Η διαφορετική άποψη δεν είναι λόγος αποκλεισμού είναι λόγος σύνθεσης.

 Απαίτηση των καιρών είναι να βαδίσουμε στους ίδιους δρόμους.

 Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο.

Πολύς λόγος έγινε για την επίθεση που δέχθηκε προχθές κατά την διάρκεια της μεγαλειώδους ειρηνικής,διαδήλωσης των απεργών,ο τέως υπουργός της γαλάζιας παράταξης.

Ο λαός, οι εργαζόμενοι διαδηλώσαμε την απόφασή μας, να μην επιτρέψουμε την εφαρμογή των μέτρων που παίρνονται για την σωτηρία του συστήματος τους, σε βάρος μας.

Οι δηλώσεις των πολιτικών κομμάτων κινήθηκαν στο βασικό πλαίσιο:

'Καταδικάζουμε τις βιαιες επιθέσεις από όπου και αν προέρχονται"

Η δε  ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ "γροθιά στο στομάχι μας"!                                                                                                                                               
  "Το ΠΑΣΟΚ, καταδικάζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, τη βάρβαρη επίθεση εναντίον του βουλευτή της ΝΔ, Κ. Χατζηδάκη. Τέτοιου είδους αντικοινωνικές συμπεριφορές, πλήττουν βάναυσα και τους αγώνες των εργαζομένων και τη Δημοκρατία".

Αν δεν είναι αυτή η ανακοίνωση προσβολή στην νοημοσύνη μας τότε τι είναι;

Τρομοκρατήθηκαν και καταδικάζουν σαν βάρβαρη την επίθεση κατά του Χατζηδάκη!

Η καθημερινή επίθεση που δέχεται ένας ολόκληρος λαός στα δικαιώματά του,τι είναι;

Δεν είναι οι προσωπικές επιθέσεις μέσα στα πλαίσια μιας ευνομούμενης πολιτείας, δεν συνάδουν με τον πολιτισμό μας!(λένε) 

                                      

Λίγο πριν την ανάλυψη των καθηκόντων τους!
δείτε τον "διαδηλωτή"στο κέντρο μαζί με άλλους κουκουλοφόρους θα το συναντήσεται 
και στο video με την σύλληψη ενός διαδηλωτή.

Και είναι αυτοί, που με τους νόμους  και τους  κατασταλτικούς μηχανισμούς τους, καθημερινά δίνουν εξετάσεις στα αφεντικά τους για να εισπράττουν τα εύσημα από αυτούς.

Τελευταία, ήταν η Στρατιωτική νοσοκόμα του Νταχάου, που εξέφρασε την απορία της και ταυτόχρονα τον θαυμασμό και την ικανοποίησή της, για την "συναίνεση του λαού" που "εξασφαλίζει" ο Πρωθυπουργός της!

Είναι  αυτοί, που διδάσκουν και εφαρμόζουν το πως απαξιώνεται ο πολιτισμός, πως απαξιώνεται η αξιοπρέπεια ενός λαού.

Είναι αυτοί, που  βάζουν ταφόπλακα στα  δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και με θυσίες.

Πώς φαντάζονται ότι μπορεί να αντιδράσει  ένας άνεργος, που του κόβουν το ρεύμα,(700.000 αδυνατούν να πληρώσουν την ΔΕΗ) , που δεν μπορεί να πληρώσει την ασφάλειά και δεν έχει  πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα,(500.000 ελεύθεροι επαγγελματίες, αδυνατούν να πληρώσουν την ασφάλειά τους). 

Που δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα αναγκαία για τα ίδια του τα παιδιά, που ντρέπεται να τα κοιτάξει στα μάτια,που κινδυνεύει να του κατάσχουν  το σπιτικό του.

Πώς θα αντιδράσει λοιπόν ένας άνεργος, όταν ο μόνος τρόπος (προς το παρόν), είναι να διαμαρτυρηθεί μαζικά και οργανωμένα, ενάντια στα μέτρα που του  γυρίζουν την ζωή σε συνθήκες Μεσαίωνα και ξαφνικά, βλέπει μπροστά του έναν από αυτούς, που πήραν την απόφαση για την ζωή του.

Έναν από αυτούς, που συναίνεσαν και συνέβαλαν  στην εξαθλίωσή του.

Πόσο αντεχει κάποιος, που ξέρει, ότι δεκάδες σύντροφοί του οδηγούνται καθημερινά στα νοσοκομεία από ξυλοδαρμούς των κουκουλοφόρων τους, επειδή διεκδικούν  το δικαίωμά τους στην ζωή.

Πώς πιστεύουν ότι θα αντιμετωπίσει ένας εργαζόμενος που βλέπει αυτούς τους αγύρτες, να τολμούν με θράσος να τον φτύνουν κατάμουτρα και ξεδιάντροπα, να επιβάλουν την παρουσία τους, φτύνοντας την οργή τους την στιγμή που διαμαρτύρονται , δηλώνοντας ουσιαστικά,ότι δεν τους υπολογίζουν.

Πώς να αντιμετωπίσουν εκείνους που υπηρετώντας τις εντολές των ανωτέρων τους, των ξένων αφεντάδων τους, εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα, ξεπουλώντας κομμάτι κομμάτι τα χώματα, που οι αγώνες των πατεράδων τους για την Λευτεριά τα έχουν αγιάσει.

Ο Ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, όλοι όσοι πλήττονται από τα μέτρα που μας καταδικάζουν στην εξαθλίωση, ένα πρέπει να κατανοήσουμε.

Η κρίση που περνάει η χώρα δεν είναι κρίση κακής διαχείρισης του δημόσιου χρήματος, δεν οφείλεται στην ανικανότητα κάποιων δοσίλογων.

Είναι μια κρίση του διεθνούς κεφαλαίου, είναι η αναπόφευκτη κρίση που ακολουθεί την άναρχη ανάπτυξη του κεφαλαίου, οφείλεται στις ενδογενείς αντιφάσεις του κεφαλαίου, είναι αδιέξοδη και δεν μπορούν να την διαχειριστούν διαφορετικά, αν θέλουν να συνεχίσουν την κυριαρχία τους, παρά μονάχα παίρνοντας μέτρα που θα οδηγήσουν σε αφανισμό, μέρος της εργατικής τάξης.

Η αντιμετώπιση αυτού του εφιάλτη, μόνο με μαζική, συγκροτημένη, αποφασιστική και ΔΙΑΡΚΗ αντίσταση,μπορεί να φέρει καρπούς και  να αποτρέψει τα εφιαλτικά τους σχέδια.

Μόνον ο οργανωμένος ταξικός αγώνας μπορεί να αποδώσει, γιατί και ο πόλεμος που έχει στηθεί είναι ταξικός πόλεμος.

Θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, δεν θα διστάσουν μπρος σε τίποτε.

Αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με επιθέσεις σε προσωπικό επίπεδο.

Όσο και αν κατανοεί κανείς τέτοιες μορφές αντίδρασης,(στο βαθμό που εκφράζουν διαμαρτυρία),

ο καθένας  οφείλει να τις καταδικάσει, να τις αποτρέψει, να τις απομονώσει. 

Αυτές οι μορφές αντίδρασης είναι βούτυρο στο ψωμί της κοινοβουλευτικής χούντας και δίνουν άλλοθι στο να παρθούν και να εφαρμοστούν ακόμη πιο σκληρά μέτρα σε βάρος του Μαζικού, Λαϊκού, Κινήματος.

Ενέχουν τον κίνδυνο να παρασύρουν ομάδες διαδηλωτών, πράγμα που θα τους δώσει την δυνατότητα να διασπάσουν το κύμα αντίστασης που πάει να αναπτυχθεί, με σοβαρές επιπτώσεις στην εφαρμογή των προγραμμάτων τους.

Η πείρα μας έχει διδάξει. Δεν τσιμπάμε!

Ξέρουμε για τους προβοκάτορες τους  που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και  που λειτουργούν  σε "εντεταλμένη υπηρεσία" προκειμένου να διασπάσουν την πορεία, να αμαυρώσουν τις κινητοποιήσεις,να δώσουν τροφή στο χοιροστάσιο των 8,να αποπροσανατολίσουν, να διασπάσουν τις πορείες στην προσπάθεια της συμπόρευσης.

 
Γιατί αυτή η συμπόρευση κάτω από τις σημερινές συνθήκες είναι αναγκαία.

Υπάρχει η πείρα σήμερα, για να μην οδηγηθεί το κίνημα σε παρεκκλίσεις από τους στρατηγικούς του στόχους, που δεν μπορεί παρά να είναι η ανατροπή του συστήματος,αλλά εμείς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα από το σύνολο των  εργαζόμενων. Είμαστε  φυσικοί  σύμμαχοι και υποχρέωση των συνεπών δυνάμεων είναι να προσεγγίσουν, να πείσουν και να εμπνεύσουν, όλους τους εργαζόμενους για την ανάγκη της κοινής μας πορείας.

,Η διαφορετική άποψη δεν είναι λόγος αποκλεισμού είναι λόγος σύνθεσης.

Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή,ούτε καιρός για χάσιμο χρόνου.