Επιτέλους τι θα γίνει θα συναντηθούμε;

Χωρίς τακτική,χωρίς στρατηγική,δίχως προγραμμα,δίχως στόχους, δεν μπορείς να "πας"

Αλλά μήπως αν τα έχεις όλα αυτά, αλλά όχι τους ίδιους τους εργαζόμενους μαζί σου, μπορείς;

 

Ονορέ Ντομιέ

 Τι είναι το αυθόρμητο που εμφανίστηκε από το πουθενά;

Από το πουθενά; 

Θα μπορούσε να προέρχεται κατευθείαν από τον καναπέ του σαλονιού, μπορεί όμως και από τις πολυθρόνες κάποιου γραφείου.

Έχει άραγε σημασία;

'Εχει, αλλά  τι, δηλαδή δεν γνωρίζουμε τόσα χρόνια τις μεθόδους της Αστικής τάξης και των επιτελείων της;

Δεν ξέρουμε και άλλωστε δεν έχουμε ζήσει για χρόνια, τα μέτρα που παίρνει προκειμένου να προλάβει, αλλά και να αντιμετωπίσει τις  τυχόν  επιθέσεις που βάζουν σε κίνδυνο                                                                                                                               τις   επιδιώξεις της;

Είναι λοιπόν αυθόρμητο αυτό που συμβαίνει ή έχει προγραμματιστεί γιατί έτσι τους εξυπηρετεί;

Γιατί με αυτόν τον τρόπο,μπορούν να εκτονώσουν την λαϊκή δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση,για τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούν την εργατική τάξη.

Είναι αυθόρμητο ή αποπροσανατολιστικο τέχνασμα εντελώς ακίνδυνο για τους  πολιτικούς εκφραστές και για το ίδιο το  κεφάλαιο;

Τι είναι λοιπόν αυτό το καινούργιο που εμφανίζεται;

Είναι ένα ξέσπασμα, είναι ένα ήδη χειραγωγημένο κίνημα,είναι ένα απολιτικ πανηγύρι που είναι ήδη καπελωμένο και δεν το γνωρίζει ακόμη;

Για να πούμε την αλήθεια,μια "ρήση", την θυμάστε φαντάζομαι, λέει:

"Αν σε χειροκροτεί ο εχθρός σου κοίτα τι στραβό έχεις κάνει"

Αν βασιστούμε σε αυτήν την φράση, "έχουμε λόγους σοβαρούς"   να ενοχοποιήσουμε την "πλατεία" και όσους μαζεύονται σε αυτήν !
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Μόνον και μόνο που  το όλο εγχείρημα γίνεται με τις ευλογίες και υπό την αιγίδα του Πρετεντέρη,του Σκάϊ του Αλαφούζερ και όλων των πληρωμένων κοντυλοφόρων,αποδεικνύει ότι το παιγνίδι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο;(!)

[..] Εξάλλου, το «νέο κίνημα» το 'χουν ήδη αναλάβει εργολαβικά η «ζούγκλα» και οι γνωστοί ρεπόρτερ του ΣΚΑΪ, όλοι εκείνοι που συνεχίζουν να βγάζουν μπιμπίκια κάθε φορά που βλέπουν εργάτη να πηγαίνει κόντρα στο αφεντικό του[..]

    Θανάσης  Λεκάτης από τον Ριζοσπάστη

Αυτό και μόνον λοιπόν, είναι αρκετό για να το απαξιώσουμε, να το καταδικάσουμε, να του γυρίσουμε την πλάτη και "ας τους να πάνε να κουρεύονται" ;

"Γιατί πόσο θα κρατήσει,μια,δυο,τρεις εβδομάδες;

Και μετά,θα ξεφουσκώσει,θα βαρεθούν και θα φύγουν,να κάνουμε και μεις βρε αδερφέ τον "περίπατό" μας, χωρίς τα τσαντίρια τους 
μες την μέση"

απο το "Αφορμή"

Και τότε τι καθόμουν και έγραφα εγώ τόσο καιρό, ένα χρόνο τώρα, για τους εργαζόμενους που είναι αποπροσανατολισμένοι,για το Αστικό κράτος  που μέσα  από τους μηχανισμούς του μπορεί και χειραγωγεί, (μην τα γράφω πάλι από την αρχή).
Τι καθόμουν και έλεγα όλα εκείνα που τόσα χρόνια έμαθα για τον ρόλο του ΚΚ, την πρωτοπορία της εργατικής τάξης αδερφέ μου,που πρέπει να συμβάλει ώστε  να μετουσιωθεί το ταξικό ένστικτο σε ταξική συνείδηση;

Που πάει να πεί, ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων δεν διαθέτει.

Έτσι και αλλιώς αν υπήρχε ταξική συνείδηση, εδώ  θα είχαν φτάσει τα πράγματα τώρα;

Και κεί που φωνάζαμε και βρίζαμε όλους όσους δεν ξεκουνούσαν από τον "καναπέ" η την πολυθρόνα της καφετέριας, την ώρα που εμείς στους δρόμους χτυπιώμασταν και για τα δικά τους δικαιώματα,ξαφνικά, αυτοί, με ένα πράφ βρέθηκαν στους δρόμους.

Πήραν τις κατσαρόλες στα χέρια,έστησαν τσαντίρια στην πλατεία,πήραν τα μωρά τους αγκαλιά,έστησαν λαϊκές συνελεύσεις, (καλά,που λέει ο λόγος μην φωνάζεται) και, μόνον και μόνο για αυτά, είναι λέει χαρούμενοι που μπορούν και συναντιούνται με τους άλλους, που μπορούν και μιλάνε χωρίς καν να γνωρίζονται,μπορούν και διεκδικούν(;)

Ανακαλύπτουν το "μαζί"!

Το μαζί όμως,έστω και από μόνο του, είναι μια πρωτόλεια μορφή οργάνωσης.

Θα πεις ναι άλλα μαζί με ποιους;

Σύμφωνοι!

Την πρώτη μέρα είπα να πάω να δω τι γίνεται μου έλεγε λοιπόν ένας τύπος:

"Όχι δεν θέλουμε τα κόμματα εμείς είμαστε Έλληνες και με τους Έλληνες, όλοι μαζί"!

Του είπα βέβαια ότι και οι εφοπλιστές,οι Βιομήχανοι.....,πολιτογραφημένοι Έλληνες είναι, μαζί τους θα πάμε;

Δεν ξέρουν λοιπόν καλά καλά με ποιους να παν και ποιους να αφήσουν.

Και ακόμα θα πεις,  χωρίς πρόγραμμα, χωρίς οργάνωση, δίχως τακτικό σχέδιο, δίχως στρατηγικό στόχο, όχι ανατροπή δεν γίνεται,αλλά ούτε την άδεια κατσαρόλα που πήραν μαζί τους δεν μπορούν να  γεμίσουν με φασολάδα.

Και τι νομίζουν ότι είναι μια ανατροπή,παιχνιδάκι είναι,κάτι που μπορεί να γίνει χωρίς οργάνωση,χωρίς πρόγραμμα,δίχως τακτική και χωρίς στρατηγικό στόχο;

Ετούτοι εδώ, δεν έχουν τίποτα απ΄όλα αυτά  και μήπως αν είχαν;

Αν είχαν, θα ήταν ενταγμένοι στον φορέα που θα εκτιμούσαν  ότι τους εκπροσωπεί, θα ήταν στο σωματείο τους, θα ήταν στους καθημερινούς αγώνες και ήδη θα είχε ανατραπεί η σημερινή κατάσταση.

Αν είχαν θα σήμαινε ότι η πρωτοπορία της εργατικής τάξης είχε τα προηγούμενα χρόνια παίξει σωστά το ρόλο της. 

Αλλά όχι δεν έχουν!

Και "εμείς" το ξέρουμε ότι έτσι είναι τα πράγματα και γνωρίζουμε και τους λόγους.

Ναι, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στόχους, χωρίς  οργάνωση, δεν μπορείς να πας.

Αλλά μήπως αν τα έχεις όλα αυτά, αλλά όχι τους ίδιους τους εργαζόμενους μαζί σου, μπορείς;

[..] Το ζήτημα είναι αν έχεις αποφασίσει, στηριγμένος στο λαό, να συγκρούεσαι με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Τότε μόνο μπορείς να τους φοβίσεις[..]

(Αλέκα Παπαρήγα δηλώσεις μετά την συνάντηση των Αρχηγών των κομμάτων)

Γι΄αυτό, για  καθίστε καλά ρε συντρόφια και τι θέλουμε δηλαδή, να έρθουν στα γραφεία του κόμματος με το βιογραφικό στο χέρι.

Βρε αυτοί δεν ήταν για τους οποίους λέγαμε ότι πρέπει να τους πείσουμε, να τους εμπνεύσουμε;

Γι΄αυτούς δεν λέγαμε ότι πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να τους πείσουμε, ότι μόνον οργανωμένα, συντεταγμένα, και με σαφής στόχους, μπορούμε κάτι να πετύχουμε;

Επιτέλους τον κόσμο, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νεολαίους,τις χιλιάδες γυναίκες και άντρες, τους "δεξιούς αποπροσανατολισμένους", τους "αριστερούς που έχουν εγκλωβιστεί",τους "Αριστεριστές υπερεπαναστάτες", τους "αγανακτισμένους", θα τους αφήσουμε στα χέρια των Πρετεντέρηδων και των Καψήδων;
Στα χέρια των μηχανισμών τους για άλλη μια φορά!

Θα έλεγα αντί να παίρνουμε "ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ"(άρθρο του Ριζοσπάστη) επισημαίνοντας τον ρόλο που μπορεί να παίζει η αντίδραση και το ποιοι μπορεί να βρίσκονται πίσω από τέτοιες κινητοποιήσεις, μήπως θα ήταν καλύτερα να προβληματιζόμασταν και να αποτελούσαν αυτές οι κινητοποιήσεις ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ, επισημαίνοντας και τονίζοντας  τους τρόπους και τον ρόλο που είμαστε υποχρεωμένοι να παίξουμε για τον προσανατολισμό και την  συνύπαρξη, για την συμπόρευση ,για την στήριξη τέτοιων κινητοποιήσεων;

Για να αποκτήσουν τοξικότητα, για να αποκτήσει  σαφή πολιτικό στόχο,για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, να αποκτήσει πιο μόνιμους δεσμούς με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα, για να συναντηθούμε επιτέλους. 

Με μια παρτίδα σκάκι ......για την νίκη

Γνωρίζεται σκάκι;

Ο Λένιν παίζει σκάκι με τον Αλεξάντερ Μπογκτάνοφ,Απρίλης 1908

 Το σκάκι είναι παιγνίδι αποφάσεων,είναι παιγνίδι τακτικής και στρατηγικής.

Σε κάθε κίνηση ο παίκτης, καλείται να καταστρώσει σχέδιο, γιατί από κάθε του κίνηση εξαρτάται η έκβαση της παρτίδας.

Οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει ο κάθε αντίπαλος παίχτης, είναι κάτω από διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά, σε κάθε κίνηση.

Στην πρώτη φάση του παιγνιδιού,  αυτό που καλείται να κάνει ο κάθε παίχτης, είναι να ψυχολογήσει τον αντίπαλο και αν τον γνωρίζει, ακόμα καλύτερα.

Η εμπειρία από άλλες παρτίδες θα παίξει και αυτή το ρόλο της

Όσο η  πλοκή του παιγνιδιού προχωράει, ο παίχτης είναι υποχρεωμένος να πάρει σύντομες αποφάσεις.

Πρέπει να μπορεί να κάνει συνδυασμούς, να μπορεί να συνθέτει εμπειρία, γνώσεις, να μπορεί να προβλέψει τις πιθανές κινήσεις του αντιπάλου, να μπορεί να εκτιμά τόσο τους αντικειμενικούς (σε τι φάση και κατάσταση βρίσκεται η ανάπτυξη των δυνάμεων του αντιπάλου ) αλλά και τους  υποκειμενικούς παράγοντες (να ελέγχει απόλυτα την διάταξη των δικών του δυνάμεων, να διατηρεί την ψυχραιμία του, να είναι διαρκώς σε εγρήγορση) 

Έτσι οι κινήσεις θα είναι κάθε φορά προσαρμοσμένες στις ανάγκες  και προς όφελος της παρτίδας έκαστου των παικτών.

Οι δυνάμεις και των δύο αντιπάλων  σιγά σιγά μειώνονται και ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά.

Όποιος από τους δύο έχει περισσότερα αποθέματα "υλικού", κυρίως όμως ψύχραιμης αντιμετώπισης,εμπειρία και  ικανότητα να εκτιμήσει τις προθέσεις και τις δυνατότητες του αντιπάλου,όποιος έχει την ικανότητα να συνθέσει, αλλά και να λειτουργήσει αποφασιστικά, αυτός μπορεί και να φέρει το παιγνίδι στα δικά του μέτρα.

Φυσικά κανείς, πρέπει να υπολογίζει πάντα πόσο χρόνο έχει στην διάθεσή του γιατί  το θέμα του χρόνου, είναι ένας καθοριστικός παράγοντας.

Ο παίχτης  με γνώμονα  τις ικανότητες, την γνώση και τις εμπειρίες του  να αξιολογεί τις αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις, τολμά αποφασιστικά και με αυτοπεποίθηση, μια ποιο τολμηρή κίνηση φέρνοντας σε αμηχανία τον αντίπαλό του.

Όμως εξ ίσου πρέπει να αποφεύγεται η ριψοκίνδυνη κίνηση, που μπορεί μία και μόνο, να φέρει τον αντίπαλο σε προνομιακή θέση.

Επιδίωξη σε μια παρτίδα σκάκι είναι η νίκη, αλλά προκειμένου να την πετύχουμε δεν διστάζουμε να ασκήσουμε και μια επίμονη και σκληρά αμυντική γραμμή,ακόμη όμως και μια υποχώρηση τακτικής.

Ποτέ ένας καλός παίχτης δεν αφήνει την ευκαιρία που του παρουσιάζεται να πάει χαμένη, δεν αφήνει τον αντίπαλο να πάρει ανάσα και ταυτόχρονα όμως, πρέπει να  διαθέτει  υπομονή,  επιμονή και μεθοδικότητα.

Ο καλός παίχτης αφήνει την φαντασία του να τον οδηγήσει, αλλά πάντα είναι πειθαρχημένος και με γνώμονα τις ανάγκες της παρτίδας

Καθοριστικό είναι φυσικά για έναν παίχτη το στάδιο της προετοιμασίας.
Ουσιώδες, το να γνωρίζει τον αντίπαλό του, αλλά επίσης καθοριστικό ρόλο παίζει και η εξάσκηση πάντα σε συνδυασμό με την  γνώση της θεωρίας και των κανόνων.

Σημαντικό ρόλο παίζει και ο εκπαιδευτής,αλλά και ο ίδιος ο παίχτης, από το κατά πόσο είναι διατεθειμένος να ενταχθεί και να τα δώσει όλα για την επιτυχή έκβαση του παιγνιδιού,για το τελικό ρουά ματ

Σε κάθε παρτίδα σκάκι, παίρνουν μέρος 2 παίχτες εκτός και αν μιλάμε για ομαδικό παιγνίδι. 
Τότε μπορούν να πάρουν μέρος  περισσότεροι παίχτες χωρισμένοι όμως μόνον  σε δύο ομάδες έτσι και αλλιώς λόγο των κανόνων.

Η κάθε ομάδα βέβαια παλεύει κατά την διάρκεια του παιγνιδιού και μέχρι το τέλος για να κυριαρχήσει στο παιγνίδι και να δημιουργήσει τις συνθήκες της νίκης της.

 Οι όποιοι συνειρμοί,... με  ευθύνη του αναγνώστη.

Οι επαναστάσεις δεν ξεφυτρώνουν από το πουθενά,οι επαναστάσεις χρειάζονται προϋποθέσεις για να "ευδοκιμήσουν"

Οι επαναστάσεις είναι οι παντοδύναμοι κινητήρες της κοινωνικής προόδου.

Αυτό έχει αποδείξει η πείρα  της ταξικής πάλης και των επαναστάσεων και όπως ακριβώς τις χαρακτήριζε  ο Μαρξ:

"Οι επαναστάσεις είναι η ατμομηχανές της ιστορίας"

Ναι αλλά οι επαναστάσεις δεν ξεφυτρώνουν από το πουθενά, οι επαναστάσεις χρειάζονται προϋποθέσεις για να "ευδοκιμήσουν"

Και η πρώτη προϋπόθεση,να είναι ώριμες οι αντικειμενικές συνθήκες.

Τα χαρακτηριστικά της Παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και τα αποτελέσματά της σε βάρος των λαών και των εργαζομένων, εμφανίζονται με τέτοια ένταση που αν πούμε ότι το σύστημα πλέον έχει περιέλθει  σε βαθιά σήψη κανείς δεν θα μπορέσει να ισχυριστεί ότι υπερβάλουμε.

Οι Αντικειμενικές συνθήκες έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που  πλέον ο  καπιταλισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο, μην μπορώντας να διαχειριστεί τις εσωτερικές του αντιθέσεις.

Σε αυτήν την φάση η απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων,η ανεργία,η επιδείνωση των όρων εργασίας,η επιβολή μέτρων σε βάρος τους,η κατάργηση στοιχειωδών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, γίνονται αβάσταχτα για το λαό και τους εργαζόμενους οι οποίοι εκφράζουν με έντονο τρόπο την δυσαρέσκειά τους.

Η επαναστατική κατάσταση είναι αντικειμενική και δεν μπορούν να την προκαλέσουν μα ούτε και να την αποτρέψουν,να κάνει την εμφάνισή της, μιας και αυτή εξαρτάται από την πορεία  της άναρχης ανάπτυξης του καπιταλισμού,από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Είναι το ίδιο το σύστημα που χρεοκοπεί και αδυνατεί να επιβάλει την συνέχιση της πολιτικής και οικονομικής  του κυριαρχίας.

Οι Αντικειμενικές συνθήκες είναι επαρκές ζήτημα για να οδηγήσουν και στην Σοσιαλιστική επανάσταση;

 Όχι βέβαια.
Αναγκαία προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη και  ετοιμότητα ταυτόχρονα και  του υποκειμενικού παράγοντα

Ο Λένιν αναφερόμενος στην επαναστατική κατάσταση έγραφε:

 «...Δεν γεννά κάθε επαναστατική κατάσταση επανάσταση, αλλά μόνο μια τέτοια κατάσταση, όπου οι αντικειμενικές αλλαγές... συνενώνονται με τις υποκειμενικές αλλαγές και συγκεκριμένα: με την ικανότητα της επαναστατικής τάξης να αναλάβει επαναστατική μαζική δράση, αρκετά ισχυρή, ώστε να τσακίσει (ή να εξασθενίσει σημαντικά) την παλιά κυβέρνηση που ποτέ, ακόμη και στην εποχή κρίσεων, δεν «πέφτει», αν δεν την «ρίξουν»»

Β. Ι. Λένιν, «Απαντα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 26, σελ. 221

Αλλά και για την ανάπτυξη του  υποκειμενικού παράγοντα της επανάστασης, ο Λένιν έλεγε ότι είναι καθοριστική η ύπαρξη και ο ρόλος του επαναστατικού αγωνιστικού ΚΚ .

Γιατί είναι αυτό που θα καθοδηγήσει τις μάζες των εργαζομένων, είναι αυτό που θα οργανώσει και θα το οδηγήσει σε αγώνες ανατρεπτικούς επαναστατικούς το λαό και την εργατική τάξη.

Γιατί ένα ΚΚ δεν μπορεί να προχωρήσει στην επανάσταση, αν πρωτίστως δεν έχει πείσει, δεν έχει εμπνεύσει και δεν έχει συνενώσει την εργατική τάξη για να μπορέσει να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο

Και σε αυτό το σημείο ο Λένιν έλεγε:

«Θα ήταν όχι απλώς ανοησία,αλλά και έγκλημα,να ρίξουμε την πρωτοπορία στην αποφασιστική μάχη,προτού όλη η τάξη,προτού οι πλατιές μάζες να έχουν πάρει θέση ανοιχτής υποστήριξης της πρωτοπορίας,ή τουλάχιστον ευμενούς ουδετερότητας απέναντι της" 

Β. Ι. Λένιν, «Απαντα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 41, σελ. 77-78

Μας πιέζει η καθημερινότητα που  γίνεται αβάσταχτη.

Τα συναισθήματα κυριαρχούν σε αυτές τις περιπτώσεις, μα δεν είναι και οι καλύτεροι σύμβουλοι, αν ταυτόχρονα δεν γνωρίζουμε τις αντικειμενικές ανάγκες και τις αντικειμενικές συνθήκες.

Δεν είναι αρκετό αυτό που βιώνουμε,πρέπει να μπορούμε και να το ερμηνεύουμε.

Αδημωνούμε για την επανάσταση, αλλά η επανάσταση είναι τέχνη, όπως τέχνη είναι και ο πόλεμος και η πρώτη ανάγκη που προκύπτει για έναν πόλεμο και την έκβασή του, είναι να έχεις πολεμιστές.

Και ταυτόχρονα  να έχεις αποδυναμώσει όσο γίνεται περισσότερο τον εχθρό σου τουλάχιστον από έμψυχο υλικό.

Είναι κανόνας της εξέγερσης αυτό.

Η επανάσταση και η πολιτική δεν είναι απλή αριθμητική αλλά άλγεβρα.

Το να κατακτήσεις την πλειοψηφία δεν σημαίνει το 50+1%.

Σημαίνει ότι στους αγώνες που διεξάγει  το προλεταριάτο η εργατική τάξη,για την ανατροπή της αστικής τάξης, δημιουργείται μια δυναμική. Γίνονται ζυμώσεις,γίνονται διεργασίες, εισχωρούν όλο και περισσότερα στρώματα εργαζομένων.

Σε όλους όμως τους αγώνες της εργατικής τάξης και των άλλων πλατιών στρωμάτων,πρέπει και να είσαι παρών, να πρωτοστατείς,και να πείθεις.

Ούτε εξ΄αποστάσεως, ούτε αφ΄υψηλού διατηρώντας για τον εαυτό σου το προνόμιο της απόλυτης αλήθειας μπορείς να προσεγγίσεις και να αφυπνήσεις.

Κατά την διάρκεια μιας επαναστατικής κατάστασης δεν σημαίνει ότι η εργατική τάξη θα επαναστατικοποιήσει την συνείδησή της και θα οδηγηθεί σε συνεπή επαναστατική πάλη.

Το καπιταλιστικό σύστημα έχει τις μεθόδους εκείνες, που μπορούν να αποπροσανατολίσουν και να οδηγήσουν σε μια εκτόνωση, αλλά και σε ατραπούς που θα  ενσωματώνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα  σε αντιδραστική κατεύθυνση.

Εδώ λοιπόν είναι που μπαίνει ο ρόλος του ΚΚ για το οποίο μιλά ο Λένιν.

Ένας ρόλος που απαιτεί από πολύ πριν την "επαναστατική κατάσταση", σε περιόδους και σε συνθήκες "εργασιακής ειρήνης"αν και η ταξική  πάλη είναι ανειρήνευτη,το ΚΚ να έχει συμβάλλει ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάπτυξης της ταξικής συνείδησης, να έχει συμβάλλει ώστε να έχουν οδηγηθεί στην οργανωμένη πάλη οι εργαζόμενοι, να συμβάλλει ώστε να ευνοηθεί και να αναπτυχθεί η αντικαπιταλιστική συνείδηση.

Ζούμε σε μια καμπή της ιστορίας που δίνει την δυνατότητα στην εργατική τάξη, να πάρει τις τύχες της στα χέρια της.

Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Το ΚΚ δεν ανταποκρίθηκε  στο ρόλο που του έχει τάξει η ιστορία.
Και γι΄αυτό, δεν γίνεται να χρεώνουμε τις "αντικειμενικές συνθήκες"τις προβοκάτσιες,τον Αντικομμουνισμό,τον Οππορτουνισμό,τους όποιους μηχανισμούς που θα είναι διαρκώς στην διάθεση της αστικής τάξης. 
Στις σημερινές συνθήκες  όμως είναι ακατανόητο το γιατί αφήνουμε να περνά και άλλος χρόνος χωρίς να τον αξιοποιούμε προς όφελος των συμφερόντων της τάξης μας,περιοριζόμενοι σε διαπιστώσεις σε αποκλεισμούς και απορρίψεις.

Καιρός είναι να αφήσουμε πίσω τις όποιες αντικειμενικές και υποκειμενικες δυσκολίες και αδυναμίες ,να βγάλουμε από πάνω μας τυχόν αγγιλώσεις του παρελθόντος και χωρίς να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω από τις αρχές μας, να ακολουθήσουμε τα λόγια του Λένιν που έλεγε:

 Οι Κομμουνιστές πρέπει να αξιοποιούν

"κάθε έστω και ελάχιστη δυνατότητα να αποκτήσουν μαζικό σύμμαχο.Έστω και προσωρίνό,ταλαντευόμενο,ασταθή,αβέβαιο και συμβατικό.Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό,δεν κατάλαβε ουτε κόκκο από τον Μαρξισμό και από τον επιστημονικό σύγχρονο σοσιαλισμό γενικά"

Απαντα Λενιν εκδ.Σύγχρονη εποχή τομ.41 σελ.55

Πείτε μου να ξέρω εμείς τελικά θα συναινέσουμε;

 Να τώρα και η συναίνεση!

«Αφού η πολιτική συναίνεση επετεύχθη στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, γιατί όχι και στην Ελλάδα; Δεν πρόκειται για πολιτικό παιχνίδι, αλλά για εθνικό πεπρωμένο και για ένα ζήτημα θεμελιώδους εθνικής υπευθυνότητας όλων των πολιτικών δυνάμεων».

Δήλωσε ο μέγας και πολύς Όλι Ρεν.

Δεν δίστασε μάλιστα, να καλέσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις να αφήσουν τις διαφορές τους στην άκρη, προκειμένου να υπηρετήσουν τους στόχους και την πολιτική του μνημονίου για να μπορέσει να ανακάμψει η χώρα και να βγει από τα...αδιέξοδά της.

Και τι είναι η χώρα μας βρε δουλεμποροι,σερήφηδες;

Μήπως είναι τα άπαρτα βουνά της;

Μήπως είναι τα καταγάλανα νερά της,οι δαντελένιες ακρογιαλιές της,τα νησιά της;

Μήπως είναι οι φυσικοί της πόροι ή μήπως τα κτήριά της, οι δημόσιοι κοινωφελείς της οργανισμοί;

Γιατί ρε χαραμοφάϊδες έχετε αφήσει τίποτα έξω από τις βλέψεις σας;

Έχει μείνει τίποτε έξω από τα προγράμματά σας.

Αυτό θεωρείτε "Εθνικό μας πεπρωμένο" 

Το ξεπούλημα, την εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών, την άνευ όρων παράδοση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων;

Είναι Εθνικό μας πεπρωμένο να εκχωρήσουμε την ζωή μας το μέλλον και την ζωή των παιδιών μας,στα ιδιοτελή συμφέροντά σας;

Απαιτείτε διακομματική συναίνεση για να μπορέσει να αναπτυχθεί η Ελλάδα που στο μεταξύ θα την έχετε  ξεπουλήσει,με συναίνεση;

 «Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και το πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης πρέπει να συμφωνηθούν και να υιοθετηθούν από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας», 

Τόνισε  ο Ευρωπαίος Επίτροπος!

Απειλεί και εκβιάζει για λογαριασμό των αφεντικών του. Το διεθνές κεφάλαιο.

Η 5η δόση του δανείου δεν μπορεί να διατεθεί αν δεν επιτευχθεί η συναίνεση.

Και τότε θα πτωχεύσουμε!

Με τις προηγούμενες δανειοδοτήσεις βλέπεις,οπισθοχώρησε η κρίση, τα λαϊκά στρώματα άρχισαν να παίρνουν τα πάνω τους, η χώρα μπήκε στην ανάκαμψη,επικράτησε εργασιακή ειρήνη και όλα έχουν πάρει το δρόμο τους, με τους εργαζόμενους να διάγουμε βίον ανθόσπαρτον!

Τώρα λοιπόν, έχοντας μπει στην τελική φάση της "ανάκαμψης" και για να μην χρεοκοπήσει η χώρα(;)

υποχρεούνται όλοι οι πολιτικοί φορείς σύμφωνα με την άποψη του Τροϊκάνου Όλι Ρεν να συναινέσουν

ώστε η χώρα να αποφύγει την χρεωκοπία.

Αλλά τι είναι η χώρα μας ρε, τι είναι η Πατρίδα μας;

Ο λαός της είναι, οι εργαζόμενοι της είμαστε.

Η Πατρίδα μας είμαστε εμείς, είναι τα παιδιά μας, είναι το μέλλον μας.

Όταν αυτοί μιλούν για την Πατρίδα και επειδή το κεφάλαιο Πατρίδα δεν έχει, εννοούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Και είναι αυτά που κινδυνεύουν, γιατί  δεν μπορούν πλέον να τα  διαχειριστούν. 

Ο λαός της χώρας αυτής όπως και κανένας λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τον τρόπο διαχείρισης των οικονομικών τους αδιεξόδων.

Δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τα ίδια τους τα προβλήματα και αυτά που προκύπτουν από τις μεταξύ τους αντιθέσεις και πάνω στα αδιέξοδά τους  μετακυλύουν την κρίση τους στις πλάτες μας.

Τρομαγμένοι είναι,ξέρουν καλύτερα ακόμη και από εμάς τους ίδιους ότι οι λαοί δεν θα ανεχθούν την απαξίωση της ζωής τους, δεν μπορούν να συναινέσουν στην καταστροφή τους και μέσα στον πανικό τους, επιχειρούν να εξασφαλίσουν την συναίνεση προκειμένου να ανακόψουν όσο μπορούν την λαϊκή δυσαρέσκεια, την λαϊκή οργή που ξέρουν ότι θα ξεσπάσει.

Και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα και όλες τις μεθόδους.

Όμως για πια συναίνεση μιλούν.

Μα συναίνεση υπήρχε και το προηγούμενο διάστημα.

Το Λάος, έτσι και αλλιώς και ψήφισε και στηρίζει τα μέτρα που παίρνει το ΠΑΣΟΚ στην υλοποίηση του προγράμματος του μνημονίου.

Ο Σαμαράς και η ΝΔ του,μένει σε μια φραστική αντιμνημονιακή ρητορεία και ταυτόχρονα προσφέρει στήριξη  με όλους τους τρόπους στην εφαρμογή του μνημονίου.

Κοιτάξτε τι δήλωσε εξερχόμενος του προεδρικού Μεγάρου:

«Συμφωνία με την Ευρώπη στους στόχους για τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους βεβαίως υπάρχει. Και λέμε ναι. Όμως, στήριξη σε αποδεδειγμένα λάθος συνταγή λέμε όχι»,

Όπως καταλαβαίνει κανείς, το πρόβλημά του δεν είναι με το μνημόνιο και με όσα αυτό προβλέπει και επιβάλλει,αλλά με τον τρόπο που εφαρμόζεται.

Εγώ, Εμείς, είναι σαν να λέει, θα το εφαρμόζαμε καλύτερα.

Για ψηφοθηρικούς λόγους και για να κρατήσει την βάση του μακρυά, τόσο από το Λάος, όσο και από το κόμμα της Ντόρας, χρησιμοποιεί τις αντιμνημονιακές του κορώνες.

Άλλωστε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλώντας για το πακέτο προτάσεων του Σαμαρά στο Ζάππειο είπε:

«πολλές από αυτές τις προτάσεις βέβαια είναι ήδη ειλημμένες αποφάσεις και χαιρόμαστε που τις υιοθετεί η ΝΔ, έστω και ως προτάσεις»

 Ο δε τομεάρχης της ΝΔ   Π.Παναγιωτόπουλος δήλωσε ότι, βρε αδερφέ, δεν μας χρειάζονται οι ευρωπαϊκές συστάσεις για συναίνεση γιατί :

 [..] η ΝΔ έχει βγει εδώ και καιρό μπροστά, προσπαθώντας να οικοδομήσει ένα πεδίο εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης με τον κ. Παπανδρέου».

Και συνέχισε:

«Πριν από λίγες ημέρες ο κ. Σαμαράς, στο Ζάππειο, έβαλε την μπάλα στα πόδια του κ. Παπανδρέου, για το θέμα των αποκρατικοποιήσεων, της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ κ.λπ., δίνοντας διέξοδο στον πρωθυπουργό για θέματα στα οποία τον έχει μπλοκάρει το μισό του Υπουργικό Συμβούλιο"

Και τώρα στα καθ΄υμάς.

Θα μείνουμε για πολύ ακόμη να τους βλέπουμε να διαφεντεύουν την ζωή μας;

Θα μείνουμε για πολύ ακόμη άπραγοι και στην ουσία  να είμαστε εμείς που συναινούμε;

Θα μείνουμε για πολύ ακόμη μακρυά από την δράση, από την οργάνωση που απαιτείτε για να τους αντιμετωπίσουμε;

Θα παραμείνουμε αμέτοχοι στο δράμα που παίζεται σε βάρος μας;

Θα περιμένουμε για πολύ ακόμη, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς που  μας εγκλωβίζουν  σε μια στάση φιλοθεάμωνος κοινού, που παρατηρεί απαθής τον εξευτελισμό του, που παρακολουθεί παθητικά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου;

Τελικά θα συναινέσουμε;

Η ατυχής Αμερικανίς καμαριέρα, που δεν πρόλαβε να στρωσ΄ καν

Στην προηγούμενη ακριβώς ανάρτησή μου έβαζα τίτλο:

"Δεν σας φοβόμαστε, σας βγάζουμε την γλώσσα και κοιτώντας σας, κρατάμε την κοιλιά μας, σκασμένοι από 

 τα γέλια"

Έρχεται λοιπόν σήμερα η είδηση βόμβα:

"Συνελήφθει ο Στρος Καν για  σεξουαλική επίθεση, απόπειρα βιασμού και ομηρία."

Καταγγελία της καμαριέρας του ξενοδοχείου όπου διέμενε, "ο καλός σύμμαχος" της Ελλάδας, σύμφωνα με την διατύπωση του "έγκριτου" δημοσιολόγου Καψή, αλλά και προσωπικού φίλου του δικού μας ΓΑΠ,διατείνεται, ότι την βίασε μέσα στην τουαλέτα της σουίτας  όπου διέμενε ο Στρος Καν.

Το περιστατικό έχει ως εξής σύμφωνα με τις καταγγελίες της καμαριέρας και  τα διεθνή πρακτορεία.

Η καμαριέρα,μπήκε στην σουίτα  του Σρος,για να στρώσει , πιστεύοντας ότι ο πελάτης έχει φύγει.

Για κακή της τύχη όμως ο πελάτης, ήταν εκεί και μάλιστα, μόλις έβγαινε  από το μπάνιο.

(Εικόνα!Ε,βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει που να βρω εικόνα)

Ατυχής Αμερικανίς καμαριέρα,ούτε να στρως καν δεν προλαβε

Φανταστείτε τον Στρος, με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω από την μέση του.

Φανταστείτε τον, αναψοκοκκινισμένο.
Φτιαγμένο, πως να το πω η γυναίκα.

Μόλις έκλεισε πίσω της την πόρτα η καμαριέρα, εμφανίζεται ο Στρος με την πετσέτα,  κλειδώνει την πόρτα και, την παίρνει στο κυνήγι, γύρω γύρω από το κρεβάτι!

Μην διαγείρω την φαντασία σας υποθέτοντας ότι στην προσπάθειά να την πιάσει , του πέφτει η πετσέτα....

 Σε αυτήν του την  προσπάθειά  μάλιστα, της έχει αφήσει και μώλωπες και αυτή την στιγμή η

κοπέλα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.

Κάποια στιγμή όμως τα καταφέρνει και  την στριμώχνει μέσα στο μπάνιο. Εκεί επήλθεν το μοιραίον!(;)

Η καμαριέρα επιμένει ότι έχει σπέρμα στην διάθεσή της.

Όχι, δεν γνωρίζει κανείς τις προθέσεις της, αν θα το θέσει  στις υπηρεσίες των  ανακριτικών αρχών ή θα το βγάλει σε πλειστηριασμό!

Ε τώρα πείτε μου είχα άδικο με τον τίτλο που είχα στην προηγούμενη ανάρτησή μου;

Σκεφτείτε, αυτοί είναι οι άνθρωποι στα χέρια των οποίων "έχουμε" εναποθέσει τις ελπίδες μας, γιατί τι άλλο να πει κανείς με την ανοχή που επιδεικνύει ο Ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του.

Δεν μπορεί, σε κάτι,σε κάποιους ελπίζει αυτός ο κόσμος .

Να λοιπόν αυτοί που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες μας.

Και καλά θα μου πεις,άλλες νοοτροπίες, άλλα ήθη,άλλες αρχές.

Δεν μπορούμε να ...προσεγγίσουμε τον τρόπο σκέψης τους....

Οι δικοί μας,α,οι δικοί μας  είναι σοβαροί,έχουν προσωπικότητα, δεν υποκύπτουν.Οι δικοί μας είναι, άλλο πράγμα αδερφέ μου.

Για να δούμε πόσο σοβαροί μπορεί να είναι και οι δικοί μας.

Αυτοί δηλαδή, που με έναν τους λόγο μπορούν να αιματοκυλίσουν την Αθήνα.

Αυτοί που με τις δικές τους εντολές, έστειλαν προχθές από την ειρηνική διαδήλωση στις 11/5 δεκάδες νέα παιδιά,τα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, στα νοσοκομεία και που ένα δικό μας παιδί,, δίνει ακόμη και σήμερα την μάχη με τον Θάνατο.

Αυτοί είναι που κάνουν κουμάντο, αυτοί είναι που κανοναρχούν τις ζωές μας, αυτοί είναι που ακόμη και σήμερα κάποιοι, ποιοι άραγε, δίνουν ποσοστό εμπιστοσύνης σε όλους αυτούς τους γελοίους και ταυτόχρονα επικίνδυνους 21,9% !

Αλλά και στους έτερους Καππαδόκες, ποσοστό 20,2% !

Εδώ δεν θα χρειαστεί να πω τίποτε εγώ.
Θα δείτε το video από το δελτίο ειδήσεων του Μegaλου καναλιού.

Θα δείτε τους "έγκριτους καθοδηγητές" της κοινής γνώμης!

Δείτε και τον Υπουργό μας, τον υπουργό "Προστασίας του πολίτη"

Άκου προστασίας του πολίτη !

Σαν ειρωνεία μου ακούγεται.

Ο Υπουργός μας, ζήτησε να παρέμβει στο δελτίο του Megaλου καναλιού και δείτε πως αντιμετωπίζουν τον υπουργό της κυβέρνησης που κυβερνά την χώρα, που έχει εκλεγεί με την δική τους προώθηση,με τις δικές τους πλάτες και ευλογίες, με την δική τους  προβολή, δείτε τον αέρα στα πανιά τους, δείτε και τον "φουκαρά" τον Υπουργό μας, αυτόν στου οποίου τα χέρια έχουμε εναποθέσει τις τύχες μας,να εκλιπαρεί να του επιτρέψουν να μιλήσει.

Ας αναρωτηθούμε λοιπόν ,αυτοί με την σειρά τους,  με τίνος τις πλάτες μιλούν και συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο,και τι σηματοδοτούν τέτοιες αντιδράσεις;.

Προσέξτε στην αρχή μάλιστα ο Σραβελακης λέει στον υπουργό,"Δεν ανέχομαι να μου παραδίνεται μαθήματα στον αέρα" Και δεν διστάζει ακόμη να κάνει στον υπουργό παρατηρήσεις για τον τρόπο  που χειρίζεται τα θέματα της αρμοδιοτητάς του και να του παραδίδει μαθήματα!
Εντυπωσιακό! Μην βαρεθήτε  να το δείται μέχρι τέλους.

Και τώρα πείτε μου είχα άδικο; Γελάτε;

Είστε  σκασμένοι από τα γέλια ή μήπως κλαίτε για την κατάντια μας,που τους ανεχόμαστε ακόμη;

Ή μήπως οργίζεστε, που δεν είμαστε σε θέση να γελάσουμε κατάμουτρα τους,να τους φτύσουμε,να τους ξαποστείλουμε  και να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας.

Μετά από αυτά μπορούμε άνετα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να αυτοφασκελωθούμε.

Από αύριο όμως παίρνουμε τους δρόμους να πείσουμε τους άλλους, ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε από τους υπηρέτες της αστικής τάξης από τους πολιτικούς της εκπροσώπους

Να τους πείσουμε ότι πλέον δεν έχουν να χάσουν τίποτα παρά μονάχα τις αλυσίδες τους.

Υ.Γ:Τελευταίες ειδήσεις φέρουν τον κύριο Στρος Καν να βγήκε από το μπάνιο δίχως πετσέτα,γυμνός!

Απο τον SKAΪ gr

Το πρακτορείο Associated Press μετέδωσε ότι η καμαριέρα είπε πως είχε εντολή να καθαρίσει τη σουίτα, κόστους 3.000 δολαρίων τη βραδιά. Μάλιστα, η γυναίκα δήλωσε ότι της είχαν πει ότι η σουίτα θα ήταν άδεια, όμως, σύμφωνα με την ίδια, ο Στρος - Καν βγήκε ξαφνικά από το μπάνιο γυμνός και της επιτέθηκε.

Η ιστορία έχει απουσιολόγιο και παίρνει απουσίες.

Δεν σας φοβόμαστε, σας βγάζουμε την γλώσσα και κοιτώντας σας, κρατάμε την κοιλιά μας, σκασμένοι από 

 τα γέλια.

                                           Aκροβατούμε σ΄ένα τεντωμένο σχοινί.

Μην κοιτάξεις κάτω σου φωνάζω,μην κοιτάξεις, μόνο προχώρα,κοιτάζοντας ίσια μπροστά σου.

Η πόλη μου φαίνεται σαν να πάλιωσε.

Παλιώσανε τα κτήρια, ξεφτίσανε και, φαίνεται από κάτω το παλιό χρώμα τους,σαν τεράστιες πληγές.

Τα παράθυρα είναι κλειστά και τα φώτα χαμηλωμένα, με ένα κιτρινιάρικο, καχεκτικό χλωμό φως.

Πάλιωσαν και οι δρόμοι θαρρείς και φύτρωσαν νερολακούβες γύρω με λασπόνερα.

Τα γέλια των κοριτσιών και οι ψίθυροι του έρωτα δεν ακούγονται  πια  και στην αυλή του γειτονικού σχολείου δεν παίζουν τα παιδιά.

Μέχρι και η μπεμπέκα που έκανε τα τσαλίμια της στους γάτους της γειτονιάς, έχει ξαπλώσει στο χαλάκι και σηκώνεται μόνον για να φάει ή να πιει νερό.

Μην κοιτάξεις κάτω, προχώρα μόνο κοιτάζοντας ίσια μπροστά σου.

Η πόλη έχει παλιώσει, έχει γεμίσει φαντάσματα ζόμπι, που ανταγωνίζονται για το ποιανού ο πόνος είναι ο ποιο μεγάλος.

Έχουμε γεμίσει θύλακες με πύον. Ένας οργανισμός αρρωστημένος, άλουστος, βρωμάει ιδρώτα αρρωστιάρικο,ένας οργανισμός ακρωτηριασμένος.

Μυρίζει Θάνατος!

Κάποιοι πήραν την ζωή μας στα δολοφονικά τους χέρια, την έδεσαν σ΄έναν σπάγγο και την κουνούν σαν εκκρεμές πέρα δώθε, πέρα δώθε, πάνω από το κεφάλι μας και μεις,  κοιτάμε ακολουθώντας την πορεία του εκκρεμούς με το βλέμμα πέρα δώθε, πέρα δώθε, ανήμποροι και αμήχανοι

Έχουν χαθεί οι λέξεις.Τα λόγια δεν βρίσκουν τον δρόμο τους, έτσι και αλλιώς δεν σε ακούει κανείς.

Παραδόθηκα; παραδοθήκατε όλοι; 

Και η σκέψεις σου, ουρλιαχτά  που  χτυπούν στον απέναντι τοίχο και γίνονται αντίλαλος.

Ξαφνικά όλη η ξεθωριασμένη πόλη αντηχεί :

Παραδόθηκα; Παραδοθήκατεεεεε! παραδοθήκαμε οοόλοιιιιιιι;  ! ! !

Ανοίγεις το βήμα.Όσο πιο γρήγορα βγεις από αυτήν την πόλη, τόσο μεγαλύτερη ελπίδα και ασφάλεια  αισθάνεσαι, μην και κολλήσεις αυτά τα βακτηρίδια που σε κυκλώνουν, που προσπαθούν να διεισδύσουν στα νύχια σου, στα μαλλιά σου, στο δέρμα σου.

Σχεδόν τρέχεις. Ακολουθείς  τον δρόμο που βρίσκεις μπροστά σου, τσαλάβουτάς μέσα στις λασπολακούβες.

Οι σκιές από τους φανοστάτες του δήμου, σε κυνηγούν και συ τρέχεις, τρέχεις  να ξεφύγεις, μα σε κάθε στροφή του δρόμου,οι σκιές  ορθώνονται εμπρός σου και συνεχίζεις να τρέχεις να φεύγεις. Να κρυφτείς; Να ξεφύγεις;

Η λάσπη πιτσιλάει το πρόσωπό σου και εσύ συνεχίζεις. 

Τρέχεις ασταμάτητα και πάνω στην τελευταία στροφή, πέφτεις επάνω στον τοίχο με τα κόκκινα γράμματα. 

Αδιέξοδος!

"Σε αυτό το πεζοδρόμιο χτυπήθηκε η άνοιξη" γράφει. 

Σταματάς, κοιτάζεις και, ξαφνικά θυμάσαι πως είναι η άνοιξη.

 Χτυπάει το κουδούνι του σχολείου. Διάλειμμα!

Οι φωνές πλημμυρίζουν τους διαδρόμους, τα αγόρια και τα κορίτσια με τα χρωματιστά μακό μπλουζάκια, κατεβαίνουν τις σκάλες τρέχοντας με χάχανα, να προλάβουν να κερδίσουν έστω και ένα λεπτό περισσότερο από το διάλειμμα.

Και μετά ο έρωτας! Ένα ανοιξιάτικο απόδειπνο, που βγαίνεις  από την πίσω πόρτα του σπιτιού μην και πάρουν χαμπάρι οι δικοί σου.

Ο Έρωτας!

Τα χρώματα της άνοιξης είναι φωσφορίζοντα. Ο  δρόμος  λάμπει και δεν ξέρεις, είναι από τα χρώματα ή από την λάμψη των ματιών.

Και ύστερα έρχονται το αμφιθέατρο και οι συνελεύσεις, τα τραγούδια, ο δικός μας ο Μάνος και ο Μίκης και ο Θάνος και ο Νιόνιος  που απολέσαμε και το υπόγειο του  Κούν  και γεμίζει η πόλη κόκκινες σημαίες, συνθήματα και ο ουρανός γαλάζιος........

Aκροβατούμε σ΄ένα τεντωμένο σχοινί.

Μην κοιτάξεις κάτω σου φωνάζω,μην κοιτάξεις, μόνο προχώρα,κοιτάζοντας ίσια μπροστά σου.

Αντιλαλούν οι γειτονιές γεμίζει η πλατεία από  παιδιά με την απόφαση στα μάτια και παίρνουμε ξανά τους δρόμους.

Για να μην έχουν που να πλαγιάσουν, να μην έχουν πως να κοιμηθούν από τους εφιάλτες γιατί  ξέρουν καλύτερα από εμάς την ημερομηνία.....

Γιατί η Άνοιξη είναι δική μας, γιατί ο έρωτας είναι των παιδιών, γιατί το  γαλάζιο τ΄ ουρανού μας δεν χαρίζεται σε κανέναν,γιατί την απόφαση από τα μάτια δεν μπορεί να μας την πάρουν, γιατί εμείς τους  κοιτάμε, τους βγάζουμε την γλώσσα και κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια .

Ο δρόμος είναι αδιέξοδος και βαμμένος με κόκκινα γράμματα.

"Σε αυτό το πεζοδρόμιο, χτυπήθηκε η άνοιξη" γράφει.
 

Και εμείς,γι΄αυτήν την άνοιξη παλεύουμε, γι΄αυτήν την άνοιξη αντιστεκόμαστε.
Αυτή την Άνοιξη θα την αναστήσουμε, θα  γίνει δικιά μας.
Δεν σας φοβόμαστε, σας βγάζουμε την γλώσσα και κοιτώντας σας, κρατάμε την κοιλιά μας, σκασμένοι από τα γέλια.

Η ιστορία έχει απουσιολόγιο και παίρνει απουσίες.
 

Εμείς πάντως, θα είμαστε παρόντες, γιατί μπορεί να μας κρατούν αιχμάλωτους, αλλά δεν παραδινόμαστε.

Ας χαλαρώσουμε! Μπείτε στην αίθουσα και απολαύστε το!

Απαγορεύεται αυστηρώς η είσοδος στους άρρενες!

Η ανάρτηση αφορά τα κορίτσια, όλες τις γυναίκες που μπαινοβγαίνουν σε αυτήν την αίθουσα.

Μπείτε μέσα, απολαύστε τους υπέροχους ήχους της μουσικής του Μπραμς και αφεθείτε στο σενάριο της ταινίας. 

Σας αρέσει ο Μπραμς;

                         

Η αίθουσα δεν είναι πολύ μεγάλη, δεν διαθέτει ιδιαίτερες πολυτέλειες αλλά αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο.   

Η βαριά κόκκινη βελούδινη κουρτίνα που χωρίζει το φουαγιέ από την αίθουσα προβολής, περιμένει να την παραμερίσετε και να εισέλθετε στον χώρο.

Καλώς ήρθατε περάστε. Η μουσική του BRAHMS που ακούτε είναι από το έργο του, Ηungarian Dance No.3 και είναι το μουσικό θέμα της ταινίας που θα παρακολουθήσουμε.

Απολαύστε το!

Η μουσική  θα σας ακολουθήσει μέχρι να μπείτε στο πνεύμα του έργου.

Αφήστε τα συναισθήματά σας να ακολουθήσουν εκείνα των πρωταγωνιστών.

Τα συναισθήματα του έρωτα, τις πρώτες ματιές, το πρώτο άγγιγμα των χεριών, την αποθέωση του έρωτα,την τρικυμία του,την εφευρετικότητα, την γοητεία του ,τα μυστικά του,τους φόβους και  τις ενοχές,την προδοσία,την ζήλια, την απιστία, την απογοήτευση, την συνήθεια, τους συμβιβασμούς.

Τους κοινωνικούς περιορισμούς.

Τα φώτα χαμηλώνουν.

Η μουσική είναι ζωντανή και η Ορχήστρα παίζει στο πάλκο ακούστε την 

Μαζί μας θα είναι η Πόλα (   Ingrid  Bergman) 

Μια 40χρονη,  πανέμορφη και πετυχημένη επαγγελματικά γυναίκα. Διακοσμήτρια που μπαινοβγαίνει στα Παρισινά σαλόνια.

Είναι βαθιά ερωτευμένη με έναν εργένη, τον Ρότζερ.(Yves Montand)

Γοητευτικός, εργένης, αλλά και γυναικάς.

Γιατί παραμένει μαζί του, γιατί εθελοτυφλεί η Πόλα;

Τι την κρατάει κοντά του;

Η Πόλα, η γυναίκα που απεγνωσμένα περιμένει το βλέμμα του, που λαχταρά για την φροντίδα του,το ενδιαφέρον του, το τρυφερό του άγγιγμα....

Ο Ρότζερ, όχι μόνον δεν δείχνει την αγάπη του, αλλά ούτε που την προσέχει, ούτε που υπολογίζει την ύπαρξή της.

Την αγαπάει,αλλά ο εγωισμός του δεν τον αφήνει να εγκαταλείψει την κακώς εννοούμενη

"ελευθερία" του

Και το έργο αρχίζει .............                            

 ......Η Πόλα ετοιμάζεται, φροντίζει να είναι όμορφη για την Βραδυνή τους έξοδο.

Έχει προετοιμαστεί ψυχολογικά για μια μοναδική βραδιά,μετά από πολύ καιρό με τον αγαπημένο της και για άλλη μία φορά έχει παραμερίσει τις αμφιβολίες της.

΄'Όμως ανατρέπονται όλα τα σχέδιά της. 

Η  βραδιά..... αναβάλλεται γιατί,ο Ρότζερ, παρά την προγραμματισμένη έξοδο τους και  αδιαφορώντας για τα συναισθήματα  της Πόλα, έχει "κανονίσει" κάτι άλλο.

H Πόλα ξέρει και είναι συνειδητοποιημένη, δεν έχει αυταπάτες, δεν διακατέχεται από  τον ψευτοπουριτανισμό της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει.
Τα βάζει με τον ίδιο της τον εαυτό που δεν αντιδρά, θυμώνει με τον εαυτό της που υποτάσσεται και συμβιβάζεται.

Πληγώνεται, πονάει, όμως μένει μαζί του γιατί  είναι ερωτευμένη.

Συνεχίζει να εργάζεται και αναλαμβάνει να διακοσμήσει το πλούσιο σπίτι μιας παράξενης Αμερικάνας.

Εκεί γνωρίζει τον γιο της ,τον Φιλίπ.(Anthony Perkins)

Ένας 24 χρονος δικηγόρος, που γοητεύεται αμέσως από την προσωπικότητά της και  δεν διστάζει να την πολιορκεί, χρησιμοποιώντας όλους τους τρόπους.

Η Πόλα αντιστέκεται  και ταυτόχρονα διασκεδάζει με το ενδιαφέρον του Φιλίπ. 

Η Πόλα δεν μένει με τον Ρότζερ ούτε από υποχρέωση ούτε από τους κανόνες που επιβάλλει η κοινωνία της, δεν μένει μαζί του από χρέος αλλά από έρωτα.

Όμως είναι αντιμέτωπη με την αδιαφορία και τις απιστίες του Ρότζερ από την μια και, από το πάθος και την τρυφερή φροντίδα του Φιλίπ από την άλλη.

Αυτό το  ενδιαφέρον  όμως, σιγά σιγά ξυπνάει μέσα της την ανάγκη της γυναίκας,ξυπνούν τα όνειρα της για την ζωή και τον έρωτα ,οι  προσδοκίες της από τον Έρωτα. Ξυπνάνε μέσα της παλιές λαχτάρες ξεχασμένες.

Ο θυμός, η απόγνωση, η απελπισία,η απογοήτευση, πολλαπλασιάζονται όταν μαθαίνει για μια ακόμη ερωμένη του Ρότζερ.

Και ο Φιλίπ γνωρίζει καλά τα παιγνίδια του έρωτα και δεν διστάζει να τα βάλει σε εφαρμογή προκειμένου να κάμψει τις αντιστάσεις της Πόλα και να της δώσει να καταλάβει ότι είναι ερωτευμένος μαζί της.

Γίνεται  το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, για να την κάνει να τον προσέξει. Γίνεται ο  ευαίσθητος φίλος, για να μοιραστεί μαζί της τα προβλήματά, τις φοβίες της,  να του εξομολογηθεί.

Είναι  ο έξυπνος δικηγόρος,για να κατακτήσει την εμπιστοσύνη της και, τέλος πια, είναι ο απελπισμένα ερωτευμένος άντρας,έτοιμος να της  προσφέρει όλα όσα στερήθηκε από την αγάπη του Ρότζερ

Σε μια συναυλία του Μπραμς,σε ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας, της ομολογεί τον έρωτα του και, το πάθος του έρωτα σκεπάζει όλα τα ερωτηματικά, καλύπτει όλες τις αμφιβολίες και τις αναστολές της Πόλα για έναν έρωτα, δίχως μέλλον,που τα 15 χρόνια διαφοράς αισθάνεται ότι τον οδηγούν σε ένα αδιέξοδο

Η Πόλα,είναι ευάλωτη γοητεύεται και λυγίζει κάτω από την επιμονή και αφήνεται στην αγκαλιά του ερωτικού πάθους

Η Πόλα δεν διστάζει,δεν κρύβεται αν και φοβάται τις αντιδράσεις της πουριτανικής κοινωνίας της, αλλά επιλέγει να ζήσει τον έρωτα, έτσι που τον δικαιούται και που ο Ρότζερ της τον στέρησε.

 Και ο Ρότζερ; Ήρθε η στιγμή που πρέπει να δώσει και αυτός με την σειρά του την μάχη του.

Ο Ρότζερ θα παίξει την δική του παρτίδα για την "καρδιά" της Πόλα.

Όπλο του, η πολύχρονη σχέση τους, που "δεν πρέπει να πάει χαμένη" που "παρόλα τα λάθη του, υπάρχουν πράγματα και γεγονότα ζωής που τους συνδέουν".

Μεγάλο του όπλο οι φοβίες και οι αναστολές της Πόλα για το νεαρό της ηλικίας του Φιλίπ.

Η ηλικία του αντεραστή του Ρότζερ μετατρέπεται σε όπλο στα χέρια του, έτσι που η παιδικότητα, η ευαισθησία, η ευρηματικότητα, ο ενθουσιασμός για την ζωή και τον έρωτα του Φιλίπ, τα στοιχεία εκείνα που γοήτευσαν την Πόλα μετατρέπονται σε αδυναμίες,ορθώνονται σαν  ευάλωτα σημεία που ορθώνουν τείχη στα μάτια της 40Χρονης Πόλα, και αργά αλλά σταθερά, πείθετε από τον Ρότζερ και απομακρύνεται από τον  Φιλίπ, που με την σειρά του  μοιάζει με εγκαταλελειμμένο αγόρι, που μάταια επιδιώκει να την  συγκινήσει.
Η Πόλα παίρνει την απόφασή της.Διώχνει τον μόνο άντρα που μπόρεσε να την καταλάβει και να της προσφέρει ότι αναζητούσε και λαχταρούσε από την ζωή και τον έρωτα.

......Η Πόλα ετοιμάζεται, φροντίζει να είναι όμορφη για την Βραδυνή τους έξοδο.

Έχει προετοιμαστεί ψυχολογικά για μια μοναδική βραδιά,με τον  Ρότζερ.

Η λάμψη έχει χαθεί πια από τα μάτια της, οι κινήσεις της είναι σχεδόν μηχανικές, οι σκέψεις της θολές και όμως ετοιμάζεται, φροντίζει να είναι όμορφη για την Βραδυνή τους έξοδο.

Έχει πείσει τον εαυτό της, ότι σήμερα θα είναι μια μοναδική βραδιά.

 Ο Ρότζερ της ανακοινώνει ότι η προγραμματισμένη τους έξοδος  αναβάλλεται  γιατί,  έχει κανονίσει κάτι "άλλο" 

Η Πόλα δεν αντιδρά, δεν κλαίει, δεν θυμώνει .Κοιτάζεται στον καθρέφτη και συνειδητοποιεί την απεραντοσύνη της μοναξιά της..................