσεις, αλλά νομίζω ότι είναι αρκετό αν ρίξεις μια ματιά σε αυτό.
http://blackbedlam.blogspot.com/2010/10/blog-post_20.html
Εκείνο λοιπόν που μου κάνει εντύπωση, είναι που αποσιωπάται ή αλλοιώνεται η φύση της κρίσης που διάγουμε.
Οι δε προτάσεις που ακούγονται, είναι πάντα ή τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις, λύσεις μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού.
Με λίγα λόγια, για μένα η κρίση είναι παγκόσμια, είναι η δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, νομοτελειακή και αδιέξοδη.
Είναι αυτό που διατυπώνεται στους κλασικούς του Μαρξισμού και από τον ίδιο τον Μαρξ, ότι οι Αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες για την ανατροπή του συστήματος που πλέον έχει εξαντλήσει τα όρια του, όπως παλιότερα η δουλοκτημοσύνη και μετά η φεουδαρχία.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για την συνέχιση αυτού του οικονομικού συστήματος.Είναι τόσο βαθιά η κρίση,που δεν μπορούν να την διαχειριστούν πολύ δε περισσότερο να την ξεπεράσουν. Μέσα δε στα πλαίσια του καπιταλισμού, δεν είναι δυνατόν η εργατική τάξη να πάψει να είναι αντικείμενο σκληρής εκμετάλλευσης.
Σε αυτήν την φάση όμως, είναι αναγκαίος και ο υποκειμενικός παράγοντας ο οποίος, θα έπρεπε να είναι σε τέτοια κατάσταση και με αναπτυγμένη την ταξική συνείδηση, που μέσα από οργανωμένους και συντεταγμένους αγώνες, να δώσει την χαριστική βολή για το τέλος του καπιταλισμού και το πέρασμα στην σοσιαλιστική κοινωνία.
Σε μια κοινωνία δικαιοσύνης και ισότητας, όπου δεν θα υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

blackbedlam είπε...

Καλησπέρα σου Εlva.
Έτσι είναι όπως το λες. Ο καπιταλισμός έχει μηχανισμούς και μεθόδους τέτοιες, που σε κάθε κρίση του, που τον ακολουθεί από την μέρα της ύπαρξής του,λόγω των εσωτερικών του ανταγωνισμών,κάνει χρήση προκειμένου να ανακάμψει και να συνεχίσει την κυριαρχία του.
Όμως τα χαρακτηριστικά που εμφανίζονται σε τούτη εδώ την κρίση είναι τέτοια, που κανείς μπορεί να αναγνωρίσει την δομική του κρίση.
Μια κρίση αδιέξοδη και νομοτελειακή.
Στα Μαρξιστικά κείμενα περιγράφονται με ακρίβεια.Και είναι πίστεψέ με, σαν να είναι κάπου εδώ γύρω και καταγράφουν τα σημερινά γεγονότα.
Δεν υπάρχει διέξοδος από αυτήν την κατάσταση, παρά μόνον μία για αυτούς και μία μόνον για εμάς.
Για εκείνους διέξοδος, για μικρό έτσι και αλλιώς διάστημα, είναι η καταστροφή των μέσων παραγωγής.
Για εμάς διέξοδος είναι να τους ανατρέψουμε,πράγμα που αν δεν γίνει, θα χαθεί μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης και όπως έλεγα σε κάποιο σχόλιό μου, όσοι απομείνουν θα κλαίνε πάνω σε ερείπια και νεκρούς.

blackbedlam είπε...

Είμαι σε αναμονή να τελειώσεις με τα τεχνολογικά σου.Σου εύχομαι καλή επιτυχία και κυρίως καλή μπαζιά.

blackbedlam είπε...

Λευτέρη γειά σου αλλά φίλε μου τι είναι αυτά που μου γράφεις.
Κοίτα κάνω μεγάλες προσπάθειες που έλεγε και μια ηθοποιός πριν μερικά χρόνια: "Κρατιέμαι κρατιέμαι αλλά για πόσο";
Άλλα εννοούσε βέβαια εκείνη, αλλά και εγώ φίλε μου, κρατιέμαι κρατιέμαι αλλά για πόσο. Γι΄αυτό πρόσεχε τι μου γράφεις εμένα.
Δεν είναι να μου επαναφέρεις στο νου την περίοδο εκείνη, που μόλις ακουγόταν κουβέντα για την περεστρόικα και την γκλάσνοστ και έμπαινε το ερώτημα για το τι λογής πράγματα είναι αυτά, η απάντησή μας ήταν,ότι γίνεται "Επανάσταση μέσα στην επανάσταση"! Άσε που όλα γίνανε και εμείς παρά τα πηγαιν΄έλα,με αναπτυγμένες τις διμερείς σχέσεις την συμμετοχή σε κοινές συσκέψεις και διασκέψεις με οργανώσεις και...και..και.. δεν πήραμε χαμπάρι και ξαφνιαστήκαμε! !
Άσε με Λευτέρη, το θέμα είναι τι κάνουμε σήμερα. Πολύ φοβάμαι μην έρθουν ξανά μέρες, που θα εκτιμούμε την στάση μας μπρος στα σημερινά γεγονότα και, θα κάνουμε εκτιμήσεις και αυτοκριτική.
Ας αναπτύξουμε δράση, ας επιχειρήσουμε να πείσουμε και να εμπνεύσουμε το κόσμο που πλήττεται, αλλά είναι επιφυλακτικός, αποπροσανατολισμένος και δύσπιστος.

αντωνης είπε...

Δυο μικρες απαντησεις BB
Προσωπικα δεν θελω να ειμαι κομματικο μελος σε κανενα κομμα.
Και επισης ως ιδιωτικος υπαλληλος δεν εχω συνδικαλιστικο φορεα να με εκπροσωπει σωστα και εντιμα.

Προσπαθω παντως, δεν μενω αμετοχος.

Ανώνυμος είπε...

Μια γερή γρίπη μ΄έχει αφήσει στην απ΄έξω ... και έχασα το τέλειο άρθρο σου !
Ακόμα δεν είμαι σε θέση να πω πολλά.

Ένα είναι σίγουρο, ότι πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες από τα κάτω !
Πολλές πρωτοβουλίες ...
Προ πάντων ξεκάθαρες και με προοπτική.

Σήμερα 8 του μηνού, Χρόνια Πολλά !

blackbedlam είπε...

Αντώνη γι΄αυτό μιλάω για μαζικούς φορείς, γιατί γνωρίζω και σέβομαι απόλυτα, μην σου πω ότι κάποιες φορές και κατανοώ τους λόγους που δεν θέλει κάποιος να ανήκει σε πολιτικό κόμμα,αν και το θεωρώ αναγκαίο για ανθρώπους που θέλουν να ανήκουν στην πρωτοπορία.
Σου μιλώ λοιπόν για πολιτιστικούς ή άλλους φορείς, που αναπτύσσουν κοινωνική δράση και έχουν συνείδηση τα μέλη τους για την κατάσταση που βρίσκονται σήμερα οι εργαζόμενοι και για την ανάγκη ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων.
Δεν ξέρω στην περιοχή σου αν υπάρχει κάτι τέτοιο, γιατί δεν είναι και εύκολο.Συνήθως οι σύλλογοι αυτοί αναλίσκονται σε tee at five o΄clock
Δεν βλέπω όμως άλλον τρόπο να μπορέσουμε να αντιδράσουμε και αυτό είναι αναγκαίο .
Κοίτα τι λέει ο Φάρος και όχι μόνον, πρέπει να αναπτυχθουν αγώνες από τα κάτω και να πιέσουμε.
Αντώνη πίστεψέ με η βαρβαρότητα τους θα μας οδηγήσει σε πολύ κακή κατάσταση, αυτά που μας επιφυλάσσει το μέλλον και τα συμφέροντά τους είναι ζοφερά.
Ας περιοριστώ σε αυτά, μην παριστάνω και την Κασσάνδρα

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σας, ας μου επιτραπεί παρακαλώ, το παρακάτω σχόλιο.

Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα, είσαι ό,τι δηλώσεις !
Άρα, με τον όρο «Αριστερές δυνάμεις», εννοούνται π.χ. και το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Κουβέλης και λοιποί !

Ορισμένες, λοιπόν, από τις Αριστερές δυνάμεις, δεν «παίζει» το ότι είναι αδύναμες. Δεν ισχύει αυτό.
Κάθε άλλο μάλιστα.
Πρωταγωνιστούν στην στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος, παλεύουν με νύχια και με δόντια να μην πάθει (ο καπιταλισμός) το παραμικρό.
Το να ζητάμε ή να απαιτούμε από κόμματα - υπηρέτες του κεφαλαίου, όπως είναι τα σοσιαλδημοκρατικά και οπορτουνιστικά κόμματα, να στραφούν ενάντια (μιλάς μέχρι και για ανατροπή) στα αφεντικά τους, είναι κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον ουτοπία !

ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Κουβέλης και λοιποί, μια χαρά παίζουν το ρόλο τους !
Στον εγκλωβισμό του λαού !
Είδες κανέναν από δαύτους να πεινάει;
Όχι !
Όλοι τους, βολεμένοι, με χρήμα μέχρι … 14ης γενιάς !

υ.γ.: ελπίζω να μου συγχωρέσεις που βρήκα την … ευκαιρία να βγάλω τα … απωθημένα μου !

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον δεν μου συγχωρέθηκε !
Που εξαφανίστηκαν όλοι ;;;

Γεια σας !

blackbedlam είπε...

Φάρε καλή σου μέρα.
Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορεί να πει κανείς, αλλά εκείνο που εγώ έχω να πω για σένα και να καταθέσω, είναι η εκτίμηση που σου έχω.
Για τις απόψεις μας έτσι που τις διατυπώνουμε, δεν χρειάζεται να ζητήσουμε από κανέναν συγνώμη, ιδιαίτερα όταν αυτές προέρχονται από γνήσιους ανθρώπους σαν και σένα.
'Εχω λοιπόν να πω για την ένστασή σου, ότι και δίκαιο έχεις και λίγα λες σχετικά με τις "αριστερές δυνάμεις"
Να διευκρινίσω όμως και εγώ από την πλευρά μου κάποια πράγματα.
Γράφω:
[..]Στο πολιτικό σκηνικό οι Αριστερές δυνάμεις, εμφανίζονται αδύναμες να παίξουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις εκείνες που θα θέσουν σε αμφισβήτηση, την συνέχιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου και θα αναπτύξουν το κίνημα στην κατεύθυνση της ανατροπή του.[..]
Για πες μου λοιπόν, πιες αριστερές δυνάμεις επικαλούνται την αναγκαιότητα της ανατροπής του συστήματος;Το κόμμα του Κουβέλη με την δημοκρατική του Αριστερά;Ποιος; ο ΣΥΝ που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει; Το ΠΑΣΟΚ μου λες, συγκαταλέγεται μέσα στις αριστερές δυνάμεις;
Εμείς εδώ τουλάχιστον και το ξέρεις,συνομιλούμε με ανθρώπους που έχουν κατανοήσει το ρόλο του ΠΑΣΟΚ και το έχουν κατατάξει στις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις και γνωρίζουν πολύ καλά, τι εκφράζει και τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί
Γράφω:[..]Το λαϊκό κίνημα και οι πολιτικοί του φορείς βρίσκονται πίσω από τα γεγονότα[..]
Για μένα Φάρε, ο πολιτικός φορέας του λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλος από το ΚΚ.
Για πες λοιπόν είναι το ΚΚΕ μπροστά από τα γεγονότα;
Εσύ τώρα τι λες με την ουσία της διατύπωσης μου, το ΚΚΕ έδειξε την δυναμική εκείνη και έπαιξε και παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανατροπή;
Αλλά γιατί δεν με καταλαβαίνεις, αν δεν το διατύπωνα έτσι,(αριστερές δυνάμεις) θα έπρεπε να λέω ότι το κόμμα δεν παίζει το ρόλο του.
Νομίζω ότι και άλλες φορές σου έχω πει, μη με προκαλείς και αρχίσω να λέω.
Ξέρεις κάτι, εγώ ποτέ δεν επένδυσα σε κανέναν άλλον πολιτικό φορέα, εγώ ποτέ δεν πείστηκα από τις τάχα μου αντικαπιταλιστικές και αντιμονοπωλιακές κορώνες κανενός από αυτούς.
Εγώ πείσθηκα από την επιστημονική θεωρεία του Μαρξισμού, από τα ιδανικά του Λενινισμού, από τα ιδανικά της ισότητας της δικαιοσύνης του Σοσιαλισμού και αυτά υπηρέτησα και υπηρετώ.
Άρα δεν μπορώ να έχω απαιτήσεις από κανέναν άλλον, παρά μονάχα από το κόμμα εκείνο, που θα έπρεπε να έχει τις προϋποθέσεις και επικαλείται ότι βασίζεται σε αυτές τις αρχές.
Όταν διαβάζεις να γράφω για τον πολιτικό φορέα της εργατικής τάξης, να ξέρεις ότι εννοώ το ΚΚΕ.
Όταν μιλάω για την αναγκαιότητα της συνύπαρξης, του κοινού βηματισμού, για την ανάγκη της συμπόρευσης, δεν εννοώ παρά τον κόσμο που βρίσκεται με άλλες Αριστερές δυνάμεις, έστω και κατ΄όνομα.Αλλά αυτόν τον κόσμο πρέπει να τον πείσουμε, πρέπει να κατακτήσουμε την εμπιστοσύνη του, πρέπει να τον ακούσουμε.
Όχι να παριστάνουμε τους αλάθητους, αυτούς που τα ξέρουν όλα, αυτούς που πάντα έχουν δίκαιο και πάντα οι άλλοι φταίνε,αυτοί που όλοι οι άλλοι πρέπει να δέχονται την σοφία μας γιατί είναι πολιτικά καθυστερημένοι, να καταλήγουμε στο "όσοι πιστοί προσέλθετε"ενώ εμείς.......
Η διαφορετικότητα στην άποψη δεν είναι λόγος αποκλεισμού αλλά λόγος σύνθεσης των απόψεων.
Μια ζωή κάτω από έναν εκβιασμό.Τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα, τώρα δεχόμαστε επίθεση, τώρα πρέπει να δείξουμε την αποφασιστικότητα και την ενότητά μας και, μετά από χρόνια και όταν δεν ξέρουμε τι να πρωτομαζέψουμε, κάνουμε (και αν) μια αυτοκριτική για τα λάθη μας,φορτώνοντάς τα μάλιστα σε κάποιους άλλους.
Καιρός είναι να αρχίσουμε να έχουμε απαιτήσεις, να πάψουμε να δεχόμαστε άκριτα επειδή το είπε η καθοδήγηση.Καθοδήγηση είμαστε εμείς αλλά για αυτό χρειάζεται να έχουμε απαιτήσεις από τον εαυτό μας, να διευρύνουμε τις γνώσεις μας,να έχουμε άποψη και να την καταθέτουμε απαιτώντας να παρθεί υπ΄όψην και να απαντηθεί.
Και να κλείσω με την διατύπωση του Ενγκελς:Από τότε που ο Σοσιαλισμός έγινε επιστήμη,πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε σαν τέτοιο.
Να τον μελετάμε.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ Καλημέρα και πολλές ευχές για ένα Καλό Σαββατοκύριακο !
Θα πιαστώ μόνο από μια σου λέξη ...
(για όλα τα αλλά, απλά, να δηλώσω ότι τα προυσυπογράφω μέχρι κεραίας)
"... να παριστάνουμε τους αλάθητους" !
Πόσο δίκιο έχεις !

Για μένα, αυτό είναι η πεμπτουσία της ιδεολογίας μας.
Όχι μόνο να μην παριστάνουμε τους αλάθητους, αλλά και να συζητάμε κάθε μας ενέργεια με τέτοιο τρόπο που να αμφισητούμε πρώτα εμείς αυτά που κάνουμε.
(με προφανή στόχο και σκοπό, ότι θα μπορούσαμε να δράσουμε ΚΑΙ καλύτερα)

υ.γ.: τελικά, για μένα, αυτό το σκοπό εξυπηρετεί το μπλογκινγκ, να μην δεχόμαστε άκριτα ούτε καν τις προσωπικές μας απόψεις, να έχουμε απαιτήσεις που να εκφράζονται, κλπ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...