Αύριο βουλιάζει η Αθήνα.
Εμείς είμαστε στους δρόμους .
παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας.

Δεν θα κοιμηθούνε σήμερα. Είναι κατατρομοκρατημένοι.Ξέρουν ότι δεν έχουν μέλλον. Ξέρουν ότι το αύριο τους είναι επισφαλές. Φαντάζομαι τον Πάγκαλο να ιδρώνει και η γυναίκα του να είναι σε ανοιχτεί γραμμή με τον καρδιολόγο τους. Φαντάζομαι τον Χρυσοχοϊδη να παίρνει τηλέφωνα,να δίνει εντολές να αυτοαναιρείται,να μην ξέρει τι να πρωτομαζέψει, να κοιτάζεται στον καθρέφτη, για να δει το στυλ που θα φοράει αύριο στις μεγαλεπήβολες δηλώσεις του .Φαντάζομαι τον Λοβέρδο,να έχει ολονυχτία. Τα πορτοκαλί τηλέφωνα να έχουν πάρει φωτιά. Και κείνη η Άντα,Άντα δεν την λένε την γυναίκα του Γιωργάκη ;Να μην ξέρει τι να κάνει, που ο έρμος ίσα που πρόλαβε να γίνει Γιώργος και δεν το βλέπει να αποσώνει να γίνει Γεώργιος. Σε ανοιχτή γραμμή και τούτοι όχι όμως με το γιατρό τους, με την μαμά Μαργαρίτα μαμά Μαργαρίτα μπορεί να δίνει συμβουλές για ορθή χρήση του φένκ σουϊ,που σ΄αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να κάνει θαύματα. Φαντάζομαι αξιωματούχους του στρατού της αεροπορίας της Αστυνομίας και προ παντός του Ναυτικού. Οι επικεφαλής των κατασταλτικών δυνάμεων,όλοι επί ποδός μάχης,μεγάλη κατανάλωση καφέ,οι κούπες πάνε και έρχονται. Χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός,ίσαμε να καταλάβει ο κόσμος τι ακριβώς γίνεται. Κοίταζε γύρω του και δεν μπορούσε να ερμηνεύσει το τι ακριβώς πάει να γίνει και κείνοι πίστεψαν ότι μας έχουν στο χέρι. Δώσανε υποσχέσεις,δεσμεύτηκαν και προ πληρώθηκαν για τις υπηρεσίες τους . Και τώρα κοιτούν αυτοί αμήχανοι είναι μετέωροι δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν. Έβαλαν σε λειτουργία όλους τους μηχανισμούς τους. Όλοι οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι τους ξεβρακώθηκαν στην προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν τον εργαζόμενο λαό. Έκαναν ότι μπορούσαν να εκτονώσουν την οργή των εργαζομένων.
Δεν δίστασαν μπροστά σε τίποτα. Τι πολεμοφόδια μπορεί να έχουν για αύριο; Δεν κωλώνουμε με τίποτα
Μας κλέβουν την ανάσα μας κλέβουν την ζωή, μας κλέβουν την ζωή των παιδιών μας. Μας κλέβουν ότι χτίσαμε ότι μας παρέδωσαν τα γονικά μας.Κατακτήσεις χρόνων. Κατακτήσεις αγώνα και αίματος. Πίστεψαν πως θα ξεχνούσαμε ότι στο όνομα της ελευθερίας μας, της αξιοπρέπειάς μας, τα γονικά και οι παππουλήδες γεμίσανε τα ξερονήσια, υπέστησαν βασανιστήρια,δώσανε την ζωή τους ...και μεις θα το ξεχνούσαμε, εμείς δεν θα υπερασπιζόμασταν κατακτήσεις αγώνων και δεν θα ανταποκρινόμασταν στις επιταγές της ιστορίας για να υπερασπιστούμε με την σειρά μας ,τον κόσμο που θα παραδώσουμε στα δικά μας παιδιά στην νέα γενιά. Πόσο γελασμένοι είναι. Και τώρα μένουν ενεοί κοιτώντας και μην ξέροντας πως να αντιδράσουν.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΟΔΙ.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΖΟΥΝΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΓΥΡΝΑΜΕ ΠΙΣΩ.
ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.

Παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας

ΚΑΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ .