Τίποτα δεν πάει χαμένο



Την συνάντησα μετά από χρόνια. Δεν μπορεί εσύ να ασχολείσε με "άϋλους" ανθρώπους μου είπε. Ναι ναι συμπλήρωσε, άυλοι άνθρωποι, όπως οι άϋλοι τίτλοι του χρηματιστηρίου,συνέχισε.

Την γνώρισα πριν από χρόνια. Μεγαλύτερη σε ηλικία από μένα. Για να πω την αλήθεια την θαύμαζα κιόλας. Ανυποχώρητη ήταν. Αποφασιστική και όταν έλεγε κάτι ,ήξερες ότι ήταν έτσι και δεν ήταν αλλιώς γιατί το κατείχε το θέμα. Αν όχι δεν έπαιρνε θέση. Μπροστάρησα, δυναμική......Εγώ έφυγα από την περιοχή που γεννήθηκα .Εκτός Αττικής τα λημέρια μου πια,χαθήκαμε
Προχθές όμως νάτην μπρος στην πόρτα μου. Αγκαλιές, φιλιά και είπαμε, είπαμε, για κείνες τις μέρες, για τους φίλους και τους συντρόφους και την ρωτούσα συνέχεια για την Ρένα και τον Γιώργο, για τον Αντώνη και τον Μάκη και τελειωμό δεν είχαμε μέχρι που μου έριξε την μολότοφ. Και γώ δεν πίστευα στ΄αυτιά μου. Έλεγα ότι αυτή η γυναίκα, θα ήταν η τελευταία που θα έκλεινε πίσω την πόρτα ή θα ήταν εκείνη, που θα άνοιγε την μεγάλη πόρτα στα " Χειμερινά Ανάκτορα"..... Όταν της μίλησα για το blog και τους καινούργιους μου φίλους,αυτό μου είπε." Δεν μπορεί εσύ να ασχολήσε με ΆΫΛΟΥΣ ανθρώπους! ! Έμεινε στην περιοχή μου 2-3 μέρες και μου ξανάρθε και την επόμενη. Ήρθε και μου έφερε δύο σελίδες γραμμένες βιαστικά. Αυτά μπορείς να τα βάλεις, να τα γράψεις,όπως γράφεις και τα δικά σου κείμενα, με ρώτησε. Και σιγά που θα της χαλούσα χατήρι.
"Με κοίταξε λες και έβλεπε ξωτικό. Τα δεδομένα που είχε δεν με αναγνώριζαν,δεν μπορούσε να καταλάβει τι λέω και γιατί. Δεν καταλάβαινε γιατί παιδεύομαι,πως γίνεται και η λογική έρχεται σε τέτοια σύγκρουση με το συναίσθημα. Ο σκληρός δίσκος τα΄παιξε και σχηματίζοντας μια φωτεινή οριζόντια γραμμή έκλεισε. Η οθόνη έγινε μαυρόασπρη..................... Σύντροφοι ήρθε το υλικό, πάρτε τηλέφωνα να μαζευτούμε για συνεργεία. Την χαρτογράφηση,που είναι η χαρτογράφισή. Τα συνθήματα, τις θέσεις μας. Που είναι ο Γιώργος;στην πλατεία έχουμε προβοκάτσια, τα συνεργεία αφισοκόλλησης να καλύψουν την περιοχή στο πάρκο. Χθες βράδυ είχαμε αυτόφωρο στο θεατράκι. Πήγε η Αθηνά και τους έβγαλε. Χάσαμε και τον Σταύρο,χθες σ΄ένα κυνηγητό με μπάτσους. Ο μαλάκας πήρε και τον κουβά μαζί του. Έλα παιδιά, φύγαμε..Η Ρένα έχει κανονίσει σύσκεψη για αύριο, το έχετε δώσει επάνω,ποιος θα πάει να μιλήσει; Ο Αντώνης θα βγει με τον Αποστόλη στα καφενεία,ο Μάκης τους εκλογικούς καταλόγους,ο Γιώργος τους αντιπροσώπους ....Ρε σεις εφορευτική επιτροπή; Που είναι ο κατάλογος με τα ονόματα, στις 8 έχει συνεδρίαση ας τους πάρει κάποιος τηλέφωνο.Κατερινάκι ανέλαβε το εσύ..Ο Παύλος ρε παιδιά που είναι, έχει εξαφανιστεί. Να τον βρούμε,πρέπει να προγραμματίσουμε τις συγκεντρώσεις στις γειτονιές. Όλοι μαζί,για ν΄ανέβουμε λίγο ποιο ψηλά, για την δικαίωση του αγώνα μας,για την δικαίωση των θυσιών, για τα δίκια της εργατικής τάξης,εμπρός παιδιά να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Τον πιτσιρικά μου χθες, τον βρήκαμε πάνω στην ντουλάπα ! Είχε βάλει νερό σ΄ένα ποτήρι και μια κουταλιά βανίλια, είχε πάρει και κάτι Μίκη Μάους δικά μου, είχε κάνει τα συρτάρια της ντουλάπας σκαλοπάτια και είχε καθίσει εκεί πάνω με τις ώρες. Η άλλη η μικρή της Ειρήνης το "Κωσταλέξι" μέσα στο παρκάκι της, με μερικά παιγνίδια, νάχει να παίζει και δεν θυμάμαι της βάζαμε και κάνα μπολάκι νερό στην άκρη, νάχει να πίνει το παιδί,όπως κάνω τώρα εγώ με τον Ρούντι; Εμείς στους δρόμους για τα δίκια του λαού για καλύτερες μέρες για τα παιδιά μας και τα παιδιά του κόσμου όλου. Θυμάμαι με την κοιλιά ίσαμε κει και τα ψηφοδέλτια παραμάσχαλα, και η άλλη με μια χούφτα καραφύλια και μια λεμονόκουπα, για να μην ξερνάει από την άσκημη σύλληψη...Να τρέχουμε, να πρωτοστατούμε, να μιλάμε, να εξηγούμε στον κόσμο, να τον ακούμε να μας λέει τα δικά του, που ήταν και δικά μας. Όλοι μαζί χαιρόμασταν την ζωή, γιατί παλεύαμε γι΄αυτήν, γιατί κάναμε το καθήκον μας,γιατί δικαιώναμε την ύπαρξή μας,γιατί απαιτούσαμε καλύτερες μέρες και δικαίωση των θυσιών του σ. Μπελογιάννη,του σ. Σουκατζίδη ,του σ. Λουλέ ,του Λαμπράκη....Τραγουδούσαμε και χορεύαμε με την λάμψη στα μάτια, για υψηλά ιδανικά. Χορός ολόκληρος,Μαραθώνια πορεία μπρος στα μάτια μου. Ο Μάκης,ο Γιώργος, ο Γιάννης, ο Τάσος, η Άννα, η Βέρα, ο Αποστόλης, η Έλλη, η Ειρήνη,η Ευγενία,η Τασούλα,....................... Μακρύς ο κατάλογος και τώρα; Που πήγαν όλοι άδειασε η πόλη μας. Φτωχήναμε..... ..
Κατέβαινα τις σκάλες. Την πρώτη, πρώτη μέρα που πήγα και έδωσα το βιογραφικό μου." Καλή νύχτα συντρόφισσα"...Γύρισα και τον είδα. Ήταν ψηλός και μου φάνηκε και όμορφος. "Καλή νύχτα συντρόφισσα" "Καλή νύχτα σύντροφε" απάντησα και ήταν ο Γιάννης. Ο Γιάννης που λίγα χρόνια πριν, τον αποχαιρέτησα λέγοντας του "Καλή νύχτα σύντροφε" και σκούπισα ένα δάκρυ απ΄την άκρη των ματιών μου,που η νύχτα για τον σύντροφό μου τον Γιάννη ήταν κρύα, παγωμένη σαν το χαμόγελο στην άκρη των χειλιών του. Ναι ο Γιάννης πέρασε απέναντι, πολύ νωρίς. Ακολουθήσαμε δύσβατα μονοπάτια. Ακολουθήσαμε την φωνή της συνείδησής μας, χωρίς παραχωρήσεις, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς εκπτώσεις, βάζοντας ψηλά τον πήχη. Δώσαμε τα πιο όμορφα νιάτα μας, σε όμορφους αγώνες,σε υψηλά ιδανικά. Όταν άλλοι πάλευαν να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους και κάποιες κυρίες εξασκούνταν στο τύλιγμα των ντολμάδων κάποιοι άλλοι αντιστέκονταν κρατώντας υψηλά το φρόνημα.........Και ύστερα ακούστηκαν οι ήχοι της κιθάρας των PINK FLOYD "THE WALL" και έπεσαν τα τείχη και ήταν και οι νεκροί της Τιμισοάρα.... Και ήρθε ο άνθρωπος με το σημάδι, ο άνθρωπος της Περεστρόικα,και της Γκλάσνοστ,από την χώρα των 20.000.000 νεκρών του Β Παγκοσμίου πολέμου. Από την άλλη πατρίδα την Μάμα Ρούσiα και κραδαίνοντας στα χέρια του τις σάλπιγγες, ως άλλος Ιησούς του Ναυή, έριχνε ένα ένα τα τείχη. Έπεσε η Βουλγαρία,έπεσε η Ουκρανία, έπεσε η Γιουγκοσλαβία... τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Και η Σοβιετική Ένωση του Λένιν, αλλά και του "Πατερούλη " του Στάλιν, η Σοβιετική Ένωση των 20.000.000 νεκρών. Μέχρι που είδαμε τον ίδιο τον γραμματέα του κόμματος του Λένιν, να θέτει σε παρανομία το ίδιο του το κόμμα ( Γέλτσιν, Γκορμπατσόφ) Μαύρισε το τοπίο, μαύρισε η ψυχή μας, είχαμε παρακρούσεις, δεν πιστεύαμε αυτά που βλέπαμε και ακούγαμε. Ξεχείλισε ο θυμός. Γεμίσαμε απορίες. Τι στο διάβολο κάναμε τόσα χρόνια; Πιστέψαμε σε μία ουτοπία; Ξεγελαστήκαμε,υπηρετήσαμε προσωπικές ανάγκες; Έπιασε τόπο το γλέντι μας στους δρόμους,έπιασε τόπο η άνοιξή μας, που την δώσαμε απλόχερα χωρίς τσιγκούνιές".................... Σε ευχαριστώ πολύ. σ. Κατερίνα.