[..]Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.[..]

Αντισταθείτε και.....  

   αφιερωμένο εξαιρετικά                    
                                                        Μην αμελήσετε
                                                      Πάρτε μαζί σας νερό  
                                           το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία                                                                    

                          

                                                          
                                      ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

 σ' αυτόν που

                                                      χτίζει ένα μικρό σπιτάκι

και λέει : καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι

και λέει : Δόξα σοι ο Θεός. 

Αντισταθείτε 

στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών 

στον κοντό άνθρωπο του γραφείου

στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί 

στην κρατική εκπαίδευση 

στο φόρο 

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Αντισταθείτε 

σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες 

ατέλιωτες τις παρελάσεις 

σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν 

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται 

μεγάλοι 

στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε

στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες 

σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε 

πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι 

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή 

δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα 

στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις

από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό 

αρχηγό τους. 

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών 

και διαβατηρίων 

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη 

διπλωματία 

στα εργοστάσια πολεμικών υλών 

σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια 

στα θούρια 

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους 

στους θεατές 

στον άνεμο

σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς 

στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε. 

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την 

 Ελευθερία. 

 (........) 

Και συ λοιπόν 

στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις 

από φωνή

από τροφή 

από άλογο 

από σπίτι

στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος: 

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

Ο Μιχάλης Κατσαρός γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το
1920. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα μέσα από το περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων», το 1929. Στη διαδήλωση του 1935 στην Κυπαρισσία για τα «Σταφιδικά» συμπορεύτηκε με τους σταφιδοπαραγωγούς, κρατώντας το κόκκινο λάβαρο του ΚΚΕ, ενώ έγραψε και ποίημα αφιερωμένο στα γεγονότα αυτά.
Έλαβε μέρος στο Αλβανικό Έπος, ως αεροπόρος, ενώ στη διάρκεια της φασιστικής Κατοχής πάλεψε μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Πιάστηκε από συνεργάτες των Γερμανών και βασανίστηκε άγρια στα κολαστήρια της Γκεστάπο και των φυλακών Χατζηκώστα. Έλαβε μέρος στο Μεγάλο Δεκέμβρη του 1944, πολεμώντας κατά των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών.

Το βιογραφικό του σημείωμα έχει και πολλά άλλα στοιχεία,μπορούμε πάντα από την ζωή και την πορεία τούτων των ανθρώπων να αντλούμε "διδάγματα"........

Αλλά το ερώτημα είναι που βρίσκονται οι ποιητές μας, που είναι κρυμμένοι, που είναι η φωνή τους, που βρίσκεται η αντίστασή τους;

Μήπως τους ταιριάζουν οι στοίχοι του

                                                            ΒΟΛΦ ΜΠΙΡΜΑΝ

 Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

Η μήπως τα χέλια τα γλοιώδικα που έχουν πουληθεί,είναι εκείνοι που τους κρατούν στην άκρη θαμμένους, γιατί έχουν να ασχολούνται με ότι είναι πασπαλισμένο με χρυσόσκονη πάνω από την λάσπη που κουβαλούν μέσα τους.

Αυτοί οι πληρωμένοι λακέδες που μας ψεκάζουν την σκόνη της λήθης και τις αποδοχής, που μας χώνουν στο τρυπάκι της εικονικής πραγματικότητας........

Ας ξεθάψουμε εμείς τους ποιητές μας, ας τους ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ!  

Ας ακούσουμε την φωνή τους, ας ακούσουμε την φωνή της ανάγκης  από  δύο στοίχους του ποιητή:

                                                                    

Ο ΔΟΥΛΟΣ

[..]Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
όπως αυτός ο δραπέτης
ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.[..]
.........................
[..]Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.[..]