Μετέωροι στην Άβυσσο

 

Έχει περάσει ένας χρόνος τουλάχιστον απ΄όταν κάποιοι από εμάς μιλάγαμε για τον επερχόμενο μεσαίωνα.

Αναλύσεις, θεωρίες, προσπάθειες να γίνει κατανοητό τι ακριβώς θα ήταν αυτός ο επερχόμενος εφιάλτης.

Τι μορφή και τι χαρακτηριστικά  μπορούσε να έχει.

Δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί το μέγεθος μιας επερχόμενης απειλής, προπάντων αν δεν έχει κανείς υπ΄όψην του την πορεία ανάπτυξης και εξέλιξης, του οικονομικού συστήματος.

Μιλάγαμε για τις εσωτερικές του αντιθέσεις, για την αδιέξοδη πορεία του, για το ιστορικό του τέλος, για τα μέτρα που είναι υποχρεωμένο το μέγεθος "κεφάλαιο" να πάρει προκειμένου να μπορέσει να συνεχίσει την κυριαρχία του.

Αναλύθηκε από πολλές μεριές το χρέος, το κεφάλαιο, το δημοσιονομικό χρέος, το χρηματιστικό κεφάλαιο,μιλήσαμε για χρηματοπιστωτικές κρίσεις,οικονομικές αναδιαρθρώσεις.

 Αλλά αυτές, δεν είναι έννοιες που εύκολα μπορούν να γίνουν κατανοητές.

Μιλήσαμε και αναλύσαμε τον χαρακτήρα της κρίσης και προσπαθήσαμε να πείσουμε ότι αυτή η κρίση δεν  είχε να κάνει με ανίκανους διαχειριστές, αλλά ότι ήταν η εσωτερική κρίση του κεφαλαίου.

Από πολλές μεριές ασκήθηκε κριτική,  στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και στους εκπροσώπους του, για τον τρόπο που ασκούν την εξουσία, σε βάρος της κοινωνίας και όλων των κοινωνικών ομάδων.

Αυτή η κριτική έγινε προσπάθεια να κατευθυνθεί και να παραμείνει μέσα στα πλαίσια του ίδιου του συστήματος και στην προσπάθεια να δοθούν λύσεις προς "όφελος" των εργαζόμενων, αλλά χωρίς να θιγεί ο χαρακτήρας του καπιταλισμού.

Εκείνο που δεν έπρεπε να γίνει αντιληπτό από τις "μάζες" των εργαζομένων, ήταν, ότι δεν ήταν πλέον δυνατόν να δοθούν λύσεις μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, γιατί ήταν αυτό που κινδυνεύει να χαθεί και τα μέτρα αυτά, δεν είναι παρά ο μονόδρομος για την συνέχιση της κυριαρχίας του.

Τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα είναι επώδυνα για πολλούς εργαζόμενους αλλά ακόμη 

"Το αυτό" δεν έχει χτυπήσει τις πόρτες όλων των εργαζομένων, γιατί τα μέτρα δεν θίγουν ταυτόχρονα όλα τα νοικοκυριά και όλα τα οικονομικά μεγέθη.

Από αυτήν την λαίλαπα όμως, δεν πρόκειται και δεν μπορεί να μείνει κανείς αλώβητος.

Ήδη αυτό που συμβαίνει είναι ένα έγκλημα, που συντελείται μπροστά στα μάτια όλων και πολλοί από εμάς, εθελοτυφλώντας και στρουθοκαμηλίζοντας, αποφεύγουμε να γίνουμε κοινωνοί του, μέχρι την στιγμή που θα χτυπήσει την πόρτα μας και δεν θα είναι ο γαλατάς.

Τούτη την ώρα που μιλάμε και προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας,ακόμη  και όσοι γνωρίζουμε, με ευχές για καλύτερες μέρες,έχει δοθεί  εντολή να κοπούν 940.000 συνδέσεις της ΔΕΗ λόγω οφειλών.

Τα στοιχεία αφορούν για μέχρι τον Οκτώβρη,που η ΔΕΗ είχε φτάσει να κόβει την σύνδεση του ηλεκτρικού σε 160 νοικοκυριά την ημέρα.

Από τις 940.000 εντολές διακοπής,  έχει ήδη γίνει διακοπή παροχής σε 213.000 συνδρομητές και από αυτές οι 80.000 παραμένουν απλήρωτες και δεν έχουν επανασυνδεθεί.Οι υπόλοιποι είτε βρήκαν κάποιον τρόπο να αποπληρώσουν είτε προχώρησαν σε διακανονισμούς

Στις 7.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ήδη έχει γίνει διακοπή και μετά από έκκληση του εμπορικού κόσμου και των φορέων του, δίνεται το δικαίωμα να προχωρήσουν σε διακανονισμούς με προκαταβολή το 30%-50% αναλόγως του ύψους των οφειλών και με αποπληρωμή έως το τέλος του 2011 έντοκα.

Φαντάζομαι είναι κατανοητό το ποιες κοινωνικές ομάδες αδυνατούν να πληρώσουν τις ανελαστικές τους δαπάνες που αφορούν σε κοινωνικά αγαθά όπως το νερό το ρεύμα την ασφάλειά τους.

Και ας δούμε τα μέτρα που επιπρόσθετα παίρνονται σε βάρος των μικρών νοικοκυριών. 

Δείτε τις αυξήσεις που επιβαρύνουν τους μικρούς καταναλωτές και τις αντίστοιχες μειώσεις προς όφελος των οικονομικά εύρωστων και των επιχειρήσεων.

-Από 801-1000 kwh αύξηση 2,6 %.

-Από 1001-1200 kwh αύξηση 2,7 %.

-Από 1201-1600 kwh αύξηση επίσης 2,7 %.

-Από 2001-3000 kwh μείωση 4,4 %.                                                      

-Από 3001 kwh και πάνω, μείωση 13,8 %

 Αν δεν γίνει κατανοητό σε "όλους" μας, (ιδιαίτερα στους πολιτικούς φορείς της εργατικής τάξης)  ότι δεν μπορεί η κοινωνία μας να συνεχίσει να υπάρχει μέσα σε αυτές τις συνθήκες,αν δεν αποφασίσουμε να απεμπλακούμε από τις ιδεοληψίες μας, αν δεν αποφασίσουμε να ρισκάρουμε στο καινούργιο, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε, όχι απλά σε έναν μεσαίωνα, αλλά θα βρεθούμε μετέωροι στην άβυσσο.

(και η ιστορία δεν ξεχνά και καταγράφει)

Δεν υπάρχουν περιθώρια συζητήσεων και αναλύσεων, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να συζητά και να αναλώνεται με "οριοθετήσεις" και φιλολογικά tea at fiveo΄clock.

Η αδράνεια στην οποία έχουμε "περιπέσει" θα έχει καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρη την κοινωνία και,  οδηγεί με ασφάλεια στον αφανισμό μεγάλου μέρους των εργαζομένων, πράγμα που άλλωστε είναι στους προγραμματισμούς τους, για την επίτευξη των στόχων του κεφαλαίου και για την ομαλή αναπαραγωγή του.

 

Καλη μέρα να τα πούμε;

Τα κάλαντα 

της μπλοκογειτονιάς μας.

. Κακήν σας μέραν άρχοντες και είναι ορισμός σας,

να πάρετε δρόμο από δω,είναι το ριζικό σας.

Με την δική μας δύναμη και την απόφασή μας,

χρονιάρες μέρες δεν θα δει πλέον το "μαγαζί"σας

Τα σχέδιά σας δεν περνούν και μη μου ξεγελιέστε,

τα δύσκολα είναι για σας ,σε λίγο θα χτυπιέστε .

 Σιγά σιγά φροντίστε το, μαζέψτε τα μπαγκάζια,

γιατί με τους αγώνες μας,

θα βγούμε απ΄τα γρανάζια.

Για να την κοπανίσετε, ψάξτε να βρείτε δρόμο,

φτιάχτε ελικοδρόμια να κρύψετε τον τρόμο.

Ρωτήστε αν δεν ξέρετε, Ριζάι και Παλαιοκώστα

τον δρόμο θα σας δείξουνε, γνωρίζουνε τα πόστα.

Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά, δύσκολα θα΄ναι φέτος.

Όλοι μας θα περάσουμε δύσκολες καταστάσεις,

αλλά με τους αγώνες μας,(Απρίλης είναι και έρχεται)

θα΄χουμε κ΄ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ!

Άντε συντρόφια μου

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ

ΚΑΙ ΚΑΛΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους φίλους είμαστε κοντά 50 νομάτοι, που μιλάμε και ανταλλάσσουμε απόψεις.Πάνω από 50 άνθρωποι που πια, σχεδόν με τους περισσότερους και αν δεν έχουμε βρεθεί και αν δεν έχουμε αγγιχθή, δεν κοιταχτήκαμε στα μάτια, έχουμε νιώσει τους χτύπους της καρδιάς μας.

Ξέρουμε τις αγωνίες και το αχ των καημών μας που πια, δεν έχουν να κάνουν με τις προσωπικές μας ανασφάλειες, αλλά με την αγωνία για το αύριο όλων μας για τον επερχόμενο εφιάλτη της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της επισφάλειας της ζωή μας.

Ακόμη και αν δυσκολευόμαστε κάποιες φορές να ερμηνευτούμε, να μιλήσουμε με τις ίδιες έννοιες, ξέρουμε τι θέλει να πει ο καθένας ερμηνεύοντας όχι τις λέξεις, αλλά τους χτύπους της καρδιάς μας.

Και είναι σύντροφοι μου αυτοί οι χτύποι της καρδιάς μας και η φλόγα για δικαιοσύνη, ισότητα και Ελευθερία, που μας βάζουν στον ίδιο δρόμο, απ΄όποιον παράδρομο και αν ξεκινάει ο καθένας μας.

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο είναι η λαχτάρα μας για τα πανανθρώπινα ιδανικά.

Και σ΄αυτό το ποτάμι θα πνιγεί κάθε ένας από αυτούς  που το επιβουλεύεται.

Θέλω να πάρω ένα τρίγωνο σαν και αυτό που είχα παιδί και να ρθω στο σπιτικό σας, να με κεράσετε με τα δώρα της καρδιάς, να πάρω κουράγιο και να δώσω  κουράγιο.

Να το ξέρετε εγώ στο γιορτινό τραπέζι, γιατί γιορτινό τραπέζι θα στρώσω και δεν πάει να χτυπιούνται.

Εγώ στο γιορτινό μας τραπέζι, θα πιω στην υγειά σας για έναν έναν ξεχωριστά και ας μεθύσω, στην υγειά μας λοιπόν  και στην ευόδωση των  αγώνων  που έχουμε μπροστά μας.

Η διαφορετική άποψη δεν είναι λόγος αποκλεισμού είναι λόγος σύνθεσης.

 Απαίτηση των καιρών είναι να βαδίσουμε στους ίδιους δρόμους.

 Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο.

Πολύς λόγος έγινε για την επίθεση που δέχθηκε προχθές κατά την διάρκεια της μεγαλειώδους ειρηνικής,διαδήλωσης των απεργών,ο τέως υπουργός της γαλάζιας παράταξης.

Ο λαός, οι εργαζόμενοι διαδηλώσαμε την απόφασή μας, να μην επιτρέψουμε την εφαρμογή των μέτρων που παίρνονται για την σωτηρία του συστήματος τους, σε βάρος μας.

Οι δηλώσεις των πολιτικών κομμάτων κινήθηκαν στο βασικό πλαίσιο:

'Καταδικάζουμε τις βιαιες επιθέσεις από όπου και αν προέρχονται"

Η δε  ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ "γροθιά στο στομάχι μας"!                                                                                                                                               
  "Το ΠΑΣΟΚ, καταδικάζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, τη βάρβαρη επίθεση εναντίον του βουλευτή της ΝΔ, Κ. Χατζηδάκη. Τέτοιου είδους αντικοινωνικές συμπεριφορές, πλήττουν βάναυσα και τους αγώνες των εργαζομένων και τη Δημοκρατία".

Αν δεν είναι αυτή η ανακοίνωση προσβολή στην νοημοσύνη μας τότε τι είναι;

Τρομοκρατήθηκαν και καταδικάζουν σαν βάρβαρη την επίθεση κατά του Χατζηδάκη!

Η καθημερινή επίθεση που δέχεται ένας ολόκληρος λαός στα δικαιώματά του,τι είναι;

Δεν είναι οι προσωπικές επιθέσεις μέσα στα πλαίσια μιας ευνομούμενης πολιτείας, δεν συνάδουν με τον πολιτισμό μας!(λένε) 

                                      

Λίγο πριν την ανάλυψη των καθηκόντων τους!
δείτε τον "διαδηλωτή"στο κέντρο μαζί με άλλους κουκουλοφόρους θα το συναντήσεται 
και στο video με την σύλληψη ενός διαδηλωτή.

Και είναι αυτοί, που με τους νόμους  και τους  κατασταλτικούς μηχανισμούς τους, καθημερινά δίνουν εξετάσεις στα αφεντικά τους για να εισπράττουν τα εύσημα από αυτούς.

Τελευταία, ήταν η Στρατιωτική νοσοκόμα του Νταχάου, που εξέφρασε την απορία της και ταυτόχρονα τον θαυμασμό και την ικανοποίησή της, για την "συναίνεση του λαού" που "εξασφαλίζει" ο Πρωθυπουργός της!

Είναι  αυτοί, που διδάσκουν και εφαρμόζουν το πως απαξιώνεται ο πολιτισμός, πως απαξιώνεται η αξιοπρέπεια ενός λαού.

Είναι αυτοί, που  βάζουν ταφόπλακα στα  δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και με θυσίες.

Πώς φαντάζονται ότι μπορεί να αντιδράσει  ένας άνεργος, που του κόβουν το ρεύμα,(700.000 αδυνατούν να πληρώσουν την ΔΕΗ) , που δεν μπορεί να πληρώσει την ασφάλειά και δεν έχει  πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα,(500.000 ελεύθεροι επαγγελματίες, αδυνατούν να πληρώσουν την ασφάλειά τους). 

Που δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα αναγκαία για τα ίδια του τα παιδιά, που ντρέπεται να τα κοιτάξει στα μάτια,που κινδυνεύει να του κατάσχουν  το σπιτικό του.

Πώς θα αντιδράσει λοιπόν ένας άνεργος, όταν ο μόνος τρόπος (προς το παρόν), είναι να διαμαρτυρηθεί μαζικά και οργανωμένα, ενάντια στα μέτρα που του  γυρίζουν την ζωή σε συνθήκες Μεσαίωνα και ξαφνικά, βλέπει μπροστά του έναν από αυτούς, που πήραν την απόφαση για την ζωή του.

Έναν από αυτούς, που συναίνεσαν και συνέβαλαν  στην εξαθλίωσή του.

Πόσο αντεχει κάποιος, που ξέρει, ότι δεκάδες σύντροφοί του οδηγούνται καθημερινά στα νοσοκομεία από ξυλοδαρμούς των κουκουλοφόρων τους, επειδή διεκδικούν  το δικαίωμά τους στην ζωή.

Πώς πιστεύουν ότι θα αντιμετωπίσει ένας εργαζόμενος που βλέπει αυτούς τους αγύρτες, να τολμούν με θράσος να τον φτύνουν κατάμουτρα και ξεδιάντροπα, να επιβάλουν την παρουσία τους, φτύνοντας την οργή τους την στιγμή που διαμαρτύρονται , δηλώνοντας ουσιαστικά,ότι δεν τους υπολογίζουν.

Πώς να αντιμετωπίσουν εκείνους που υπηρετώντας τις εντολές των ανωτέρων τους, των ξένων αφεντάδων τους, εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα, ξεπουλώντας κομμάτι κομμάτι τα χώματα, που οι αγώνες των πατεράδων τους για την Λευτεριά τα έχουν αγιάσει.

Ο Ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, όλοι όσοι πλήττονται από τα μέτρα που μας καταδικάζουν στην εξαθλίωση, ένα πρέπει να κατανοήσουμε.

Η κρίση που περνάει η χώρα δεν είναι κρίση κακής διαχείρισης του δημόσιου χρήματος, δεν οφείλεται στην ανικανότητα κάποιων δοσίλογων.

Είναι μια κρίση του διεθνούς κεφαλαίου, είναι η αναπόφευκτη κρίση που ακολουθεί την άναρχη ανάπτυξη του κεφαλαίου, οφείλεται στις ενδογενείς αντιφάσεις του κεφαλαίου, είναι αδιέξοδη και δεν μπορούν να την διαχειριστούν διαφορετικά, αν θέλουν να συνεχίσουν την κυριαρχία τους, παρά μονάχα παίρνοντας μέτρα που θα οδηγήσουν σε αφανισμό, μέρος της εργατικής τάξης.

Η αντιμετώπιση αυτού του εφιάλτη, μόνο με μαζική, συγκροτημένη, αποφασιστική και ΔΙΑΡΚΗ αντίσταση,μπορεί να φέρει καρπούς και  να αποτρέψει τα εφιαλτικά τους σχέδια.

Μόνον ο οργανωμένος ταξικός αγώνας μπορεί να αποδώσει, γιατί και ο πόλεμος που έχει στηθεί είναι ταξικός πόλεμος.

Θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, δεν θα διστάσουν μπρος σε τίποτε.

Αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με επιθέσεις σε προσωπικό επίπεδο.

Όσο και αν κατανοεί κανείς τέτοιες μορφές αντίδρασης,(στο βαθμό που εκφράζουν διαμαρτυρία),

ο καθένας  οφείλει να τις καταδικάσει, να τις αποτρέψει, να τις απομονώσει. 

Αυτές οι μορφές αντίδρασης είναι βούτυρο στο ψωμί της κοινοβουλευτικής χούντας και δίνουν άλλοθι στο να παρθούν και να εφαρμοστούν ακόμη πιο σκληρά μέτρα σε βάρος του Μαζικού, Λαϊκού, Κινήματος.

Ενέχουν τον κίνδυνο να παρασύρουν ομάδες διαδηλωτών, πράγμα που θα τους δώσει την δυνατότητα να διασπάσουν το κύμα αντίστασης που πάει να αναπτυχθεί, με σοβαρές επιπτώσεις στην εφαρμογή των προγραμμάτων τους.

Η πείρα μας έχει διδάξει. Δεν τσιμπάμε!

Ξέρουμε για τους προβοκάτορες τους  που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και  που λειτουργούν  σε "εντεταλμένη υπηρεσία" προκειμένου να διασπάσουν την πορεία, να αμαυρώσουν τις κινητοποιήσεις,να δώσουν τροφή στο χοιροστάσιο των 8,να αποπροσανατολίσουν, να διασπάσουν τις πορείες στην προσπάθεια της συμπόρευσης.

 
Γιατί αυτή η συμπόρευση κάτω από τις σημερινές συνθήκες είναι αναγκαία.

Υπάρχει η πείρα σήμερα, για να μην οδηγηθεί το κίνημα σε παρεκκλίσεις από τους στρατηγικούς του στόχους, που δεν μπορεί παρά να είναι η ανατροπή του συστήματος,αλλά εμείς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα από το σύνολο των  εργαζόμενων. Είμαστε  φυσικοί  σύμμαχοι και υποχρέωση των συνεπών δυνάμεων είναι να προσεγγίσουν, να πείσουν και να εμπνεύσουν, όλους τους εργαζόμενους για την ανάγκη της κοινής μας πορείας.

,Η διαφορετική άποψη δεν είναι λόγος αποκλεισμού είναι λόγος σύνθεσης.

Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή,ούτε καιρός για χάσιμο χρόνου.

φωτογραφία από το www Newsit.gr

 H Παλλαϊκή συγκέντρωση διαδήλωση 

15/12

Σιγά το πράγμα! 

Είναι για να μας τρομάξουν.

Αυτά που θα αντιμετωπίσουμε αν δεν αντιδράσουμε θα είναι πολύ χειρότερα.

 Εμείς, τρομάζουμε με τα μέτρα σας;

Εσάς, θα σας τρομάξουμε με την αποφασιστικότητά μας!

Χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν την Αθήνα η οποία πήρε φωτιά, πριν ολοκληρωθεί η πορεία. Όταν η κεφαλή της πορείας είχε φτάσει στην Βουλή, με επικεφαλής το μπλοκ του ΠΑΜΕ και χιλιάδες αγανακτισμένων  διαδηλωτών να διατρανώνουν ειρηνικά την αποφασιστικότητά τους, και σε συγκροτημένη πορεία, από το Πεδίο του Άρεως οι άλλες πορείες,της ΓΣΕΕ της ΑΔΕΔΥ και όλων των άλλων αριστερών δυνάμεων. δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη.
Φτάνοντας εμείς στην Βουλή και καθώς διαδηλώνουμε ειρηνικά και ανταλλάσσουμε απόψεις για την δυναμική παρουσία του κόσμου και την αποφασιστικότητά του, η ροή της πορείας στην Σταδίου είναι  πυκνή και διαρκής.

Κατεβαίνουνε στην πλατεία και ξαφνικά από το πουθενά,  ακούγονται εκρήξεις πάνω από τα κεφάλια μας.Μία δύο τρεις ....δυνατές εκρήξεις.

Πέφτουν κρότου λάμψης  και αρχίζουν οι φλόγες να τυλίγουν τις εισόδους του Κινκ Τζορτζ και της Μ.Βρετάνιας.Πριν ολοκληρωθεί η πορεία είναι απορίας άξιο, που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι Ματάδες και οι ομάδες Δέλτα που ρίχνουν αδιάκριτα δακρυγόνα, μεσ΄την μέση της πορείας και προς όλες τις κατευθύνσεις.
Δακρυγόνα και ασφυξιογόνα πέφτουν συνεχώς, δημιουργώντας αποπνικτική ατμόσφαιρα και το κυνηγητό ξεκινάει.

Βλέπουμε μπάτσους να κυνηγούν όποιον βρίσκουν μπροστά τους, να μην διστάζουν να πετούν δακρυγόνα και ασφυξιογόνα στους πάντες.Πανικόβλητος ο κόσμος, τρέχει με κίνδυνο να ποδοπατηθεί. Η πλατεία γεμίζει από το απορημένο και πανικόβλητο πλήθος, που δεν ξέρει προς τα που να στραφεί.Πέφτουν και μολότοφ φυσικά και ο κόσμος πια δεν ξέρει πως να αντιδράσει και που να βρει διέξοδο.
Η Αμαλίας, η Καραγιώργη, η Ερμού, η Μητροπόλεως, είναι απροσπέλαστες από τους Ματατζήδες που κυνηγούν και την πέφτουν σε όποιον βρουν.Το ΥΠΕΣ αρχίζει να φλέγεται και εμείς δεν ξέρουμε προς τα που να στραφούμε. 

Ήδη δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε και η διέξοδος προς το Μετρό του Συντάγματος, δεν προσφέρει καμία ασφάλεια .Έτσι και αλλιώς όμως ,άλλη επιλογή δεν έχουμε και καταφεύγουμε εκεί.Το κυνηγητό επεκτείνεται σε όλους τους δρόμους της Αθήνας
Μια πρώτη εικόνα από αυτά που είδαμε να γίνονται, σε μια ειρηνική πορεία που ο λαός της Αθήνας, οι εργαζόμενοι του λεκανοπεδίου, συμμετείχαν για να διαδηλώσουν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν  τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος τους.

Για να πουν ότι θα παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις ,προκειμένου να αποτρέψουν τον Μεσαίωνα που πάνε να μας επιβάλουν.

 

ΌΤΑΝ Η ΑΔΙΚΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ!

Καλή μέρα σε όλους.

Σαν πολύ κράτησε το διάλειμμα, γι΄αυτό τα κεφάλια μέσα και χωρίς σκάφανδρο,χωρίς αναπνευστήρα.

Αυτό αισθάνομαι! Σαν να προσπαθώ να βγάλω το κεφάλι έξω από τα λασπόνερα και κάποιος σαδιστής,κάποιος διεφθαρμένος σχιζοφρενής , να μου βουτάει το κεφάλι ξανά και ξανά μέσα στο βούρκο.Και είναι τέτοια η μάνητά του, που ακούω το ανατριχιαστικό  του γέλιο, το κοροϊδευτικό.       

Η κόλαση του Δάντη είναι εδώ μπροστά μας, δίχως καν τον Βιργίλιο να μας συνοδεύει, έστω στο καθαρτήριο.

Τα λόγια περίσσεψαν.

Ο εχθρός είναι κιόλας μέσα στην πόλη και κουρσεύει την ζωή μας.

Η πόλις εάλω.

Ο καπιταλισμός  συνεχίζει να χαράζει την αδιέξοδη πορεία "σωτηρίας" του, σε μια διαδρομή προδιαγεγραμμένου αφανισμού, που συμπαρασύρει και  όλους εμάς.

Στα σχέδια που εφαρμόζονται, είναι συμφωνημένη η εξόντωση του λαού, ο αφανισμός μέρους της εργατικής τάξης και για όλους αυτούς, είναι μονόδρομος αυτά τα μέτρα.

Αφανίζεται η τάξη τους, δεν έχουν άλλη επιλογή.

Έναν ανελέητο πόλεμο έχουν εξαπολύσει,ενάντια στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις χρόνων και αγώνων.

Το μέτωπο κεφαλαίου κυβέρνησης και της Τρόικας, μαζί με τους σφουγκοκολάριους και τα τσιράκια τους,την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που ξανά βάζει πλάτη, υπονομεύοντας τους αγώνες των εργαζομένων, διευκολύνοντας τα σχέδια ΣΕΒ,κυβέρνησης και των ξένων εταίρων τους .

Αύριο Τρίτη 14/12/2010 μόλις μια μέρα πριν από την παλλαϊκή κινητοποίηση και απεργία της Τετάρτης 15/12, η κυβέρνηση, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ψηφίζει στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο και στρέφει πίσω δεκαετίες το ρολόι της ιστορίας, χρίζοντας απόλυτο κυρίαρχο την εργοδοσία με όπλα στα χέρια της, που θα καθορίζουν τις τύχες και την ζωή των εργαζομένων και  δίνει ένα ακόμη συντριπτικό χτύπημα, σε ό,τι ελάχιστο έχει απομείνει από τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα τους.

Το πολυνομοσχέδιο που γενικεύει την φτώχεια και την εξαθλίωση,το πολυνομοσχέδιο θηλιά στο λαιμό της εργατικής οικογένειας.

Παρεμβαίνει ακόμη περισσότερο στις  εργασιακές σχέσεις νομιμοποιώντας   την δοκιμαστική περίοδο αυξάνοντάς την από 2 μήνες σε 12, νομιμοποιεί ακόμη περαιτέρω την μερική απασχόληση, την διαθεσιμότητα,την παραπάνω μείωση των αποζημιώσεων,προβλέπει και επιτρέπει  ακόμη και την ενοικίαση εργαζομένων, την μείωση αποδοχών, τις απολύσεις.......

Η ΓΣΕΕ επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τον ρόλο της, απέρριψε την πρόταση του ΠΑΜΕ για μετατροπή της 24 απεργίας της 15/12 σε 48 για την Τρίτη 14 και 15/12 και προχώρησε σε 3ωρη στάση για την Τρίτη. 

 Στο μεταξύ η ανεργία παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις

[..]Οι «επίσημα άνεργοι» στην Αθήνα προσεγγίζουν ήδη τους 200.000, αριθμός που αποτελεί αρνητικό ρεκόρ 12ετίας (περίπου 40 απολύσεις γίνονται ανά εργάσιμη ώρα). Κάθε μήνα που περνάει, αποσύρονται από τους τραπεζικούς λογαριασμούς που ανοίχτηκαν στην Αττική όπου κτυπά η καρδιά της οικονομίας, καταθέσεις ύψους 1,33 δις. ευρώ (16 δις. ευρώ εκταμιεύθηκαν το τελευταίο 12μηνο).

Ραγδαία είναι η πτώση στους οικονομικούς δείκτες σε όλες τις περιοχές της χώρας. Οι αποταμιεύσεις μειώνονται, η οικοδομή βουλιάζει, οι πωλήσεις Ι.Χ. κατακρημνίζονται. [..]

Ορίστε μερικά στοιχεία που δείχνουν συγκριτικά τι συμβαίνει στην Αττική

 

Από την Ελευθεροτυπία

Ο ΟΑΕΔ δίνει για ολόκληρη την χώρα, για μέχρι  τον  Οκτώβρη   609.161 εγγεγραμμένους άνεργους και 109.091 από καταγγελίες συμβάσεων.Ας σημειωθεί ότι ακόμη δεν είχαν λήξει οι συμβάσεις στο τουριστικό τομέα

Όσο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις υπάρχει η εκτίμηση ότι 175.000 ακόμη μικρομεσαίες  πρόκειται να βάλουν λουκέτο το αμέσως επόμενο διάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι θα βγουν στην ανεργία τουλάχιστον 300.000 εργαζόμενοι.

Ήδη 4 στους 10, έχουν εξαντλήσει τα περιθώρια φορολογικής ικανότητας και στην άμεση προοπτική τους είναι να κάνουν στάση πληρωμών  των οφειλών τους  προς το δημόσιο.

Αυτά τα στοιχεία δίνει έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ

Ο πόλεμος θα είναι ανελέητος αλλά έτσι και αλλιώς δεν έχουμε άλλη επιλογή η τους παραδίδουμε την ζωή μας ή αγωνιζόμαστε γι΄αυτήν.                                     

διαδόστε το

 Δρόμος γυρισμού δεν υπάρχει για μας.

Ο Αγώνας είναι μονόδρομος!

Στόχος τους, η εξαθλίωσή μας

Στόχος μας , η ζωή μας!

Όταν η αδικία γίνεται καθεστώς 

Η Αντίσταση, γίνεται καθήκον!

Όλοι στην παλλαϊκή συγκέντρωση και απεργία

την Τετάρτη 15/12

 

 

 

 

 

Το θρίλερ που παρακολουθούμε συνεχίζεται

Λέω να κάνουμε ένα διάλειμμα ολίγων λεπτών.

Λεμονάδες, πορτοκαλάδες, κοκ, σάμαλι, μπιράλ, και πασατέμπος

προσφέρονται δωρεάν,συμμετέχοντας στο:  

"όλοι μαζί η Ελλάδα μπορεί"

                                                                                    Η κυρά Μαρία στην παλιά μου γειτονιά....

Μπήκε ξαφνικά στην ζωή μας. Δεν έμενε από πάντα στην περιοχή ,δεν είχανε έρθει οι δικοί της από την Μ.Ασία.

Άλλα σουσούμια είχε, αλλιώτικα ντυνόταν, αλλιώτικα συμπεριφερόταν, αλλιώτικα διάβαζε τα πράγματα και αλλιώτικα τα ερμήνευε.

Μοναχικός άνθρωπος και πολλά πολλά με τους γύρω δεν είχε.

Όταν τα καλοκαίρια η γειτόνισσες καθόντουσαν στις αυλές και μπροστά στις πόρτες εκείνη, δεν.....

Αν λάχαινε και περνούσε από εκεί, κοντοστέκονταν, έλεγε μια καλησπέρα, αντάλλασσε δυο λόγια και αυτό ήταν όλο.

Καλοστεκούμενη ήταν η κυρά Μαρία.Βαμμένο πλατινέ το μαλλί και πάντα χτενισμένο στο κομμωτήριο.

Τα νύχια της προσεκτικά βαμμένα,σίγουρα έκανε μανικιούρ και το κραγιονάκι, ποτέ δεν έλειπε από τα χείλη της, προκαλώντας  μου πάντα την απορία, πως δεν το έτρωγε όπως εγώ, αν ποτέ έβαζα κραγιόν.

Και το ντύσιμό της προσεγμένο, με τα πουκαμισάκια της, τα γοβάκια της με το τακουνάκι,τακ,τακ,τακ.

Τα είχε τα χρονάκια της,σε σχέση με εμένα. Αλλά με τις γειτόνισσες που έκαναν γειτονικό στις αυλές και στις πόρτες, μια χαρά συντεριάζανε ηλικιακά.

Και όμως χωρίς να δείχνει ότι δεν τις καταδέχεται, δεν τακίμιαζε μαζί τους.

Εγώ όχι ότι είχα μεγάλη διαφορά μαζί της, αλλά όταν είσαι εσύ 30ντάρα και κείνη 45νταρα ή και λίγο πριν τα 50 δεν κολλάς.

Α, με τις γειτόνισσες εγώ; την καλύτερη σχέση, στα χέρια τους με μεγάλωσαν, ήμουν το παιδί τους, ένα από τα παιδιά τους, γιατί τα παιδιά της γειτονιάς ήταν "ολουνώνε"

Και πια μεγαλώνοντας, καμάρωναν και με έχρησαν αρχηγό τους.(Στα πολιτικά) 

Τις ενημέρωνα για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, από αυτά που άκουγαν στην τηλεόραση,περίμεναν  το ψηφοδέλτιο και την γραμμή του κόμματος,θα τους έλεγα για τις εκδηλώσεις, για τις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες,  τις ομιλίες του κόμματος στην περιοχή,θα έλεγαν τις προτάσεις τους και τις όποιες ενστάσεις τους, και θα τους πήγαινα κάθε Κυριακή τον Ριζοσπάστη.Πούλμαν ολόκληρο γεμίζαμε για το φεστιβάλ της ΚΝΕ, αλλά και για άλλου είδους συμμετοχές σε δράσεις του κόμματος.

Δεν καθόμουν στα πηγαδάκια τους, αλλά πάντα ανταλλάσσαμε απόψεις και οι σχέσεις μας ήταν καθημερινές, αλλά όχι στα απογευματινά τους "γκαλά"

Την κυρά Μαρία, κατάφερα και την προσέγγισα.Της πήγα τον Ριζοσπάστη μια Κυριακή.

Έλα να σου φτιάξω ένα καφεδάκι,την μια ,έλα να κάνουμε ένα τσιγαράκι την άλλη,..από Κυριακή σε Κυριακή εγώ της έκανα σεμινάρια για την "ιστορική αναγκαιότητα"και κείνη μου εκμυστηρευόταν τους καημούς της.

Παντρεμένη και χωρισμένη η κυρά Μαρία, με δύο παιδιά, επίσης παντρεμένα και με μια δουλειά που πια την είχε παραδώσει στα χέρια του γιου και κείνη περιοριζόταν να τον βοηθάει τα πρωινά  

Τα απογεύματα η κυρία Μαρία έβλεπε τον Κώστα!

Ήταν ένας "εκλεκτός" κύριος ο Κώστας.Την σεβόταν (όχι όπως ο άντρας της) την φρόντιζε....

Είχε ενδιαφέροντα ο Κώστας,του άρεσε η ποίηση,η καλή μουσική,και το θέατρο.

Και η Μαρία έμοιαζε να είχε μια "κουλτούρα" Ήταν "διαφορετική" από τις γειτόνισσες.Έμοιαζε να ανήκει στην άλλη γενιά, ένα κλικ πιο μπροστά.

Ο Κώστας έρχονταν τα απογεύματα και κείνη κατέβαινε διακριτικά, μην δώσει δικαιώματα στους γειτόνους και κάποια βράδια αργά, όταν όλοι πια είχαν μπει μέσα, τον έμπαζε προσεκτικά και κοιμόντουσαν αγκαλιασμένοι.

Αλλά γιατί τόσες προφυλάξεις βρε αδερφέ;

Νέα γυναίκα είσαι, ελεύθερη είσαι, τα παιδιά σου τα έχεις τακτοποιήσει,γιατί δεν μένετε μαζί;  

Απορούσα και κάποια φορά  την ρώτησα.

Και τότε έμαθα. Πήρα απάντηση στην απορία μου.

Ο Κώστας ήταν παντρεμένος! Ήταν μικρότερός της, είχε δύο παιδιά μικρά σε ηλικία και ζούσε με την γυναίκα του!

Αλλά, όλα και όλα, ήταν σαν να  είναι χωρισμένοι.Δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους και της είχε πει, ότι είχαν ουσιαστικά χωρίσει και όπου νάνε, θα της μιλήσει για την σχέση του με την Μαρία,αλλά δεν θέλει ακόμη να το μάθει.......................................

Ε,όχι γι΄αυτόν τον λόγο, αλλά δεν είχαμε και πολλά κοινά.

Είχα εγώ το πρόγραμμά μου φορτωμένο και σιγά σιγά χαθήκαμε, παρ΄ότι εξακολουθούσε να μένει στην γειτονιά.

Τις Κυριακές που της χτυπούσαμε το κουδούνι δεν απαντούσε.

Δεν την έβλεπα καν.Ίσως να είχα να την δω και ένα χρόνο, μήπως και πιο πολύ, δεν θυμάμαι.

Όταν την ξανάδα τρόμαξα.

Είχε παχύνει πολύ. Σκέφτηκα κάτι παθολογικό,κάτι έπαθε η γυναίκα.Τα μαλλιά της τα πλατινένια και καλοχτενισμένα,ήταν πια γκρίζα και μαζεμένα σ΄εναν κότσο πίσω στο σβέρκο της και σκεπασμένα με μια μαύρη μαντήλα.Τα ρούχα που φορούσε, ήταν μαύρα, μακριά μέχρι τον αστράγαλο και τα λεπτά γοβάκια με το λίγο τακουνάκι, είχαν αντικατασταθεί με κάτι χοντροπάπουτσα.

Δεν τόλμησα να ρωτήσω, παρά μονάχα γιατί φοράει μαύρα.

Τα φοράω για το 40ήμερο της Παναγίας, μου είπε και έμεινα εμβρόντητη.

Η κυρά Μαρία είχε μεταλλαχθεί! 

Ποτέ δεν έμαθα τι συνέβη, ποτέ δεν έμαθα τι απέγινε ο Κώστας.

Η κυρά Μαρία, είναι κάθε μέρα  στην εκκλησία, είναι αφοσιωμένη στο Θεό, κεντάει εικόνες και τα αγιόπανα που χρησιμοποιούν στις εκκλησίες. Όλη μέρα από το μπαλκόνι της ,ακούγονται ψαλμωδίες, το κήρυγμα από τον σταθμό της εκκλησία της Ελλάδας και η γειτονιά μυρίζει λιβάνι,όλη μέρα και όλη νύχτα.

Το βράδυ μάλιστα η μυρωδιά του λιβανιού, μπερδεύεται με τις τσίκνες από το γειτονικό σουβλατζίδικο και ας τα να πάνε.

Και επειδή είναι "μεγαλόκαρδη" πια και με "αγαπάει" τις προάλλες ήρθε να μου πει, να της γράψω σ΄ένα χαρτάκι, τα ονόματα των δικών μου που έχουν αποδημήσει εις κύριον,να τα πάει στην εκκλησία να τα διαβάσει ό παπάς!

(Μπας και εξασφαλίσουν καλύτερη θέση!)

Με είδε κάπως πεσμένη.Έτσι της φάνηκα και προσπάθησε να μου δώσει κουράγιο.

Μην στενοχωριέσαι ,μου είπε, θα σου φέρω αγιονέρι να πιεις  και όλα θα είναι όμορφα!.

Αγιονέρι;

Τι στο καλό είναι το αγιονέρι.Κανένα παραισθησιογόνο;

Χμ.."Ο παππούλης που το διαβάζει, είναι άγιος άνθρωπος, είναι αφοσιωμένος και ολημερίς είναι δίπλα σε μια μαρμίτα με νερό και διαβάζει προσευχές και παρακλήσεις".

Στην μαρμίτα μέσα έχει Άγιο,Τίμιο ξύλο και.......μπρρρρρρ   κοκαλάκια Αγίων!

Έμεινα να την κοιτάω,να μην ξέρω τι να της πω.

Ξέρει ότι εγώ με τα θεία και με αυτού του είδους τα τερτίπια, δεν έχω καμιά σχέση. Παρ΄ολα αυτά,

"είμαι άνθρωπος του θεού γιατί αγαπάω τους ανθρώπους" συνηθίζει να λέει.

Η κυρά Μαρία προσπάθησε να μου αποδείξει την μεγαλοσύνη του Θεού και εγώ ναι, μπορώ να πω ότι πλέον πείστηκα από αυτά που μου είπε η κυρά Μαρία.Αν όχι για τον έναν και μοναδικό Θεό αλλά τουλάχιστον πείστηκα για τον Θεό της Ελλάδας.

 Τελικά το μόνο που μας απέμεινε είναι ο Θεός της Ελλάδας.

Ο Μεγαλοδύναμος, ο φιλεύσπλαχνος, ο τα πανθ΄ορά! Είναι ο Έλληνας Θεός, που εξουσιάζει τα πάντα, μιας και είναι ο δημιουργός των πάντων και τα ορίζει.

Τα δε "πάντα" υπακούουν πειθήνια στις επιταγές του και στις εντολές του.

Καθώς είναι δε τόσο φιλεύσπλαχνος, δεν μπορεί παρά να πονάει για τα παιδιά του, τους Έλληνες.

Μη μου πείτε τώρα, για τους Αφγανούς, τους Πακιστανούς, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς,τους Ισλανδούς,τους Ινδούς και όποιους άλλους επί γης.

Δεν ξέρω, εγώ μιλώ για τον Θεό της Ελλάδας, που ποτέ δεν μας αλησμονά.

Έρμαια στα σχέδια αλλότριων συμφερόντων, αδύναμοι και παραδομένοι στην αναλγησία, μείναμε με μόνη την μεγαλοσύνη του Υψίστου.

Εκεί που εμείς τον έχουμε απολησμονήσει όλοι, εκεί που δεν τον επικαλούμαστε (ούτε μια λιτανεία) και ούτε  δοξάζουμε το όνομά του, την μεγαλοσύνη του, την παντοδυναμία του......

Εκείνος είναι εδώ! είναι γύρω μας, είναι μαζί μας, είναι μέσα μας, να μας προσφέρει να μας συνδράμει,να μας αλαφρώσει από τα βάρη που μας φόρτωσαν.

Είναι αυτός που σήμερα στις δυσκολίες που περνάει ο κόσμος,Αυτός!

"Κοίτα κοίτα τι καιρό έχει έξω.

Αυτό δεν είναι θαύμα"; !

"Άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο" !

"Και έτσι ο κόσμος δεν χρειάζεται πετρέλαιο για την θέρμανση του".

"Για σκέψου πόσα χρήματα θα έπρεπε να δώσουν τόσοι φτωχοί, τόσοι άνεργοι,τόσοι γερόντοι,για να εξασφαλίσουν την απαραίτητη θέρμανση στο σπιτικό τους.....

...... Αλλά ο Θεός της Ελλάδας έχει απλώσει τα χέρια του επάνω μας για να μας βοηθήσει να μας προστατέψει να μας αλαφρύνει"

_Γιατί εκείνος ξέρει, μνημόνιο και χειμώνας, δεν παλεύεται αδέρφια.

Εμένα μου ήρθε να ρωτήσω την κυρά Μαρία, γιατί ο Θεός ο παντοδύναμος, επέτρεψε να παρθούν αυτά τα μέτρα, γιατί άφησε αυτούς τους κακούς, να κάνουν κακό στο λαό του και δεν φρόντισε να τους αποτρέψει από τέτοια ανάλγητα μέτρα, γιατί δεν πρόβλεψε ώστε να μην φτάσουμε εδώ;

Αλλά δεν της είπα τίποτα, δεν την ρώτησα τίποτα, μόνο της είπα μην διανοηθεί να μου φέρει το Αγιονέρι.

Εκτός συντρόφια μου και αποφασίσουμε εδώ, ότι ίσως και μας χρειάζεται.Τι λέτε;

Αν νομίζεται πείτε το και καθαρίζει η κυρά Μαρία.

Τέλος του διαλείμματος.

Το θρίλερ που παρακολουθούμε συνεχίζεται...

[..]Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.[..]

Αντισταθείτε και.....  

   αφιερωμένο εξαιρετικά                    
                                                        Μην αμελήσετε
                                                      Πάρτε μαζί σας νερό  
                                           το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία                                                                    

                          

                                                          
                                      ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

 σ' αυτόν που

                                                      χτίζει ένα μικρό σπιτάκι

και λέει : καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι

και λέει : Δόξα σοι ο Θεός. 

Αντισταθείτε 

στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών 

στον κοντό άνθρωπο του γραφείου

στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί 

στην κρατική εκπαίδευση 

στο φόρο 

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Αντισταθείτε 

σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες 

ατέλιωτες τις παρελάσεις 

σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν 

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται 

μεγάλοι 

στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε

στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες 

σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε 

πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι 

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή 

δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα 

στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις

από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό 

αρχηγό τους. 

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών 

και διαβατηρίων 

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη 

διπλωματία 

στα εργοστάσια πολεμικών υλών 

σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια 

στα θούρια 

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους 

στους θεατές 

στον άνεμο

σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς 

στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε. 

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την 

 Ελευθερία. 

 (........) 

Και συ λοιπόν 

στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις 

από φωνή

από τροφή 

από άλογο 

από σπίτι

στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος: 

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

Ο Μιχάλης Κατσαρός γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το
1920. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα μέσα από το περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων», το 1929. Στη διαδήλωση του 1935 στην Κυπαρισσία για τα «Σταφιδικά» συμπορεύτηκε με τους σταφιδοπαραγωγούς, κρατώντας το κόκκινο λάβαρο του ΚΚΕ, ενώ έγραψε και ποίημα αφιερωμένο στα γεγονότα αυτά.
Έλαβε μέρος στο Αλβανικό Έπος, ως αεροπόρος, ενώ στη διάρκεια της φασιστικής Κατοχής πάλεψε μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Πιάστηκε από συνεργάτες των Γερμανών και βασανίστηκε άγρια στα κολαστήρια της Γκεστάπο και των φυλακών Χατζηκώστα. Έλαβε μέρος στο Μεγάλο Δεκέμβρη του 1944, πολεμώντας κατά των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών.

Το βιογραφικό του σημείωμα έχει και πολλά άλλα στοιχεία,μπορούμε πάντα από την ζωή και την πορεία τούτων των ανθρώπων να αντλούμε "διδάγματα"........

Αλλά το ερώτημα είναι που βρίσκονται οι ποιητές μας, που είναι κρυμμένοι, που είναι η φωνή τους, που βρίσκεται η αντίστασή τους;

Μήπως τους ταιριάζουν οι στοίχοι του

                                                            ΒΟΛΦ ΜΠΙΡΜΑΝ

 Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

Η μήπως τα χέλια τα γλοιώδικα που έχουν πουληθεί,είναι εκείνοι που τους κρατούν στην άκρη θαμμένους, γιατί έχουν να ασχολούνται με ότι είναι πασπαλισμένο με χρυσόσκονη πάνω από την λάσπη που κουβαλούν μέσα τους.

Αυτοί οι πληρωμένοι λακέδες που μας ψεκάζουν την σκόνη της λήθης και τις αποδοχής, που μας χώνουν στο τρυπάκι της εικονικής πραγματικότητας........

Ας ξεθάψουμε εμείς τους ποιητές μας, ας τους ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ!  

Ας ακούσουμε την φωνή τους, ας ακούσουμε την φωνή της ανάγκης  από  δύο στοίχους του ποιητή:

                                                                    

Ο ΔΟΥΛΟΣ

[..]Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
όπως αυτός ο δραπέτης
ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.[..]
.........................
[..]Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.[..]

Ή οργανωνόμαστε ή χανόμαστε!

Οι εργαζόμενοι και ό λαός, να πάρουμε την υπόθεση της ζωής στα χέρια μας.

Δεν υπάρχουν περιθώρια είναι σε κίνδυνο η ζωή μας.

Έχουμε βαλτώσει.   

Εμείς οι εργαζόμενοι.

To οικονομικό σύστημα, παλεύει με νύχια και με δόντια, για την συνέχιση της κυριαρχίας του, επιβάλλοντας μέτρα αφανισμού μέρους της εργατικής τάξης.

Όχι μονάχα της εργατικής τάξης της χώρας μας, της εργατικής τάξης όλων των ευρωπαϊκών χωρών και όχι μόνον.

Η κρίση δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο, αυτό φαντάζομαι λίγο πολύ έχει γίνει κατανοητό και αν όχι, δεν έχουμε παρά να δούμε τι γίνεται σε όλες τις χώρες,που παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ να αποσιωπήσουν τα γεγονότα και την οικονομική  κατάρρευση των χωρών , δεν μπορούν παρά να κάνουν κάποιες έστω και μικρές αναφορές.

Η επιδίωξη είναι αυτή ακριβώς. Να μην γίνει συνείδηση και στον δικό μας λαό, στους εργαζόμενους, ότι η κρίση με την οποία είμαστε αντιμέτωποι δεν είναι παρά ένα Παγκόσμιο φαινόμενο.Ότι  είναι η Νομοτελειακή κατάληξη του καπιταλιστικού συστήματος, που πλέον, είναι αδιέξοδη.

Ο καπιταλισμός έχει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ίδιας του της εξουσίας.

Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, ωθεί μεγάλες επιχειρήσεις και Τραπεζικούς οργανισμούς στην κατάρρευση.

Από το 2008 ήδη στις ΗΠΑ έχουν βάλει λουκέτο 300 τράπεζες.

Αυτή την κρίση το κεφάλαιο, θα την μετακυλήσει στις πλάτες των εργαζομένων και ήδη αυτό κάνει με τα πλέον ανάλγητα μέτρα που παίρνει, χρησιμοποιώντας φασιστικές μεθόδους προκειμένου να τα επιβάλει.

Το χρήμα θα συσσωρεύεται σε ολοένα και λιγότερα χέρια και η εξαθλίωση θα εγκαθίσταται σε ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά.

Η ανεργία θα πάρει τεράστιες διαστάσεις,η αύξηση των φόρων,η άνοδος των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης,η αδυναμία πρόσβασης στις κοινωνικές παροχές και στις παροχές υγείας,παιδείας,.......

Η κατάσταση θα γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη.

Αλλά, όσα μέτρα και αν πάρει ο καπιταλισμός για την σωτηρία του, η νόσος του είναι αθεράπευτη, όλες οι συνταγές είναι αναποτελεσματικές και ο μόνος τρόπος είναι να του δώσουμε την χαριστική βολή.
Η μορφή της κρίσης είναι τέτοια, που  η προσπάθεια ανασύστασης και ανασυγκρότησής του κεφαλαίου, είναι  αδύνατη, δεν μπορεί  να απεγκλωβιστεί από τα ίδια του τα αδιέξοδα.
Το μόνο που μπορεί είναι, να τραβήξει ολόκληρο τον λαό στην καταστροφική του πορεία.

Η μόνη λύση είναι η ανατροπή τους και η εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας.

Σε λίγο θα επικαλεστούν τα οικονομικά αδιέξοδα και θα προχωρήσουν σε συνεργασίες τα κόμματα του μνημονίου του ΔΝΤ.

Πιθανόν επικαλούμενοι αυτά τα αδιέξοδα, να καταλύσουν και άρθρα του Συντάγματος και ακόμη να δούμε στην κυβέρνηση επιχειρηματίες, Δασκαλόπουλους, Βγενόπουλους, Μίχαλους και όλο το συνονθύλευμα τους.

Και όταν αυτοί θα έχουν βρει κοινή γλώσσα να αντιμετωπίσουν τα οξυμένα τους προβλήματα, βλέπεις η ισχύς εν τη ενώσει,η αριστερά , θα βαυκαλίζεται για το ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της ,θα προσπαθεί  να αυτοπροσδιοριστεί,και θα ψάχνει να βρει, ποιοι  μπορεί να είναι οι κοινοί της στόχοι,εστιάζοντας στο τι τις χωρίζει, θα διεκδικεί για λογαριασμό της την πρωτοπορία στις εξαγγελίες, στις καταγγελίες και στις διεκδικήσεις μέρους των προβλημάτων, συμβάλλοντας έτσι oυσιαστικά, στο να κερδίζει χρόνο το κεφάλαιο και να χάνει την ζωή του ο εργαζόμενος(άνεργος)  λαός.

Σήμερα είναι ανάγκη να αναδειχθεί ο δομικός χαρακτήρας της κρίσης.Να προβληθεί η ανάγκη, όχι μονάχα για την διεκδίκηση και την απόκρουση των μέτρων που παίρνονται σε βάρος μας, αλλά να αναδειχθούν με επιμονή και εκλαϊκευμένα  τα πολίτικα αιτήματα και ή ανάγκη ανατροπής του συστήματος.

Στο βαθμό που τα αιτήματα περιορίζονται στην αντιμετώπιση των τρεχουσών αναγκών που αντιμετωπίζει ο λαός και δεν μπαίνουν μπροστά  και τα πολιτικά αιτήματα, όσο περιοριζόμαστε απλά σε έναν καταγγελτικό λόγο και στην κοινωνική διαμαρτυρία , είναι σαν να έχουμε αποδεχθεί ήδη την κυριαρχία τους και παλεύουμε για επιμέρους βελτιώσεις.

Δεν οδηγεί πουθενά το να βρισκόμαστε κατά καιρούς στις πλατείες.Πρέπει να 
 βρεθούμε στα πεζοδρόμια του καθημερινού αγώνα.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουν με επί μέρους απεργιακές κινητοποιήσεις, πότε ο ένας κλάδος και πότε ο άλλος.

Επιτέλους ας συντονιστούμε.

Αφού εκείνοι που έχουν το χρέος  δεν το επιδιώκουν.

Μπορούμε να το επιβάλουμε εμείς.

Μέσα από τα σωματεία μας, μέσα από τους χώρους δουλειάς, μέσα από τους συνοινικιακούς συλλόγους, στις γειτονιές μας, με τους ανθρώπους γύρω μας.

Αυτήν την ανάγκη πρέπει να την αντιληφθεί η Αριστερά,  αν όμως επιμένει  να μην καταλαβαίνει πρέπει εμείς να την  υποχρεώσουμε να τη δει.

Σήμερα είναι ανάγκη να αναπτυχθεί μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία στη βάση, ένα ενιαίο μέτωπο των ίδιων των εργαζομένων, σε γειτονιές και σε χώρους δουλείας,τόσο  από ενταγμένους σε πολιτικούς φορείς, αλλά  και ανένταχτους μέχρι σήμερα, που θα αναπτύξουν δράση για την αντιμετώπιση των οξυμένων και κρίσιμων προβλημάτων.

Από αυτή την μορφή δράσης, θα προκύψει και η ανάγκη για την συμπόρευση,για την δημιουργία ενός ισχυρού μετώπου, όλων των αντικαπιταλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με κατεύθυνση την ανατροπή.

Και ας πάρει  τον χρόνο της και  η αριστερά,να αποφασίσει για τον χαρακτήρα της κρίσης που διανύουμε, να προσδιορίσει τους κοινούς στόχους της, που δεν μπορεί να είναι άλλοι από την συμπόρευση με το κίνημα των εργαζομένων και την κοινή τους πάλη για την άμεση απάντηση στα καίρια ζητήματα ,τα τεράστια προβλήματα με τα οποία είναι αντιμέτωπος ολόκληρος ο λαός.

Εμείς έτσι και αλλιώς δεν έχουμε άλλες επιλογές. Αν δεν αντιδράσει η ίδια η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι, η νεολαία,σε έναν οργανωμένο αποφασιστικό αγώνα, είναι βέβαιο ότι οι καταστάσεις με τις οποίες θα βρεθούμε αντιμέτωποι θα είναι εφιαλτικές το ζήτημα θα είναι ζήτημα επιβίωσης και η μόνη μας ελπίδα, δεν μπορεί παρά να είναι η αντίσταση όλων, η κοινή  δράση όλων μας, με στόχο την ανατροπή και την λαϊκή εξουσία.

Ο Αγώνας είναι ταξικός.Δεν μπορεί να είναι άλλο τίποτα.

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού!

Πως έγινε και είναι όλοι κερδισμένοι;Πως γίνεται και επιβεβαιώθηκαν οι πολιτικές επιλογές όλων των κομμάτων;

Επιστρατεύτηκαν όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, μπήκαν μπροστά όλες οι μέθοδες παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού, παρ΄όλα αυτά, ο δικομματισμός περιορίστηκε στο 40%.

Το ΠΑΣΟΚ έχασε 1.135.031 ψηφοφόρους,η ΝΔ ,527.412 ψηφοφόρους και το ΛΑΟΣ 167.365 ψηφοφόρους.

Το βράδυ των αποτελεσμάτων ο Πρωθυπουργός είχε παρ΄όλα αυτά το κουράγιο και τα μούτρα να βγει και να κάνει δηλώσεις:

«Ξέρουμε ότι η αλλαγή δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, αλλά γι' αυτή την αλλαγή ο ελληνικός λαός μας έφερε στην εξουσία ένα χρόνο πριν. Και σήμερα επιβεβαίωσε ξανά ότι αυτή την αλλαγή θέλει και τώρα, αυτή την αλλαγή ζητά και τώρα. Από αύριο συνεχίζουμε τη δουλειά μας μένοντας απόλυτα προσηλωμένοι,στον μεγάλο κοινό μας στόχο». !

Ο Σαμαράς αφού επισήμανε ότι ο Ελληνικός λαός αποδοκίμασε την πολιτική του μνημονίου και καταδίκασε το ΠΑΣΟΚ που πέρσι τον ξεγέλασε και φέτος τον εκβίασε,κατέληξε προκειμένου να κάνει τα πικραμένα μας χείλη να χαμογελάσουν με ένα ανέκδοτο:

«Ποτέ κόμμα αντιπολίτευσης, μετά από τέτοια ήττα, δεν έχει καταφέρει τέτοιας κλίμακας ολική επαναφορά μέσα σε ένα μόλις χρόνο». !

Για να μην θεωρηθούμε ρατσιστές να αναφερθούμε και στις δηλώσεις του Καρατζαφέρη :

"Ο ΛΑ.Ο.Σ. κρατάει τις δυνάμεις του και σε κάποιες Περιφέρειες τις αυξάνει."!

Αλλά για να κάνουμε μια προσπάθεια να ερμηνεύσουμε τους ποιητές.

[..]Και σήμερα επιβεβαίωσε ξανά ότι αυτή την αλλαγή θέλει και τώρα, αυτή την αλλαγή ζητά και τώρα.[..]

Κατάμουτρα μας λέει ο μπάτλερ ότι την ψήφο μας την έχουν γραμμένη, δεν μετράει, την ερμηνεύουν κατά το δοκούν,την εισπράττουν και την καταμετρούν, τόσο όσο εξυπηρετεί τα σχέδιά τους.

Τα μαθηματικά έχουν πλέον άλλη ερμηνεία στα χέρια τους και η ψήφος μας το τελευταίο δημοκρατικό μας δικαίωμα, δεν έχει καμιά αξία.

Η έννοια του κοινοβουλευτισμού με τον κυρίαρχο λαό να αποφασίζει στις κάλπες μας τέλειωσε!

[..]Από αύριο συνεχίζουμε τη δουλειά μας μένοντας απόλυτα προσηλωμένοι στον μεγάλο κοινό μας στόχο».[..] !

Ερμηνεύστε το αυτό.Βγάλτε τα συμπεράσματά σας, από αύριο συνεχίζουν την δουλειά τους.

Έχουμε πάρει την γεύση των "ΚΟΙΝΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟΧΩΝ",και ξέρουμε καλά τι εννοούν.

Ο Σαμαράς από την μεριά του, δεν παραλείπει να δηλώσει αμέσως μετά την σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος,ότι το κόμμα του ξεκίνησε τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα και τώρα τα στηρίζει από την θέση της αντιπολίτευσης.Αλλά στους κύκλους τους το θράσος περισσεύει.Με περίσσια αλαζονεία δηλώνει ο Δασκαλόπουλος πρόεδρος του ΣΕΒ:

[..]ο λαός μας έδωσε ψήφο ανοχής και εντολή συνέχισης [..]

[..]οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι[..] Αλλά κυρίως τόνισε [..]η πολιτική σταθερότητα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση [..]και κλείνοντας ξεδιάντροπα ερμήνευσε την ψήφο μας λέγοντας:

[..]ο λαός ανέλαβε στην κάλπη τις ευθύνες του[..]

Ας το πούμε άλλη μια φορά.

Δεν είναι κακοί, δεν είναι ανάλγητοι, δεν είναι σαδιστές, δεν είναι ανίκανοι, δεν είναι τίποτα απ΄όσα μας έρχονται και τους καταμαρτυρούμε.

Θέλουμε δεν θέλουμε, μας αρέσει ή όχι,δεν μπορούμε παρά να το κατανοήσουμε,να το εμπεδώσουμε και όσο πιο γρήγορα, τόσο περισσότερες ελπίδες έχουμε.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΛΙΩΣ.Υπερασπίζονται την ύπαρξή τους, υπερασπίζονται την κυριαρχία τους, τα κεκτημένα τους, πράγμα που δεν κάνουμε εμείς.(προς το παρών ας ελπίσουμε)

Το καπιταλιστικό σύστημα είναι εγκλωβισμένο στα αδιέξοδά του, δεν μπορεί να σωθεί ούτε βέβαια να αλλάξει, η μόνη διέξοδός είναι η ανατροπή του.

Πόσο θα αντέξει αυτός ο λαός πόσα μπορεί να υποστεί;

Ένα νέο κύμα αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, είναι έτοιμο και περιμένει την εφαρμογή του μαζί με τη λήψη αυταρχικών μέτρων, που θα εξασφαλίσουν αυτό που ο πρόεδρος του ΣΕΒ τονίζει.Την πολιτική σταθερότητα.

Η συνδιαχείρηση του Αιγαίου είναι και αυτή στο πρόγραμμα.

Ξεπουλάνε τα πάντα.

Η κρίση θα οξυνθεί πάρα πέρα, όχι μόνον στην χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η Γαλλία βράζει το ίδιο και η Μ.Βρετανία, η Πορτογαλία, η Τσεχία,η Ισπανία,αλλά και σε άλλες χώρες, το τσουνάμι θα είναι τέτοιο που τίποτα δεν θα το σταματά.Φτάνει η ώρα της έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας,της αγανάκτησης της απόφασης

Και ό λαός μας δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να αποφασίσει, αν θα σκύψει το κεφάλι να

υποστεί και παθητικά να παρακολουθεί,τον ίδιο τον αφανισμό του ή να εξεγερθεί.

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού και τίποτα δεν θα την σταματάει

Όποιος σήμερα πιστεύει ότι τα εκλογικά αποτελέσματα, μπορούν να προσδιορίσουν και να κατοχυρώσουν κατακτήσεις,να βάλουν φραγμό στα σχέδια και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου πλανάται πλάνην οικτράν.

Ο περιορισμός των διεκδικήσεων σε επί μέρους αιτήματα δεν μπορεί να δώσει λύσεις, δεν μπορεί να επιφέρει διεξόδους.Το να ζητάμε να πάρει κάποια μέτρα πίσω το σύστημα και αυτοί που τα επέβαλαν, είναι σαν να δεχόμαστε την κυριαρχία τους και να τους εκλειπαρούμε για τα δικαιώματά μας, που και να θέλουν δεν μπορούν να κάνουν πίσω.

Ο αγώνας μόνον οργανωμένα μπορεί να αποδώσει καρπούς.

Με έναν πολιτικό φορέα, που θα μπορεί να πείσει, να εμπνεύσει τον λαό, χωρίς διαχωριστικές γραμμές,παρά μόνον την διαχωριστική γραμμή της ταξικής πάλης, με τον ταξικό εχθρό.

Ο αγώνας με ένα Μαζικό Λαϊκό Κίνημα,δυναμικό, αποφασιστικό, που θα μπορεί να διεκδικεί αποτελεσματικά,με στόχο την Λαϊκή κυριαρχία και την Εθνική ανεξαρτησία.

Σε τούτη την εκλογική αναμέτρηση, εκφράστηκε από τον έναν στους δύο, του εκλογικού σώματος, ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο αρνείται να δεχθεί τα επιβαλλόμενα μέτρα.

*Ας το δηλώσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα αυτή την Κυριακή στην κάλπη.

*Ας προσπαθήσουμε να πείσουμε για την ανάγκη να μετρηθούμε την Κυριακή.

*Nα γίνουν οι εκλογές της Κυριακής, μια δεύτερη ευκαιρία ένα πραγματικό δημοψήφισμα καταδίκης της πολιτικής που μας καταδικάζει.

*Όλοι στις κάλπες και οι φίλοι που δεν ψήφισαν θέλοντας να απαξιώσουν το πολιτικό και οικονομικό συστημα.

*Να γίνει η ψήφος μας, έκφραση απόφασης αντίστασης και αγώνα στα εφιαλτικά τους σχέδια.

Και στις 15 του μήνα το παρόν μας στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα,με την σημαία της τάξης μας με την παντιέρα της ζωής που μας κλέβουν.