[..]Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.[..]

Αντισταθείτε και.....  

   αφιερωμένο εξαιρετικά                    
                                                        Μην αμελήσετε
                                                      Πάρτε μαζί σας νερό  
                                           το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία                                                                    

                          

                                                          
                                      ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

 σ' αυτόν που

                                                      χτίζει ένα μικρό σπιτάκι

και λέει : καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι

και λέει : Δόξα σοι ο Θεός. 

Αντισταθείτε 

στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών 

στον κοντό άνθρωπο του γραφείου

στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί 

στην κρατική εκπαίδευση 

στο φόρο 

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Αντισταθείτε 

σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες 

ατέλιωτες τις παρελάσεις 

σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν 

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται 

μεγάλοι 

στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε

στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες 

σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε 

πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι 

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή 

δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα 

στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις

από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό 

αρχηγό τους. 

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών 

και διαβατηρίων 

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη 

διπλωματία 

στα εργοστάσια πολεμικών υλών 

σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια 

στα θούρια 

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους 

στους θεατές 

στον άνεμο

σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς 

στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε. 

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την 

 Ελευθερία. 

 (........) 

Και συ λοιπόν 

στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις 

από φωνή

από τροφή 

από άλογο 

από σπίτι

στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος: 

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

Ο Μιχάλης Κατσαρός γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το
1920. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα μέσα από το περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων», το 1929. Στη διαδήλωση του 1935 στην Κυπαρισσία για τα «Σταφιδικά» συμπορεύτηκε με τους σταφιδοπαραγωγούς, κρατώντας το κόκκινο λάβαρο του ΚΚΕ, ενώ έγραψε και ποίημα αφιερωμένο στα γεγονότα αυτά.
Έλαβε μέρος στο Αλβανικό Έπος, ως αεροπόρος, ενώ στη διάρκεια της φασιστικής Κατοχής πάλεψε μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Πιάστηκε από συνεργάτες των Γερμανών και βασανίστηκε άγρια στα κολαστήρια της Γκεστάπο και των φυλακών Χατζηκώστα. Έλαβε μέρος στο Μεγάλο Δεκέμβρη του 1944, πολεμώντας κατά των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών.

Το βιογραφικό του σημείωμα έχει και πολλά άλλα στοιχεία,μπορούμε πάντα από την ζωή και την πορεία τούτων των ανθρώπων να αντλούμε "διδάγματα"........

Αλλά το ερώτημα είναι που βρίσκονται οι ποιητές μας, που είναι κρυμμένοι, που είναι η φωνή τους, που βρίσκεται η αντίστασή τους;

Μήπως τους ταιριάζουν οι στοίχοι του

                                                            ΒΟΛΦ ΜΠΙΡΜΑΝ

 Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

Η μήπως τα χέλια τα γλοιώδικα που έχουν πουληθεί,είναι εκείνοι που τους κρατούν στην άκρη θαμμένους, γιατί έχουν να ασχολούνται με ότι είναι πασπαλισμένο με χρυσόσκονη πάνω από την λάσπη που κουβαλούν μέσα τους.

Αυτοί οι πληρωμένοι λακέδες που μας ψεκάζουν την σκόνη της λήθης και τις αποδοχής, που μας χώνουν στο τρυπάκι της εικονικής πραγματικότητας........

Ας ξεθάψουμε εμείς τους ποιητές μας, ας τους ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ!  

Ας ακούσουμε την φωνή τους, ας ακούσουμε την φωνή της ανάγκης  από  δύο στοίχους του ποιητή:

                                                                    

Ο ΔΟΥΛΟΣ

[..]Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
όπως αυτός ο δραπέτης
ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.[..]
.........................
[..]Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.[..]

Ή οργανωνόμαστε ή χανόμαστε!

Οι εργαζόμενοι και ό λαός, να πάρουμε την υπόθεση της ζωής στα χέρια μας.

Δεν υπάρχουν περιθώρια είναι σε κίνδυνο η ζωή μας.

Έχουμε βαλτώσει.   

Εμείς οι εργαζόμενοι.

To οικονομικό σύστημα, παλεύει με νύχια και με δόντια, για την συνέχιση της κυριαρχίας του, επιβάλλοντας μέτρα αφανισμού μέρους της εργατικής τάξης.

Όχι μονάχα της εργατικής τάξης της χώρας μας, της εργατικής τάξης όλων των ευρωπαϊκών χωρών και όχι μόνον.

Η κρίση δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο, αυτό φαντάζομαι λίγο πολύ έχει γίνει κατανοητό και αν όχι, δεν έχουμε παρά να δούμε τι γίνεται σε όλες τις χώρες,που παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ να αποσιωπήσουν τα γεγονότα και την οικονομική  κατάρρευση των χωρών , δεν μπορούν παρά να κάνουν κάποιες έστω και μικρές αναφορές.

Η επιδίωξη είναι αυτή ακριβώς. Να μην γίνει συνείδηση και στον δικό μας λαό, στους εργαζόμενους, ότι η κρίση με την οποία είμαστε αντιμέτωποι δεν είναι παρά ένα Παγκόσμιο φαινόμενο.Ότι  είναι η Νομοτελειακή κατάληξη του καπιταλιστικού συστήματος, που πλέον, είναι αδιέξοδη.

Ο καπιταλισμός έχει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ίδιας του της εξουσίας.

Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, ωθεί μεγάλες επιχειρήσεις και Τραπεζικούς οργανισμούς στην κατάρρευση.

Από το 2008 ήδη στις ΗΠΑ έχουν βάλει λουκέτο 300 τράπεζες.

Αυτή την κρίση το κεφάλαιο, θα την μετακυλήσει στις πλάτες των εργαζομένων και ήδη αυτό κάνει με τα πλέον ανάλγητα μέτρα που παίρνει, χρησιμοποιώντας φασιστικές μεθόδους προκειμένου να τα επιβάλει.

Το χρήμα θα συσσωρεύεται σε ολοένα και λιγότερα χέρια και η εξαθλίωση θα εγκαθίσταται σε ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά.

Η ανεργία θα πάρει τεράστιες διαστάσεις,η αύξηση των φόρων,η άνοδος των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης,η αδυναμία πρόσβασης στις κοινωνικές παροχές και στις παροχές υγείας,παιδείας,.......

Η κατάσταση θα γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη.

Αλλά, όσα μέτρα και αν πάρει ο καπιταλισμός για την σωτηρία του, η νόσος του είναι αθεράπευτη, όλες οι συνταγές είναι αναποτελεσματικές και ο μόνος τρόπος είναι να του δώσουμε την χαριστική βολή.
Η μορφή της κρίσης είναι τέτοια, που  η προσπάθεια ανασύστασης και ανασυγκρότησής του κεφαλαίου, είναι  αδύνατη, δεν μπορεί  να απεγκλωβιστεί από τα ίδια του τα αδιέξοδα.
Το μόνο που μπορεί είναι, να τραβήξει ολόκληρο τον λαό στην καταστροφική του πορεία.

Η μόνη λύση είναι η ανατροπή τους και η εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας.

Σε λίγο θα επικαλεστούν τα οικονομικά αδιέξοδα και θα προχωρήσουν σε συνεργασίες τα κόμματα του μνημονίου του ΔΝΤ.

Πιθανόν επικαλούμενοι αυτά τα αδιέξοδα, να καταλύσουν και άρθρα του Συντάγματος και ακόμη να δούμε στην κυβέρνηση επιχειρηματίες, Δασκαλόπουλους, Βγενόπουλους, Μίχαλους και όλο το συνονθύλευμα τους.

Και όταν αυτοί θα έχουν βρει κοινή γλώσσα να αντιμετωπίσουν τα οξυμένα τους προβλήματα, βλέπεις η ισχύς εν τη ενώσει,η αριστερά , θα βαυκαλίζεται για το ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της ,θα προσπαθεί  να αυτοπροσδιοριστεί,και θα ψάχνει να βρει, ποιοι  μπορεί να είναι οι κοινοί της στόχοι,εστιάζοντας στο τι τις χωρίζει, θα διεκδικεί για λογαριασμό της την πρωτοπορία στις εξαγγελίες, στις καταγγελίες και στις διεκδικήσεις μέρους των προβλημάτων, συμβάλλοντας έτσι oυσιαστικά, στο να κερδίζει χρόνο το κεφάλαιο και να χάνει την ζωή του ο εργαζόμενος(άνεργος)  λαός.

Σήμερα είναι ανάγκη να αναδειχθεί ο δομικός χαρακτήρας της κρίσης.Να προβληθεί η ανάγκη, όχι μονάχα για την διεκδίκηση και την απόκρουση των μέτρων που παίρνονται σε βάρος μας, αλλά να αναδειχθούν με επιμονή και εκλαϊκευμένα  τα πολίτικα αιτήματα και ή ανάγκη ανατροπής του συστήματος.

Στο βαθμό που τα αιτήματα περιορίζονται στην αντιμετώπιση των τρεχουσών αναγκών που αντιμετωπίζει ο λαός και δεν μπαίνουν μπροστά  και τα πολιτικά αιτήματα, όσο περιοριζόμαστε απλά σε έναν καταγγελτικό λόγο και στην κοινωνική διαμαρτυρία , είναι σαν να έχουμε αποδεχθεί ήδη την κυριαρχία τους και παλεύουμε για επιμέρους βελτιώσεις.

Δεν οδηγεί πουθενά το να βρισκόμαστε κατά καιρούς στις πλατείες.Πρέπει να 
 βρεθούμε στα πεζοδρόμια του καθημερινού αγώνα.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουν με επί μέρους απεργιακές κινητοποιήσεις, πότε ο ένας κλάδος και πότε ο άλλος.

Επιτέλους ας συντονιστούμε.

Αφού εκείνοι που έχουν το χρέος  δεν το επιδιώκουν.

Μπορούμε να το επιβάλουμε εμείς.

Μέσα από τα σωματεία μας, μέσα από τους χώρους δουλειάς, μέσα από τους συνοινικιακούς συλλόγους, στις γειτονιές μας, με τους ανθρώπους γύρω μας.

Αυτήν την ανάγκη πρέπει να την αντιληφθεί η Αριστερά,  αν όμως επιμένει  να μην καταλαβαίνει πρέπει εμείς να την  υποχρεώσουμε να τη δει.

Σήμερα είναι ανάγκη να αναπτυχθεί μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία στη βάση, ένα ενιαίο μέτωπο των ίδιων των εργαζομένων, σε γειτονιές και σε χώρους δουλείας,τόσο  από ενταγμένους σε πολιτικούς φορείς, αλλά  και ανένταχτους μέχρι σήμερα, που θα αναπτύξουν δράση για την αντιμετώπιση των οξυμένων και κρίσιμων προβλημάτων.

Από αυτή την μορφή δράσης, θα προκύψει και η ανάγκη για την συμπόρευση,για την δημιουργία ενός ισχυρού μετώπου, όλων των αντικαπιταλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με κατεύθυνση την ανατροπή.

Και ας πάρει  τον χρόνο της και  η αριστερά,να αποφασίσει για τον χαρακτήρα της κρίσης που διανύουμε, να προσδιορίσει τους κοινούς στόχους της, που δεν μπορεί να είναι άλλοι από την συμπόρευση με το κίνημα των εργαζομένων και την κοινή τους πάλη για την άμεση απάντηση στα καίρια ζητήματα ,τα τεράστια προβλήματα με τα οποία είναι αντιμέτωπος ολόκληρος ο λαός.

Εμείς έτσι και αλλιώς δεν έχουμε άλλες επιλογές. Αν δεν αντιδράσει η ίδια η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι, η νεολαία,σε έναν οργανωμένο αποφασιστικό αγώνα, είναι βέβαιο ότι οι καταστάσεις με τις οποίες θα βρεθούμε αντιμέτωποι θα είναι εφιαλτικές το ζήτημα θα είναι ζήτημα επιβίωσης και η μόνη μας ελπίδα, δεν μπορεί παρά να είναι η αντίσταση όλων, η κοινή  δράση όλων μας, με στόχο την ανατροπή και την λαϊκή εξουσία.

Ο Αγώνας είναι ταξικός.Δεν μπορεί να είναι άλλο τίποτα.

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού!

Πως έγινε και είναι όλοι κερδισμένοι;Πως γίνεται και επιβεβαιώθηκαν οι πολιτικές επιλογές όλων των κομμάτων;

Επιστρατεύτηκαν όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, μπήκαν μπροστά όλες οι μέθοδες παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού, παρ΄όλα αυτά, ο δικομματισμός περιορίστηκε στο 40%.

Το ΠΑΣΟΚ έχασε 1.135.031 ψηφοφόρους,η ΝΔ ,527.412 ψηφοφόρους και το ΛΑΟΣ 167.365 ψηφοφόρους.

Το βράδυ των αποτελεσμάτων ο Πρωθυπουργός είχε παρ΄όλα αυτά το κουράγιο και τα μούτρα να βγει και να κάνει δηλώσεις:

«Ξέρουμε ότι η αλλαγή δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, αλλά γι' αυτή την αλλαγή ο ελληνικός λαός μας έφερε στην εξουσία ένα χρόνο πριν. Και σήμερα επιβεβαίωσε ξανά ότι αυτή την αλλαγή θέλει και τώρα, αυτή την αλλαγή ζητά και τώρα. Από αύριο συνεχίζουμε τη δουλειά μας μένοντας απόλυτα προσηλωμένοι,στον μεγάλο κοινό μας στόχο». !

Ο Σαμαράς αφού επισήμανε ότι ο Ελληνικός λαός αποδοκίμασε την πολιτική του μνημονίου και καταδίκασε το ΠΑΣΟΚ που πέρσι τον ξεγέλασε και φέτος τον εκβίασε,κατέληξε προκειμένου να κάνει τα πικραμένα μας χείλη να χαμογελάσουν με ένα ανέκδοτο:

«Ποτέ κόμμα αντιπολίτευσης, μετά από τέτοια ήττα, δεν έχει καταφέρει τέτοιας κλίμακας ολική επαναφορά μέσα σε ένα μόλις χρόνο». !

Για να μην θεωρηθούμε ρατσιστές να αναφερθούμε και στις δηλώσεις του Καρατζαφέρη :

"Ο ΛΑ.Ο.Σ. κρατάει τις δυνάμεις του και σε κάποιες Περιφέρειες τις αυξάνει."!

Αλλά για να κάνουμε μια προσπάθεια να ερμηνεύσουμε τους ποιητές.

[..]Και σήμερα επιβεβαίωσε ξανά ότι αυτή την αλλαγή θέλει και τώρα, αυτή την αλλαγή ζητά και τώρα.[..]

Κατάμουτρα μας λέει ο μπάτλερ ότι την ψήφο μας την έχουν γραμμένη, δεν μετράει, την ερμηνεύουν κατά το δοκούν,την εισπράττουν και την καταμετρούν, τόσο όσο εξυπηρετεί τα σχέδιά τους.

Τα μαθηματικά έχουν πλέον άλλη ερμηνεία στα χέρια τους και η ψήφος μας το τελευταίο δημοκρατικό μας δικαίωμα, δεν έχει καμιά αξία.

Η έννοια του κοινοβουλευτισμού με τον κυρίαρχο λαό να αποφασίζει στις κάλπες μας τέλειωσε!

[..]Από αύριο συνεχίζουμε τη δουλειά μας μένοντας απόλυτα προσηλωμένοι στον μεγάλο κοινό μας στόχο».[..] !

Ερμηνεύστε το αυτό.Βγάλτε τα συμπεράσματά σας, από αύριο συνεχίζουν την δουλειά τους.

Έχουμε πάρει την γεύση των "ΚΟΙΝΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟΧΩΝ",και ξέρουμε καλά τι εννοούν.

Ο Σαμαράς από την μεριά του, δεν παραλείπει να δηλώσει αμέσως μετά την σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος,ότι το κόμμα του ξεκίνησε τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα και τώρα τα στηρίζει από την θέση της αντιπολίτευσης.Αλλά στους κύκλους τους το θράσος περισσεύει.Με περίσσια αλαζονεία δηλώνει ο Δασκαλόπουλος πρόεδρος του ΣΕΒ:

[..]ο λαός μας έδωσε ψήφο ανοχής και εντολή συνέχισης [..]

[..]οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι[..] Αλλά κυρίως τόνισε [..]η πολιτική σταθερότητα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση [..]και κλείνοντας ξεδιάντροπα ερμήνευσε την ψήφο μας λέγοντας:

[..]ο λαός ανέλαβε στην κάλπη τις ευθύνες του[..]

Ας το πούμε άλλη μια φορά.

Δεν είναι κακοί, δεν είναι ανάλγητοι, δεν είναι σαδιστές, δεν είναι ανίκανοι, δεν είναι τίποτα απ΄όσα μας έρχονται και τους καταμαρτυρούμε.

Θέλουμε δεν θέλουμε, μας αρέσει ή όχι,δεν μπορούμε παρά να το κατανοήσουμε,να το εμπεδώσουμε και όσο πιο γρήγορα, τόσο περισσότερες ελπίδες έχουμε.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΛΙΩΣ.Υπερασπίζονται την ύπαρξή τους, υπερασπίζονται την κυριαρχία τους, τα κεκτημένα τους, πράγμα που δεν κάνουμε εμείς.(προς το παρών ας ελπίσουμε)

Το καπιταλιστικό σύστημα είναι εγκλωβισμένο στα αδιέξοδά του, δεν μπορεί να σωθεί ούτε βέβαια να αλλάξει, η μόνη διέξοδός είναι η ανατροπή του.

Πόσο θα αντέξει αυτός ο λαός πόσα μπορεί να υποστεί;

Ένα νέο κύμα αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, είναι έτοιμο και περιμένει την εφαρμογή του μαζί με τη λήψη αυταρχικών μέτρων, που θα εξασφαλίσουν αυτό που ο πρόεδρος του ΣΕΒ τονίζει.Την πολιτική σταθερότητα.

Η συνδιαχείρηση του Αιγαίου είναι και αυτή στο πρόγραμμα.

Ξεπουλάνε τα πάντα.

Η κρίση θα οξυνθεί πάρα πέρα, όχι μόνον στην χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η Γαλλία βράζει το ίδιο και η Μ.Βρετανία, η Πορτογαλία, η Τσεχία,η Ισπανία,αλλά και σε άλλες χώρες, το τσουνάμι θα είναι τέτοιο που τίποτα δεν θα το σταματά.Φτάνει η ώρα της έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας,της αγανάκτησης της απόφασης

Και ό λαός μας δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να αποφασίσει, αν θα σκύψει το κεφάλι να

υποστεί και παθητικά να παρακολουθεί,τον ίδιο τον αφανισμό του ή να εξεγερθεί.

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού και τίποτα δεν θα την σταματάει

Όποιος σήμερα πιστεύει ότι τα εκλογικά αποτελέσματα, μπορούν να προσδιορίσουν και να κατοχυρώσουν κατακτήσεις,να βάλουν φραγμό στα σχέδια και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου πλανάται πλάνην οικτράν.

Ο περιορισμός των διεκδικήσεων σε επί μέρους αιτήματα δεν μπορεί να δώσει λύσεις, δεν μπορεί να επιφέρει διεξόδους.Το να ζητάμε να πάρει κάποια μέτρα πίσω το σύστημα και αυτοί που τα επέβαλαν, είναι σαν να δεχόμαστε την κυριαρχία τους και να τους εκλειπαρούμε για τα δικαιώματά μας, που και να θέλουν δεν μπορούν να κάνουν πίσω.

Ο αγώνας μόνον οργανωμένα μπορεί να αποδώσει καρπούς.

Με έναν πολιτικό φορέα, που θα μπορεί να πείσει, να εμπνεύσει τον λαό, χωρίς διαχωριστικές γραμμές,παρά μόνον την διαχωριστική γραμμή της ταξικής πάλης, με τον ταξικό εχθρό.

Ο αγώνας με ένα Μαζικό Λαϊκό Κίνημα,δυναμικό, αποφασιστικό, που θα μπορεί να διεκδικεί αποτελεσματικά,με στόχο την Λαϊκή κυριαρχία και την Εθνική ανεξαρτησία.

Σε τούτη την εκλογική αναμέτρηση, εκφράστηκε από τον έναν στους δύο, του εκλογικού σώματος, ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο αρνείται να δεχθεί τα επιβαλλόμενα μέτρα.

*Ας το δηλώσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα αυτή την Κυριακή στην κάλπη.

*Ας προσπαθήσουμε να πείσουμε για την ανάγκη να μετρηθούμε την Κυριακή.

*Nα γίνουν οι εκλογές της Κυριακής, μια δεύτερη ευκαιρία ένα πραγματικό δημοψήφισμα καταδίκης της πολιτικής που μας καταδικάζει.

*Όλοι στις κάλπες και οι φίλοι που δεν ψήφισαν θέλοντας να απαξιώσουν το πολιτικό και οικονομικό συστημα.

*Να γίνει η ψήφος μας, έκφραση απόφασης αντίστασης και αγώνα στα εφιαλτικά τους σχέδια.

Και στις 15 του μήνα το παρόν μας στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα,με την σημαία της τάξης μας με την παντιέρα της ζωής που μας κλέβουν.

Ρίξτε εδώ ότι μπινελίκιον σας έρχεται



Τώρα τι να πω; Η ώρα είναι 8,30 αποτελέσματα δεν έχουμε ακόμη.
Αυτό που ψυχανεμίζονταν ό καθένας μας,αυτή η τρομακτική αίσθηση που είχαμε,η αμφιβολία, η αμφισβήτηση, αυτό το "όλα τα σιάζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά"
μάλλον είναι πραγματικότητα.
Δεν ξέρω πως και αν θα συνέλθουμε,ούτε πως θα αντιμετωπίσουμε το επερχόμενο.Μακάρι να ανατραπούν τα πράγματα
Έως τις 10 θα ξέρουμε.
Αν δεν ξέρετε τι να κάνετε τα νεύρα σας, αν σας έρχονται λόγια και δεν θέλετε να τα καταπιείτε,υπάρχει κίνδυνος να δηλητηριαστούμε προσοχή.

Ρίξτε τα στην κάλπη εδώ.
Ότι μας έρχεται παιδιά ότι μας έρχεται

 
 Άντε και καλό βόλι


Nάμαστε λοιπόν 5+1.

Από βραδύς ήταν όλα στην θέση τους.Το κουστούμι του πατέρα (προς πάσαν χρήσιν), φρεσκαρισμένο κρεμασμένο με την κρεμάστρα στην πόρτα της ντουλάπας, μην και τσαλακώσει μαζί με τα άλλα ρούχα μέσα.Το πουκάμισο φρεσκοσιδερωμένο, να μοσχοβολάει πράσινο σαπούνι και τα παπούτσια φρεσκογυαλισμένα κάτω από την καρέκλα.Το ταγεράκι της μαμάς και κείνο με περίσσια προσοχή, κρεμασμένο στην κρεμάστρα μαζί με όλα τα απαράτ

Η γιαγιά στο δικό της δωμάτιο είχε κάνει και κείνη τα κουμάντα της για την αυριανή μέρα.

Μπανιαρισμένοι, όλοι έτοιμοι για την μεγάλη γιορτή και το σπίτι να φοράει και αυτό τα καλά του.

Το αυριανό φαγητό έτοιμο και οι μυρουδιές από πράσινο σαπούνι και πομπέϊα, από την σάλτσα ντομάτας, από  τα βασιλικά τα τσιράνια και την πιπεράτη μοσκοβολιά από τα γαρύφαλλα στο ανθοδοχείο πάνω στο κατηφένιο τραπεζομάντιλο, να γεμίζουν την ατμόσφαιρα.

Έντονη και η μυρωδιά του καφέ, πολλούς καφέδες πηγαινοέφερνε τούτες τις μέρες η μάνα.

Κείνες τις μέρες η φράση που ακούγονταν απανωτά μέσα στο σπίτι ήταν:

"Να βρε, πάρτα να μην στα χρωστάω!" και από κοντά τα φάσκελα και με τα δύο χέρια.

Απ΄όταν έκλεισα τα δέκα μου χρόνια, μου επιτράπηκε να λέω και εγώ ακούγοντας τον εκφωνητή:

"Να βρε, πάρτα να μην στα χρωστάω!" και να δίνω και φάσκελα.

Εμ,γιο δεν απόκτησαν, και τόχε συνήθειο του να το λέει ο πατέρας: "ένα κομμάτι κρέας σου λυπήθηκε ο θεός, όλα τ΄άλλα στα έδωσε"

Το σπίτι γινόταν εκλογικό κέντρο,κόσμος έμπαινε και έβγαινε.

Ανάλογα την ώρα, είχε ουζάκι με τον απαραίτητο μεζέ ή καφεδάκι για την συζήτηση που κράταγε ώρες.

Τα ψηφοδέλτια έτοιμα, σταυρωμένα, διπλωμένα με φροντίδα, καθαρά μην τυχόν και έχουν κανένα σημαδάκι και πιαστούν άκυρα.

Η γιαγιά πρωί πρωί, πριν την εκκλησία, έπαιρνε από τον πατέρα το ψηφοδέλτιο, το άνοιγε, το κοίταζε,

(δεν ήξερε γράμματα, αλλιώς θα κυβερνούσε τούτη την χώρα) το σταύρωνε, το φιλούσε και έλεγε: Άντε καλή επιτυχία και έπαιρνε το δρόμο για το σχολείο ποιο κάτω.

Και η φωνή του πατέρα ακουγόταν :Άντε μάνα πρόσεχε και καλό βόλι.

Ο πατέρας και η μάνα δεν μπορούσαν να φύγουν,θα περνούσαν ένα σωρό φίλοι να πάρουν το ψηφοδέλτιο.

Και για το βράδυ, ήταν όλα έτοιμα. Τα λευκά χαρτιά, τα στυλό και τα μολύβια, με όμορφες κάθετες γραμμές και από πάνω στην πρώτη πρώτη στήλη: ΕΔΑ ,δίπλα ΕΚ και παραδίπλα ΕΡΕ.

Εκεί να δεις "Να βρε,πάρτα να μην στα χρωστάω"

5+1

Νάμαστε λοιπόν και καμιά σχέση με τις περιγραφές και τις μνήμες, καμιά σχέση ούτε καν με τις μνήμες τις δικές μου.

Τα τελευταία χρόνια τσιμουδιά. Κανείς δεν μιλάει, κανείς δεν ρωτάει, (εκτός  από τους λίγους εναπομείναντες)

Μα έλεγα τώρα, κάτω από αυτές τις συνθήκες σε μια χώρα υπό κατάρρευση, σε μια κοινωνία με ρωγμές στον κοινωνικό της ιστό, με διαλυμένες τις εργασιακές σχέσεις, με χιλιάδες ανέργους, με το φάσμα της φτώχειας που ήδη έχει εγκατασταθεί στα περισσότερα νοικοκυριά, με τα χιλιάδες κατεβασμένα ρολά και τα λουκέτα.......

Σήμερα, τώρα πια έλεγα, δεν μπορεί θα αντιδράσουμε, θα αντισταθούμε, θα υπερασπιστούμε την ζωή  που μας παίρνουν.

Κάποιος σαδιστής πήρε την ζωή μας στα χέρια του, την κρέμασε σε ένα σχοινάκι και την κουνάει πάνω από τα κεφάλια μας σαν εκκρεμές, πέρα δώθε, πέρα δώθε και μεις ανήμποροι και παραδομένοι θαρρείς, κοιτάμε ακολουθώντας με το βλέμμα την πορεία της, παθητικοί θεατές, μην μπορώντας ν΄απλώσουμε τα χέρια να την πάρουμε πίσω.

Τόση και τέτοια δύναμη έχουν τα μέσα που χρησιμοποιούν;

Να χειραγωγούν έναν κοτζάμ λαό, να τον κάνουν να μην μπορεί να ερμηνεύσει το "άδειο πιάτο στο τραπέζι".

Ή μήπως χρειάζεται να μείνει άδειο το πιάτο, για να δοθεί η σωστή ερμηνεία και να υπάρξει η αποφασιστική αντίσταση ενάντια σ΄αυτό που συμβαίνει και ενάντια σε αυτόν που την απεργάζεται;.

Η Ιστορία από ποιον θα ζητήσει ευθύνες;

Γιατί, για πολλοστή φορά θα πω ΑΥΤΟΙ κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους, ΑΥΤΟΙ υπηρετούν με απόλυτη συνέπεια τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα των αφεντάδων τους.

Από ποιον θα ζητήσει ευθύνες η ιστορία του Λαϊκού Κινήματος;

Μην βιαστούμε να απαντήσουμε σε τούτο το ερώτημα, ας το σκεφτούμε σε βάθος.

Ήρθε η ώρα να βρεθούμε πάνω από την κάλπη.Το τελευταίο δημοκρατικό δικαίωμα που μας απέμεινε.

Φρόντισαν να ποινικοποιήσουν τις άλλες δημοκρατικές μας ελευθερίες και όσες απέμειναν, δεν ξέρουμε τι να τις κάνουμε και τις έχουμε εκεί στο συρτάρι να βρίσκονται.

Μας τρομοκράτησαν; μας χειραγώγησαν; μας λοβωτόμισαν;

5+1 

Απέμειναν,  και βάλανε όλους τους μηχανισμούς να ρίξουν στάχτη στα μάτια όσων απέμειναν να προβληματίζονται και να εκτονώνονται ψιθυρίζοντας  κατάρες.

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ κατά των μέτρων που οι ίδιοι ψήφιζαν σε κάθε ευκαιρία, αλλά κατά του μνημονίου!

Ο κύριος Δημαράς!

Είναι χαρακτηριστικά όσα ανέφερε σε ομιλία του στις 22/10/2010:

«Το ξεκαθαρίζω για μια ακόμη φορά. Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα στην κυβέρνηση, οι εκλογές αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε περίπτωση εκλογής μας, περιμένουμε να σταθούμε δίπλα στην κυβέρνηση και όχι απέναντί της».

 Και μήπως θα είναι η πρώτη φορά που τα κουκιά που θα πάρει ξεγελώντας τον λαό, θα τα καταθέσει στην τράπεζα του ΠΑΣΟΚ;

Μήπως με το ΔΗΚΚΙ δεν εκλέχτηκε το 2002 δημοτικός σύμβουλος, ο αντιμνημονιακός,

ο ανεξάρτητος,ο υπερκομματικός κύριος Δημαράς και το 2004 επέστρεψε πίσω στο κόμμα του  κατηγορούμενος από το ΔΗΚΚΙ για "σφετερισμό ψήφων".

"Το ΠΑΣΟΚ το αγαπάω" δηλώνει

"Η κοινωνική, ιδεολογική και πολιτική μου καταγωγή είναι εκεί»

«το ΠΑΣΟΚ είναι ένας μεγάλος πολιτικός και κοινωνικός χώρος , από τον οποίο δεν παίρνει "διαζύγιο" το μυαλό και η ψυχή"

Για τέτοια συνέπεια αρχών μιλάμε ή, μήπως, πάντα δουλεύει για το ΠΑΣΟΚ;

Για να μην αναφερθώ και στο ψηφοδέλτιό του, στο οποίο συνωστίζονται κάθε καρυδιάς καρύδι. Παράδειγμα  ο πρώην γραμματέας της ΟΝΝΕΔ.

Και η αναφορά στο πρόσωπο του κυρίου Δημαρά, δεν προέρχεται από κανενός είδους προσωπικής εμπάθειας, αλλά από την ανάγκη να καταδειχθούν τα μέσα που χρησιμοποιούνται από  τους μηχανισμούς παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού και υποκλοπής της ψήφου των πλατιών μαζών.

Κυρίως όμως, γιατί αυτή η μέθοδος,  εφαρμόζεται  στους περισσότερους δήμους,

με εναλλακτικές προτάσεις δύο και τριών πολλές φορές υποψήφιων συνδυασμών.

Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει επίσημα τον έναν από αυτούς τους συνδυασμούς  και στους άλλους μπαίνουν παλιά και νέα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει στην Νίκαια που το ΠΑΣΟΚ έχει στην διάθεσή του ΤΡΕΙΣ συνδυασμούς.

Την στιγμή της κάλπης να θυμόμαστε ποιοι είναι, τι μέτρα πήραν, τι ετοιμάζουν στην συνέχεια.

Να θυμόμαστε, ότι αυτή την φορά δεν ψηφίζουμε το καλό παιδί της γειτονιάς που θα φροντίσει τάχα μου τα του δήμου, 
να θυμόμαστε ότι ψηφίζουμε για το μέλλον μας, το δικό μας και των παιδιών μας.

Να θυμόμαστε το που οδηγήθηκε η χώρα από τις κυβερνήσεις της ρεμούλας και της αδιαφάνειας, να θυμόμαστε τα κόμματα του μνημονίου είτε το ψήφισαν είτε το καταψήφισαν, υπερασπιζόμενοι όμως τα μέτρα που επιβάλει το μνημόνιο.

Να θυμόμαστε την κοροϊδία και την χλεύη που μας πετούν στα μούτρα.

 Με την ελπίδα ότι τούτος ο λαός θα σηκώσει το μπόυ του,δεν θα υποκύψει σε εκβιασμούς, θα κατανοήσει τα παιγνίδια που παίζονται σε βάρος του,θα αντισταθεί έστω και με την ψήφο του και, την Κυριακή το βράδυ θα μπορέσουμε να στήσουμε χορό, στις γειτονιές και στις πλατείες.

 Άντε και καλό βόλι.