Ο ταρίφας και τα τρισεκατομμύρια.

  Η Φωτο από εδω

Θέλουν ανοιχτά τα εργοστάσια.

Ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας έχει δικαίωμα στην εργασία και το κράτος είναι υποχρεωμένο με βάση και το Σύνταγμα να την προστατεύει να μεριμνά για την δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών   ΕΔΩ (άρθρο 22 του Συντάγματος)

Κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν καταλαβαίνουμε όλοι μας.

  

Μιλάω με πολύ κόσμο στο φούρνο, στον μανάβη, στο S/M, στο ταξί(κυρίως στο ταξί), με τους φίλους, με γνωστούς, ακόμη και με άγνωστους.

Κάποτε μια κοπελιά στην γειτονιά πριν χρόνια μου είπε: 

-"Μα πώς τα καταφέρνεις και ότι και να λέμε εσύ το γυρίζεις στην πολιτική";

Μα τι σχέση έχει τώρα η πολιτική με την μόδα";

Έλα ντε, τι σχέση έχει η πολιτική με την μόδα;

Ότι σχέση έχει το ψωμί με το σιτάρι!

Τώρα βέβαια και κάτω από τις συνθήκες που καλούμαστε να ζήσουμε, (εγώ θα πω κάτω από τις συνθήκες που καλούμαστε να ανατρέψουμε),ακόμη περισσότερο.

Το πρώτο που ρωτάς είναι τι γίνεται με την δουλειά.

Η απάντηση δεν έχει τίποτα το πρωτότυπο.

Αλλά ο φίλος που έχεις ρωτήσει δεν διστάζει να σου περιγράψει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι:

"Και εσύ πώς σκέφτεσαι να το αντιμετωπίσεις".

Έτσι ξετυλίγεται μια κουβέντα που τις περισσότερες,φορές, σε αφήνει εμβρόντητο,από τις απόψεις που του έχουν καλλιεργηθεί.

Και μιας και ο λόγος και  για την ανεργία και ειδικότερα για την  χαλυβουργία,ακούς ότι δεν μπορείς να πιστέψεις.

Ανεργία!

-*1.500.000 άνεργοι!(είναι το μόνο σωστό που ξέρει),δεν λέω έχουν τα δίκια τους οι Χαλυβουργοί,

(κάτι του ψιθυρίζει το εργατικό του ένστικτο), αλλά με ποιο δικαίωμα στερείς το δικαίωμα του άλλου που θέλει να δουλέψει! (τελικά επικρατεί ο Πρετεντέρης που κρύβεται μέσα του)

-*Μα έχουμε κρίση, τα εργοστάσια δεν έχουν τις παραγγελίες που είχαν το προηγούμενο διάστημα,τι να κάνει ο εργοδότης, για να μην κάνει απολύσεις σου προτείνει, (επιβάλει, για να λέμε σωστά τα πράγματα) μείωση του ημερομίσθιου,ελάττωση των ωρών εργασίας,γιατί διαφορετικά θα το κλείσει!

-*Μα τι λέτε τώρα, ο βιομήχανος έχει ρίξει τόσα κεφάλαια, έχει ρισκάρει και κάθε μέρα παίρνει ρίσκο.

Ο εργαζόμενος μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, παίρνει το μηνιάτικό του.

-*Ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να ανταγωνιστεί στην αγορά Όταν από την Κίνα έρχεται τόσο φθηνό εμπόρευμα γιατί τα μεροκάματα είναι τόσο χαμηλά, αυτός είναι υποχρεωμένος να ρίξει το κόστος εργασίας,να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων του!

Αυτά και άλλα πολλά μου έλεγε σήμερα ο Ταρίφας πηγαίνοντας στο κέντρο.

Τι να του πρωτοαπαντήσεις, τι να του πρωτοπείς που εδώ πρέπει να του κατεβάσεις τόμους ολόκληρους και το βέβαιο είναι ότι θα είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητά.

Να του μιλήσεις για την βάση και το εποικοδόμημα, να του μιλήσεις για τις κοινωνικές σχέσεις και τις σχέσεις παραγωγής, να του μιλήσεις για το εμπόρευμα, την αξία, το κέρδος, την υπεραξία,το παραμύθι του "κόστους εργασίας";

Ναι αλλά, μιλάμε την ίδια γλώσσα, μπορούμε και πρέπει να συνενοηθούμε. 

Στο κάτω κάτω από την ίδια μεριά του στρατοπέδου βρισκόμαστε.

.........................

-Έτσι λοιπόν καθώς περπατούσε μια μέρα του έστειλε ο καλός Θεός τρισεκατομμύρια.

Τα είδε και εθαύμασε, τα πήρε.... και επένδυσε!

Αγόρασε μια τεράστια έκταση και έχτισε ένα σύγχρονο οίκημα.

Το εξόπλισε με τα τελευταίου τύπου υπεραυτόματα μηχανήματα, εκπαιδεύτηκε και στην λειτουργία τους και, τέλος αγόρασε και τις πρώτες ύλες και .....

-Βάλε τώρα το κλειδί στην πόρτα, μπες μέσα, βάλε μπρος τις μηχανές και... δούλεψε.

Μόνος σου!

Μόνος σου!

Πόσα νομίζεις ότι μπορείς να βγάλεις στο τέλος του μήνα;

Σταμάτησε το ταξί στο πεζοδρόμιο.

Δεν μου μίλησε για κάποια δευτερόλεπτα,μετά γύρισε αργά,  με κοίταξε.

-"Τι μου λες τώρα, τι μου λες"; ψέλλισε.

-Εσύ λοιπόν να μου πεις, που τα βρήκε ο εργοδότης σου τα λεφτά, ποιος του παράγει τον πλούτο;

Κατάλαβε ένα πράγμα,το δεντράκι μπροστά στην πόρτα σου, τραπεζάκι από μόνο του δεν θα γίνει ποτέ και το ταξί σου, ποτέ δεν θα με πάει από μόνο του στον προορισμό μου.

Κοίτα γύρω σου, ότι βλέπεις, ότι υπάρχει είναι δουλεμένο από το  μυαλό και τα χέρια των  εργαζομένων.

Ο γιος μου σχεδιάζει τις μηχανές, ο αδερφός σου τις φτιάχνει, ο γείτονάς σου, εσύ,εγώ  τις δουλεύουμε.

Εμείς, εμείς είμαστε που παράγουμε όλον αυτόν τον πλούτο!

Έβαλε μπρος την μηχανή και ξεκινήσαμε, αλλά ο ταρίφας μου, "ματακύλισε".

-Ναι αλλά για πες μου, τώρα τι κάνουμε, δηλαδή έτσι που είναι τα πράγματα......

Έτσι και αλλιώς αυτοί έχουν τα εργοστάσια, αυτοί κανονίζουν τα πράγματα και τώρα, έχουμε κρίση!

Αν δεν μειώσουν το κόστος εργασίας θα βάλουν λουκέτο, θα κλείσουν εργοστάσια.

Οι Χαλυβουργοί δεν έπρεπε να δεχτούν;

Καλύτερα είναι χωρίς δουλειά;

450, 450! 500; 500! "Από το ολότελα καλή κι΄η Παναγιώτενα" που λέει και η μάνα μου.

-Και τι λες τώρα εσύ με 500 ευρώ θα ζήσει οικογένεια με 4 και 5 άτομα;.

Με ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη;

Με δάνεια, με υποχρεώσεις,με φόρους και χαράτσια;

Τι προτείνεις να υπογράψουν την καταδίκη τους και να δουλεύουν μέσα στο καμίνι με τον θάνατο να παραμονεύει δίπλα τους, έτσι απλά για να πεθάνουν ίσα γιατί εργάζονται; 

Έτσι απλά για να ξεφύγει το αφεντικό που χρόνια ολόκληρα τους εκμεταλλεύται;

Για να ξεπεράσει την κρίση του ο Βιομήχανος, πρέπει να πεθάνουμε εμείς οικειοθελώς και με την τζίφρα μας κιόλας;

Ε,όχι φιλαράκο, τουλάχιστον με ψηλά το κεφάλι και με την ελπίδα, ότι αύριο που και συ θα έχεις καταλάβει, θα είσαι μαζί μας στο ίδιο πεζοδρόμιο.

Και με την ευκαιρία, γιατί κοντεύουμε και να φτάσουμε, μίλησες για το κόστος εργασίας.

Από αυτά που είπαμε προηγουμένως, κατάλαβες ότι ο εργοδότης είναι τέτοιος γιατί του παράγουν τον πλούτο οι εργαζόμενοί του;

-Ναι αυτό το κατάλαβα.

-Φαντάζομαι καταλαβαίνεις ότι ο εργοδότης εκμεταλλεύεται τον χρόνο εργασίας του εργαζόμενού του.

Αν δηλαδή του παράγει ένα εμπόρευμα που από αυτό θα εισπράξει για παράδειγμα 100 ευρώ, στον εργάτη του δίνει τα 30 ή 40 ευρώ περίπου.

Ναι ξέρω θα μου πεις ότι έχει έξοδα.

Ναι έχει έξοδα που τα πληρώνει από την εργασία σου, από αυτά τα υπόλοιπα 60-70 ευρώ που δεν σου δίνει εσένα, ενώ είσαι εσύ που τα παράγεις.

Από αυτά θα πληρώσει και τις εισφορές σου, την ασφάλειά σου.

Από δικά σου λεφτά, από τον δικό σου κόπο.

Κόστος έχουν τα μηχανήματα του,  κόστος είναι οι πρώτες ύλες, κόστος είναι οι εγκαταστάσεις,  αυτά δεν του παράγουν τίποτα, εσύ όμως του παρήγαγες εμπορεύματα αξίας 100 και σου έδωσε μόνον τα 30.

Σε έχει κλέψει το καταλαβαίνεις;

Από που και ως που αποτελείς εσύ, ο εργαζόμενος κόστος για το αφεντικό σου;

Όσο για την κρίση,αυτή είναι δική τους κρίση, εμείς καμιά δουλειά δεν έχουμε με αυτήν.

Να απλά πράγματα.

Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, θυμάσαι τι είπαμε πριν, που την σχεδιάζει ο γιός μου, που την εφαρμόζει ο αδερφός σου ...με την ανάπτυξη λοιπόν της τεχνολογίας,αλλά και την εντατικοποίηση της δικής σου δουλειάς, ανεβαίνει η παραγωγικότητα, παράγονται  περισσότερα εμπορεύματα.

Και επειδή ο καπιταλιστής στο νου του έχει μονάχα το κέρδος, παράγει όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά όσο γίνεται περισσότερα,σύμφωνα με τις ανάγκες που του επιβάλλει ο ανταγωνισμός.

Βλέπεις ο κάθε εργοδότης πρέπει να ανταγωνιστεί τον ανταγωνιστή του, να επενδύσει σε νέες τεχνολογίες, στον  γενικότερο εκσυγχρονισμό της  βιομηχανίας του και του τρόπου παραγωγής διαφορετικά, θα τον "φάει" ο ανταγωνιστής του.

Και είπαμε το κέρδος, του το παράγει μονάχα ο εργαζόμενος.

Μόνον ο εργαζόμενος και τίποτε άλλο.

Σε κάποια φάση στουμπώνει η αγορά από εμπορεύματα. Πολλά σπίτια, πολλά αυτοκίνητα, πολλά μπλουζάκια, πολλά κινητά, πολλά μακαρόνια..... Και πια όλα αυτά δεν μπορούν να απορροφηθούν.

Γεμίζουν οι αποθήκες, μένουν απούλητα εμπορεύματα.

Και τότε πια δεν χρειάζεται εργαζόμενους.Τι να τους κάνει;

Απολύει και όσο απολύει, τόσο μειώνεται η αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων που είναι οι εν δυνάμει  καταναλωτές. 

Και κοίτα τι συμβαίνει εδώ.

Ο εργοδότης υποχρεώνεται να καταστρέψει την μηχανή που του παράγει τον πλούτο!

Καταστρέφει, εξοντώνει με την ανεργία τους εργαζόμενους, αυτός που η μεγαλύτερη του επιδίωξη θα ήταν να έχει στην δούλεψή του όσο γίνεται περισσότερους για να του παράγουν περισσότερο πλούτο.

Είπαμε και άλλα και άλλα,... τον αποχαιρέτισα και κλείνοντας την πόρτα το τελευταίο που μου είπε ήταν:

"Πότε λες ότι θα ξανά χουμε εκλογές";

Αυτό που θα έχουμε δεν είναι οι εκλογές και δεν είναι αυτό που προέχει.

Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι η επιδείνωση της κατάστασης, μιας κατάστασης μη αναστρέψιμης που θα οδηγεί όλο και περισσότερους στην εξαθλίωση, στην απόγνωση στην εξόντωση.

Αυτό που θα έχουμε μπροστά μας είναι η ανάγκη να αντιμετωπισθεί αυτή η βαρβαρότητα.

Όχι απλά να αντιμετωπιστεί,να ανατραπεί.

Αυτή η ανάγκη πρέπει να γίνει αποδεκτή και κατανοητή από όσο γίνεται περισσότερες λαϊκές μάζες.

Να καταλάβει ο κόσμος του μόχθου και της εργασίας ότι η κρίση αυτή  είναι αδιέξοδη.

Ότι δεν φταίνε οι ναυτεργάτες  που κατεβαίνουν  στους καταπέλτες για την μείωση των Ελλήνων επιβατών που φέτος θα είναι λιγότεροι κατά 1.285.000 με βάση στοιχεία της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, και που ο βασικός λόγος είναι κύρια το κόστος των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων.(από τα ΝΕΑ)

Δεν φταίνε οι Χαλυβουργοί που δεν υπογράφουν την καταδίκη τους και μένουν με ψηλά το κεφάλι αν κλείσει το εργοστάσιο του Μάνεση, αλλά οι ενδοκαπιταλιστικοι ανταγωνισμοί, για το ποιος θα επικρατήσει από την υποχρεωτική καταστροφή συσσωρευμένων κεφαλαίων.

Δεν φταίνε οι μετανάστες που παίρνουν τις δουλειές από τους Έλληνες εργαζόμενους.

Δεν φταίει το μνημόνιο που  είναι αποτέλεσμα της κρίσης και όχι η αιτία................

Αυτά και πολλά άλλα πρέπει να κατανοήσει ο κόσμος, αυτά και όλες τις άλλες αλήθειες πρέπει με επιμονή και υπομονή να πούμε, γιατί όλα αυτά δεν θα τα ακούσει από τα ΜΜΕ που βρίσκονται σε  εντεταλμένη υπηρεσία.

Και είναι ανάγκη να γίνουν όλα αυτά κατανοητά, όχι μόνον για να εκφραστούν στην κάλπη, αλλά κυρίως για να εκφραστούν με  καθημερινούς και οργανωμένους αγώνες. 

Κουράγιο και δύναμη χρειαζόμαστε, δύναμη και γνώση,γνώση και αποφασιστικότητα, αποφασιστικότητα και πίστη στην δύναμή και στο δίκιο μας.

Μπορεί ο χρόνος να μην είναι με το μέρος μας, είναι όμως με το μέρος μας η Ανάγκη και η ιστορία του μέλλοντός μας.